Full text of "Ioannou tou Zonara Epitome historion. Ioannis Zonarae Epitome historiarum. Cum Caroli Ducangii suisque annotationibus edidit Ludovicus Dindorfius"

See other formats

Γ*-- 

Ι1ϊϋί> 

00 


:  ^^        ' 


ΙΩΑΝΝΟΪ  ΤΟΤ  ΖΩΝΑΡΑ 

ΕΠΙΤΟΜΗ  ΙΣΤΟΡΙΩΝ. 


ΙΟΑΝΝΙ8  ΖΟΝΑΒΑΕ 

ΈΡΙΤΟΜΕ  ΗΒΤΟΚΙΑΒ,ϋΜ. 

ουΜ 

ΟΑΚΟΕΙ   ΟυΟΑΝΟΙΙ   8υΐ80υΕ 
ΑΝΝΟΤΑΤΙΟΝΙΒϋδ 

ΕϋΙϋΙΤ 

ΙΛΙϋΟνίΟϋδ  ΒΙΝϋΟΚΓΙϋδ. 

ν  ο  ι,,  πι. 


Ι.ΙΡ8ΙΑΕ 

ΪΝ  ΑΕΟΙΒϋδ  Β.  0.  ΤΕυΒΝΕΚΙ. 


Ι 


^Ϋ° 


1ΙΡ3ΙΑ.Ε:     ΤΥΡΙ5  Β.  6.  ΤΕΙΙΒΝΕΚΙ. 


1 
Ό  μεν  ούν  Αυγουβτος  άπεβίω  ώς  εΐ'ρηται ,  την  ο 
$£  μοναρχίαν  6  Τιβέριος  διεδέζατο.    ός  εύπατρίδης^ΗΠΙ 
μεν  ην  καϊ  πεπαίδευτο ,  την  δ\  γνώμην  ην  ποικιλώ- 
τατος,  εναντίους  τη  προαιρέβει  τους  λόγους  ποιού- 

5  μένος,  ών  γαρ  εβούλετο  τάναντία  £λεγεν,  άλλα  μεν 
κεύ&ων  ένϊ  φρεΰίν,  άλλα  δε  λέγων'  καϊ  όργίζεο&αι 
προΰποιού μένος  εν  οίς  ουκ  ώργίζετο,  καϊ  εν  οίς  έ&υ- 
μοΰτο  Σχηματιζόμενος  επιείκειαν'  καϊ  ώς  οίκειότατον 
εώρα  τον  εχ&ι6τοκ9%#αΙώς  άλλοτριωτάτω  προΰεφέ- 

ιο  ρετο  τω  φιλτάτψ.•-καΙ  ονΑ  ή%ίου  τοις  άλλοις  δήλον 
ειναί  οΓ  το  φρόνημα,  τούτο  προΰήκειν  τω  αύταρχούντι 
ψρονών.    καϊ  εΐ'τε  τις  ήναντιούτο  οϊς  ελεγεν  είτε  μην  Ώ 
καϊ  ΰννήνει,  μεμίβητο. 

Τέως  $'   ούν  εις  τα  Στρατόπεδα  και  εις  τα  έ&νη 

15  πάντα  ώς  αυτοκράτωρ  αύτίκα  έπέοτειλε,  μη  λέγων 
αυτοκράτωρ  είναι'  ψηφιΰ&εν  γαρ  αυτω  καϊ  τοϋτο 
μετά  των  άλλων  ονομάτων  ουκ  εδέζατο.  και  τα  της 
αρχής  διοικών  άπαντα,  μηδέν  αυτής  δεΐΰ&αι  έλεγε, 
καϊ  ταύτης  εζίΰταΰ&αι  εκομψεύετο  και  δια  την  ήλι- 

2οκίαν,  £ξ  γαρ  και  πεντήκοντα  ετών  ην,  και  δι  άμ- 
βλυωπίαν'  πλειΰτον  γαρ  εν  ϋκότει  βλέπων  έλάχιβτα 
την  ήμέραν  εώρα.  είτα  κοινωνούς  ητει  της  αρχής 
καϊ  ΰυνάρχοντας,  ούδεν  τούτων  ποιήΰαι  μέλλων,  αΗ'ΡΙ516 


Οαρ.  1.     Όίοηί8  ΗίδΙοήαε  Κοηιη,η&β  1.  57,  ο.  1—13. 

ΖΟΝΑΚΔ8  III.  1 


2  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  Ι. 

οτι  τε  νπονλον  εϊχεν  ή&ος  και  οτι  και  τά  βτρατεν- 
νΐΙΙΠ2ματα  τα  τε  εν  Παννονία  και  εν  Γερμανία  νπώπτενε, 
καϊ  τον  Γερμανικον  έδεδίει  της  Γερμανίας  άρχοντα 
τότε  καϊ  τοις  ΰτρατιώταις  φ^λοι^ίΐ/ον.  και  δια  ταντα 
ονδεν  ώς  αυτοκράτωρ  έπραττε  φανερώς,  άλλα  καϊ  5 
νοΟεϊν  προβποιον μένος  οίκουρών  ην  καϊ  διέμελλεν, 
ϊν  έλπίδι  τον  εκόντα  την  αρχήν  άφήΰειν  αντον  μη 
τί  τίνες  νεοχμώβωΰι,  μέχρις  ον  της  ηγεμονίας  εγκρα- 
τής δια  πάντων  έγένετο.  τον  μεν  ονν  Άγρίππαν  αν- 
τίκοί  πέμψας  άπέκτεινε,  τον  Λνγονβτον,  ως  εΐρηται,  ίο 

Β  οντά  δνγατριδονν  εξ  Ίονλίας  καϊ  τον  Άγρίππον '  τον 
δε  Γερμανικον  λίαν  έφοβεΐτο. 

Έϋ•ορνβηΰε  δε  και  το  εν  τή  Παννονία  ΰτράτενμα, 
ώς  καϊ  κατά  τον  άρχοντος  αντών  όρμήβαι.  είτα  των 
&ραο~ντέρων  και  πρωταιτίων  κολαό&έντων  κατέβτη-  ΐ5 
ΰαν  οί  λοιποί,  οι  δε  εν  τη  Γερμανία  τόν  τε  Τιβέριον 
έκακηγόρηΰαν  καϊ  τον  Γερμανικον  επεκάλεΰαν  αυτο- 
κράτορα, εκείνον  δε  το  ξίφος  ΰπασαμένον  ώς  εαντον 
άναιρηΰοντος ,  είς  τις  των  Στρατιωτών  το  εαντον  ξί- 
φος άνατείνας  'τοντο"  εφη  **  λάβε'  όξντερον  γάρ  20 
έΰτιν"  ο  ονν  Γερμανικός  τον  κτεΐναι  μεν  εαντον 
άπέοχετο  ίνα  μη  μάλλον  ΰταόιάΰωΰι,  γράμματα  δε 
ώς  εκ  τον  Τιβερίον  πεμφ&έντα  πλαΰάμενος  δωρεάς 
αντοΐς    δίδοντα   καϊ    άλλα   τινά   νπιβχνονμενα   την 

Ο  ΰτάβιν  τότε  κατέπανβεν.  νβτερον  δε  πρεββεντών  25 
παρά  τον  Τιβερίον  πεμφ&έντων  γνόντες  το  τον  Γερ- 
μανικού Στρατήγημα  και  νποπτενΰαντες  τονς  πρέσ- 
βεις ανατρέποντας  ηκειν  τά  νπ'  εκείνον  έπηγγελμένα, 
έ&ορνβηόαν  αν&ις  καϊ  κατά  των  πρέόβεων  ώρμηΰαν. 
καϊ  την  τον  Γερμανικον  γνναΐκα  την  'Λγριππΐναν,  3ο 
της  τον  Καίΰαρος  &νγατρ6ς  της  Ίονλίας  και  τον 
*Λγρίππον  παϊδα  γεγοννΐαν,  ύννέλαβον,  καϊ  τον  νίον 


Ι,ΙΒ.  XI.  Ο  ΑΡ.  Ι.  3 

αυτού  Γάιον'  καϊ  την  μεν  ΆγριππΙναν  εγκύμονα 
ονΰαν  άφήκαν  αύτώ,  κατεΐχον  δε  τον  νίόν.  ώς  δ' 
ούδεν  ηνυον ,  ηόύχαβαν  καϊ  αυτοί,  καϊ  ο  μεν  δυνά-Ό 
μένος  την  αυτοκράτορα  λαβείν  αρχήν  ουκ  ή&έληΰεν, 
5  0  δε  Τιβέριος  κατά  μεν  το  φαινόμενον  επήνει  αυτόν 
παρά  τη  βουλή,  παρ'  εαυτώ  δε  καϊ  λίαν  ύπώπτευε 
καϊ  έδεδίει  αυτόν  ως  εγκεχειριΰμένον  στρατεύματα. 

Ώς  δ'  ούδεν  ετι  νεώτερον  ηγγέλλετο,  την  αρχήν 
ούκετι  είρωνευόμενος  ύπεδέξατο.     καϊ  μέχρις  6  Γερ- 

ιο  μανικός  περιήν ,  ούδεν  καθ'  εαυτόν  επραττεν,  αλλά 
πάντα  εις  τήν  γερουΰίαν  είΰέφερε,  και  ούδε  αυτο- 
κράτωρ καλεΐα&αι  παρά  του  η  μόνων  των  Στρατιω- 
τών ήζίου,  Καιΰαρ  δε  και  Γερμανικός  καϊ  πρόκριτος 
της  γερουσίας  ώνομάζετο,    ηύχετό   τε  τοΰούτον  και 

ΐό   ζήΰαι  και  άρζαι  χρόνον  όΰον  αν  τω  δημοαίω  ΰυμ-Ί*154Ί 
φερη,  και  δια  πάντων  δημοτικός  ^οκδίι/  εΰπευδε,  και 
ελάχιστα  εις  εαυτόν  δαπανών  πλείστα  ες  το  κοινυν 
άνήλισκε.   τά  πεπονηκότα  τε  άνορ&ών  καϊ  επικοσμών, 
τάς  τών  άρχή&εν  οίκοδομησάντων  αυτά  κλήσεις  σφί- 

2ο  Ο ιν  επέγραφε,  καϊ  πόλεσι  καϊ  ίδιώταις  έπηρκει,  και 
τών  βουλευτών  συχνούς  πενομενους  επλούτισε,  και 
τά  δωρούμενα  εύδύς  όρώντος  αυτού  ήρι&μεΐτο,  ίνα 
μη  οι  δοτηρες  νοόφίζωνταί  τι  αυτών,  είδώς  τούτο 
επί  τού  Αύγουστου  γινόμενον.     και  ούτε  άπέκτεινέ 

25  τίνα  διά  χρήματα  ούτ    ούσίαν  τότε  έδημευσεν  ούδ ε- 
νός, ούδ'   εζω  τι  τών  νενομιόμένων  ήργυρολόγησεν.  Β 
Αίμιλίω  γοΰν  χρήματα  πλείω  παρά  το  διατεταγμένου 
πέμψαντι  άντεπέστειλεν  ότι  "κείρεσ&αί  μου  τά  πρό- 
βατα, αλλ*  ούκ  άποζυράσ&αι  βούλομαιΓ  καϊ  εύπρόσ- 

3ο  ο#θ£  καϊ  εύπροόήγορος  ην ,  τους  τε  άρχοντας  ώς  εν 
δημοκρατία  ετίμα  και  τοις  ύπάτοις  ύπανίατατο ,  καϊ 
το?5  εταίροις  ώς  εν  ιδιωτεία  συνην,    νοσοΰντάς  τε 

1* 


4  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  Ι.  II. 

έπεβκεπτετο,    μηδεμίαν   φρουράν    επαγόμενος"     και 

επί  τινι  αυτών  τελευτηΰαντι  αυτός  άνεγνω  τον  επι- 

τάφιον.    καϊ  την  μητέρα  την  Αιβίαν  ομοίως  προΰφε- 

ΛΥΐ11Ί3ρεΰ&αι  πάαιν  εκελευεν.    η  δε  πάνυ  ώγκωτο,  καϊ  αϊ 

Ο  τον  Τιβερίου  επιΰτολαϊ  χρόνον  τίνα  καϊ  το  εκείνης  5 
όνομα  είχον,  τά  τε  άλλα  πάντα  ώς  αύταρχούΰα  διοι- 
κειν  επεχείρει,  και  ουκ  εξ  Ι'ΰου  άρχειν,  άλλα  καϊ 
πρεββενειν  αυτού  ηδελεν,  αυτή  ποιηΰαι  αύχούΰα 
αυτόν  αυτοκράτορα,  ό  ό*ε  ηχ&ετο  πρώτον  αυτί] '  είτα 
των  μεν  δημοοίων  αυτήν  επαυβε,  τά  δ'  οίκοι  διοι-  ίο 
κεΐν  άφηκεν'  ώς  δε  κάν  τούτοις  ην  επαχθής,  άπε- 
δημει  καϊ  αυτής  έ^ίΰτατο.  Οωφρονεύτατά  τε  χρόνον 
τινά  διήγε,  καϊ  άλλους  ά'  έκόλαζεν  άΰελγαίνοντας, 
καϊ  τω  Αρούΰω  δε  τω  νίώ ,  ον  εξ  Άγριππίνης  της 
προτερας  αυτού  γυναικός  εΰχηκε,  και  άΰελγεΐ  τυγχά-  15 

ϋ  νοντι  καϊ  ώμω ,  έπετίμα  καϊ  ηχ&ετο.  και  ποτέ  αυτώ 
είπεν  οτι" ζώντος  εμού  ούτε  βίαιον  οίίθ'  ύβριΰτικόν  τι 
πράξεις '  αν  δε  τι  καϊ  τολμήβγις,  ούδε  τελευτηΰαντος." 

2  Ούτω  ταύτα  καϊ  τάλλα  μέχρις  ό  Γερμανικός  έζη 

έποίει'  μετά  δε  τούτο  Ουχνά  τούτων  μετηλλαξε.  2ο 
μηπω  γαρ  τών  παρά  τού  Αυγούΰτου  τω  δήμω  κατα- 
λελειμμένων  δο&έντων,  επει  νεκρός  διά  της  αγοράς 
εξεφερετο,  καϊ  προΰελ&ών  τις  εις  το  ους  αυτώ  έψι- 
δύριΰε,  καϊ  έρωτη&εϊς  ο,τι  εϊρηκεν,  εντετάλ%αι  έφη 
τω  Λυγούΰτω  ειπείν  οτι  ούδεπω  ούδεν  εκομίΰαντο,  25 
Ρ 1 548  τον  μεν  αύτίκα  άπέκτεινε,  καϊ  είπεν  ώς  έπιΰκώπτων, 
%ν  αύτάγγελος  αυτώ  γενηται,  τοις  ά'  άλλοις  τά  κα- 
ταλελειμμενα  διένειμε,  τού  δ1  εγγονού  αυτού,  ον  εκ 
τού  Λρούΰου  είχε,  θανόντος,  ουδεμιάς  τών  6υνή&ων 

Οαρ.  2.  Όίοηίδ  Ηΐδίοπαβ  Κοωαη&β  1.  57,  ο.  13  —  1.  58,  ο.  15. 
ΝοηηιιΙΐΕ  Ζοώάυάβ  Ιιαίοβΐ  ς[π.αβ   ίη  ϋίοηϊδ    οοοϋοίΐηΐδ    άβδίάβ- 

ΓίΐηίΐΙΓ. 


βιβ.  χι.  οαρ.  π.  5 

άπέϋχετο  πράξεως,  μη  δεΐν  διά  τους  οιχομένονς  τά 
των  ζώντων  λέγων  προΐ'εβ&αι. 

Κλήμης   δε  τις  τον  Άγρίππου    γεγονώς    δούλος 
και  προΰεοικώς  αυτω  έπλάβατο   αυτός  ο   Άγρίππας 

5  ειναι'   καϊ  εις  την  Ταλατίαν  έλ&ών  πολλούς  μεν  εκεί, 
πολλούς  δε  εν  τη  Ιταλία  προΰεποιήΰατο,  καϊ  τέλος 
έπϊ  την  Ρωμην  ώρμηΰεν  ως  την  παππωαν  μοναρχίαν 
άποληψόμενος.    χειρωβάμενος  δ'  όμως  αυτόν  6  Τιβέ-  Β 
ριος  διά  τίνων  τα  εκείνου  προΰποιηΰαμένων  φρονεΐν, 

ίο  καϊ  βαΰανίαας,  ίνα  περί  ΰυνιΰτόρων  τι  μά&γι,  έπεϊ 
μηδέν  εζελάληόεν,  ήρετο  αυτόν  "πώς  Άγρίππας  έγέ- 
νου;  και  ος  άπεκρίνατο  ότι  "ούτως  ως  καϊ  6υ 
ΚαϊΰαρΓ 

Την  δε  γυναίκα  Ίουλίαν  ούτε  έπανηγαγεν  εκ  της 

15  ύπερορίας  ην  παρά  τού  πατρός  αυτής  τού  Αυγονΰτου 
κατεδικάβ&η  δι'  άβέλγειαν,  άλλα  και  κατέκλειόεν 
αυτήν,  ώβ&'  νπο  κακουχίας  και  λιμού  φ&αρήναι. 
πολλών  τε  αυτόν  άξιονντων  τον  Νοέμβριον  μήνα,  ου 
τη  έκτη  έπϊ  δεκάτη  γεγέννητο,    Τιβέριον  εξ  αυτού 

20  καλεΐΰ&αι,  "καϊ  τΓ  εφη  "ποιήϋετε  αν  δεκατρείς  Καί- 
σαρες γένωνται\ 

Εν  τούτοις  6  Γερμανικός  έτελεύτηΰεν  έν  ' Αντίο-  Ο 
χεία,  καταγοητευτείς  τε  καϊ  φαρμαχ&εις  υπό  Πεί6ω- 
νος.    ο6τά  τε  γαρ  εύρέ&η  ανθρώπεια  κατορωρνγμένα 

25  έν  τη  οικία  έν  η  κατωκει.  και  μολίβδινοι  έλαΰμοϊ 
άρας  τινας  μετά  τού  ονόματος  αυτού  έχοντες,  ότι, 
δε  καϊ  φαρμάκω  έφ&άρη  τό  όώμα  αυτού  εξέφηνεν 
εις  την  άγοράν  κομιΰ&εν  και  τοις  παρούοΊ  δειχ&έν. 
θανόντος   δε  6  μεν   Τιβέριος  καϊ  ή  Αιβία  ήΰ&ηΰαν, 

3ο  ο£  <5  άλλοι  ΰφοδρότατα  ήλγηόαν.  κάλλιΰτος  μεν  γαρ 
τό  ΰώμα,  άριΰτος  δε  την  ψυχήν  έφυ,  παιδεία  τε  άμα 
καϊ  ανδρεία  έν  πολέμοις  ευδόκιμων  ήμερώτατα  τοΐζ 


6  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  II. 

νπ  αυτόν  προβεφέρετο,  καϊ  μέγα  δυνάμενος,  άτε 
Β  Καίσαρ ,  έξ  ί'ΰου  τοΐς  άβ&ενε6τάτοις  έΰωφρόνει ,  καϊ 
ούτε  τι  προς  τον  Λρούβον  έπίφ&ονον  ούτε  προς  τον 
Τιβέριον  έποίει  έπίβουλον ,  και  δυνάμενος  παρά  τε 
των  ΰτρατιωτών  εχόντων  και  της  βουλής  και  του  5 
δήμου  την  αρχήν  την  αυτοκράτορα  λήψεΰ&αι  ουκ 
ή&έληβεν.  6  δε  Πείθων  χρόνω  ϋβτερον  είς  την  'Ρω- 
μην  άνακομιΰ&είς,  και  έπι  τω  φόνω  του  Γερμανικού 
εις  το  βουλευτήριον  υπ  αυτού  του  Τιβερίου  είΰαχ- 
&εϊς  διακρουομένου  την  υποψίαν  την  επι  τγι  φ&ορα  ίο 
του  Γερμανικού ,  καϊ  άναβολήν  αίτήΰας,  εαυτόν  κα- 
τεχρήΰατο.  έπϊ  τριΰϊ  δε  υίοΐς  6  Γερμανικός  έτελεΰ- 
τηΰεν,  ους  6  Αυγουΰτος  εν  ταις  δια&ήκαις  αύτοϋ 
Καίΰαρας  ώνόμαβε.  τούτων  6  πρεΰβύτατος  Νέρων 
κατά  τον  χρόνον  εκείνον  τοΐς  έφήβοις  κατηρι&μη&η.  ΐ5 
Ρ 1549  ^Χ9ι  ^εν  °νν  του  χρόνου  τούτου  πλεΐβτα  χρηβτά 
ο  Τιβέριος  έπραξε  καϊ  βραχέα  έξημαρτεν,  έπεί  δ' 
ο  Γερμανικός  εκποδών  οι  έγένετο,  κατ  ολίγον  ηλ- 
λοίωτο.  τά  τε  γαρ  άλλα  άγρίως  ηρχε  καϊ  τοΐς  είς 
αυτόν  η  την  μητέρα  η  τον  Αυγουΰτον  πράξαβί  τι  η  20 
είποΰΰιν  άνεπιτηδειον  άπηνώς  ώς  άαεβηΰααι  προβε- 
φέρετο ,  και  είς  τους  νπονοη%έντας  επιβουλεύειν 
αύτώ  απαραίτητος  ην.  ηδη  δε  καϊ  ένδεικνύμενός 
τιΰιν  ότι  βούλεται  τε&νάναι  τινάς,  δι'  εκείνων  6φάς 
άπεκτίννυε,  καϊ  ουκ  έλάν%ανε  ταϋτα  ποιών,  έξήταζέ  25 
τ  ε  των  δυνατών  εκάΰτου  την  ήμέραν  καϊ  την  ώραν 
Β  εν  τ\  έγεγέννητο ,  καϊ  ούτω  το  πεπρωμένον  εκάΰτω 
έζηρεύνα '  ώβτε  και  τω  Γάλβα  τω  μετά  ταϋτα  αύ- 
ταρχήόαντι  άπαντηΟας  έ'φη  *κα\  ΰύ  ποτέ  της  ηγεμο- 
νίας γεύΰηΓ  έφείΰατο  δε  αύτοϋ,  λέγων  ότι  έν  γήρα  30 
καϊ  μετά  πολύ  της  τελευτης  αύτοϋ  άρζει.  είτα  μετά 
του  Λρούαου  ύπάτευΰεν  6  Τιβέριος,  ό&εν  πολλοί  τον 


υΒ.  χι.  οαρ.  π.  7 

όλεθρον  εκ  τούτου  τού  Άρούβου  προεμαντεύβαντο' 
ου  γαρ  εΰτιν  οβτις  των  ΰυνυπατευΰαντων  αυτω  ου 
βιαίως  απέθανε,  μετά  ταύτα  γάρ  φαρμάκω  διώλετο. 
Σηιανός  γάρ  τις  μέγα  παρά  τω    Τιβερίω   δυνηθείς 

ϋ  και  υπέρογκος  γεγονώς,  πυξ  αύτω  ποτέ  έντείνας  κάκ 
τούτου  δείβας  κάκεΐνον  καί  τον  Τιβέριον ,  άμα  και 
προΰδοκήΰας,  αν  τον  Αρούύον  κατεργάΰηται ,   ράον  Ο 
μεταχειρίύαΰθαι  τον  Τιβέριον,  φάρμακόν  τι  αυτω  διά 
τίνων  θεραπόντων  αυτού  κα\  διά  της  γυναικός,  ην 

ιο'ΐουλίαν,  έτεροι  δε  Αιβίαν γράφουΰι,  καΧγάρ  έμοίχευεν 
αυτήν,  £δωκεν.  ο  μεν  ούν  ούτως  διώλετο,  ο  δε  γε 
Τιβέριος  είς  το  συνέδριον  άφικόμενος  εκείνον  τε 
άπωδύρατο  καΧ  τον  Νέρωνα  τον  τε  Λρούΰον  τους 
τού  Γερμανικού  παΐδας  τή  γερουΰία  παρακατέθετο, 

15  και  το  ΰώμα  τού  ζ/ρούΰου  προυτέθη  έπΧ  τού  βήμα- 
τος"   και  ο  Νέρων  γαμβρός  αυτού  ων  επαίνους  επ 
αύτω  ειπεν.     6  δε  δη  θάνατος  αυτού  ττολλοΓ&  αίτιος 
θανάτου  εγένετο  ώς  εφηΰθειΰι  τή  άπωλεία   αυτού.  Τ> 
πολλοί  τε  γάρ  καί  άλλοι  διώλοντο  και  ή  Άγριππϊνα 

20  μετά  των  παίδων  αυτής,  τού  νεωτάτου  χωρίς,  πολλά 
γάρ  κατ  αυτής  ο  Σψανος  παρώζυνε  τον  Τιβέριον, 
προβδοκήβας  εκείνης  μετά  των  τέκνων  άπολομένης 
τή  τε  Λιβία  Ουνοικήβειν  τη  τού  Προύθου  γυναικί, 
ής  ήρα,  καΧ  το  κράτος  ε%ειν ,    μηδενός  τω  Τιβερίω 

25  διαδόχου  τυγχάνοντος'  τον  γάρ  υίιδούν  έμίΰει  ως 
καΧ  μοιχίδιον.  καΧ  άλλους  δε  πολλούς  έπΧ  άλλαις  καΧ 
άλλαις  αίτίαις,  ταΐς  δέ  γε  πλείοΰι  πεπλαΰμέναις,  καΧ 
έφυγάδευΰε  καΧ  διέφθειρε,  καί  τίνα  ότι  τά  τού  Καί- 
σαρος καΧ  τά  τού  Αυγούβτου  ι6τόρη6ε,   καίτοι  μή  τι 

θο  κατ '  εκείνων  ΰυγγεγραφότα,  έκόλαΰε,  καί  το  (?ν^-ΡΙ5δ0 
γράμμα   οπού    δη   καΧ    ευρέθη    κατέκαυβεν,   οτι  μη 
εκείνους  εβέμνυνε.     πλείονας  δε  ώς  αυτόν  βλαΰφη- 


8  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  II. 

μούντας  διέφθειρε,  καί  τις  Σαβίνος  επι  τοιαύτη 
κατηγορηθείς  αίτια  εις  το  δεΰμωτήριον  καθείρχθη, 
είτα  καϊ  εφονεύθη,  και  το  αώμα  αυτού  εις  τον  ποτα- 
μόν  ερρίφη.  καϊ  δεινόν  μεν  τούτο  καϊ  καθ*  εαυτό 
απαβιν  ην,  εδείνωΰε  δ1  αύτο  επι  πλεϊον  κύων  τις  5 
του  Σαβίνου,  ΰυνειΰελθών  τε  αύτω  εις  το  δεΰμωτή- 
ριον και  αποθανόντι  παραμείνας  καϊ  εις  τον  ποτα- 
μον  ριφέντι  <5υνει6πε6ων.  ταύτα  ταύτη  έγένετο,  και 
εκ  πολλών  ολίγα  ιΰτόρηται. 

Ή  δε  Λιβία  υπέργηρος  γεγονυΐα  μετηλλαξεν ,  £ξ  ίο 
ξηΰαΰα  ετη  και  όγδοήκοντα.  και  ούτε  νοΰούΰαν  αύ- 
Β  την  ο  Τιβέριος  επεβκέφατο  ούτ  άποθανούΰαν  ετί- 
μηΰε,  πλην  μόνης  εκφοράς  καϊ  εικόνων  τινών,  αλλά 
προς  διαβολην  τού  Τιβερίου  πένθος  ταΐς  γυναιζιν 
η  βουλή  παρ'  όλον  ένιαυτον  έπ'  αύτη  εψηφίΰατο '  ΐ5> 
καϊ  ότι  πολλούς  αυτών  έΰεΰώκει  και  παΐδας  πολλών 
ετετρόφει  κόρας  τε  πλείοΰιν  εζεδεδώκει,  καϊ  αλλάς 
τιμάς  εκείνη  απένειμαν,  ου  δ  εν  δε  τών  τιΰι  καταλει- 
φθέντων  ύπ'  εκείνης  δέδωκεν  6  Τιβέριος.  άπομνη- 
μονευτέον  δε  καϊ  τών  παρ'  εκείνης  είρημένων  ενίων.  20 
λέγεται  ότι  γυμνούς  ποτέ  άνδρας  αύτη  άπαντήβαν- 
τας,  καϊ  μέλλοντας  δια  τούτο  θανατωθήναι ,  εβωΰεν 
είπούΰα  οτι  (  ούδεν  ανδριάντων  ταΐς  ΰωφρονούΰαις 
νΐΙΙΠόοί  τοιούτοι  διαφέρουΰινΓ  έρομένου  δ έ  τίνος  αυτήν 
"πώς  και  τί  δρώΰα  τού  Αυγούστου  κατεκράτηΰας;"  25 
άπεκρίνατο  οτι  "αυτή  τε  ακριβώς  βωφρονούαα  και 
πάντα  τά  δοκούντα  αύτω  ήδέως  ποιούϋα,  και  μηδέν 
τών  εκείνου  πολυπραγμονούΰα ,  και  τά  άφροδίοια 
αυτού  αθύρματα  μήτ  άκούειν  μήτ  αίΰθάνεΰθαι 
προΰποιουμένη."  3ο 

Τον  δε  Σηιανόν  6  Τιβέριος  επί  μέγα  δόξης  επά- 
ρας,  και  κηδεΰτήν  επί  Ιουλία  τη  τού  Λρούβου  θυ~ 


υΒ.  χι.  ο  αρ.  ιι.  πι.  9 

γατρϊ  ποιηΰάμενος ,  νύτερον  έκτεινε,  της  γερονύίας 
αυτού  καταψηφιβαμένης  θάνατον  6πονδη  αντου. 
καϊ  τω  βώματι  αντον  επί  τριβϊν  ήμεραις  ερριμμενω 
το  πλήθος  εννβριζεν  ,  είτα  εις  τον  ποταμόν  ένεβαλε.  Ό 

5  τά  τε  παιδία  αντον  κατά  δόγμα  απέθανε,  και  ή  γννή 
αντον  εαντήν  διεχρήαατο.  καϊ  άλλοι  δι  εκείνον 
άπώλοντο ,  οι  μεν  εαντονς  ανελόντες,  οί  δε  νφ  έτε- 
ρων άναιρεθέντες. 

Τιβέριος  δε  προς  τοις  άλλοις  κα\  δια  τον  ς  ερω-  3 

ίο  τας ,  οίς  άΰελγώς  τε  και  άναιδώς  εχρήτο ,  των  ενγε- 
νεΰτάτων  καϊ  αρρένων  καϊ  θηλειών,  διεβάλλετο,  καϊ 
δια  τον  της  Άγριππίνης  τον  τε  /ίρονύον  θάνατον  ες 
ωμότητα  ελοιδορεΐτο.  δοκούντες  γαρ  οί  άνθρωποι 
νπό  τον  Σηιανον  πάντα  τά  κατ*  εκείνων  πρότερον 

15  γίνεΰθαι ,  ως  κάκείνονς  κτανθήναι  εμαθον  μετά  την 
εκείνον  φθοράν,  νπερήλγηΰαν.    τον  δε  δη  Γάιον  τον 
νεωτερον  των  τον  Γερμανικού  παίδων  ταμίαν  αττε'- Ρ 1 551 
δειζε.    τον  γάρ  εγγονον  τον  Τιβέριον,  ότι  τε  παιδίον 
ην  καϊ  οτι  μη  είναι  τον  ^/ρονΰον  παις  νπωπτενετο, 

2ο  παρεώρα,  τωΓαΐω  δε  ως  καϊ  μοναρχηΰοντι  προΰείχεν. 
ηγνόει  γάρ  ονδεν  των  κατά  τον  Γάιον,  αλλά  και  έ'φη 
ποτέ  αντω  διαφερομενω  προς  τον  Τιβέριον  ότι  "ΰν 
τε  τούτον  άποκτενεΐς  και  6ε  άλλοι."  οντε  δε  ετερόν 
τίνα  ομοίως  προβηκοντα  εαντω  %%ων,    καϊ    εκείνον 

2ό  είδώς  έύόμενον  κάκιύτον ,  άύμένως  την  αρχήν,    ως 
ψασι,  δεδωκεν  αντω  ,  όπως  τή  τον  Γαΐον  της  κακίας 
νπερβολγι  τά  εαντον  κρνφθείη  καϊ  το  πλειΰτον  και 
ενγενέΰτατον  της  βονλης  φθαρή  παρελθόντος  αντον.  Β 
λέγεται  δε  καϊ  πολλάκις  άναφθέγζαοθαι  τούτο  δη  το 

30  άρχαΐον 

Οαρ.   3.      ϋίοηίδ  ΗΐδΙοι-ΐαβ   Εοιηίΐηαβ   1.   58,    ο.   22 —  28. 
ΕιΐΒβΙπί  ΗίδίοΓίίΐβ  β'ϋοΙβδΪΕδίίοαβ  1.  1,  ο.  10  βΐ  1.  2,  ο.  2. 


10  ΙΛΒ.  ΧΓ.  ΟΑΡ.  III. 

εμού  θανόντος  γαία  μιχ&ήτω  πυρί, 
καϊ  τον  Πρίαμον  μακαρίζειν  ότι  άρδην  μετά  ίής  πα- 
τρίδος καϊ  της  βαΰιλείας  άπώλετο.  τοΰούτον  δε  πλή- 
θος των  τε  βουλευτών  καϊ  των  άλλων  διέφ&αρτο, 
ωΰτε  τους  τάς  ηγεμονίας  των  έ&νών  έχοντας  απορία  5 
των  αυτούς  διαδεδομένων  άδιαδόχους  είναι,  οι  μεν 
ούν  άλλοι  δι  αλλάς  αίτιας  καϊ  -ψευδείς  και  άλη&εΐς 
έκτιννύοντο,  Αίμίλιος  δ\  Σκαύρος  δια  τραγωδίαν 
άπέ%ανεν.  Άτρεύς  μεν  γαρ  το  ποίημα  ην,  παρηνει 
δ\  δη  των  αρχομένων  τινϊ  την  τού  κρατούντος  άβου-  ίο 

Ο  λίαν  φέρειν.  μα&ών  ούν  ταύτα  6  Τιβέριος  έπ  αύτον 
πεποιήΰ&αι  το  £πος  ένόμιβε,  και  είπε  * 'κάγώ  ούν 
Αϊαντα  αύτον  ποιήΰω",  και  αύτοεντία  απολέΰ&αι 
αύτον  ηνάγκαΰεν.  εν  τούτοις  νεανίΰκος  τις  Αρούβος 
είναι  λέγων  περί  τε  την  Ελλάδα  κα\  την  Ίωνίαν  15 
ώφ&η.  και  εδέζαντο  αύτον  άΰμένως  αί  πόλεις,  καϊ 
καν  ες  την  Συρίαν  προχωρηαας  κατέβχε  τά  Στρατό- 
πεδα, ει  μη  έπιγνούς  τις  αύτον  Συνέλαβε  και  προς 
τον  Τιβέριον  ηγαγεν'  6  δε  εν  Άντίω  τους  τού  Γα  ίου 
γάμους  έωρταζεν.  2ο 

Ό  Τίβερις  δε  τότε  πολλά  της  'Ρωμης  επέκλυΰεν 
ωΰτε  πλευΰ&ήναι,  και  πυρι  μυρία  εφ&άρη.  εί  δέ  τι 
και  τά  Αιγύπτια  προς  τους  "Ρωμαίους  προΰηκει ,  6 

Ό  φοίνιξ  εκείνω  τω  ετει  ωφ&η.  καϊ  £δο%ε  ταύτα  τον 
θάνατον  τω  Τιβερίω  προΰημαίνειν.  ός  ένόΰηΰε  μεν  25 
προ  πλείονος  χρόνου,  ούτε  δε  την  δίαιταν  παρήλλαζεν 
ούτε  τοις  ίατροϊς  έκέχρητο,  διά  τον  τού  Θραούλλου 
λόγον,  ος  πάνυ  μεν  ακριβώς  ηδει  και  την  ημέραν 
καϊ  την  ωραν  καθ'  ην  τΒδνήξεο&αι  'έμελλεν  ο  Τιβέ- 
ριος, εκείνω  δε  δέκα  ένιαυτούς  ϊτι  βιώΰεβδαι  ελεγεν,  30 
"ν  ώς  έπι  μακρότερον  ζήΰων  μη  επειχ%η  πολλούς 
άποκτεΐναι.     οία  ό'    έν  γήρα  καϊ  νόβω  μη  οξεία,  τότε 


Ι,ΙΒ.ΧΙ.  ΟΑΡ.  III.  11 

μεν  κατεπονεΐτο,  τότε  δε  άνερρώννντο.  κάντεν&εν 
ενίοτε  μεν  ηδοντο  οι  τε  λοιποί  και  6  Γάιος  ώς  τελεν- 
τηβοντος,  ενίοτε  δε  ώς  και  ζηόομένον  πεψόβηντο. 
δείβας  ονν  ο  Γάιος  μη  καϊ  άναΰω&η,  °^τε  φοίγεΐνΡ1652 

5  αίτηΰαντι  έδωκεν,  ως  τάχα  βλαβηβομένω,  και  ιμάτιανπίΠβ 
πολλά  και  παχέα  ώς  δερμαΰίας  δεομένω  προσέβαλε, 
και  όντως  άπέπνιζεν  αυτόν ,  ζηϋαντα  ετη  επτά  προς 
τοις  έβδομηκοντα  καϊ    μήνας   τέΰΰαρας  καϊ    ημέρας 
εννέα,  άφ'  ων  δυο  και  εΐκοΰιν  ένιαντονς  έμονάρχηβε 

ίο  καϊ  μήνας  επτά  και  ημέρας  επτά.  μετηλλαξε  δε  τη 
είκοότή  τον  Μαρτίον  ημέρα. 

Τούτον  τω  πεντεκαιδεκάτω  ϊτει  έβαπτίβ&η  6 
κύριος  ημών  Ίηόούς  Χριΰτός,  έν  δε  τω  όκτωκαιδε- 
κάτω  παρεδό&η  και  έΰτανρώ&η  καϊ  άνέβτη.     ιβτορεϊ 

15  #£  ό  Ενΰέβιος  τον  Πιλάτον  της  Ίονδαίας  τηνικαύτα  Β 
έπιτροπεύοντα  γράψαι  τά  περί  τον  κνρίον  τω  Τιβε- 
ρίω,  £&ονς  οντος  τοις  των  έ&νών  άρχονβι  τά  παρά 
ύφίΰι    καινοτομούμενα    δηλούν    τω   την   μοναρχίαν 
Ι&ύνοντι,  ϊν'  αύτω  μηδέν  άγνοηται  των  παρ'  έκάότοις 

20  των  ε&νών  γινομένων,  ηδη  γάρ  φη6ι  της  εκ  νεκρών 
άναΰτάΰεως  τον  αωτηρος  ημών  εις  απαντάς  έν  πάΰη 
τη  Παλαιβτίνη  διαβεβοημένης,  τά  περί  αύτης  ο  Πι- 
λάτος έκοινώύατο  Τιβερίω  τω  αντοκράτορι,  ος  τάς  τε 
'άλλας  αντον  πν&όμενος  τερατείας  καϊ  ώς  μετά  &ά- 

25  νατον  εκ  νεκρών  άναβτάς  &εος  είναι  παρά  πλείύτοις 
ηδη  πεπίότενται,  άνηνεγκε  μεν  τη  ΰνγκλητω  ταύτα ' 
εκείνη  δε  τον  λόγον  άπώΰατο,  ότι  μη  πρότερον  αύτη 
τούτο  δοκιμάΰαΰα  ην ,   παλαιού  νόμον  κεκρατηκότος  Ο 
μη  άλλως  τίνα  παρά  'Ροψαίοις  δεοποιεΐβ&αι  μη  ονγϊ 


12  Τούτον  τω  —  14  και.  άνέΰτη]  Ειιββίήί  Ηίδί.  βοοί.  1,  10. 
14  ΐΰτορεί  δε  ό  Ενβέβιος]  Ήΐ5ϊ.  βοοί.  2,  2. 


12  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  III.  IV. 

-ψήφω  της  σνγκλήτον  καϊ  δόγματι.     ταύτης  δ*   ονν 
απωσαμενης  τον  περί  τον  σωτήρος  ημών  λόγον,    τον 
Τιβέριον,    ην  καϊ  πρώην  εΐχε  γνώμην   τηρήσαντα, 
μηδέν   άτοπον   κατά   της  τον  Χριστού    διδασκαλίας 
ίπινοησαι.    μάρτνρα  ά'    επί  τούτοις  παράγει  Τερτν-  5 
λιανόν  ο  Ενΰέβιος,  άνδρα  'Ρωμαΐον  καϊ  ενα  των  εν 
τγι   Ρώμη  λαμπρών ,    εν  σνγγραφη  τινι  παρ*   αντού 
εκτε&είΰΐ]   Ρωμαϊκή  διαλέκτω,  μεταβλη&είση  δ'  είς 
την  Έλλαδα   φωνην,    λέγοντα   ταύτα  " παλαιον   ην 
δόγμα  μηδενα  &εόν  νπό  τον  κα&ιερούσ&αι  πρϊν  νπο  ίο 
Β  της  ανγκλητον  δοκιμαΰ&ή.    6  Τιβεριος  ονν,  ί'φ'  ον 
το  τών  Χριστιανών  όνομα  είς  τον  κόσμον  είσεληλύ- 
&ει,  άγγελ%εντος  αντώ  εκ  Παλαιστίνης  τον  δόγματος 
τούτον  εν&α  πρώτον  ηρξατο,  τή  σνγκλητω  άνεκοινώ- 
σατο,  δήλος  ώνεκείνοις  ώς  τω  δόγματι  αρέσκεται,  ΐδ 
η  δε  σύγκλητος,  επεϊ  ονκ  αντη  δεδοκιμάκει,  τούτο 
άπωσατο.    6  δε  εν  τη  αντού  γνώμη  εμεινεν,  άπει- 
λησας   θάνατον   τοις  τών  Χριστιανών   κατηγόροις" 
ταντα  ο  Εύσεβιος  ίστορεΐ  τον  Τιβεριον  ποιήσαι  μα- 
&οντα  περί  της  δεότητος  τον  ΰωτηρος  ημών  και  της  20 
εκ  νεκρών  αντον  αναστάσεως  ,  εκ  της  τού  Τερτνλια- 
νον  σνγγραφης  αντά  έκλεζάμενος. 
4         Καϊ  6  μεν  Τιβεριος  όντως  άπεβίω,  διεδε%ατο  δε 
αντον  6  Γάιος  6  τού  Γερμανικού  καϊ  της  Άγριππίνης 
ΡΙ553π:αΓ£,  όν  καϊ  Γερμανικόν  και  Καλλιγόλαν  επωνόμα-  25 
ζον.    εί  γαρ  και  6  Τιβεριος  και  τω  ίδίω  εγγόνω  τω 
Τιβερίω  την  ανταρχίαν  κατελιπεν,  άλλ'  6  Γάιος  τάς 
δια&ήκας    αντού  είς  το  σννέδριον  πέμ-φας  άκύρονς 
παρεσκεύασε  γενέσθαι,   ώς   παραφρονήσαντος ,   ο'ία 


7  συγγραφή  τινϊ\  ΤβιΊυΙΙίαηί  Αρο1θ£.  5. 

Οίΐρ.  4.     Βίοηίδ  ΗίδΙοή&Θ  Κοπιαπαβ  1.  59,  ο.  1 — ( 


υΒ.  χι.  οαρ.  ιν.  13 

παιδί,  ω  μηδ'  είΰελ&εΐν  εζήν  εις  το  βουλευτήριον, 
άρχειν  των  Ρωμαίων  επιτρεψαντος.  της  μεν  ονν 
άρχήζ  αυτόν  ούτως  αντίκα  παρελυΰε  καϊ  μετά  τούτο 
είοποιηβάμενος  άπεκτεινεν  ως  τελευτήόαι  αυτόν  εν- 

5  ζάμενον,  χρήματα  δε  πολλά  τοις  βτρατιώταις  καϊ  τω 
δήμω  διένειμε,   τα  μεν  εκ  των  Τιβερίον  δια&ηκών, 
τά  δε  εκ  των  της  Αιβίας ,  α  6  Τιβέριος  ου  παρέΰχε. 
και  εϊπερ  καϊ  τά  λοιπά  δεόντως  άνηλιΰκε,  μεγαλόνονς  Β 
αν  και  μεγαλοπρεπής  εδοζε'    νυν  δε  και  εις  όρχη- 

ιο  ΰτάς  και  ίππους  καϊ  μονομάχους  και  τοιουτότροπα 
έτερα  άπληΰτως  δαπανών,  καϊ  τους  &ηΰανρούς  με- 
γάλους γεγονότας  δια  βραχεος  εζεκένωΰε  καϊ  εαυτόν 
προβεζήλεγζεν  ότι  ευχέρεια  καϊ  άκριβία  κάκεΐνα  πε- 
ποίηκε.      και  ούδ'  ες  τρίτον  έτος  με'ρος  αυτών  την  II 177 

15  διέβωβεν,  αλλ1  ευ&υς  πάμπολλων  προΰεδεή&η. 

Τω  δ'  αύτω  τούτω  τρόπω  και  ες  τά  άλλα  εκε- 
χρητο.  μοιχικώτατός  τε  γάρ  ανδρών  γεγενημενος, 
και  γυναίκα  μίαν  μεν  άρπάβας  εκδιδομένην  άνδρί, 
αλλάς  δε  η  δη    εκδεδομενας   και    ϋυνοικούβας   τιΰϊν 

2θάπο6πάΰας,  πλην  μιας  τάς  άλλας  εμίΰηβε'    πάντως  Ο 
ά'   αν  κάκείνην  έμίύηαεν,    ει  επί  πλέον  εβεβιώκει. 
και    ες  την  μητέρα  και  τάς  άδελφάς  την  τε  τη%ην 
την  Άντωνίαν  πολλά  ευΰεβώς  ενδειζάμενος,    μετά 
ταύτα  την  μεν  τή&ην  έπιτιμηβαβάν  τι  αύτω  εις  άνάγ- 

25  κην  εκουΰίου  θανάτου  κατεΰτηΰε,  τάς  άδελφάς  δε 
διαφ&είρας  άπάαας  εις  νηδον  τάς  δύο  κατεκλειΰεν ' 
η  γάρ  τρίτη  προετε&νήκει.  καϊ  άλλα  πολλά  τοιαύτα 
έποίηβε.  καϊ  τον  Τιβερίον  ως  άΰελγη  καϊ  μιαιφόνον 
διέβαλλεν,  ώβτε  και  άλλους  εκ  τούτου  χαριεΐ6&αί  οι 

30  νομίβαντας  προπετεβτέρα  παρρηβία  χρήβαβ&αι '   είτα 
επηνει  τε  καϊ  εΰεμνυνεν,  ώβτε  καϊ  κολάΰαι  τινας  εφ  Ό 
οίς  κατ   εκείνου  είρήκεβαν  '   και  τους  βλαΰφημούντας 


14  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  IV. 

εκείνον  εκάκιζεν,  και  τους  επαινονντας  ώς  φίλους 
εκείνον  εμίσει'  καϊ  παμπληθεϊς  άπεκτεινε  των  κατά 
τον  πατρός  καί  της  μητρός  και  των  αδελφών  ανχον 
τον  Τιβεριον  ερε&ιΰάντων ,  καίτοι  την  όργην  αντοΐς 
άφεΐναι  λέγων  καί  τα  γράμματα  καταφλε%αι  αυτών.  5 
και  ναούς  δε  εαντω  καϊ  θνύίας  ώς  θεώ  γίνεΰθαι 
έκέλενΰεν.  αιτούμενος  τέ  τι  ώργίζετο,  κα\  αύθις 
εμηνία  ώς  μη  αιτούμενος '  οξύς  τ  επί  τινας  πράξεις 
έφερετο,  καϊ  νωθεΰτατα  ενίας  μετακεχείριοτο'  τά  τε 
χρήματα  και  άφειδεατατα  άνηλιΰκε,  και  ρνπαρώτατα  ίο 
ΡΙδοίηργνρολόγει'  τοις  τε  θωπεύονΰιν  αύτον  καϊ  τοις 
παρρηΰιαζομενοις  και  ηχθετο  ομοίως  και  ηδετο.  καϊ 
πολλούς  μεν  μεγάλα  άδικηΰαντας  έκόλαΰε,  πολλούς 
δε  μηδέν  ηδικηκότας  απ  έκτεινε,  καϊ  των  εταίρων 
τους  μεν  νπερεκολάκενε,  τονς  δε  νπερύβριζε.  το^-  ΐ5 
ούτω  δε  το  σύμπαν  οί  "Ρωμαίοι  τότε  παρεδόθησαν 
αύτοκράτορι  ώΰτε  τά  τον  Τιβεριον  έργα ,  καίτοι  δο- 
κονντα  παγχάλεπα,  τοσούτον  τά  τον  Γαΐον  παρενεγ- 
κειν  οΰον  κρείττω  εκείνων  τά  τον  Αύγούβτον  είναι 
εδόκονν.  Τιβεριος  μεν  γάρ  ήρχε  καϊ  τοΓ(?  άλλοις  20 
νπηρεταις  προς  το  αύτον  εκεχρητο  βούλημα,  Γάιος 
δε  ηρχετο  μεν  νπό  των  άρματηλατούντων  καϊ  νπό 
Β  των  όπλομαχούντων,  έδούλενε  δε  καϊ  τοΓ?  όρχηβταΐς 
και  τοΓ^  λοιποΐς  τοις  περί  την  ΰκηνην.  τον  γονν 
Άπελλην  των  τότε  τραγωδών  τον  εύδοκιμώτατον  και  2ό 
δημοβιενων  ΰννόντα  αύτω  είχεν  αεί,  και  χωρίς  μεν 
εκείνος,  χωρίς  δ*  οι  λοιποί  πάνθ'  όσα  αν  τοιούτοι 
δννηθεντες  τολμήΰειαν ,  επ  εξονσίας  εποίονν.  και 
αυτών  τά  μεν  πρώτα  θεατής  και  ακροατής  εγίνετο, 
ΰνόπονδάζων  και  αντιστασιακών  τισίν '  είτα  και  άρ-  ξο 
ματα  ηλαβε  και  έμονομάχησ εν ,  ορχήβει  τε  εκεχρητο 
και  τραγωδίαν  νπεκρίνετο.    άπαξ  δε  τους  πρώτονς 


ΊΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  IV.  V.  15 

της  γερονΰίας  ννκτός  ως  επί  τι  άναγκαϊον  μεταπεμ- 
ψάμενος  ώρχηΰατο. 

Έν  μεν  ονν  τω  έ'τει,  εν  ω  6  Τιβέριος  ετελεντηβε,  Ο 
τονς  τε  βονλεντάς  κα\  τονς  ίτίτίέας  καϊ  τον  δήμον 
$  έκολάκενε,  πέμπτον  καϊ  είκοΰτον  άννων  ενιαντόν, 
καϊ  τονς  εν  δεβμωτηρίοις  άπέλνΟε  τά  τε  εγκλήματα 
της  άΰεβείας  κατέλνοε  καϊ  τα  περί  αυτών  τον  Τιβε- 
ρίον  γράμματα,  ώς  £λεγεν,  εκανΰεν,  επηνεΐτό  τε  επί 
τούτοις '   είτα  καϊ  νπάτενΰε,  τον  &ειον  τον  Κλανδιον  5 

ίο  προβλαβών.  ούτος  γαρ  ίππενς  ων  τότε  πρώτον  καϊ 
νπάτενΰε  καϊ  εβονλενύεν,  εξ  καϊ  τεΰύαράκοντα  ετών 
γεγονώς.  ό  ό*£  δη  πεν&ερός  αντον  Μάρκος  Σιλανός, 
επειδή  βαρύς  αντώ  νπό  τε  της  αρετής  καϊ  νπό  της 
ΰνγγενείας  ην,  προπηλακισμένος  τε  καϊ  περινβριζό~Σ> 

ΐ5  μένος,  διεχειρίΰατο  εαντόν,  καίτοι  παρά  τον  Τιβε- 
ρίον    βφόδρα   τιμώμενος.     6  δε  καϊ  την   &νγατερα 
αυτού  εκβαλών  εγημε  Κορνηλίαν  Όρεΰτίναν,  ην  καίλνΐΙΠΒ 
εν  αύτοΐς  τοις   γάμοις   αφηρπαΰεν   ονς   ΰννεώρταξε 
τω  εγγεγνημενω  αντην  Γαΐω  Καλπονρνίω  Πείϋωνι. 

20  καίτοι  δε  τοιούτος  ων  έπραξε  τίνα  καϊ  έπαίνον  άξια. 
εμπρηΰμόν  γαρ  μετά  τών  Στρατιωτών  καταββεΰας 
έπηρκεβε  τοΓ?  ζημιω&εΐβι,  τον  τε  τών  ιππέων  τε'λονς 
όλιγανδρούντος  εξ  άπάΰης  αρχής  τονς  πρώτονς  μετα- 
πεμφάμενος   κατελεξατο,    καϊ   τάς    άρχαιρεβίας    τω 

25  δήμω   άπεδωκε,   καϊ   άλλα   τινά   τοιαύτα  έποίηΰεν. 
υπαίτια   δε   είργάΰατο   πολλαπλάσια,     καϊ   πολλονςγΐό5ο 
άπεκτεινεν'    ην  δε  ον  το  πλή&ος  τών  απολλνμενων 
οντω  δεινόν,   καίτοι  δεινόν  όν,  αλλ*  ότι  τοί£  τε  φό- 
νοις  αντών  νπερεχαιρε  και  άπληΰτως  είχε  της  &έας 

3ο  τού  αίματος,    νπό  γονν  ώμότητος  επιλιπόντων  ποτέ 


0»ρ.  5.     ϋίοηίδ  Ηίδίοπ&β  Κοπι&ηαβ  1.  59,  ο.  6—19. 


16  ΙΊΒ.  XI.  ΟΑΡ.  ν. 

των  τοις  &ηρίοις  εκ  καταδίκης  διδομενων,  εκελενβεν 
εκ  τον  οχλον  τον  τοις  Ικρίοις  προβτετηκότος  6νναρ- 
παΰ&ήναί  τινας  καϊ  παραβλη&ήναι  αντοΐς.  καϊ  όπως 
μήτε  επιβοήβαύ%αι  μήτε  τι  αΐτιάΰαΰ&αι  δννη&ώβι, 
τάς  γλώΰΰας  αντών  προαπέτεμον.  πολλούς  δε  καϊ  5 
δια  τάς  ονΰίας  εφόνενεν,  ετερ'  άττα  ύφίΰιν  έπεγκα- 

Β  λών.  καϊ  ο  της  Λρονύίλλης  της  αδελφής  αντον  θά- 
νατος ον  μείονς  διε'φ&ειρεν ,  η  οννωκει  μεν  Μάρκος 
Αεπιδος  παιδικά  άμα  αντον  καϊ  έραΰτής  ων,  ΰννην 
δε  καϊ  6  Γάιος.  άπο%ανον<5αν  ονν  πολλών  μεν  καϊ  ίο 
άλλων  ήζίωΰεν,  είτα  και  άπε&εωΰε.  μετ  ολίγον  δε 
εγημε  Λολλίαν  Πανλΐναν,  αντον  τον  άνδρα  αντής 
έγγνήοαι  αντω  την  γνναΐκα  βιάΰας,  ίνα  μη  άνέγγνον 
αντην  λαβών  παρανομήΰΐ]. 

Έν  ατενωπώ  δε  ποτέ  πηλον  πολνν  δεαΰάμενος,  15 
εκελενβεν  αντον  εις  τα  τον  άγορανομονντος  τότε  και 
της  των  οδών  κα&άρβεως  έπιμελονμένον  ιμάτια  εμ- 
βλη&ήναι.     Ούεβπαβιανός   δε  τότε  ην  άγορανομών' 

Ο  ώβτε  νβτερον  εκείνον  τά  πράγματα  τεταραγμενα  καϊ 
πεφνρμενα  παραλαβόντος  καϊ  καταβτήβαντος  εδοξεν  20 
ονκ  ά&εεϊ  το  τότε  ανμβάν  γεγονεναι,  άλλ'  άντικρνς 
αντω  την  πόλιν  προς  έπανόρ&ωβιν  παρά  Γαΐον  έγ~ 
χειριβ&ήναι. 

Λιηνεκώς  δ\  πολλονς  ό  Γάιος  εφόνενε,  και  ην 
ίξω  των  φόνων  ονδέν.  καϊ  ονδε  τω  πλη&ει  τι  εχα-  2 
ρίζετΟ)  κάκεϊνοι  πάνν  αντω  άπηχ&άνοντο '  πολλά 
μεν  γάρ  και  άλλα  αντω  μη  άρεβκοντα  ελεγόν  τε  καϊ 
επραττον,  προς  δε  τοις  ηγανάκτει  δεινώς  οτι  μεγα- 
λννοντες  αντόν  "νεανίβκε  Ανγονβτε     έπεβόων.    ον 

Ό  γάρ  μακαρίζεβ&αι  ή^ίίτο  οτι  νέος  ων  έμονάρχει,  άλλ   3 
εγκαλεϊβ%αι  οτι  εν  ηλικία  τοιανττ}  τηλικαντην  ειχεν 
αρχήν,    έχρημάτιζε  δε  έκ  τρόπον  παντός,  άργνριβμον 


Ι,ΙΒ.  XI.  ΟΑΡ.  V.  17 

άλλοτε  αλλάς  έφευρίβκων  λαβάς'  καϊ  άζγιμ,ιος  των 
γέ  τι  εχόντων  ονδεϊς  ουκ  ανηρ,  ου  γυνή  καταλελει- 
πτο.  καν  τινας  και  των  άφηλικεύτερων  ζην  εί'α, 
άλλα  πατέρας  τε  και  πάππους  μητέρας  τε  όνομάζων 
5  και  τή&ας  και  ζώντας  έξεκαρπούτο  και  τελευτώντων 
τάς  ούΰίας  έκληρονόμει. 

Έλάϋαι  δε  δια  της  &αλάβΰης  τρόπον  τινά  και 
διιππεΰΰαι  επε&νμη6ε,  και  εγεφύρωαε  το  μεταξύ  των 
Ποτιόλων  και  των  Βανλων.    το  δε  χωρίον  τούτο  κατ'ρΐ556 

ίο  άντιπεραν  της  πόλεως  εβτι ,  διεχον  αντης  βταδίους 
εξ  καϊ  εί'κοβι.  πλοία  δε  εις  την  γεφυραν  τα  μεν  κα~ 
τεΰκευάβ&η,  τα  δε  ή&ροίΰ&η.  άφ'  ονπερ  και  λιμός 
εν  τε  τή  'ΐταλία  καϊ  εν  τη  (Ρωμη  μάλιΰτα  ίΰχνρός 
εγενετο.    6  δε  τον  τον  Αλεξάνδρου ,  ώς  έλεγε,  &ώ- 

|5  ρακα  ενδυβάμενος  καϊ  επ  αύτω  χλαμύδα  ΰηρικην 
άλουργη  πολύ  μεν  χρυβίον,  πολλούς  δε  λί&ους  Ινδι- 
κούς £χου6αν,  και  ξίφος  περιζωΰάμενος  καϊ  άΰπίδα 
λαβών  δρυΐ  τε  βτεφανωΰάμενος ,  βπονδη  κα&άπερ 
επί  πολεμίαν  εις  την  πόλιν  είΰηλαβε,    παμπλη&εΐς 

2ο  ιππείς  τε  καϊ  πεζούς  ώπλιΰμενους  επαγόμενος"    καϊ 
άλλα  δε  τίνα  τοιαύτα  ποιηΰας  καϊ  εαυτόν  άποΰεμνύ-  Β 
νας  εν  δημηγορία  διά  ταύτα  ες  τον  Λαρεϊον  και  τον 
Βερξην  άπέΰκωπτεν ,  ώς  πολλαπλάβιον  η  εκείνοι  της 
δαλάΰΰης  μέτρον  ζεύξας  αυτός. 

Αιτία  δε  θανάτου  πολλοίς  και  αυτή  η  γέφυρα  \ΥΠΠ9 
γίγονε.    χρήματα  γαρ   εις  αύτην  άναλώύας  άμύ&ητα 
πολλω  πλείοϋι  διά  τάς  ούΰίας  επεβούλευΰεν.    ώΰτε 
Ιούνιος  τις  Πρίδκος  ΰτρατηγός  ητιά%η  μεν  επ    άλλοις 
τιΰίν ,  άπέ&ανε  δε  ώς  πλούΰιος '    μα&ών  δε  6  Γάιος 

30  ότι   ούδεν   άξιον   του  θανάτου  εκέκτητο ,    είπεν  ότι 
"ηπάτηόέ  με  και  μάτην  άπώλετο'  ζην  γάρ  ηδύνατο! 
Αφρός  δε  Αομίτιος  πάρα  μικρόν  κινδννεύόας  πάρα•  Ο 

ΖΟΝΑΚΑ8   III.  2 


18  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  V.  VI. 

δόζως  εΰώ&η.  επί  τινι  γαρ  αίτια  ες  το  βννεδριον 
άγαγών  αυτόν ,  λόγον  κατ9  αντον  άνέγνω  μακρόν, 
νικάν  γαρ  ηζίον  πάντας  τους  ρήτορας,  και  τον  Άο- 
μίτιον  δεινότατον  οντά  ειπείν  νπερβαλειν  εΰπονδα- 
6 εν,  6  #£  οντε  τι  άντεΐπεν  οντ  άνταπελογηΰατο,  5 
%ανμάζεν  δε  την  τον  Γαΐον  δεινότητα  προβεποιεϊτο 
καϊ  καταπλήττεβ&αι ,  και  ηντιβόλει  τε  και  ίκετενε, 
τον  ρήτορα  μάλλον  η  τον  Καίΰαρα  φοβεΐ6&αι  λέγων, 
και  επι  τούτοις  ηύ&είς  εκείνος,  και  πιβτενΰας  τη  των 
β  λόγων  δεινότητι  κρατηΰαι  αντον,  επανϋατο  της  όργης.  ίο 
Ό  Είτα  εις  την  Γαλατίαν  άφώρμηΰεν  ως  τάχα  των 
Κελτών  τι  παρακινονντων ,  και  τονς  μεν  πολεμίονς 
ονδέν  τι  έβλαψε,  τονς  δ'  νπηκόονς  καϊ  τονς  ΰνμμά- 
χονς  και  τονς  πολίτας  πλεΐότα  εκάκωΰε.  κνβενων 
δε  ποτέ ,  και  γνονς  ως  ονκ  έχει  άργνριον ,  ητηΰε  τάς  ΐ5 
των  Γαλατών  άπογραφάς.  και  κελενβας  δανατωδή- 
ναι  τονς  πλονΰιωτάτονς  αντών,  έπανήλ&ε  προς  τονς 
ΰνγκνβεντάς  και  εϊπεν  ως  *  περί  ολίγων  δραχμών 
νμεΐς  άγωνίζεϋ&ε,  εγώ  δε  μνρίας  και  πεντακιΰχιλίας 
η&ροι6α  μνριάδας."  όντως  άκρίτως  πάντα  εγίνετο.  2ο 
καϊ  τον  Αέπιδον  δ'  εκείνον  τον  εραβτην,  τον  ερώμε- 
νον,  τον  της  Λρονόίλλης  άνδρα,  όν  νπερετίμηΰε  και 
διάδοχον  ε\ειν  της  άρχης  επηγγελλετο ,  έκτεινε '  και 
τάς  άδελφάς  τάς  οικείας  ως  έκείνω  ΰνμφ&αρείόας 
ΡΙ557ε^£  τάς  Ποντίονς  νηβονς  απήγαγε '  και  άλλα  πολλά  25 
τοιαύτα  πεποίηκεν.  είτα  την  Πανλΐναν  εκβαλών, 
προφάαει  μεν  ως  μη  τίκτονταν ,  το  ά'  άλη&ες  οτι 
διακορης  εκείνης  εγενετο,  Μιλωνίαν  Καιΰωνίαν  εγη- 
μεν,  ην  πρότερον  μεν  εμοίχενΰε,  τότε  δε  και  γαμετην 


Οίΐ,ρ.  6.   ϋίοηίδ  Ηΐδίοπαβ  ΚοηΊαηαβ  1.  59,  ο.  21 — 26,  8β(1 
ίηίβ^ποήδ  φίαπι  ίίρικί  Χίρίπΐίηιιιη. 


υΒ.  χι.  οαρ.  νι.  19 

εΰχηκέναι   η&έληοεν,    επειδή  εν  γαβτρι    έβχεν ,    ϊν 
αντώ  παιδίον  τέκη  τριακον&ημερον. 

Οι  δ1  εν  τγι  'Ρωμί]  έταράττοντο  μεν  εκ  τούτων, 
έταράττοντο  δε  καϊ  ότι  δίκαι   ΰφίοι    πλειύται    επή- 

δ  γοντο   επί   τη  προς  τάς  άδελψάς  αντον  καϊ  επί  τι] 
προς  τονς  πεφονενμένονς  φιλία,  προΰεδόκων  δε  καϊ 
επί  πλεΐον  την  τε  ωμότητα  τον  Γαΐον  καϊ  την  άοέλ-  Β 
γειαν  αύ'ξήόειν,  ει  6  της  αρχής  αντον  χρόνος  πλείων 
γένηται.    και  οι  μεν  οντω  διέκειντο  προς  αυτόν,  6  δε 

ίο  καϊ  τον  Πτολεμαιον  τον  τον  Ίόβα  παΐδα  μεταβτειλά- 
μενος  ως  πλοντονντα  κάκεϊνον  άπέκτεινε. 

Τούτον  δε  τον  τρόπον  β  ιούς  πάντως  έπιβονλεν- 
&ήσεο~&αι  'έμελλε.  καϊ  εφώραόε  την  επί&εΰιν,  και 
ΰνλλαβών  Άνίκιον  Κερεάλιον  καϊ   τον   νίόν    αντον 

15  Σε%τον  Παπίνιον  έβαβάνιΰε'  καϊ  επεϊ  μηδέν  έζελά- 
ληΰεν,  άνέπειβε  τον  Παπίνιον,  ΰωτηρίαν  αντώ  και 
αδειαν  υποσχόμενος,  κατ  ειπείν  τίνων  η  άλη&ώς  η 
ψενδώς,  καϊ  εκείνον  αντίκα  καϊ  τονς  αλλονς  εν 
όφ&αλμοϊς  αντον  άπέκτεινεν.    ενός  δε  των  κτεινομέ-  Ο 

20  νων  καϊ  τον  πατέρα  παρεϊναι  κατηνάγκαΰε  τον  νίον 
φονενομένον'  πν&όμενόν  τε  εί  μνΰαι  αντώ  επιτρέ- 
πει, καϊ  εκείνον  αφαγήναι  προΰέταζεν.  6  δε  κινδν- 
νενων  προΰεποιήύατο  εκ  των  έπιβεβονλενκότων  εί- 
ναι, καϊ  τονς  λοιπούς  πάντας  εκφήναι  ύπέΰχετο,  και 

25  ωνόμαβε  τονς  τε  έταίρονς  τους  τον  Γαΐον  καϊ  τους 
ΰννεργονς  της  άΰελγείας  και  της  ώμότητος.  και 
πολλούς  αν  άπωλεΰεν ,  ει  μη  και  τους  νπάρχονς  και 
τον  Καλλιΰτον  και  την  Καιΰωνίαν  προβδιαβαλών 
ηπιΰτή&η. 

3ο         Και  6  μεν  άπέδανεν ,  τω  δε  Γαΐω  τον  όλε&ρον 

12  Τούτον  δε  —  ρ.  20,  13  περιφόβων  όντων]  Ηοπιπι 
ρΐαήιηα  οπιίΐΐΐΐηΐ;  ϋίοηίδ  οοάίοβδ:  ηοηηιιΐΐα  Ιιαββηΐ;  Εχο.  ναΐΐο. 

2* 


20  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  VI.  VII. 

αυτό  τούτο  παρεΰκεύαΰεν.     ιδία  γαρ  τους  υπάρχους 
τε    και  τον  Κάλλιΰτον   προβκαλεβάμενος  "εις  είμι' 

Ό  εφη,  "τρεις  δε  ύμεΐς'  καϊ  γυμνός  μεν  εγώ,  ωπλιΰμέ- 
νοι  $'  ύμεις.  ει  ουν  μιβεΐτέ  με  και  άποκτείνειν  &έ- 
ννΐΙ18θλετ£,  φονεύβατεΓ  έξ  εκείνου  δε  μιόεΐβ&αι  νομίβας  5 
καϊ  άχ&εβ&αι  τοΓ^  πραττομένοις  εκείνους,  ύπώπτευε 
βψας,  καϊ  ζίφος  καν  τη  πόλει  παρεζώννυτο ,  καϊ  6υν- 
έβαλλεν  αυτούς  άλληλοις,  όπως  μη  ΰυμφρονώΰι  κατά 
μόνας  εκάατω  ώς  πι6τοτάτφ  διαλεγόμενος  περί  των 
λοιπών,  μέχρις  ου  βυνέντες  το  επιχείρημα  προηκαντο  ίο 
αυτόν  τοις  επιβουλεύουΰι. 

Των  δε  βουλευτών,  ότι  μη  κατεψηφίΰαντό  τίνων, 
περιφόβων  όντων,  Πρωτογενής  τις  προς  τα  χαλεπω- 
τατα  τω  Γαΐω  υπηρετών,  ωΰτε  καϊ  βιβλία  δύο  περι- 
φέρειν  ων  το  μεν  ζίφος,  το  δ*  ώνόμαζεν  εγχειρίδιον,  15 
ειο~ήλ$εν  εις  το  ΰυνέδριον ,  καϊ  πάντων  δεζιουμένων 
Ρ 1559 αυτόν,  οία  εικός,  δριμύ  τι  προαέβλεψεν  ένϊ  Σκριβω- 
νίω  Πρόκλω,  ειπών  "καϊ  ΰύ  με  άΰπάζη,  μιΰών  ούτω 
τον  αυτοκράτορα"  άκούοαντες  δ\  τούτο  οι  παρόντες 
περιέόχον  τον  ΰυμβουλευτην  και  διέαπαΰαν'  έφ'  20 
ωπερ  ηΟ&η  ο  Γάιος  καϊ  εφη  κατηλλάχ%αι  αύτοΐς. 

7  Θωπευόντων  δ'  αυτόν  καϊ  των  μεν  ήρωα,  τών 
δε  &εόν  άποκαλούντων,  δεινώς  εζεφρόνηΰεν.  ηζίου 
μεν  γαρ  και  πρότερον  υπέρ  αν&ρωπον  νομίζε6$αι, 
καϊ  τη  Σελήνη  αυγγίνεΰ&αι  και  Ζευς  είναι  έπλάτ-  κ 
τετο ,  και  δια  τούτο  μάλιβτα  ταΐς  άδελφαΐς  προεφαΰί- 
ζετο  μίγνυό&αι,  και  πάντας  &εούς  ύπεκρίνετο,  καϊ 

Β  τάς  &ηλείας  αύτάς ,  και  Ήρα  και  "Αρτεμις  καϊ  Αφρο- 
δίτη εγίνετο ,  καϊ  προς  την  τών  ονομάτων  μετά&εΰιν 


Οαρ.  7.  ϋίοηίδ  Ηίδΐοήαβ  Κοπι&ηαβ  1.  59,  ο.  26 — 30.  ίη- 
ίβ^ποπδ  φΐ&ιη  αραά  ΧίρΙιΠίηιιπι.  ΕιιββΜί  Ηίδίοήαβ  βοείβδ. 
1.  2,  ο.  6  &ϊ  7. 


ΜΒ.  XI.  Ο  ΑΡ.  VII.  21 

καϊ  πάν  το  6χήμα  μετήμειβεν,  ώς  ποτέ  μεν  %-ηλυ- 
δρίαν  όράβ&αι  αυτόν  καϊ  κρατήρα  καϊ  Φνρΰον  φέρειν, 
ποτέ  δ\  άρρενωπόν  καϊ  ρόπαλον  καϊ  λεοντήν  ένημ- 
μένον ,  καϊ  αύ&ις  λειογένειον  η  πωγωνίαν  δείκνυ- 

5  <5%αι.  τρίαινάν  τε  έκράτει  καϊ  άνέτεινε  κεραυνόν, 
παρ&ένω  τ  ε  κυνηγετική  ώμοιούτο,  καϊ  έγυναίκιζεν 
αύ&ις,  καϊ  τη  ΰτολή  καϊ  τοις  προβ&έτοις  καϊ  περι- 
&έτοις  ακριβώς  εποικίλλετο,  και  πάντα  μάλλον  η 
άν&ρωπος  δοκειν   αυτοκράτωρ    εβούλετο.     καί  ποτέ 

ίο  ίδών  τις  αυτόν  άνήρ  Γαλάτης  επι  δίφρου  υψηλού  εν 
εί'δει  /Ιιός  χρηματίζοντα ,  εγέλαΰε.    μα&ών  ούν  τούτο  Ο 
εκάλεΰεν  αυτόν  καϊ  ηρετο  "τι  6οι  δοκώ  είναι ;     κακεϊ- 
νος  "μέγα  παραλήρημα"  εφη.     καϊ  ουδέν  ^πα&ε  δει- 
νόν'  παρελογι6%η  γαρ  ΰκυτοτόμος  ων.     ηόπαζετο  τε 

15  βραχείς ,  τοις  δ'  άλλοις  και  των  βουλευτών  ή  την 
χείρα  η  τον  πόδα  προΰκυνεΐν  ώρεγε.  πάντες  δε 
αύτον  εκολάκευον.  καί  ποτέ  τον  Αούκιον  τον  Ουιτέλ- 
λιον  άνδρα  ευγενή  καϊ  φρονήΰεως  ευ  έχοντα  ηρετο, 
τη  Σελήνη  μίγνυβ&αι  λέγων,  ει  ορώη  την  &εόν  ΰυν- 

20  ούοαν   αύτω.     ο  δε  κάτω  νεύων,  οία  δη  τε&ηπώς, 
καϊ  μικρόν   τι  φ&εγζάμενος   καϊ  ύπότρομον  "υμΐν    Ό 
εφη  "τοις    &εοΐς,    δέΰποτα,   μόνοις  αλλήλους    οράν 
εζεβτιν!* 

Ούτω  δ'    εζεμάνη  6  Γάιος    ώς   και   τοΓ§    εν  τη 

ί&Άβία  τέμενος  εαυτώ  άνεγεϊραι  κελεύβαι  κατά  την 
Μίλητον.  καϊ  εν  τη  'Ρώμη  δύο  ναοί  αυτώ  ίδρυ&η- 
ΰαν'  τον  μεν  γαρ  αυτός  εαυτώ  εν  τω  παλατίω  ετε- 
κτήνατο,  ο  δ'  υπό  της  βουλής  αύτω  έψηφίΰ&η  καϊ 
εδομή&η.    έπενεκάλει  δε  και  τω  Αιί  Οτι  το  Καπιτω- 

30  λιον  προκατέλαβε.   καϊ  αγάλματα  δ'  εαυτού  πανταχού 

24  Οντω  —  29  εδομή&η  οππίίπηΐ  ϋίοηίβ  οοιίίοβδ,  ΙιαΙιβηί 

ΕΧΟ.  Ρβ1Γβ80. 


22  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  VII. 

της  οικουμένης  άπέΰτειλε,  προ6κυνεΐ6&αι  ταύτα  κε- 
λεύβας.  τον  $'  έν  Ίεροβολύμοις  ναόν  εις  οίκεΐον 
ιερόν  με&ηρμόξετο ,  ίνα  Αιός  επιφανούς  νέον  χρη- 
ματίζΐ]  Γαΐου,  ει  καϊ  6  Ίώΰηπος  τούτο  παρεΰιώπηΰεν 

ΡΙ559 αρχαιολόγων,  ο&εν  και  η  των  Ιουδαίων  άποΰταΰία  5 
εΰχηκε  την  αρχήν,  ιερέας  τε  πολλούς  εαυτώ  κατε- 
ΰτήΰατο,  καϊ  αυτός  δ*  εαυτώ  ίεράτο.  ταΐς  τε  βρον- 
ταις  εκ  μηχανής  άντεβρόντα,  άντήατραπτέ  τε  ταΐς 
άατραπαΐς.  και  οπότε  κατήνεκτο  κεραυνός,  λί&ους 
άντηκόντιζεν,  έπιλέγων  εφ  έκάΰτω  το  τον  Όμηρου  ίο 
η  μ    αναειρ    η  εγω  6ε. 

Έπι  τούτου,  ώς  Εύΰεβιος  ίύτορεϊ,  εκ  των  τάς 
"Ολυμπιάδας  άναγραψάντων  άναλέζαΰ&αι  ταύτα  λέ- 
γων,    τοΰαύταις    περιέπεΰε   ΰυμφοραΐς    6    Πιλάτος 

ΛνΐΙΐ8ΐω<?τε  άναγκαβ&ήναι  εαυτού  γενέβ&αι  αύτόχειρ,  της  15 
&είας  δίκης  μετελ&ούΰης  αυτόν. 
Β         Ώς  ούν  πάντα  τρόπον  εζεμαίνετο,    άπαρι&μεΐν 
γαρ  το  κα&  εκαβτον  πολλής  αν  εΐ'η  λέύχης  καϊ  αηδίας, 
επεβονλευβαν  αύτώ  Κάαΰιός  τε  Χαιρέας  και  Κορνή- 
λιος  Σαβίνος,     ΰυνώμούαν   μεν   γαρ    πλείονες    καϊ  2ο 
ΰυνήδειΰαν  το  πραττόμενον  και  οί  περί  αυτόν  οντες ' 
και  οΰοι   δε  ού  ΰυνώμοβον ,  γνόντες  ούτ    έ%έφηναν 
και  άΰμενοι  εΐδον  αυτόν  έπιβουλευόμενον .     έπεβου- 
λεύ%•η  δε  &έαν  επιτελών.    6  γαρ  Χαιρέας  και  6  Σαβί- 
νος επι  τοις  γινομένοις    αίΰχροΐς  άλγούντες ,    όμως  85 
έκαρτέρουν  επι  πέντε  ημέρας,     ώς  δε   και  αυτός  6 
Γάιος  και  όρχήϋασ&αι  καϊ  τραγωδίαν  ή&έληοεν  ύπο- 
0  κρίναΰ&αι ,  και  δια,  τούτο  ετέρας  τρεις  ημέρας  προήγ- 


2  τον  δ'  —  4  Γαΐον]  ΕαδβΙ».  Ηί$ί.  βοοί.  2,  6,  βχ  Ρΐιίΐο- 
ηίδ  Ί,ζ%ζ\.  αά  βαΐηπι  νοί.  2,  ρ.  59δ  βά.  Μ&η^β^.  12  Εναέριος] 
ΊΆϊ&ϊ.  βοοίβδ.  2,  7.  24  ό  γάρ  Χαιρέας  —  28  προήγγειλε  ρΐβ- 
ηίοΓα  βυηί  ςμιαιη  ίη  ϋίοηίδ  οοάίοίβαβ. 


Ι,ΙΒ.  XI.  ΟΑΡ.  VII.  VIII.  23 

γειλε ,  τηρήοαντες  αυτόν  εκ  τον  θεάτρου  εζερχόμενον 
εν  βτενωπω  τινι  περιβτάντες  άπεκτειναν,  καϊ  πε- 
ΰόντος  ουδείς  των  παρόντων  άπεΰχετο,  άλλα  καϊ 
νεκρόν  αυτόν  κατετίτρωβκον.     καϊ  την  γυναίκα  αυ- 

5  του  καϊ  την  θυγατέρα  αύτίκα  απέβφαζαν. 

Γάιος  μεν  δη  ταύτα  'έν  τ  ε  τριβίν  ετεύι  καϊ  μηβίν 
εννέα  καϊ  ημεραις  οκτώ  καϊ  εϊκοβι  πρά%ας  εργοις  αύ- 
τοϊς  ώς  ουκ  ην  &εός  εγνωκεν.  ως  δε  ο  θάνατος  αυτού 
διηγγελ&η,  πλην  ολίγων  των  αυνηβελγηκότων  αύτω 

ίο  πάντες  εχαιρον, ,  μεμνημενοι  καϊ  του  λεχθέντος  ποτέ 
υπ    αυτού ,   ότε  όργι<5$ε\ς  τω  δήμω  εφη     εΐ'&ε  ενα 
αυχένα  εϊχετε\    καϊ   έπιλέγοντες  οτι  "ΰύ  μεν   εναΌ 
έχεις  αυχένα,  ημείς  δε  χείρας  πολλάς."    διαδεόντων 
δε  τίνων  ολίγων  καϊ  δορυβούντων  βοώντων  τε   (τίς 

15  Γάιον  άπέΰφάζεν"  Ουαλάριος  Άβιατικός ,  άνηρ  νπα- 
τευκώς,  άνήλ&εν  εις  άποπτόν  τι  χωρίον,  καϊ  εκ- 
βοήβας  εφη  "εί'&ε  εγώ  αυτόν  ημην  άπεκτονώς"  κα\ 
ούτω  καταπλαγεντες  οι  &ορυβούντες  ήΰύχαόαν. 

Γάιος  μεν  ούτως  έφ&άρη '  της  δε  βουλής  εν  τω  8 

20  Καπιτωλίω  ΰννα&ροιΰ&είΰης   τοις  μεν   δημοκρατεΐ- 
α&αι  έδόκει,  οι  #£  μοναρχεΐα&αι  καϊ  αύ&ις  £κρινον' 
καϊ  τούτων  οί  μεν  τόνδε,  οί  £ε  τόνδε  ηρούντο.    καν 
τούτω  ύτρατιώταί τίνες  εις  τό  παλάτιον,  ίνα  τι  <^αρ-ΡΙ560 
πάβωΰιν,    ειΰπηδήΰαντες  εύρον    εν  ακοτεινή  γωνία 

25  κατακρυπτόμενόν  που  τον  Κλαύδιον,  βυνην  γαρ  τω 
Γαΐω  του  θεάτρου  εί-ερχομένω,  και  την  ταραχην 
φοβη&εϊς  κατεκρύβη,  και  εξείλκον  αυτόν  μη  είδοτες 
οΰτις  ην '   γνόντες  δε  αυτοκράτορα  τε  προΰηγορενΰαν 


8  ώς  δε  —  10  εχαιρον  οηιϋίηηί•  Οίοπίδ  οοάίοββ.  26  τον 
θεάτρου  εζερχομένω  οππίΐαηΐ;  ϋίοηίδ  οοάΐοβδ. 

Οειρ.  8.  ϋίοηίδ  ΗίδίοΓίαβ  Κοηιαη&β  1.  60,  ο.  1—12,  δβά 
ίηΙβ£Γΐοή8  ηιιαηι  αριιά.  ΧίρΙπΙΐηπίΏ. 


24  ΙΛΒ•  χι.  ΟΑΡ.  VIII. 

και  ες  το  ΰτρατόπεδον  ηγαγον,  καϊ  μη  τίνος  ένδοιά- 
ΰαντος  άπαντες  αύτω  το  κράτος  δεδώκαΰιν,  ώς  εκ 
γένους  οντι  βαΰιλικού  καϊ  νομιζομένω  επιεικεί.  ει 
γαρ  καϊ  άνεδνετο  καϊ  άντέλεγεν ,  αλλ1  οΰον  εζίύτατο 
καϊ  άντέκειτο,  τοαούτον  μάλλον  άντεφιλονείκουν  οίο 

Β  ΰτρατιώται  μη  παρ'  έτερων  λαβείν  αυτοκράτορα, 
άλλ'  αυτοί  δούναι  πάΰι.  διο  καϊ  άκων,  ώς  εδόκει, 
υπέκυψε,  μαθόντες  δε  καϊ  οί  ύπατοι  και  οι  βουλευ- 
τά! ηδη  προκατειλήφθαι  την  αρχήν,  και  αυτοί  ώμο- 
λόγηΰαν.  .  ίο 

Καϊ  οϋτω  Τιβέριος  Κλαύδιος  Νέρων  Γερμανικός 
6  του  Λρουΰου  του  της  Αι  βίας  νιου  παις  της  αύτο- 
κρατοϋς  αρχής  ετυχεν,  άγων  έτος  πεντηκοϋτόν. 
εγένετο  δε  την  μεν  ψυχήν  ου  φαύλος ,  αλλά  καϊ  εν 
παιδεία  ηΰκητο .  ωΰτε  και  Ουγγράψαι  τινά '  το  δε  15 
ΰώμα  νοΰώδης.  πάνυ  δε  έγυναικοκρατήθη  άμα  και 
έδουλοκρατήθη ,   άτε  καϊ  εκ  παίδων  εν  τ  ε  νοσηλεία 

Ο  και  εν  φόβω  πολλω  τραφείς,  κάντεύθεν  καϊ  επί 
πλειον  της  αληθείας  προΰποιηΰάμενος  εύήθειαν  καϊ 
\Υ11182ηθους  χαυνότητα,  όπερ  καϊ  αύτος  εν  τη  βουλή  ώμο-  20 
λόγηοε,  καϊ  πολύν  μεν  χρόνον  τη  τήθη  Λιβία,  πολύν 
δ\  τη  μητρι  Άντωνία  τοις  τ  άπελευθέροις  όυνδιαι- 
τηθείς,  ονδεν  έλευθεροπρεπες  έπεδείκνυτο.  έπετί- 
θεντο  δ*  αύτω  αί  γυναίκες  τε  καϊ  οί  απελεύθεροι  εν 
τοις  πότοις  καϊ  εν  ταΐς  μίζεβι '  πάνυ  γαρ  απληΰτως  25 
άμφοτέροις  προβέκειτο.  προς  δε  καϊ  δειλίαν  είχε. 
τοιούτος  δε  πεφνκώς,  ώς  ΰυνελόντι  ειπείν,  όμως  ουκ 
ολίγα  και  δεόντως  επραττεν  οΰάκις  των   είρημένων 

Ό  παθών  Ιξα>  εγίνετο  και  εαυτού  έκράτει.  ούκ  ευθύς 
μέντοι  εις  την  βουλην  είβηλθεν ,    αλλά  μετά  τριακο-  3ο 


3  ει  γάρ  καϊ  —  8  υπέκυψε  οππίΐυηί;  ϋίοηίβ  οο(1ίοβ8. 


ΜΒ.  XI.  ΟΑΡ.  VIII.  25 

στην  ημέραν,  διά  τε  τον  Γάιον  όντως  άπολωλότα 
δεδιώς  και  οτι  τίνες  εαυτόν  βελτίους  είς  την  άρχην 
παρά  της  βουλής  ώνομάα&ηΰαν.  αλλά  τά  τε  άλλα 
ακριβώς  εφυλάΰΰετο  καϊ  πάντας  τους  αύτω  προΰιόν- 
5  τας  ερευνάΰ&αι  ετίοίει  μη  τι  ξιφίδιον  εχωβι,  και  εν 
τοΓ<?  ΰυμποΰίοις  ΰτρατιώτας  είχεν  αντω  βυνόντας.  ο 
καϊ  μετά  ταύτα  έγίνετο'  η  δε  των  ζιφιδίων  έρευνα 
διά  Ονεβπαβιανον  επαυβατο. 

Τον  μεν  ούν  Χαιρέαν  και  τινας  άλλους  άπέκτει- 

ιννεν,  ου  δια  τον  Γάιον ,  αλλ1  έαυτω  άΰφάλειαν  προ- 
μη%Όυμενος'    καϊ  ο  Σαβίνος  δε  εκών  απέθανε,  μη 
άξιώΰας  κολαΰ&έντος  του  Χαιρεου  αυτός  περιεΐναι' 
τάς  δε  του  Γαΐου  άδελφάς  την  τ  ε  Άγριππϊναν  καΐρΐόβΐ 
την  Ιουλίαν  καταγαγών  εκ  της  ύπερορίας,  και  τάς 

15  ούαίας  ανταΐς  άπέδωκε,  και  τους  άλλους  τους  εκπε- 
αόντας  ομοίως  κατηγαγε.  καϊ  τους  εν  είρκταΐς  δεδε- 
μενους  ακριβώς  εξετάΰας,  τους  μεν  ΰυκοφαντουμέ- 
νους  άφήκε,  τους  δε  κάκου ργηβαντάς  τι  εκόλαΰε. 
και  τά  φάρμακα,  ά  πολλά  εν  τοΓ^  του  Γαΐου  ευρέ&η, 

2ο  και  τά  βιβλία  του  Πρωτογενούς ,  ον  και  άπέκτεινεν, 
εκαυβε.  τά  τε  γράμματα  α  έλεγε  μεν  κατακαύύαι  6 
Γάιος,  εύρέ&ηβαν  δε  οντά,  τοις  βουλευταΐς  τε  επέ- 
δειξε ,  καϊ  εδωκεν  άναγνώναι  τοΓ^  τε  γράψαόιν  αυτά 
και  τοις  κα&'   ων  εγέγραπτο,   καϊ  μετά  τούτο  κατέ- 

25  φλέξε,     της  τε  γερουύίας  άτιμώΰαι  βουλη&είόης  τον  Β 
Γάιον,  ψηφιΰ&ήναι  μεν  τούτο  αυτός  εκώλυβε,  νυκτός 
δε  τάς   εικόνας  αυτού  πάόας  ηφάνιΰε,    καϊ  τά  υπό 
τού  Γαΐου   καϊ  ύφ'    έτερων  δι'   εκείνον  ουκ  όρ&ώς 
γεγονότα  ανέτρεψεν.   ανδριάντων  δε  αντω  ψηφι6&έν- 

3ο  των  παρητηΰατο '  και  &ύειν  η  προβκυνείν  εν  άγάλ- 
μαβιν  αύτω  άπηγόρευΰε.  καϊ  άλλα  δε  τοιαύτα  πολλά 
εποίει,  μετριοφρονών  καϊ  κρίύει  ταύτα  πράττων,  αλλ 


2<6  ιλβ.χι.  οαρ.  νιιι. 

ουκ  επιτηδεύσει.  τάς  γοϋν  θυγατέρας  κατηγγνησε 
την  μεν  Λουκίω  Ίουνίω  Σιλανώ,  την  δε  Γναίω  Πομ- 
πηίω  Μάγνω.  καϊ  ούδεν  ύπέρογκον  επραξεν,  άλλα 
και  αυτός  εν  ταϊς  ημέραις  έκείναις  έδίκασε  και  η 
βουλή  ή&ροίσ&η.  ταϋτά  τε  ουν  επιεικώς  έπραττε,  5 
€  και  των  υπάτων  εν  τω  ΰννεδριω  καταβάντων  άπό 
των  δίφρων,  ίνα  διαλεχ&ώΰιν  αντω,  πρόσεξαν έστη 
τε  κα\  άντιπροσήλ&ε  σφίσιν.  ιδιωτικώς  τε  εζη  ως 
τα  πολλά  καϊ  ελληνικώς  αυτός  τε  και  οι  περί  αυτόν 
διχτώντο.  ίο 

Περί  τά  χρήματα  δ\  θαυμαστός  εγενετο.  απη- 
γόρευοε  γαρ  άργύριον  αύτω  προΰφερεΰ&αι,  ο  καϊ 
επί  του  Αυγούστου  έγίνετο.  άπεϊπε  δε  μηδέ  κληρο- 
νόμος παρά  τίνος  ΰυγγενεΐς  έχοντας  καταλιμπάνε- 
σ&αι.  καϊ  τών  προδημευ&έντων  επί  τε  του  Τιβερίου  15 
καϊ  του  Γαΐου  τά  μεν  αύτοΐς  ετι  περιοΰσι,  τά  δε  τοις 
τέκνοις  αυτών  άπέδωκε '  και  πολλοίς  παρά  του  Γαΐου 
τάς  ϋφετερας  αρχάς  κα\  χώρας  άφαιρε&εΐοΊν  αυτός 
Ό  αύ&ις  επανεσώσατο.  καϊ  άλλα  τοιαύτα  ϊ'ργα  είργά- 
6ατο,  δι  α  έπηνεΐτο.  υπό  δε  τών  εζελευ&έρων  αυ-  2ο 
του  και  της  γυναικός  Βαλερίας  Μεσσαλίνης  έτερα 
έπράχ&η  ούχ  ομοιότροπα,  λιμοϋ  μεντοι  ισχυρού  γε- 
νομένου ου  μόνον  της   τότε   άφ&ονίας    εφρόντισεν, 

\Υ11ΐ83αλλά  και  της  είσέπειτα.  έπεισάκτου  γαρ  παντός 
βχεδόν  του  σίτου  τοις  'Ρωμαίοις  όντος ,  η  χώρα  η  25 
προς  ταίς  έκβολαΐς  του  Τιβέριδος  ούτε  κατάρσεις 
ασφαλείς  ούτε  λιμένας  επιτηδείους  έχουσα  ανωφελές 
σφίσι  το  κράτος  της  θαλάσσης  έποίει '  ουδέν  γάρ 
κατά  τήν  χειμερινήν  ώραν  ηδννατο  είσφοιτάν.  τούτο 
ουν  σννιδών  λιμένας  τε  κατεσκεύασε  καϊ  απετέλεσε  3ο 
πράγμα  και  του  φρονήματος  καϊ  του  μεγέθους  της 

?1562(Ρωμης  ά\ιον.    εν  πάσι  δε  μετριάζων,  οϋτε  γεννη&έν- 


ΙιΙΒ.  XI.  ΟΑΡ.  VIII.  IX.  27 

τος  αύτω  υιεος,  ος  τότε  μεν  Κλαύδιος  Τιβεριος  Γερ- 
μανικός, ϋότερον  δε  καϊ  Βρεττανικός  επωνομάαθη, 
άλλο  τι  επιφανές  επραζεν,  ούτ  Αυγουϋτον  αυτόν  η 
την  Μεαβαλϊναν  Αυγούΰταν  επικληθηναι  εφήκε. 

5         Συνεχώς    δε  μονομαχίας   αγώνας   ετίθει ,    πάνυ  9 
χαίρων  αύτοίς,  κάντεύθεν  πολλοί  άπώλλυντο  άνθρω- 
ποι, επ    αίτίαις  τιβϊ  καταψηφιΰθέντες.    εθιΰθεις  ούν 
ούτως  αίματος  και  φόνων  άναπίμπλαβθαι ,  προπετε- 
Οτερον  καϊ  ταΐς  άλλαις  Οφαγαΐς  εχρηΰατο.     αίτιοι  δε 

ίο  τούτου  οι  τε  Καιΰάρειοι  και  ή  Μεΰΰαλινα  έγίνοντο. 
ει  γαρ  άποκτεϊναί  τίνα  έθεληβειαν,  εζεφόβουν  αυτόν,  Β 
και  πάνθ'  ο6α  έβούλοντο  ποιεΐν  έπετρέποντο.     καϊ 
πολλάκις  ε%απιναίως  εκπλαγείς  καϊ  κελεύβας  τινά  εκ 
του  παραχρήμα  περιδεοϋς  άπολεΰθαι,  έπειτα  άνενεγ- 

ΐδκών  καϊ  άναφρονηΰας,  μαθών  το  γεγονός  ελυπεϊτο 
και  μετεγίνωΰκε. 

Τοιαύτα  δε  ποιοϋντος  αυτού  ούκέτι  χρηΰτην  ελ- 
πίδα επί  Κλαυδίω  οι  'Ρωμαϊοι  εΰχηκαΰι.  διό  και 
επεβουλεύθη  νφ'  έτερων  τε  και  ύπ'  Άννίου  Βινικια- 

2ονού,  ος  προς  Φούριον  Κάμιλλον  Σκριβωνιανόν  της 
Ααλματίας  άρχοντα  έπεμψε  καϊ  άνέπειβεν  αυτόν 
έπαναΰτήναι.  των  δε  ΰτρατιωτών  μη  πειύθέντων 
αύτω,  αυτός  μεν  άπέκτεινεν  εαυτόν,  Κλαύδιος  δε 
καίτοι  πάνυ  καταδείΰας  ως  έτοίμως  εχειν  εκβτηναι 

25  αύτω  του  κράτους  εθελοντής,  όμως  τον  θάνατον  αύ-  Ο 
του  μαθών  άνεθάρόηόε,    και   τους  μεν  ΰτρατιώτας 
άλλοις  τε  τιβι  και  χρημαΰιν  άντημείψατο,   τους  δε 
βυνεπιβουλεύΰαντας    άνεζητηΰε    καϊ  πλείστους  εκό- 
λα0ε.     ΰυχνοί  δε  άλλοι  τε  καϊ  6  Βινικιανός  διεχειρί- 


Ο&ρ.  9.   ϋΐοηίδ  Ηίδίοπαβ  Κοιη&ηαβ  1.  60,  ο.  13 — 29,  8βά 
ίηίβ^ποΓίβ  φίαπι  αρηά  Χίρΐιίΐίηιιπα. 


28  ιίβ.  XI.  ΟΑΡ.  IX. 

ΰαντο  εαυτούς,  η  γάρ  Μεύβαλΐνα  καϊ  6  τον  Κλαυδίου 
απελεύθερος  Νάρκιβαος  οϊ  τε  βυναπ ελεύθεροι  ανττοι}, 
της  αφορμής  ταύτης  λαβόμενοι,  ούδενός  των  δεινό- 
τατων άπεΰχοντο.  άνδρες  τε  ουν  πολλοί  και  γυναί- 
κες εκολάβθηΰαν '  τίνες  δε  καϊ  των  πάνυ  υπαιτίων  5 
έΰώθηβαν,  οι  μεν  χρημαΰιν ,  'ένιοι  δε  γε  και  χάριΰι. 
Γαλαΐύος  δε  τις  απελεύθερος  του  Καμίλλου  εν  τω 
βουλευτηρίω  του  Ναρκίΰΰον  παρελθόντος  εις  το 
Ι)  μέΰον  και  είπόντος  αύτω  "τί  αν  έποίηόας,  Γαλαίόε, 
εί  Κάμιλλος  εμονάρχηβεν"  άπεκρίνατο  οτι  ι(είΰτήκειν  ίο 
αν  οπιΰθεν  αυτού  και  έΰιώπωνΓ  Άρρία  δε  γυνή 
Καικίνου  υπάτου  ούύα,  εί  καϊ  τή  Μεβΰαλίνη  6φό- 
δρα  ωκείωτο,  ουκ  ηνεγκε  ζην  τού  ανδρός  θνηβκον- 
τος,  άλλα  καϊ  τον  άνδρα  άποδειλιώντα  επερρωβε.  το 
γαρ  ξίφος  λαβονΰα  έαυτην  έπληξε  κάκείνω  έπεδωκεν  ΐδ 
είπούύα  "ιδού  Παΐτε,  ουκ  άλγώΓ  καϊ  οι  μεν  επί 
τούτοις  επηνοϋντο ,  Κλαύδιος  δε  ούτως  προς  τάς  κο- 
λάζεις εΰχεν  ώοτε  καϊ  ΰύνθημα  τοις  ΰτρατιώταις  το 
έπος  τούτο  ΰυνεχώς  διδόναι,  χρή 

άνδρ'  άπαμύναβθαι,  οτε  τις  πρότερος  χαλεπηνΎ}.    2ο 

ΡΙδ63ί?  #£  Μεΰΰαλΐνα  καϊ  οί  απελεύθεροι  αυτού  ούτως  την 
πολιτείαν  και  τάς  ΰτρατείας  καϊ  τάς  επιτροπας  τάς 
τε  ηγεμονίας  και  τα  άλλα  πάντα  επώλουν  και  εκαπη- 
λευον  ωΰτε  ΰπανίΰαι  πάντα  τα  ωνια,  κάντεύθεν 
βιαΰθηναι  τον  Κλαύδιον  άπο  βήματος  τάς  τιμάς  αυ-  25 
των  διατάζαι.    Αυλού  δε  Πλαυτίου   ες  την  Βρεττα- 

ΥΙΙ118±νίαν  ύτρατεύΰαντος ,  καϊ  τα  μεν  παθόντος,  τα  δε 
δράΰαντος,  είτα  τω  Κλαυδίω  τά  ΰυμβάντα  γνωρί- 
ΰαντος,  εκείνος  τά  οίκοι  Ούιτελλίω  Λουκίω  τω  συνυ- 


12  νπάτον  βΐίαηι  ϋίοηίδ  οοάίοβΒ:  δοι\  Παίτον.     20  ανί 
άπαανναα&αι.    II.  &  369.  0(3.  Π  72.  Φ  133. 


ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  IX.  29 

πατευκότι    εγχειρίΰας    εζεβτράτευΰε.     καϊ    προς  τον 
Ώκεανόν  άφικόμενος  εΐ'ς  τε  την  Βρεττανίαν  περαιω- 
θείς μετά  πλείονος  παραβκευής  καϊ  ελεφάντων  ΰυνέ-  Β 
μιζε  τοις  ΰτρατεύμαΟι.     καϊ  μετ'  αυτών  τοις  βαρβά- 

5  ροις  ΰυμβαλών  ενίκηΰε  και  το  βαβίλειον  αυτών  εϊλε. 
καϊ  εις  την  'Ρωμην  επανήλθε,  την  άγγελίαν  της  νίκης 
διά  των  γαμβρών  του  τε  Μάγνου  κα\  του  Σιλανοϋ 
προπέμψας.  μαθούΰα  δε  ταύτα  η  γερουΰία  Βρεττα- 
νικόν  καϊ  αυτόν  καϊ  τον  νίόν  αυτού  έπεκάλεΰε,    καϊ 

ίο  πολλά  αυτοΐς  εψηφίΰατο  έτερα. 

Ή  δε  Μεΰΰαλΐνα  όρχηβτού  εραοθεΐΰά  τίνος  Μνη- 
ΰτήρος  ώνομαΰ μενού ,  επεϊ  μηθ'  υποβχέΰεβιν  αυτόν 
μητ  έκφοβηΰεβιν  άν έπειθε  ύυγγενεΰθαι  αύτη,  τον 
Κλαύδιον   παρεβκεύαβεν   επιτά%αι  αύτω  πειθαρχεΐν 

ΐ5  αυτή,  ως  ίπ     άλλο  τι  δεομενη  αύτοΰ'    καϊ  είπόντος 
αύτω    του   Κλαυδίου   οβα    προότάττεται    παρά    της  ο 
Μεϋΰαλίνης  ποιεΐν,  βυνην  αύτη,  ως  καϊ  τούτο  υπ 
εκείνου  κεκελευΰμενος.    τούτο  δε  καϊ  προς  ΰυχνούς 
έτερους  εποίει.    ως  γάρ  είδότος  τού  ανδρός  αύτης  τά 

2ο  γινόμενα  και  βυγχωρούντος  άκολαβταίνειν  αύτη  εμοι- 
χεύετο.  Βινίκιος  δε  ότι  μη  ηθέληβεν  αύτη  ΰυμφθα- 
ρηναι,  φαρμάκω  ύπ  αύτης  διεφθάρη.  ηβχαλλον  δε 
οι  'Ρωμαΐοι  δουλεύοντα  αυτόν  τη  γυναικΧ  καϊ  τοις 
άπελευθεροις  όρώντες. 

25  Τω  δ'  έξης  ένιαυτώ  όκτακοΰιοότω  Ηει  τη  'Ρώμη 

όντι  το  τέταρτον  ύπάτευβε  Κλαύδιος,  οτε  Γάλλον 
τινά,  βουλεύΰαι  δυνάμενον ,  εις  δε  την  Καρχηδόνα 
εξοικηΰαντα,  απουδη  μετεπεμφατο,  ειπών  οτι  (χρυ- 
6αΐς  6ε  πεδαις  δήΰω."    καϊ  ούτω  τω  άξιώματι  πέδη- Ό 

•όο  θεϊς  κατά  χώραν  εμεινεν.  επίβουλης  δε  τίνος  τω 
Κλαυδίω  μηνυθείαης  κατεφρόνηΟε  τού  μηνυθεντος 
και  εν  ούδενϊ  λόγω  αυτόν  έποιηΰατο,  ειπών  οτι  'ουχ 


30  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  IX.  Χ. 

ομοίως  δει  ψύλλαν  και  θηρίον  άμύνεβθαι"    άλλους 
δε  πολλούς  διαβληθέντας  νπο  της  Μεαΰαλίνης  και 
τον  Άΰιατικον  καϊ   τον  γαμβρόν  τον  Μάγνον  άπε- 
κτεινε'    τον  μεν  ^Αύιατικον  δια  την  ούύίαν,  τον  δε 
Μάγνον  δια  το  γένος  καϊ  το  κηδος.    εάλωβαν  μέντοι  5 
ώς  επ    άλλοις  τιύίν.    επεϊ  δε  πολλούς  δούλους  νο- 
βονντας    ουδεμιάς   θεραπείας   οι    δεύπόται   ήζίουν, 
άλλα  και  των  οικιών  εξωθούν,   ένομοθέτηΰε  πάντας 
τους  εκ  του  τοιούτου  περιγενομένονς  ελευθέρους  εί- 
ναι,     γεννηθέντος  δε  οι  εγγονού  εκ  της  Άντωνίας  ίο 
ΡΙδ64τή?  θυγατρός,  ην  Κορνηλίω  Φαύΰτω  Σνλλα  άδελφω 
της  Μεΰΰαλίνης  οντι  μετά  τον  του  Μάγνον  βννωκιΰε 
θάνατον,  ούδεν  άφηκε  ψηφιόθήναι,   μετριοφρονών. 
η  δε  Μεαΰαλινα  καϊ  οι  ανελεύθεροι,  αυτού  εξώγκωντο. 
ηΰαν  δε  τρεις  οι  μάλιΰτα  το  κράτος  διειληφότες '    ο  ι» 
τε  Κάλλιότος,  ος  επι  ταΐς  βίβλοις  των  άζιώοεων  ετέ- 
τακτο '  και  6  Νάρκιϋΰος ,  ος  των  επιϋτολών  έπεΰτά- 
τει,  διο  καϊ  έγχειρίδιον  παρεζωννντο '   καϊ  ο  Πάλλας, 
ω  η  των  χρημάτων  διοίκηΰις  εμπεπίΰτεντο. 
10         Η  δε  Μεβααλϊνα  μη  άρκονμένη  οτι  εμοιχεύετο,  20 
Β  επεθύμηΰε  καϊ  άνδρας  πολλούς  εχειν '    και  ΰυνωκη- 
ΰεν  αν  πάΰι  τοις  αύτη  χρωμενοις  μετά  ύνμβολαίων, 
ει  μη  εν  τω  πρώτω  φωραθειΰα  άπώλετο.    εως  μεν 
γαρ  οι  Καιαάρειοι  πάντες  ώμονόουν  αύτη,  ούδεν  ην 
ο  ούκ  άπο  κοινής  γνώμης  εποίουν '    επεϊ  δ\  τον  Πο-  25 
λύβιον,    καίτοι  κάκεινω  πληύιάζονΰα,    διέβαλε   και 


1  άλλους  —  6  άλλοις  τιαίν  ρ&Γΐίυα  οηιΗίπηί  Όίοηίδ  οοάίοβδ. 
10  γεννηθέντος  —  19  εμπεπίΰτεντο  οταϋϊηηί  ϋίοηίβ  οοάίοβδ. 
21  καί  ΰννωκησεν  —  ρ.  31,  2  εφθάρη  οΐϋίίΐαηί  ϋίοηίβ  οοοίίοβδ, 
Ιΐίΐοβηί;  Εχο.  ΡβΐΓβδο. 

0»ρ.  10.  ϋϊοηίδ  Ηίβίοή&β  Εοηιαηαβ  1.  60,  ο.  31 — 33. 
Μιιΐία,  ΖοηαΓη,Β  ΙΐίΛβί  φΐη,β  αριιόΐ  Χίρηίΐίηππι  άβδίιΐβΐ'αηΐιιΐ'. 


ΟΒ.  XI.  ΟΑΡ.  χ.  31 

άπέκτεινεν,  ονκετ  αντί}  επίΰτενον ,  και  ερημω&ειΰα 
της  παρ'  αυτών  εννοίας  εφ&άρη.  τον  γαρ  Σίλιον 
τον  Τάιον  τον  τον  Σίλιον  τον  νπο  Τιβερίον  αφα- 
γέντος  νίόν  άνδρα  επεγράψατο ,  καϊ  τους  τε  γάμονς 
5  πολυτελώς  ειΰτίαβε  καϊ  οίχίαν  αντω  βαΰιλικην  εχα- 
ρίΰατο,  πάντα  τα  τιμιώτατα  των  του  Κλαυδίου  κει- 
μηλίων 6νμφορη6α6α  εις  αυτήν '  και  τέλος  ύπατον  Ο 
αυτόν  άπεφηνε.  ταύτα  δήλα  τοΓ^  άλλοις  οντά  τον 
Κλαύδιον  έλάνδανεν.    άποδημηΰαντι  δε  ποτέ   αύτω 

ίο  καϊ  μονω&έντι  ο  Νάρκιΰβος  μηνύει  πάντα   δια  των 
παλλακών  τα  γινόμενα,      οδεν  εις  την  'Ρωμην  τ£\νΐΙ18< 
επανήλ&ε  καϊ  άλλους  τε  πολλούς  καϊ  τον  όρχηΰτην 
τον  Μνηο τήρα  εφόνενβε,  και  μετά  τούτο  καϊ  αύτην 
την  Μεββαλϊναν  άπέόφαζεν. 

ΐ5  Εκείνης  δ*  ούτω  διαφ&αρείβης  την  Άγριππίναν 
την  άδελφιδήν  εγημε  ΰπονδή  τών  άπελευ&έρων,  οτι 
τον  Λομίτιον  ες  προΰηβονς  ηδη  τελούντα  εϊχεν  υ  ιόν, 
όπως  εφεδρον  αυτόν  επί  τη  αρχή  τρεφοντες  μηδέν 
νπο  τού  Βρεττανικού  δεινόν  πά&ωο~ιν,  ως  την  αυτού 

20  μητέρα    την   Μεΰβαλΐναν    άναιρε&ήναι   ποιηβαντες. 
δεδογμενον  δε  ηδη  τού  γάμον ,  δείοαντες  τον  Σίλα-  Ό 
νον  νπο  τού  Κλανδίον  τιμώμενον  ως  άνδρα  άγα&όν, 
άμα  δε  καϊ  την  Όκταονίαν  την  &νγατέρα  αυτού  τω 
της  Άγριππίνης  νιώ  τω  Λομιτίω  προμνώμενοι,  εγγε- 

25  γνημενην  τω  Σιλανω,  πεί&ουοι  τον  Κλαύδιον  ως 
επιβονλεύοντά  οι  τον  Σιλανόν  άποκτεϊναι.  γενομενον 
δε  τούτου  λόγους  εν  τγι  βουλή  ο  Ονιτελλιος  εποιη- 
ΰατο  οτι  ΰνμφερει  τω  κοινώ  γημαι  τον  Κλαύδιον. 
καϊ  την  ^Αγριππιναν  επιτηδείαν  εις  τούτο  απεφαινε, 

30  και  βιάΰαΰ&αι  ΰφίΰιν  αντόν  επί  τον  γάμον  ΰννεβού- 

15  Εκείνης  —  ρ.  32,  4  Ικεκώλυτο]  Ηοππη  ρΐηήπΐίΐ  Λβδί- 
(ΙβΓίΐηίιΐΓ  Ηρικί  ϋίοηβιη. 


32  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  Χ. 

λεν  εν.     εντεύθεν  όρμη&εντε$  οι  βονλενταϊ  προς  τον 
Κλαύδιον  ηλ&ον  και  ηνάγκαΰαν  δή&εν  αυτόν  γήμαι, 
καϊ  ψηφιόμα  εποιηΰαντο  εζεΐναι  (Ρωμαίοις  άδελφιδάς 
ΐΙΜϊ,άγεΰ&αι'   πρότερον  γαρ  εκεκώλντο. 

'ίΐς  δ9  6  γάμος  έτελέΰ&η,  τον  τε  Κλανδιον  εΰφε-  5 
τερίύατο,  δεινότατη  ούΰα  πράγμκύι  χρήΰ&αι,  και 
προς  ους  εύνοϊκώς  εκείνος  εΐχε,  τους  μεν  φόβω,  τους 
δε  εύεργεΰίαις  φκειώΰατο.  και  τέλος  τον  μεν  Βρετ- 
τανικον  τον  παϊδα  αντον  ώς  των  τυχόντων  τινά  τρε- 
φεΰ&αι  εποίει,  6  γαρ  έτερος  ε&ανε,  τον  δε  Αομίτιον  ίο 
τότε  μεν  γαμβρόν  τω  Κλαυδίω  άπέδειζεν,  νΰτερον 
δε  και  εϊΰεποίηΰε,  και  είϋποιηοαΟα  τω  Κλαυδίω  αυ- 
τόν και  προς  το  κράτος  έζήόκει  και  παρά  τω  Σενέκα 
εζεπαίδευεν.  άμύ&ητόν  τε  πλοϋτον  ϋυνέλεγεν,  ουδέ 
την  τυχούόαν  λαβην  επ9  άργυριΰμω  παραλείπουΰα,  15 

Β  πολλούς  δε  καϊ  φονεύουΰα  δια  χρήματα,  ηδη  δε  τι- 
νας  καϊ  γυναίκας  ζηλοτυπηΰαΰα  έκτεινε,  την  γοϋν 
Παυλΐναν  την  Λολλίαν  άποκτείναβα  καϊ  την  κεφα- 
λήν αύτης  κομιΰ&εϊΰαν  μη  γνωρίΰαΰα,  το  τε  ΰτόμα 
αύτης  αύτη  ταΐς  χερϋιν  άνέωζε  καϊ  τους  οδόντας  2ο 
έπεΰκέψατο  ιδίως  πως  έχοντας. 

Μετά  ταύτα  δε  καϊ  Αύγονΰταν  την  Άγριππΐναν 
ό  Κλαύδιος  επεκάλεΰε,  καϊ  τον  υίόν  αύτης  είΰποιη- 
αάμενος  μετωνόμαΰε  Τιβέριον  Κλαύδιον  Νέρωνα 
Αρονόον  Γερμανικόν  Καίΰαρα,  μηδέν  φροντίΰας  ότι  85 
καίεύ&αι  ό  ουρανός  την  ημέραν  εκείνην  έδοζε.  καϊ 
μετά  τούτο  την  θυγατέρα  την  'Οκταουίαν  εις  ετερόν 

Οτι  γένος  είΰαγαγών,    ίνα  μη  αδελφούς  'ΰυνοικίξειν 
δοκή,  ένεγνηβεν  αύτω.    9Αγριππϊνα  δ\  και  Καλπονρ- 

8  κοα  τέλος  —  12  τω  Κλαυδίω,  ραιΊήη  οππ85&  ίη  ϋίοηίδ 
οοάΐοίΙ)ΐΐ5,  ΙιαΤοβηΙ  Εχο.  ΡβίΓβδο.  22  Μετά  ταύτα  —  ρ.  33,  7 
ένέβαλε  άβδίάβΓ&ηΙπί'  άρτια  Όΐοηβητ. 


ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  χ.  33 

νίαν  γυναίκα  των  πρώτων  εφυγάδευαεν,  ή  ως  λέγε- 
ται καί  άπέκτεινεν,  επειδή  το  κάλλος  αυτής  υ  Κλαύ- 
διος έ&αύμαβε  καϊ  έπήνεβε.  του  δε  Νέρωνος,  τούτο 
γαρ  το  όνομα  έπ    αύτω  έξενίκηΰεν,  ες  τους  εφήβους 

5  εγγραφέντος ,  κατά  την  ήμέραν ,  εν  #  ενεγράφη ,  το 
δαιμόνιον  τήν  τ  ε  γήν  επί  πολύ  εΰειβε  καϊ  φόβον 
νυκτός  πάύιν  ομοίως  ένέβαλε.  Νέρων  μεν  ούν  ηύ- 
ζετο,  Βρεττανικός  δε  ούτε  τινά  τιμήν  ούτε  έπιμέλειαν 
εϊχεν'    ή  γάρ   Άγριππΐνα  τους    περιέποντας    αυτόν 

ίο  τους  μεν  εζήλαβε ,  τους  δε  καϊ  άπέκτεινε '    καϊ  τον  Ό 
Σωΰίβιον,  ω  ή  τροφή  αυτού  και  ή  παιδεία  προΰετέ- 
τακτο,    κατέαφαξεν    ως   τω  Νέρωνι    επιβουλεύοντα. 
και  παραδούβα  αύτον  οίς  ή&ελεν,  ούτε  τω  πατρϊ  ύυν- 
είναι  ούτε  δημοΰιεύειν   εϊα.    ήδύνατο  δε  πάντα,  τού 

15  Κλαυδίου  κρατούΰα  καϊ  τον  Νάρκιΰΰον  καϊ  τον  Πάλ- 
λαντα  οίκείωΰαμένη '  6  γάρ  Κάλλιβτος  έπι  πολύ  προ- 
χωρήοας  δυνάμεως  έτελεύτηοεν. 

Οι  άβτρολόγοι  δε  εξ  άπάΰης  της  Ιταλίας  ήλά&η- 
6αν ,  και  οι  αύτοϊς  βυγγινόμενοι  εκολάΰ&ηβαν.     Κα- 

2ο  ράτακος  δε  τις  βαρβάρων  αρχηγός  άλούς  καϊ  εις  τήν 
(Ρωμην  άχ&είς,  και  βυγγνώμης  παρά  τού  Κλαυδίου\νΐΐί8& 
τυχών,   είτα  περινοότήοας  τήν  πόλιν  μετά  τήν  άφε- 
6ιν ,  και  ίδών  αυτής  τήν  λαμπρότητα  και  το  μέγε&οςΈ>ΐ5$6 
(  εϊτα"   εφη  ^ ταύτα  καϊ  τά  τοιαύτα  κεκτημένοι  των 

25  ΰκηνιδίων  ημών  επιθυμείτε ;"  Ίουλίω  δέ  τινι  Γαλ- 
λικω  δίκην  λέγοντι  άχ&εΰ&εις  6  Κλαύδιος  έκέλευβεν 
αυτόν  εις  τον  Τίβεριν  έμβλη&ήναι.  έφ'  ω  δή  Λομί- 
τιος  Αφρός,  πλεΐΰτον  των  κατ1  αυτόν  εν  τω  ΰυνηγο- 
ρεΐν  ίβχύβας,  κάλλιΰτα  άπέβκωψε'     δεη&έντος  γάρ 


7  Νέρων  —  14  δημ,οβιενειν  εί'α,  οππββα  ίη  ϋίοηίβ  οοάί- 
οίΙ)ΐΐ3,  Ιιαββηΐ;  Εχο.  ΡβίΓβδο.  14  ήδύνατο  —  25  επι&νμεΐτε 
οπήίίιιηΐ;  Οΐοηΐδ  οοάίοββ. 


ΖΟΝΑΚΑ8  III. 


34  ιλβ.  XI.  ΟΑΡ.  Χ.  XI. 

τίνος  της  παρ9  αντον  βοη&είας,  επειδή  νπό  τον  Γαλλι- 
κού εγκατελείφ&η,  εφη  προς  αυτόν  "και  τίς  ΰοι  είπεν 
οτι  κρεϊβδον  εκείνον  νήχομαι;} 
11         Νούηααντος  δε  μετά  ταντα  τον  Κλανδίον  είΰηλ- 
&εν  6  Νέρων  εις  το  βννέδριον ,  καϊ   ει  άναρρωΰ&είη  5 

Β  ο  Κλανδιος,  ίπποδρομίαν  νπεύχετο.  πάντα  γάρ  τρό- 
πον η  Άγριππΐνα  εκίνει  ίνα  τω  τε  πλή&ει  χαρίζοιτο 
καϊ  μόνος  έοεΰ&αι  νομίζοιτο  της  ανταρχίας  διάδοχος, 
διό  τόν  τε  ίπτπ^κον  αγώνα,  ω  προΰέκειντο  μάλιβτα, 
εποίηΰε  τόν  Νέρωνα  νποΰχέα&αι  επί  τ%  τον  Κλαν-  ίο 
δίον  νγεία,  ην  και  πάνν  άπηνχετο'  και  προς  την 
πράΰιν  των  άρτων  ΰόρνβόν  τίνα  γενέύ&αι  παραύκεν- 
άβαβα,  άνέπειύε  τόν  Κλανδίον  τω  τε  δήμω  εκ  προ- 
γραφής δηλώύαι  και  τη  γερονβία  έπιβτεΐλαι  οτ&,  καν 
αντός  άπο&άνοι ,  6  Νέρων  τα  κοινά  ικανός  ηδη  εύτι  15 
διοικεϊν.  καϊ  ο  μεν  πολνς  τε  εκ  τοντον  ην  και  δια 
ύτόματος  ηγετο  άπαβι,    τόν  δε   Βρεττανικόν  βνχνοϊ 

Ο  μεν  ονδ'  ει  εζη  έγίνωβκον ,  οι  λοιποί  δε  παραπληγα 
καϊ  έπίληπτον,  ταντα  κηρνττονύης  της  Άγριππίνης, 
ωοντο.  ραΐβαντος  δε  τον  Κλανδίον  την  ίπποδρομίαν  20 
6  Νέρων  μεγαλοπρεπώς  επετελεβε,  καϊ  την  Όκτα- 
ονίαν  δε  τότε  εγημεν ,  ώύτε  και  εκ  τοντον  άνηρ  ηδη 
δοκεϊν.  ονδεν  δε  άρκονν  τη  Άγριππίνη  έδόκει'  καί- 
τοι οβα  τε  η  Αιβία  εύχε  κάκείνη  εδέδοτο,  και  άλλ' 
άττα  πλείω  εψήφιβτο.  η  δε  και  ίΰοκρατης  τω  Κλαν-  25^ 
δίω  αντικρνς  όνομάζεο&αι  ή&ελε.  και  ποτέ  πολλον 
την  πόλιν  επινεμομενον  πνρός,  προς  την  έπικονρίαν 
έκείνω  βνμπαρεγένετο. 

4  νοαηβαντος  —  ρ.  35,  6  παρεβκενάξετο  οιη.  Όίοηββ  οοάΐοβδ. 

Ο&ρ.  11.  ϋίοηΐδ  ΗϊδίοΓίαβ  Εοπιαηαβ  1.  60,  ο.  34  βί  35, 
βχ  Ζοηα,Γα  δηρρίβηάί.  Ειΐδβΐήί  Ηΐδίοπαβ  βοοίβδίαδίίο&β  1.  2, 
ο.  11  βΐ  13 — 15,  ιιηοΐβ  ρβΐίία  βιιηΐ;  Ιοδβρίιί,  Ιιτιοαβ  βί  Ιυδίίηϊ 
Μαι-Ι^ήβ  Ιβδϋπιοηία. 


ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  χι.  35 

γΟ  γούν  Κλαύδιος  άχϋ-όμενος  τοις  δρωμενοις  τοις 
τέως  εις  γνώαιν  ίούβιν  αύτω,  καϊ  τω  ΒρεττανικωΌ 
οπότε  έντύχοι  φιλοφρόνως  ΰυγγινόμενος,  ουκ  ήνεγκε 
τα  γινόμενα,  αλλ1  εκείνην  τε  καταλνβαι  καϊ  τον  νίον 
5  ες  τους  έφηβους  είΰαγαγεΐν  και  διάδοχον  άποδεΐζαι 
παρεΰκευάζετο.  γνούβα  δε  ταύτα  ή  Άγριππινα  προ- 
καταλαβεΐν  αυτόν  φαρμάκω  πριν  τι  τοιούτον  πραχ- 
&ήναι  έύπούδαΰεν.  ως  δ1  εκείνο  ονδεν  υπό  τ  ε  του 
οίνου,  ον  πολύν  άει  6  Κλαύδιος  επινεν,  εζειργάβατο, 

ίο  και  υπό  της  άλλης  διαίτης ,  ύ\  πάντες  έπίπαν  οι  το 
κράτος  έχοντες  χρώνται  προς  φυλακην  εαυτών,  Λου- 
κούΰταν  φαρμακίδα  τινά  περιβόητον  επ'  αύτω  τούτω 
νέον  εαλωκυιαν  μετεπέμψατο '  και  τι  φάρμακον  έτε- 
ρον άφυκτον  ΰκευάΰαΰα  δι'  αυτής,  εις  ενια  των  κα- 

15  λουμένων  μυκήτων  ενεβαλε ,    καϊ  αύτη  μεν  εκ  των  ρ  1 567 
άλλων  ήΰ&ιεν ,  εκείνον  δε  εκ  του  το  φάρμακον  έχον- 
τος, όντος  μεγίΰτου  τε  και  καλλίβτου ,   φαγεϊν  παρε- 
ακεύαβε.    καϊ  6  μεν  ούτως  επιβουλευτείς ,   ως  ύπερ- 
κορής  (ίφόδρα  τή  μέ&ΐ]  γενόμενος,  όπερ  και  άλλοτε 

2ο  πολλάκις  εγενετο ,  εκ  του  ΰυμποΰίου  έζεκομίο&η ' 
κατεργαΰ&είς  δε  τω  φαρμάκω  μετήλλαζε  δια  της 
νυκτός  μητ  ειπείν  μήτ  άκούΰαί  τι  δυνηθείς ,  ζήόας 
έτη  έπι  τριβϊν  ε%ήκοντα  και  μήνας  δύο  καϊ  ημέρας 
τριΰκαίδεκα,  αύταρχήΰας  δ9  ενιαυτούς  δεκατρείς  μή- 

25  νάς  τε  οκτώ  και  ημέρας  εΐκούι. 

Ταύτα  δε  ή  ^ Αγριππϊνα  πεποίηκε  τον  Νάρκιΰόον 
εις  Καμπανίαν   προπέμψαΰα,    ως   τοις  ύδαβιν  εκεί  Β 
προς  την  ποδάγραν  χρηόόμενον'    ού  γάρ  ποτέ  πα- 
ρόντος εκείνου  τοιούτον  τι  δεδρακέναι  Ι'ΰχυΰεν  άν' 

3ο  τοιούτος  τού  δεβπότου  φύλαξ  ετύγχανε,    θανόντος  \νΐΙ187 
#£  τού  Κλαυδίου  και  αυτός  εύ&ύς  διεφ&άρη,  μεγι- 
ΰτον  δυνηθείς,    προ  δε  τού  βφαγήναι  έργον  λαμπρόν 

3* 


36  ΉΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XXI. 

διεπράξατο.  τα  γάρ  γράμματα  τον  Κλαυδίου  ο6α 
απόρρητα  κατά  τε  της  Άγριππίνης  καϊ  κα&'  ετέρων 
τινών  έχων,  οία  τάς  έπιβτολάς  αυτού  (ϊκΗκώί/,  άπαντα 
προκατέκαυΰεν.  έΰφάγη  δε  παρά  τω  της  Μεβϋαλίνης 
μνημείω,  όπερ  εκ  βυντυχίας  βυνενεχ&εν  έδοξεν  εις  5 
την  εκείνης  τιμωρίαν  γενέβ&αι.  ωφ&η  μέντοι  κομή- 
της άβτηρ  έπι  πλεϊβτον ,    καϊ  -ψεκάς  αίματωδης  καϊ 

Ο  βκηπτος  ες  το  δορυφορικόν  βημεϊον  ένέπεβε,  και  ετερ' 
άττα  ΰυνέπεβεν  α  βημεια  της  Κλαυδίου  τελευτης 
έλογίβ&ηβαν.  ίο 

Τούτου  γοϋν  βαβιλεύοντος  καϊ  Θευδάς  έγένετο, 
ου  καϊ  6  &εΐος  Λουκάς  εν  ταΐς  Πρά%ε6ι  μέμνηται, 
καϊ  6  Ίώβηπος  εν  τω  έννεακαιδεκάτω  λόγω  της  αρ- 
χαιολογίας ίΰτορεΐ  γόητα  αυτόν  οντά  πολλούς  άπα- 
τήβαι,  εως  Φάδος  6  της  Ιουδαίας  επίτροπος  ί'λην  ΐδ 
ιππέων  πέμψας  πολλούς  των  περί  αύτον  άνεΐλε,  πολ- 
λούς δ7  έζώγρηΰε,  καϊ  αυτού  δε  του  Θευδά  ζωγρη- 
Φέντος  την  κάραν  άπέτεμε. 

Και  Σίμων  δ'  6  μάγος  έπι  τούτου  του  βαΰιλέως 
τή'Ρώμη  έπιδημήβας  πολλούς  των  την  'Ρώμην  οικούν-  2ο 
των  γοητείαις  ηπάτηβε  και   έΰφετερίΰατο.    δήλοι  δε 
τούτο  Ίουβτινος    ο  φιλόβοφός  τε  και  μάρτυς  εν  τη 

Ό  προς  Άντωνϊνον  ύπερ  του  κα&  ημάς  δόγματος  απο- 
λογία γράφων  ταύτα  ^καϊ  μετά   την   άνάληψιν  τού 
κυρίου   εις   ούρανόν   προεβάλλοννο  οι  δαίμονες  άν-  25 
Ωρωπούς  τινάς  λέγοντας  εαυτούς  είναι  &εούς,   οϊ  ου 

11  Τούτου  γοϋν  —  18  κάραν  άπέτεμε]  ΕιΐδβΜί 
Ηίδΐ;.  βοοί.  2,  11.  12  Ποάζεαι]  5,  36.  13  εννεακαιδεκάτω] 
ίιηπιο  Αηϋφΐίΐ.  1.  20,  ο.  5,  §  1.  ΕιΤΗνίί;  ΖοηαΓβ,δ  ίη  βχβοη- 
ββηάο  Εηβββίο,  φΐί  ιιη(ϊβνΐ£68πηιιΐϊΐ  Ιοδβρίιί  Ιίβπιιη  ρ&ηΐο  αηίβ 
οΐί&νβΓβ,Ι;.  Οβίβπιιη  άβ  Τΐιβιιάα  ΖοηαΓ&β  βίΐάβιη  Ιιαββΐ 
ρ.  285,  Ο.  19  Καϊ  Σίμων  —  ρ.  37,  20  ευαγγελίου  συγγρα- 
φής] Ειΐδββϋ  Ηΐδί.  βοοί.  2,  13 — 15.  22  Ιυβίίηΐ  Μο,Γ^ηβ 
Αροίθ£.  Ι  (ο.  26,  ί.  1,  ρ.  190  βά.  ΟΜοη.)  άρτια  Ευ.8βΙ>πιιη. 


ΪΛΒ.  XI.  ΟΛΡ.  XI.  XII.  37 

μόνον  ουκ  έδιώχ&ηΰαν  νφ'  υμών,  άλλα  και  τιμής 
ήζιώδηΰαν'  ών  εϊς  και  Σίμων  6  Σαμαρεύς  6  από 
κώμης  Γιττών ,  0£  έπϊ  Κλαυδίου  Καίΰαρος  δια  της 
των  δαιμόνων  ενεργείας  δυνάμεις  μαγικάς  ποιήβας 

5  εν  τή  πόλει  υμών  τή  βαβιλίδι  'Ρώμη  &εός  ένομίβ&η 
καϊ  άνδριάντι  παρ  ύμιν  τετίμηται  εν  τω  Τιβέριδι 
ποταμώ  μεταξύ  τών  δύο  γεφυρών  ιβταμένω,  γραμ- 
μαΰιν  έπιγεγραμμένω  'Ρωμαϊκοίς  Σίμωνι  δέω  6αγ- 
κτω" '  όπερ  έξελληνιζόμενον  Σίμωνι  &εώ  άγίω  δηλοΐ. 

ίο  Καϊ  ο  Πέτρος  δε  έπϊ  Κλαυδίου  πρώτον  έπεδή-τ>ι$$8 

μηβε  τή  'Ρωμη,  το  όωτήριον  κήρυγμα  έγκαταΰπείρων 
αυτή  καϊ  τω  φωτί  της  άλη&είας  καταυγάζων  τάς 
διανοίας  τών  εν  αυτή,  ως  και  πολλούς  πιβτεύΰαι 
τών  'Ρωμαίων  και  ούτως  αλώναι  τχι  διδασκαλία  του 

15  κορυφαίου  τών  άποΰτόλων  ως  μηδέ  τοις  λογοις  αυ- 
τού άρκεΰ&ήναι  μόνοις,  παρακλήύεβι  δε  και  προς 
Μάρκον  χρήοαΰ^αι  τον  άπόΰτολον  οπαδόν  οντά 
Πέτρου,  εγγραφον  αύτοΐς  της  του  κορυφαίου  διδαΰ- 
καλίας  έκ&έΰ&αι  ύπόμνηνα,  καϊ  αυτούς  αίτιους  γε- 

2ο  νέΰδαι  της  του  κατά  Μάρκον  ευαγγελίου  συγγρα- 
φής,   ούτω  ταύτα  ίΰτορεΐ  ο  Ευΰέβιος. 

Καϊ  Κλαύδιος  μεν  ον  εϊρηται  τρόπον  έζ  άν&ρώ-  12 
πων  έγένετο,  την  δ'  ήγεμονίαν  ο  Νέρων  έΰφετερί-Ή 
ΰατο  της  Άγριππίνης  σπουδή,    υιός  αυτής    ών   και 

25  είΰποιητός  λ«Γ?  τώ  Κλαυδίω  γενόμενος ,  τών  τε 
διαθηκών  τού  Κλαυδίου  άφανιύ&ειΰι~ν  καϊ  τού 
Βρεττανικού  παρηγκωνιβμένου ,  0£  γνήύιος  ήν  τού 
τε&νεώτος  υιός,  εν  παιδική  ετι  τυγχάνων  τή  ηλικία, 
τού  Νέρωνος  δε  αύτοκράτορος   και  Αυγουΰτου  υπο 


Οαρ.  12.  Βίοηίβ  Ηίδΐοη&β  Κοπι&ηαβ  1.  61 ,  ο.  1  —  1.  63, 
ο.  16.  Νοηηηΐΐα  Ζοηβ,Γ&β  ΙιαββΙ  &  ΧίρΜϋηο  ρΓ&βΙβπτήδδα : 
δΐιηί,  φΐ&β  ίη  βοΐο^ΐδ  Οοηδίαηϋηίίΐηΐδ  ΓβρβήίΐηΙιΐΓ. 


38  ΙΊΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XII. 

τε  τής  βουλής  και  της  ΰτρατιάς  άναγορεν&έντος  η 
Αγριππϊνα  πάντα  τα  τη  αρχή  προσήκοντα  διώκει  τω 
εκείνον  ονόματι  καπηλενονόα  πάντα,  προϊόντος  δε 
τον  χρόνον  ο  Σενέκας  έπαρχος  ων  τον  δορνφορικον 
και  ο  Βονρρος  διδάβκαλος  τον  Νέρωνος  την  μεν  5 
επανσαν,  αντοι  δε  την  αρχήν  ήννύαν  άριβτα  εφ1 
V  όΰονπερ  ήδννή&η6αν.  6  γαρ  Νέρων  νεώτατος  τνγ- 
χάνων  οτ  έμονάρχησεν ,  επτακαιδ εκατόν  γαρ  έτος 
ήγε  τότε  της  ηλικίας  αντον,  καϊ  μήτε  φιλοπραγματίας 

ΤνΐΙ  188  ων,  έτρνφα  και  ήρα  και  έκώμαξε  και  έμέ&νε  και  μο-  ίο 
νομαχίαις  και  ίπποδρομίαις  έβχόλαζε.  πολνδάπανος  δε 
καιον μικρόφρων  ην,  αλλά  μάλλον  άΰωτενόμενος.  τεκ- 
μήριο ν  δε,  τινϊ  των  περί  αντόν  πεντήκοντα  άμα  καϊ 
διακοΰίας    μνριάδας    άργνρίον     δο&ήναι    κελενϋας, 
επειδή  ή  Άγριππΐνα  ά&ροίΰαβα  το  άργνρίον  ενώπιον  15 
αντον    τε&ήναι   πεποίηκεν,   ϊν     ά&ρόον    ίδών  αντό 
μεταβάληται ,  6ννεϊς  εκείνος  ήρετο  πόΰον  εί'η  το  κεί- 
μενον,  καϊ  μαδών  "ήγνόηβα"    είπεν  "ολίγον  οντω 
Β  κεχαριΰμένος" ,  και  διπλαοΊαβ&ήναι  έκελενΰεν.  οντω 
δε  ταχν  τονς  βαΰιλικονς  ε%ήντληύε  &ηΰανρονς ,  ταχν  2ο 
#θ    πόρων    έδεή&η    καινών  και  τέλη  ονκ  εί&ιύμένα 
πάντο&εν  έζελεγετο. 

Της  δ'  Άγριππίνης,  οτι  μή  άργνρολογειν  ήδν- 
νατο  φιλαργνρωτάτη  ονΰα,  περι&νμως  όργιΰ&είϋης, 
καϊ  άπειληβαμένης  τον  Βρεττανικόν  αυτοκράτορα  25 
καταΰτήΰειν,  φοβη&εϊς  6  Νέρων  άπεκτεινε  φαρμάκω 
αντόν.  καϊ  6  μεν  παραχρήμα  άπέψνζε  καϊ  φοράδην 
ως  επίληπτος  έκκεκόμιβτο '  εν  δε  γε  τή  εκφορά ,  επεϊ 
πελιδνός  νπό  τον  φαρμάκον  γεγονε,  γνψω  χριύ&εις 
δια  της  αγοράς  ήγετο '  νετός  δε  πολνς  νγράς  ετι  της  30 
γνψον  ονύης   έπιπεΰών   άπαΰαν   αντήν   άπέκλνβεν, 

Τ1569ω6τε  τό  δεινόνμή  μόνον  άκονεΰ&αι,  αλλά  καϊ  όράΰ&αι. 


ΜΒ.  XI.  ΟΑΡ.  χπ.  39 

"Τΰτερον  δε  και  την  μητέρα  την  Άγριππίναν, 
τον  άπελεύ&ερον  Άνίκητον  πέμψας,  διεχειρίΰατο. 
η  τον  πεμψ%εντα  ίδονύα,  και  γνοΰύα  έφ'  οτω  ήκει, 
την  έβ&ήτα  περιερρήζατο ,   καϊ  την  γαύτέρα  άπογυ- 

5  μνώΰαβα  "παΐε  ταντην"  εφη  <(  Λνίκητε,  παιε,  ότι 
Νέρωνα  ετεκε"  και  η  μεν  εβφάγη ,  6  #δ  Νέρων  καϊ 
αυτόπτης  τον  τολμήματος  γέγονε  και  πάΰαν  είδε 
γνμνώβας  και  τα  τραύματα  εξηρί&μηβε.  ταΐς  δε 
ννζϊν  έξεταράττετο  ώβτε  καϊ  εκ  της  ευνης  αναπηδάν 

ίο  κα\  εκδειματοΰβ&αι.  εν  δε  τη  'Ρωμη  πολλαχό&ι 
εγράφετο  παρά  τίνων  άφανώς 

Νέρων,  Όρέΰτης,  Άλκμαίων  μητροκτόνοι. 
Καϊ  την  Λνγονβταν  Όκταουίαν  την  του  Κλαυ- 
δίου θυγατέρα,  την  εαυτού  γυναίκα ,   άπεπέμψατο.  Β 

15  της  γαρ  Σαβίνης  ερών,  η&ελεν  αυτή  ΰυνεΐναι  ως 
γαμέτη,  δείΰαΰα  δε  η  Σαβίνα  μήποτε  η  Όκταουία 
μετακλητή,  κατηγόρους  επ'  αυτή  καϊ  μοιχείας  και 
γοητείας  ψευδούς  παρεΰκευάΰατο.  καϊ  το  μεν  πρώ- 
τον   φυγαδευ&ήναι    αυτήν,     έπειτα    και    ΰφαγήναι 

20  έποίηΰεν.  είτα  καϊ  αύτη  ή  Σαβίνα  εκτάν&η  υπό  του 
Νερωνος'  κυούΰη  γαρ  αύτη  λά%  ένε&ορεν.  επι  πολύ 
δε  &ανούΰαν  επέν&ηΰεν.  ούτως  ά'  αυτήν  έπό&ηΰεν 
ωΰτε  τα  μεν  πρώτα  γυναικά  τίνα  προόφερή  εκείνη 
μετεπέμψατο  και  Ζΰχεν,  έπειτα  παΐδα  άπελεύ&ερον,  Ο 

25  όν  Σπόρον  ώνόμαζεν,  έκτεμών  εγημεν,  επειδή  καϊ 
αυτός  τη  Σαβίνη  εωκει,  καίπερ  Πυ&αγόρα  τινϊ  έξ- 
ελευ&έρω  γεγαμημενος.  και  βυνεγίνοντο  αμα  τω 
Νερωνι  Πυθαγόρας  μεν  ως  άνήρ ,  Σπόρος  δε  ως 
γυνή.     και  εκι&αρωδηΰε  δε  δημοΰία,   καίτοι  βραχύ 


23  τά  μεν  πρώτα  —  24  εσχεν,   α  Χίρΐιϋίηο  οιηΐ5δ»,    Ιια- 
1)βη1;  Εχο.  Ρβίνβδο. 


40  ΙΛΒ.  ΧΓ.  ΟΑΡ.  XII.  XIII. 

και  μέλαν  φώνημα  έχων,  και  εν  τω  ίπποδρομίω 
ηρματηλάτηβεν.  επεραιώ&η  δε  καϊ  προς  την  Ελλάδα, 
ούτοι  γε  ως  οι  πρόγονοι  αυτού,  αλλ!  επί  όρχήβει  και 
έπϊ  κι&αρωδηβει  κηρύξει  τ  ε  καϊ  τραγωδίας  νπο- 
κρίβει.  ου  γαρ  ηρκει  αύτω  η  'Ρώμη ,  άλλ'  έδεη&η  5 
Τ>  καϊ  έκβτρατείας ,  ίνα  καϊ  περιοδονίκης ,  ως  έλεγε, 
γενηται. 

Άλλα  τι  αν  τις  κα&'  εκαΰτον  λεγοι  των  παρ' 
εκείνον  πραττομενων ;  πάντα  γαρ  απλώς  οβα  οι  τυ- 
χόντες υποκρίνονται ,  κάκεΐνος  έλεγε  τε  καϊ  έπραττε  ίο 
καϊ  έπαβχε,  πλην  κα&'  οΘον  χρυβαΐς  εδεΐτο  άλύΰεΰιν ' 
ου  γαρ  έπρεπε  'Ρωμαίων  αυτοκράτορα  ΰιδηραΐς  δεΐ- 
ΰ&αι.  Στρατιώτης  δε  τις  ίδών  αυτόν  δεδεμένον 
ηγανάκτηβε    καϊ    προβδραμών    έλυΰεν.     έτερος    δε, 

ν?1Ιί89ερομένου  τινός  τί  ποιεί  ό  αυτοκράτωρ,  άπεκρίνατο  15 
ότι  "τίκτει" '  τοιούτον  γάρ  τι  ύπεκρίνετο  τότε.    ηρ- 
ξατο  δε  και  τον  Ίύ&μόν  της  Πελοποννηβου  διορύξαι, 

Τ?ΙοΊΟκαίπερ  των  άν&ρώπων  όκνούντων.  λαβών  ούν  αυτός 
δίκελλαν ,    καί  τι  καϊ  άναΰκάψας,    έπειύε  καϊ  τους 
άλλους    ανάγκη    αυτόν   μιμήΰαΰ&αι.      αίμα    δε   τοις  2ο 
πρώτοις  αφαμενοις  της  γης  λέγεται  άναβλύβαι  και 
οίμωγάς   καϊ   μυκη&μους    έζακουεΰ&αι  καϊ  ειδώλων 
γενέΰ&αι  φανταβίαν  πολλών. 
13         Ούτος  πρώτος  καϊ  του  κατά  Χριΰτιανών  ηρξατο 
διωγμού ,  και  Πετρον  και  Παϋλον  τους  κορυφαίους  25 
των  άποατόλων  άπεκτεινε  κατά  τον  αυτόν  καιρόν,  ως 
Ευβεβιος  ιΰτορεΐ,  εκ  παλαιοτέρων  Συγγραφέων  μαρ- 


Ο&ρ.  13.  Ειΐδββϋ  ΗίβίοΓί&β  βοοίβδίαδϋοίΐβ  1.  2,  ο.  24 
25,  βΐ;  Πβ.  3  ο.  2.  ϋΐοηίδ  Ηϊβΐοή&β  ΕοπιαηΕβ  1.  63,  ο.  22 
—  ο.  29,  τιηάβ  πιιιΐία,  Ζοη3ταδ  βχοβΓρδίΙ;  φΐ&β  &ρηά  ΧίρΜΙίηιπη 
βϊ  ίη  οοΐΐβοΐαηβίδ  ΟοηβΐίΐηΙίηί&ηίδ  άββίάβΓ&ηΙιΐΓ. 

27  Ένΰέβίος]  Ηίδί.  βοοί.  1.  2,  ο.  2δ.  εκ  παλαιοτέρων 
συγγραφέων]  Εχ  βρίδίοΐίδ  ϋίοη^βϋ  Οοήηΐΐιίοπιιη  βρίδοορΐ. 


ίΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XIII.  41 

τυρίας  παράγων,  έτεροι,  δε  κατά  την  αυτήν  μεν 
ήμέραν  φαβι  τελειω&ήναι  καϊ  άμφω  τους  αποστόλους, 
έν  άλλω  δ*  έτει  καϊ  άλλω.  μετά  δε  Πέτρον  πρώτος 
άρχιερεύς  της  'Ρωμης  6  Αίνος  έγένετο. 

5         "Ετι  ό'  έν  τη  Ελλάδι  όντος  του  Νέρωνος  Ιουδαίοι  Β 
εις  προύπτον  άπέβτηβαν '  και  έπ  αυτούς  τον  Ουεβπα- 
βιανόν  έπεμψε,     καϊ  οί  έν  τη  Βρεττανία   δε  και  οι 
Γαλάται  βαρυνόμενοι    ταϊς    είόφοραΐς    ήΰχαλλον   εκ 
πλείονος  καϊ  έφλέγμαινον.  Γάιος  δε  Ιούλιος  Ουίνδιζ, 

ίο  άνήρ  κατά  τον  πατέρα  βουλευτής  τών'Ρωμαίων,  ορών 
τους  ομοφύλους  Γαλατάς  οργώντας  προς  άποβταΰίαν, 
δι  ων  έδημηγόρηβεν  ήρέ&ι6εν  αυτούς,  καϊ  ώρκωοε 
πάντα  ύπερ  της  βουλής  καϊ  του  δήμου  τών'Ρωμαίων 
ποιήΰειν,  και  εαυτόν,  αν  τι  παρά  ταύτα  πράξη,  φονεύ- 

15  ΰειν.      αυτοκράτορα   δε   Τάλβαν   τον   Σερούιον   τον 
Σουλπίκιον  προεχειρίβατο,  γενόμενον  έ%  ευπατριδών,  Ο 
και  τότε  της  Ιβηρίας  άρχοντα,   και  ος  την  ηγεμονίαν 
έδε%ατο,  ουκ  η&έληύε  δε  τάς  της  αύταρχίας  επικλή- 
σεις προβ λαβείν  τότε.   της  δ'  άποΰταΰίας  παρατεινο- 

20  μ ένης  6  Ουίνδιξ  εαυτόν  άπέΰφαζε,  των  μετ  αντοι) 
στρατιωτών  κινδυνευοάντων  ύπεραλγηΰας ,  καϊ  προς 
το  δαιμόνιον  άγανακτήΰας  ότι  τοιούτου  πράγματος 
όριγνη&είς ,  του  τον  Νέρωνα  καταλϋβαι  καϊ  τους 
Ρωμαίους  έλευ&ερώόαι,  ουκ  έξετέλεβεν  αυτό.  τοΰαύτη 

25  γάρ  προ&υμία  προς  τούτο  εχρήΰατο    ώστε  του  Νέ- 
ρωνος διακοσίας  καϊ  πεντήκοντα  μυριάδας  έπικηρύ- 
ζαντος   τω    την   κεφαλήν   του    Ουίνδικος    κομίΰοντιΤ) 
αύτω,  εκείνος  εφη  ότι  "ό  Νέρωνα  άποκτείνας  και  την 
εκείνου  κομίσας  μοι  κεφαλήν,  την  έμην  άντιλήψεται" 

1  έτεροι]  Εχ.  £ΐ\  Ρπιάβηίπΐδ  βί  Αιΐ£ΐΐ8ίίηιΐ8.  Ηαβο  τιηάβ 
Ζοη&Γ3,8  ίΐΕΐΐδβΓίί;  ΐηοβΓίπιη.  20  των  μ,ετ'  αντον  —  25  εχρη- 
οατο  οππϋυηί  ϋίοηΐβ  Εχο. 


42  ΙΊΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XIII. 

Ό  δε  Νέρων  μα&ών  καϊ  τον  Πετρώνιον,  όν  κατά 
τών  έπαναοτάντων  μετά  τον  πλείονος  προεπεπόμφει 
ύτρατενματος ,  τά  τον  Γάλβον  φρονήΰαντα,  ονκέτ 
ονδεμίαν  ελπίδα  τών  όπλων  εΰχεν,  άλλ'  έβονλενβατο 
τονς  τε  βονλεντάς  άποκτεϊναι  καϊ  την  πόλιν  κατά-  5 
πρήΰαι  καϊ  πλενβαι  εις  Άλεζάνδρειαν  9  υπειπών  ότι 
(( αν  καϊ  της  αρχής  έκπέΰωμεν ,  αλλά  τό  γ  ε  τεχνών 
ημάς  δια&ρέψει  εκεί."  μέλλοντος  δε  ταντα  δράΰειν 
η  βονλη  την  περί  τον  Νέρωνα  φρονράν  άποκαλέβασα 
ειβήλ&εν  εις  το  ΰτρατόπεδον ,  καϊ  τον  μεν  πολέμων  ίο 
άπέφηνε,    τον    δε   Γάλβαν   άν&είλετο   αυτοκράτορα. 

ΥΙδΊΐΝέρων  δε  ώς  ηΰ&ετο  οτι,  υπό  τών  φνλάκων  έγκατα- 
λέλειπταΐ)    έΰ&ήτά  τε  φανλην  ένέδν  καϊ  έπϊ  ΐππον 
ονδεν  βελτίονα  άνέβη,  καϊ  κατακεκαλνμμένος ,  όπως 
διαλά%η,  μετά  Έπαφροδίτον  και  τον  Σπόρον  ννκτος  15 
έφυγε,    γνωριΰ&εϊς  δε  ώς  καϊ  παρά  τον  τών  άπαντη- 
ύάντων    αυτοκράτωρ    προβαγορεν&ήναι ,    της    οδον 
άπετράπετο  καϊ  εις  καλαμώδη  τόπον  τινά  κατεκρνφ&η. 
Ό  <Ϊ£   δήμος  εν  τη  'Ρωμη ,   έπεϊ  ημέρα  έγένετο, 
νπερέχαιρον  και  την  πόλιν  ύτεφανωμάτων  έπλήρω-  20 
ΰαν,  καί  τίνες  καϊ  πιλία  ώς  ηλεν% ερωμένοι  έφερον, 
ή  βονλη  τω  Γάλβα  τά  τη  αρχή  προσήκοντα  έψηφίόατο. 
6  δε  όμιλος    εις   τε  τον   Νέρωνα    άπέΰκωπτον    καϊ 
Β  ανχνονς   τών   παρ     αντώ    δννηδέντων    φονενοντες 
εϊλκον.    εκείνον  δε  ζήτηΰιν  οΓ  ύτρατιώται  καϊ  άλλοι  25 
πεποίηντο,  καϊ  γνόντες  όπη  ποτέ  ην,   έπεμψαν  έπ 

ΛνΐΙ  190 αντόν  ιππέας,  ο  δε  προβωντας  αντονς  αίβ&όμενος 
προβέταζε  τοις  παρονόι  καϊ  εαντόν  καϊ  6φάς  άπο- 
κτεΐναι.  ώς  δ'  ονχ  νπήκονον,  μέγα  έβτέναζεν.  είτα 
τον  Σπόρον  άνελεϊν  %ελήθας  καϊ  μη  δννη&είς,  ,  έγώ  3ο 
μόνος"  εφη^οντε  φίλον  οντε  έχ&ρόν  έχω."  καϊ  ήδη 
πελαύάντων    τών   ιππέων   αντός   εαντόν    επάταξεν, 


ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XIII.  XIV.  43 

ειπών  ((ω  Ζεν,  οίος  τεχνίτης  άπόλλυμαιΓ    δυβ&ανα- 
τούντα  δ'  αυτόν  ό  Έπαφρόδιτος  προβκατειργ  άβατο. 

Ο  μεν  ουν  ούτω  κατά  τον  Ίούλιον  έτελεύτηβε 
μήνα,   βιούς  £τη  τριάκοντα  προς   μηΰιν    πέντε   και 

5   ήμεραις  εϊκοβιν ,  άφ    ών  ήρζεν  §τη  τριΰκαίδεκα  και  Ο 
μήνας  οκτώ  δνοΐν  ημερών  δεοντας.    εν  δε  τω  όγδόω 
της  τούτου  βαΰιλείας  έ'τει  πρώτος  επίόκοπος  Αλεξαν- 
δρείας μετά  τον  άπόβτολον  καϊ  εύαγγελιΰτήν  Μάρκον 
Άνιανός  γέγονεν. 

ίο         Γάλβας  δ\  έπεϊοτε  Νέρων  διέφ&αρτοκα\  η  βουλή  14 
την  αρχήν  οι  έψηφίΰατο  καϊ  6  *Ρονφος  αύτω  προΰ- 
εχώρηβεν,  άνε&άροηβεν ,  ου  μέντοι  καϊ  το  Καίΰαρος 
άνελαβεν  όνομα  πριν  τους  της  βουλής   πρεΰβευτάς 
προς  αυτόν  έλ&εΐν'    άλλ'  ουδέ  το  του  αυτοκράτορος 

15  πρότερον    εις    ουδέν  γράμμα  ενεγεγράφει.     τους  δε 
ΰυκοφαντήΰαντάς  τ  ίνας  επί  του  Νέρωνος  η  ψευδο- 
μαρτυρήβαντας  εκόλαοε.    και  οι   δούλοι  οι  κατά  των  3) 
δεΰποτών  πράξαντές   τι  η    είπόντες    αυτοϊς  εκείνοις 
επί  τιμωρία  παρεδό&ηβαν.    καϊ  τα  χρήματα  δε  καϊ 

20  τα  κτήματα  οΰα  τίνες  παρά  του  Νέρωνος  είλήφεβαν 
άπητεΐτο.  τους  γ  ε  μην  υπ  εκείνου  φυγαδευ&έντας 
ως  η6εβηκότας  τι  εις  αυτόν  κατήγαγε,  καϊ  τά  ο6τά 
τών  εκ  του  βαΰιλικοΰ  γένους  ΰφαγεντων  είς  το  του 
Αυγούΰτου   μνημεϊον   μετεκόμιβε,    καϊ   τάς   είκόνας 

25  αυτών  άποκατέΰτηβεν. 

Οι  δε  εν  ταΐς  Γερμανίαις  βτρατιώται  προβτηβα- 
μενοι  Αυλον  Ουιτέλλιον  ένανεβτηΰαν.  6  ουν  Γάλβας 
την  επανάαταΰιν  πυ%•6μενος  ,  Λουκιον  Πείβωνα, 
νεανίΰκον  ευγενή,    επιεική,  φρόνιμον ,  υίο&ετήύατο 


Οαρ.  14.  ϋίοηίβ  ΗίβΙοΓίαβ  Κοπιαη&β  1.  64,  ο.  4  —  ο.  6. 
Νοη  ραυοα  ρΙβηίοΓβ.  βιιηΐ;  ηιι&ιιι  αρικί  Χίρίαίΐίηυπι  βΐ  ίη  Οοη- 
δΐαηϋηί  Ροι•ρΙΐ7Γθ§•βηί<;ί  οοΐΐβοΐαηβίβ,  φίοπιπι  οοη£.  ρ.  216  βά.  Μ&ί. 


44  ιλβ.  XI.  Ο  ΑΡ.  XIV. 

ΡΙ572καΙ  απέδειξε  Καίβαρα.  ο  δε  Ό&ων  6  Μάρκος  6 
Σαλούιος,  άγανακτήβας  ότι  μή  αυτός  υπό  του  Γάλ- 
βον  υιο&ετή&η,  επανέΰτη  αύτω,  τριάκοντα  μόνους 
ΰτρατιώτας  ετοιμαΰάμενος.  έπει  γαρ  &ύοντι  τω 
Γάλβα  μόνος  των  βουλευτών  αύτω  παρέΰτη,  καϊ  του  5 
ίερόπτου  επιβουλευ&ήΰεόΟ'αι  αυτόν  είπόντος  ήκουΰε 
καϊ  παραινούντος  οϊκοι  μεϊναι  καϊ  μηδαμή  προελ&εΐν, 
κατεδραμέ  τε  εύ&ύς  ως  επ  άλλο  τι  εις  το  ΰτρατόπεδον 
άπιών  καϊ  υπό  των  ΰυνομωμοκότων  αύτω  Στρατιω- 
τών εις  το  τείχος  είΰήχ&η,  καϊ  τους  άλλους  ΰτρατιώ-  ίο 
τας  προβαναπείΰας ,  ή  μάλλον  ειπείν,  έκπριάμενος 
πολλαΐς  ύποΰχέβεβι,  παρ  εκείνων  τε  παραχρήμα  και 
Β  τών  άλλων  έλαβε  την  αρχήν. 

Ό  Γάλβας  δε  μα&ών  τα  πραΰβόμενα  επεμψεν  εις 
το  ΰτρατόπεδόν  τινας   ως  μεταπεΐβαι  τους  εν  αύτω  ΐ5 
δυνηβόμενος.    καν  τούτω  Στρατιώτης  τις  γυμνόν  το 
ζίφος  καϊ  ήμαγμένον  άνατείνων   προβήλ&εν    αύτω, 
φάύκων(ΐ&άρο*ει, αύτόκρατορ '  "Οδωνα  γαρ  άπέκτειναΓ 
πιβτεύΰας  ουν  ο  Γάλβας  εις  το  Καπιτώλιον  ως  δύΰων 
ώρμηβε.    και  εν  μέΰη  τη  άγορα  άπαντήβαντες  αύτω  2ο 
Γ^ΛίΓ^  χοίϊ  πεζοί  εκεί  τον  γέροντα,  τον  ύπατον,  τον 
αρχιερέα,    τον  Καίύαρα,    τον    αυτοκράτορα  πολλών 
όρώντων  κατέκοψαν'  καϊ  την  κεφαλήν  άποκό'φαντες 
κοντώ  ένέπειραν.    καϊ  ο  μεν  ούτως  έφονεύ&η,  τούτο 
V  μόνον  ειπών  "καϊ  τι  κακόν  εποίηΰα"    άπέ&ανε  δε& 
καϊ  6  Πείΰων  και  άλλοι  ύυχνοί.   πράξαντες  δε  ταύτα 
οι  ΰτρατιώται,  καϊ  τάς  κεφάλας  εκείνων  άποτεμόντες, 
προς   τε   τον  "θ$ωνα  αύτάς   εν  τω  ΰτρατοπεδω  καϊ 
εις   το    βυνέδριον   έκόμιΰαν,    ώατε   τους   βουλευτάς 
καταπλαγέντας   χαίρειν    τε    προσποιείσαι    καϊ    τω  3ο 
"Ο&ωνι  πάντα  τα  προς  την  αρχήν  φέροντα  -ψηφίΰα- 

ΛνΐΙΐ9ΐ0#χα.  ούκ  έλάν%ανε  δ\  οτι  αυτός  τήνβουλήν  εβιάζετο 


ΙΛΒ.  XI.  Ο  ΑΡ.  XIV.  XV.  45 

και  ώς  άβελγέβτερον  καϊ   πικρότερον   τον  Νέρωνος 
άρζειν  έμελλε. 

Γάλβα  μεν  ούν  ζηΰαντι  ετη  δύο  και  έβδομηκοντα 
καϊ  ημέρας  τρεις  καϊ  εί'κοΰιν,  άρ%αντι  δ\  μήνας  εννέα  15 

5  καϊ  ημέρας  τριΰκαίδεκα,  τοντο  τέλος  έγένετο'    ο  δε 
"Ο&ων    μετέγνω    μεν    έπι    τοις    πεπραγμένοις ,    τώνΐ> 
ιερΓν  αντω  %ύοντι  πονηρών  οφ&έντων  καϊ   άλλων 
βημείων    αντω  γενομένων ,    αλλ'   ονκ  εΐχεν  εις   την 
αρχήν  είαελ&ών  άναδνναι.    καϊ  ένέμεινεν  αντη  καϊ 

ίο  δίκην  δέδωκεν. 

Έν  τούτοις  δέ  τις  πλαύάμενος  Νέρων  είναι  εκ 
της  προς  τον  Νέρωνα  ονϋης  έμφερείας  αντω  την 
Ελλάδα  ολίγον  πάΰαν  έτάραξε,  καϊ  χείρα  κακούργων 
ανδρών  ά&ροίΰας  προς  τα  εν  τή  Σνρία  ύτρατόπεδα 

15  ώρμηβεν.  εν  Κνδνω  δε  περαιονμενον  αντον  ο  Καλ- 
πονρνιος  βννέλαβε  και  απέκτεινεν. 

Ό  δε'Ό&ων  λάδρα  πολλούς  προς  τον  Ονιτέλλιον 
έπϊ  καταλλαγη  έπεμψεν.  ώς  δ1  ονκ  έπείδετο, 
πρεΰβεντάς   απέστειλε   φανερώς.     οντε    δε   άπεκρί- 

2ο  νατό    τι   αντοϊς    Ονιτέλλιος   οντε    άντέπεμ-ψεν    αυ- 
τούς,    είτα  επεμψεν  "Ο&ων  ίΰχνν  κατά  γην  τ  ε  και 
&άλαΰ<5αν ,     ηττη&η    δε    διά    πολναρχίαν  ,     ον    δι9  Ρ 1573 
άο&ένειαν.     κάκ     της     *Ρωμης     δε    έζωρμή&η     και 
τονς    πρώτονς    ενήγαγε,     μέρος    δέ    τι    της    δννά- 

25  μεως  τω  Πρόκλω  δούς,  αντός  άνεχώρηΰε,  λέγων 
μη  φέρειν  μάχην  ανδρών  ομοφύλων  ίδεϊν.  ο&εν 
μαλακίαν  αντον  καταγνόντες  οι  ύτρατιώται  καϊ  οί 
ατρατάρχαι  ονδεν  των  δεόντων  έπραξαν,  άλλ'  ήττή- 
&η<5αν  καϊ  τοις  τον  Ονιτέλλιον  έπεκηρνκεύΰαντο  και 

Οαρ.  15.  Βίοηίδ  Ηίδίοή&β  Κοπι&η&β  1.  64,  ο.  7 —  ο.  15. 
Νοηηυΐΐα  ΖοηαΓ&δ  Ιι&Ββί;  ςυίΐβ  &ρυά  Χΐρΐιϋίηυιη  βί  ίη  Οοηδίαη- 
Ιίηί  ΡοΓρΙι^Γο^βηίίί  οοΐΐβοΐαηβίδ  άθδίάβΓαηίαΓ. 


46  ΙΛΒ.  XI.  Ο  ΑΡ.  XV. 

άνεμίχ&ηβαν  βφίόι.  τω  δε  "Οδωνι  ηγγειλε  ταύτα 
ιππεύς,  καϊ  άπιύτούμενος  ( εί'&ε"  εφη  "ταντα  ψευδή, 
Καΐααρ,  ην" '  καϊ  ειπών  εαυτόν  διεχρηΰατο.  πιβτευ- 
ΰάντων  δ'  εκ  τούτον  πάντων  καϊ  ετοίμως  εχόντων 
άναμαχέβαβ&αι ,   οι  τε  γαρ   δορυφόροι  ύνχνοϊ  ηβαν,  5 

Β  καϊ  έτεροι  ουκ  ολίγοι  παρηβαν ,  καϊ  Ικετενόντων  αυ- 
τόν μή&'  εαντον  μήτε  6φάς  προδονναι,  "πάντες  γαρ" 
έλεγον  "νπερ  αού  ηδέως  άποΰ-ανούμεδα" ,   ό  'Ό&ων 
"πολύ  δικαιότερόν  έβτιν"  εϊπεν  **ενα  νπερ  πάντων 
η  πολλούς  νπερ  ενός  άπολε6$αι\  καϊ  μη  βούλεβ&αι  ίο 
δι    ενα  άνδρα  τον  δημον  των  ^Ρωμαίων  βταβιάζειν 
και  τοβοντον  όχλον  άν&ρώπων  φ&είρεβ&αι.     ταντ 
ειπών  εις  το  δωμάτιον  άνεχώρηβε,  και  τίνα   τοις  τε 
οίκείοις  και  τω  Ουιτελλίω  νπερ  αυτών  επιβτείλας, 
τά  τε  γράμματα  ο6α  τίνες  αύτώ  κατ9   εκείνον  έγε-  ΐ5 
γράφεβαν  εκαυβεν ,    ώΰτε  μηδένα  εξ  αντών   φωρα- 
&εντα   κινδυνεύόαι,    και    καλών   ενα    εκαΰτον   τών 
παρόντων  ηβπάζετο  αυτούς  και  έδίδον  ΰφίβι  χρήματα. 

Ο  καν  τούτω  ταραχής  γενομένης  στρατιωτών  ε%ήλ&ε9 
καϊ  καταβτηβας  αντονς  ου  πρότερον  άνεχώρηβε  πριν  2ο 
ες  το  ασφαλές  άλλους  άλλαχοΰ  πέμψαι.  και  όντως 
έπεϊ  μηδέν  £τι  ταραχώδες  έγίνετο,  εαντον  διεχρη- 
σατο.  και  οι  στρατιώται  το  σώμα  αυτού  έ&αψαν,  καί 
τίνες  αύτω  επ  έσφαζαν  εαυτούς. 

Τούτο  το  τέλος  τώ'Ό&ωνι  γέγονε,  ξηβαντι  μεν  25 
επτά  και  τριάκοντα  έτη,  άρζαντι  δε  ημέρας  ένενή- 
κοντα'  ό&εν  και  την  άσέβειαν  και  την  πονηρίαν  τού 
βίου  συνεσκίασε'  κάκιστα  γαρ  ανθρώπων  ζησας 
κάλλιστα  άπέ%ανεν.  οι  άδ  ΰτρατιώται  εύ&ύς  μεν 
έταράχ&ησαν,  καϊ  υπ  αλλήλων  τζολλοί  άνηρέ&ηΰαν'  30 
έπειτα  ώμονόησαν  και  προΰκεχωρήκίΰαν  τοις  κεκρα- 
τηκόσιν. 


υΒ.  χι.  οαρ.  χνι.  47 

16 
Οι    δ*    εν    τη    'Ρωμη    το   πά&ος   μ  απόντες  το£>^νΐΐΐ29 

"Ο&ωνος,   άπεδήμει  γαρ  τον  άΰτεος,  ώς  προείρηται, 

αυτοκράτορα  τον  Ονιτέλλιον  άνηγόρενον.    όντι  δΊ  εν 

τη  Γαλατία  ο   θάνατος  ήγγέλ&η  τον  'Ό&ωνος.    ήλ&ε 

5  #ε  προς  αντόν  καϊ  η  γννη  και  το  παιδίον ,  ο  κα\  έπϊ 
βήματος  Γερμανικόν  τε  καϊ  αυτοκράτορα  επωνόμαΰεν, 
εξαετές  όν.  φιλόμαντις  δε  νπάρχων  και  μηδέ  το 
βραχύ  πράαΰων  άνεν  αντών,  τότε  μεν  τονς  άύτρο- 
νόμονς,  νΰτερον  δε  και  τονς  γόητας  εζήλαΰε,  προ- 

ιο  ειπών    ΰφίΰιν   εντός   τήΰδε   της   ημέρας    ε%  άπάβης 

εκχωρηόαι   της  Ιταλίας,     κακεΐνοι   ννκτός   αντιπρο- 

δέντες  προγράμματα,  άντιπαρηγγειλαν  αντώ  ά#αλ-ΡΙδ74 

λαγηναι  τον  βίον  εντός  της  ημέρας  εν  ύ\  ετελεντηΰεν. 

Ην  δε  τρνφη  τε  καϊ  άΰελγεία  προΰκείμενος.   και 

ΐδ  άπ  άρχης  τοιούτος  ων  οίος  περί  τα  καπηλεία  καϊ  τα 
κνβεντηρια  καϊ  τονς  όρχηΰτάς  και  τονς  άρματηλάτας 
εύπονδακεναι,  και  άμν&ητα  ές  τα  τοιαύτα  ανηλιΰκε 
καϊ  δια  τούτο  και  δανειβτάς  πολλούς  εϊχε'  τότε  δε 
και  μάλλον  ύβριζε,   καϊ  της  τε  ημέρας  το  πλεΐΰτον 

20  της  τε  ννκτός  έδαπάνα  άπληύτως  έμφορονμενος  και 
ΰννεχώς  εζεμών,  ώς  μόνη  τη  παρόδω  των  ύιτίων 
τρέφεΰ&αι.  αφ'  ονπερ  και  άνταρκεΐν  ηδννατο.  οι  δε 
ΰννδειπνούντες  αντώ  πάνν  κακώς  άπηλλάββοντο. 
ό&εν  εϊς  τις  αυτών  νοβηβας  καϊ  δια  τούτο   ημέρας  Β 

25  τινάς  τού  ύνΰβιτίον  απολειφτείς  είπεν  οτι  εί  μη 
ένόβηΰα,  πάντως  αν  άπολώλειν."  και  έγένετο  ο 
χρόνος  6  της  αύταρχίας  αντού  6  ν  μπας  ονδεν  άλλο  η 


Οαρ.  16.  Βίοηίδ  ΗίδίΟΓίαβ  Κοπιαηαβ  1.  65,  ο.  1  —  22, 
βχ  φΐίβυβ  πιηΙίΕ  Ζοη&Γ&δ  βχοβΓρβίί;  φΐαβ  αρυά  Χίρΐιίΐίηιιιη  βί; 
ίη  βοΐο^ίδ  Οοηβί&ηίίηΐαηίδ  άβδίάβΓπηίιΐΓ.  Ιοδβρίιΐ  <3β  1>β11ο 
Ιιιά&ίοο  1.  4,  ο.  10  11.  ΕυββΙιϋ  ΗίδΙοηαβ  βοοίβδϊίΐδΐίο&β 
1.  3  ο.  8:  ΟΠΪ118  νβιΊήδ  βί  &Ηη  αάάίΐα  βιιηΐ;  βί  Αρρίαηΐ 
Ιβδϋηιοηΐιιτη  Ηίδί.  Κοπι.  1.  22. 


48  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XVI. 

μέϋαι  τε  και  κώμοι,  και  τι  αν  τις  κα&  εκαστον 
αυτών  καταλέγοι,  οπότε  προς  πάντων  ώμολόγηται 
δυο  μυριάδας  μυριάδων  και  χιλίας  πεντακόσιας  εν 
τω  της  αρχής  αυτού  χρόνω  ες  τα  δείπνα  αυτόν  δεδα- 
πανηκέναι.  πολλάκις  δε  και  παρ'  άλλοις  είστιάτο,  5 
και  της  αυτής  ημέρας  άλλοι  μεν  άκρατίβαύ&αι  παρ- 

0  εΐχον  αυτω ,  άλλοι  δε  άριβτήΰαι ,  έτεροι  δε  δεΐπνον, 
έτεροι  δε  μεταδόρπιά  τίνα  πλησμονής  παραμύ&ια. 

Ούτω  δ\  βιούς  ουκ  άμοιρος  ην  παντάπασι  και 
καλών  έργων,  τό  τε  γαρ  επί  Νέρωνος  καϊ  το  έπι  ίο 
Γάλβου  του  τε'Ό&ωνος  κοπεν  ι/ομ^μα  έτήρηϋεν,  ουκ 
άγανακτών  ταΐς  είκόσιν  αυτών,  και  όσα  τισίν  έδε- 
δώρηντο  έφύλαζε,  μηδενα  μηδέν  άφελόμενος'  και 
ούτε  τα  εκ  τών  συντελειών  εποφλη&ε'ντα  άπήτησεν 
ούτε  ούσίαν  τίνος  έδήμευσεν ,  ολί^οι>§  μεν  πάνυ  τών  ΐ5 
τα  "Ο&ωνος  πραξάντων  άποκτείνας,  μηδέ  τάς  εκείνων 
μέντοι  ουσίας  τους  προσήκοντας  σφών  άποστερήσας. 

Ό  και  τοις  οίκείοις  δε  τών  πρότερόν  ποτέ  &ανατω&έν- 
των  ίδωρήσατο  πάντα  Οσα  ετι  εν  τω  δημοσίω  εύ- 
ρηντο.  αλλ*  ούδε  τάς  δια&ήκας  τών  άντιπολεμησαντων  20 
αυτω  κα\  εν  ταΐς  μάχαις  πεσόντων  ήτιάσατο.  απηγό- 
ρευσε  δε  καϊ  τοις  βουλευταΐς  και  τοις  ίππεύσι  μονο- 
μαχεΐν  η  εν  ορχήστρα  &έαν  τινά  παρεχειν.  καϊ  δια 
ταύτα  επτ\νειτο. 

Έπϊ  τούτοις  ήγγέλ%•η  αυτω  ή  εν  Ιουδαία  κατ  25 
αυτού  επανάστασις.  καϊ  δεινώς  κατέδεισε  δι  αυτήν, 
άλλων  τε  συμβάντων  σημείων  καϊ  τής  σελήνης  παρά 
τό  κα&εστηκός  δις  εκλελοιπεναι  δο%άσης'  και  γαρ 
τεταρταία  και  εβδομαία  έσκιάσ&η.  ήλιους  τε  δύο 
άμα  τότε  εΐδον  εκ  τ  ε  τών  ανατολών  και  εκ  τών  δυ-  3ο 
Ρ 1 575  σμών,  τον  μεν  άσδενή  καϊ  ώχρόν,  τον  <5'  έξ  ανατολών 
ισχυρό  ν. 


ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XVI.  49 

Έπράχ&η  δε  τα  της  έπαναβτάβεως  ωδε.  Ουεύπα- 
ύιανός  εν  Ιουδαία  διατριβών,  ώς  γαρ  ήδη  ιβτόρηται, 
παρά  Νέρωνος  ην  έκεΐΰε  σταλείς  δια  την  των  Ιου- 
δαίων άποΰταΰ ίαν ,    τω    μεν   Γάλβα    αύταρχηΰαντι 

5  τον  υίόν  έπεμψε  Τίτον  προΰερούντα  αυτόν '  έπανελ-νϊ!1ΐ93 
δόντος  δε  του  Τίτου,  έπει  κα&  όδόν  έμεμα&ήκει  την 
του  Ούιτελλίου  καϊ  τοΰ"θ%ωνος  έπανάοταΰιν,  προς 
μοναρχίαν  καϊ  αυτός  ωρμήδη,  κατά  τον  Λίωνα.    ως 
δ'  ο  Ίώΰηπος  εν  τη  της  άλώΰεως  ιότορία  φηΰίν,  ου 

ίο  μετ'    αυτού    ότρατιώται    μα&όντες   τους   μεν    έν  τη 
Ευρώπη  Γαλατάς  ΰταΟιάΰαντας  Γάλβαν  προχειρίΰα- 
6%-αι  αυτοκράτορα,  τους   δ*   έν  Γερμανία  ΰτρατευο- 
μενους  άν&ελέΰ&αι  τον  Ουιτέλλιον ,    τους  δ1   έν  τή& 
*Ρωμη  προχειρίβαΰ&αι'Ό&ωνα ,  καϊ  αυτοί  την  μοναρ- 

ιβ  χίαν  τω  ΰφετέρω  έψηφίΰαντο  ΰτρατηγω ,  καϊ  παρα- 
κροτήβαντες  αλλήλους  άνηγόρευΰαν  τον  Ουεβπαΰια- 
νον  αυτοκράτορα  καϊ  όώζειν  την  των  (Ρωμαίων 
ήγεμονίαν  κινδυνεύουΰαν  παρεκάλουν.  αρνουμένου 
δ'  εκείνου  οι  μεν  ηγεμόνες  προΰέκειντο ,  οι  #£  ϋτρα- 

2ο  τιώται  περιχυ&έντες  ζιφήρεις  άνελεϊν  ήπείλουν  αυτόν, 
πείθεται  ουν ,  και  πρώτον  τω  την  αρχήν  της  Αιγύ- 
πτου Ι&ύνοντι  έπιΰτέλλει  περί  των  κατ  αυτόν '  και 
ος  εύ&ύς  άνηγόρευΰεν  αυτόν  αυτοκράτορα.  Ουεΰπα- 
ΰιανός  δε  τοΰτο  μα%ών  τον  μεν  της  Συρίας  ηγού- 

2δ  μενον  Μουκιανόν  είς  την  Ίταλίαν  έπι  τον  Ουιτέλλιον 
έπεμψαν,    οτε  καϊ  τον  Έβραΐον  Ίώΰηπον ,  ός  αυτόν  Ο 
έτι    ζώντος   του   Νέρωνος   αυτοκράτορα    προβειπειν 
έ&άρρηοε,  δεΰμώτην  έτι  όντα  παρ9  αύτώ  και  αίχμά- 


8  Λίωνά]  Ηίβίοιίίΐβ  Κοπΐ3,η&β  1.  65,  ο.  8.  9  ώς  &  ο 
Ίώΰηπος  —  23  αυτόν  αυτοκράτορα  ]  Ιοββρίιί  άβ^  ββΐΐο 
Ιηάαίοο  1.  4,  ο.  10.  26  οτε  και.  —  ρ.  50,  8  την  άλνσιν] 
Ιοββρίιΐ  <1β  1)β11ο  Ιικίβίοο  1.  4,  ο.  10  7. 

ΖΟΝΑΒΔ8   III.  4 


50  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XVI. 

λωτον,  τήν  αρχήν  καλέβας  προς  εαυτόν,  οια  προμαν- 
τευΰάμενον  αύτώ,  λυ&ήναι  κελεύει,  τον  δε  Τίτου 
τω  πατρι  Ουεΰπαΰιανω  δίκαιον  είπόντος  είναι  και  το 
όνειδος  έ£  Ίωβήπου  άφαιρε&ήναι  6υν  τω  ΰιδήρω, 
τοϋτο  δ'  'έβεβ&αι,  ει  μη  λυ&ώβι  τα  δεΰμά,  άλλα  δια-  δ 
κοπώύιν,  ο  επί  των  μη  δεόντως  δε&εντων  πράττεται, 
ΰυνευδοκεϊ  και  ο  Ουεβπαβιανός,  καϊ  παρελθών  τις 
διέκοψε  πελέκει  την  άλυβιν. 

Ό  γαρ    ΐώΰηπος,    ως    αυτός    εκείνος    ίβτόρηβε, 
χρηΰμόν  τίνα  εν  γράμμα6ιν  ίεροΐς  εύρηκώς  δηλούντα  ίο 
ως  άρζει  τις  από  της  χωράς  αυτών  της  οικουμένης, 
δια  τάς  εν  τη  'Ρωμη  ΰτάΰεις  καϊ  των  εκεί  βαβιλέων 
τάς  ΰυνεχεΐς  άλλαγάς  εις  τον  Ουεΰπαβιανόν  τείνειν 
Ο υπείληφε  τον  χρηΰμόν,  και  οι  το  κράτος  προεμαν- 
τέυΰατο.      τούτου    δε    του    χρηΰμού    μέμνηται    καϊ  15 
Άππιανός  εν  τω  είκοΰτω  δευτέρω  λόγω  της  "Ρωμαϊ- 
κής ίΰτορίας  αυτού,      δικαιότερον  (Γ   αν   ή   άληθες 
μάλιΰτα  νομιΰ&είη  το  έπι  τον  σωτήρα  του  των  αν- 
θρώπων  γένους    τον    κύριον  Ίηοούν   Χριβτόν    τον 
χρηΰμόν  έκληφ&ήναι '  ου  γαρ  της  οικουμένης  πάΰης  20 
Ουεΰπαΰιανός  έβαΰίλευβε,  κατά  τον  χρηΰμόν,  άλλα 
της  υπό   Ρωμαίους  μόνης '   πολύ  δε  της  οίκουμένης 
ην  ο  της  "Ρωμαϊκής  αρχής  ην  εκτός '  6  δε  κύριος  6υμ- 
πάΰης  της  οίκουμένης  εβαοίλευΰέ  τε  καϊ  βαβιλεύει, 
ω  παρά  του  πατρός  έρρή&η  "αί'τηΰαι  παρ*   εμού,  κα\  25 
δώύω  <7ο^  έθνη  την  κληρονομίαν  0ον  καϊ  την  κατά- 
ΰχεΰίν  6ον  τα  πέρατα  τής  γης" 


9  Ό  γαρ  Ίώΰηπος  —  27  πέρατα  της  γης]  Ηοππη 
ρίαππιβ.  βχ  ΕιιββΜϊ  Ηίβΐ;.  βοοί.  1.  3,  ο.  8.  16  είηοατω 
δεντερω]  Ιδ  βηίιη  ΙίββΓ  εκατονταετία  ίηβοπρίυβ  γθβ  8ΐιί> 
ίπιρβΓαΙοΓίβιΐδ  ^ββίαδ  ηβφΐβ  &ά  ΎτΒ,ϊ&ηΊ  £βΓβ  ίβτηροΓα  οοηίΐ- 
ηβΐ>αί. 


ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XVI.  51 

Ούεβπαβιανός  δε  προς  Άλεζάνδρειαν  ώρμηβεν,ΡΙδΊβ 
ένδα  καϊ  από  της  Ρώμης  ευαγγέλια  ήκεν  αύτω ,  ώς 
Ουιτέλλιος  μεν  άπεβφάγη,  αυτός  δε  αυτοκράτωρ  τω 
τε  δήμω  καϊ  τη  βυγκλήτω  άνηγορεύ&η,  καϊ  6  υιός 
5  αυτού  Άομετιανός  εις  ήγεμονίαν  προήχθη  μέχρι  της 
αυτού  προς  την  Ρωμην  άφίζεως. 

Ό  δε  του  Ουιτελλίου  θάνατος  τούτον  τον  τρόπον 
εγένετο.  ήδη  οι  Ουεβπαβιάνειοι  βτρατιώται  πεπλη- 
βιακότες  ηβαν  τη  'Ρώμη,    καϊ  ες  αυτήν  έΰβαλόντες 

ίο  ουδέν  ο, τ  ι  των  δεινών  ουκ  εποίησαν,  της  δε  πόλεως 
πορ&ουμένης  ο  Ουιτέλλιος  φοβηθείς,  χιτωνίΰκον  τε 
ρακώδη  περιβαλόμενος ,  ές  οίκημα  ΰκοτεινόν,  εν  ω 
κύνες  ετρέφοντο,  κατεκρυφ&η,  διανοούμενος  νυκτός 
ες   την    Ταρακΐναν    προς   τον   άδελφόν  άποδράναι.  Β 

15  άναζητήβαντες  δε  οι  Οτρατιώται  αυτόν  ΰυνέλαβον 
φορυτού  πεπληΰμένον  και  αίματος,  υπό  γαρ  των 
κυνών  έλελύμαντο,  καϊ  τήν  έΰ&ήτα  περιρρήζαντες 
αυτού  καϊ  εις  τούπίΰω  τω  χεΐρε  δεβμήσαντες,  6χοϊ- 
νόν  τε  αύτω  περι&έντες  περιαυχενιον ,  οι  μεν  ερρά- 

2ο  πιζον,  οι  δε  του  γενείου  ετιλλον,  πάντες  δε  εΰκωπτον 
τά  τε  άλλα  και  τήν  άοωτίαν  αυτού,     αίΰχυνομένου 
δε  έπϊ  τούτοις  και  κάτω  βλέποντος,   οι  βτρατιώται^ II 194 
ξιφιδίοις  αυτόν  υπό  το  γένειον  ύπεκέντουν ,  ίνα  και 
άκων  άνω  βλέπη.    Κελτός  δέ  τις  έλεήΰας  αυτόν  "εγώ 

25  6οι     έφη  ?  βοη&ήΰω  ώς  μόνος  δύναμαι"     και  6  μεν 
εκείνον   έτρωσε  καϊ  εαυτόν   άπέσφαξεν'    ου   μέντοι 
και  6  Ουιτέλλιος  άπέ%•ανεν  εκ  τού  τραύματος ,  αλλ*  Ο 
έσύρετο  εις  το  δεσμωτήριον.    περιαλγήσας  δε  οϊς  τε 
έπασχε  και  οϊς  ήκουεν^άλλ'  έγωγε"  έφη  "αύτοκρά- 

1  Ονεσπασιανος  —  6  αφίξεως]  Ιοββρίιί  άβ  1)β11ο  Ιταάαίοο 
1.  4,  ο.  11  4.  §  5. 

4* 


52  ΙΛΒ•  XI.  £ΑΡ.  XVI.  XVII. 

τωρ  υμών  έγενόμην. '  όργιΰ&έντες  ούν  οι  βτρατιώται 
κατέκοψαν  αυτόν,  και  την  κεφαλήν  άποτεμόντες  αυ- 
τόν κατά  πάΰαν  την  πόλιν  περιήγαγον,  ζήΰαντος  έτη 
τέββαρα  καϊ  πεντήκοντα  κα\  ημέρας  εννέα    καϊ  όγ- 
δοήκοντα,  άρξαντος   δε  ένιαυτόν  δέκα  ημερών  έπι-  5 
δέοντα. 
17         Πεπραγμένων  δε  τούτων  6  Μουκιανός    επήλθε 
καϊ   τω   Λομετιανω    ΰυνδιωκει'    αυτοκράτωρ    τε    6 
Ουεΰπαβιανός  καϊ  προς  της  βουλής  εύφημή&η,    καϊ 
Γ>  Καίΰαρες  ο  τε  Τίτος  καϊ  6  Λομετιανός  έπεκλή&ηβαν.  ίο 
ό   #£  Μουκιανός  αδελφός    παρά   του  Ουεΰπαΰιανού 
ώνομάζετο,  καϊ  έ%ουβίαν  εϊληφε  πάν&  οΰα  ί/3ονλδτο 
πραττειν  καϊ  γράφειν,  το  όνομα  του  αύτοκράτορος 
μόνον  έπιγραφόμενος'    καϊ  δια  τοϋτο  καϊ  δακτύλων 
πεμφ%έντα  οι  έφόρει,  ίνα  το  αύτοκρατορικόν  6φρά-ΐ5 
γιόμα  λαμβάνη  τα  Σημαινόμενα  πολλοίς  γούν  αρχάς 
τε  και  επιτροπείας  αυτός  κα\  ο  Λομετιανός  έδοβαν, 
και  έπαρχους  άλλους  έπ   άλλοις  καϊ  υπάτους  άπέδει- 
ξαν,  ως  αυτοί  αύταρχοϋντες.  ωβτε  τον  Ουεαπαΰιανόν 
έπιΰτεΐλαι  τω  Αομετιανω  οτί.  ^ χάριν  εχω  ΰοι,  τέκνον,  2ο 
οτι  με  έας  άρχειν  κα\  ούδέπω  με  καταλέλυκαςΓ 

Ές  δε  την  Άλεξάνδρειαν  6  Ονεΰπαΰιανός  άφικό- 
ΡΙ577  μένος  χρήματα  πολλά  έκεί&εν  ήργυρολόγηβε,  χρημα- 
τιζόμενος πάντο&εν,  και  τέλη  πολλά  τά  μεν  έκλελειμ- 
μένα  άνενεω6ατθ)  τά  δε  και  νομιζόμενα  προαεπηύζηΰε,  25 
κ<ανά  τε  προΰέ&ετο  έτερα,  το  δ'  αυτό  τούτο  καϊ  έν 
τη  άλλη  ύπηκόω  τη  τε  Ιταλία  καϊ  αυτή  τή  'Ρωμη  μετά 
ταύτα  έποίηβε.  την  μεν  ούν  Αϊγυπτον  δι  ολίγου 
κατεΰτήΰατο ,     καϊ    ϋΐτον    πολύν    εις    την   'Ρωμην 


Οαρ.  17.  Όίοηίβ  Ηίδίοηαβ  Εοπίδΐιαβ  ϊ.  65,  ο.  22  6ί 
1.  66,  ο.  Ι  —  ο.  17.  Μιχίία  ΖοηαΓαβ  Ιιαββΐ;  φΐ&β  ηραία  Χίρίπ- 
Ιίηαιη  βϊ  ίη  εοΐο^ίδ  ΟοηβΙαηΙίηίΗηΐβ  άββίάβΓΕηΙιπ•. 


υΒ.  χι.  οαρ.  χνπ.  53 

επεμψεν  άπ  αύτης'  τον  δε  υίόν  αύτοϋ  Τίτον  εις 
τά  Ιεροσόλυμα  καταλελοιπώς  πορ&ήσαι  αυτά ,  την 
εκείνων  άνέμενεν  άλωσιν,  ϊνα  μετά  τον  υίέος  έπ- 
ανέλΰγι  προς  την  ' Ρω  μην.    τριβομενου  δε  χρόνου  εν 

5  τή  πολιορκία ,  τον  μεν  Τίτον  εν  τη  Παλαιστίνη  κατ- 
ελιπεν,  αυτός  δε  όλκάδος  έπιβάς  ές  Λυκίαν  έπλευσε, 
κάκεϊδεν  τα  μεν  πεζή,  τα  δε  ναυτιλλόμενος  εις  το 
Βρεντέσιον  έκομίσ&η. 

Έλ&ών  δ'  ές  την  *Ρωμην  καϊ  τοΓ^  στρατιώταις  Β 

ίο  και  τω  δήμω  παρέσχηκε  δωρεάς,  και  τα  τεμένη  καϊ 
τα  δημόσια  έργα  τα  πεπονηκότα  ανελάμβανε ,  καϊ  τα 
ηδη  έφ&αρμένα  έπανεσκεύαζε ,  καϊ  συντελουμενοις 
αύτοΐς  ου  το  εαυτού  έπεγραφεν  όνομα ,  άλλα  το  των 
πρωτως  δομησαμένων.    τάς  δε  ουσίας  των  έναντιω- 

ΐ5  Μέντων  αυτω  καϊ  έν  ταϊς  μάχαις  πεσόντων  τοις 
παιοϊν  εκείνων  η  τοις  άλλως  οίκείοις  άφηκε,  και  τα 
όυμβόλαια  τά  παλαιά  τά  τω  δημοσίω  προσήκοντα 
προΰδιέφ&ειρε.  μεγαλοπρεπώς  δε  είς  το  κοινον 
άναλίσκων,  ευτελέστατα  διητάτο,  καϊ  ούδεν  ε%ω  των 

2ο  αναγκαίων  έδαπάνα.  ην  δε  ούτε  εξ  ευγενών  ούτε 
πλούσιος,  πάντας  δε  τους  προσιόντας  αυτω  προσ- 
εδεχετο.  τοις  δε  φίλοις  και  προ  της  εω  και  έπϊ  της 
εύνης  κατακείμενος  συνεγίνετο'  καϊ  αί  &ύραι  των 
βασιλείων  ηνεωγμεναι  διά  πάσης  της  ημέρας  ήσαν,  Ο 

25  και  φρουρός  ουκ  ην  έν  αύταΐς.  τό  τε  σύμπαν,  τη 
μεν  πρόνοια  τών  κοινών  αυτοκράτωρ  νενομιστο, 
είς  τάλλα  δε  πάντα  κοινός  καϊ  ίσοδίαιτος  ην  τοις 
λοιπό  ις. 

Τών  ά'  Ιεροσολύμων  άλόντων   6  Τίτος  είς  την 

ζο'Ιταλίαν  έπανελ&ών  τά  έπινίκια  αυτός  τε  καϊ  ο 
πατήρ  έφ'  άρματος  επεμψαν'  συνεπεμπε  δε  σφίσιν 
αυτά  καϊ  6  Αομετιανός  ύπατεύων  έπϊ  κέλητος.    μετά 


54  ΙΊΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XVII.  XVIII. 

#£  τούτο  διδασκάλους  εν  τή  'Ρώμη  καϊ  της  Λατίνων 
καϊ  της  Ελληνικής  παιδείας  κατέβτηβε,  μιβ&ον  εκ 
τον  δημοΰίου  φέροντας,  κατηγορίαν  δ\  ο  Μουκιανος 
των  φιλοΰόφων  πολλήν  ποιηβάμενος  £πειβε  τον 
Ουεβπαβιανον  έ%ελάβαι  αυτούς  της  'Ρωμης '  καϊ  πλην  5 

\νΐΙ195τον  Μουβωνίου  άπαντες  άπηλά&ηβαν.  χρηματιβτής 
Τ>  δ*  ένομίζετο,  οτι  ανδριάντα  Οτήβαι  αυτω  ψηφιΰα- 
μένων  τινών,  ου  το  άνάλωμα  μυριάδες  ήβαν  πέντε 
και  εί'κοβι ,  προέτεινε  την  χείρα  '  δότε  μοι  το  άργύ- 
ριον'  είπών'  *ή  γαρ  βάβις  αυτού  αυτή  εΰτί."  και  ΐυ 
προς  τον  Τίτον  άγανακτούντα  τέλει  τινϊ  ω  αύτος 
καταδεδείχει,  είπεν,  χρυβούς  εξ  αυτού  πεποριΰμένους 
λαβών,  "ιδού,  τέκνον,  εϊ  τι  οζουΰιν."  έπεβουλεύ&η 
δε  νπο  Άλιηνοϋ  καϊ  ύπο  Μάρκελλου,  φωρα&έντες 
δε  6  μεν  Άλιηνος  εν  τοις  βαβιλείοις  έΰφάγη,  τού  ΐδ 
Τίτου  κελεύΰαντος,  Μάρκελλος  δϊ  κριθείς  έν  τω 
ΰυνεδρίω  καϊ  καταδικασθείς  αύτος  εαυτόν  άνειλε 
ξυρω  τεμών  τον  λαιμόν. 

ΟύεΟπαβιανος  δε  νοΰήΰας  πυρετοΐς  μετήλλαξεν' 
ως    δε  τίνες   έφαΰαν,    τού    Τίτου   καταψευδόμενοι,  2ο 
φάρμακον  εν  ΰυμποΰίω  τινϊ  πεπωκώς.    έπιτιμώντων 

Ρ 1 678  #£  αυτω  νοΰούντι  τών  Ιατρών  οτί.  νοβών  πάντα  τα  τή 
αρχή  προσήκοντα  έπραττε,  "τον  αυτοκράτορα"  £φη 
"  εΰτώτα  δει  άπο&νήύκειν"  άπεβίω  δε  ζήΰας  ετη 
εννέα  και  εζήκοντα  και  μήνας  οκτώ  και  ημέρας  οκτώ,  25 
μοναρχήΰας  δε  §τη  δέκα,  ?$  δέοντα  ημερών. 
18  Τούτου  δε  τελευτήβαντος  6  Τίτος  την  αρχήν 
διεδέξατο.     ος    μοναρχήβας    ούτε    φονικόν   τι    ούτε 


Οαρ.  18.  ϋίοηίβ  Ηίδίοήίΐβ  Κοιηαηαβ  1.  66,  β.  18  —  ο.  26, 
υη<Ιθ  ηοηηυΐΐα  Ζοη&Γαδ  ΙίΛυδίί  φΐ&β  άρτια  Χίρΐιίΐίηαιη  βί  ίη 
βοΐο^ίβ  Οοηδί&ηίΐηίαηίδ  άβδίάβΓαηίυΓ.  ΕιιββΜϊ  ΗίβίοΓΪίΐθ  βε- 
οΐβδίαβίίοαβ  1.  3,  ο.  13. 


ΕΙΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XVIII.  55 

ερωτικόν  έ'πραξεν,  η  ότι  μετεβάλλετο  η  οτι  επί 
βραχύτατον,  ως  γε  ες  ηγεμονίαν  ειπείν,  έπεβίω.  δύο 
γαρ  ϋτη  μετά  την  αύταρχίαν  καϊ  μήνας  δύο  ημέρας 
τε  εί'κοοΊν  εζηΰεν,  έπ    εννέα  καϊ  τριάκοντα  ετεύι  καϊ 

5  μηΰι  πέντε  καϊ  ημέραις  πέντε  καϊ  εΐκοΰι.    διό  καϊ  εξ 
ί'ΰον  αυτόν  άγουΰι  τη  του  Ανγούΰτον  πολυετία,  οτι  Β 
οντ    εκείνος  έφιλη&η  αν,  ει  έλάττω  χρόνον  έζηκει, 
οϋτ    αν  ούτος,  ει  πλείονα  *  ο  μεν  οτι  τραχντερος  κατ 
αρχάς  διά  τάς  ΰτάβεις  καϊ  τους  πολέμους  γενόμενος 

ίο  ηδυνή&η  μετά  ταύτα  εύεργεύίαις  εν  τω  πολυχρονίω 
λαμπρύνεσαι ,  ό  ά'  οτι  επιεικώς  άρξας  εν  άκμη  της 
δόξης  άπέ&ανε,  τάχ  αν  ελεγχθείς,  εί'  γ  ε  έβίω  επι 
μακρόν,  ότι  ευτυχία  πλείονι  εχρήβατο  η  άρετη.  οϋτ  ε 
δέ  τίνα  των  βουλευτών  εν  τη  αυτού  ηγεμονία  άπ- 

15  έκτεινε  καϊ  γράμματα  έξέ&ηκε  βέβαιων  πάντα  τά 
υπό  τών  πρότερον  αυτοκρατόρων  δο&έντα  τιΰίν.  ην 
δε  περί  χρήματα  ακριβής  καϊ  ου  μάτην  άνηλιΰκεν' 
ούδένα  μέντοι  ποτέ  διά  ταύτα  έκόλαΰεν. 

Έπι  τούτου  καϊ  ό  Ψευδονέρων  έφάνη,  ός  Άβια-  Ο 
2ο  νός  ην,  έκαλεΐτο  δε  Τερέντιος  Μάξιμος,  προβεοικώς 
δε  τω  Νέρωνι  καϊ  το  είδος  καϊ  την  φωνην'  καϊ  γαρ 
έκι&αρωδει.  εκ  τε  της  Άβίας  τινάς  προΰεποιηβατο, 
καϊ  έπϊ  τον  Ευφράτην  προχωρών  πολλώ  πλείους 
άνηρτηύατο ,   καϊ   τέλος   προς  *Αρτάβανον   τον   τών 

25  Πάρθων  κατέφυγεν  άρχηγόν '  ος  και  δι'  οργής  τον 
Τίτον  ποιούμενος  έδέξατο  τούτον  και  καταγαγεΐν  εις 
Ρωμην  παρεύκευάζετο. 

Έν  δε  τω  πρώτω  της  ηγεμονίας  αυτού  έτει  πύρ 
εν  Καμπάνια    πολύ    κατά    το   φ&ινόπωρον  ά&ρόον 

30  έξήν&η6ε.    το  γάρ  όρος  το  Βέσβιον,  κατά  Νέαν  ονΐ> 
πόλιν ,    £χει  πυρός  άφ&όνους  πηγάς'    μέΰον    δέ  γε 
μόνον  πεπύρωται,  τά  δ'  εξω&εν  είβΐν  άπνρα.    τών 


56  ιλβ.  XI.  ΟΑΡ.  XVIII. 

ονν  έν  τω  μέβω  κρανρονμένων  καϊ  τεφρονμένων,  αί 
μεν  πέριξ  κορνφαϊ  τό  άρχαΐον  όώζονΰιν  νψος,  το  δε 
μέΰον  δαπανηθεν  τω  πνρι  κοίλον  εκ  τον  βννιζάνειν 
έγένετο.  καί  αναδιδόταν  εξ  αντον  της  μεν  νυκτός 
φλόξ,  της  δ'  ημέρας  καπνός  καί  ποτέ  μεν  μάλλον,  5 
ποτέ  δε  ήττον '  ενίοτε  δε  και  τέφραν  αναβάλλει,  όταν 
άθρόον  νφιζηΰϊ],  κα\  λίθονς  αναπέμπει,  όταν  υπό 
πνεύματος  έκβιαβθτι'  ηχεί  τε  καϊ  βοά,  μη  ΰνμπεπι- 
λημένας,  άλλ'  άραιάς  κα\  έλενθέρας   τάς   άναπνοάς 

Υ15Ί9εχον.    τοιούτον  μεν  έβτι  το  Βέύβιον'  τότε  δε  κτύπος  ίο 
έξαίΰιος   έξαπίνης   ως   των   όρων  ονμπιπτόντων  έξ- 

Λν  II 196  ηκούΰθη,  καϊ  άνέθορον  πρώτον  μεν  λίθοι  υπερ- 
μεγέθεις, έπειτα  πνρ  πολύ  και  καπνός  άπλετος,  ώς 
και  τον  ηλιον  όνγκρνφθηναι  και  ΰκότος  εκ  φωτός 
γενέΰθαι.  και  τέφρα  δε  άνεφνΰηθη  αμύθητος,  ώς  15 
της  τε  γης  και  της  θαλάΰΰης  και  τον  αέρος  καταΰκε- 
δαΰθηναι  παντός  και  τους  ίχθύας  τά  τε  ορνεα  δια- 
φθαρηναι,  καϊ  δύο  πόλεις,  τό  τε  (Ερκονλάνεον  και 
τονς  Πομπηίονς ,  έν  θεάτρω  τον  δημον  αυτών  καθ- 
ημένον,  καταχωΰθηναι.  τοβαύτη  δ'  ην  η  τέφρα  2  ο 
ωΰτε  τι  αντης  καϊ  ες  Άφρικήν  έλθεΐν  καϊ  εις  Σν- 
Β  ρίαν  καϊ  εις  την  Αϊγνπτον  κα\  εις  αντην  την  (Ρω- 
μην'  έξ  ης  νότερον  λοιμώδης  νόβος  ένέΰκηψεν. 

Ό  δ'  ονν  Τίτος  τοις  Καμπανοΐς  καϊ  οίκιβτάς 
έπεμψε  καϊ  χρήματα  έδωρηΰατο  άλλα  τε  και  τά  των  25 
άκληρονομητων.  αυτός  δε  ονδεν  παρ*  ούδενός,  καίτοι 
πολλών  διδόντων,  έδέξατο'  πολλά  δε  τών  δημοβίων 
έργων  άνέΰτηΰεν  οίκοθεν,  καϊ  αγώνας  έποίηβε  θαν- 
μαβτούς,  έν  οίς  ΰφαιρία  ξύλινα  μικρά  άνωθεν  έρ- 
ρίπτει,  ΰύμβολον  έχοντα  τό  μεν  έδωδίμον  τίνος,  τό  3ο 
ά£  έΰθητος,  άλλο  χρνΰον,  ίππων,  νποζνγίων,  βοβκη- 
μάτων,    άνδραπόδων'    α   οι  αρπάζοντες   προς   τονς 


υΒ.  χι.  οαρ.  χνιπ.  χιχ.  57 

δοτηρας  αυτών  άπάγοντες  το  επιγεγραμμενον  ελάμ- 
βανον. 

Τούτον  ε6τϊ  και  η  άοίδιμος  εκείνη  φωνή  είπόν-  ο 
τος  "ΰήμερον  ουκ  εβαϋίλευΰα,   επει   ούδένα  εύηρ- 

5  γετηΰα." 

Τούτου  τω  δευτερω  ετει  Αίνος  ο  πρώτος  επί- 
σκοπος τής'Ρωμαίων  εκκλησίας  τελευτών  Άνεγκλητω 
την  άρχιερωΰύνην  παρεδωκε. 

Τω  ά'  επιγενομενω  ετει  μετηλλα%εν  ο  Τίτος,  ως 

ίο  μεν  φήμη  κρατεί,  προς  του  αδελφού  επιβουλευτείς, 
ως  δ'  εν ιοι  γράφουβι,  νοόήΰας.  £μπνουν  ^ει/το^  αυ- 
τόν ετι  οντά  και  τάχα  περιγενέΰ&αι  δυνάμενον  ες 
λάρνακα  πλήρη  χιόνος  6  Λομετιανός  ένεβαλεν,  ως 
δεομένης  της  νόΰου  τάχα  τίνος  περιψύζεως.     άπο- 

ΐδ  'ψύχων  δε  ειπείν  λέγεται  ότι  "ε'ν  μόνον  έπλημμελη- 
6α" '  τι  δ\  τοΰτο  ην  ου  διεΰάφηόε.    τίνες  μεν  ουν 
λεγουΰιν  ότι  την  ζ/ομιτίαν  §6χε   την   γυναίκα   του  Ό 
αδελφού,  έτεροι  δε  ότι  τον  Λομετιανόν  ουκ  άπέκτει- 
νεν   έπιβουλεύοντά   οι  ΰαφώς,    αλλ*    αυτός   τε   υπ 

2ο  εκείνου  εφΰάρη  καϊ  την  τών  'Ρωμαίων  άρχην  άνδρϊ 
τοιούτω  εζέδωκεν. 

"Ετι  γούν  του  Τίτου  εμπνέοντος  6  Λομετιανός 
εις  τε  την  'Ρωμην  άφίππευΰε  καϊ  εις  το  ΰτρατόπεδον 
εΐύελήλυ&ε  και  την  επίκληΰιν  καϊ  την  εξουόίαν  του 

25  αύτοκράτορος  ελαβεν.  ην  δε  &ραΰύς  καϊ  οργίλος  καϊ 


3  Τοντον  —  5  ευηργέτηβα  οΐϊΐίίΐηηί  ϋίοηίβ  Εχο. ,  δΐπιίΐία 
ίαπιβη  Ιιαββί  Μαχΐηαιίδ  Ρΐαηυάϊυβ  αρνιά  Μαίππι  δοπρί;.  νβί. 
ηοναβ  οοΐίβο*.  νοί.  2,  ρ.  555. 

Οαρ.  19.  Όίοηίδ  Ηίδίοηαβ  ΚοίΗαηαβ  Ι.  66,  ο.  26  —  1.  67 
ο.  18,  6χ  φΐΐβυδ  ιηιιΐΐα  ΖοηαΓαδ  βχοβΓρδϋ  φΐαβ  αρικί  Χίρΐή- 
Ηαιιιη  β  Ι  ίη  £θ1θ£Ϊδ  Οοηδίαηϋηίαηίδ  (ΙββίάβΓαηίιΐΓ :  α  ϋίοηβ 
βίΐαπι  ΡΙιίΙοδίΓαΙιιπι  αυοΙοΓβπι  οΐΐαίιπη  ίιιίδδβ  οΓβθίΙηΐΘ  οδί. 
ΕιΐδβΙηί  ΗίδΙοπαβ  θοοίβδίαδίίοαβ  1.  3,  ο.  14  —  ο.  21. 


58  Ι^Β.  XI.  ΟΑΡ.  XIX. 

επίβουλος  καϊ  κρυψίνους'  αν&ρωπον  δε  έφίληβε  μεν 
άλη&ώς  ου  δ  ένα  πλην  τίνων  γυναικών,  έπλάττετο  δε 
αγαπάν  ον  μάλιβτα  κτεϊναι  ή&ελεν.  απιβτος  γοΰν  και 

ΡΙδδΟτζρός  τους  χαριζομένους  αύτω  καϊ  ύπηρετούντας  είς 
τα  δεινότατα  ην.  καϊ  οπότε  τίνες  αύτω  η  πλεϊΰτα  5 
πορίαειαν  χρήματα  η  πολλούς  ΰυκοφαντήΰ ειαν ,  τού- 
τους έκτίννυεν ,  ϊν'  υπ*  αυτών  μόνων  δοκη  προβαί- 
νειν  τα  αδικήματα,  κάκιστος  δ\  ων  και  τους  του 
πατρός  και  του  αδελφού  φίλους  άτίμως  είχε,  τους  δε 
καϊ  διώλεΰε.  καϊ  την  γυναίκα  αυτού  Αομιτίαν  ώς  ίο 
έπϊ  μοιχεία  άπεπέμψατο,  τον  Πάριν  τον  όρχηατην 
εν  μέΰη  τη  οδώ  δι*  αυτήν  φονεύβας,  καϊ  τη  άδελ- 
φιδη  Ιουλία  ΰυνην  άπαρακαλύπτως  ώς  γαμέτη,  είτα 
δεη&έντος  του  δήμου  κατηλλάγη  μεν  τη  Λομιτία, 
Β  έχρητο  ά'  ου  δ  εν  ήττον  τη  Ιουλία.  ΐ5 

Καϊ  μετά  ταύτα  είς  Γαλατίαν  εζορμήόας,  καϊ 
λεηλατήόας  τινά  των  πέραν  Ρήνου  τον  ένΰπόνδων, 
ώγκοΰτο  ώς  τι  μέγα  κατωρ&ωκώς  καϊ  τοις  βτρατιώ- 
ταις  επηυξηβε  την  μιβ&οφοράν,  τάχα  διά  την  νίκην. 
πέντε  γάρ  καϊ  έβδομήκοντα  δραχμάς  έκάβτου  λαμβά-  2ο 
νοντος,  εκατόν  εκέλευαε  δίδοΰ&αι.  μεταμελη&εϊς  δε 
την  μεν  ποσότητα  ουκ  εμείωβε,  το  δε  πλήθος  των 
ΰτρατευομένων  ΰυνέΰτειλε.  καϊ  εκατέρωθεν  μεγάλα 
το  δημόΰιον  έβλαψε,  μήθ'   ικανούς  τους  άμύνοντας 

ν?ΎΙΐ§Ίαύτώ  καϊ  τούτους  μεγαλομίβθους  ποιήβας.  καϊ  25 
Ο  τοΓ£  θεραπεύουΰι  δε  καϊ  τοις  μή,  άμφοτέροις  ομοίως 
ήχθετο,  τοίς  μεν  ώς  θωπεύουΰι,  τοις  δε  ώς  κατα- 
φρονοϋΰι.  νίκας  δε  ψευδείς  προσποιούμενος,  ύπα- 
τος μεν  έπ  ετη  δέκα,  τιμητής  δ\  διά  βίου  κεχει- 
ροτόνητο.  30 

Πολλοί    δε  των  υποτελών  'Ρωμαίοις  άφίύταντο, 
χρήματα  βιαίως  πραΰΰόμενοι,  ώς  καϊ  οί  Ναΰαμώνες. 


υΒ.  χι.  οαρ.  χιχ.  59 

τους  τε  γαρ  των  χρημάτων  πράκτορας  έφθειραν  καϊ 
τον  Νουμιδίας  άρχοντα  Φλάκκον  επελ%όντα  βφίβιν 
ήττηβαν  όντως  ώς  πορ&ήΰαι  καϊ  το  βτρατόπεδον. 
εύρόντες  δε  ίν  αύτω  τάλλα  τε  επιτήδεια  καϊ  οϊνον, 

5  εμπληβθέντες  ύπνωβαν.   καϊ  γνούς  6  Φλάκκος  τούτο 
επίθετο  αύτοϊς  και  πάντας  άπώλεβε  καϊ  τους  άπο-Ό 
μάχονς  διεφθειρεν  απαντάς,     ίφ'    ω    6  Λομετιανός 
επαρθεϊς  είπε   προς   την   βονλήν   ότι  "  Ναΰαμώνας 
ίκώλυβα  ειναιΓ  ήδη  γαρ  και  θεός  ή\ίου  νομίζεβθαι, 

ίο  καϊ  δεΰπότης  καλούμενος  καϊ  θεός  ύπερηγάλλετο. 
ταύτα  ου  μόνον  ελίγετο,  άλλα  καϊ  εγράφετο.  ίν  δ\ 
θ  ία  νετον  πολλού  καϊ  χειμώνος  ΰφοδρού  εξαίφνης 
γενομένου  ούδένα  εί'αΰεν  εκ  της  θίας  άπαλλαγήναι, 
άλλ'    αυτός    μανδύας  άλλαΰβόμενος  ίκείνοις   ούδεν 

15  μεταμφιάΰαΰθαι  παρεχώρησε '  κάντεύθεν  πολλοί  νο- 
ΰήβαντες  ετελεύτηβαν.  τους  δ'  υπ    αυτού  κολαβθίν- 
τας  ίζαριθμήΰαβθαι  ουκ  αν  τις  δύναιτο.    ύυχνοϊ  δε 
καϊ  άνδρες  καϊ  γυναίκες  των  πλουβίων  έπϊ  μοιχείαΡΙ598 
εκολάύθηβαν '  ων  ενιαι  και  υπ    αυτού  ίμοιχεύθηβαν. 

2ο  και  άλλαις  δ'  αίτίαις  πολλοί  και  εζημιώθηβαν  καϊ 
άπεθανον.  γυνή  γάρ  τις  οτι  εναντίον  εικόνος  αυτού 
άπεδύβατο  εφονεύθη,  και  έτερος  ώς  άβτρολόγοις 
ώμιληκώς.  Μίτιον  δε  τίνα,  ον  ή  φήμη  μοναρχήβαι 
μέλλειν  εκήρυττεν,  ίζορίΰας  εφόνευΰεν,    εγκαλέβας 

25  αύτω  ότι  εν  τοις  τού  κοιτώνος  τοίχοις  είχε  γεγραμ- 
μενην  την  οίκουμένην.  και  βοφιβτήν  τίνα,  οτι 
άβκών  μελετην  κατά  τυράννων  αννεγράψατο ,  θα- 
νάτω  εκόλαβε.  πολλοί  δε  καϊ  ώς  φιλοβοφούντες 
διώλοντο,  καϊ  οί  λοιποί  ίζηλάθηβαν.  Β 

Τοιαύτα  δε  πράττων  επεβουλεύθη  παρά  τε  Παρ- 
θενίου καί  Σιγήρου  των  προκοίτων  αυτού  καί  Εν- 
τέλλου    τού    τα    της    αρχής    βιβλία    διέποντας   καί 


60  ιλβ.  XI.  £ΑΡ.  XIX. 

Στεφάνου  απελεύθερου,  την  δ'  έπιβουλην  ούτε  η 
γυνή  αυτού  Λομιτία  ηγνόηβεν  ούτε  ο  έπαρχος  Νωρ- 
βανός  ούτε  6  βυνάρχων  Πετρωνιος.  η  τε  γαρ  Άο- 
μιτία  υπ  αυτού  μιβουμένη  εδεδέει  μη  άπο&άνη  καϊ 
οι  άλλοι  ούκετ  αυτόν  εφίλουν.  λέγεται  δε  Ότι  πάν-  5 
τας  άμα  αυτούς  6  Αομετιανός  ύποπτεύων  άποκτεΐναι 
εμελετα,   και  τα  ονόματα  αυτών  άπογραψάμενος  εν 

Ο  τη  κλίνη  ύπέ&ετο  υπό  το  προοκεφάλαιον  *  και  τι  παι- 
δίον  την  άπογραφην  άφελόμενον  έφερε,  μη  είδος  τι 
φέρει,    εντυχούΰα  δε  η  Λομιτία  αύτω,  καϊ  άναγνού-  ίο 
6α  τα  γεγραμμενα ,    κάκείνοις  εμηνυΰε '   κάκ  τοντου 
ΰυνετάχυναν  την  έπιβουλην. 

Και  πολλά  δε  ύημεια  έγένοντό  οί  ουκ  αϊύια. 
Ααργϊνος  δε  τις  Πρόκλος,  εν  Γερμανία  προειπών 
ότι  κατά  τηνδε  την  ημεραν  τελευτηΰει  ο  Λομετιανός,  ΐ5 
επέμφ&η  διά  τούτο  βυΰχεθεϊς  εις  την  Ρωμην'  και 
ερωτηθείς  παρ9  αυτού  £φη  και  τότε  ούτω  γενηύε- 
6θαι.  καταδικαΰθεϊς  δε  θανεΐν  άνεβλήθη,  όπως 
μετά  την  ημεραν  εν  η  έ'φη  άποθανεΐβθαι  μελλειν 
τον  Αομετιανόν  φονευθή '    ΰφαγεντος  δε  τού  Λομε-  20 

Ότιανού  κατ9  εκείνην ,  έΰώθη.  έτερος  δε  τις  είπων 
αύτω  οπότε  καϊ  όπως  φθαρηύεται,  ηρωτηθη  όποίω 
καϊ  αυτός  τρόπω  θανεϊται '  και  φηβας  ως  υπό  κυνών 
άναλωθηβεται,  ζών  κατεκρίθη  καυθηναι  καϊ  τω 
πυρϊ  προΰερρίφη.  ύετού  δε  καταρραγεντος  πολλού  25 
η  μεν  πυρά  έΰβέΰθη,  εκείνον  δε  όπίΰω  τϊο  χεΐρε  δε- 
δεμένον  καϊ  επικείμενον  αύτη  κύνες  ευρόντες  διε- 
ΰπάραζαν. 

Τω  δε  Λομετιανω  το  μεΰημβρινόν  άναπαυομενω 
τον  Στεφανον  ως  των  άλλων   ερρωμενέβτερον   είβ-  3ο 
έπεμψεν  6  Παρθενιος.  καϊ  επληγη  μεν  6  Αομετιανός, 
ου  μην  καιρίαν,  αλλά  καταβληθείς  υπ  αυτού  εκείτο ' 


ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XIX.  61 

εϊτ   αύ&ιςυπ*  εκείνου  και  έτερων  προ6κατειργάΰ&•η.νί1Ιΐ$$ 
και  6  μεν  ούτω  κατεβφάγη,  καϊ  6  Στέφανος  δε  3Γρο(7-Ρΐ582 
απώλετο,  ΰυνδραμόντων  έπ    αυτόν  των  ου  μετεβχη- 
κότων  της  βυνωμοβίας.    Απολλώνιος  δε  6  Τυανευς, 

5  φιλόβοφος  δε  ην  ουτο^  Πυ&αγορικός ,  γόης  δε  μά- 
λι6τα ,  εν  Έφέβω  τότε  διάγων  καϊ  τω  πληθει  διαλε- 
γόμενος  κατά  την  ωραν  καθ*  ην  ο  Λομετιανός 
άνηρεΐτο,  ως  υΰτερον  εκ  των  εκατέρωθεν  γενομένων 
ήκριβώ&η,  επί  τίνα  ωραν  ένεός  εΰτη,  εϊτα^ζεβόηΰεν 

ιο(*ενγε,  Στέφανε,  παϊε  τον  αλπ^ρίον"  επληξας, 
ετρωΰας,  άπέκτειναςΓ  ττοΰιτο  #δ  καϊ  6  Φιλόατρατος 
τον  τον  Απολλώνιου  βίον  ΰυγγεγραφώς  όντως  άν- 
έγραψεν. 

"Εξηβε  δε  Αομετιανός  ετη  προς  τέΰΰαρΰι  τεΰΰα- 

ι5  ράκοντα  καϊ  μήνας  δέκα  και  ημέρας  ££  καϊ  εί'κο6ιν, 
έμονάρχηβε  δε  πεντεκαίδεκα  καϊ  ημέρας  πέντε.  Β 

Τω  δε  τετάρτω  ετει  της  αντον  βαβιλείας  6  της 
Άλεζανδρέων  έκκληΰίας  πρώτος  μετά  Μάρκον  τον 
άπόϋτολον  άρχιερενς  γεγονώς  ετελεύτηβε,  καϊ  *Αβί- 

2ο  λί-ο^  αντον  διεδε\ατο ,  δεύτερος  επίΰκοπος  Αλεξαν- 
δρείας γενόμενος,  τω  δωδεκάτω  δ'  ετει  της  ηγεμο- 
νίας αυιτον  τελεντηβαντος  ' Άνεγκλητον  Κλημης  την 
άρχιερωΟυνην  της  (Ρωμης  παρέλαβε,  τρίτος  ταύτης 
χρηματίβας  επίΰκοπος,  κατά  τον  Ενΰέβιον. 

Οντος  ο  εχ&ιβτος  αυτοκράτωρ  μετά  Νέρωνα  αύ- 
θις τον  κατά  των  Χριβτιανών  διωγμόν   άνεκίνηϋε, 
της  εκείνου  θεομαχίας  διάδοχος  γεγονώς '  ος  καϊ  τον 
άπόϋτολον  καϊ  εύαγγελιβτην  Ίωάννην  έν  Πάτμω  τη  Ο 
νηΰω  διά  το  κήρυγμα  περιώριβε,  καϊ  τους  απογόνους 


Φιλόβτρατος]  Όβ  ν'ιϊ&  Αροΐΐοηϋ  Τγαηβί  1.  8,  ο.  1.  24  Εν- 
ϋίβιον']  Ηίδί;.  βοοί.  1.  3,  ο.  15  βί  21. 


62  ΙΛΒ.  XI.  Ο  ΑΡ.  XIX.  XX. 

ΛαβΙδ  άναιρεΐύ&αι  προΰ  έταζε.  ταν&  ι6τορών  6  Εν- 
6ε βίος  τον  Ήγήβιππον  παράγει  λέγοντα  όντως,    "ετι 
δε  περιηοαν  νίωνοϊ  Ιούδα  τον  κατά  βάρκα  λεγομένον 
αδελφού  τον  κνρίον,  ονς  τίνες  προβηγγειλαν  ώς  εκ 
γένονς  οντάς  Λαβίδ.    τούτονς  προς  αντον  άχ&έντας  & 
ο  Αομετιανος  ηρετο  ει  εκ  Ααβίδ  είύι '  καϊ  κατέ&εντο. 
προβεπήρετο  ούν  πόΰας  κέκτηνται  κτηύεις  καϊ  πόΰων 
ενπορούύι    χρημάτων '      οι    δ'    εψαβαν    ένακιβχίλια 
δηνάρια  νπάρχειν  αντοΐς  μόνα,   καϊ   ταύτα  ονκ  εν 
αργνρίοις  εχειν,  αλλ*  εν  διατιμηΰει  γης  εξ  ης  αυτούς  ίο 
1>τε    διατρέφεβ&αι    αντονργονντας    καϊ  τονς  φόρονς 
εΐόφέρειν'    καϊ  την  των  χειρών  δε  τραχύτητα  έπ- 
εδείκννον  της  αντονργίας  μαρτύρων,     ερωτηθέντες 
δε  καϊ  περί  της  τον  Χριβτον  βαβιλείας,  οποία  τις 
ειη  και  ποΐ  καϊ  πότε  φανηΰομένη ,  ού  κοΰμικην  αν-  15 
την  είναι  ονδ'  έπίγειον  άπεκρίναντο ,  αλλ!  έπονρά- 
νιον,  έπϊ  ΰνντελεία  τον  αιώνος  φανηβομένην.    έφ 
οϊς  ώς  εντελών  αντών  καταφρονήΰας  6  Λομετιανός 
έλεν&έρονς    άφήκε,    καϊ   τον   διωγμόν  προΰτάγματι 
επανβενΓ  2ο 

Γ0  μεν  ονν  κάκιύτος  γεγονώς  βιαίως  άπέρρηζε 
20  την  ζωην,  ώς  είθε  καϊ  προ  της  μοναρχίας,  η  δ'  ηγε- 
μονία είς  Νεροναν  μετηνεκτο,  άνδρα  καϊ  ενγενέβτα- 
τον  και  έπιεικέβτατον.  οί  γαρ  τω  Αομετιανω  έπι- 
ΡΙ583 βονλεύοντες  ον  πρότερον  έργον  ηψαντο  πριν  τον  25 
διαδεζόμενον  την  ανταρχίαν  έβεβαιώΰαντο.  ηλ&ον 
ονν  έπι  τον  Νερούαν'  ος  αστρολόγων  οτι  μοναρχη- 


1  Εναίβιος]  Ηίβί.  βοοί.  1.  3,  ο.   19.  20. 

Οαρ.  20.  Ώΐοηίβ  ΗίβίοήΕβ  Εοπιαπαβ  1.  67,  ο.  15  βί  1. 
68,  ο.  1  —  ο.  4,  ηυοπιπι  ηοηπαΐΐα  ΧίρΙιίΗηαβ  ρΓαβΙοπηΐδΐί. 
Ιηάίάβπι  ίοΓίαβδβ  ρβϋΐα  βαηΐ;  φΐαβ  βχ  ΡΙιίΙοβίΓ&ίί  νίίίδ  δορίιί- 
δί&πιπι  (II.  1,  ρ.  547  548  βά.  Οΐβαι•.)  Ζοπ&τ&β  αΐΐηΐίί.  Εα- 
8βΙ)ϋ  ΗϊδΙοΓίαβ  βοοίββίίΐβΐίοίΐβ  1.  3,  ο.  21  —  ο.  23. 


ΜΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XX.  03 

αει  φηβάντων  μικρόν  διώλετο  αν.  6  γάρ  /Ιομετιανος 
πάντων  των  πρώτων  τάς  τε  ημέρας  καϊ  τάς  ώρας  εν 
αις  έγεγέννηντο  διαΰκοπών,  ουκ  ολίγους  κάκ  τούτον 
των  ίλπίζομενων  εν  τινι  δννάμει  εϋεβ&αι   προανη- 

5  λιΰκε.  καϊ  τούτον  απέκτεινεν  αν,  ει  μη  τις  των 
άβτρολόγων  αντω  εννόων  εφη  οτι  δι'  ολίγων  ημε- 
ρών τελεντηβει '  πιΰτενβας  γαρ  όντως  τούτ  έΰεβ&αι, 
ονκ  ηΟ'έληβε  κάκεϊνον  πεφονενκεναι ,  ως  πάντως 
μετά  μικρόν  τε&νηζόμενον.      δια  ταύτα  γονν  ραον  Β 

ίο  επειβαν  αντον  ΰνν&εΰ&αι  τη   της  ηγεμονίας  κατα- 
δοχη.    καϊ  φ&αρέντος  τον  Λομετιανού  εν&νς  αντος 
την  ανταρχίαν  εδεξατο.    καϊ  τοις  νπ    εκείνον  εξβ-\νΐΙΐ99 
λα&εϊβι  δόγματι  επανελ&εΐν  εφήκε  καϊ   τάς   ονΰίας 
άπολαβεΐν.      η  δε  γ  ε  ΰνγκλητος  κα&αιρε&ήναι  τάς 

15  Λομετιανον  τιμάς  εψηφίΰατο. 

Τότε  τοίννν  καϊ  τον  μίγαν  άπόβτολον  Ίωάννην 
άπο  της  ίν  τη  Πάτμω  νπερορίας  λόγος  έχει  επανελ- 
&εΐν  προς  την  "Εφεΰον. 

Ην  δε  ο  Νερονας  φιλοδίκαιος  καϊ  χρημάτων  ονχ 

ίο  ηττητο.      εκείνον  γάρ  μοναρχονντος  'Λττικός  6   τον 
ΰοφιΰτον  Ήρώδον  πατήρ,  ως  6  Φιλόΰτρατος  εν  τοις 
βίοις  των  ΰοφιβτών  άνεγράψατο ,  δηβανρον  τι  ενρεν 
επι    της    οικίας    χρήμα    άμν&ητον.      και    φοβη&εις  Ο 
έγραψε   τω  Νερονα   ως   "δηβανρός   ίπϊ  της  οικίας 

ί5  ενρέ&η  μοι'  τί  ονν  κελεύεις  περί  αντον;"  και  ος 
άντεγραφεν  "χρω  τω  ενρηματιΓ  ο  δ'  ετι  ενλαβη&είς 
εγραψεν  αν&ις  "αλλ  νπερ  εμε  τνγχάνει  το  ενρε&έν." 
καϊ  6  αυτοκράτωρ  προς  τούτο  "και  καταχρώ"  άντ- 
επέϋτειλε. 


21     Φιλόστρατοξ]    ΥίΙ.    δορίι.  [II,    1,    ρ.    547,     548   βά. 

ΟΙβίΙΓ. 


64  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XX. 

Τούτον  βαβιλενοντος  6  δεύτερος  επίύκοπος 
Αλεξανδρείας  Άβίλιος  μετήλλαζε  την  ζωην,  καϊ  Κερ- 
δών της  εκεί  έκκληβίας  προέβτη.  της  ά'  εν  Αντιό- 
χεια έκκληΰίας  Ιγνάτιος  τότε  6  δεοφόρος  προίΰτατο, 
δεύτερος   καϊ   ούτος    επίσκοπος   έκεϊ  μετά  Ενόδιον  5 

ϋ  γνωριζόμενος.  ομοίως  δε  καϊ  της  εν  Ίεροΰολνμοις 
των  πιΰτών  εκκλησίας  Συμεών  έξηγεΐτο,  δεύτερος 
καϊ  ούτος  μετά  τον  ΰνγγενή  Ίάκωβον  τον  άδελφόν 
τον  κνρίον  λεγόμενον  την  έπιΰκοπην  λελογχώς. 

Παρά   τούτον  τον   αύτοκράτορος  αϊ   μονομαχίαι  ίο 
καϊ  η  τούτων  &έα  άπηγορεύ&ηΰαν.    έπραττε  δε  ου- 
δέν   γνώμης    άτερ    των    ενόχων    των    της    βουλής, 
οντος    ένομο&έτηΰε   καϊ   το   μη   τίνα  τα  παιδογόνα 
μόρια   παρά  'Ρωμαίοις   έκτεμνεΰ&αι    μήτε  μην  άγε- 
ο&αι  προς  γάμον  άδελφιδην.    φωράΰας  δε  τον  Καλ-  15 
πούρνιον  Κράΰΰον  καϊ  άλλονς  έπιβουλεύοντάς  οι9  %ν 
ΡΙ584τί,ι/ί  %•έα  πλησίον  αύτοϋ  κα%ίσας  αυτούς  μηπω  γνόν- 
τας  οτ^  πεφώρανται,    ξίφη  αύτοϊς  ενεχείρισεν,   ίνα 
τάχα  ί'δοιεν  αυτά  ει  ευ  έζείργαΰταί  τε  καϊ  τε&ηκται ' 
τη  δ'  άλη&εία ,  ίνα  γνοΐεν  ως  καταπεφρόνηταί  οΓ  6  20 
θάνατος.    8λεγε  δε  ότι  "ούτως  ηρξα  ώστε  δύνασ&αι 
καϊ  την  άρχην  άπο&έσ&αι  και  ασφαλώς  ίδιωτεϋσαιΓ 
διά   δε  τρόπων  χρηστότητα  και  γήρας  βα&ύ  κατα- 
φρονούμενος,  άναβάς  εις  το  Καπιτώλιον  εξεβόησεν 
'άγα&ή  τύχη  της  τ  ε  βουλής  και  του  δήμου ,  Μάρκον  25 
Ουλπιον  Νερούαν  Τραιανόν  είσποιούμαι."     είτα  και 
Καίσαρα  άνεΐπεν  αυτόν,  καϊ  αύτοχείρως  επεΰτειλε  τω 
άνδρι  της  Γερμανίας  άρχοντι  τότε 

"τίσειαν  ΛαναοΙ  έμά  δάκρνα  αοΐβι  βέλεΰβιν." 

Β  άρζας  ονν  ο  Νερού  ας  έφ'  ενα  ένιαντόν  καϊ  μηνών  30 


29  τίΰΒίαν]  Ηοιη.  II.  Α,  42. 


Ι,ΙΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XX.  XXI.  65 

τετρακτύν,  μετήλλαζε  την  ζωήν  νοβήΰας  καϊ   αυτο- 
κράτορα τον  Τραιανόν  προβαλόμενος. 

Τραϊανός  δε  το  γένος  είλκεν  ίξ  Ιβηρίας,  δεύτερον  21 
έπϊ  τεΰβαρακοατω  έτος  άγων  από  γενέβεως  οτε  της 

5  αύταρχίας  τετύχηκεν ,  ωβτ  εν  ακμή  αυτόν  είναι  καϊ 
της  ψυχής  καϊ  του  ΰώματος,  καϊ  μήτε  δράβους  ύπό 
νεότητος  πίμπλαβ&αι  μή&  υπο  γήρους  άμβλυνεΰ&αι. 
έτίμα  δε  τους  αγαθούς,  καϊ  ευ  προς  πάντας  διατιθέ- 
μενος  ουτ     εδεδοίκει   τινας   ούτε   μην   άπηχ&άνετο 

ίο  ούτε  προΰεϊχε  τοις  διαβάλλουΰιν  ουτ     ην  όξύρροπος 
προς  όργήν,    των  τε  χρημάτων  των  αλλότριων  ϊΰα 
καϊ  φόνων  των  αδίκων  άπείχετο.    καίτοι  μεγαλόφρων  Ο 
καϊ  μεγαλογνώμων  γενόμενος  και  εν  όδοΐς   καί    εν 
λιμέΰι    καϊ    εν    δημοΰίοις    οίκοδομημαβιν    έδαπάνα 

15  πολλά,  καϊ  επειδή  τον  εν  τη  'Ρωμη  ιππόδρομον  φ&α- 
ρέντα  ανήγειρε  μείξω  τε  καϊ  περικαλλέΰτερον ,  επέ- 
γραφεν  αύτω  ότι  εζαρκούντα  τω  των  ^Ρωμαίων  δήμω 
έποίηβε.  καϊ  μάλλον  έχαιρε  φιλούμενος  ή  τιμώμενος, 
καϊ  αγαπητός  ή&ελεν  είναι  τοΓ^  ύπηκόοις,  τοις  πολε- 
I  20  μίοις  δε  φοβερός,  της  μεν  ούν  εν  λόγοις  παιδείας 
ου  μετέβχηκε,  το  ά'  έργον  αυτής  καϊ  ηπιότατο  καϊ 
είργάζετο.  οίνου  δ*  ήττώμενος  νήφων  ην,  και  έπτοη- 
μένος  περί  μειράκια  ούδένα  έλύπηβε.  φιλοπόλεμος  \ν  11200 
δε  γεγονώς  καϊ  πλεΐΰτα  κατωρ&ωκώς  ουκ  εί'α  τους  Ό 

25  βτρατιώτας  ύπερφρονεϊν ,  ούτως  έγκρατώς  αυτών 
ήρχεν.    ην  <$'  αύτω  γυνή  Πλωτινα. 

Εβτράτευΰε  μέντοι  επί  Λάκας,  ή  Λ  ακούς  κατά 


10  ουτ  ην  όζύρροπος  προς  όργήν]  Υ,άί  όργτ}  ηκιΰτα  εδου- 
λοντο  ΌΊο  ίη  ΒβΙιΙίβΓί  Αηβοά.  ρ.  134,  20:  βί  δίο  ΧίρΜϋηιΐΒ. 

Οαρ.  21.  ϋίοηίβ  Ηίδίοή&β  Κοπΐ3,η3,6  1.  68,  ο.  4 — 23,  ηηάβ 
δΐιιηρίίΐ  νίάβηίιΐΓ  βίί&πι  Αρρϊαηί  γβΛα,  φίαιηνίδ  αρικί  ΧΐρΜ- 
Ιίηιιηι  ηοη  Ιβ^&ηΐιΐΓ. 

ΖΟΝΔΚΑ8   III.  5 


66  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XXI. 

"ίωνας,  ως  6  ^Αππιανός  εν  τω  είκοΰτω  τρίτω  λόγω 
της  "Ρωμαϊκής  ιβτορίας  φηΰί,  μήτε  χρήματα  α  έπε- 
τείως  έλάμβανον  διδόναι  αντοΐς  άνεχόμενος  καϊ  δίκας 
εΐύπράξαό&αι  των  πεπραγμένων  αντοΐς  ιμειρόμενος. 
πν&όμενος  ονν  6  Λεκέβαλος ,  ο<?  ήρχε  Αακών ,  την  5 
τον  Τραϊανού  κατά  τον  έ&νονς  όρμήν,  εδεισεν,  είδώς 
τον  άνδρα  ΰτρατηγικώτατον.  και  πολέμον  ΰνρρα- 
γ εντός  ΰφίβι  πολλούς  μεν  των  πολεμίων  άπέκτειναν 
ΡΙ58δοί  "Ρωμαίοι,  ον  μείονς  δε  καϊ  αυτών  ετρανματίΰ&η- 
ύαν.  τοαοντοι  δ*  η6αν  οι  τρανματίαι  ως  έπιλιπόν-  ίο 
των  των  επιδέόμων  μηδέ  της  εαντον  έύ&ήτος  φείΰα- 
6%-αι  τον  Τραιανόν.  επει  δε  τά  τε  άκρα ,  δνΰχερώς 
μεν,  κατέλαβε  δε,  καϊ  πέλας  των  βαβιλείων  ήλ&εν 
αντών,  πρέββεις  6  άεκέβαλος  πέπομφε,  ΰνντι&έμενος 
τά  τε  όπλα  καϊ  τά  μηχανήματα  καϊ  τους  μηχανοποιονς  15 
παραδούναι ,  καϊ  άπαν  έτερον  ο  αν  άπαιτοΐτο  ποιή- 
ΰαι'  καϊ  προς  τον  αυτοκράτορα  έλ&ών  ες  ούδας  κα- 
τακλίσεις αντω  προσεκννηβεν.  είτα  είς  την  Ίταλίαν 
6  Τραϊανός  άναζενζας  και  τους  τού  Αεκεβάλον  πρέΰ- 
βεις  έπήγετο.  οΐπερ  είόαχ&έντες  είς  το  βννέδριον,  2ο 
Β  καϊ  τά  όπλα  τε  αποθεμένοι  και  τάς  χείρας  ύννάψαν- 
τες  εν  αιχμαλώτων  ΰχήματι  πολλά  τε  είπον  καϊ  ίκέ- 
τενΰαν'  καϊ  οντω  βπονδών  τνχόντες  αύθις  τά  όπλα 
άπέλαβον.  Τραϊανός  δε  καϊ  ε&ριάμβενΰε  και  Αακι- 
κός  ώνομάΰ&η.  ονχ  ως  άρήιος  δε  τών  άλλων  ημέλει  25 
η  ήττον  έδίκαζεν,  αλλά  και  πολλαχον  και  πολλάκις 
επί  βήματος  εκρινεν. 

Ώς   δε   άπηγγέλλετο   αντω   6  Λεκέβαλος  αν%ις 
νεωτερίζων  καϊ  ταΐς  ΰνν&ήκαις  ονκ  εμμένων,  αυτός 


1  είχοοτώ  τρίτω]  ίπεοήρίο  Λακική.   Οοη£.  Ρΐιοίϋ  ΒΐΜίοίΙι. 
ρ.  16  α,  22  β<3.  Ββίίΐίβη. 


υΒ.  χι.  οαρ.  χχι.  67 

και  πάλιν  προς  εκείνον  έβτράτευύε.  και  6  Λεκεβαλος 
ηττώμενος  ίΰχύϊ,  δόλω  αυτού  περιγενέβθαι  διεμελέ- 
τηΰε.  καϊ  είδώς  εύπρόΰιτον  οντά  Τραιανόν  καϊ  τον 
βουλόμενον  εις  ομιλίαν  δεχόμενον ,  ψενδαντομόλονς 
5  άπέβτειλεν ,  ϊν\  εΐ  δυνηθεΐεν ,  αντον  διαχρηβαιντο.  Ο 
εϊς  δ'  εκείνων  υποπτευθείς  συνελήφθη,  καϊ  εταΰθεις 
έζέφηνε  το  απόρρητον,  γεφυρώΰας  δε  τον  "ΐΰτρον  ο 
αυτοκράτωρ,  καϊ  έργον  τούτο  διαπραξάμενος  μήτε 
θαυμαδθηναι  άζίως  μητ    εξηγηθηναι  δυνάμενον,  δια 

1  ίο  της  γέφυρας  τε  ταύτης  τον  ποταμόν  περαιωθείς, 
μόλις  μεν  και  κινδυνωδώς  έκράτηβε  των  Λακών, 
έκράτηΰε  δ'  ουν.  καϊ  6  Λεκεβαλος  άπογνούς  διεχει- 
ρίβατο  εαυτόν.  κάντεύθεν  το  έθνος  το  των  Λακων 
καϊ  η  χωρά  υφών  'Ρωμαίοις  υπήκοος   γέγονε.      και 

Ιΐ5  τους  θηΰαυρούς  ά'  εύρε  τους  /Ιεκεβάλου,  καίτοι  δυσ- 
χερούς ούβης  της  τούτων  εύρεΰεως.     ποταμον  γαρ, 
ος  τοις  βαΰιλείοις  αυτού  παρερρει,  μετοχετεύόας  6  Ό 
βάρβαρος ,  την  γήν  εφ'  ης  διηει  το  ύδωρ  ωρυξεν  εις 
βάθος  πολύ,  και  πλεΐΰτον  μεν  χρυβόν ,  πλείω  δε  άρ- 

Μϊογυρον,  καϊ  άλλα  των  τιμίων  όΰα  μη  πεφυκεν  έ% 
ύγρότητος  φθείρεΰθαι,  καταθεμενος  τω  όρύγματι, 
πλα%ί  τε  κατεΰτρωΰε  την  εκεί  γην  και  χουν  ταύταις 
επηνεγκε,  καϊ  ούτως  αύθις  το  ύδωρ  εις  την  πρώτην 
μετεΰτρεφε  δίοδον'  καϊ  ες  ΰπηλαιον  δε  πολλά  ένα- 
25  πεθετο.  ταύτα  δ'  ίτιοίει  μη  τίνος  άλλου  παρόντος  η 
αιχμαλώτων  όί  περί  ταύτα  έπόνουν'  και  μετά  την 
κατάκρυψιν  τους  αιχμαλώτους  έκτίννυεν ,  ϊνα  μη  εκ- 
φορά τά  παρ7  αυτών  γεγονότα  ποιηΰωβιν.  είς  δε  τις 
εταίρος  τού  Αεκεβάλου  ΰυνειδώς  τά  τεθηΰαυριβμενα 
3ο  ύπεδειζεν  αυτά. 

Τον  δε  Λικίνιον  Σούραν  πλούβιον  άνδρα  φιλών,  Ρ 1586 
καϊ  υπ*  εκείνου  φιλονμίνο^,  διαβαλόντων  τινών  τον 

5* 


68  ιλβ.χι.  ο  αρ.  χχι.  χχπ. 

άνδρωπον  ως  επιβουλεύοντα  αύτω,  άκλητος  προς 
εκείνον  επί  δεϊπνον  άπήλ&ε,  και  τους  δορυφόρους 
άποπέμψας  τον  ίατρόν  του  Σούρα  έκάλεΰε ,  καν  δι' 
εκείνου  τους  όφ&αλμούς,  δια  δε  του  κουρέως  εκείνου 
νί1120ΐτην  ύπηνην  εζύρατο'  είτα  καϊ  έλούΰατο  καϊ  έδει-  5 
πνηϋε.  καϊ  τοις  τον  Σούραν  διαβάλλουΰιν  εφη  τη 
ύΰτεραία  "ει  η&ελέ  με  Σούρας  άποκτεϊναι ,  ούδεν 
εκώλυε  τον  άνδρα  χ&ες  τούτο  ποιήΰαι." 

'Έπαρχον  μεντοι  των  δορυφόρων  προχειριζόμενος, 
καϊ  όρέγων  αύτω  το  ξίφος  ο  παραζώννυΰ&αι  αυτόν  ίο 

Β  έχρην ,  "λάβε  τούτο"  εφη,  "καϊ  ει  μεν  άρχω  καλώς, 
ύπερ  εμού  τούτω  χρηΰαι,  ει  δε  κακώς,  κατ  εμού" 
έποίηΰε  δε  καϊ  βιβλίων  άπο&ήκας.  και  μετά  ταύτα 
κατά  Πάρ&ων  και  Αρμενίων  έβτράτευΰεν ,  οτι  το 
διάδημα  6  Αρμένιος  ούχ  νπ  αυτού  ελαβεν,  αλλά  15 
παρά  τού  Πάρ&ων  βαΰ ίλεως,  ην  δε  ΰκήψις  τούτο, 
το  δ9  όλον  φιλοτιμία  καϊ  δόξης  έρως.  έχειρώβατο 
ουν  την  ^Αρμενίαν.  και  αύτω  η  βουλή  πολλά  έψηφί- 
βατο,  προς  δε  τοις  άλλοις  καϊ'Όπτιμον  έπωνόμαΰεν, 
άριΰτον  δε  τούτο  (ϊϊ^οί  έ&λληνιζόμενον ,  είτα  και  20 
Παρ&ικον  αύτω  επίκληΰιν  ε&ετο.  6  δε  μάλλον  τών 
άλλων  τη  τού  Όπτίμου  προΰηγορία  ην  ΰεμνυνόμενος, 
22  0Τ*  τους  τρόπους  ύπεδηλου  αυτού. 

Ο  ^«ϊ/χοι}  #£  επι  της  αύταρχίας  αυτού  Σφοδρότα- 
του ΰυμβάντος,  καϊ  άλλαι  μεν  επα&ον  πόλεις,  μάλλον  25 
άδ  τών  άλλων  η  προς  τω  Όρόντΐ]  πέπον&εν  Αντιό- 
χεια, οτε  και  αυτός  6  Τραϊανός  εκεί  διατριβών  μι- 
κρού κεκινδύνευκεν  άν'  έπΧηγη  δε  τέως  εκ  τού  της 
οίκίας,  εν  #  διήγε,  Συμπτώματος.  άρι%μού  δ\  κρεΐτ- 
τον  πλή&ος  ΰυγκεχωστο  τοις  ΰυμπτώμαΰι.     καϊ  οι  μ 

Οαρ.  22.     Όίοηίβ  Ηίβίοπ&β   Εοιηαηαθ   1.   68,    ο.   24  —  33. 
ΕιΐδβΜί  ΗίδίοηΗβ  βοοίθβί&δϋοαβ  1.  3,  ο.  33  —  1.  4,  ο.  2. 


ΜΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XXII.  69 

μεν  βνντριβόμενοι  τω  βαρεί  των  καταπιπτόντων 
άπώλλνντο,  οί  δε  εν  διακένοις  τιΰϊ  τυχαίως  ΰνμβαί- 
νονΰιν,  οντω  των  νλών  6 νμπιπτονΰών ,  διαΰωζομε- 
νοι,  έζελΰεΐν  δ*  έκεί&εν  ουκ  Ισχύοντες,  λιμώ  διε- 
φ&είροντο'  επεκράτει  γαρ  6  κλόνος  της  γης  έφ 
ημέρας  πολλάς.  ηδη  δε  πανύαμένης  της  6νμφοράς 
έπέβη  τις  άνα&αρΰήΰας  των  ερειπίων,  και  ηκονβε 
βοώβης  κάτωθεν  γυναικός,  άνορνζαντες  ονν  την  αν-  Ό 
&ρωπον  άνεβωΟαντο,  καϊ  παιδίον  ψέρουβαν  νπομά- 

Ιιο  ζιον,  ο  τω  γάλακτι  §τρεφεν,  άλλα  μέντοι  καϊ  έαντην. 
εκ  τοντον  και  τά  λοιπά  άνεχώνννον'  αλλ  ονχ  ενρον 
ζώντας  τινας  πλην  παιδίον  ενός,  τω  λιμω  δε  φ&α- 
ρεντας  πολλούς. 

"Εαρος  δ'  έπιΰτάντος  κατά  των  Πάρ&ων   αν&ις 

1 15  εχώρηβεν  ο  Τραϊανός '  καϊ  της  τε  'Λδιαβηνής  άπάβης 
εκράτηβεν ,  η  μέρος  έβτϊ  της  Άϋβνρίας  της  περί  Νί- 
νον ,  καϊ  των  Γαυγαμήλων  και  των  *Αρβηλων ,  παρ* 
οϊς  Αλέξανδρος  τον  Ααρεϊον  ένίκηΰε '  καϊ  μέχρι  της 
Βαβνλώνος  προήλ&εν  αντης.  έπεραιω&η  δε  καϊ  τον 
2ο  Τίγριν  καϊ  εις  την  Κτησιφώντα  είΰήλ&εν.  ίμείρετο 
μέντοι  καϊ  την  Έρν&ράν  είΰπλενΰαι  %άλα<56αν ,  η 
μοίρα  μεν  τον  Ώκεανον  λέγεται,  κέκληται  ά'  όντως 
από  τίνος  έν  αντγι  δνναβτενΰαντος.  ένενόει  δε  καϊ  Ρ 1587 
Ίνδονς,  καϊ  £λεγεν  ως  "ει  νέος  έτι  ην,  καϊ  επ  αν- 
25  τονς  αν  επεραιώ&ην"  έν  ω  δε  χρόνω  έπϊ  τον  '&κεα- 
νόν  κατέπλει  καϊ  αν&ις  άνηγετο,  ο6α  έάλωΰαν  προ- 
τερον  άποβταΰίαν  ένόΰηΰαν.  ο  δε  δείβας  μη  καϊ  οι 
Πάρδοι  το  αντό  δράΰωΰιν,  ο^ο^δντ}  βφίβι  βαοιλέα 
προεχειρίύατο ,  αντός  αντώ  το  διάδημα  έπι&έμενος. 
3ο  είτα  καϊ  τών  Αράβων  άφεβτηκότων  ώρμηύε  κατ  αν- 
τών '  καϊ  μηδέν  άννβας  ολίγον  δειν  έτρώδη  αν '  κα- 
κεΐ&εν  άπηλ&ε  νοβών. 


70  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XXII. 

Καϊ  ου  κατά  Κυρήνην  δε  Ιουδαίοι  άπέΰτηβαν 
καϊ  εκτεινον  καϊ  "Ρωμαίους  καϊ  "Ελληνας,  καϊ  οι  εν 
Αίγύπτω  και  οι  εν  Κύπρω  ου  χ  ηττους  ομοίως  διέ- 

Β  φθειραν.  κατεβτρέψατο  δε  τούτους  Τραϊανός ,  6τρά- 
τευμα  κατ'  αυτών  πεπομφώς.  μέμνηται  της  των  5 
Ιουδαίων  ταύτης  άποβταβίας  καϊ  6  Εύβέβιος  εν  τω 
τετάρτω  λόγω  της  Έκκληΰιαΰτικής  ιΰτορίας.  έκείνω 
δ  ην  προς  Μεβοποταμίαν  το  όρμημα,  τη  δε  νόβω 
καταπονούμενος  ηρξατο  του  προς  Ίταλίαν  πλοός, 
Ποπλιον  Αϊλιον  Άδριανόν  αρχειν  έπιϋτηβας  των  ίο  1 
Στρατευμάτων  έν  τη  Συρία,  έλθών  #'  είς  Σελινούντα 
"ΥνΐΙ202τ%  Κιλικίας,  η  καϊ  Τραιανούπολις  κέκληται,  τον 
βίον  κατέλυΰεν,  ως  μεν  εκείνος  ωηθη,  φαρμάκω  δια- 
φθαρείς, ως  δε  τίνες  λέγουβι,  δι    έπίΰχεβιν  αίματος 

Ο  έτηβίως  αύτώ  εκκρινομένου  δια  γαΰτρός.     ΰυνέβη  δε  15 
ο£  καϊ  αποπληξία,  η  πάρεΟις  του  ΰώματος  εκ  μέρους 
έπηκολούθηβεν.    υδερος  δ^   ην  ως  έπίπαν  αύτώ  του 
θανάτου  το  αίτιον,    ηρξε   δ'   ετη  έννεακαίδεκα  προς 
μηΰϊν  έ'ξ. 

Τούτου  κρατούντος  Συμεών  6  του  Κλοπά ,  δεύ-  2ο  . 
τερος  αρχιερεύς  γεγονώς(Ιεροΰολύμων  μετά  τον  θείον 
Ίάκωβον,  έμαρτύρηβεν,  αίκιΰθεϊς  μεν  πρότερον  έπι 
πλείβταις  ημέραις,  είτα  ΰταυρόν  καταδικαΰθείς,  ετών 
ών  εκατόν  τ  ε  καϊ  εί'κοΰι.  μεθ'  ον  τρίτος  Ίερούολύ- 
μων  άρχιερεύς  Ίούΰτος  εκ  περιτομης  καϊ  αυτός  εχρη-  25  | 
μάτιαε.  και  άλλους  δε  τότε  πολλούς  εν  τόποις  πλείοβι 
μαρτυρικού  τέλους  άζιωθήναι  ίβτόρηΰεν  6  Ευΰέβιος ' 

Ό  είτα  το  πλήθος  τών  κτεινομένων  μαθόντα  τον  αυτο- 
κράτορα, καϊ  ως  ούδεν  άνόΰιον  πράττουΰιν  άλλ'  η 


7  τετάρτω  λόγω]  οαρίίβ  2.    20  Κλωπά  Ειΐ8βΙηυ3.     27  Ευ- 
αέβιος]  Ήίβΐ.  βοοίθδ.  3,  33. 


υΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XXII.  XXIII.  71 

πρωί&εν  εξεγειρόμενοι  τον  Χριΰτόν  ύμνούΰιν  ί'ΰα 
θεώ,  μόνον  δ'  είδώλοις  θύειν  ου  πείθονται,  θεβπί- 
ΰαι  μη  έκζητειβθαι  τους  κεκλημένους  εκ  του  Χριστού, 
έμπεβόντας  δε  γε  κολάζεβθαι'    και  ούτως  γενέσθαι 

5  τον  διωγμόν  μετριώτερον.  τότε  κα\  ο  θεοφορος  Ιγνά- 
τιος, δεύτερος  της  κατά  Κοίλην  Σνρίαν  Αντιοχείας 
τυγχάνων  άρχιερεύς,  συλληφθείς  εις  'Ρωμην  έπέμφθη 
δέσμιος,  ένθα  θηριομαχησας  διηνυβε  το  μαρτύρων, 
και  μετ    αυτόν  την  ίεραρχίαν  διεδέ%ατο  "Ηρώς.    τω 

ίο  τρίτω    δ*    £τει  της  αύταρχίας   Τραϊανού  Κλημεντος 
εκλελοιπότος ,  ο<?  τρίτος  ην  εν  'Ρωμη  άρχιερευς  και 
έτεΰιν  εννέα  την  έκκληβίαν  Ιθυνε  των  πιάτων,  τδ-ΡΙ588 
ταρτος  άντεισηχθη  Ευάρεβτος'    ός  ογδοον  αρχιερα- 
τεύσας  ένιαυτόν  μετέθετο  την  ζωην,  υπ   Αλεξάνδρου 

15  διαδεχθείς  πέμπτου  γεγονότος  της  Ρωμαίων  άρχιε- 
ρέως.  καί  6  της  Άλεζανδρέων  κατά  τρίτην  τά\ιν 
έπίΰκοπος  γεγονώς  Κέρδων  μεταστάς  των  ενθένδε 
διάδοχον  εΰχε  Πρΐμον. 

'Άπαιδος  δε  Τραϊανού  τελευτησαντος  Καίσαρα  τε  23 

2ο  και  αυτοκράτορα  τον  Άδριανόν  η  τε  του  Τραϊανού 
σύζυγος  Πλωτινα  ίξ  ερωτικής  φιλίας  και  6  Τατιανος 
επίτροπος  αυτού  γεγονώς  απέδειξαν,    εν  Αντιόχεια 
της  Συρίας  διάγοντα,  έπεϊ  και  ηρχεν  αύτης,  προβγενή  Β 
τε  οντά  Τραϊανού  καϊ  συνοικούντα  εκείνου  άδελφιδΐ}. 

25  ην  δ'  οντο^  υιός  "Αφρού  Αδριανού,  φιλόλογος  άνηρ, 
ος  καϊ  ποιήματα  τίνα  πεζά  τε  και  εν  επεβι  καταλέ- 
λοιπεν '  άπληστως  δέ  γε  προς  φιλοτιμίαν  Ηχων  πάντα 
τε  έπετηδευε  και  ηύχει  μηδέν  άγνοεΐν.  όθεν  και  των 
εν  τιβιν  εύδοκιμούντων    καθεϊλε    συχνούς    καϊ    ου 

30  μείους  άπώλεσεν ,  ϊν    αυτός  κρατεϊν  έν  πάΰι  δοκτ}. 


Οβ,ρ.  23.     Όίοηίβ  ΗίδΙοΓί&β  Κοιηη,ηαβ  1.  69,  ο.  1 — 15. 


72  ΙΛΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XXIII. 

έκακίζετο  μεν  ούν  δια  τε  ταύτα  κα\  το  πάνυ  ακριβές 
καϊ  το  περίεργον  καϊ  πολύτροπον,  ανελάμβανε  δε 
Ο  ταύτα  καϊ  έ&εράπευε  τό  τε  προνοητικόν  αυτού  καϊ 
ή  επιμέλεια  και  το  μεγαλοπρεπές  καϊ  ή  δεζιότης,  καϊ 
το  μήτ  αρ%αι  πολέμου  καϊ  τους  ήργμένους  καταπαν-  5 
6αι,  και  ότι  ούδενός  αδίκως  άφείλετο  χρήματα,  αλλά 
και  πολλοίς  παρέΰχετο  μάλιΰτα  αυθορμήτως  καϊ  μηδ' 
αιτούμενος ,  καϊ  πόλεβι  βυμμαχίβι  τε  και  ύποφόροις 
πάοαις  ως  ειπείν  έπεκούρηΰε,  ταις  μεν  ύδωρ  κατα- 
γαγών ,  ταις  δε  λιμένας  οίκοδομήβας ,  ταΐς  δε  Οΐτον  ίο 
καϊ  έργα  καϊ  χρήματα  καϊ  τιμάς  δούς.  τω  τε  δήμω 
Ώ  των  "Ρωμαίων  ου  δωπευτικώς,  αλλ1  έμβρι&ώς  προΰε- 
φέρετο'  και  ποτέ  τι  αίτούντι  &ραβντερον  ουκ  ενει- 
μεν,  άλλ'  ειπείν  έκέλενΰε  τω  κήρυκι  "  ΰιωπήΰατε" ' 
ως  δ9  ούδεν  είπόντος  εκείνον ,  την  χείρα  δε  άνατεί-  ΐδ 
ναντος,  έΰιωπηβαν ,  ου  μόνον  κατά  του  κήρυκος  ουκ 
έζώργιατο  ως  μη  πεποιηκότος  το  κελευβ&έν,  αλλά  και 
τιμής  τον  άνδρα  ή\ίωύεν  οτι  ο  ήν  αυτω  βουλόμενον 

"ΨΙΙΊΟΖηνυβε,  μή  έκφήνας  το  τραχύ  του  κελεύσματος,  ου 
γάρ  ήγανάκτει,  εΐ  τι  καϊ  παρά  γνώμην  αυτού  προς  2ο 
τμ/05  έγίνετο,  τό  δ1  άφωρα  προς  την  αυτού  λυΰιτέ- 
λειαν.  παριόντος  δ'  αυτού  ποτέ  γυνή  τις  έδέετο, 
και  είπόντος  ως  "ου  ΰχολάζω",  άνέκρα%εν  ή  γυνή 
"καϊ  μή  βαΰίλευεΓ     6  <?£  αύτίκα  τε  έπεΰτράφη  καϊ 

Τ1589προΰέΰχε  τή  δεομέντ}.  καϊ  πάντα  δε  τα  μεγάλα  καϊ  25 
αναγκαία  ουκ  ιδία,  αλλά  μετά  των  βουλευτών  έπραττε, 
καϊ  μετά  των  πρώτων  έδίκαζεν  από  βήματος,  ώΰτε 
δημο6ιεύε6&αι  τά  γινόμενα ,  καϊ  τοις  ύπάτοις  ΰυνδι- 
κάζουΰι  παρεγίνετο'  αεί  τε  περί  αυτόν  τους  άρίΰτους 
είχε  και  μετά  των  πρώτων  και  των  αρίστων  βυνε-  30 
δείπνει,  και  ην  αυτω  πλήρες  λόγων  παντοδαπών  το 
ϋυΰβίτιον'   τους  τε  πάνυ  νοΰούντας  των  φίλων  έπε- 


ΙΙΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XXIII.  73 

βκεπτετο  καϊ  ΰυνδιητάτο  των  βυνή&ων  τοις  εορτά- 
ζουόιν. 

Έπεϊ  ά'  ές  τήν'Ρωμην  ηκε,    χρεοκοπίαν  εκηρυξε 
τοΐς  οφλουΰι  τω  βαΰιλικω  ταμείω  καϊ  τω  δημούίω  τω 

5  των  Ρωμαίων,    είτα  εις  άλλην  ίξ  άλλης  φοιτών  επαρ- 
%ίαν,  καϊ  τάς  χωράς  έπεβκέπτετο  καϊ  τας  πόλεις,  και  Β 
μετεβκεύαξεν  εκαοτον  προς  το  βελτιον.     καϊ  ον  τα 
κοινά  των  ότρατοπεδων  μόνον  έφώρα  δι    εαυτού  καϊ 
εζήταζε,  άλλα  καϊ  τα  τον  κα&   έκαστον.    και  οβους 

ιο  προς  το  άβρότερον  εύριβκεν  εκδεδιγιτημενους ,  προς 
το  βτρατιωτικωτερον  μετηγε  και  μετερρν&μιζε,  και 
προς  παντοίαν  μάχην  τους  ατρατιωτας  εγνμναζε  καϊ 
εδίδαΰκεν  απερ  έδει  ποιειν.  και  τους  μεν  ετίμα,  τους 
δε  ένου&ετει,  καϊ  διητάτο  ΰκληρότερον ,  ΐν    όρωη  το 

15  ΰτρατιωτικόν  αυτόν,    καϊ  ούτω  διαιτάΰ&αι   κάκεϊνο 

έ&ίζοιτο.    εντεύθεν  τους  ΰτρατιώτας  τοιούτους  έποίη- 

αεν  ως   καϊ    ιπποτών   ί'λην  6υν  γε  τοΐς  οπλοις  τον 

"Ιβτρον  εύμαρώς  διανήζαβ&αι,    καϊ  τους  βαρβάρους 

ταϋ&'    ορώντας    εκπλήττεβ&αι ,    ω6τε   καϊ    χράΰ&αι 

2ο  διαλλακτχι  τούτω  τω  αύτοκράτορι  εφ*  οίς   άλληλοις 
εκπεπολέμωντο.    εΰπούδαζε  δε  καϊ  περί  δηρας,  ώς  Ο 
εν  ταύταις  και  τινά  οι  μέλη  κατεαγηναι'   και  εν  Μυ- 
βία  πόλιν  ωκιβεν  Αδριανού  &ήρας  καλύβας    αύτην. 
εις   Αϊγυπτον   δ\   άπιών   καϊ    τω   τάφω   Πομπηίου 

2δ  Μάγνου  διεφ&αρμένω  περιτυχών ,  καϊ  ενήγιΰε  τω 
κειμένω  καϊ  τούτ    είπε  το  έπος 

τω  ναοΐς  βρ {δόντι  πόβη  βπάνις  άπλετο  τύμβου 
καϊ  το  μνήμα  άνωκοδόμηύεν. 

9 Εν  δε  Παλαιΰτίντ]  πόλιν  οίκοδομηΰας  αντί  της 

3ο  καταβκαφείΰης  Ίερουΰαλήμ  Αίλίαν  Καπιτωλΐναν 
ώνόμαΰε,  καϊ  εν&α  πρώην  6  του  &εού  νεώς  ΐδρυτο, 
τω  Λιϊ  τέμενος  άν&ιδρύΰατο  έτερον.    Ιουδαίοι  δε  μη  Ό 


74  ΙΛΒ.  ΧΓ.  ΟΑΡ.  XXIII. 

φέροντες  της  υφών  παραπολαύοντας  μητροπόλεως 
άλλους  δράν,  "Ελληνες  γαρ  εν  αύτη  κατωκίβ&ηβαν, 
μηδέ  ξενικούς  τιμάβ&αι  &εούς  εν  αύτη  άνεχόμενοι, 
εως  μεν  Άφριανδς  παρά  τε  τη  Αίγύπτω  καΧ  τη  Συ- 
ρία διέτριβεν,  ηρεμούν  διευλαβούμενοι  έπεϊ  δ'  εκεΐ-  5 
&εν  άπήλ&ε,  τά  τε  της  χώρας  επίκαιρα  κατελάμβανον, 
ϊν  εχοιεν  αυτά  ορμητήρια,  καϊ  πολλά  τους  ' Ρωμαίους 
εκάκωΰαν  λά&ρα  τε  καϊ  αναφανδόν ,  των  τε  απαντα- 
χού γης  Ιουδαίων  αυνιόντων  εκεί  καϊ  πολλών  αλλο- 
φύλων ερωτι  κέρδους  ΰυν  επικού  ρούντ  ων  αύτοις.  6  ιοί 
μέντοι  Αδριανός  τους  επιφανέστατους  τών  ΰτρατη- 

Τ?1590γών  τοις  Ίουδαίοις  έπήγαγεν ,    ων  έπήρχε  Σευήρος 
Ιούλιος,    ος  κατά  ΰυβτάδην  ΰυμβαλεΐν  τοις  έναντίοις 
ούκ  έκρινε  ΰύμφορον,  τδ  πλή&ος  αυτών  καϊ  την  άπό- 
γνωβιν  εύλαβούμενος,  τροφής  δε  6φάς  άπείργων  καϊ  15 
κατακλείων ,    εότι  δ'  ου  καϊ  οπη  παρηκοι  τους  ϋτρα- 
τιώτας   μοίραις    αυτών    έπάγων,    χρονιώτερον   μεν, 
άκινδυνότερον    δε   τδ  §&νος  αυτών  εξέτριψέ  τε  καϊ 
εζετρύχωϋεν,    ως   κομιδη  βραχίατους  περιγενέΰ&αι. 
φρούρια  μεν  γαρ  αυτών  τά  κρείττω  πεντήκοντα  κα-  20 
τεΰτράφηβαν,    κώμαι   δε  πέντε  καϊ  όγδοήκοντα  έπ 
ένακούίαις   δνομαΰτόταται    κατεΰκάφηΰαν'     ανδρών 
δε  μυριάδες  οκτώ  και  πεντήκοντα  εν  ταϊς  καταδρο- 
Β  μαίς  καϊ  ταΐς  μάχαις  έύφάγηύαν.     τδ  δε  πλή&ος  τών 
λιμώ  καϊ  νόΰοις  καϊ  πυρϊ  φ&αρέντων  άνεζερεύνητον  25 
τυγχάνον  ούκ  εγνωΰται,  ώΰτε  πάβαν  ΰχεδδν  την  Ίου- 
δαίαν  ερημω&ήναι.    δ  καϊ  προ  του  πολέμου  αύτοΐς 

νίΠ20ίΰυ μ βόλοις  τιΰι  τδ  δεϊον  ένέφηνε.    τδ  τε  γάρ  μνη- 
μεϊον  του  Σολομώντος  έ%  ουδεμιάς  δήλης  αιτίας  διε- 
λύ&η  τε  καϊ  ΰυνέπεΰε,  καϊ  λύκοι  και  ύαιναι  πλειβται  3ο 
εις  τάς  πόλεις  αυτών  είΰέπιπτον  ώρυόμεναι.    πολλοί 
μέντοι  καϊ  Ρωμαίοι  τότε  άπώλοντο,  ώΰτε  καϊ  Άδρια- 


ΙΛΒ,  XI.  ΟΑΡ.  XXIII.  XXIV.  75 

νος  γράφων  προς  την  βουλην  ού  τω  ΰυνηθει  προοι- 
μίω  εχρηΰατο.  το  δ'  ην  "ει  και  αύτοι  και  οι  Λαίδες 
υμών  υγιαίνετε,  ευ  αν  εχοι '  και  εγώ  δε  και  τα  οτρα- 
τ  ευ  ματ  α  υγιαίνομεν. 

Ό  μεν  δη  προς  Ιουδαίους  πόλεμος  ούτως  ηνυΰτο,  Ο 
ό  #£  προς  "Αλβανούς ,  είαι  δε  Μαΰΰαγέται  κατά  τον  24 
Λίωνα,   υπό  Φαραβμάνου  κεκίνητο'     καϊ  την   μεν 
Μηδίαν   λίαν    έλύπηΰε,    της    δ'    αρμενίας  και  της 
Καππαδοκίας  ηψατο  μεν,    των  δ'  Αλβανών  πη  μεν 
δώροις  πειΰθέντων,  πη  δε  δειΰάντων  επαύβατο. 

Έλθών  δε  εις  την  'Ρωμην  Αδριανός  αίτοϋντι  τω 
δήμω  άρματηλάτην  δούλον  ελευθερίας  τυχεϊν,  αν- 
τειπεν  ως  "ου  προΰηκει  ουτ  εμοϊ  αλλότριον  έλευθε- 
ρώϋαι  δούλον  οϋθ'  ύμιν  τον  δεΰπότην  αυτού  ποιηΰαι 

15  τούτο  βιάζεαθαι"  νοΰηΰας  δε ,  αίματος  αύτω  δια 
της  ρινός  κενουμένου,  καϊ  άπογνωβθείς ,  ΚομοδονΒ 
Λούκιον  Καίΰαρα  (Ρωμαίοις  άνεϊπε.  Σευηριανόν  δε 
και  Φούβκον  τον  £γγονον  άγανακτούντας  επί  τούτω 
εφόνευόεν '  ην  δε  Σευηριανός  ενενηκοντούτης.  ος 
1 20  άποΰφαγήναι  μέλλων  πυρ  7}τηΰε  καϊ  θυμιών  $φη 
"ύμεις,  ω  θεοί,  ϊΰτε  οτι  ούδεν  αδικώ '  εύχομαι  δε 
τον  Άδριανόν  έπιθυμηΰαι  άποθανεϊν ,  μη  δύναύθαι 
δέϊ'  όθεν  καϊ  χρονίως  νοΰηΰας  Αδριανός  ηύ%ατο 
πολλάκις  άποΰβηναι,  ώΰτε  καϊ  εαυτόν  εθελήΰαι  δια- 

2δ  χειρίΰαϋθαι.      6    μέντοι   Σευηριανός   καϊ    αυτω    τω 
Άδριανω  άξιος  της  αύταρχίας  νενόμιβτο.    ειπών  γαρ 
τοΓ§  φίλοις  ποτέ  Ινα  δέκα  άνδρας  δοκίμους  εις  αν- Ρ 1 591 
ταρχίαν    έζονομάΰωΰι,    μικρόν  τι  διαλιπών  εφη  ως 
"εννέα   θέλω    μαθεΐν'    τον   γαρ    ενα   γινώβκω    τον 

80  Σευηριανόν" 

Οίΐρ.  24.  ϋΐοηίδ  Ηίβΐοπαβ  Κοπι&η&β  1.  69,  ο.  15—23. 
ΕιιββΜί  ΗίδίοιίίΐΘ  βοοίβδίαβίίοαβ  1.  4,  ο.  4—8. 


76  ΙΊΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XXIV. 

Ήβαν  δε  και  Τονρβων  και  Σίμιλις  των  άρίΰτων 
επιφανέστατοι,  και  6  μεν  Τονρβων,  οία  ΰτρατηγικώ- 
τατος,  έπαρχος  γεγονώς  εϊτ  ονν  άρχων  του  δορυφο- 
ρικοί;, ως  εις  των  πολλών  διεβίω'  ος  ονποτε  ημέρας 
οίκοι  ώπτο  ονδε  νο6Ύ\6ας,  άλλα  προς  τον  βαΰιλέα  5 
Φδ ι  έτριβε,  και  ποτέ  νοβονντι  άτρεμήόειν  αντω  τον 
αντοκράτορος  ΰνμβονλενοντος,  εϊπεν  οτί.  τον  επαρχον 
εΰτώτα  δει  τελεντάν.  6  δε  Σίμιλις  ηλικία  καϊ  τάξει 
προηκων  αν τον ,   καϊ    έκατονταρχών  έπϊ    Τραιανον, 

Β  καϊ  κληθείς  παρ9  αντον  προ  των  έπαρχων,  εφη  αντω  ίο 
είβελ&ών  ' αΐβχρόν  έΰτι,  Καΐβαρ,  των  έπαρχων  έΰτω- 
των  έ'ξω,  έκατοντάρχη  6ε  ομιλεϊνΓ  είτα  καϊ  της  των 
δορνφόρων  αρχής  άκων  άξιω&εϊς  £λαβε  μεν,  έξέΰτη 
δ1  εκών  και  έν  άγρώ  διεβίω.  εν&α  καϊ  τέ%νηκεν, 
ένιαντονς  έκει  διατρίψας  επτά,  έπιγράψας  τω  μνή-  15 
μάτι  οτι  Σίμιλις  έντανδα  κείται,  βιονς  μεν  ετη  τόβα, 
ζήβας  δ'  επτά. 

Αδριανός  δε  φ&όη  τ    έλήφ&η  εκ  της  πολλής  τον 
αίματος  ρνύεως  καϊ  νδέρω.    ως  δε  6  Καΐβαρ  6  Αον- 
κιος  Κόμοδος  αίμα  έμών  έκ  πλείονος  εξαίφνης  έζέλι-  2ο 
πεν  ά&ρόον  πλείστον  αίματος  έκχν&έντος,  βννεκά- 
λεΰε  τονς  πρώτονς  τών  βονλεντών  καϊ  εϊπεν  ((τον 

Ο  Λονκιον  το  δαιμόνιον  άφείλετο  ημών,  ενρον  δε  αυ- 
τοκράτορα νμΐν  ενγενή,  πραον ,  ενεικτον ,  φρόνιμον, 
μή&  νπο  νεότητος  προπετες  μή&'  νπο  γήρως  αμελές  25 
τι  ποιηύοντα,  τον  Άντωνϊνον  ΑνρήλιονΓ  καϊ  6  μεν 
όντως  προκεχείριβτο  αυτοκράτωρ"  φροντίζων  δε  και 
περί  τών  μετά  ταντα  ανταρχηβόντων  Αδριανός,  έπει 
άρρενος  δ  Άντωνϊνος  ημοίρει  γονής,  τον  Κομόδον  νιόν 
Κόμοδον  αντω  ειβεποίηΰε,  καϊ  Μάρκον'Άννινον  Βή-  30 
ρον,  ός  Κατίλιος  ώνόμαΰτο  πρότερον,  Άννίνον  Βηρον 
τον  τρις  νπατενΰαντος  καϊ  χιλιαρχήΰαντος  εγγονός  ων. 


Ι,ΙΒ.  XI.  ΟΑΡ.  XXIV.  77 

Τδέρω  δε  περιπεΰών  ο  Αδριανός  μαγγανείαις    β 
μεν  τιβι  και  γοητείαις  έκένου  ποτέ  το  ύγρόν,  δι'  ολί- 
γον δ'   αύθις  η&ροίζετο  έτερον '     καϊ   ώς    έπεδίδου 
προς  το  χείρον  αεί,  άπο&ανεϊν  έπε&ύμει,  ουκ  ηδύ- 

5  νατο  δε,  μηδενός  αύτω  δίδοντος  μη  ξίφος,  μη  φάρ- 
μακον.  καϊ  τέλος,  μη  οιός  τε  ων  εαυτόν  διαχρηβα- 
6&αι,  της  κατά  την  δίαιταν  ακριβείας  με&ήκε,  καϊ  μη 
προβηκουΰιν  έδωδίμοις  καϊ  ποτοϊς  χρώμενος  κατέ- 
λυσε την  ζωην,    ζήΰας    £τη  δύο  καϊ  έξηκοντα  προς 

ίο  μηΰι  πέντε  καϊ  ημέραις  έννεακαίδεκα,  μοναρχηΰας  δε 
επί  είκοβι  καϊ  ενα  ένιαυτόν  μηνός  ενός  λείποντος. 

Έπι  δε  της  ηγεμονίας  αύτοϋ  Αλέξανδρος  άρχιε- 
ρατεύΰας  εν  'Ρώμγ]   δέκατον  έτος  εις  την  άγηρω  με-  Ρ 1 592 
τέβη  ζωήν'     ον  διεδέξατο  Βύύτος.      καϊ  Πρίμος  δε 

ΐδΆλεξανδρέων  έπιοκοπηΰας  δωδέκατον  ένιαυτόν  καϊ 
μεταλλάξας  την  βιοτην,  Ίοϋΰτον  εβχε  διάδοχον.  των 
δ'  εν  'ίεροΰολύμοις  έπιΰκόπων  τον  αριθμόν  εις  πεν- 
τεκαίδεκα  περιβτηναι  μέχρι  της  κατά  Άδριανόν  Ιου- 
δαίων άποΰταΰίας,  βραχύβιων,  ώς  £οικε,  γεγονότων, 

2ο  ό  Εύΰέβιος  ίατορεΐ,  πάντας  δ'  εξ  Ιουδαίων  πιΰτεύ- 
ΰαντας  είναι,  ων  πρώτος  ην  Ιάκωβος  ό  του  κυρίου 
λεγόμενος  αδελφός,  καϊ  δεύτερος  Συμεών,  τρίτος 
Ίούύτος,  Ζακχαΐος  τέταρτος,  Τωβίας  πέμπτος,  έκτος 
Βενιαμίν,  έβδομος  Ιωάννης ,  όγδοος  Ματθίας,  ένα- 

25  τος  Φίλιππος,  δέκατος  Σενέκας,  Ίοΰϋτος  άλλος  ένδέ-  Β 
κατος ,    Αευ'ις    δωδέκατος,   Έφρής    τριΰκαιδέκατος, 
τεββαρεβκαιδέκατος  Ίωΰήφ,  καϊ  Ιούδας  πεντεκαιδέ- 
κατος.    βύΰτον  δε  μετά  χρόνον  δεκαετή  τελευτηΰαντα 
έβδομος  έν  (Ρωμη  διεδέξατο  Τελεΰφόρος.    της  δε  των 

3ο  Αλεξανδρέων  έκκληαίας  την  προΰταΰίαν  έκτος  Ευ- 
μενής έκληρώύατο ,  Ίούύτου  μετά  ένδέκατον  θανόν- 
τος ένιαυτόν. 


78  ιλβ.  XI.  ΟΑΡ.  VIII.  ΕΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  Ι. 

Οντος  6  αυτοκράτωρ  διά  τάς  ηδη  ρη&είσας  στά- 
σεις μετά  τον  πολύν  των  Ιουδαίων  όλε&ρον  καϊ  δόγ- 
μα εζέ&ετο  κωλϋον  το  ε&νος  αυτών  επιβαίνειν  των 
Ιεροσολύμων  καϊ  της  χωράς  αυτών  άπάσης.    καϊ  λοι- 

0  πόν  ε%  ε%νών  της   πόλεως   οίκισ&είσης   καϊ  Αιλίας  5 1 
κλη&είσης,   ως  6  Αδριανός  εχρημάτιζε,  πρώτος  ταύ- 
τγ19  άρχιερευς  μετά  τους  εκ  περιτομής  κατέστη  Μάρ- 
κος,   τότε  καϊ  Σατορνϊνος  Άντιοχεύς  καϊ  Βασιλείδης 
Άλεζανδρεύς  και  Καρποκράτης  αιρέσεων   διαφόρων 
πατέρες  και  αρχηγοί  έγνωρίξοντο.    καϊ  Ήγήσ  ίππος  δε  ίο 
τότε  την  του  αποστολικού  κηρύγματος  παράδοΰιν  εν 
πέντε  λόγοις  συγγράψασ&αι  αναγράφεται,    καϊ  Ίου-    | 
στΐνος  ο  φιλόσοφος,  ός  μετέπειτα  καϊ  μάρτυς  έγένετο, 
τότε  προς  &εοσέβειαν  βξ  Ελληνικών  σπουδασμάτων 
μετέ&ετο.    ος  ιστορεί  Έρέννιον  Γρανιανόν  της  Ασίας  ιδ  • 
άν&υπατεύοντα  έπιστεΐλαι  Άδριανώ,  μη  δίκαιον  εί- 
ναι επ    εγκληματι  μηδενϊ  κολάζεσ&αι  τους  χριστια- 

Βνούς'  και  τον  &ε6πίΰαι  μηδένα,  ει  μη  επ'  εγκληματι 
εκ  κατηγορίας  άλω,  κτείνεσ&αι. 

1  Αυταρχησαντος  δ\  Άντωνίνου ,  ο$  είσποιη%•ε\ς  20 
παρά  του  Αδριανού  Καίσαρ  τε  καϊ  αυτοκράτωρ  έγε- 
νετο ,  η  γερουσία  ουκ  η&ελε  τάς  ηρωικάς  τιμάς  ψη- 
φίσασ&αι  τω  Άδριανώ,  διά  φόνους  ανδρών  επιφα- 
νέστατων ους  εκείνος  είργάσατο.  διό  καϊ  διειλέχ&η 
αντοΐς  ο  Άντωνΐνος  άλλα  τε  πλείω  σύν  δάκρυσι  και  25 
ότι  "ούδε  έγώ  άρα  άρξω  ύμών'    πάντα  γαρ  τα  ύπ' 


22  η  γερονΰί'α  βίο.]  Εαάβηι,  8βά  β,ΐϋδ  νβΛίδ,  ϋίοηίδ  Εχο. 
Ύ&ϊ.  ρ.  222  βά.  Μαί.  νοί.  5,  ρ.  205  βά.  Είρβ. 

Ο&ρ.  1.  ϋίοηίβ  ΗίβΙοΓίο,β  Κοπιαηβ,β  Π&θγ  70  πηιίϋιιβ  βί  λ 
ΧίρΗϋηο  (^ιιαάΓαίί  βϊ  Εαβββϋ  ορβ  δαρρίβίιιβ.  (^ιιαβ  δβφίαη- 
Ιπγ  βχ  ϋΐοηίδ  ΠΒγο  71  βχοβΓρία,  3,(1  Μβ,Γουιη  ΑιΐΓβΙίιιπι  ροΐίυβ 
ψχβ,τα  3,(1  Αηίοηίηυιη  Ρίιιιη  ρβΓίϊηβηί.  ΕαββΙ)ϋ  Ηίβίοήαβ  βοοίβ- 
8ϊ»8ΐίθ3β  1.  4,  ο.  10 — 13. 


ΙΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  Ι.  79 

εκείνον  γενόμενα ,  ων  £ν  κα\  ή  άνάρρηΰις  ή  έμή,  ω£ΡΙ593 
έχ&ίβτου  ύμιν  καϊ  κακίβτου  ά&ετη&ήΰεται."    ταύτα 
δ'  ή  γερουβία  αίδεο&ειβα,  ου  μείον  μέντοι  καϊ  τους 
ΰτρατιώτας  ευλαβη&εϊβα,  τω  κειμένω  τάς  τιμάς  εψη- 

5  φίόατο.    Ευσεβής  δ*  έπεκλή%η,  ότι  άρτι  της  αύταρ- 
χίας   ήμμένου   πολλοί  γεγόναΰιν  υπ     αίτίασιν,    καί 
τίνες  εξ  ονόματος  εις  ΰφαγάς   έζητή&ηααν ,    ό    #£\νΐΙ206 
ουδένα  έκόλαύε,   ψάμενος  ως  "ου  δει  με  έκ  τοιούτων 
£ργων  της  προΰταΰίας  υμών  άρζαύ&αι"    γέγονε  δε 

ο  καϊ  δι    όλης  αυτού  της  αρχής  δίκαιος  τε  καϊ  χρηύτός 

καϊ  πάύι  τοις  ύπηκόοις  άνεπαχ&ής,    και  αύτοΐς  δε 

χριΰτιανοΐς.    ου  μόνον  γαρ  ουκ  έκάκου  αυτούς,  αλλά 

μέντοι  καϊ  αίδοϋς  ήξίου.     λέγεται  δε  ξητητικος  γενέ-  Β 

ΰ&αι  και  περί  μικρών  ακριβολόγου μένος '    ό&εν  αύ- 

5  τον  κυμινοπρίΰτην  έκάλουν  οι  ϋκώπτοντες.  ού  μην 
δια  τούτο  εκ  των  υπηκόων  έχρηματίξετο,  αλλ*  εν 
απορία  ποτέ  γεγονώς  αργυρίων,  πολέμων  επικειμέ- 
νων ούτε  τέλος  καινόν  έπενόηύεν  ουτ  αίτήβαι  παρά 
του  ήνέΰχετο  χρήματα,  άλλ'   εν  τη  άγορα  πάντα  τα 

ο  έν  τοις  βαΰιλείοις  κειμήλια  τέμενος ,  καϊ  εί'  τι  προς 
κοΰμον  ήν  τη  αυτοΰ  γαμέτη,  ώνεΐβ&αι  ταύτα  τόν 
βουλομενον  προετρέπετο'  ο&εν  ά&ροίΰας  αργύρια 
τοΓ^  ΰτρατιωταις  διέδωκε.  και  νικήβας  τον  πόλεμον 
έκτήΰατο  πολυπλάΰια.     καϊ  κήρυγμα  ε&ετο  τον  βου- 

>  λομενον  εκ  των  ωνηύαμένων  τα  κτήματα  τα  βαβι-  Ο 
λικά   αναδιδόναι   το    ώνη%•\ν   καϊ  λαμβάνειν  το   τί- 
μημα,    καί  τίνες  μεν  τούτο  εποίηΰαν,  οί  #έ  πλείους 
ανένευΰαν'    καϊ  ουδένα  άναδούναι  το  κτη&εν  αύτώ 
έβιάΰατο. 

Τούτου  λέγεται  νομοθέτημα  είναι  και  το  των 
τέκνων  αδιαθέτων  τελευτώντων  κληρονόμους  άνα- 
φαένεβ&αι  τους  γονείς,  καϊ  διατι&εμένοις  τοις  παιοΛν 


80  ΙΊΒ.  XII.  ΟΑΡ.  Ι. 

εν  άπαιδία  ανάγκην  είναι  το  νόμιμου  μέρος  τοις  γο- 
νενΰι  καταλιμπάνειν. 

Έπϊ  τούτον  κλόνος  της  γης  ϋννέβη  φρικώδης 
περί  την  Βι&ννίαν  καϊ  τον  Έλληΰποντον ,  εξ  ονπερ 
πλείονς  πόλεις  κατέπεΰον ,  μάλιότα  δ^  η  Κνζικος  5 
'έπα&εν.  ότε  καϊ  6  εν  αυτή  περιβόητος  κατεπτώ&η 
Ό  ναός,  ον  λέγονται  τετράοργοι  το  πάχος  είναι  οί  κίο- 
νες, το  δ1  νψος  αΐρεΰ&αι  μέχρι  πεντήκοντα  πήχεων, 
εκ  λί&ον  ΰννεΰτώτες  ενός,  ει  τω  ταύτα  μη  άπιΰτα 
δόζαιεν,  καϊ  τάλλα  δε  τού  'έργον  εκείνον  &ανμάβια  ίο] 
σύμπαντα. 

Περί  τούτον  τον  αντοκράτορος  αδεται  ότι  καϊ  το 
της  βνγκλητον  κατέκανΰε  ψήφιόμα,  ο  κατ    έπιταγην 
τον  Ίονλίον  γέγονε  Καίΰαρος,  &εΰπίζον  μηδενϊ  έφεΐ- 
6&αι  δια%"ηκην  ποιεϊν ,    ει  μη  μέρος  ωριΰμέυου  τω  15 
κοινω  καταλείψει  ταμείω.     ό&εν  νομίζεται  καϊ  μέχρι    \ 
τούδε  ταΐς  δια&ήκαις  έγγράφεΰ&αι  ότι    καϊ  τω  βαΰι- 
λικω  ταμείω  καταλιμπάνω  τόδεΓ     άπεβίω  δε  ο  Εύ-  1 
οεβης  Άντωνϊνος  γηραιός,  &ανάτω  νπνω  έοικότι  μα-   | 
λακωτάτω ,    μοναρχηΰας    ένιαντονς    6νν    τέΰΰαρΰιν  2* 
εί'κούι. 
Ρ 1 594         Τούτον   τω   πρώτω    ετει   Τελεύφόρος   6  ' Ρώμης   3 
έπίΰκοπος  ενδέκατον  έτος  άνύΰας  έπϊ  τη  λειτονργία 
καϊ  μαρτνρίω    ταινιω&είς,    ως  Ειρηναίος   ιότόρηόε,   ] 
τέλος  μακαριώτατον  ενρατο '    καϊ  άν&ιδρύ&η  εις  τον  2^ 
της  'Ρωμης  &ρόνον  'Τγΐνος.     έφ'  ον  Οναλενχϊνος  αί-  '\ 
ρεΰιάρχης  εγένετο,   καϊ  Κερδών  της  κατά  Μαρκίωνα 
αιρέβεως  αρχηγός.    *Τγίνον  δε  μετά  το  τέταρτον  έτος 
τον  "Ρώμης  άρχιερατενβαι  εκλιπόντος  τον  βίον ,  Πίος 
της  "Ρωμαίων  έκκληόίας  προέΰτη.    της  δ9   Άλεζαν-  3§ 


24  Ειρηναίος]  1.  3,  ο.  4. 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  Ι.  Π.  81 

δρέων  Μάρκος  ηγηβατο  μετά  Ευμενή  τριΰκαιδ  εκατόν 
έτος  άνύΰαντα  εν  τη  άρχιερωβύνη.  καί  του  Μάρκου 
μετά  δεκαετίαν  μεταχωρηΰαντος  προς  έτέραν  ζωην, 
Κελαδίων  την  λειτουργίαν  παρέλαβε,  καν  τη  'Ρωμη  Β 
5  του  Πίου  έκλελοιπότος  πεντεκαιδεκάτω  ενιαυτω  της 
επισκοπής ,  άντικατέστη  Ανίκητος,  οτε  και  6  φιλό- 
οοφος  καί  μάρτυς  ηκμαξεν  Ίουστϊνος ,  του  6ρ%•οϋ  λό- 
γου ύπεραγωνιζόμενος ,  ός  καϊ  κατά  Μαρκίωνος  εξέ- 
&ετο  σύγγραμμα    και    προς   τον  ευσεβή  Άντωνΐνον 

ίο  άπολογίαν  ύπερ  χριστιανών  ΰυνεγράψατο.  ό&εν  6 
αυτοκράτωρ  ούτος  ορμη&εϊς  δόγμα  τω  κοινω  της 
Άβιας  επέστειλε  μηδένα  χριβτιανον  διά  την  &ρη- 
ϋκείαν  κολάζεσ&αι,  άλλα  καν  τις  υπό  του  διά  ταύτην 
κατηγοροΐτο,  τον  μεν  κατήγορου  μ  ενόν  άπολύεσ&αι, 
1 15  τον  δε  κατηγορον  δίκης  ένοχον  γίνεβ&αι.  ταϋτα  συν-  Ο 
έβη  επί  του  Ευσεβούς.  9 

Μετά  δε  την  τελευτην  αυτού  Μάρκος  Λυρήλιος \νπ207 
Άντωνΐνος  είσποιητός  αύτφ  γεγονώς,    ως  ίστόρηται, 
την   αύταρχίαν    έδέξατο'     καϊ  αύτίκα  κοινωνον  του 

2ο  κράτους  πεποίηται  Λούκιον  Βήρον  Κόμοδον ,  τον 
Λουκίου  του  Κομόδου  υιόν.  ην  μεν  γάρ  6  Μάρκος 
και  άσ&ενής  το  Οαρκίον ,  εβχόλαζε  δε  και  λόγοις  ού- 
τως ώστε  καϊ  αυτοκράτωρ  γενόμενος  ούκ  ηδεΐτο  ες 
διδασκάλου  φοιτάν,  άλλα  καϊ  Σέζτω  συνεφιλοσόφει 

25  τω  Βοιωτω  και  Έρμογένει  τω  ρητορι  τίροΰωμίληΰε  * 
μάλλον  δ'  άντεποιεϊτο  των  Στωικών,  ο  δε  γε  Λού- 
κιος  νεώτερος  ων  καϊ  προς  πόνους  έρρωτο  καϊ  επε- 
φύκει   προς   στρατιωτικών    μεταχείριΰιν.      ο&εν    τη 


18  ως  ίστόρηταί]  ρ.  591,  Ο. 

Οαρ.  2.  ΧίρΜΚηί  βρίίοιηβ  Ηίβίοήαηιπι  ϋίοηίδ  (1.  71,  ο. 
1 — 10)  οιιιη  βΐιΐδίΐβιη  ΧϊρΙιίΠηί  αάάίίαπιβηίίδ.  Ειΐδβΐπί  Ηίβΐο- 
ΓΪΕβ  βοοίβδί&δίίο&θ  1.  5,  ο.  5. 

ΖΟΝΑΚΔ8  III.  6 


82  ΙΛΒ.  XII.  Ο  ΑΡ.  II. 

Ό&νγατρι  Λονκία   τούτον  6  Μάρκος    ΰννάψας    αντω 
τον  προς  Πάρ&ονς  άνέ&ετο  πόλεμον,  τον  Ονολογαί- 
βον  πολλούς  Ρωμαίων  κατατο%εν<5αντος  και  όλον  το 
βτρατόπεδον  διαφ&είραντος  καϊ  πολέμων  'Ρωμαίοις 
εαντόν  άποφηναντος  καϊ  φοβερόν  επιόντα  της  Σν~  5 
ρίας  ταϊς  πόλεβιν.    εις  γούν  Άντιόχειαν  ο  Αονκιος 
γεγονώς  Καβΰίω   τα  ΰτρατενματα    £νειμεν'     ος   τώ 
Ονολογαίΰω  βνμβαλών  ηττηΰε  τε  καϊ  μέχρι  Σελεν- 
κείας  έδιωξε,  καϊ  ταντην  ενέπρηΰε  καϊ  τα  βασίλεια 
αντον  τα  εν  Κτηβιφώντι  κατέΰκαψε.     τω  δε  Αονκίω  ίο  « 
ταύτα   Όγκον   περιεποίει   καϊ    φρόνημα,    ώΰτε   μετά 
ταύτα  καϊ  επιβονλενύαι  τω  κηδεΰττ}  τε  καϊ  αντοκρά- 
τορι.    πριν  δε  τι  δράύαι  φαρμάκω  διώλετο. 
Ρ 1 595        Έντεν&εν  6  Κάόΰιος  της  Άύίας  άπάβης  επίτρο- 
πος προκεχείριότο.    6  δ    αυτοκράτωρ  τοις  περί  τον  ΐδ| 
Ιΰτρον  βαρβάροις,  ΐάζνζί  τε  καϊ  Μαρκομάννοις  καϊ 
άλλοτε  άλλοις  χρόνον  ΰνχνον  επολεμηΰε,  τχι  Παιονία 
κεχρημένος  ορμητηρίω.    καϊ  οι  νπερ  τον  'Ρηνον  Κελ- 
τοϊ  εως  Ιταλίας  επηλαβαν'    ων  εν  τοις  νεκροΐς  καϊ 
γυναικών  ΰωματα  ώπλιβμένα   ενρέ&η.    ούτω  δε  καϊ  20  ] 
βωφρόνως  και  εγκρατώς  ηρχεν  ωβτε  εν  τηλικοντοις 
πολεμοις  μήτε  τι  δωπεντικόν  προς  τον  ς  ΰτρατιώτας 
ειπείν  μήτε  τι  φόβω  ποιηύαι.     οτε  δ\  μη  πολεμοις 
εΰχόλαξεν,  εδίκαζε,  και  τοις  ρητορβι  προς  νδωρ  λέ- 
γονΟι  πλεΐον  έγχεΐβ&αι  το  νδωρ  εκελενεν ,  ϊν    εχοι  25Ι 
Β  πάντο&εν  το  δίκαιον  άκριβονν.    ην  δε  και  φιλόπονος, 
ως  καϊ  ννκτός  δικάζειν.    και  ονδεν  ίν  παρέργω  οντ 
εποίει  οντ    £γραφεν  οντ    £λεγε,  μη  δεΐν  νομίξων  τον 
αυτοκράτορα  εν  παρεργω  τι  πράττειν  μηδέ  τονλάχι- 
6τον,  και  ταύτα  ΰωματος  τνχών  άα&ενονς.  3ο 

Μαρκομάννονς  μεν  ονν  καϊ  Ίάζνγας  πολλοίς  και 
μεγάλοις  άγώβι   και  κινδννοις  6  αυτοκράτωρ  ούτος 


Ι,ΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  II.  83 

νπέτα%ε'  προς  δε  τονς  Κονάδονς  και  πόλεμος  αντω 
βαρνς  βνγκεκρότητο ,  και  νίκην  παράδοζον  αντω  το 
&εΐον  παρέβχετο.  κύκλω  γαρ  των  Κονάδων  τονς 
*Ρωμαίονς  περιεχόντων  ΰνναΰπίΰαντες  οί  Ρωμαίοι, 
5  καρτερώς  άντημύνοντο '  οί  δε  βάρβαροι  άπέΰχοντο 
μεν  τον  μάχεΰ&αι,  τα  δ\  πέριξ  άπέφραξαν,  ωΰτε  μη- 
πο&εν  αντονς  νδρεύΰαΰ&αι  δνναβ&αι,  οΐόμενοι  ραον  Ο 
αντών  περιγενέα&αι,  μη  οίων  τε  εΰομένων  προς  δί- 
ψαν  άντέχειν  καϊ  κανύωνα.    των  ονν  'Ρωμαίων  και 

ίο  καμάτω  κακονμένων  και  κανματι  και  δίψει  καϊ  τραν- 
μαύιν,  νέφη  ά&ρόον  τον  αέρα  περιέύχον  εκείνον^  και 
νΰε  γ  ε  πλεΐΰτα,  ονχ  ώς  6  Α Ηων  ιότόρηβεν,  Αίγνπτίον 
μάγον  τον  Έρμην  έπικαλεύαμένον  και  γοητείαις  δι' 
αντον  τον  νετόν  δννη&έντος  επαγαγεΐν,    άλλα  τον 

15  &είον  χριστιανών  παρακλη&έντος  εντενξεβι  καϊ  ρν- 
βαμενον  τότε  κάκείνονς  παραδο\οποιία  καϊ  άπαν  το 
ύτράτενμα.  ην  γαρ  τις  εν  τή  τότε  ^Ρωμαϊκή  οτρατια 
λεγεών ,  οϊ  πάντες  ηύαν  χριστιανοί,  άμηχανονντι  δ\ 
τω  αντοκράτορι  και  δεδοικότι  περί  παντϊ  τω  6τρα-Ό 

20  τενματι  λόγος  έΰτϊ  φάναι  τον  επαρχον  τον  δορνφο- 
ρικον  ώς  ονκ  έ^ύτιν  ο  μη  δύναται  το  γένος  των  κα- 
λονμένων  χριύτιανών '     είναι  δε   παρά   τή   ΰτρατια 
ανδρών  τοιούτων  τάγμα  όλόκληρον.    τον  δε  άκού-  ^11208 
ϋαντα  δεη&ήναι  τούτων  έπικαλέΰα6&αι  τον  οίκεϊον 

25  &εόν.  κάκείνων  εν%αμένων  κεραννώ  μεν  βλη&ηναι 
τονς  εναντίονς ,  ομβρον  δε  *Ρωμαίοις  καταρραγηναι. 
οίς  έκπλαγέντα  τον  Μάρκον  τιμηΰαι  μεν  τονς  χρι- 
βτιανονς  δόγματι,  κεραννοβόλον  ά'  εκείνο  καλέύαι 
το  ΰύνταγμα.    και  ότι  μεν  όντως  6  λεγεών  εκείνος 

30  εκλή&η  καϊ  παρά  τοις  άλλοις  "Ελληΰι  και  παρά  τω 
Αίωνι  ώμολόγηται,  την  δ\  αΐτίαν  ον  προΰτι&έαΰι. 
μέμνηται,  άε  της  παραδοξοποιίας  ταύτης  εν  τή  Έκ- 

6* 


84  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  II.  III. 

?Ι596κληΰια6τικη  ίβτορία  καϊ  6  Ενβέβιος.    ο  γ  ε  μην  Α Ηων 
φηβϊν  οτι  τον  ομβρον  γινομένου  οι  'Ρωμαϊοι  περί  το 
πίνειν  άβχολη&έντες  ολίγον   δειν   άπολώλειόαν  αν, 
των  βαρβάρων  επιτιθεμένων  τότε  αντοΐς,   εί  μη  χά- 
λαζα  κατερράγη  σφοδρά  και  κεραννοΐς  πολλοίς  έβάλ-  5 
λοντο  οι  πολέμιοι. 
3        Ό  δε  Κάϋΰιος  εν  τη  Σνρία  διάγων  ένεωτέριΰεν ' 
ος  Σνρος  ην,  άνηρ  δε  άριΰτος  καϊ  οίον  αν  τίνες  εξειν 
ενζαιντο  αυτοκράτορα,    εκινή&η  δε  προς  άποΰταΰίαν, 
αγγελίας  αντώ  ψενδονς  κομιΰ&είΰης  ως  6  Μάρκος  ίο 
άπέ&ανεν.    άπαξ  δε  προς  το  έργον  όρμηΰας  ουκ  άπέ- 
Β  6τη,  μετ    ολή/ον  μαθών  την  άγγελίαν  είναι  ψενδή ' 
ητοιμάζετο  δε  πολέμω  την  έξονβίαν  ε%ειν.    ο  δε  Μάρ- 
κος τονς    βτρατιώτας    βνγκαλεβάμενος   έδημηγόρηΰε 
καϊ   παρεθάρρννε   6φάς  προς  τον  πόλεμον.     πάρα- 15 
βκεναζομένω  δε  νΐκαί  τε  πλειύται  κατά   βαρβάρων 
διαφόρων  ήγγέλ&ηβαν    και   η   Καΰΰίον   Οφαγη,    όν 
έκατόνταρχός  τις  βαδίζοντι  προΰελ&ών  ετρωβεν  αίφ- 
νίδιον ,  ον  μέντοι  καιρίως,  προΰκατειργάΰατο  δε  τον 
φόνον  ο  δέκαρχος.     και  6  μεν  όντως  άπώλετο  μήνας  2ο 
τρεις  και  ημέρας  *έξ  την  άρχην  όνειρώξας,  καϊ  6  νιος 
δε  αντον   έφονεν&η  τνγχάνων  ετέρω&ι'    6  δ'  αντο- 
κράτωρ  ονδένα  των  έκείνω  ΰνναποΰτάντων  διεχρη- 
0  6ατο,  άλλ'  επιεικώς  έχρηΰατο  ξνμπαβι.    και  τη  βονλη 
δε  έπέΰτειλε  μηδένα  των  Καΰΰίω  ΰνναραμένων  τε-  25 
&νάναι '  ((μη  γαρ  γένοιτο"  εφη  '  μηδένα  νμών  δι'  έμε 
μήτε  τη  εμη  μήτε  τη  νμετέρα  ψήφω  ύφαγηναι.    αν 
δε   μη    τοντον   τνχω,    βπενΰω   δανεΐνΓ      οντω  δια 
πάντων  και  ενΰεβης  έγένετο  και  χρηότός.      ένομο&ε- 


1  Ενσέβιος]  Ή.ί&ί.  βοοίθδ.  5,  5. 

Οίΐρ.  3.      ϋίοηίδ    Ηίβίοήο,β    Κοιη&ηα6  1.   71,    ο.  22 — 36. 
Ευ.8βΙ>ϋ  Ηΐδίοπαβ  θοοίβδίαβίίοαβ  1.  4,  ο.  5  —  1.  5.  ρΓοοβπι. 


Ι,ΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  III.  85 

τή&η  δε  τότε  μηδένα  τον  έ&νονς  άρχειν  ο&εν  έγένετο, 
οτι  6  Κάΰβιος  εν  τη  Συρία  ηγεμονεύων ,  οπον  και  η 
πατρίς  αντον  ην,  ένεόχμωΰεν. 

Έλ&ών  δ9   εις  Ά&ήνας  6  Μάρκος  χιμάς  χε  χοΐξ 

■ο'Λ&ηναίοις  ενειμε  καϊ  διδαβκάλονς  έπϊ  πάβης  παι- 
δείας έταξε,  μιβ&ον  έτήβιον  εκ  τον  χαμείον  κομιζο- 
μένονς.     ες  δε  χην  'Ρωμην  έλ&ών  χοϊς  οφλονβι  χω 
βαβιλικω  χαμείω  και  τω  δημοΰίω  πάΰιν  άφηκε  χάςΌ 
όψειλάς.    πόλεΰί  χε  χρημαχα  δέδωκε,  και  χην  Σμνρ- 

ιο  ναν  υπό  βειβμοϋ  πα%ου<5αν  άνοικοδομη%ηναι  προύέ- 
χα%εν.  ως  δ*  αυ$ις  χα  Σκν&ικά  κεκίνηχο,  γυναίκα 
χω  νιω  %•αχχον  η  εβονλεχο  Κριΰπΐναν  βννωκιΰέ,  καϊ 
καχ  αυχων  εζεβχράχενΰε.  καϊ  χρημαχα  εκ  χον  δη- 
μοΰίον  τμηβε'   πάνχα  γαρ  χης  βουλής  και  χον  δήμον 

ΐ5  ελεγεν  είναι.  καχαπολεμη%ένχων  δ\  των  βαρβάρων 
ανχοκράχωρ  προβηγορεν&η  χο  δέκαχον.  καϊ  ει  εχι 
εζήκει ,  χα  εκεί  πάνχα  νπο  'Ρωμαίονς  αν  έποιηβαχο ' 
αλλά  μεχήλλαξε,  χών  ίαχρών  ανχον  καχεργαβαμένων, 
ως  λέγεχαι,  χω  Κομόδω  χαριζομενων.     άρχι  δε  <9ί/ι}-ΡΙ597 

2ο  ΰκων  χονχόν  χε  χοΐς  βχραχιώχαις  παρακαχέ%•εχο ,  ίνα 
μη  δοκη  νπ  ανχον  ΰνήβκειν,  και  χω  χιλιάρχω  χο 
6νν%ημα  αίχοννχι  "προς  χον  άναχέλλονχα"  είπεν 
"άπι&ι'  εγώ  γαρ  δνομαι  ηδη."  άριΰχα  ονν  άρζας 
μεχήλλαζε,    ζηοας  μεν   εχη   πενχηκονχα   καϊ    εννέα, 

25  χριάκονχα  καϊ  όκχώ  ένδεοντα  ημερών,  ανταρχηΰας  δε 
Ηχη  έννεακαίδεκα  και  ημέρας  ένδεκα,  ην  γαρ  καϊ 
φνΰει  άγα&ος  άνήρ,  πλεΐβχα  δε  καϊ  νπο  παιδείας 
βελχίων  έγένεχο.  ον  μένχοι  άξίως  χης  άρεχης  ενδαι- 
μόνηΰεν.      ένχεν&εν   δε  μάλλον  δανμάΰειεν  αν  χις 

δο  ανχόν,  οχι  καϊ  άλλοκόχοις  καϊ  έζαιϋίοις  χρηΰάμενος 
πράγμαβιν  ανχός  χε  περιεγένεχο  καϊ  χην  άρχην  διε- 
αώσαχο. 


86  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  III.  IV. 

Β  Τούτον  κρατούντος  6  ιερός  Πολύκαρπος  6  Σμύρ- 

νης αρχιερενς  τον  μαρτνρικόν  άνεδηβατο  βτέφανον' 
λν  II 209  και  ο  μέγας  έπϊ  λόγους  καϊ  μείζων  εν  ομολογία  Ίον- 
ύτΐνος  ένηθληΰεν ,  ον  πολλά  μέχρι  τονδε  βνγγράμ- 
ματα  όώζονται.  τω  δε  όγδόω  ετει  της  Μάρκου  Ονη-  5 
ρου  τον  Άντωνίνον  τοντον  αρχής  Ανίκητος  τελεντα, 
έτη  $ν  έπι  δέκα  της  Ρωμαίων  εκκλησίας  προβτάς' 
καϊ  τοντον  Σωτηρ  διαδέχεται,  καϊ  Κελαδίωνος  μετά 
δέκα  και  τέΰβαρα  ετη  την  ζωην  έκμετρηΰαντος 
Άγριππινος  την  Άλε%ανδρέων  έπιβκοπην  έγκεχείρι-  ίο 
βτο.  και  της  Αντιοχέων  εκκλησίας  μετά  Ήρωνα 
Κορνηλίον  προβτάντος  τέταρτον,  πέμπτος  Έρως  αν- 
τόν  διεδε\ατο,  κάκεΐνον  έκτος  Θεόφιλος,  ος  καϊ  κατά 

Ο  Μαρκίωνος  εγγράφως  ώπλίΰατο '    ον  έβδομος  διεδέ- 
ξατο  Μαζιμΐνος.    τον  ' Ρωμαίων  δε  άρχιερατενΰαντος  15 
Σωτηρος  μεταστάντος  των  γηίνων,  άντειΰήκτο  Ελεύ- 
θερος. 

4  Κόμοδος  δε  ο  νιος  Άντωνίνον  Μάρκον  άριστα 
παρά  τον  πατρός  τραφείς  τε  και  αναχθείς  ον  κατά 
την  παιδείαν  άποβεβήκει  ηνπερ  πεπαίδεντο.  αλλ1  2ο 
άκακος  μεν  ην  καϊ  προς  πανονργίαν  άποπεφύκει, 
δειλός  δε  ων  και  τοις  σννούσι  πειθόμενος  δι*  απλό- 
τητα τα  ηθη  τ  ε  διεφθάρη  καϊ  εις  άσέλγειαν  καϊ  μιαι- 
φονίαν  προήχθη ,  έννεακαιδεκέτης  τνγχάνων  οτε  της 
έξονΰίας  εκράτησεν.  όθεν  τάς  σνμβουλίας  των  άρί-  25 
ύτων  της  βονλής  παρωσάμενος,  ονς  επιτρόπονς  αντω 

Ό  επέστησεν  6  πατήρ ,  σπένδεται  τοις  βαρβάροις  και 
εις  την  Ρωμην  νπονοστεΐ ,  οντε  πονεϊν  εθέλων  καϊ 
έρραύτωνενμένης  έρών  βιοτης.  όθεν  καϊ  πλειστάκις 
έπεβονλενθη ,    καϊ  σνχνονς  άπέκτεινεν  ονκ  άνδρας  30 


Οαρ.  4.    ϋίοηΐδ  Ηίδίοπαβ  Κοιηαη&β  1.  71,  ο.  36  —  1.  72,  13. 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  IV.  87 

μόνον,  άλλα  καϊ  γυναίκας,  και  ΰχεδον  πάντας  τους 
τότε  άν&ήβαντας ,  άτερ  Πομπηιανού  καϊ  Περτίνακος 
καϊ  Βικτωρίνον ,  ωβτ  άπορον  λογίζεβ&αι  τοις  ταύτα 
βυγγραψαμενοις  όπως  εκείνοι  τον  φόνον  τότε  διεφυ- 

5  γον.  είβιόντι  δε  αύτω  εις  το  δέατρον  το  κυνηγετι- 
κον  έπεβούλευβε  Κλαύδιος  Πομπηιανός.  ξίφος  γαρ 
εν  τη  της  είΰόδου  άνατείνας  βτενοχωρία  εφη  "τούτο 
6οι  πεπομφεν  η  βουλή"  τούτω  κατηγγύητο  μεν  ή 
&υγάτηρ   Λουκίλλης    της    του    Κομόδου    ομαίμονος, 

ίο  ΰυνεφ&είρετο  δε  και  αύτη  ή  Λουκίλλα  ούτ    επιεικε-  ΡΙ598 
ΰτερα  ούτε  βωφρονεβτερα  ούβα  του  αδελφού,      διό 
καϊ   τον  Πομπηιανόν    άνεπειαεν  επι&έα&αι  τω  Κο- 
μόδω,  και  εκείνον  καϊ  εαυτήν  προβαπώλεΰεν.    άνεϊλε 
δ\  καϊ  την  γυναίκα  Κριΰπΐναν  6  Κόμοδος,  μοιχείαν 

15  επεγκαλεβας  αύτη.  και  εί'  τις  εκαβτον  των  ύπ'  εκεί- 
νου κταν&έντων  η  δια  βυκοφαντίας  ψευδείς  ή  δι' 
υποψίας  είκαίας  η  δια  πλούτον  βα&ύν  ή  δια  γένους 
λαμπρότητα  η  δια  παιδείας  ύπεροχήν  η  δι'  αρετής 
εύδοκίμηβιν  άκριβώΰαΰ&αι  τη    ΰυγγραφή    βουλη&ή, 

20  οχλον  αν  παρεξοι  τοις  επιεναι  το  ΰύγγραμμα  μελ- 
λουδιν. 

Έγένοντο  δε   και   πόλεμοι   αύταρχούντος   αυτού  Β 
προς  τε  τους  υπέρ  την  Λακίαν  βαρβάρους  καϊ  μεγι- 
ΰτος   ο   Βρεττανικός,    εφ'    ον   Μάρκελλον    Ουλπιον 

25  επεμψεν,  άνδρα  έγκρατώς  τε  ξώντα  καϊ  βτρατιωτι- 
κώς,  άδωρότατόν  τε  καϊ  άϋπνότατον  φύΰει  καϊ  ετι 
μάλλον  εξ  εγκράτειας,  ίνα  γαρ  μηδέ  άρτου  κορεννυ- 
ται,  πολυήμερόν  τε  και  παλαιότατον  αυτόν  ήΰ&ιεν, 
ωΰτε  μηδέ  δύναο&αί  τι  φαγεΐν  του  αναγκαίου  πάνυ 

3ο  επέκεινα.     ούτος  τους  εν  Βρεττανία  βαρβάρους  6φό- 


4  σνγγραψαμένοις]  ϋίοηί  72,  4. 


88  ΪΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXV. 

δρα  έκάκωβεν.  όθεν  δια  την  άρετην  αντον  ολίγον 
άπέκτεινεν  αν  τον  άνδρα  6  Κόμοδος. 
Ο  Περέννιος  δε  6  τον  δορνφορικον  άρχων,  τον  Κο- 
μό δον  άρματηλαβίαις  καϊ  άβελγείαις  έβχολακότος, 
ηναγκάζετο  τά  τε  Στρατιωτικά  καϊ  τα  τον  κοινού  5 
διοικεϊν.  εί'  τι  γονν  τοις  βτρατιώταις  άπηντα  πον 
δνβχερές,  έπ  εκείνον  τοντο  άνέφερον  και  έμηνίων 
αντώ.     οι  εν  Βρεττανία  τοίννν  βτρατιώται  βταβιά- 

ν?  11209  ζοντ ες  και  δια  τοντο  επιτιμηθέντες  χιλίονς  έπ\  πεν- 
τακοβίοις  εξ  εαντών  εις  την  Ίταλίαν  έπεμψαν '  οϊς  ίο 
τή  'Ρωμχι  πληβιάβαβιν  ο  Κόμοδος  προνπήντηβε  καϊ 
είπεν  "ώ  βνβτρατιώται ,  τι  βονλόμενοι  πάρεΰτε"  οί 
δε  **ηκομεν"  εφαβαν  '  έπεί  6οι  έπιβονλενει  Περεν- 
νιος."  και  ος  έπείΰθη  καϊ  τον  άνδρα  εζέδωκεν'  καϊ 
Ό  οί  ΰτρατιώται  αντον  καϊ  ήκίβαντο  καϊ  κατ έκοψαν ',  15 
διαγαγόντα  την  αρχήν  άδωρότατά  τε  καϊ  ΰωφρονέ- 
ατατα.  ονπερ  απαλλαγέντες  οι  Καιΰάρειοι,  ων  ο 
Κλέανδρος  κορνφαιότατος  ετνγχανεν  ων,  άπαν  εδρών 
χείριΰτον  άδεώς'  πάντα  γαρ  έπώλονν  και  νβριζον 
και  ηβέλγαινον.  2ο 

γΟ  #£  Κλέανδρος  μέγα  νπό  της  τνχης  αρθείς  καϊ 
έχαρίΰατο  καϊ  έπώληβε  βονλείας,  ΰτρατείας ,  επιτρο- 
πείας, ηγεμονίας  καϊ  απλώς  ξνμπαντα.  καί  τίνες 
πάντων  ών  εΐχον  το  βονλενταϊ  γενέσθαι  επρίαντο, 
ωΰτε  και  λεχθηναι  έπι  Ίονλίω  Σόλωνι  άφανεβτάτω  25 

ΥΙο99ανδρΙ  ότι  την  ονβίαν  αφαιρεθείς  έξωρίΰθη  εις  το 
αννέδριον.  και  νπάτονς  εις  ενα  ενιαντον  εί'κοΰΐ  καϊ 
πέντε  άπέδει\εν,  δ  μήτε  πρότερον  μήτε  ϋατερον  έγέ- 
νετο.  πάντοθεν  ονν  άργνρολογών  ίκτηβατο  πάμ- 
πολλα, άφ'  ών  πλεΐΰτα  τω  τε  Κομόδω  έδίδον  καϊ  3ο 
ταϊς  αντον  παλλακαΐς.  καίτοι  $'  όντως  νπό  της 
τνχης   αρθείς   άτίμως   άπώλετο.      ΰιτοδείας   γαρ  εν 


ίλβ.  χιι.  οαρ.  ιν.  ν.  89 

'Ρωμτ]  ΰνμβάΰης  πλέον  αντήν  Παπίριος  Λιοννΰιος 
επί  τον  ΰίτον  τεταγμένος  επετεινεν ,  ώς  αν  τον  Κλέ- 
ανδρον  οι  ^Ρωμαίοι  μιΰήβωΰί  τε  καϊ  διαφ&είρωύιν 
ώς  αίτιον  τον  κακόν  δια,  κλεμματα.      ήγετο   τοίννν  Β 

5  ιπποδρομία '  καϊ  μελλόντων  των  ίππων  άγωνιεΐβ&αι 
είβεδραμε  παιδιών  πλή&ος  είς  τον  ίππόδρομον '  καϊ 
των  παρθένος  τις  ήγεΐτο  μεγάλη  και  βλοβνρά,  ή  δαί- 
μων ες  νύτερον  ένομίβ&η.  καϊ  ύννεβόηύαν  μεν  τα 
παιδία,  καϊ  6  δήμος  εκ  τοντον  έζέκραγε  καϊ  ώρμηβε 

ίο  προς  τον  Κόμοδον  εν  προαΰτείω  οντά,  εκείνον  μεν 
νπερενχόμενος ,  τον  Κλεάνδρον  δε  κατενχόμενος'  6 
δε  ύτρατιώτας  επεμψεν  επ*  αντονς,  οι  καϊ  Ιτρωβάν 
τινας  καϊ  άπέκτειναν ,  άνείρζαι  δε  τον  δήμον  ονκ 
ΐβχνβαν,  αλλά  τω  πλή&ει  θαρρών  ή  τη  των  δορν- 

15  φορών  ίβχνϊ  εκείνος  ήπείχ&η.     πλησιαζόντων  δε  όν- 
τως 6  Κόμοδος  εδειύε,  δειλότατος  ων,  ώς  αντίκα  τον  Ο 
τε  Κλεάνδρον  και  το  παιδίον  αντον  ύφαγήναι  κελεν- 
βαι.      το  μεν  ονν  παιδίον  προΰονδισ&εν  διεφ&άρη, 
το    δε   τον  Κλεάνδρον   ΰώμα    λαβόντες  οί  'Ρωμαΐοι 

2ο  Ζύνραν  καϊ  ηκιβαντο ,  καϊ  ή  κεφαλή  αντον  επί  δόρα- 
τος περιήνεκτο.  καί  τινας  ετέρονς  των  παρά  τω  αν- 
τοκράτορι  δνναμενων  διέφ&ειραν. 

Κόμοδος   δε   έφόνα  καϊ  τονς  επιφανείς  άνδρας  6 
διεχειρίζετο   και   ήν  'Ρωμαίοις   άπααι   χαλεπώτατος, 

25  άναγκάζων  αντω  εξ  ανάγκης  ψηφίζε6&αι  οόα  τω  πα- 
τρϊ  αντον  εκόντες  δι9  εννοιαν  εψηφίζοντο.     άλλα  τε 
ονν  αντω  πάμπολλα  εψηφίό&ηΰαν  και  χρνόονς  άν-Τ> 
δριάς  ΰτα&μον  χιλίων  λίτρων,    καϊ  τονς  μήνας  πάν- 
τας  απ    αντον  κεκλήο&αι  τε&έβπικε'    καϊ  κατηρίΰ- 


Ο&ρ.   δ.     ϋΐοηίδ    Ηίδίοήδ,β    Εοπι&ηαβ    1.   72,    ο.   14—22. 
ΕυδβΜί  Ηΐδίοήαβ  βοοίβδίαβίίοαβ  1.  5,  ο.  9 — 21. 


90  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  V. 

μηντο  ωδε,  Αμαζόνιος,  Ανίκητος,  Ευτυχής,  Ευσεβής, 
Αούκιος,  Αίλιος,  Αυρήλιος,  Κόμοδος,  Λυγουβτος, Ηρά- 
κλειος, ^Ρωμαίος,  (Τπεραίρων.  πάντα  γαρ  ταύτα  εαυτω 
επεγραφε  τα  ονόματα,  και  τη  βουλή  οϋτως  έπέστελ- 
λεν  "αυτοκράτωρ  Καίσαρ  Λοΰκιος  Αϊλιος  Αυρήλιος  5 
Κόμοδος  Αύγουστος  ευσεβής  ευτυχής  ανίκητος  'Ρω- 
μαΐος  Ηρακλής  άρχιερεύς  δημαρχικής  εξουσίας  το 
όκτωκαιδ εκατόν ,  αυτοκράτωρ  το  όγδοον,  ύπατος  το 
εβδομον,  πατήρ  πατρίδος,  ύπάτοις ,  στρατηγοΐς ,  δη- 

Ρ1600μαρχικοΐς,  γερουσία  Κομοδιανη  ευτυχεί  χαίρεινΓ    και  ίο 
πολλούς   έστησαν    αύτω    ανδριάντας    εν  Ηρακλέους 
σχήματι.    καΐ  τον  αιώνα  τον  κατ    αυτόν  απ*  αυτού 
χρυσούν  ονομάζεσ&αι  καϊ  γράφεσ&αι  έψηφίσ&η '    εκα- 
λεΐτο  γαρ  προς  τοις  άλλοις  όνόμασι  κα\  χρυσούς  καϊ 

νϊΊ1211&εός.    πολλά  δε  δαπανώντι  αύτω  έπέλιπε  τα  χρή-  15 
ματα'    ό&εν  εγκλήματα  και  άνδράσιν  έπιφέρων  και 
γυναιξίν,   ους  μεν  εφόνευεν,  οϊς  δε  την  σωτηρίαν 
τής  αυτών  ουσίας  επίπρασκεν. 

(Ηρματηλάτει  δε  οίκοι,  δημοσία  γαρ  ήδεϊτο  τούτο 
ποιήσαι,  και  έμονομάχει,  οίκοι  μεν  μέχρι  φόνου,  εν  2ο 
δε  γ  ε  τω  &εάτρω  άσιδήρως  και  αίματος  ανθρωπίνου 
χωρίς,      οίκοι  δε  τίνων  τάς  τρίχας  ξυρών  τών  μεν 
Βτάς  ρίνας  παρετεμνε,  τών  δ\  τα  ώτα,  εν  ίων  δ'  έτε- 
ρον τι.     είσιών  δ1  ές  το  δέατρον  τω  τού  Ερμού  έκέ- 
χρητο  σχήματι ,  χρυσούν  κηρύκειον  μεταχειρισμένος.  25 
έφρόνει  δε  μέγα  και  ότι  ην  επαρίστερος.    κάμνων  $' 
εν  τω  άγωνίζεσ&αι  έπινε,  καϊ  οί  τής  βουλής  και  οι 
τών  ιππέων  παρόντες  "ζήσειας"  εζεβόων'    καί  "κύ- 
ριος ει"  καί  "πρώτος  ει"  καί  "πάντων  εύτυχεστάτας 
ν  ίκας  νικήσεις"  καί  "Αμαζόνιε  νικάς"  κράζειν  συν  ε-  80 
χώς  εκελεύοντο.    τους  δε  ποδών  εστερημένους  ή  τού- 
τους πεπηρωμενους  εκ  νόσου  η  συμφοράς  ά&ροίσας 


υΒ.  χιι.  οαρ.  ν.  91 

Λοτέ,  καϊ  δρακόντων  είδη  αύτοΐς  περιπλέξας  περί  τα 
γόνατα,  οία  γίγαντας  ως  Ηρακλής  ροπάλω  παίων 
άπέκτεινε. 

Μέλλων  δ '  αύ&ις  μονομαχήΰαι  ενετείλατο  τοις  Ο 

5  ίππεύβι  καϊ  τή  βουλή  εν  τή  ατολή  τή  ίππάδι  καϊ 
τοις  μανδύαις  είς  το  δέατρον  εΐΰελ&εΐν,  ο  ουκ  εί'&ι- 
ΰτο  γίνεΰδαι  εΐ  μη  τις  αυτοκράτωρ  έτυχε  τε&νηκως' 
καϊ  το  κράνος  δ1  αυτού  τή  τελευταία  των  αγώνων 
ημέρα  δια  των  πυλών  έξεκομίΰ&η  δι    ων  οι  τελευ- 

ο  τώντες  έξεφέροντο '    καϊ  ταύτα  τεκμήρια  του  μέλλειν 

ήδη  άπαλλαγήβεβ&αι  τής  αυτού  τυραννίδος  απαΰιν 

εδοξε.    και  τούτο  μετ    ολίγον  έγένετο'    Αιμίλιος  γαρ 

Ααϊτος  6  έπαρχος  καϊ  6  πρόκοιτος'Έκλεκτος,  τοΓ?  υπ 

αυτού  γινομένοις  άχ&όμενοι,  μη  ταύτα  ποιειν  παρη- 

5  νουν  αύτω '  ο  δεήπείλειΰφίΰικαί  έμηνία'  κάκεινοι  δεί- 
ΰαντες  έπεβούλευΰαν  αύτω,  δόντες  ίν  βοείοις  κρέαΰιΌ 
φάρμακου,  μήταχέως δε  τω  φαρμάκω  κατεργαβ&έντα, 
άλλα  καϊ  έζημεκότα  ύποτοπήΰαντά  τε  το  γεγονός  καϊ 
άπειλούντα  απέπνεαν   αυτόν  διά   τίνος  Ναρκίΰοου 

ο  λουόμενον ,  ετη  δώδεκα  καϊ  μήνας  εννέα  καϊ  ημέρας 
τεββαρεΰκαίδεκα  μοναρχήΰαντα ,  βεβιωκότα  δε  τριά- 
κοντα ένιαυτούς  εφ'  ενι  και  μήνας  τέΰβαρας.  είς  ον 
ή  οίκία  των  ώς  άλη&ώς  Αυρηλίων  τής  αυταρχίας 
έπαύΰατο. 

Έν  δέ  γε  τω  πρώτω  ετει  τής  μοναρχίας  Κομοδου 
Ιουλιανός  τήν  έπιβκοπήν  Αλεξανδρείας  ένεχειρίΰδη, 
Άγριππίνον  επί  δώδεκα  ετη  ταύτην  οικονομηΰαντος 
%αί  μεταστάντος  τών  τήδε.  τότε  και  Κλημης  υ  ατρω- 
ματεύς  έγνωρίζετο  καϊ  Πάνταινος  ο  φιλόΰοφος  ΰπου- 

(ο  δαΰτής   τε   κα\   κήρυξ   τού    κα&    ημάς    μυ6τηρίου.ΥΙ§()\. 
ανωτέρω    δε   τής  Ίεροβολύμων    έκκληΰίας    6    λόγος 
31  ανωτέρω]  ρ.  592,  Ο. 


92  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  V.  VI. 

ιστόρησε  Μάρκον  μετά  τους  εκ  περιτομης  κα&ηγή- 
σασ&αι,  της  πόλεως  πάρα  Αδριανού  άνοικοδομη&εί- 
6ης,  συνοίκισα  είσης  τε  ί|  έ&νών.  όν  Κασσιανός  διε- 
δεζατο ,  και  τούτον  Πούπλιος ,  καϊ  Πούπλιον  Ιουλια- 
νός, κάκεΐνον  Γάιος,  και  Γάιον  Σύμμαχος.  6  δ'  εφ*  5 
ετερω  Γαΐω  μετηλλαξε  την  ζωην.  εϊ&'  έτερος  Ιου- 
λιανός την  έπισκοπην  διεδέξατο,  καϊ  τούτου  διάδοχος 
ΚαπΙτων  εγενετο,  και  Ουάλης  Καπίτωνος,  Ονάλεντος 
δε  Αολιχιανός,  καϊ  έπϊ  πάσι  Νάρκισσος  τριακοστός 
επίσκοπος  των  Ιεροσολύμων  από  των  αποστόλων 
εγενετο.    δεκάτω  δ'  £τει  της  Κομόδου  άρχης  Έλεύ- 

Β  &ερος  6  της  "Ρωμαίων  εκκλησίας  επισκοπήσας  επ  ετη 
τρισκαίδεκα  των  τήδε  μετέστη ,  καϊ  Βίκτωρ  των  εκεί 
προέστη  πιστών,  καϊ  Ιουλιανού  επι  δεκατον  έτος 
την  Άλεζανδρέων  εκκλησίαν  ίΰύναντος,  καϊ  το  χρεών  ΐδ 
λειτουργησαντος ,  Δημήτριος  το  της  επισκοπής  ίνε- 
χειρίσ&η  λειτούργημα,  εν  δε  τη  τών  Άντιοχεων  εκ- 
κλησία μετά  Μαξιμΐνον  Σαραπίων  επεσκόπει  τους 
χριστωνύμους,  όγδοος  άρχιερεύς  άπό  τών  αποστόλων 
γενόμενος,  τότε  καϊ  απολλώνιος ,  άνηρ  επί  παιδεία  2ο 
καϊ  φιλοσοφία  βεβοημένος,  μαρτυρικώ  τέλει  έν  Ρώμη 
δόγματι  της  συγκλήτου  προς  τάς  αιωνίους  μετεστη 

6  μονάς. 
ΛνΐΙ212      Ό  μεν  ουν  Κόμοδος  τά  της  άρχης  διαφ&είρας, 

Ο  ως  εί'ρηται ,  κάκεΐνος  διέφ&αρτο '  οί  ό*ε  περί  τον  25 
"Εκλεκτον  καϊ  τον  Λαϊτον  τον  Περτίνακα  εις  την  αύ- 
ταρχίαν  δια  την  άρετην  καϊ  το  αξίωμα  αυτού  επελέ- 
ξαντο.  6  δε,  οτι  τέδνηκε  Κόμοδος  άκριβωσάμενος, 
έδέζανο  την  άρχην,  και  είσήλ&εν  εις  το  στρατόπεδον, 
καϊ  τη  τε  παρουσία  τού  Λαίτου  καϊ  άδραΐς  ύποσχε-  3ο 


Οαρ.  6.    ί)ίοηΐ8  Ηίδίοπαβ  Εοηι&η&β  1.  73,  ο.  1 — 10. 


υΒ.  χιι.  οαρ.  νι.  93 

ϋεβι  τους  οτρατιώτας  προβεποιήβατο.  είτα  εις  το 
ΰυνέδριον  άφικόμενος  είπεν  ότι  ((ώνόμαα μαι  υπό  της 
ΰτρατιάς  αυτοκράτωρ,  εζίΰταμαι  δε  της  αρχής  διά  τε 
την  ήλικίαν  καϊ  άρρωΰτίαν  καϊ  την  των  πραγμάτων 

5  δυύχέρειανϊ'    ως  δε  καϊ  παρά  της  βουλής  καϊ  επψ 
νειτο  καϊ  ηρεΐτο,  ο  μεν  αυτοκράτωρ  απεδείχθη,  ο  δε 
Κόμοδος  εψηφίΰ&η  πολέμιος,    και  ή  βουλή  καϊ  ο  δή- 
μος εις  εκείνον  εξυβριζον  καϊ  τάς  εικόνας  αυτού  κα-Ό 
τέϋπων.    ή&ελον  δε  καϊ  το  ύώμα  αυτού  διασϋραι  καί 

ίο  διαβπάΰαι'  είπόντος  δε  του  Περτίνακος  ήδη  τή  γή 
κεκρύφ&αι  αυτό,  του  μεν  άπεβχοντο,  άλιτήριον  δε 
και  τύραννου  άπεκάλουν  αυτόν  καϊ  άρματηλάτην  και 
μονομάχον  καϊ  πλείω  έτερα.  Αίβυς  ό*'  ήν  6  Περτί- 
να%  έξ  "Αλβης  Πομπηίας,  πατρός  ουκ  ευγενούς,  εν 

15  τοις  ίππευα  ι  χιλιαρχήβας.  ήν  δ'  ενπροαήγορος, 
ήκουέ  τε  ετοίμως  καϊ  άπεκρίνατο  όΰα  οί  έδόκει. 

Ούτω  μεν  6  Περτίναζ  τής  αρχής  επελάβετο,  και 
προς  ταΐς  άλλαις  επικλήΰεΰι  καϊ  πρόκριτος  τής  γε- 
ρουσίας  κατά    το    άρχαΐον    επωνομάό&η.     όΰα  γούν 

20  διεκειτο  πλημμελώς  προς  το  κόϋμιον   μετεΰκεύαβτο 
ο^κονο^α  καϊ  πρόνοια  του  αυτοκράτορος ,  και  ή  άτι-ι>ΐ602 
μία  των  αδίκως  πεφονευμενων  έλύ&η  παρ    αυτού, 
τοΰαύτη  δε  χρημάτων  ένδεια  κατά  το  βαΰίλειον  ήν 
ως  πέντε  καϊ  ε'ίκοοΊ  μυριάδας  δραχμών    ευρε&ήναι 

5  μόνας.  μόλις  ό*'  ούν  6  Περτίναζ  εξ  ανδριάντων  καϊ 
όπλων  καϊ  επίπλων  και  των  του  Κομόδου  παιδικών 
ά&ροίΰας  αργύρων  τοις  τε  δορυφόροις  ά  νπεΰχετο 
έδωκε  και  τω  δήμω  κα&'  εκατόν  δραχμάς.  όύοιςγάρ 
6  Κόμοδος  ες  τρυφήν  καϊ  ες  όπλομαχίαν  καϊ  άρματη- 

50  λαβίαν  έκέχρητο,  Σύμπαντα  προύτέ&ειτο  εις  το  πωλη- 
τήριον. 

Ό  δε  Λαϊτος  εύφήμει  μεν  τον  Περτίνακα,  τον  δε 


94  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  VI. 

Β  Κομοδον  ύβριζε,  και  τινας  βαρβάρους,  χρυβίον  παρ1 
εκείνου  κομιΰαμενους  επ  ειρήνη  πολύ ,  ετι  τυγχά- 
νοντας εν  οδώ  μετεπέμ-ψατο  καϊ  το  χρυβίον  άφείλετο, 
φράβατε  τοις  οίκοι"  φήβας  "ότι  Περτίναξ  άρχει"  ' 
ηδεβαν  γαρ  το  όνομα  του  ανδρός  ε%  ών  επεπόνδει-  5 
6αν.  καϊ  άλλα  δε  τοιαύτα  έπϊ  διαβολή  του  Κομόδου 
ο  Λαϊτος  έποίηΰεν.  άλλ'  ουκ  επί  μακρόν  ούτος  έμεινε 
πιβτός  τω  Περτίνακι.  ών  γαρ  ίμείρετο  μη  τυγχάνων, 
τους  βτρατιωτας  παρέ&ηζε  κατ  αυτού,  οί  #£  αρπα- 
γών είργόμενοι  παρ    αυτού,   εμίβουν  αυτόν  καϊ  έπε-  ι< 

Ο  βούλευον  ϋύν  τω  Λαίτω.  διό  τον  ύπατον  Φάλκωνα, 
γένει  καϊ  πλούτω  λαμπρυνόμενον,  αυτοκράτορα  ποιή- 
ΰαι  ϋυνέ&εντο.  ο  μα&ών  6  Περτίναξ  ες  δάλαόύαν 
διατριβών  δια  την  του  ΰίτου  παραΰκευήν,  εις  την 
πόλιν  ήπείχ&η  καϊ  εις  την  βουλήν  παρελ&ών  διει-$ι 
λέχ&η.  μελλόντων  δε  των  βουλευτών  καταψηφιεΐ- 
ΰ&αι  τού  Φάλκωνος  6  Περτίναξ  άνακραγών  "μη  γέ- 
νοιτο1 εφη  "τινά  βουλευτήν  εμού  άρχοντος  μηδέ  δι-  Ι 
καίως  ϋ-ανατω&ήναι" 

*0  δε  Λαιτός  τινας  τών  Στρατιωτών  ως  εκείνου  « 
κελεύοντος  εφ&ειρε '  φοβη&έντες  δε  οί  λοιποί  ε&ορύ- 
βηβαν.    διακόΰιοι  δε  οί  &ρα6υτεροι  ήρκότες  τα  ξίφη 
προς  το  παλάτιον  ώρμηβαν.    ώς  δ1  εντός  έγένοντο,  ή 

Ό  γυνή  αύτψ  τήν  τούτων  παρουοίαν  εμήνυβεν'    ο  δε\ 
καίτοι  δυνάμενος  άντιβτήναι  καϊ  διαφ&εΐραι  αυτούς  ^ 
τί}  τε  φυλακή  τή  νυκτερινή  καϊ  τοις  ιππεύΰιν,   ούτε 
τούτ     εποίηβεν  ούτε  κρυβήναι  και  διαφυγεΐν  ηρετί-  Ι 
6ατο9  αλλ1  ελπίβας  ΐβως  καταπλήξειν  αυτούς  όφ&εϊς 
ν?Ι12ΐ'όκαΙ  πείΰειν  διαλεχτείς .  άπήντηαε  προβιούΰιν.    οι 
δε  το  μεν  πρώτον  αίδοϊ  ύπεβτάληύαν  και  τοις  κου-  Μ 
λεοΐς  τα  ξίφη  ενε&εντο,   ώς  δ1  εις  αυτών  προπηδή- 
6ας  "τούτο  6οι"  εφη  το  ξίφος  δείξας  ((οί  ΰτρατιώται 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  VI.  VII.  95 

πεπόμφαΰι" ',  και  αυτόν  έπληξε,  καϊ  οι  άλλοι  βυνεκι- 
νή&ηβαν  καϊ  κατε'κοψαν  αυτόν  τε  τον  αυτοκράτορα 
καϊ  τον  Έκλεκτον.  είτα  την  του  Περτίνακος  κεφαλήν 
οί  ατρατι ώται  δόρατι  περιπείραντες  περιηγον,  τω  Ρ 1 603 
5  έργω  ελλαμπρυνόμενοι.  ίβίω  δε  ο  άνηρ  έ*τη  επτά 
καϊ  έζήκοντα  δέοντα  τεΰΰάρων  μηνών,  άρζας  μόνας 
ημέρας  όγδοηκοντα  και  επτά. 

Αιαγγελθείΰης    δ\   της  ΰφαγης  του  Περτίνακος  7 
Σουλπικιανός,  ΰταλεϊς  είς  το  βτρατόπεδον  παρ9  εκεί- 

ιο  νου  ίνα  τα  έκεΐ  καταβτηβηται ,  εμεινεν  εν  αύτώ  καϊ 
£πραττεν  όπως  αν  αυτοκράτωρ  άποδειχθή.  καν  τούτω 
Ιουλιανός  6  Λ  ίδιος,  χρηματιβτής  τε  και  άπληβτος, 
νεωτέρων  άει  πραγμάτων  επι&υμών  και  προς  του 
Κομόδου  δια  τούτο  είς  Μεδιόλανα  την  εαυτού  πα- 

15  τρίδα  εξελα&είς,    μαθών  την  τελευτην  του  Περτίνα-Β 
κος,  βπεύβας  είς  το  βτρατόπεδον  παρεγένετο.     και 
προς  ταΐς  πύλαις  εβτώς  ο  μεν  έξωθεν,  6  δε  Σουλπι- 
κιανός  έ'βωθεν,    την  *Ρωμην  και  την  ταύτης   άρχην 
ωνητίων  εκ  των  Στρατιωτών ,  διαγγελλόντων  τινών 

2ο  καϊ  λεγόντων  εκατερω  ότι  "τόβον  ούτος"  καί  "τόβον 
εκείνος  δίδωΰι,  τί  ούν  βύ  προβτίθης ;"  όμως  πολλών 
ύπεΰχημένων  τοις  βτρατιώταις  παρά  του  Ιουλιανού, 
εκείνον  προετιμηΰαντο ,  φοβηθέντες  μάλιΰτα  τον 
Σουλπικιανόν  ως  τιμωρηβοντα  τω  Περτίνακι  οία  δη 

25  κηδεϋτή. 

Είβδεχθεις  δε  είς  το  βτρατόπεδον  Ιουλιανός  και 
αυτοκράτωρ  αποδειχθείς  εκείθεν   προς   την  άγοράν 
έφοίτηΰε  καϊ  το  βουλευτήριον ,  δορυφόρους  παμπλη-  Ο 
&εΐς  επαγόμενος,  Ινα  δι    εκείνων  καϊ  την  γερουβίαν 

30  και  τον  δημον  δεδίζηται.    καϊ  είπε  προς  την  βουλην 


Οαρ.  7.     ϋΐοηίδ  Ηίδίοη&β  Εοπιαηαβ  1.  73,  ο.  11 — 17. 


96  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  VII. 

οτι  καϊ  ύμεΐς  άρχοντος  δέεΰ&ε  και  αυτός ,  ει  και  τις 
άλλος,  άζιώτατός  ειμί  ήγεμονεύβαι  ύμώνϊ'  ει  ούν 
και  εμιβεΐτο  δια  την  μεγαλανχίαν  καϊ  δια  τους  το 
βουλευτήριον  κυκλωΰαμένους  όπλίτας,  άλλα  δια  το 
δέος  κάκ  της  βουλής  την  αύταρχίαν  έβεβαιωΰατο '  5 
καϊ  άνήλ&εν  εις  το  παλάτιον. 

Τη  δ1  υατεραία  οι  μεν  της  βουλής  προβήλ&ον 
αυτω,  ίνα  μη  φωρα&εΐεν  άχ&όμενοι  έπ  αύτω,  6  δε 
δήμος  φανερός  έΰκυ&ρώπαζε'  καϊ  ες  το  ύυνέδριον 
ελ&οντος  του  αυτοκράτορος  έζέκραγον  ώς  εκ  ύυν&ή-  ίο 
ματος  άπαντες,  πατροφόνον  αυτόν  καλούντες  και  άρ- 
Όπαγα  της  αρχής,  εκείνου  δε  μη  χαλεπαίνειν  προσ- 
ποιούμενου καϊ  άργύριόν  τι  ΰφίΰιν  ύπιΰχνουμενου 
ηγανάκτηΰαν  ώς  δεκαζόμενοι,  και  Σύμπαντες  έξεβόη- 
6αν  *  ου  %•έλομεν ,  ου  λαμβανομένη  ο  δε  Ιουλιανός  15 
τους  ταύτα  λέγοντας  εκέλευόε  κτείνεΰ&αι.  καϊ  6  δή- 
μος ετι  παρώ%υντο,  καϊ  του  τε  Περτίνακος  εμέμνηντο 
καϊ  ες  τον  Ίουλιανόν  άπέβκωπτον.  καϊ  πολλοί  πολ- 
λαχού  τής  πόλεως  τιτρωΰκόμενοι  και  κτεινόμενοι  άν- 
τεϊχον,  και  όπλα  λαβόντες  ΰυνέδραμον  εις  τον  ίππο-  20 
δρομον,  εν&α  νύκτα  τε  καϊ  ήμέραν  διήγαγον  αΰιτοι 
έπιβοωμενοι  τους  λοιπούς  βτρατιώτας,  καϊ  μάλλον 
τον  Νίγρον  τον  Πεύκέννιον  καϊ  τους  μετ  αυτού  εν 
τη  Συρία  όντας,  είτα  τω  λιμω  και  τη  αγρυπνία  κα- 
¥1§0±κω%•έντες  διελύ&ηβαν  καϊ  ήΰύχαζον.  Ιουλιανός  δε  25 
ούτως  την  αρχήν  αρπάΰας  άνελευ&έρως  αυτή  έχρήτο, 
&ωπεύων  την  βουλήν  καϊ  τους  τι  δυναμένους ,  και 
τα  μεν  χαριζόμενος,  τα  δ9  έπαγγελλόμενος'  καϊ  πάντα 
έπϊ  θεραπεία  έποίει  των  δυνατών,  ου  μέντοι  καϊ 
έπιβτεύετο. 

Και  ταύτα  μεν  κατά  την  *Ρωμην  επράττετο'    οί 
$£   των   Στρατοπέδων   ηγεμόνες   τρεις   όντες,   ο   τε 


ΙΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  VII.  97 

Σενήρος  τής  Παννονίας    άρχων,    τής  Συρίας    δ1    6 
Νίγρος,  της  Βρεττανίας  δε  6  Άλβινος,  εις  καδαίρε- 
6ΐν  τον  Ιουλιανού  τα  περί  αύτον  μα&όντες  κεκί-\Ύ ΙΙ214 
νηντο.     των    άλλων    δε   6  Σενήρος    δεινότερος    ων 

5  ελογίΰατο  ως,  ει  τον  Ίονλιανον  καταλνΰονβι,  ΰφίβιν 
αντοΐς    οι    τρεις    άμφιββητήοΌνβι  περί   της   αρχής, 
έγνω  τοίννν  τον  ενα  προ6οικειώΰα6&αι.    οτυ  δε  καϊ  Β 
πορρωτέρω  αντον  6  Νίγρος  ετνγχανεν  ων,  και  μέγα 
φρονεΐν  αντον  είκαξεν  επικεκλημενον  νπο  τον  δήμον, 

ίο  ώς  εΐρηται,  προς  τον  Άλβϊνον  άπένενβε,  καϊ  δι* 
απορρήτων  αντω  έγραφε  Καίΰαρα  ποιήΰειν  αντόν. 
καϊ  ος  κατά  χωράν  εμεινεν,  ώς  κοινωνήσει  τής  αρ- 
χής τω  Σενήρω  τε&αρρηκώς.  6  δε  Σενήρος  επί  την 
'Ρωμην  ήπείγετο. 

15  Καϊ  6  Ίονλιανος  ταύτα  μα$ών  πολέμων  τε  ψη- 
φίόαΰ&αι  τον  Σενήρον  την  βονλήν  παρεύκεναΰε,  καϊ 
προς  πόλεμον  ήτοιμάξετο,  καϊ  το  παλάτιον  κιγκλίΰι 
καϊ  &νραις  ίΰχνραΐς  εκρατννατο '  ότι  γαρ  ενόμιζε  μη 
αν  ποτέ  ραδίως  τους  οτρατιωτας  κτανεΐν  τον  Περτί- 

2ο  νάκα ,   εΐ  γε  δη  ΰννεκέκλειΰτο ,   ωετο  ώς  δννήΰεται  Ο 
κατακλειθ&ε\ς    εν    αντω    περιγενέα&αι,  αν  ήττη&ή. 
εφόνενΰε  δε  και  τον  Ααϊτον ,  και  επί  τον  Σενήρον 
κα&ήκε    ΰνχνονς    ώς    τον    άνδρα    δολοφονήβοντας. 
έπει    δ1    εκείνος    είς  την  Ίταλίαν  είΰεβαλε  και  την 

κ'Ράβενναν  ωκειώαατο ,  και  οι  πεμπόμενοι  προβεχώ- 
ρονν  αντω,  καϊ  οι  δορνφόροι  δια  την  παρονΰίαν 
Σενήρον  εδειλαίνοντο,  ΰνγκαλέΰας  τους  τής  βουλής 
έκέλενε  κοινωνόν  αντω  τής  αρχής  τον  Σενήρον 
ψηφίΰαβ&αι.      τον    δε    Σενήρον    τοις    ΰτρατιώταις 

3ο  μηδέν  κακόν  πείβεύ%αι  γράψαντος  εκδούδι  τους 
ΰφαγεΐς  τού  Περτίνακος,  πειβ&έντες  εκείνονς  τε 
ΰννελαβον  καϊ  τω  Σιλίω  Μεΰβάλα  νπατενοντι  ταύτα 

ΖΟΚΑΚΔ8    III.  7 


98  ιίβ.  XII.  ΟΑΡ.  VII.  VIII. 

ϋ  εμηνυΰαν.  ο  δε  την  βουλην  ά&ροίΰας  εις  το  Αθή- 
ναιον,  ούτω  καλούμενου  ώς  εν  αύτω  των  παιδευο- 
μενων  ποιούμενων  την  άβκηΰιν,  τα  παρά  των  ΰτρα- 
τιωτών  αυτή  εκοινώόατο.  καϊ  η  βουλή  τον  μεν 
Ιουλιανού  κατεψηφίαατο  θάνατον ,  τον  δε  Σευήρον  δ 
άνεϊπεν  ευθύς  αυτοκράτορα,  κάντεύ&εν  έν  τω  πα- 
λατίω  ο  Ιουλιανός  εφονεύ&η,  ειπών  "τί  γαρ  δεινόν 
εποίηΰα,  και  τίνα  άπέκτεινα"  έβίω  δε  ετη  εζήκοντα 
προς  μηοϊ  τεΰβαρβι  καϊ  ίβαρίθμοις  ήμέραις,  άρζας 
ημέρας  έζήκοντα.  ίο 

8  Σευήρος  μεντοι  την  αύταρχίαν  λαβών  τους  μεν 
αύτόχειρας  του  Περτίνακος  των  στρατιωτών  θανάτω 
Ρ1§0δεδικαίω6ε,  τους  δ1  άλλους  όνειδίΰας  πικρότατα  των 
τε  οπλών  άπεΐρξε  καϊ  τους  ίππους  άφείλετο  καϊ  της 
'Ρώμης  άπήλαΰε.  και  ούτως  εις  την  'Ρώμην  είΰήλαΰε  ΐ5 
βαδίζων '  καί  06  και  ο  ΰτρατός  οπλίτης  παρείπετο, 
καϊ  η  πόλις  άν&εβί  τε  καϊ  δάφναις  άπαΰα  εΰτεφά- 
νωτο,  και  οι  άνθρωποι  λευχειμονούντες  εύφημουν 
αύτον  καϊ  άκούΰαι  αυτού  καϊ  θεάΰαΰ&αι  λίαν  έόφά- 
δαζον.  εϊόελ&ών  δε  ένεανιεύβατο,  οία  και  οι  πρώην  2ο 
αγαθοί  αυτοκράτορες,  ώς  ούδένα  των  βουλευτών 
άποκτενεϊ,  καϊ  ώμοβε  περί  τούτου,  καϊ  -ψηφίόματι 
κοινω  τούτο  κυρωθηναι  προβετετάχει.  αλλ1  ουκ  εις 
μακράν  τον  νόμον  τούτον  παρέβη,  αύτον  γάρ  τον 
Ίούλιον  Σόλωνα  τον  και  το  δόγμα  τούτο  αυτού  κε-  25 

Β  λεύΰαντος  ΰυγγραψάμενον  ού  πολλώ  ύΰτερον  έκτεινε, 
και  άλλους  άνεΐλε  πολλούς"  και  τη  βουλή  ού  κατά- 
θύμια  έπραττε,  καϊ  είθιΰμένου  τους  σωματοφύλακας 
εκ  της  Ιταλίας  είναι  και  άλλων  εθνών  ίπιεικεύτερων 


0»ρ.  8.    ϋίοηίβ  ΗίβΙοή&β  Κοηα&η&β  1.  74,  ο.  1  —  ο.  14. 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  VIII.  99 

τοις  εί'δεόι  καϊ  απλούστερων  τοις  ηθεΰιν,  εκείνος 
παρά  το  $θος  ΰτρατιωτών  την  πόλιν  ένέπληΰε  καϊ 
ίδεΐν  άγριωτάτων  καϊ  άκονβαι  φοβερωτάτων  καϊ 
ομιληβαι  άγροικοτάτων. 
5  Έγένετο  δε  αύτω  τίνα  ΰημεϊα  την  ηγεμονίαν 
προμαντευόμενα.  εδοξέ  ποτέ  όναρ  λύκαιναν  θηλά- 
ζειν,  ώς  περί  'Ρωμυλου  ιβτόρηται '  καϊ  ύδωρ  καθεν- 
δοντος  ωβπερ  εκ  πηγής  άνεδόθη '  καϊ  καθ1  ύπνους 
αύτω  η  των  "Ρωμαίων  ϋυμπαΰα  βουλή  καϊ  6  δήμοςνΐΙΙΖίδ 

ίο  προΟηει  τε  καϊ  ηβπάξετο.     καϊ  αύθις  έδόκει   εν  τη 
αγορά    τη   ^Ρωμαία    ιππεύοντα   τον  Περτίνακα   τον  Ο 
ίππου  άπορριφήναι,  αυτός  δε  τούτου  εκόντος  έπιλα- 
βέΰθαι.     έφηβος    δε    ων    ες    τον  βαβιλικόν  δίφρον 
άγνοών,  αλλ1  ουκ  εκ  προνοίας  ϋπαρ  έκάθιβεν. 

15  Αυταρχηβας  δε  δια  πλείΰτων  τρόπων  έτίμηΰε 

τον  Περτίνακα,  και  ταφην  αυτού  καίτοι  πάλαι  θα- 
νόντος πολυτελεβτάτην  έποίηόεν.  είτα  κατά  του 
Νίγρου  εΰτράτευΰεν'  ός  Ιταλός  ην  έξ  ιππέων ,  ου 
των    πάνυ    δ1    έπιβήμων.     καϊ    διαφόρων   πολέμων 

2ο  ύυγκροτηθέντων  τέλος  εν  Ίΰ6ω  της  Κιλικίας   περί 
τάς  καλουμενας  Πυλας,  αϊ  διά  την  του  τόπου  Στενό- 
τητα ούτω  κεκληνται,  ένθεν  μεν  γαρ  όρη  άνατείνειΌ 
απότομα,  κρημνοί  δ'  εκείθεν  βαθεΐςκαθηκουΰινείς  την 
θάλαβΰαν,  μάχης  καρτεράς  γενομένης  ηττηθη  ο  Νί- 

25  γρος '  καϊ  το  πλέον  μεν  της  αυτού  δυνάμεως  εκεΐΰε 
διώλετο,  εκείνος  δε  φεύγων  κατελήφθη  και  άνψ 
ρέθη.  ου  τμηθεΐΰαν  την  κεφαλήν  ο  Σευηρος  πέμ- 
ψας  είς  το  Βυζάντιον  άνεβταύρωαεν,  ΐν'  ίδόντες  αυ- 
τήν οί  Βνζάντιοι  προβχωρήβωβι. 

30  Τους    δε    τα  Νίγρου  φρονήβαντας  δικαιούντος 

Σευήρου,  βουλευτής  τις  Κάΰΰιος  Κλημης  κρινόμενος 
παρ1  αύτω  έπαρρηΰιάΰατο  φηΰας  ώς  'έγώ  οϋτε  6ε 

7* 


100  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  VIII. 

ούτε  Νίγρον  ήπι6τάμην9  καταληφθείς  δε  εν  τη  έκεί- 
ΡΙβΟθνοι;  μερίδι  ου  6οϊ  πολεμήβειν  ήθελον,  άλλ'  Ιουλια- 
νού καταλύβειν'  καϊ  τα  αυτά  ΰοϊ  βπουδάΰας  ουκ 
ήδίκηβα.  αλλ1  ουδ'  ότι  μη  προς  6ε  ύβτερον  μετ- 
έβτην'  ουδέ  γαρ  ούδε  βύ  αν  ήθέληβας  ουδένα  των  5 
αών  εταίρων  προς  εκείνον  αύτομολήβαι.  εξέταζε 
ούν  μη  τα  ΰώματα  ημών  μηδέ  τα  ονόματα ,  αυτά  δε 
τά  πράγματα '  πάν  γάρ  ό,τι  αν  ημών  καταγνώς,  τούτο 
καϊ  6 εαυτού  καϊ  τών  ΰών  εταίρων  καταψηφιεΐ."  τού- 
τον ο  Σευήρος  της  παρρησίας  θαυμάϋας  άφηκεν  ίο 
εχειν  της  ουβίας  το  ήμιβυ. 

Οι  δε  Βυζάντιοι  καϊ  ζώντος  του  Νίγρου  και  θα- 
νόντος πολλά   καϊ  θαυμαβτά   £δρα6αν ,    επϊ  χρόνον 

Β  πολιορκούμενοι   τριετή,      ηρουν   μεν  γάρ  και  πλοΐά 
τίνα    παραπλέοντα ,    ηρουν    δε    καϊ    τριήρεις    τών  15 
εν  τω  όρμω  τών  εναντίων  ούβών.     τάς  γάρ  άγκυρας 
αυτών  ύφύδροις  κολυμβηταΐς  άποτέμνοντες  καϊ  ήλους 
ες  τους  ταρΰους  υφών  πηγνυντες  καϊ  τούτων  καλώ- 
δια έ%άπτοντες  έπεβπώντο  αύτάς,  αύτομάτας  προβ- 
πλέειν  δοκούόας.    έπει  δε  πάντα  αύτοϊς  εζεδαπανή-  20 
θηβαν,  όμως  άντειχον,  καϊ  ζύλοις  εκ  τών  οίκιών  ες 
τάς  ναϋς  έχρώντο  και  ΰχοίνοις  άς  επλεκον  κείροντες 
τάς  τρίχας  τών  γυναικών,  καϊ  ότε  τοις  τείχεβι  προΰ- 
έβαλλον    οι    πολέμιοι,    λίθινους   τε  και   εκ  χαλκού 
πεποιημένους  και  ανδριάντας  καϊ  ίππους  ήκόντιζον  25 
εις  αυτούς,      ως    δε  καϊ  πάν  αυτούς  έπέλιπε  νενο- 
μιΰμένον   έδώδιμον,    βύρβας  διαβρέχοντες   ήΰθιον. 

Ο  καϊ  τούτων  δε  άναλωθειΰών  καϊ  έπ    αλλήλους  ετρά- 
ποντο  καϊ  βαρκών  ανθρώπειων  έγεύοντο.    είτα  καϊ 
άκοντες  την  πόλιν  παρέδοβαν ,  καϊ  οι  Ρωμαίοι  τους  3ο 
ΰτρατιώτας  καϊ  τους  εν  τέλει  ούμπαντας  διεχρήβαντο. 
ό  δε  Σευήρος  ήβθη  λίαν  έπϊ  τη  άλώΰει  του  Βυζαν- 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  VIII.  IX.  101 

τίου.  άφείλετο  δε  την  τε  ελευ%•ερίαν  της  πόλεως  καϊ 
το  αξίωμα  το  πολιτικόν,  καϊ  δαβμοφόρον  άποφήνας, 
δημεύΰας  τε  τάς  ούΰίας  των  πολιτών,  Περιν&ίοις 
αυτήν  τε  καϊ  την  χώραν  αυτής   έχαρίβατο.     τα  δε 

5  τείχη  της  πόλεως  κα&ελών  εκείνους  μεν  ούδεν  πλέον 
έλύπηΰεν  η  της  δόξης  αυτούς    έΰτέρηΰεν  ην   εκαρ- 
πονντο  εκ  της  αυτών  επιδείξεως ,  των  δε  ^Ρωμαίων 
μέγα  κα&εϊλεν  ορμητήριον  προς  τους  εκ  Πόντου  καϊΐ> 
της  Άβίας  βαρβάρους ,  άλλα  μην  καϊ  κρηύφύγετον ' 

ίο  ην  γαρ  τα  τείχη  του  Βυζαντίου  καρτερώτατα. 

Σευήρος    δε    δοξομανών    κατά    των  Όόροηνών  9 
βαρβάρων  καϊ   των  ^Αδιαβηνών  καϊ   των  Άραβίων 
εβτράτευΰε,  καϊ  εις  την  Νίόιβιν  άφικόμενος  έκεΐΰ-εν 
έπεμψε  στρατηγούς  τε  και  τάγματα  κατά  των  είρη- 

15  μ ένων  έ&νών,  οι  την  τε  χώραν  αυτών  έδηουν  καίΛνΐΙ216 
τάς  πόλεις  έλάμβανον. 

Λύ&ις  δε  πόλεμος  ΰυνηνέχ&η  τω  Σευήρω  εμ- 
φύλιος. 6  μεν  γάρ  τω  Άλβίνω  ούδε  την  του  Καίσα- 
ρος εδίδου  τιμήν,  ο  ά'   τ\τει  καϊ  την  του  αυτοκρατο- 

20  ρο£.  βυγκινουμένης  δε  δια  ταύτα  της  οικουμένης,  ο 
δήμος  εν  ιπποδρομία  ΰυνειλεγ  μένος  πολύς   έκφανε- 
ΰτατα  κατωδύρατο ,  " μέχρι  πότε  τοιαύτα  πάΰχομεν  ΡΙ607 
κράζοντες  καί  "μέχρι  πού  πολεμούμε&α;     και  άλλα 
δέ  τίνα   τοιαύτα   ως   εκ  %•ειοτέρας  τίνος  έπιπνοίας 

25  έν%ου6ιώντες  εβόηΰαν.  πώς  γάρ  τοόαύται  μυριάδες 
ως  υπό  χορολέκτγι  ομοφώνως  είπον  καϊ  απταίστως  α 
εϊπον ;  τέως  μέντοι  μάχης  βυγκροτηδείβης  και  πολλας 
Ιδέας  τε  και  τροπάς   και   μετακλίΰεις  τού   πολέμου 


0«ιρ.    9.      ϋίοηίδ    ΗίβΙοπαβ    Κοπιαηαβ    1.    75,    ο.    1  — 
ο.  13. 


102  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  IX. 

έβχηκότος  6  Άλβινος  ήττη&η,  πεΰόντων  μεν  άμφοτέ- 
ρω&εν  Ρωμαίων  βχεδόν  υπερβαινόντων  καϊ  άρι&μόν, 
του  δε  Άλβίνον  εαυτόν  άνελόντος.  ω  κειμένω  έπεν- 
τρνφήσας  6  Σενήρος  και  γλωΰΰαλγηύας  το  μεν  άλλο 
οώμα    ριφηναι   έκέλευΰε,    την    κεφαλήν    δ1    ες    την  5 

Β'Ρωμην  στείλας  άνεβταύρωΰε.    και  πολλούς  των  της 
γερονϋίας  άπέκτεινε,  τινάς  δε  και  άπέλυΰε. 

Μετά  ταύτα  δε  κατά  των  Πάρ&ων  έΰτράτευΰε 
την  Μεΰοποταμίαν  έλόντων.  καϊ  πλοία  καταβκευ- 
άΰας  εν  τω  Ευφράτη  την  τ  ε  Σελεύκειαν  και  την  ίο 
Βαβυλώνα  εκλειφ&εΐΰαν  έλαβε,  και  την  Κτησιφώντα 
ελών  διαρπάΰαι  τοις  ΰτρατιώταις  εφήκε,  πολλούς  τε 
άνεΐλε  και  ζώντας  πλείονας  είλεν.  ούτε  δε  τον  Ουο- 
λόγαιΰον  επεδίωξε  τον  τών  Πάρ&ων  ηγεμονεύοντα 
αναχωρηβαντα  οί'καδε,  ούτε  την  Κτησιφώντα  κατ-  ΐδ 
έΰχεν,  αλλ9  ωχετο  ώαπερ  ίνα  διαρπάΰη  ταύτην  μό- 
νον εβτρατευκώς. 

Έν  ω  δε  έπολέμει,   άνδρας  δύο  άπεκτεινε   τών 

€  επιφανών,  τον  μεν Κρίΰπον'ΐούλιον  χιλιαρχούντατών 
δορυφόρων,  ότι  ηχ&ετο  τή  του  πολέμου  κακώΰει  καΐ20 
τι  καϊ  παρεφ&εγξατο ,  καϊ  τον  κατηγορηΰαντα  αυτού 
ΰτρατιώτην  χιλίαρχον  άπέδειζεν  άντ  αυτού '  τον  δ\ 
Λαϊτον ,  ότι  φρόνημα  είχε  καί  ότι  υπό  τών  ΰτρατιω- 
τών  ηγαπάτο,  καϊ  ούκ  άλλως  ΰτρατεύΰειν  έλεγον  ει 
μη  Λαΐτος  αυτών  ηγοΐτο.  καϊ  τον  φόνον  αυτού  τοις  25 
ΰτρατιώταις  προΰηπτεν,  ότι  φ&όνω  αυτόν  άνελών 
ούκ  είχε  λέγειν  αίτίαν. 

Είτα  επί  τα  'Άτρα  έΰτράτευΟε.    πόλις  δε  ταύτα 
Άράβιος,    εν   γι  πολλά  τε  άλλα  άπέκειντο  χρήματα 
καϊ  τα  τού  Ηλίου  δε  άνα&ήματα,  ω  η  πόλις  άπέκειτο.  80 
ούδεν  δε  άνύΰας,  καίτοι  το  εκτός  τείχος  κα&ΐ]ρηκώς, 

Ό  καϊ  πολλούς  τών  οικείων  άποβαλών,  άνεχώρηΰε '  και 


υΒ.  χιι.  οαρ.  ιχ.  χ.  103 

εις  την  Παλαιύτίνην  άφίκετο  και  ες  Αϊγυπτον ,  και 
πάβαν  είδε  καϊ  τα  κεκρνμμένα  έπολυπραγμόνηβεν. 
ην  γάρ  οίος  μήτε  δοιον  μήτε  τι  άν&ρώπινον  κατα- 
λιπεΐν  άνερεννητον.    και  τα  βιβλία  α  τι  είχον  άπόρ- 

5  ρητον    εκ  πάντων  των  άδυτων  άνείλετο,  οΰα  τέως 
εύρεΐν  δεδύνητο. 

Ταύτα  μεν  όντως '  είρήβ&ω  δ'  ως  εν  παρόδω 
καϊ  οΰα  τον  Αίωνα  περί  τον  Νείλον  λέγοντα  εύρο- 
μεν,  ο&εν  τε  αναδιδόταν    καϊ  δια  τί  κατά  το  &έρος 

ίο  πεποίηται  την  άνάβαβιν.      λέγει   τοίννν  ότι  εκ  του 
'Άτλαντος  άναδίδοται ,    τον   δ\  "Ατλαντα  ορός   είναι 
εν    τη  Μακεννίτιδι    παρ*    αύτω    τω  '&κεανώ  πρόςρι$ο$ 
έΰπέραν,  καϊ  ορών  απάντων  ύπερανίβταΰδαι ,   ωΰτε 
καϊ  κίονα  αυτόν  δια  το  ΰψος  παρά  των  ποιητών  κλη- 

15  &ηναι  του  ουρανού,  μήτε  γάρ  άναβηναί  τινά  ποτέ 
εις  άκρον  αυτού  μητ  ίδέΰ&αι  τάς  αυτού  κορυφάς 
χιόνος  άεϊ  πλη&ούβας,  ίξ  ης  πολύ  καταρρεΐν  το 
ύδωρ  υπό  το  &έρος ,  καϊ  διά  τούτο  τότε  τον  Νεΐλον 
πλη$ύνεΰ%αι.  λέγει  δε  ταύτα  *Ρωμαίοις  άκριβω&ήναι 

2ο  εκ,  τών  της  κάτω  Μαυριτανίας  άν&ρώπων ,  προβ- 
οίκων  όντων  τη  Μακεννίτιδι,  και  πολλοίς  τών  εκεί 
βτρατευϋαμένων  'Ρωμαίων  άφικέΰ&αι  και  προς  τον 
"Ατλαντα,  ταύτα  μεν  ούν  περί  τού  Νείλου  τω  Αίωνι, 
ει    καϊ    άλλοις    ονχ    ούτω    τα    περί     αυτού     δεδι- 

25  ηγηται. 

Πλαντιανός  δε  παραδυναβτεύων  τω  Σευηρω  και  \§ 
την  έπαρχικην  έχων  ε%ου6ίαν  καϊ  μέγιΰτα  δυνη&εις 
πολλούς  τών  έλλογίμων  ανδρών  κα\  ομότιμων  αύτω 
έ&ανάτωβεν.  άπληΟτος   δε  ων  παρά  πάντων  ητει^ΙΙΖΙΊ 


Οβρ.  10.     ϋίοηίβ  ΗίδίοΓίαβ   Κοιηαηίΐβ   1.    75,    ο.  14 
76,  ο.  17. 


104  ΙΊΒ.  XII.  ΟΑΡ.  χ. 

καϊ  ούτε  ε&νος  οϋτε  πόλιν  άφηκεν  άΰύλητον,  καϊ 
πλείονα  αύτω  πάντες  η  τω  Σευηρω  έδίδονν.  εξετεμε 
δε  καϊ  ανθρώπους  "Ρωμαίους  καϊ  ευγενείς  εκατόν, 
ου  παϊδας  μόνον  ουδέ  μεντοι  μειράκια,  άλλα  και 
άνδρας  γυναίκας  έχοντας,  ώβ^  όράβ&αι  τους  αυτούς  δ 
καϊ  ευνούχους  καϊ  άνδρας  καϊ  πατέρας  άόρχεις  καϊ 
έκτομίας  καϊ  πωγωνίας.  προ  δε  τούτου  κήτος  ύπερ- 
ογκον  εις  τον  Αυγούβτου  κεκλημένον  λιμένα  εζώκειλε 
καϊ    εάλω,    και    μίμημα    αυτού   γεγονός   καϊ  εις  το 

Ο  κυνηγεβιον  είβαχ&εν  πεντήκοντα  άρκτους  εΐ'ΰω  λέγε-  ίο 
ται  δέξαβ&αι.  την  δε  τού  Πλαυτιανού  θυγατέρα 
Πλαυτίλλαν  τού  Σευηρου  τω  υίώ  Άντωνίνω  βυζεύ- 
ζαντος,  τοΰαύτα  τη  ϋ'υγατρϊ  6  Πλαυτιανός  εδωκεν 
οβα  πολλαΐς  βα6ιλί66αις  ηρκεβεν  άν.  ούτος  ύπερ- 
μεγας  γεγονώς  και  πλεΐΰτον  δυνη&είς ,  η  καϊ  ύπερ  15 
τον  Σευηρον  αυτόν,  υπό  τού  γαμβρού  Άντωνίνου 
επιβουλευτείς  έβφάγη  και  άνω&εν  εις  όδόν  τίνα 
ερρίφη.  οί  δε  τού  Σευηρου  παίδες  Άντωνίνος  καϊ 
Γετας  ώβπερ  τινά  παιδαγωγόν  τον  Πλαυτιανόν  άπο- 
βειΰάμενοι  άπαν  μετηεΰαν  χείριΰτον.  2ο 

Τότε  καϊ  Βούλλας  Φήλιξ  Ιταλός  άνηρ  λουτήρων 

Γ>  6υ6τηβάμενος  ε%ακο6ίων  ανδρών  εληίζετο  την  Ίτα- 
λίαν  επ  ετη  δύο.  πολλών  δε  φιλοτιμουμενων  κατα- 
ΰχεΐν  αυτόν  ο  <5$  ούχ  ήλίόκετο,  εύμε&όδως  δια 
τρόπων  πολλών  τους  αυτόν  διώκοντας  καταΰοφι-  25 
ζόμενος'  ων  ενα  εις  ενδειγμα  τών  άλλων  ερούμεν. 
έκατοντάρχου  παρά  Σευηρου  κελευΰ&έντος  λοχηΰαι 
αυτόν,  αυτός  έκείνω  προΰήλ&ε  δι'  εαυτού  ως  άλλος 
τις,  και  διεβεβαιώΰατο,  ει  εψοιτο ,  παραδούναι  αύτω 
τον  ληΰτήν.  τού  δε  πειΰ&έντος  εις  λοχμώδη  τόπον  3ο 
άπαγαγών  αυτόν  ραδίως  ϋυνελαβεν.  είτα  επί  βή- 
ματος   κα&ίΰας,    ως    δή&εν   άρχων   τού   ληΰτηρίου, 


Ι,ΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  χ.  105 

μεταβτειλάμενος  τον  έκατόνταρχον ,    τάς  τρίχας  της 
κεφαλής  αυτού  άπεξύρηΰε  καϊ  άφήκεν,    ειπών ,    άγ- 
γελλε   τω    δεσπότη   6ου    οτι   "τους    δούλους    υμών  Ρ 1 609 
τρέφετε,  ϊνα  μη  ληβτεύωβιΓ   πολλούς  γαρ  των  Και- 

5  βαρειών  εϊχεν  αύτω  προβχωρηβαντας.  ϋβτερον  μεν- 
τοι  έληφ&η  καϊ  δηρίοις  εδό&η. 

Σευήρος  δε  είς  την  Βρεττανίαν  εβτράτευβεν, 
ίνα  μή&'  ο ί  παίδες  έκδιαιτώνται  αυτού  μήτε  τα 
ϋτρατεύματα  υπ    αργίας  εκλύωνται.      δύο    δε  γένη 

ίο  των  Βρεττανών  είβι  μέγιβτα ,  Καληδόνιοι  καϊ  Μαι- 
άται'  καϊ  νέμονται  έκατερο^  άγρια  όρη  καϊ  πεδία 
έρημα  καϊ  ελώδη,  μήτε  πόλεις  έχοντες  μήτε  γεωρ- 
γοϋντες  την  γήν ,  αλλ'  εκ  νομής  καϊ  &ήρας  και 
άκροδρύων  τα  προς  το  ζην  ποριζόμενοι'    Ιχ&ϋς  γαρ 

15  καίτοι  παμπλη&εΐς  πάρα  τη  νηΰω   τυγχάνοντας   ου  Β 
βιτουνται.      βκηνΐται    ό'   είΰί,    γυμνοί  τε  ζώβι  καϊ 
άνυπό  δετοί,  κοιναΐς  κεχρημένοι  ταΐς  γυναιξί,  καϊ  τα 
γεννώμενα  πάντα  εκτρέφοντες.     δημοκρατοϋνταί  τε 
και    ληβτεύουΰι'     και    στρατεύονται    επί    αρμάτων, 

20  ίππους  έχοντες  μικρούς  και  ταχείς,  καϊ  πεζοί'  τρε- 
χουαί  τε  οξύτατα,  όπλοις  δε  κεχρηνται  άβπίδι  καϊ 
βραχεί  τινι  δόρατι  και  εγχειριδίω.  λιμω  δε  καϊ 
■ψύχει  ταλαίπωρου  μ  ενοι  καϊ  άλλαις  κακώβεΰι  φε'ρου- 
6ι,    και    είς   τα  ελη   καταδυόμενοι  καρτεροΰΰιν  έπϊ 

25  πλείους  ημέρας  μόνην  την  κεφαλήν  εξω  του  ύδατος 
έχοντες,    καϊ    εν   ταις   ϋλαις  τρέφονται  ταΐς  ρίζαις 
κάί  τω  φλοιω.     ΰκευάζουΰι  δε  καί  τι  βρώμα  εξ  ου  Ο 
ΟίΤον  κυάμου  μέγε&ος  εμφαγόντες  ούτε  πεινώόιν  ούτε 
διψώΰιν. 

3ο  Ή  μεν  ουν  Βρεττανία  τοιαύτη  τίς  έβτι  νήβος, 
και  ύπο  τοιούτων  η  μη  (Ρωμαίοις  τότε  υποκείμενη 
ώκεΐτο.      εϊχον    γαρ    ταύτης    μοΐραν   'Ρωμαΐοι    ουκ 


106  ΙΛΒ.  XII.  ϋΑΡ.  Χ. 

έλαττονμένην  πολλω  τού  ήμίβεος.  και  το  μεν  μήκος 
της  όλης  νήβον  ες  ϋτάδια  έπτακιΰχίλια  εκατόν  τριά- 
κοντα δυο  εκτείνεσαι  λέγεται,  το  δ\  πλάτος  ώς 
έπίπαν  ες  διβχίλιά  που  καϊ  τριακόβια,  εβτι  δ'  ου  και 

λ¥ ΊΙ218 ελάττονα.  ο  δ*  ούν  Σενήρος  πάΰης  κρατήααι  της  5 
νήβον  διανοούμενος  είς  την  Καληδονίαν  είβέβαλε, 
και  πράγματα  εβχε  μήτε  μαχεΰάμενος  μήτ  εν  παρα- 
Ό  τάζει  πολέμιον  δεαβάμενος,  αλλ9  υλοτόμων  καϊ  τα 
μετέωρα  καταβκάπτων.  οί  #ε  αυτού  βτρατιώται  ΰκι- 
δνάμενοι  έκτιννύοντο  έπιβουλευόμενοι ,  καϊ  πολλαϊ  ίο 
χιλιάδες  άπώλοντο.  τέως  ^εντο^  ες  ομολογίαν  τους 
Βρεττανούς  έλ&εϊν  κατηνάγκαβε. 

Φροντίΰι  δε  αυτόν  ο  Άντωνΐνος  ο  νιος  περι- 
έβαλεν  άκολάΰτως  βιούς  και  δήλος  ων,  ει  δυνηδείη, 
τον  άδελψόν  διαχειριαόμενος.  και  αύτω  δε  τω  πατρί  ιδ 
έπεβούλευε,  και  έπεφώρατο  δις.  άλλ'  ούδεν  δεινόν 
επα&εν  ο  *Αντωνϊνος  προς  του  πατρός '  καλέΰας  δε 
αύτον  καϊ  τον  Παπιανόν  καϊ  τον  Κάύτορα,  δούλος 

Ρ 1 610  ό"  ην  ο  Κάΰτωρ  αυτού,  άριΰτος  άνήρ  και  πιστότα- 
τος ,  καϊ  ξίφος  είς  το  μέόον  δεμένος ,  εφη  προς  τον  2ο 
υιόν  ει  άποκτεϊναί  με  θέλεις,  ένταύ&ά  με  κατά- 
χρηΰαι,  και  μη  πάντων  ορώντων'  ει  δ1  αύτόχειρ  μον 
γενέΰ&αι  όκνεϊς,  κέλεν6ον  παρόντι  Παπιανω  τω 
έπάρχω  ίνα  με  έξεργάαηται'  ού  γαρ  άπει&ήαει  6οι 
αύτοκράτορι  όντι?  25 

Άποβτάντων  δ'  αν&ις  των  Βρεττανών  ήτοιμάζετο 
ώς  πολεμήΰων  αντοΐς.  εν  δε  τω  μεταξύ  κατά  τήν 
νήβον  διάγων  άπήλλαξε  νοσών,  και  τού  Άντωνίνον 
ώς  λέγεται  βννεργαβαμένον  προς  τούτο,  πρϊν  ονν 
εκπνεύβαι,  λόγος  αύτον  τοις  παιβίν  ειπείν  *'όμονο~Μ 
είτε,  τονς  ΰτρατιώτας  πλοντίξετε,  των  άλλων  μη 
Β  αμελείτε!"    ήρξε  δε  έπτακαίδεκα  ετη  καϊ  μήνας  οκτώ 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  Χ.  XI.  107 


■\\εφ'  ήμέραις  τριΰί,   βιώΰας  το  ΰνμπαν  έτη  έζήκοντα 
Ι Ικαϊ  πέντε  καϊ  μήνας  εννέα  καϊ    ημέρας    εννέα   και 
5  Η  εΐ'κοΰι. 

Τοιαύτη    ό*'    ην    αντω    η    διαγωγή    εν  ειρήνης 
η\καιρω.    έπραττε    τι    νυκτός   νπο   τον  όρθροι/,    είτα 
\  \\  έβάδιζε  λέγων  καϊ  ακούων  τα  τή   αρχή   πρόΰφορα, 
"    καϊ  όντως  έδίκαζεν  έως  μεσημβρίας,  ει  μή  τις  μεγάλη 
ι\ήν  εορτή,  καϊ  τοις  βννδικάζονβι  παρρηβίαν  έδίδον' 
(Ι  καϊ  έπι  τούτοις  ϊππενεν,  ειτ    έλονετο ,  ήρίβτα  τε  καϊ 
Άεκά&ενδε,    καϊ  άναΰτάς  τα  λοιπά   προΰδιωκει,   καϊ 
ι  λόγοις  ώμίλει  εν  περιπατώ  Λατίνοις  τε  κα\  Ελληνι- 
κούς ,  καϊ  προς  εΰπέραν  έλονετο  αν&ις  καϊ  έδείπνει ' 
καϊ  εν  ταΐς  πάνν  άναγκαίαις  ήμέραις  τα  πολντελή  Ο 
δείπνα  αννεκρότει. 

ΈπΙ  τούτον  διωγμού  κινη%έντος  κατά  των  ενΰε-  11 
!  11  βών  πολλοί  μεν  ήνδρίΰαντο  καϊ  μαρτνρίον  βτεφά- 
<  Ι  νονς  ήραντο ,  τότε  δε  καϊ  Αεωνίδης  ο  πατήρ  'ίίριγέ- 
5 1  νονς  καταΰχε&εϊς  καϊ  εφ*  έτέραις  τιμωρίαις  τέλος 
Ι  την  κεφαλήν  έκτμη&εις  νέον  κομιδή  καταλείπει  τον 
Ι  παΐδα.  ος  έτι  παις  ων  ωργα  προς  το  μαρτνριον' 
Λ  ή  δε  γε  μήτηρ  αντον  λόγοις  πρότερον  έπειράτο  τον 
\νίον  άπάγειν  της  έγχειρήΰεως,  ώς  δ9  ονκ  έπει&ε, 
τήν  έβ&ήτα  πάβαν  άφείλετο  καϊ  όντως  οίκοι  μένειν 
και  άκοντα  παρεβκεναβεν.  ο  δε  άπρόιτος  ων  έπι- 
βτέλλει  τω  πατρϊ  κα&ειργμένω,  νπαλείφων  τον  άνδρα 
προς  το  μαρτνρίον,  προς  τοις  άλλοις  καϊ  τανταΐ> 
γράψας  προς  ρήμα  "έπεχε  μή  δι1  ημάς  άλλο  τι  φρο- 


Ο&ρ.  11.  ΕιιββΜί  ΗίβίοΓίβ,θ  βοοίββΐ&βίίο&β  1.  6,  ο.  1  — 
ο.  26.  Αάάίία  βιιηΐ;  οίλλοι  δε  φααι  —  νεκροΐς  ΒΟΐΥ,ΐναι  ρ. 
109,  2  —  5. 


108  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XI. 

νηβγις"  παις  δ'  ετι  τνγχάνων  καϊ  την  έγκύκλιον 
μετιών  παιδείαν  καϊ  ταΐς  %-είαις  γραφαΐς  ένηύχόλητο, 
τοντό  οί  τον  πατρός  έπιτάααοντος.  6  δε  ονχ  ώς  παις 
τοις  λόγοις  τοΐζ  ιεροΐς  έξ  επιπολης  ένετύγχανεν, 
άλλα  καϊ  βα&ντέρας  ηπτετο  θεωρίας ,  καϊ  ερωτών  ι 
ΰννεχώς  τον  πατέρα  πράγματα  παρεϊχεν  αντω. 
εκείνος  δε  λόγω  μεν  έπέπληττε  τον  παϊδα  της  πολν- 
πραγμοΰύνης ,  τη  δ'  άλη&εία  την  αντοϋ  διάνοιαν 
εξεπληττετο'  καϊ  νπνούντι  τω  νίω  έφιβτάμενος 
έγνμνον  τα  βτέρνα  τούτον  πολλάκις  καϊ  κατηβπάζετο 
ώς  &είον  πνεύματος  οίκητηρια,  και  της  εντεκνίας 
εαντον  εμακάριζε.  τον  δε  πατρός  αντοϋ  μαρτνρίφ 
γγ1ΐ2ΐ§τελείω&έντος  έβπάνιζε  τών  αναγκαίων  6  Ώριγένης. 
προαληφ&εϊς  δε  παρά  τίνος  γνναικός  τών  επιφανέστα- 
των εν  Αλεξάνδρεια,  η  καίπλοντος ην δαψιλής,καίτις 
άνηρ'Λντιοχενς  είς&ετοϋ  τάξιν νίον αύτη  εΐΰπεποίητο 
Παύλος  το  όνομα,  εις  τις  τών  εν  Αλεξάνδρεια  αίρε- 
βιωτών,  εφ'  ον  πλή&ονς  κα&  εκάοτην  ά&ροιζομένον, 
έδόκει  γαρ  ικανός  εν  λόγοις,  εξ  ανάγκης  αννών  αντω 
6  'Ώριγενης  ουδέποτε  αντω  βννίΰτατο  κατά  την  2 
ενχην,  ώς  ιΰτόρηται,  βδελνττόμενος  τον  άνδρα  ώς 
μη  όρ&όδοξον.  όκτωκαίδεκα  δ'  ετών  γεγονώς  τον  εν 
Αλεξάνδρεια  κατηχητικού  προέΰτη  διδαΰκαλείον,  και 
τονς  τότε  ά&λονντας  επώτρννε  προς  την  ά&ληΰιν, 
και  άπιονΰι  την  επί  θάνατον  παρωμάρτει  και  έπε- 
Β&άρρννεν,  ώς  και  πολλάκις  αντω  τονς  δημονς  επι- 
μανηναι"  ονς  εκ  &είας  αρωγής  διεδίδραΰκεν.  ου 
λόγω  δε  μόνω  μέγας  ην  ο  άνηρ9  άλλα  καϊ  βίον  διε- 
βίω  φιλόβοφον  καϊ  τω  λόγω  βννάδοντα.  οντε  γαρ 
δεύτερον  εχειν  χιτώνα  ίβτόρηται  ον&'  νποδεΐ6&αι  3 
τονς  πόδας  επ  ετεοΊ  πλείοΰιν  οντ  οί'νω  κεχρήΰ&αι 
οντε  τροφην  παρά  την  άναγκαίαν  προύίεβ&αι,  ώς  δε  ο 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XI.  109 

Εύσέβιος  ιστορεί  οτι  ερωτι  σωφροσύνης  και  άπέκοψε 
τα  παιδογόνα  μόρια  αυτός  εαυτοί; '  άλλοι  δε  φα6ι  μη 
έκτεμεΐν  αυτόν  ταύτα,  πόαν  δε  τίνα  τούτοις  έπενεγ- 
κεϊν ,  ί'|  ης  ναρκωθήναι  ταύτα  συνέβη  τοσούτον  ώς 
και  νεκροΐς  εοικεναι.  άφίκετο  δε  και  εις  'Ρωμην 
Ζεφυρίνου  της  εν  αυτή  εκκλησίας  προϊσταμένου ' 
εϊτ  αύθις  έπανήλθεν  εις  Άλεζάνδρειαν.  έζηγεϊτο  Ο 
δε  τα  Εβραϊκά,  καϊ  την  (Εβραΐδα  διάλεκτον  έκμαθών 
καϊ  τάς  πάρα  τοις  Ίουδαίοις  ούσας  γραφάς  Εβραϊκοΐς 
στοιχείοις  κτησάμενός  τε  καϊ  επιών,  και  των  ταύτας 
ήρμηνευκότων  συναγαγών  τα  συγγράμματα ,  των 
έβδομήκοντα  δύο  δηλαδή,  τού  τε  Ακύλα  και  του 
Συμμάχου  και  τού  Θεοδοτίωνος  καϊ  δύο  άλλων 
ανωνύμων  ερμηνέων,  ήγνόηνται  γαρ  τα  εκείνων 
ονόματα,  έφιλοπόνησε  τα  των  έζαπλών  λεγομένων 
συγγράμματα.  εν  δε  τοί§  -ψαλμοΐς  καϊ  εβδόμης 
μέμνηται  ερμηνείας  ως  εν  Ίεριχοι  εύρημένης.  ίδι- 
αίτατα  δε  την  Ακύλα  και  Συμμάχου  και  Θεοδοτίω- 
νος έκδοσιν  μετά  γε  της  των  έβδομήκοντα  και  δύο  Ό 
παρατιθείς,  τα  λεγόμενα  τετραπλά  παραδέδωκε. 

Δημητρίου  μέντοι,  ον  άνω  παραδέδωκεν  6  λόγος 
της  εν  Αλεξάνδρεια  εκκλησίας  προστήναι,  θανόντος, 
Ήρακλάς  της  επισκοπής  ά%ιούται,  φοιτητής  Ώρι- 
γένους  γενόμενος,  της  δ'  έν  Ίεροσολύμοις  εκκλησίας 
προΐστατο  Νάρκισσος ,  άνήρ  θαυματοποιός ,  ος  ψευ- 
δώς παρά  τίνων  κατηγορηθείς  ,  εραστής  δε  βίου  ων 
άναχωρητικού ,  διέδρα  λαθών  καϊ  έν  έρημίαις  ηύλί- 
ζετο  αγνοούμενος,     του    δε  άνακεχωρηκότος  άντεισ- 

1  Ενοέβιος]  Ηΐ8ΐ;οΓί»β  εοοίββΐαδίίο&β  1.  6,  ο.  8.  2  άλλοι] 
Ιβ,ηι  Ερίρΐιαηπιβ  ΗαβΓβδ.  64,  3,  νοί.  1,  ρ.  527  βά.  Ρβί&ν. :  οί 
μεν  λέγοναι  νενρον  άποτετμηκέναι  — ,  άλλοι  δε  ονχί  φααιν, 
άλλα  επενόηοε'  τι  φάρμαν.ον  επι&εΐναι  τοις  μορίοις  καϊ 
άποξηράναι. 


110  ΙΛΒ.  XII.  Ο  ΑΡ.  XI.  XII. 

άγεται  Αϊος,  με&'  ον  προχειρίζεται  Γερμανίων ,  είτα 
Γόρδιος'  εφ    ον  έπανελ%ών  αν&ις  6  Νάρκισσος  νπο 

ΡΙ6ΐ2τών  πιστών  έπϊ  την  προστασίαν  παρακαλείται,    μη  Ι 
δυνάμενου  δε  του  Ναρκίσσον  δια  γήρας  βα&ν  λει- 
τουργεϊν,  Αλέξανδρος  διαπρέψας  πρότερον  τή    διάζΐ 
Χριστόν  ομολογία,    τότε   δε    επισκοπής    εν   τη    των 
Καππαδοκών    χωρά    ήξιωμένος ,     εξ    άποκαλυφεως 
προσελήφθη  παρά  των  εν  Ίεροσολνμοις  πιστών  άμα 
τω  Ναρκίσσω  διέπειν  τα  της  εκκλησίας,     εν   δε  τη 
Άντιοχέων   εκκλησία    Σαραπίωνος    άναπανσαμενον  ι 
Άσκληπιάδης    την    έπιβκοπην   παρειλήφει'    ου    καϊ 
υπομνήματα  σώζεσ&αι  φηβϊν  6  Ενσέβιος. 
12         Άλλα  ταΰτα  μεν  ουτως'    Άντωνΐνος    δε   εδόκει 
μεν  κοινωνον  ποιεΐσ&αι  της  αρχής  Γεταν  τον  άδελ- 
Βφόν,  τγι  δ'  άλη&εία  μόναρχος  ην.    καϊ  τοις  μεν  πο-ιι 
λεμίοις   των   Βρεττανών   αύτίκα   εσπείσατο   της    τε 
χωράς   αύτοΐς   καϊ  των   φρουρίων   έκστάς,    τον   δε 

νί  11220  επαρχον  τον  Παπιανον  μετέστησε  της  αρχής '   έτε- 
ρους δ'  άπέκτεινε    καϊ  τον   τροφέα    αυτού  Ευοδον 
τον  καϊ  Κάστορα  και  την  ιδίαν  γυναίκα  την  Πλαυ-  Κ 
τίλλαν  και  τον  αυτής  άδελφόν  τον  Πλαύτιον  και  επί 
τούτοις  τον  οίκεΐον  άδελφόν.     επεβονλενε  μεν  γαρ 
αύτω  προ  μακρού,    ουκ  ήδύνατο  δε  κτεϊναι   αύτον\ 
φρονρούμενον  νπο  στρατιωτών  και  άλλων  συχνών,  είτα 
έπεισε  την  μητέρα  μόνονς  σφάς  έπϊ  καταλλαγή  μετά-  α 
πε'μψασ&αι.     καϊ  6  Γέτας  πιστεύσας   εισήλθε   μετά 
τού  Άντωνίνον  εις  το  δωμάτων '   καϊ  οπίσω  σφών 
Ο  έκατοντάρχαι   προς   τούτο    ήτοιμασμένοι    παρά    τον 


11  δβΓ&ρΐοηίδ  οοπιιηβηΐ3,πο5  βχδί&Γβ  πειτεϊ;  ΕυδβΜιιβ 
Ηϊδίοπαβ  βοοίβδίαβίΐοίΐβ  1.  6,  ο.  12. 

Οαρ.  12.  ϋϊοηίβ  Ηίβίοπαβ  Κοηΐίΐηαβ  1.  77,  ο.  1  —  1. 
78,  ο.  8 


Ι,ΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XII.  111 

Άντωνίνον  είΰω&ηΰαντες  έαντονς    εκεί  τον   Γεταν 

κατέκοψαν,  τω  τραχηλω  της  μητρός  προβφύντα  και 

τοις  μαβτοις  καϊ  τοις  6τίή&εο~ιν,    ώότε  τον  αίματος 

αντον  άναπληΰ&ήναι  αύτην ,    πληγηναι  δε  καϊ  την 

Ι  5  χείρα,    η  δ1  εκ  τον  φόβον  ούδε  τον  τραύματος  ηβ&ε- 

το.     καϊ   ονδε   πεν%ηΰαι   αύτη   τον    νίον    εζεγένετο 

.1    όντως  οίκτρώς  και  άωρως  άπολωλότα,   δνο  γαρ  και 

:|    εί'κο6ιν  ετών  ην  και  εννέα  μηνών,  δεδοικνία  μη  καϊ 

|    αύτη  ϋνναπόληται. 

ίο         Ο  Άντωνινος  δ*  αντίκα  καταλαβών  το  ΰτρατό- 
πεδον  "χαίρετε"  εϊπεν  (ΐώ  άνδρες  ΰνΰτρατιώται '  και 
γαρ  ηδη  ε'ζεότί  μοι   εύεργετειν  νμάς,    επεϊ   εις    έ% 
νμών  είμι,  με&'  νμών  δε  και  δι*  νμάς  ζην  ε&έλω,Ό 
ϊν    νμΐν  πολλά  χαρίζωμαι .  ει  δε  μη,  άλλα  με&'  νμών 

5  γε  %ανεϊν  εύχομαι"  προς  δ\  την  ϋύγκλητον  τη 
νΰτεραία  πλεΐύτα  διαλεχτείς,  τέλος  εϊπεν"  άκονύατε 
μον '  ϊνα  πάΰα  η  οίκονμένη  χαρή,  πάντες  οι  φνγάδες 
κατελ&έτωΰαν."  τών  δε  Καιβαρείων  καϊ  τών  μετά 
τον  Γετα  ϋτρατιωτών  ες  δνο   μνριάδας   άπέκτεινε, 

ο  και  εκ  τών  επιφανών  ανδρών  παμπόλλονς  διεφ&ειρε, 
και  πολλών  άγα&ών  ανδρών  την  'Ρωμην  έβτέρηΰε. 
το  δε  ξίφος  δι'  ον  6  αδελφός  αντον  άπεΰφάγη  ανά- 
θημα έποιήΰατο.  εκ  δε  τών  φόνων  εις  παιδιάς  με- 
τιών  καϊ  εν  ταύταις  εφόνα.    καϊ  εις  μεν  τους  ΰτρα- 

5  τιώτας  φιλοδωρότατος  ην ,  τονς  δε  λοιπούς  άν&ρώ- 
πονς  περιδύειν,  άποβνλάν,  εκτρύχειν  έτί&ετο  βπον- 
δαβμα,  και  ούχ  ηκιβτα  τους  ΰνγκλητικούς.    οντω  δε 
παρά  πάντα  τον  της  άρχης  αντον  χρόνον  η  νπήκοοςΈΙβί'ό 
αύτώ  γη  έπορ&ή&η  ώΰτε  ποτέ  της  Ίονλίας  είπούΰης 

\οοτι  "ονκε'θ'  ημΐν  ούτε  δίκαιος  οντ  άδικος  πόρος 
υπολείπεται"  άπεκρίνατο  το  ξίφος  ηρκώς  "&άρβει, 
μητερ'  εως  γάρ  αν  τοντ    εχωμεν ,  ούδεν  ημάς  επι- 


112  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XII. 

λείψει!  ην  δ*  επί  πάβι  καϊ  άπιβτος.  καλεβας  γάρ 
τον  της  Όβροηνής  βαΰιλέα  Αυγαρον  ηκειν  παρ* 
αυτόν  ως  ψίλον,  έλ&όντα  έδηβε  και  ούτω  την 
Όβροηνήν  εχειρώόατο.  και  τον  των  Αρμενίων  βα- 
ύιλεα  προς  τους  ιδίους  παΐδας  διαφερόμενον  γράμ- 
μαϋι  φιλικοΐς   ως   είρηνεύβων  αυτούς  μετεπέμψατο, 

Β  τα  δ1  αυτά  τω  Αυγάρω  και  είς  εκείνους  έποίηβεν. 
αλλ  ουχί  καϊ  των  Αρμενίων  εκράτηΰεν,  είς  όπλα  δ1 
εχώρηΰαν'  και  ουδείς  έτι  εκείνω  επίβτευεν.  εν  μέν- 
τοί.  ταΐς  άνάγκαις  κα\  ταΐς  κατεπειγούβαις  βτρατείαις  ι£ 
λιτός  ην  και  απέριττος  καϊ  ΰυνεβάδιζε  τοις  Οτρατιω- 
ταις  και  6υνέτρεχε,  μη  λουόμενος,  μη  μεταμφιεννύ- 
μενος,  άλλα  πάν  έργον  6υν  εργαζόμενος  καϊ  τά  αυτά 
έκείνοις  ΰιτούμενος.  καϊ  τους  προέχοντας  δε  των 
πολεμίων  είς  μονομαχίαν  προεκαλεΐτο  ενίοτε,  τά  μεν- Μ 
τοι  ΰτρατηγικά  ουκ  ευ  εκείνω  μετεχειρίζετο.  πάντα 
ά'  ην  αύτω  κίβδηλα,  καϊ  αυτό  το  νόμιΰμα.  ενόΰει  δε 

Ο  και  εμφανεΰι  καϊ  άρρήτοις  άρρωΰτημαΰι,  και  πολλά- 
κις καϊ  τον  πάτερα  αυτού  και  τον  άδελφόν  ξιφήρεις 
έδόκει  ελαύνειν  αυτόν,  διό  λέγεται  καϊ  τάς  ψυχάς  20 
έπωδαΐς  άναγαγεϊν  του  τε  πατρός  καϊ  του  Κομόδου 
και  άλλων ,  μόνον  δε  τον  Κόμοδον  αύτω  φάναι 
'ΰτεΐχε  δίκης  α66ον\  καϊ  έπϊ  τελευτής  "κρυφίοιαι 
τόποις  έχων  δυβαλ&έα  νονσον."  είχε  δε  και  ώτακου- 
ΰτάς  καϊ  διοπτεύοντας ,  και  πάντα  αύτω  καϊ  τά  25 
Λν  II 221  βραχυτατα  άνηγγελλετο.  καϊ  επηγγελλε  μεν  ως 
πρωιαίτερον  δικάόων  η  άλλο  τι  δημόΰιον  πράτων, 
παρέτεινε  δε  και  ύπερ  την  μεΰημβρίαν  η  και  είς 
έΰπέραν  αυτήν,  μηδέ  είς  τά  πρό&υρα   είΰδεχόμενος 

Τ>  τους  ΰυνειλεγμενους  της  γερουΰίας.    6  #θ  καϊ  εμιαι-  30 
φόνει  καϊ  παρηνόμει  καϊ  τά  χρήματα  κατανήλιβκεν, 
ουδ    επεί&ετο  τή  μητρί  και  περί   τούτων   καϊ   των 


ΙΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XII.  113 

άλλων  παραινούΰη  πολλά  κα\  χρηύτά.  έχαιρε  δε  καϊ 
μάγοις  καϊ  γόηΰι.  κατά  Πάρ&ων  δε  ΰτρατεύόας,  καϊ 
εν  Αντιόχεια  γενόμενος  καϊ  τρνφών  καϊ  αγώνας  μο- 
νομαχίας βυνιΰτών,  ως  εν  μεγάλοις  πόνοις  έγκινδυ- 
βνεύων  καϊ  καρτερών  άπωδύρετο ,  καϊ  την  γερονβίαν 
ως  εν  ραβτώνη  ζώσαν  ώνείδιζε,  και  τέλος  έγραψεν 
αύτη  ώς  "οϊδα  ότι  ούκ  άρεΰκει  νμΐν  τά  έμά'  αλλά 
δια  τοντο  καϊ  όπλα  και  βτρατιώτας  έχω ,  ίνα  μη  των 
λογοποιούντων  επιβτρέφωμαι" 

ίο         Λν&ις   δε    είς  τους  Πάρ&ους  ΰτρατεύβας  ότι  ό  ρ  1614 
Άρτάβανος  την  θυγατέρα  εαυτόν  αυτώ  μνηΰτευΰά- 
μενος  ου  παρέβχε  ταύτην  αυτώ,    ηπιότατο  γαρ  ότι  _ 
πρόφαΰιν  τον  γάμον  του  την  Πάρθων  σφετερίβαβ&αι 
βαΰιλείαν  πεποίητο,   πολλά  μεν  της   χωράς   αυτών 

15  εκάκωβε  καϊ  τά'Άρβηλα  παρεότήΰατο  καϊ  τά  μνημεία 
τών  βαΰιλεων  τών  Πάρ&ων  άναρρήξας  διέρριψε  τά 
όβτά,  πόλεμος  δε  αυτώ  προς  το  ε&νος  ου  αυγκεκρό- 
τητο.  τάλλα  τ  ε  ουν  παρηνόμει  εν  ταΐς  βτρατείαις 
και  τίνα   ιδίαν  ένδυβιν  βαρβαρικώς  πως  ουγκόπτων 

20  καϊ  ΰυρράπτων  ες  μανδύα  τρόπον  προΰεξεϋρε ,  και 
ΰυνεχώς  αυτόν  ένεδύετο,  ό&εν  καϊ  Καράκαλλος  έπε- 
κλή&η.     και    τους  βτρατιώτας  δε  ούτως  δ(?τολ<;(>#αί. 
εκέλευεν.    άνηρέ&η  μεντοι  υπό  βτρατιωτών.    ό  γάρ  Β 
Μακρινός  ό  έπαρχος  εκ  μάντεώς  τίνος  προειρημένον 

25  έχων  -αυτώ  ώς  ανταρχήβει,  και  φοβη&εϊς  μη  διά 
τούτο  υπό  του  Άντωνίνου  διαφ&αρή,  ουκ  άνεβάλετο, 
αλλά  δύο  τινάς  χιλιαρχούντας  εν  τω  δορυφορικώ 
παραόκευάαας  επεβούλευΰεν  αυτώ.  και  ε%  ΈδεΟύης 
ες  Κάρας  άπιόντι  και  άποβάντι  του  ίππου  δι    άπό- 

3ο  πατον  προ6ηλ%ε  τις  Στρατιώτης,  τών  χιλιάρχων  ύπο- 
πεμψάντων  αυτόν,  ώς  ειπείν  τι  δεόμενος,  και  προ6- 
ελ&ών  επάταζεν  αυτόν  ζιφιδίω  μικρω. 

ΖΟΝΑΚΔ8  III.  8 


114  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XII.  XIII. 

Καί  6  μεν  όντως  έβίω  καί  όντως  άπώλετο,  ζή- 
οας  έτη  εννέα  καί  εί'κοβιν ,  ανταρχήΰας  ά'  εκ  τούτων 
Ο  ενιαντονς  ε%  επί  δνο  μηβί  καϊ  ήμέραις  τιΰί.    λέγεται, 
δε  εν  Αντιόχεια  το  τελενταιον  οντι  αντω  δόξαι  κατ 
οναρ  τον  πατέρα  ζιφήρη  επιΰτήναι  λέγοντα  ως  '(6ν  5 
τον  άδελφόν  ϊκτεινας,  καϊ  εγώ  βε  κτενώ"    καϊ  μάν- 
τεις δε  είπον  αντω  την  ήμέραν  έκείνην  φνλάΰβεΰ&αι, 
καϊ  άλλα  δε  φαΰι  τον  ολέ&ρον  αντω  ΰνμβήναι  τεκ- 
μήρια. 
13         Τον  δ'  Άντωνίνον  διαφ&αρέντος,  ον  καϊ  Καρά-  ίο 
καλλον  εκάλονν,    ώς  εΐ'ρηται,  άλλα  μέντοι  καϊ  Τά- 
ραντα  έκ  μονομάχον  τίνος  είδεχ&εΰτάτον  κα\  μιαι- 
φονωτάτον ,  6  Μακρινός  μετά  τετάρτην  ήμέραν  την 
ήγεμονίαν  είλήφει  παρά  της  ΰτρατιάς,    το  μεν  γένος 
Μαύρος  τνγχάνων  εκ  Σικελίας  και  γονέων  άΰημοτά-  15 
Ό  των ,  ό&εν  κατά  το  των  Μανρων  ε&ος  των  ώτων  το 
έτερον  διετέτρητο,  επιεικής  δε  και  των  νόμων  φνλαξ 
πιστότατος,     ος  και  έπαρχος  γεγονώς  άριβτα  τα  της 
αρχής  διωκήΰατο,    ανταρχήΰας  δε  ον  πάντα  καλώς 
επραξεν.     άναζίονς  γάρ  έφίΰτα  ταΐς  άρχαΐς,  ο  το  μέ-  2ο 
γιΰτόν   εΰτι   μέρος   της   βασιλικής    διοικήΰεως,    και 
τρνφερωτέρα  έχρήΰατο  βιοτη,  άλλα  ^εντο^  καϊ  βοβα- 
ρότητι. 

Ίονλία  δε  ή  μήτηρ  τον  Άντωνίνον  εν  Αντιόχεια 
διάγονΰα  και  τον  θάνατον  τον  νίον  μα&ονβα  έαντήν  25 
διαχρήΰαΰ&αι  ώρμηΰεν,  ον  διά  τον  νίόν,  άλλα  δεδοι- 

ΛνΐΙ222κυΓα  περί  εαντή  μή  ίδιωτενΰγ}.    έπεϊ  δε  ονδεν  ήλ- 
λοίωτο  των  περί  αντήν,    άλλα   καί  τήν  &εραπείαν 

ΡΙ615καΙ  τονς  δορνφόρονς  εΐχεν,  εφιλοψνχηβεν.     είτα  τον 
Μακρίνον  λοιδορεΐα&αι  παρ7  εκείνης  άκονΰαντος  καί  3ο 


0»ρ.  13.     ϋίοηίβ  ΗίΒίοήαβ  Εοπιαη&β  1.  78,  ο.  9—41. 


υΒ.  χιι.  ο  αρ.  χπι.  115 

ττ\  αύταρχία  αίΰ&ομένου  επιχειρούβης ,  έκελεύβ&η 
εκλελοιπέναι  την  Άντιόχειαν  καϊ  όπη  βούλοιτο  άπελ- 
&εΐν.    η  δε  τότε  διέφ&ειρεν  εαυτήν. 

Τον  δ'  Άρταβάνου  δυνάμεΰι  μεγάλαις  φερομένου 
5  κατά  "Ρωμαίων,    ϋυμβαλών  αύτώ  περί  την  Νίΰιβιν 
ο  Μακρινός  δϊς  ηττή&η  καϊ  ηναγκάβ%η  πολλών  χρη- 
μάτων  την   είρηνην    εκπρίαΰ&αι.     6    μεν   ούν  προς 
Άρτάβανον  κατηύναβτο  πόλεμος,   άνερράγη   δε  τοις 
'Ρωμαίοις  εμφύλιος  έτερος.     Εντνχιανός  γαρ  τις  των 
ο  Καιβαρείων ,  την  των  Στρατιωτών  εις  τον  Μακρΐνον 
απέχ&ειαν  βννιδών  ότι  μη  άπλετα  ως  ο  Άντωνϊνος 
αύτοϊς   εχαρέζετο ,    και   υπό   μαντείων   άναπειβ&είς,  Β 
επαναβτάβει  κατά  τον  Μακρινού  επικεχείρηκε.   Μαί- 
6ης  ονν  της  όμαίμονος  της  Ιουλίας   της  βαβιλίδος 
5  θυγατέρας  εχούβης  δυο,  Σοαιμίδα  καϊ  Μαμαίαν,  καϊ 
δυο  εγγονούς  άρβενας  εξ  αυτών,  τον  ενα  τούτων  λα- 
βών 6  Εύτυχιανός,  καϊ  νίόν  είναι  μοιχίδιον  του  Κα- 
ρακάλλου  πλαΰάμενος,  είς  το  βτρατόπεδον  υπό  νύκτα 
είΰηγαγε,  και  τους  Οτρατιώτας  λαβην  ζητοϋντας  επα- 
)  ναβτάαεως  νεωτερίβαι  άνεπειΰεν.    οι  και  Άντωνΐνον 
αυτόν    όνομάΰαντες    αυτοκράτορα    αύτίκα    άνεΐπον, 
καίτοι  παιδίον  τυγχάνοντα.     και  τούτον  παραλαβόν- 
τες  έπϊ  τον  Μακρΐνον  ηλαΰαν  εν  Αντιόχεια  διάγοντα  ' 
καϊ  ΰυμβαλόντες  αντω  εν  τινι  χωρίω  πολύ  της  Αν- 
τιοχείας διέχοντι,  ηττη&ηΰαν  μεν'   εϊτ    αύ&ις  επιΰυ- Ο 
ότάντας  αυτούς  6  Μακρινός  ίδών  είς  φνγην  έτράπη, 
καϊ  απηει  είς  Αντιόχειαν  ως  δή&εν  νενικηκώς,  ίνα 
μη  αποκλειβ&είη  της  πόλεως,      τον  δε  υίόν  προς  τον 
Αρτάβανον  επεμφεν.     άγγελ&είΰης  δε  της  ηττης  αύ- 
»  τού ,  και  φόνων  γινομένων  πολλών ,  άπέδρα  νυκτός, 
την  κεφαλήν  ζυράμενος  και  το  γενειον ,    καϊ  φαιάν 
εΰ&ήτα  λαβών,  ως  αν  μη  επιγινώΰκοιτο'    καϊ  μετ 

8* 


116  ΙΛΒ.  XII.  Ο  ΑΡ.  XIII.  XIV. 

ολίγων  εις  Αίγας  της  Κιλικίας  παραγενόμενος ,  καϊ 
διά  Καππαδοκίας  Γαλατίας  τε  καϊ  Βιθυνίας  έλθών 
μέχρις  Έριβώλου  τον  επινείου  κατ  αντίκρυ  κειμένου 
Νικομήδειας,  διέπλευΟεν  εις  Χαλκηδόνα,  και  προς 
Ό  τίνα  ΰτείλας  των  επιτρόπων  άργύριον  τ^τηύεν.  όθεν  5 
γνωό&εις  6υνεληφθη  παρά  των  τά  Ψευδαντωνίνου 
φρονούντων ,  και  ηχθη  μέχρι  Καππαδοκίας.  £νθα 
μαθών  ως  6  νιος  αυτού  έαλώκει,  εκ  του  οχήματος 
εαυτόν  ερριψε  καϊ  τον  ώμον  6υντέτριπτο.  μετ  ου 
πολύ  δ\  καϊ  εΰφάγη,  ξήΰας  μεν  ετη  τέαΰαρα  και  πεν-  ίο 
τηκοντα,  αυταρχηΰας  δ\  'Ρωμαίων  ενα  ένιαυτον  και 
μήνας  δυο  τριών  δέοντας  ημερών,  και  καταλυθείς 
υπό  παιδαρίον.  λέγεται  δε  τούτο  το  έπος  εν  τω 
χρηΰμώ  ρηθήναι  αντω 

ω  γέρον,  η  μάλα  δη  6ε  νέοι  τείρονΰι  μαχηταί,         ΐδ 
-ι  λ       6η  δε  βίη  λέλνται,  χαλεπον  δέ  6ε  γήρας  ίκάνει. 

Ρ 1 616  'Άβιτος  δ\  ο  Ψενδαντωνΐνος  η  *Α66νριός  τε  καϊ 
Σαρδανάπαλος  ες  την  'Ρωμην  ελθών  εν  τι  χρηΰτον 
αντοκράτορος  έργον  έποίη6ε.  πολλά  γαρ  καϊ  ιδία 
καϊ  κοινή  λόγω  τε  καϊ  έργω  νβριΰθεϊς  παρά  τών  εν  2ο 
τή  'Ρωμτ] ,  τον  Μακρινού  περϊ  αύτοϋ  αύτοΐς  έπιΰτεί- 
λαντος,  ούδένα  έκόλαΰεν.  ες  τάλλα  δε  καϊ  αίΰχρότα- 
τος  καϊ  παρανομώτατος  καϊ  μιαιφονώτατος  ην.  6 
μεν  ουν  Ευτυχιανός  τών  τ  ε  δορυφόρων  ηρζε  καϊ 
μετά  τούτο  καϊ  ύπάτευΰε  δϊς  καϊ  τρις,  οι  δε  άλλοι  25 
τών  επιφανών  ανδρών  η  προφα6εων  πλαττομένων  η 
καϊ  δίχα  προφάΰεως  έφονεύοντο ,  ότι  τοις  πραττομέ- 
Β  νοις  παρ1  αυτού  ουκ  ηρέΰκοντο '    ούδε  γαρ  ήΰχννθη 

\Υ  II 223  τούτο  τή  βουλή  γράψαι.      εκείνος  δε  ηνδρίζετό  τ  ε 


16  ΐπάνει]  όπάζει  Ηοιώ.  II.  Θ,  103. 

Οαρ.    14.      Βίοηίδ    Ηΐδίοπαε    Κοπι&η3,β   1.   79,   ο.    1  —  21. 
ΕιΐδβΙηί  ΗίδΙοήαβ  βοοίβδίαδίίοειβ  1.  6,  ο.  21. 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XIV.  117 

καϊ  ε&ηλννετο,  καϊ  έδρα  και  έ'παβχεν  εκάτερα  αβελ- 
γέΰτατα.  καϊ  ου  τονς  άλλους  έκτεινε  μόνον,  άλλα 
καϊ  των  πάνυ  φιλτάτων  τινάς,  ο'ί  ΰωφρόνως  αντον 
παρηνονν  βιονν.    καϊ  &εόν  δε  τίνα  ξενικόν  εις  την 

ζ'Ρωμην  είΰήνεγκενΈλεαγάβαλον  καλονμενον,  καϊ  τον 
Αιός  αντον  προετίμηΰεν '  ο&εν  κάκεϊνος  έπωνομάΰ&η 
Έλεαγάβαλος.  περιετμή&η  τε  το  αίδοΐον  καϊ  κρεών 
χοιρείων  άπείχετο  καϊ  εΰ&ήτα  βαρβαρικών  δημο- 
ΰιενων   ημπίβχετο,    οία    αϊ  των   Σνρων    κέχρηνται 

ίο  ιερείς '  ο&εν  και  έπεκλή&η  Άΰύνριος.    εγημε  δε  προς 
ταΐς  αλλαις  και  ίερωμένην  τη  Έΰτία  παρ&ένον ,  αθε-  Ο 
βηβας  περί  τα  πάτρια  αναιδέστατα,     καϊ  έλεγε  δια 
τούτο  γήμαί  την  της  Έΰτίας  ιέρειαν,  ΐν'  εξ  εκείνον 
άρχιερεως  οντος  τον  Έλεαγαβάλον   καϊ  της    ιέρειας 

ιό  παίδες  γένωνται  δεοπρεπεΐς.  ον  μόνον  δε  βαρβαρι- 
κάς  ωδάς  άμα  τη  μητρι  και  τη  τη&η  τω  ξύνω  &εω 
αντον  ηδε,  καϊ  άπορρητονς  προΰηγε  %-νύίας ,  παϊδας 
ΰφαγιάζων  καϊ  γοητενμαΰι  χρωμενος  και  περιάπτοις 
μνρίοις  εκάΰτοτε,  αλλά  και  γνναΐκα  τω  &εω  αντον 

2ο  εκείνω  εμνηΰτενΰεν  ως  και  παίδων  δεομένω,  καϊ  την 
γνναΐκα  ες  το  παλάτιον  κα&ιδρνΰατο,  καϊ  εδνα  αντη  Ό 
εκ  των  νπηκόων  έπράξατο.      αντός  δε  αΰελγέΰτατα 
διεβίω.    άλλ'  εκαΰτον  των  εκείνον  καταρι&μεϊν  καϊ 
τοΓ§  λέγονΰι  και  τοις  άκονονβιν  άηδεύτατον'    είρη- 

25  6&ω  δ1  ολίγα  τινά.  ες  καπηλεία  ννκτός  είΰηει,  κο- 
μας  περι&ετονς  περιάπτων  τη  κεφαλή,  καϊ  ταΐς  κα- 
πηλίβι  6ννεξητάζετό  τε  καϊ  ΰννειργάζετο.  καϊ  εις  τα 
περιβόητα  των  πορνείων  εφοίτα  και  τάς  εταίρας  έξε- 
λαννων    επόρνενε.     και   εν   τω  παλατίω  οίκημα  τι 

30  άποτάζας,  γνμνός  τε  επί  τάς  &νρας  τούτον  εβτως  ως 
αι  πόρναι  καϊ  το  ΰινδόνιον  διαβείων,  γνναικωδει 
καϊ  αβρά  και  κεκλαΰμένη  φωνή  τονς  παριόντας  ποοο"-ΡΙ6ΐ7 


118  ΕΙΒ.ΧΙΙ.  Ο  ΑΡ.  XIV. 

ηταιρίζετο ,  χρήματα  τε  ΰυνέλεγε  παρ*  αυτών,  καϊ 
προς  τους  ύυναβχημονούντας  αύτω  διεφέρετο,  πλεί- 
ους  αυτών  έραβτάς  εχειν  αυγών  καϊ  μάλλον  αυτών 
άργυρίζεΰ&αι.  καϊ  ούχ  ούτω  μόνον  ήβέλγαινεν,  ήρ- 
ματηλάτει  τε  και  ώρχεϊτο ,  άλλα  καϊ  άνδρα  βχείν  5 
η&ελεν  ενα  ώβπερ  γαμέτην  δη  τίνα  νόμιμον,  καϊ 
Καίΰαρα  αυτόν  έβούλετο  προχειρίΰαβ&αι,  και  δέ- 
ύποινα  καϊ  βαΰιλις  ώνομάζετο,  καϊ  εφόρει  κεκρύφα- 
λον  καϊ  εριούργει  καϊ  τους  οφθαλμούς  ύπεγράφετο. 
άπαξ  τε  το  γενεών  άποκείρας  μετέπειτα  εψιλίζετο,  ίο 
ίνα  δοκοίη  γυνή.    6  δ1  άνήρ  αυτής  Καρικόν  ην  άν- 

Β  δράποδον ,  έκαλεϊτο  δ'  Ιεροκλής,  ήθελε  δε  καϊ  μοι- 
χεύεβθαι  δοκεϊν,  ίνα  τάς  άαελγεβτάτας  μιμήται  τών 
γυναικών,  και  έπ  αυτοφώρω  εκουΰίως  ήλίακετο, 
καϊ  ελοιδορεΐτο  προς  του  ανδρός ,  επλήττετό  τε  ύπώ-  ΐδ 
πια.  και  τις  δ*  Αυρήλιος  κάλος  μεν  και  πάν  το 
βώμα,  τα  δ'  αιδοία  φέρων  υπερμεγέθη ,  εμηνύθη 
αύτώ,  και  αύτίκα  υπό  πομπή  μεγαλοπρεπεί  προΰήχθη. 
ω  προβειπόντι  "χαίρε,  κύριε  αυτοκράτορα  εκείνος 
θρύψει  γυναικώδει  τον  αυχένα  παρεγκλίνας  και  επι-  2ο 
μύβας  βραχύ  τι  τα  όμματα  'Τμή  με  λέγε  κύριον"  εφη  ' 
"εγώ  γάρ  κυρία  εΙμίΓ     έπει  δε  ΰυλλουΰάμενος  αύτω 

Ο  εύρε  την  φήμην  ου  ψευβαμένην ,  εν  τε  τοις  ΰτέρνοις 
αυτού  κατεκλίθη  καϊ  έν  τοις  κόλποις  ως  ερωμένη 
εδείπνηΰε.  δείΰας  ουν  6  Ιεροκλής  μη  υπό  του  Αύ-  25 
ρηλίου  παρευδοκιμηθή,  γοητείαις  ή  και  φαρμάκω  τινι 
έξεθήλυνεν  αυτόν  καϊ  ένάρκωΰεν,  ως  έπι  πάβαν  την 
νύκτα  μεϊναι  προς  μίξιν  άκίνητον '  διό  καϊ  εκ  του  πα- 
λατιού έξηλάθη  και  εκ  της  'Ρωμης  καϊ  εκ  της  Ιταλίας 
νϊΙΙΖΖ±αύτής.    ες  τοβαύτην  δε  ύυνηλάθη  άβέλγειαν  ως  και  3ο 

30  ως  Υ,αϊ  —  ρ.  119,  1  άζιονν]   Η&βο  ά  Χΐρΐιίΐίηο  οπιίβδίΐ 
ϋίοη'ιβ  θδδβ  ίβδί&ΙπΓ  ΟβόίΓθηιιβ  νοί.  1,  ρ.  449,  22  β<1.  Βοηη. 


ΕΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XIV.  XV.  119 

τους  ιατρούς  άξωνν  αιδώ  γυναικείαν  δι'  ανατομής 
αυτώ  μηχανήσασ&αι ,  μεγάλους  υπέρ  τούτου  μισθούς 
αύτοΐς  προΐσχόμενος.  Ό 

Αιά  ταύτα  έμιση%η  υπό  πάντων~ο  Σαρδανάπα- 

5  λος ,  μη  στεγόντων  τάς  μιαρίας  χα\  αίσχροπα&είας 
αύτοϋ.  είτα  Βασιανόν  τον  υίον  Μαμαίας  της  αδελ- 
φής της  μητρός  αυτού  εις  το  συνέδρων  άγαγών 
παϊδα  Ιί&ετο ,  και  Άλέζανδρον  αυτόν  καλεΐσ&αι  έκέ- 
λευΰεν.     μετ    ου  πολύ  μέντοι  πάντας   υποπτεύων, 

ίο  μαν&άνων  δε  καϊ  εύνοεϊν  έκείνω  τους  πλείονας  ,  με- 
τέγνω,  καϊ  τέλος  άνελεΐν  αυτόν  επεχείρει.  ο  σ*ε  υπό 
των  στρατιωτών  επιμελώς  έφυλάσσετο,  και  οί  δορυ- 
φόροι δια  τούτο  δεινώς  ε&ορύβηβαν.  εκείνος  δε  σύν 
τω  'Λλεζάνδρω  εις  το  βτρατόπεδον   είσελ&ών  έπει- 

15  ράτο  καταπαύσαι  τον  δόρυβον.    ως  δ    ησ&ετο  πάρα 
τών  στρατιωτών  έπιβουλευόμενος ,    ώρμησε  μεν  έκ- 
ό*οάν<Μ,  φωρα%•ε\ς  δε  άνηρέ&η,   και  η  μητηρ  Λερέ- Ρ 1 618 
πλακεΐβα  αντώ  συναπώλετο.    ων  αμφοιν  γυμνω&έντα 
τα  σώματα  έβύρηβαν  δια  μέσης  της  πόλεως '   είτα  το 

2ο  του  Σαρδαναπάλου  είς  τον  Τίβεριν  ενεβλή&η'  διό 
προς  τοις  άλλοις  και  Τιβερΐνος  έπωνομάσ&η.  6υγ- 
κατεσφάγη  δ1  αύτω  καϊ  6  Ιεροκλής  καϊ  άλλοι  πολλοί, 
άρζαντι  έτη  τρία  έπϊ  μησιν  εννέα  ημέραις  τε  τέσσαρ- 
6ιν,   έ%  ότου  τον  Μακρΐνον  νικηβας  εν  τή  μάχτ}  της 

25  αύταρχίας  τετύχηκε. 

Τούτου  κρατούντος  Ζεφυρΐνος  6  της  ^Ρωμαίων 
εκκλησίας  επίσκοπος  μεταλλάττει  τον  βίον9  ί&ύνας 
ταύτην  έτεσιν  όκτωκαίδεκα'  με&  ον  Κάλλιστος 
προέστη   τών   έκεϊσε   πιστών   έπι   πέντε  ενιαυτούς' 

3ο  καϊ  τούτον  Ουρβανός  διαδέχεται.  Β 

Τού  δε  Ψευδαντωνίνου  άναιρε&έντος  Άλέξαν-  15 
Ο&ρ.  15.    ϋίοηίβ  ΗίΒίοΓίαβ  Κοιηαηαβ  1.  80,  οαίιΐδ  ηοηηίδί 


120  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XV. 

$ρο£  ο  Μαμαίας  6  εκείνον  ανεψιός,  ούτω  γαρ  οι  πα- 
λαιοί τους  εξαδέλφους  ώνόμαζον,  την  αυταρχίαν 
απεκληρώβατο.  ός  αντίκα  την  οίκείαν  μητέρα  Μα- 
μαίαν  Ανγονβταν  άνεΐπεν,  η  την  των  πραγμάτων 
οίκονομίαν  μετεκεχείριΰτο,  καϊ  περί  τον  νίόν  <?οφοι)^  5 
άνδρας  ΰννήγαγεν,  ίνα  δι  εκείνων  αντω  τα  η&η 
ρυ&μίζοιτο ,  κάκ  της  γερονοίας  τους  άμείνονας  Συμ- 
βούλους προΰείλετο,  άπαν  πρακτέον  κοΜ/ου^εν^  αύ- 
τοΐς.  Λομιτίω  δέ  γε  Ονλπιανω  της  των  δορνφόρων 
ανατεθείσης  αρχής  και  της  των  κοινών  διοικήΰεως,  ίο 
πολλά   των    νπο    Σαρδαναπάλον   πραχ&έντων   παρ* 

Ο  εκείνον  επηνωρ&ώ&η.  ος  τον  Φλαβιανόν  καϊ  τον 
Χρήοτον  άποκτείνας,  %ν  αυτούς  διαδέζηται,  καϊ  αύ- 
τός  ον  πολλω  υότερον  νπο  των  δορνφόρων  ννκτός 
επι&εμένων  αντω  κατεαφάγη.  ζώντος  δ1  ετι  τον  ΐ5 
Ουλπιανοΰ  ΰτάΰις  εκ  τίνος  βραχείας  λαβής  μέΰον 
τον  δήμου  και  τών  δορνφόρων  εγένετο,  καϊ  επι  τρεις 
ημέρας  αλλήλοις  έμάχοντο.  ήττωμένων  δε  τών  ΰτρα- 
τιωτών  καϊ  πυρ  ταΐς  οίκίαις  υποβαλλόντων ,  δείΰας 
ο  δήμος  περί  της  πόλεως  κατηλλάγη  καϊ  άκων  αντοις.  2ο 
και  αλλαι  δ'  επαναβτάΰεις  γενόμεναι  κατεπαύ&ηόαν. 
"Ηττων  δ'  ουΰα  χρημάτων  ή  Αλεξάνδρου  μήτηρ 
εχρηματίζετο  πάντο&εν.  ήγάγετο  δε  και  τω  νιω  γα- 
μετήν,  ήν  ον  ΰννεχώρηαεν  άναρρη&ήναι  Ανγονβταν, 

Ό  αλλά  και  μετά  τίνα  χρόνον  τον  νιου  αντήν  άποαπά-  25 
6α6α  εις  Λιβνην  άπήλαΰε,  καίτοι  ΰτεργομένην  παρ' 


ΐΕοίηίαβ  8υρβΓ8υηί.  (^1136  δβφΐιιηίιιΐ' ,  βχ  βο  Κογο  ρβίϊία  νΐ- 
άβηΙυΓ  οιιΐιΐδ  ραι-ϋουΐαδ  ίηδοηρίαβ  μετά  Λίωνα  εκλογκϊ  εως 
Κωνβταντίνου  βάίεΙΗ  Α.  ΜΕΪιΐδ  δοήρί.  \βϊ.  ηοναβ  οοΐΐ.  νοί.  2, 
ρ.  234:  3,ιιοίθΓβιη  Νίβοιιΐιι-ίιιβ  8ΐΐδρίθ3ΐιΐδ  βδί  ίαίδδβ  Ρβΐπιπι  Μ&- 
^ίδΐπιπι  (ΟοΓρ.  Βνζ.  ρ&Γΐ;.  1,  ρι*3,βί.  ρ.  XXIV  [ν.  ρΓΕ,βί.  «κ!  ϋΐοιι. 
0388.  νοί.  5,  ρ.  V]).     Νοη  ραηοα  ίβ  αυοίοΓ  βχ  Ηβΐ'οάίαηο  νίάβ- 

ΐΐΙΓ   113,1181886.      Εΐΐδβοϋ  ΗίδίθΠ3•6  ΟΟθΐ6δΪ3δί,ίθ36  1.  6,    ο.  20 — 22. 


ιλβ.  χπ.  οαρ.  χν.  121 

εκείνον.     6  δε  άντειπεΐν  τη  μητρι  ονκ  ηδννατο,  κα- 
ταρχονΰη  αντον. 

Αρταξέρξης  μέντοι  6  ΠέρΟης  ,  ος  εξ  αφανών  και 
άδοξων   ην,   την   των  Πάρ&ων   βαΰιλείαν  ΠέρΟαις 

5  περιεποιηβατο  καϊ  αντών  έβασίλενύεν.  άφ'  ον  λέγε- 
ται καϊ  το  Χοβρόον  κατάγεΰ&αι  γένος,  μετά  γάρ  την 
Αλεξάνδρου  τον  Μακεδόνος  τελεντην  οί"  εκείνον  διά- 
δοχοι Μακεδόνες  έπϊ  πλείστον  μεν  Περσών  τε  καϊ 
Παρ&ναίων  ήρχον  και  των  άλλων  εΰνών^  κατ9  άλλη- 

ιο  λων  δε  γε  χωρηβαντες  άλληλονς  κατελνααν.  εκείνων  Ψ ΙΙ225 
ά'    όντως    ήο&ενηκότων    πρώτος    Αρΰακίδης   Παρ- 
&ναΐος   τη    εξ  αντών  αποστασία    έπικεχείρηκε ,    και 
Παρ&ναίων    έκράτησε,    και    τοις   έαντον    άπογόνοις 
κατέλιπε  την  άρχην'   ων  τελενταιος  γέγονεν  6  Αρτά-Ρ1619 

15  βανος.  τον  δε  6  ρη&είς  Αρταξέρξης  μάχαις  νικηΰας 
τριΰί  σννέλαβε  καϊ  άπέκτεινεν.  είτα  καϊ  έπϊ  την 
Αρμενίαν  έλάσας  ηττη&η  τών  Αρμενίων  καϊ  Μηδων 
μετά  τών  παίδων  τον  Αρταβάνον  προσβαλόντων 
αντώ.    ο  δε  αν&ις  άνακτησάμενος  εαντόν  μετά  δν- 

2ο  νάμεως  μείζονος  τη  Μεσοποταμία  και  τη  Σνρία  εφη- 
δρενε,  και  ηπείλει  άνακτησασ&αι  πάντα  ως  Πέρσαις 
εκ  προγόνων  προσήκοντα,  είτα  Καππαδοκίαν  ο  Αρ- 
ταξέρξης οντος  σνν  τοις  Πέρσαις  κατέτρεχε,  και  έπο- 
λιόρκει   την   Νίσιβιν.     6    μέντοι  Αλέξανδρος    οντος 

25  πρέσβεις  έπεμψε  προς  αντον  είρηνην  αϊτών.      6  δε  Β 
βάρβαρος  την  πρεσβείαν  μεν  ον  προσήκατο,  άνδρας 
δε    μεγίότονς    τετρακοσίονς    πολντελέσιν    άμφιέσας 
ΰτολαΐς   καϊ   ΐπποις   τών   έκκρίτων   επιβιβάσας   καϊ 
οπλοις  κοσμησας  λαμπροϊς  έπεμψε  προς  τον  Αλέξαν- 

3ο  δρον,  οντω  καταπληξειν  αντόν  τε  καϊ  τονς  'Ρωμαίονς 
οΐόμενος.  οι  άφικόμενοι  και  εις  όψιν  έλ&όντες  τω 
Αλεξάνδρω  "κελενει  6  μέγας  βασιλεύς  Αρταξέρξης" 


122  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XV. 

είπον  αφίύταβδαι  ΊΡωμαίους  Συρίας  καϊ  της  αντι- 
κείμενης τη  Ευρώπη  Άβιας  πάβης,  καϊ  παραχωρηβαι 
Πέρβαις  άρχειν  μέχρι  δαλάββης"  τούτους  ΰυλλαβών 
6  Αλέξανδρος,  καϊ  περιδύΰας  τα,  όπλα  καϊ  τάς  ύτο- 
λάς,  άφελόμενός  τε  τους  ίππους,  εις  κώμας  πλείστας  5 
Ο  διέβπειρε  και  ηνάγκαζε  γεωργεΐν '  κτεΐναι  γαρ  αυ- 
τούς ουκ  εκρινεν  οΰιον.  αύτος  δε  τα  οικεία  ΰτρα- 
τεύματα  εις  τρεις  διελών  μοίρας  τριχη  τοις  Περβαις 
προβέβαλε.  καϊ  πολύς  μεν  των  Περβών  βυμβέβηκεν 
ολε&ρος ,  πλεΐΰτοι  δε  και  των  Ρωμαίων  έφ&άρηΰαν,  ίο 
ου  τοβούτον  υπό  των  πολεμίων  οβον  εν  τω  έπανιέναι 
διά  των  της  Αρμενίας  ορών.  δυβχειμέρων  γαρ  όν- 
των τούτων  οι  των  όδοιπορούντων  πόδες,  ένίων  δε 
καϊ  αϊ  χείρες  εκ  του  "ψύχους  ηκρωτηριάβ&ηβαν  με- 
λαν&εϊβαι  καϊ  νεκρω&εϊβαι.  διό  και  εν  αίτια  *Ρω-  ΐ5 
μαίοις  γέγονεν  ο  Αλέξανδρος,  ο&εν  εξ  ά&υμίας  η 
καϊ  από  της  των  αέρων  εναλλαγής  ΰψόδρα  ένόΰηβεν. 
Ό  άναρρωΰ&εϊς  δε  καϊ  εις  Γερμανούς  ίμβαλών  δι  ακον- 
τιστών καϊ  τοξοτών  έλύπει  αυτούς,  βτέλλει  δε  καϊ 
προς  αυτούς  πρέββεις  περί  ΰυμβάβεων  επί  χρημαύι.  2ο 
διό  χαλεπηναντες  οί  ϋτρατιώται  προς  άπούταβίαν 
άπείδον.  και  τίνα  Μαξιμΐνον  Θράκα  το  γένος,  εκ 
παίδων  δε  ποιμαίνειν  λαχόντα  και  μετά  ταύτα  ΰτρα- 
τιώτην  γενόμενον,  άκοντα  δή&εν  λαβόντες  ώνόμαΰαν 
αυτοκράτορα.  6  δε  τους  άνειπόντας  αυτόν  παραλα-  25 
βών  άπηει  εύ%ύς  οπού  διέτριβεν  ο  Αλέξανδρος, 
ταύτα  ά'  εκείνος  πυ&όμενος  τους  μετ  αυτού  ύτρα- 
τιώτας  εις  άντίληψιν  αυτού  παρεκάλει'  οί  δε  έπηγ- 
γέλλοντο.  καϊ  επιβτάντος  τού  Μαξιμίνου  βυνηγαγε 
την  ΰτρατιάν  6  Αλέξανδρος  καϊ  ΰυμβαλεΐν  τοις  τού  30 
Μαξιμίνου  επέτρεπεν.  οί  <Η  την  τ  ε  μητέρα  αυτού 
ΡΙ620ελοιδόρουν  καϊ  έπϊ  φιλοχρηματία  διέουρον,  καϊ  εις 


ί  7 


ΜΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XV.  XVI.  123 

εκείνον  έξυβριζον  ώς  δειλόν'  καϊ  καταλιπόντες  αυ- 
τόν άνεχώρουν.  6  δε  ερημον  βοη&είας  ορών  εαυτόν, 
επανήλ&εν  εις  την  ΰκηνήν,  καϊ  τη  μητρϊ  περιπλακεϊς 
ώλοφύρετο.    καϊ  6  Μαξψΐνος  εκατόνταρχον  ΰτείλας 

5  καϊ  αυτόν  άνεϊλε  καϊ  την  μητέρα  καϊ  τους  οϊ  6υνη- 
ααν  αύτοΐς,  καϊ  της  βασιλείας  γέγονεν  εγκρατής. 

Μαμαία  δε  η  Αλεξάνδρου  μητηρ  αρετής  ην  άν- 
τιποιουμένη  καϊ  βίου  βεμνοΰ.  η  εν  Αντιόχεια  6υν- 
διάγουβα  τω  υιω,    καϊ  περί  'ίίριγένους  πυ&ομένη, 

ίο  μετεπέμψατο  εξ  Αλεξανδρείας  αύτόν'  καϊ  υπ'  αυτού 
τον  λόγον  κατηχη&εϊβα  της  πίβτεως,  δεοβεβεβτάτη 
γέγονεν,  ώς  6  Ευΰέβιος  ίβτορεϊ  και  άλλοι,  δε  τίνες  Β 
των  Συγγραφέων  φαΰίν.    ο&εν  ου  μόνον  ο  κατά  χρι- 
ΰτιανών   ήρέμηβε   διωγμός   τότε,   άλλα  καϊ  τιμής  νϊ11226 

15  ήξίωντο  μάλιΰτα  οΓ  ΰεβόμενοι  τον  Χριβτόν. 

Τότε  Ούρβανοΰ  της  έπιΰκοπής  της  "Ρωμαίων  πό- 
λεως προεβτώτος  καϊ  Ιππόλυτος  ήν&ει,  άνήρ  ιερώ- 
τατος  καϊ  βοφώτατος,  επίσκοπος  του  κατά  'Ρωμην 
πόρτου  γενόμενος ,  ος  καϊ  πολλά  Συγγράμματα  ΰυνε- 

20  γράψατο,  διάφορα  της  &είας  γραφής  έξηγηβάμενος. 
Αντιοχείας  δε  ην  τηνικαϋτα  προεΰτηκώς  καϊ  την  εκεί 
των  πιΰτών  έκκληβίαν  Ι&ύνων  Άΰκληπιάδης'  καϊ 
Σαρδιανός  Ιεροσολύμων.  \β 

Καϊ  6  μεν  Αλέξανδρος  ετη  "Ρωμαίων  ηγεμονεύ-  Ο 

25  6ας  δέκα ,  ον  είρηται  τρόπον  άνηρητο '  6  δε  Μαξι- 
μινος  την  αρχήν  διεδέξατο.     ος  αύτίκα  καϊ  διωγμόν 


22  καϊ  Σαςδιανός  Ιεροσολύμων]  Ηαβο  ρβΓ  βιτοΓβπι  &ά- 
ά'ύα  νΐάβηίαι•.  δαΓϋαηηιη  (τ60Γ£πΐ8  8γηοβ11ιΐ8  (νοί.  1,  ρ.  674 
βά.  Βοηη.)  «,ρρβίΐαΐ;  ςαεηι  ΕιιββΙηηβ  β*  Ζοη&ΓΕβ  (ρ.  611,  Ό) 
ΟοΓάΐυιη.  ΟοΓάίαηυβ  ββί;  ίη  Εηδβίκί  οθ,ηοηβ  β,Γκιβηϊ&οβ  βάΐίο 
&  Μ&ίο  6ί  Ζοϊχτβ&ο  ρ.  387. 

Οαρ.  16.  ΕαδβΜί  ΗίδΙοή&β  βοοίβδί&δίίοαβ  1.  6,  ο.  23  βί 
28,  εο  ίοΓίαβδβ  ϋίο  οοηΐίηααΐαδ. 


124  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XVI. 

κατά  των  χριύτωνύμων  επήγειρε,  καϊ  τους  των  εκ- 
κλησιών προεβτώτας  άναιρειΰ&αι  κεκέλενκεν  ως  δι- 
δάσκαλους τον  κατά  Χριβτόν  μυβτηρίου  καϊ  κήρυκας, 
λέγεται  δε  κατά  μήνιν  την  προς  Άλέξανδρον  κινήΰαι 
τον  διωγμόν ,  ως  εκείνου  τιμώντος  τους  ΰεβομενους  5 
Χριβτόν.  εμεμήνει  γαρ  κατ1  εκείνου  του  αύτοκράτο- 
ρος,  οτι  στρατηγός  υπ  εκείνου  προχειριΰ&εις  καϊ 
κατά  Περοών  εκΰτρατευΰας  καϊ  αί'αχιΰτα  ηττηθείς 
οργής  επειρά&η  βαβιλικής.  ην  δε  του  διωγμού  και 
δεύτερον  αίτιον ,  οτι  πολλοί  κατά  τον  Αλεξάνδρου  ίο 
ϋ  οίκον  ηύαν  τον  Χριβτόν  επεγνωκότες  %-εόν.  οτε  καϊ 
Άμβρόΰιος  φιλόλογος  άνήρ,  ος  τον  Ώριγενην  προς 
εξήγηόιν  ήρέ&ιβε  της  &είας  γραφής  καϊ  δαφιλή  αύτω 
εχορηγει  τά  αναλωματα  καϊ  ταχυγράφους  επτά  αύτω 
παρεΰτηΰατο  άμοιβαδόν  τη  γραφή  χρωμενους  κατά  15 
τεταγμένους  καιρούς  καϊ  βιβλιογράφους  ούχ  ηττους 
κόρας  τε  καλλιγραφεϊν  ήΰκημενας,  τω  του  μαρτυρίου 
λέγεται  κοΰμη&ήναι  Οτεφάνω,  άμα  Πρωτοκτητω  πρεΰ- 
βντερω. 

Αυταρχηΰας  ά'  ούτος  ο  Μαξιμΐνος  εύ&ύς  έπε-  20 
ύτειλε  τη  ΰυγκλήτω,  την  εκ  των  Στρατευμάτων  άνάρ- 
ρηΰιν  ταύτη  δηλών  εαυτού,  ού  μόνοις  δε  χριότιανυΐς 
βαρύς  υπήρχε  καϊ  απηνής,  άλλα  καϊ  πάΰι  τοις  ύπη- 
ΡΙ621κο'θ££.  ύβριβτής  τε  γάρ  ην  και  έραΰιχρήματος,  κάν- 
τεϋ&εν  και  άδικώτατος  και  φόνων  εργάτης  καϊ  τύ-  25 
ραννος  άντικρυς,  χωρήΰας  εις  άρπαγας  και  άναιρέΰεις 
άν&ρώπων  εξ  ουδεμιάς  ευλόγου  λαβής,  τοΰούτον  δ' 
εις  μιαιφονίας  εξώκειλεν  ως  μηδέ  της  οικείας  φεί- 
6α6&αι  γυναικός '  κάκείνην  γάρ  άνεϊλε.  την  οίκείαν 
δ9  οίον  επικαλύπτων  δυΰγενειαν ,  τους  μεν  εύπατρί- 
δας  ητίμου,  προΰωκειούτο  δε  τους  εξ  άφανων.  διά 
ταύτα  τοίνυν  υπό  πάντων  μεμίΰητο.    έκΟτρατευΟας 


χ 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XVI.  125 

#ε  κατά  Γερμανών  την  χωράν  αυτών  εληίΰατο,  των 
βαρβάρων  μηδενός  υποφαινομένου,  είτα  περί  τα.  ελη 
και  τάς  ΰυνεχεΐς  άνεφάνηΰαν  ϋλας '  κάκει  δ\  των 
'Ρωμαίων    είβελααάντων   πλή&η  πολλά  άνηρέ&ηΰαν. 

δ  και  ούτω  νίκήΰας  επανήλδεν  ο  Μαζιμΐνος,  αίχμαλώ-  Β 
των  πλη&ύν  επαγόμενος,    πάντα  δε  τα  των  υπηκόων 
ϋφετεριζόμενος    κα\    χρηματιζόμενος   πάντο&εν  ούδε 
των   ιερών   άπέθχετο.     αίτιωμένων  ούν  Συμπάντων 
τους  ύτρατιώτας  τους  αυτόν  βα6ιλεύύαντας ,   οί  εν 

ίο  Λιβύη  ΰτρατευόμενοι  ταΰτα  μα&όντες  προς  άποΰτα- 
ΰίαν  άπεϊδον,  και  τίνος  ετέρας  αίτιας  ερε&ιβάΰης 
αυτούς,  οί  γάρ  των  της  Λιβύης  πραγμάτων  επίτρο- 
ποι των  εν  αύτη  εύπορούντων  τάς  ούβίας  εξ  ουδε- 
μιάς ευλόγου  αφηροϋντο  λαβής  και  τους  κεκτημένους 

Β  αύτάς  προύαπώλλυον.    εντεύθεν  άγανακτήΰαντες  οί 
εκεί  έπανέύτηβαν,  και  τίνα  τών  εκ  της  βουλής  άνδρα 
πρεΰβύτην  κεκλημένον  Γορδιανυν  και  άκοντα  κατά-  Ο 
ΰχόντες,   διάδημα  τε  τούτω  περιτι&εαϋι  και  πορφύ- 
ραν  ενδύουΰι  και  άναγορεύουβιν  αυτοκράτορα  τε  και 

20  Λνγουΰτον.     ο  δε  εν  Καρθαγένη  παραγίνεται '    και 
αυτόν  άΰμενως  τω  προς  τον  Μαζιμΐνον  μίβει  εδέ- 
ξαντο  ΰύμπαντες.      επιΰτελλει  ούν  τη  βουλή,  κ«α\νΐΙ227 
τους  άγγελούντας  την  άνάρρηαιν  αυτού  τοις  εν  τή 
'Ρώμη  άπέότειλε.     τών   δε   βταλέντων   χρονιβάντων 

25  κατά  τον  πλουν,  και  οί  εν  τή  'Ρωμη  μη  φέροντες  την 
τυραννίδα  του  Μαζιμίνου  προς  άποβταβίαν  κεκίνηντο 
και  τάς  εκείνου  είκόνας  κα&ήρουν  καϊ  τω  τυραννώ 
έλοιδορούντο.     είτα  γνωβιμαχήΰαντες ,  ώς  εί  βώξοιτοΌ 
Μαζιμίνος,  ούκ  εβται  βφίόι  βωτηρίας  έλπίς,  δύο  προ 

3ο  βάλλονται  ΰτρατηγούς  Μάζιμόν  τε  καϊ  'Λλβΐνον ,  και 
άμφω  τή  βουλή  βυναρι&μουμένους.  τίνες  δε  Καίσα- 
ρας αντου^  προς  τής  βουλής  ίΰτόρηβαν  αναγόρευση- 


126  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XVI.  XVII. 

ναι,    μηπω    μα&ούΰης    την    άνάρρηβιν    τον    Γορ- 
διανοΰ. 

Ό  δε  γ  ε  Δϊαζιμΐνος  ταύτα  μα&ών  ώρμηβεν  επί 
Ιταλίαν,  πολλά  τη  βυγκλητω  άπειληβάμενος.     γνούς 
δε  τον  Μαξιμον  χωρηβαντα  κατ*  αυτού,  6  γαρ  Άλβϊ-  γ> 
νος  εις  φυλακην  της  'Ρωμης  εμεινεν  εν  αυτή,    έπϊ 
Ακνληίαν  απενευΰε,  Μαυρουΰίους  έχων  με&  εαυ- 
τού, ταύτην  ΰπεύδων  προκαταΰχεΐν.     Άκυληία  δε  η 
ΡΙ622ννν  Βενετία  λέγεται  είναι,     άλλ'  άπεκρούβ&η ,  των 
εν   αυτή   αντιταγμένων  αντω  γενναιότερον.     άπο-  ίο 
κρουΰ&εϊς   δε   της  Άκνληίας    καϊ    προΰβαλών    τοις 
περί  τον  Μάξιμον  ηττη&η.     καϊ  £ς  την  οίκείαν  6κη- 
νην  ανεχώρηβε'    ΰταΰιαΰάντων  δε  των  Στρατιωτών 
καϊ  των  αυτού  δορυφόρων  προήλ&ε  της  Σκηνής  μετά 
του  οικείου  παιδός ,  ως  βφίβι  διαλεγμένος,      οι  δε  15 
αυτίκα  επελ&όντες  άμφοΐν  άνείλον  αυτούς,     ην  δε  6 
Μαζιμΐνος  ετών  πέντε  και  εζήκοντα,   αφ    ων  εβαοί- 
λευΰεν  ε%.    αί  κεφαλαϊ  δε  τών  άναιρε&έντων  τούτων 
εκτμη&εΐβαι  τοις  τε  εν  Άκυληία  επεδείχ&η6αν  καϊ 
εις  την  'Ρωμην  έπέμφ&ηβαν.    οι  δ'  εν  τη  'Ρωμη  κατά  2ο 
την  αγοράν  την  κεφαλήν  του  Μαζιμίνου  άνεΰκολό- 
γι  πιΰαν,  ϊν    εΐη  πάΰι  περίοπτος. 

Β  Έντεϋ&εν  6  Μάξιμος  εις  την  'Ρωμην  επανελη- 
λυ&ε,  καϊ  ο  Άλβινος  ύπηντηκει  αύτω,  καϊ  ο  δήμος 
δε  και  η  ΰύγκλητος  βύν  εύφημίαις  και  κρότοις  αυτόν  25 
υπεδε%αντο '  και  ΰυνηρχον  άμφω ,  και  ηρχον  καλώς, 
οι  δε  γε  βτρατιώται  έδάκνοντο  οτι  ουκ  αυτοί,  άλλ'  η 
βουλή  καϊ  6  δήμος  τους  αυτοκράτορας  προεβάλοντο. 
είτα  καϊ  αύτοι  οί  βαΰιλεΐς  προς  αλλήλους  εβχον  δια- 


Οαρ.  17.     Γοϊ•ί&88β  Οίο   οοηίίηηαίυδ.     Εηδβΐηί  ΗίδΙοπαβ 
βοοίβδΐαβϋοαβ  1.  6,  ο.  23 — 31. 


υε.  χιι.  ο  αρ.  χνπ.  127 

φοράς,  καί  τούτ  αίτιον  αύτοΐς  απώλειας  εγένετο. 
γνόντες  γαρ  οι  βτρατιώται  ώς  διαφερονται,  επήλ&ον 
αύτοΐς,  καί  αμφότερους  δεβμήΰαντες  δια  πάβης  της 
πόλεως  αυτούς  περνήγαγον  έμπαροινουμένους  τε  καϊ 

5  εμπαιζομενους,  άλλα  μην  καϊ  αίκιζομένους.    είτα  πυ-      } 
δομένοι  ώς  οΓ  Γερμανοί  άφελέβ&αι  αυτούς  και  περί-  ^ 
βώβαι  βουλεύονται,  ίνα  μη  τούτο  γενηται,  άπεκτειναν 
αυτούς,      ων   6  μεν  Μάξιμος  ετών  ην  εβδομήκοντα  Ο 
και  τεΰΰάρων,  6  δε  Άλβινος  έζηκοντα'    καϊ  εβαΰί- 

ιο  λευόαν  κατά  τινάς  μεν  ημέρας  δύο  και  ε'ίκοΰι,  κα&' 
έτερους  δε  ούχ  όλους  μήνας  τρεις. 

Μετά  δε  τούτοις  οί  μεν  Πομπηιανόν  τίνα  ΰυγγε- 
γράφαΰι  την  'Ρωμαίων  εΰχηκεναι  αρχήν,  ταχύτατα  δ' 
έκπεπτωκεναι  αυτής,  ώς  εν  όνείρω  τής  έζουΰίας  άπο- 

15  λαύβαντα,  ούπω  γάρ  δύο  παρεληλυ&έναι  μήνας,  καϊ 
6τερη&ήναι  αυτόν  προς  τή  μοναρχία  και  τής  ζωής 
άναιρε&έντα '  παρά  τίνων  δ\  καϊ  διά  τίνα  αίτίαν,  μη 
εύρηκώς,  παρεΰιώπηΰα  καϊ  αύτός'  οί  #'  έτερον  τίνα. 
με&  6ν  Πούπλιον  αντειΰαχ&ήναι  Βαλβΐνον  ιύτόρη- 

20  6αν '     και  μικρόν  τι  κάκεΐνον  τής  αύταρχίας  άπογευ- 
ΰάμενον ,  επί  τριΰί  γάρ  μηΰιν  αύτω  την  αρχήν  περι- 
γράφουΰιν,  αναιρε&ήναι  κάκεΐνον,  άρτι  καταλαβόντος 
εκ  Λιβύης  Γορδιανού ,  ος  εκεί,  ώς  ήδη  μοι  ερρή&η,Ό 
προανηγόρευτο.    τον  δε  Γορδιανον  τής  'Ρωμης  επι- 

25  βεβηκότα  νοαήΰαι,  το  μεν  οτι  υπέργηρως  ήν,  εβδο- 
μηκοντα γάρ  και  εννέα  εβίω  ενιαυτούς ,  το  δ  οτι 
χρονοτριβήβας  εν  τή  ΰαλάόΰη  κατά  τον  πλουν  πάνυ 
τεταλαιπώρητο,  και  έκ  τής  νόΰου  ταύτης  έκλελοιπέ- 
ναι,  μόνας  εΐκοΰι  καϊ  δύο  ημέρας  εν  ταύτη  διαγα- 

3ο  γόντα '    καϊ  βχειν  επί  τή  βαΰιλεία  διάδοχον  τον  οί- 
κεΐον  υιόν,   Γορδιανον   κάκεΐνον   καλούμενον   κ«1\νΐΙ228 
ομωνυμοϋντα  τω  οίκείω  πατρί. 


128  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XVII. 

Οι  μεν  ουν  οντω  παρηκολονδηκεναι  ταν&'  ίβτο- 
ρηκαβίν ,  οι  δε  τω  πρεόβντη  Γορδιανω  άναρρη&έντι 
κατά  Αιβνην  αντοκράτορι  φαΰϊν  έπαναΰτηναί  τινας, 
ΡΙ623καίμάχης  6νγκροτη&εί6ης  ηττη&ήναι  τονς  τον  Γορδια- 
νον ^  καϊ  πολλούς  αντών ,  άλλα  μην  καϊ  τον  νίον  αν-  5 
τον  άναιρεδήναι'  τον  δε  νπεραλγηβαντα  δια  τοντο 
άπάγξαβ&αι  και  όντως  εαντον  της  ζωής  νπεξαγαγεΐν. 

Οι  δε  τω  νίώ  εκείνον  τω  νέω  Γορδιανω  την  των 
'Ρωμαίων  ηγεμονίαν  μετά  τον  εκ  νόβον  θάνατον  τον 
πρεββντερον  Γορδιανον  προΰκληρονντες,  κατά  Περ-  ίο 
6ων  αντον  γεγράφαΰιν  εκύτρατενβαντα  και  ΰνμβα- 
λόντα  αντοΐς  καν  τη  μάχη  τον  ϊππον  ελαννοντα  καϊ 
τονς  οίκείονς  παρα&αρρννοντα  και  προς  άλκην  επα- 
λείφοντας 6λι6%•ηύαντος  δε  τον  ϊππον  καϊ  ΰνμπεόόν- 
τος  αντώ ,  τον  μηρον  κατεαγηναι ,  καϊ  όντως  άνακο-  15 
μιΰ&ήναι  είς  'Ρωμην ,  καϊ  εκ  τον  κατάγματος  τελεν- 
Β  τήΰαι,  επί  εζ  ένιαντονς  ανταρχηβαντα. 

Ονρβανος  δε  6  της  'Ρωμης  άρχιερενς  ετεβιν  άρ- 
χιερατενΰας  οκτώ  τον  Μαζιμίνον  βαύιλενοντος  άπε- 
βίω '  ον  Ποντιανος  διεδε%ατο.  της  δ'  Άντιοχέων  20 
εκκλησίας  μετά  Φιλητον  προεότη  Ζεβινος.  επί  δε  γε 
Γορδιανον  τον  νέον  6  των  εν  'Ρωμη  πιΰτών  προεύτη- 
κώς  ΙΊοντιανος  μεταλλάξας  τον  βίον  εΰχε  διάδοχον 
τον  Άντέρωτα,  εν  £ξ  $τεΰι  τη  λειτονργία  έΰχολακώς. 
6  δε  γε  Άντέρως  επί  βράχιΰτον  πάνν  καιρόν  την  25 
έκκληΰίαν  ί%"ύνας  προς  άλλην  ζωην  μετελήλν&ε. 
με&  ον  Φλαβιανος  &εία  ψήφω  της  άρχιερωΰννης 
τετνχηκεν,  ώς  [βτορεΐ  ό  Ενύεβιος.  λέγεται  γάρ  των 
πιΰτών  ά&ροιβ&έντων ,  ώβτε  τον  μέλλοντα  της  έπι- 
ύκοπής  προΰτήναι  παρ'   αντών  εκλεγήναι,  παρείναι  3( 


28  Ενβέβιος]  ΗιβΙ.  βοοί.  6,  29. 


υΒ.  χιι.  οαρ.  χνιι.  χνπι.  129 

καϊ  τον  Φλαβιανόν  άρτι  ηκοντα  «ξ  αγρού '  μη  μέντοι 
παρά  του  λόγον  γενέσθαι  περί  αυτού  ως  προστησο-  Ο 
μένου  της  εκκλησίας ,  αλλ*  έτερους  είναι,  περί  ων  ην 
τοις  συνειλεγμένοις  ψροντίς  τις  αν  προκρι%είη  αύ- 

5  των.  εν  τοβοντω  δε  περιστεράν  καταπτηναι  καϊ 
έφιζησαι  τη  τον  Φλαβιανού  κεφαλή '  κάντεύ&εν 
απαντάς  τους  η&ροισμένους  έκεΐ  μια  χρησασ&αι 
φωνή  ωσπερ  από  συνθήματος ,  και  "άξιος"  έπιβοη- 
σαι   αύτώ,    καϊ   τω    της   άρχιερωόννης   &ρόνω    τον 

ίο  άνδρα  προσενεγκεϊν  μηδέν  τι  μελληΰαντας.  τότε  και 
6  της  εν  Αντιόχεια  των  πιστών  εκκλησίας  προεστηκώς 
Ζεβϊνος  τον  βίον  λιπών  υπό  Βαβύλα  διαδέχεται, 
'&ριγένης  δε  κατά  την  εν  Παλαιστίνη  διατριβών 
τηνικαύτα  Καισάρειαν  πολλούς  μεν  καϊ  πολλαχό&εν 

15  έκέκτητο  φοιτητάς ,  είχε  δε  καϊ  τον  μέγαν  Γρηγόριον  Ό 
τον  %ανματονργον  καϊ  τον  τούτου  ομαίμονα  Ά&ηνό- 
δωρον   των    εαυτού   λόγων   άκροατάς.    τότε    δε   καϊ 
Αφρικανός  6  συγγραφεύς  έγνωρίζετο. 

Μετά  δε  τον  νέον  Γορδιανόν  έτερος  αύθις  Γορ- 

2ο  διάνος  της  άρχης  έπελάβετο,  κατά  γένος,  ως  λόγος, 
προσήκων  τοις  άπελθούσι  Γορδιανοΐς.  ός  έκστρα- 
τεύσας  εις  Πέρσας  καϊ  πολεμησας  αύτοΐς,  Σαπώρον 
τον  νιου  Άρταξέρζου  του  έθνους  ηγεμονεύοντος, 
ηττησέ  τ  ε  τους  εναντίους,    και  Νίσιβιν  και  Κάρας 

25  'Ρωμαίοις  αύθις  έπανεσώσατο  ,  υπό  Περσών  επί 
Μαζιμίνου  ύφαρπασθείσας ,  είτα  προς  Κτησιφώντα 
γενόμενος  ε%  επίβουλης  Φιλίππου  του  έπαρχου  του 
δορυφορικού  άνηρέθη.  ούτος  γάρ  6  Γορδιανός  άρ%ας 
επαρχον  τον  οίκεΐον  προεχειρίσατο  πενθερόν  Τιμη- 

3ο  σοκλέα  καλού μενον.    μέχρι  μεν  ούν  περιην  εκείνος,  ρ  1 624 


Οαρ.  18.     ΓθΓία88β  ϋίο  οοηϋηιι&ίιΐδ. 

ΖΟΝΑΒΑ8  III. 


130  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XVIII.  XIX. 

καλώς  είχε  τα  της  εζουΰίας  τω  αύτοκράτορι  καϊ  κατά 
ρουν  εφέρετό  οί  τα  πράγματα,  Τιμηΰοκλέους  δε  τε- 
λευτηΰαντος  Φίλιππος  προκεχείριβτο  έπαρχος,  καϊ 
βταΰιάβαι  τους  ΰτρατιώτας  βονλόμενος  τάς  αυτών 
αιτήσεις  ηλάττωσεν,  ώς  τούτο  τάχα  κεκελευκότος  του  5 
αυτοκράτορος.  οι  δε  φαβιν  Ότι  τον  σϊτον  επεΰχε  τΌν 
εις  το  ϋτρατόπεδον  κομιζόμενον,  ώΰτε  τους  βτρατιώ- 
τας  ένδεια  πιέζεα&αι,  κάντεύ%εν  αυτούς  προς  ΰτάβιν 
ερε&ιβ&ήναι.  βταβιάβαντες  δε  κατά  του  αύτοκρά- 
λΥΙΙ229τορος  επανέβτηβαν  ώς  αιτίου  αύτοΐς  γεγονότος  λι-  ίο 
μου,  και  επελ&όντες  άπέκτειναν  αυτόν,  επί  ενιαυ- 
τούς  ήγεμονεύβαντα  εξ.  καϊ  6  Φίλιππος  αύτίκα 
έπεπήδηαε  τη  αρχή.    ώς  δ'  άπηγγε'λη  τη  γερουΰία  η 

Β  τού  Γορδιανού  βφαγή,  έτερον  αυτοκράτορα  διήγειρεν 
αυτήν  προχειρίΰαβ%•αι.  και  άνεΐπεν  αύτίκα  Καίΰαρα  ΐ5 
Μάρκον  τινά  φιλόΰοφον.  6  δε  πρϊν  έρεΐβαι  τον  πόδα 
τη  αύταρχία  δνήβκει  αίφνίδιον  εν  τω  παλατίω  διά- 
γων, τού  δε  θανόντος  κρατεί  της  'Ρωμαίων  ηγεμο- 
νίας Σευηρος  Όβτιλιανός.  αλλά  και  ούτος  οϋπω 
ΰχεδον  ταύτης  επειλημμένος  άπετιβε  το  χρεών .  νο-  20 
βήβας  γάρ  καϊ  φλεβοτομη&εις  έτελεύτηβεν. 

Έπανελ&ών  ούν  6  Φίλιππος  εγκρατής  εγ ενετό 
της  των  "Ρωμαίων  αρχής,  εν  δε  τω  επανιέναι  τον 
υίόν  Φίλιππον  κοινωνόν  της  βαοιλείας  προΰείλετο. 
ϋπονδάς  δε  προς  Σαπώρην  δεμένος  τον  των  Περβών  25 

Ο  βασιλεύοντα ,  τον  προς  Περΰας  κατελυΰε  πόλεμον, 
παραχωρηύας  αύτοϊς  Μεσοποταμίας  και  αρμενίας, 
γνούς  δε  Ρωμαίους  άχ&ομενους  διά  την  των  χωρών 
τούτων  παραχώρηΰιν ,  μετ   ολίγον  ή&έτηύε  τάς  αυν- 


Ο&ρ.  19.    ΕοΓίαδδβ  Ώίο   οοηΐίηιιαίυδ.    ΕιΐδβΤοϋ  ΗίδίοπίΐΘ 
οοοίβδί&δϋοαβ  1.  6,  ο.  34. 


Ι,ΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XIX.  131 

&ήκας  καϊ  τών  χωρών  επελάβετο.  ην  δε  6  Σαπώρης, 
ως  ίΰτόρηται,  υπερμεγέθης  τον  ογκον  τον  ΰώματος, 
καϊ  οίος  ούπω  τότε  ώφ&η  άνηρ. 

Έπαναζεύξας  δε  6  Φίλιππος  ευμενής  ην  τοις 
5  χριβτιανοΐς ,  μάλιβτα  δε  κατά  ένίους  καϊ  προσετέθη 
τη  πίΰτει  Χριστού,  ώστε  καϊ  ευχών  έπ  εκκλησίας 
κοινώνησαν  χριΰτιανοϊς  καϊ  ασμένως  εξαγορεύσαι 
όσα  οι  ημάρτητο.  ου  γαρ  άλλως  είς  κοινωνίαν  παρά 
του  προεστώτος  της  εκκλησίας  εδεχετο,   εί  μη  εξομο- 

ιο  λογήσεται  καϊ  τοις  αίτούσι  μετάνοιαν  εαυτόν  κατα- 
λέξει"   κάκεΐνον  λέγεται  πειθάρχησαν,    φασί  μέντοιΌ 
τίνες  τούτον  είναι  τον  πατέρα  της  μάρτυρος  Ευγε- 
νίας"   άλλα   περί   την    δόξαν   ταύτην   πεπλάνηνται. 
έπαρχος  μεν  γαρ  κάκεΐνος  γενέσθαι  ίστόρηται ,  άλλ' 

15  Λίγύπτου ,  καϊ  ου  του  δορυφορικού'  καϊ  μετά  την 
είς  Χριβτόν  πίστιν  εκείνος  παραιτηβάμενος  την 
άρχην  υπέρ  της  είς  Χριΰτον  ομολογίας  ηνδρίΰατο 
καϊ  μαρτυρίω  κεκόΰμηται. 

Ούτος  δ'  6  αυτοκράτωρ  Φίλιππος  προς  Σκύθας 

2ο  άράμενος  πόλεμον  είς  (Ρωμην  έπανηλθεν.  εν  δ\  Μυ- 
σοϊς  Μαρίνος  τις  ταξιάρχης  ων  παρά  των  στρατιωτών 
βασιλεύειν  ηρέθη.  και  διά  τούτο  6  Φίλιππος  τεθο- 
ρύβητο,  καϊ  τη  ΰυγκλητω  διελέχθη  περί  της  στάσεως, 
τών  άλλων  δε  σιωπώντων  6  Λέκιος  μη  δεϊν  φροντί-ΡΙ  62 

25  ζειν  είπεν  αύτώ  περί  του  Μαρίνου ,  ως  παρ  αυτών 
άναιρεθησομένου  τών  Στρατιωτών ,  οία  αναξίου  της 
βασιλείας  τυγχάνοντος.  6  μετ  ολίγον  κατά  την 
εκείνου  γέγονε  πρόρρηΰιν.  θαυμάσας  ούν  ο  Φίλιπ- 
πος διά  τούτο  τον  Αέκιον,  άπελθειν  προετρέπετο  είς 

30  Μυΰίαν  και  κολάσαι  τους  αιτίους  της  στάσεως.  6  δε 
την  άποΰτολην  παρητεΐτο,  λέγων  μηθ'  εαυτώ  μήτε 
τω  στέλλοντι  συμφέρειν  αυτόν  εκεϊ  άπελθειν.    ο  δε 

9* 


132  ιίβ.  XII.  ΟΑΡ.  XX. 

Φίλιππος  καϊ  ετι  ένέκειτο.  κάκεΐνος  και  άκων  άπήει ' 
και  απελθόντα  εν&νς  αυτόν  οι  βτρατιώται  βαΰιλέα 
εύφήμηΰαν.  τον  δε  άπαναινομένου,  τα  ξίφη  ΰπαΰά- 
^ενο^  δέξαΰ&αι  αυτόν  ήνάγκαΰαν  την  αρχήν,  γράφει 
ούν  έκεΐ&εν  τω  Φιλίππω  μη  ταραχ&ήναι '  ει  γαρ  5 
Β  έπιΰταίη  τη  'Ρωμη ,  άπο&ήβεται  τα  της  βαΰιλείας 
παράβημα.  αλλ*  άπιύτήΰας  τούτω  6  Φίλιππος  εξ- 
εοτράτευαε  κατ  αυτοί) '  καϊ  βυμβαλών  τοις  του 
Αεκίου  ίπεΰεν  έν  πρώτοις  αγωνιζόμενος"  ΰύν  αύτω 
δε  και  6  υίος  αυτού  ανήρητο  Φίλιππος,  ων  %ανόν-  ίο 
των  τω  Αεκίω  σύμπαντες  προΰεχώρηΰαν.  έβαΰίλευΰε 
δε  κατά  μεν  τινας  πέντε  ένιαυτούς,  κα&'  ετέρους 
δε  εξ  επί  τοΰούτοις  μηΰίν.  ώρμητο  δ'  έκ  Βόΰτρων, 
οπού  και  πόλιν  βαϋιλεύβας  επωνυμον  έαυτω  έδομή- 
ΰατο,  Φιλιππούπολιν  ονομάβας  αυτήν.  15 

^  9π3°  ^  Υε  ΜνΛεκιος  πάντων,  ώς  εί'ρηται,  των  6τρα- 
τευμάτων  προΰχωρηΰάντων  αύτω  εις  την  Ψώμην  έπ- 
ανελήλυ&ε  καϊ  της  ηγεμονίας  γέγονεν  εγκρατής, 
άποόκοπήΰας  δε  προς  τον  της  εξουαίας  ογκον  καϊ 
Ο  την  των  πραγμάτων  οίκονομίαν ,  ώς  ενιοι  λέγουβι,  2ο 
τον  Βαλεριανον  έπι  τη  των  πραγμάτων  διοικήΰει 
προϋείλετο.  και  αύτίκα  αλλήλους  εις  &εομαχίαν 
παρακροτήΰαντες ,  διωγμον  έπήγειραν  κατά  των 
χριβτωνύμων  ΰφοδρότατον.  είβϊ  δ*  οι  κα\  δι  εχ&ος 
το  προς  τον  Φίλιππόν  ψαΰι  τοις  χριΰτιανοΐς  έπι&έ-  25 
6&αι  τον  Λέκιον,  οία  παρ9  εκείνου  αεβαζομένοις' 
έμεμήνει  γούν  κατά  των  πιΰτών.  οτε  καϊ  Φλαβιανος 
ο  της  έν  'Ρωμη  προϊστάμενος  εκκλησίας  £τυχε  τέλους 
μαρτυρικού,  και  Βαβύλας  6  των  έν  Άντιοχεία  πιοτών 


ΓοηΙθβ   οαρίίίδ  20  οβΓίο   ίηάίοαπ.  ηβφίβυηί,  ρΓαβίβΓ  Ευ- 


8θΙ)ϋ  Ηΐδί.  βοοίβδ.  1.  6,  ο.  39  43  44. 


ΊΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XX.  133 

την  έκκλησίαν  διετιών,  καϊ  Αλέξανδρος  6  των  Ιερο- 
σολύμων επίσκοπος ,  ο§  ου  τότε  πρώτως  υπερηθλησε 
της  εις  τον  σωτήρα  κύριον  πίστεως,  άλλα  καϊ  πρώην, 
ως  ήδη  προείρηται ,  καϊ  τότε  δε  καθειρχθεϊς  κατά  το  Ό 

5  δεσμωτήριον  τελευτα.  άλλα  καϊ  ο  μέγας  Κυπριανός 
της  Καρθαγένης  επίσκοπος  ων  τηνικαύτα  της  εις 
Χριστόν  υπερηθλησε  πίστεως,  των  ούν  είρημένων 
αρχιερέων  μετηλλαχότων  τον  βίον,  εν  μεν  'Ρωμη 
αντί  Φλαβιανοϋ  Κορνήλιος  επεσκόπησεν,  εν  Άντιο- 

ιο  χεία  δε  άντϊΒαβύλα  Φλαβιανός,  και  εν  Αλεξάνδρεια 
Διονύσιος,  εν  δ'  Ίεροσολύμοις  άντϊ  Αλεξάνδρου  Μα- 
ζαβάνης'  και  άλλοι  δε  πλείστοι  τότε  μαρτυρίου  κατ- 
ηξιώθησαν. 

Τότε  καϊ  ίίριγένης  παρήχθη  μεν  εις  βήμα  τυ- 

15  ραννικόν  ως  σεβόμενος  τον  Χριβτόν,  ουκ  έτυχε  δε 
τέλους  μαρτυρικού,  οϊμαι  του  θεού  ταύτης  αυτόν  μη 
κρίναντος  άξιον  διά  το  περί  τά  ορθόδοξα  δόγματα 
του  αθλίου  εκείνου  διάστροφον.  λειποτακτεΐ  γάρ, 
καϊ  ταύτα  μετά  πειραν  βασάνων,    ούτος,  ως  εμπρο-ΡΙ&26 

2ο  σθεν  εί'ρηται,  μέγας  εν  λόγοις  γενόμενος  κάντεΰθεν 
υπερφρονήσας  καϊ  άλαζονευσάμενος ,  ου  τοις  των 
προ  αυτού  πατέρων  ιερών  ήκολούθησε  δόγμαύιν, 
αλλ  έαυτώ  θαρρήσας  καινών  δογμάτων  είσαγωγεύς 
έχρημάτισε,  καϊ  βλασφημίας  εΐς  τε  την  άγίαν  τριάδα 

25  και  εις  την  θείαν  ενανθρώπησιν  έκ  του  πονηρού 
θησαυρού  της  καρδίας  αυτού  εξηρεύξατο ,  καϊ  πάσης 
σχεδόν  αιρέσεως  έγένετο  αρχηγός,  τόν  τε  γάρ  μονο- 
γενή τού  θεού  υιόν  κτιστόν  εδογμάτισε  καϊ  της 
δόξης  «ντον  ηλλοτρίου  και  της  ουσίας  της  πατρικής '  Β 

3ο  καϊ  το  πνεύμα  το  άγιον  ύπεβίβαζε  της  του  πατρός 
αξίας  και  της  τού  ιηον,  λέγων  ως  ούτε  τόν  πατέρα 
δύναται  οράν  ο  υιός  ούτε  μην  τόν  υίόν  το  πνεύμα, 


134  ΙΛΒ.ΧΙΙ.  Ο  ΑΡ.  XX. 

ωΰπερ  ονδε  οι  άγγελοι  το  πνεύμα  ούτε  τους  αγγέλους 
οι    άνθρωποι,     αύται   μεν  αί   περί    της    αγίας    και 
ομοονΰίον  τριάδος  βλαβφημίαι  τον  'ίίριγένονς  '   περί 
δε  γε  την  εναν&ρώπηαιν  τον  νίον  τον  &εον  εβλασ- 
φήμει,  δνΰΰεβώς  είαάγων  μη  βάρκα  έψνχωμένην  εκ  5 
της  παρ&ένον  της  αγίας  λαβείν  τον  Χριβτόν.     ηνώ- 
ϋ&αι  γαρ  εμν&ενετο  τον  μονογενή  τον  &εον  νιόν  προ 
καταβολής  κόΰμον   τω   νω,    ον   άνέπλαττεν   εκείνος 
Ο  εκλελεγμένον  καϊ  κλόνον  ονχ   νποβτάντα,    και  ο~νν 
τούτω  επ    εΰχάτων  έναν&ρωπήΰαι  καϊ  ΰάρκα  προΰ-  ίο 
ειληφεναι  δίχα  ψνχής  λογικής  τε  και    νοεράς.     και 
άπο&έβ&αι  δε  την  βάρκα  πάλιν  τον  κνριον,  καϊ  τέλος 
ε%ειν  την  βαβιλείαν  αντον  εδογμάτιζε.    και  των  δαι- 
μόνων είΰηγεΐτο  εβεβ&αι  μέλλειν  άποκατάβταΰιν,  καϊ 
την  κόλαΰιν  χρονικήν,  άλλ'  ονκ  αίωνίξονβαν'   προς  15 
κά&αρβιν  δε  των  αμαρτημάτων  γενήβεβ&αι,  μετά  το 
ΊνΐΙ23ΐκαϋ•αρ\ϊήναι   δε  πάντας  είς  την  ένάδα  άποκαταβτή- 
ναι  καϊ  τονς  άν&ρώπονς  και  τονς  δαίμονας,    τα  δε 
περί  τής  ένάδος  ταύτης,    πολλής  μακρηγορίας  δεό- 
μενα,  ϊν   δ  ταύτης  ν$λος  ΰαφηνιΰ&είη,  παρεί%ηβαν,  2ο 
ωΰπερ  και  αλλαι  των  εκείνον  βλαβφημιών. 
Ό         Τα  μεν  ονν  κατά  τον  '&ριγένην ,  ον  έκάλονν  και 
Αδαμάντων ,   εν  τούτοις"  τότε  δε  και  Νανάτος  τής 
κατά   (Ρωμην    εκκληΰίας    πρεββύτερος     αιρεΰιάρχης 
εγενετο    και    των     καλούντων    εαντονς     Κα&αρονς  25 
αρχηγός,  αρνούμενος  τοΓ^  εν  τω  διωγμω  νποκνψαΰι 
καϊ  &νΰίαν  τοις  είδώλοις  προ6αγαγον6ιν ,  ειτ    επι- 
ϋτρέφονΰι  και  εζομολογονμένοις ,  την  μετάνοιαν,  κα\ 
προσπίπτοντας  αντονς  καϊ  &εραπείαν  ζητονντας  τον 
ϋφάλματος  εν  μεταμέλεια  καϊ  ΰνντριβή  καρδίας  μη  3ο 
προΰιεμενος.  κα&'  ον  και  ΰννοδος  έν'Ρωμη  ΰννεβτη, 
Κορνηλίον   ταύτης   προϊΰταμενον.     εν   γι    προΰδέχε- 


ΊΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XX.  13δ 

6&αι  μεν  τους  εν  τω  καιρώ  τον  διωγμού  παραπεπτω- 
κότας   δεΐν  έδοζεν,    επιστρέφοντας ,    καϊ  μετανοίας  Ρ 1627 
φαρμάκοις  δεραπεύειν  αυτούς*  τον  δε  Ναυάτον  τοις 
τη  ΰυνόδω  δόζαΰι  μη  πειδόμενον  οι  &εΐοι  πατέρες 

δ  εκείνοι  της  έκκληβίας  άπηλλοτρίωΰαν  και  άπεκήρυξαν 
ώς  μιβάδελφον. 

Μέμνηται  δε  τίνος  ο  Ενΰέβιος  ιΰτορίας  «ξ  επι- 
στολής Άιοννβίον  τον  της  Άλεξανδρέων  εκκλησίας 
έπιΰκοπηβαντος  τοιαύτης,    φηαί  γαρ  ταύτ    έπιβτεϊ- 

ιο  λαι  προς  ρήμα  τον  ζίιοννβιον  " Σαραπίων  τις  ην  παρ' 
ημιν  πιβτος  γέρων,  άμέμπτως  μεν  βιούς,  εν  δε  τω 
πειραΰμω  πεβών.  οντος  πολλάκις  έδεΐτο,  καϊ  ούδεϊς 
προΰείχεν  αύτώ '  και  γαρ  ετε&νκει.  νοΰηΰας  δε  τριών 
είης  ημερών  άφωνος  διετέλεβε  και  αναίΰ&ητος '  άνα- 

ΐδ  ΰφήλας  δε  τη  τετάρτη    βραχύ ,    προΰεκαλέβατο    τον 
δυγατριδοϋν,  καί   απεύοον    είπε,  κάλεΰόν  μοι  των  Β 
πρεόβυτέρων  τίνα  '  και  πάλιν  ην  άφωνος,    εδραμεν 
6  παις  επί  τον  πρεαβύτερον'  6  δε  άφικέβ&αι  μεν  ουκ 
ήδυνή&η,    καϊ  γαρ  ήσ&ένει,    εντολής  δε  παρ1  εμού 

2ο  δεδομένης,  τους  άπαλλαττομένονς  τον  βίου,  ει  δέοιν- 
το,  καϊ  μάλιβτα  ει  πρότερον  ικετεύΰαντες  τύχοιεν, 
άφίεΰ&αι,  ϊν  ευέλπιδες  άπαλλάττοιντο ,  βραχύ  της 
ευχαριστίας  δέδωκε  τω  παιδαρίω,  άποβρέζαι  κελεύ- 
6ας  καϊ  τω  πρεΰβύτη  κατά  τον  ΰτόματος  έπιότάζαι. 

25  επανήκεν  6  ΛαΓ^  φέρων,    εγγύς  δε  γενομένου,  πριν 
είΰελ&εΐν,  άνενέγκας  πάλιν  6  Σαραπίων  'ήκες'  έφη 
*τέκνον;  και  6  μεν  πρεΰβντερος  έλ&εΐν  ουκ  ηδυνη- 
&η,  ΰύ  δε  ποίηΟον  ταχέως  το  προΰΐαχ&εν  καϊ  απ-  Ο 
άλλαττέ  με.'    άπέβρεξεν  6  παις,  καϊ  άμα  τε  ένέχεε 

3ο  τω  οτόματι  του  πρεΰβύτου,  και  μικρόν  εκείνος  κατα- 
βροχ&ίΰας  εύ&έως  άπέδωκε  το  πνεύμα,  άρ*  ουκ 
έναργώς  διετηρή&η  καϊ  παρέμεινεν  εως  λυ&ή  καϊ  της 


136  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XX.  XXI. 

αμαρτίας  λν&είβης  επί  πολλοίς  οϊς  έπραξε  καλοϊς 
ομολογη&ήναι  δννη&7};"  ταντα  η  τον  Λιοννΰίον  δι- 
ε\ειβιν  έπιβτολή. 

Αέκιος  δ\  οντω  διατε&εϊς  εις  τονς  τον  Χριΰτον 
ΰεβομένονς,  ονδε  δνο  ολονς   ένιαντονς  επί  τή  των  5 
"Ρωμαίων  άννΰας  αρχή  αίΰχιΰτα  διεφ&άρη.  βαρβάρων 
γαρ  ληιζομένων  τον  Βόοπορον  6  Αέκιος  αντοΐς  6νν- 
επλέκετο  καϊ  πολλούς  άνηρει'  των  δε  6τενοχωρη&έν- 
των   καϊ    αιτουμένων   άφεΐναι   την  λείαν  πάοαν,  ει 
παραχωρη&εΐεν  άναχωρήΰαι,  6  Λέκιος  ουκ  ένεδωκεν,  ίο 
άλλα  Τάλλον  εν  α  των  της  ΰνγκλητον  τη  διόδω  των 
Ώ  βαρβάρων  έπέβτηΰε,  μη  ΰνγχωρηΰαι  κελενΰας  αντοΐς 
παρελ&εΐν.      ο  δε  Γάλλος  νπέ&ετο  τοις  βαρβάροις, 
έπιβονλενων  Λεκίω,  πληΰίον  τέλματος  βα&έος  οντος, 
εκεί  παρατά%αθ%αι.     οντω    δ\   παραταγμένων   των  ΐ5 
βαρβάρων  καϊ  τα  νώτα  τρεψάντων  6  Λέκιος  επεδί- 
ωκε" καϊ  αντός  τε  6νν  τω  νιω  καϊ  πλή&ος  των  Ρω- 
μαίων ένεπεπτώκει  τω  τέλματι,    καϊ  πάντες  εκεΐΰε 

ΛΥ 11232  άπώλοντο ,  ώς   μηδέ  τα  ΰώματα  αντών  ενρε&ήναι, 

καταχωΰ&έντα  τη  Ιλνϊ  τον  τέλματος.  2ο 

21         Κρατεί  ονν  ο  Γάλλος,  ον  τίνες  μεν  των  Ονγγρα- 

φέων  καϊ  Βολονΰιανον  κεκλήβ&αί  φαΰιν  ως  διώνν- 

μον }    άλλοι   δε   τον  Βολονΰιανον  νίόν  αντον   είναι 

Υ162§γεγράφα6ι  καϊ  ΰννάρχειν  αντω.  κρατηΰας  τοίννν 
της  των  "Ρωμαίων  6  Γάλλος  άρχης ,  ΰπένδεται  τοις  25 
βαρβάροις  έπϊ  βνν&ήκαις  τον  λαμβάνειν  έκείνονς 
παρά  "Ρωμαίων  δαΰμον  ενιανΰιον  και  μη  τα  "Ρωμαίων 
ληίζεο&αι.  καϊ  απειΰάμενος  όντως  έπανήλ&εν  εις 
"Ρωμην,  και  τον  νίον  αντον  τον  Βολονΰιανον  άνηγό- 
ρενβε  Καίΰαρα.     βαρνς  δε   και   οντος   γέγονε   τοις  3ο 


Ο&ρ.  21.    ΓοΗαβδβ  ΐ)Ίο  οοηΐίηιι&ΐυδ. 


υΒ.  χπ.  οαρ.  χχι.  137 

χριβτιανοΐς ,   καϊ  ονχ  ήττον  Λεκίον,    διωγμόν   κατ 
αυτών  έγείρας  και  πολλούς  άνελών.    ηρζατο  δ'  αν- 
&ις  ίπϊ  τούτον  η  κίνηβις  των  Περβών,   καϊ   κατε- 
6χέ&η  παρ*  αντών  η  Αρμενία,  τον  ταύτης  βαόιλεως 

5  Τιριδάτον  φνγόντος,  των  δε  παίδων  εκείνον  πρού- 
ρνέντων  τοις  Πέροαις.  καϊ  Σκύδαι  δ\  εις  την  Ίτα- 
λίαν  είβέβαλον ,  πλήδος  όντες  βχεδόν  υπερβαίνον 
καϊ  άρι&μόν ,  και  Μακεδονίαν  καϊ  Θεΰΰαλίαν  καϊ 
Ελλάδα  κατεδραμον.    λέγεται  δε  τούτων  μοΐράν  τίνα  Β 

ίο  δια  Βοοπόρον  παρελ&ονΟαν  καϊ  την  Μαιώτιδα  λί- 
μνην  νπερβάΰαν  επϊ  τον  Ενξεινον  γενε6%αι  πόντον 
καϊ  χώρας  πορ&ηΰαι  πολλάς.  καϊ  άλλα  δε  πολλά 
%ών  έ&νών  τότε  κατά  της  "Ρωμαϊκής  επικρατείας 
ώρμήκεόαν.    άλλα  καϊ  λοιμός  τηνικαντα  ταΐς  χώραις 

15  ενέΰκηψεν,  εζ  Λΐ&ιοπίας  άρζάμενος  καϊ  πάΰαν  6χε- 
δόν  έπινεμη&εϊς  χώραν  εώαν  τε  και  εβπέριον ,  και 
πολλας  τών  πόλεων  των  οίκητόρων  εκένωΰεν,  επι 
πεντεκαίδεκα  διαρκεόας  ενιαντούς.  ο?  γε  μην  Σκύ- 
&αι  τεταγμένα  παρά  "Ρωμαίων  κατά  6νν%ηκας  λαμ- 

2ο  βάνοντες    επετείως,    ηκαΰι   ταντα   ληφόμενοι,     καϊ 
ηττονα  λέγοντες   είναι  τών  νπεΰχημενων    τα   βφίΰι 
διδόμενα ,  άπηεβαν  απειλούμενοι.    Αιμιλιανός  δε  τις 
Λίβνς  άνηρ ,    άρχων   τον    εν  Μνβία  Στρατεύματος,  Ο 
τοις  ΰτρατιώταις  δώΰειν  πάντα  τα  τοις  Σκύ&αις  δι- 

25  δόμενα  επηγγείλατο,  ει  τοί?  βαρβάροις  ΰννάφειαν 
πόλεμον.  οΐ  δε  άπροόπτως  επελ&όντες  τοις  Σκύ&αις, 
ατερ  ολίγων  άπεκτειναν  απαντάς,  καϊ  λάφνρα  έξ 
εκείνων  πλεΐΰτα  ΰννηγαγον ,  την  χώραν  καταδρμόν- 
τες    αντών.     έντεν&εν  ο  Αιμιλιανός   νπερφρονήβας 

3ο  τω  κατορ&ώματι,  μέτειΰι  τονς  νπ  αντόν  ϋτρατιώτας' 
και  Ρωμαίων  αντόν  άναγορεύονΰιν  αυτοκράτορα,  ός 
αντίκα  τάς  δννάμεις  άγείρας  εΰπενδε  την  Ίταλίαν 


138  ιίβ.  XII.  ΟΑΡ.  XXI.  XXII. 

καταλαβεΐν.  ώς  γονν  εις  γνώΰιν  ήλ&ον  ταύτα  τω 
Γάλλω,  κακεινος  ετέρω&εν  παραΰκευαΰάμενος  τω 
Αίμιλιανω  άντιπαρετάξατο.  καϊ  ΰυρραγεντων  άλλη- 
λοις  των  στρατευμάτων  ηττηντο  οι  τον  Γάλλου, 
ηττώμενοι  δε  έπέ&εντο  τω  υφών  αυτοκράτορα '  καϊ  5 
Όανελόντες  κάκεινον  καϊ  τον  παϊδα  αυτού",  βαβι- 
λεύΰαντας  ετη  δύο  καϊ  μήνας  οκτώ,  προστίθενται 
τω  Αίμιλιανω ,  καϊ  αυτοί  την  βαβιλείαν  αύτώ  ψηφι- 
ΰάμενοι. 

^^ο33  Λναρρηθεϊς  δε  ούτως  αυτοκράτωρ  6  Αιμιλιανός  ίο 
έπέΰτειλε  τη  βυγκλητω ,  εξαγγελλόμενος  ώς  καϊ  την 
Θράκην  απαλλάξει  βαρβάρων  καϊ  κατά  Περσών  έκ- 
ΰτρατεύΰεται  και  πάντα  πράξει  και  άγωνίσεται  ώς 
στρατηγός  αυτών,  την  βαβιλείαν  τή  γερουσία  κατά- 
λιπών,  αλλ!  ου  δ  εν  τούτων  £φθη  πεποιηκώς ,  Ουα-  15 
λεριανοϋ  επαναβτάντος  αύτώ'  ος  τών  ύπερ  τάς" Αλ- 
πεις άρχων  δυνάμεων ,  τα  κατά  τον  Αίμιλιανόν 
μαθών,  και  αυτός  τυραννεΐ.    καϊ  τάς  υπ    αυτόν  δν- 

Τ?Ι629νάμεις   συναγαγών   προς   την  (Ρώμην  ηπείγετο.     οι 
γούν  τω  Αίμιλιανω  συστρατευόμενοι,  ουκ  αξιόμαχους  20 
εαυτούς  εγνωκότες  προς  την  του  Οναλεριανοΰ  στρα- 
τιάν ,  μηδέ  φθείρειν  και  φθείρεσθαι  "Ρωμαίους  υπ 
αλλήλων  οβιον  κρίναντες  κα\   πολέμους    συγκροτεί- 
σθαι  ομογενών,    και  άλλως  δε  τον  μεν  Αίμιλιανόν 
ανάξιον  λογιζόμενοι  βασιλείας  ώς  άδοξόν  τε  και  χα-  25 
μερπη,    τον  Οναλεριανόν   δε  οίκειότερον  ηγούμενοι 
τγι  αρχή  οία  δητα  και  τών  πραγμάτων  έπιληψόμενον 
αρχικώτερον ,  κτείνουΰι  τον  Αίμιλιανόν  ονπω  τέσσα- 
ρας  μήνας  ηγεμονεύσαντα ,    άγοντα    δε   της  ηλικίας 


Ο&ρ.  22.     Όίο  οοηίίηπαίιΐδ,  ηί  νίάβίιιι•:  οοη£.  Εχο.  ναίίο. 
ρ.  244.    ΕαββΙπί  Ηίδΐ;.  βοοίβδ.  1.  6,  ο.  39  β  Ι;  1.  7,  ο.  2—6. 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXII.  ΧΧ1ΙΓ.  139 

ενιαυτόν  τεΰβαρακοΰτόν'  και  προβίαβιν  Ουαλερια- 
νώ  και  άμάχως  αύτώ  την  Ρωμαίων  αρχήν  εγχειρί- 
ζουν ι. 

Φλαβιανού  δε  έπϊ  Λεκίου,  ως  εΐρηται,  μαρτυρή-  Β 

ί,ΰαντος,  Κορνήλιος  την  τής'Ρώμης  ποιμαντικήν  διε- 
δεξατο,  και  έπϊ  τριβϊν  εμπρέψας  ταύτη  ενιαυτοΐς  την 
ζωήν  εξεμετρηβε,  καϊ  Λούκιος  επί  τον  της  άρχιερω- 
ΰύνης  άνήχ%η  &ρόνον ,  0£  ονδ'  ογδοον  έκπλήΰας 
ενιαντον  εν  τη  της  'Ρωμης  επιόκοπή  τελεντα.      και 

ίο  Στέφανος  το  της  έπιοκοπής  λειτούργημα  διεδέζατο ' 
ούπερ  τυγχάνει  διάταγμα  τους  εξ  αίρέβεων  επι- 
στρέφοντας χριστιανούς  μή  βαπτίζειν ,  αλλά  τη  δια 
χειρών  επιθέσεως  ευχή  κα&αίρειν  αυτούς .  ου  καϊ 
επιστολή  περί  τούτον  προς  Κνπριανον  τον  ιερομάρ- 

15  τυρά  αναγράφεται.  Στεφάνου  δε  κοιμη&έντος  μετά 
δύο  ένιαυτούς,  βύβτος  εις  τον  άρχιερατικόν  της 
(Ρωμης  δρόνον  έκά&ισε.  τότε  και  ή  κατά  Σαβέλλιον 
κεκίνητο  αΐρεσις  εν  Πτολεμαίδι  της  Πενταπόλεως.  Ο 
Άλλα  τα  μεν  κατά  τους  της  ' Ρώμης  αρχιερείς 
2ο  εσχον  οϋτως '  Ουαλεριανος  δε  σύν  Γαλιήνω  τω  υίώ  23 
της  'Ρωμαίων  ηγεμονίας  δραζάμενος ,  και  ούτος  ΰφο- 
δρότατον  εκίνησε  κατά  χριστιανών  διωγμόν '  καϊ 
πολλοί  κατά  διαφόρους  χώρας  γεγόναΰι  μάρτυρες, 
νπερ  της  εις  Χρ^ο*τόν   πίστεως   πολυειδώς  ένα&λή- 

25  ΰαντες.  ε&νών  ούν  και  έπϊ  τούτου  γενομένης  επ- 
αναστάσεως, κακώς  είχον  Ρωμαίοις  τα  πράγματα,  οι 
τε  γάρ  .Σκυθαί.  τον  'Ίστρον  διαβάντες  καϊ  αύ&ις  την 
Θρακώαν  χώραν  ήνδραποδίσαντο ,  και  πόλιν  περι- 
φανή την  Θεσσαλονίκην  έπολιόρκησαν  μεν ,   ου  μην 


4  Φαβιανον  ΕιιββΜυβ. 

Οαρ.  23.     ΓοΓίαδκβ  ϋίο   οοηίΐηααίιΐδ.     ΕιΐδθΜί    ΗίδΙοπ&β 
βοο1βδί{ΐ8ί.ίοαβ  1.   7,  ο.  10  — 14. 


140  Ι^ΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXIII. 

\νΐΙ234καΙ  ειλον.  εις  δέος  δε  τοαοντον  απαντάς  περιεβτη- 
Ώ  6αν  ως  Ά&ηναίους  μεν  άνοικοδομηβαι  το  τείχος  της 
εαυτών  πόλεως,  κα&Ύ\ρημενον  εκ  των  τον  Συλλα 
χρόνων ,  Πελποννηβίους  δε  διατειχίβαι  τον  Ιΰ&μόν 
από  δαλάββης  εις  δάλαββαν.  άλλα  μην  καϊ  Περβαι,  5 
Σαπώρου  βφών  βαΰιλεύοντος,  την  Σνρίαν  κατεδρα- 
μον  και  την  Καππαδοκίαν  έδηωΰαν  καϊ  την  "Εδεΰαν 
επολιόρκουν.  Οναλεριανός  δε  ωκνει  προύμί\αι  τοις 
πολεμίοις.  μα%ών  δε  ως  οι  εν  Έδέόη  ΰτρατιώται 
εζιόντες  της  πόλεως  καϊ  ύυμπλεκόμενοι  τοις  βαρβά-  ίο 
ροις  πολλούς  άναιροϋο*ι  και  πλειύτα  ύκνλα  λαμβά- 
νουύιν,  άνε$άρβη6ε,  καϊ  άπελ&ών  μετά  της  6ννον- 
0ης  αντω   ΰτρατιάς  ύννεπλάκη  τοις  Περΰαις.     οι  δε 

ΡΙ 630  πολυπλαΰίους  όντες  τους  'Ρωμαίονς  εκνκλωΰαν,  καϊ 
οί  πλείονς  μεν  επεβον,  ενιοι  δε  καϊ  διεφνγον,  Ονα-  15 
λεριανός  δε  6νν  τοΓ^  περί  αυτόν  6υνελήφ&η  τοΓ? 
πολεμίοις  καϊ  προς  τον  Σαπώρην  άπήχ&η.  6  δε  του 
βαΰιλεως  κρατηΰας  πάντων  ηδη  κρατεϊν  ωετο'  και 
ώμος  ων  πριν,  πολλω  χειρών  είόεπειτα  γεγονεν. 

Οι  μεν  ούν  ούτως  αίχμάλωτον  εαλωκεναι  τον  2ο 
Οναλεριανόν  τοις  Πέρΰαις  ιΰτόρηΰαν'  είαϊ  δ'  οι 
εκόντα  φαοϊ  τον  Ουαλεριανόν  προΰχωρηΰαι  τοις 
Περΰαις,  ότι  εν  Έδέβη  διάγοντος  αύτοϋ  λιμός  επηκτο 
τοις  ύτρατιώταις,  κάντεύ&εν  εις  ΰτάβιν  κεκίνηντο 
καϊ  άνελεΐν  εζητουν  τον  αυτοκράτορα.  6  δε  την  των  25 
ΰτρατιωτών  δεδοικώς  έπανάβταβιν  προς  τον  Σαπω- 
ρην κατεφυγεν,  ίνα  μη  υπό  των  οικείων  απόληται, 
Β  τω  πολεμίω  προδεδωκώς  εαυτόν,  άλλα  μεντοι,  όΰον 
το  επ  αυτω,  καϊ  τα  'Ρωμαίων  στρατεύματα,  ου  μην 
οι  ΰτρατιώται  άπώλοντο ,  άλλα  γνόντες  την  προδο- 
βίαν  διεφυγον ,  ολίγων  άναιρε&εντων.  είτε  δε 
δορυάλωτος  ελήφ&η   τοΓ§  Περΰαις  6   βαόιλευς  εί& 


30 


υΒ.  ΧΙΓ.  ΟΑΡ.  XXIII.  141 

εκών  εαυτόν  αυτοίς  ένεχείριβεν,  άτίμως  ηγετο  παρά 
του  Σαπώρου. 

Οί  Πέρΰαι  δε  κατά  πάΰαν  άδειαν  ταΐς  πόλεβιν 
έπιόντες    την  τε  προς  τω  Όρόντη  αίρούβιν  ΊΑντιό- 

5  χειαν  καϊ  την  περιφανεβτέραν  των  της  Κιλικίας  πό- 
λεων την  Ταρβόν  καϊ  την  εν  Καππαδοκία  Καιβάρειαν. 
καϊ  πλήθος  αιχμάλωτων  ϋυναγαγόντες  ούδε  τροφής 
αντοΐς  μετεδίδονν  ει  μη  βραχίΰτης  ωβτ  άποζήν, 
ούτε  μην  ύδατος  μετέχειν  εις  κόρον    εί'ων    αυτούς, 

ίο  αλλ*  άπαξ  της  ημέρας  οι  τούτων  φρουροί    ηλαυνον 
αυτούς  «φ'  ύδωρ    ώΰπερ    βοΰκήματα.      την  Καιΰά-  Ο 
ρειαν  δε  πολυάν&ρωπον  ονΰαν,  περί  τεΰΰαράκοντα 
γάρ  μυριάδας  ανθρώπων  έν  αυτή  λέγεται  κατοικεΐν, 
ου  πρότερον  είλον,  γενναίως  των  έν  αυτή  τοις  πο- 

15  λεμίοις  άντικαδιΰταμένων  και  ΰτρατηγουμένων  υπό 
τίνος  Λημοΰ&ένους ,  ανδρός  καϊ  ανδρείου  και  6υνε- 
τού,  πρϊν  η  τις  δορυάλωτος  καταΰχε&εϊς  Ιατρός,  και 
τάς  έπαγομένας  αύτω  μη  φέρων  αίκίας,  υπέδειξε 
τίνα   τόπον ,   ο&εν   νυκτός   είβήλ%Όν  οί  Πέρΰαι  καϊ 

2ο  πάντας  άνεΐλον.     6  δε  γε  τούτων  ΰτρατηγός  Λημο- 
6%•ένης  υπό  πολλών  κυκλωθείς  Περΰών  κελευβ&έν- 
των  ζωον  αυτόν  ΰυλλαβεΐν ,   τον  ΐππον  άναβάς  και 
γυμνόν  το  ξίφος  ήρκώς,    είβώ&ηΰεν    εαυτόν   μέΰονΐ) 
των  πολεμίων"    καϊ  πλείστους  καταβαλών  διεξέπεΰε 

25  της  πόλεως  καϊ  διαφυγεΐν  ί'ϋχυΰεν. 

Ούτω  δε  των  πραγμάτων  τοις  Πέρΰαις  ΰυνενεχ- 
%έντων,  κατά  πάΰαν  την  ύποκειμένην  *Ρωμαίοις 
έωαν  διεΰκεδάΰ&ηβαν  χώραν  καϊ  έπόρ&ουν  αυτήν 
αδεώς.     οί  μέντοι  'Ρωμαΐοι   φυγόντες,    ως   εΐρηται, 

3ο  ΰτρατηγόν   εαυτοΐς   έπέοτηΰαν  Κάλλιΰτόν   τινα'   ος 
ΰκεδαννυμένους  τους  Πέρΰας  ορών  και  άπεριΰκέπτωςΨ ΙΙ235 
έπιόντας   ταΐς   χώραις   τώ  μη   τίνα   οί'εΰ&αι  αυτοΐς 


142  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXIII. 

άντιτάζαβθαι ,  επιτίθεται  άθρόον  αντοΐς,  και  φόνον 
των  βαρβάρων  πλεϊύτον  είργάβατο,  καϊ  παλλακάς 
είλε  Σαπωρον  6νν  πλοντω  πολλώ.  οίς  εκείνος  περι- 
ΈΙδΖίαλγήόας  οϊκαδε  ΰπονδαίως  άνέΰτρεψε^  καϊ  τον  Ονα- 
λεριανόν  επαγόμενος '  ος  καϊ  εν  Περβίδι  κατέΰτρεψε  5 
την  ζωήν}  ως  αιχμάλωτος  όνειδιζόμενός  τε  καϊ  έμπαι- 
ζόμενος. 

Ου  μόνος  ά'  6  Κάλλιστος  ήρίΰτενβε  τότε  κατά 
Περΰών,  άλλα  και  τις  Παλμνρηνος  άνήρ  κεκλιμένος 
'&δέναθος  ΰνμμαχών  'Ρωμαίοις  πολλούς  διέφθειρε  ίο 
των  Περύών ,  άναβτρέφονβιν  αντοΐς  κατά  την 
Ενφρατηβίαν  έπιθέμενος  χώραν'  όν  Γαλιηνος  τον 
Στρατηγήματος  αμειβόμενος  της  εωας  προεχειρίσατο 
ΰτρατηγόν. 

Έν  μέντοι  τοις  πεΰονΰιν  εκ  τον  Περΰικον  ΰτρα-  15 
τενματος  ύκνλενομένοις  λέγονται  καϊ  γνναΐκες  ενρε- 
θήναι  κατ  άνδρας  έβταλμέναι  καϊ  ώπλιΰμέναι,  άλλα 
Β  και  ζώααι  τοιανται  καταβχεθήναι  νπό  "Ρωμαίων,  έν 
δε  ττ}  έπανόδω  φαράγγι  βαθεία  περιτνχών  6  Σαπώ- 
ρης,  ην  διελθεϊν  τοις  νποζνγίοις  άπορον  ην,  αίχμα-  2ο 
λώτονς  έκέλενβεν  άναιρεθήναι  καϊ  ριφήναι  κατά  της 
φάραγγος,  ϊν  όντως  τον  βάθονς  αντής  κληρωθέν- 
τος διά  των  νεκρών  ΰωμάτων  τά  υφών  διέλθωΰιν 
νποζνγια'  καϊ  οντω  διελθεΐν  ιστορείται  την  φά- 
ραγγα.  25 

Και  τά  μεν  κατά  τον  Οναλεριανον  έν  τούτοις  * 
της  δε  των  Ρωμαίων  έκκληΰίας  καθηγεϊτο  Βνβτος, 
της  δε  των  Άντιοχέων  Αημητριανός  διαδε%άμενος 
,  Φλαβιανόν,  της  δε  των  Ίεροΰολνμων  'Τμέναιος  Μα- 
ζαβάνον  θανόντος,  της  ά'  έν  Αλεξάνδρεια  προίΰτατο  3ο 
Αιοννβιος. 


Ι,ΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXIV.  143 

Μετά  δε  τον  Ουαλεριανον  Γαλιηνος  6  εκείνον  ^ 
νιος  της  των  'Ρωμαίων  ηγεμονίας  γέγονεν  εγκρατής, 
ον  ο  πατήρ  κατά  Περόών  Στρατευόμενος  εις  τα 
έΰπέρια  εί'αΰε  τοις  εν  τη  Ιταλία  έφεδρεύουΰι 
5  καϊ  τοις  την  Θράκην  ληιζομένοις  άντικα&ίόταβ&αι. 
ος'  Άλαμαννοϊς  περί  τριάκοντα  μυριάδας  ούΰι  περί 
τα  Μεδιόλανα  βυμβαλών  μετά  μυρίων  ενίκηΰεν' 
είτα  καϊ  Αίρούλοις,  Σκυ&ικω  γένει  καϊ  Γοτ&ικω,  έπ- 
εζελ&ών  εκράτηΰεν.    επολέμηβε  δε  καϊ  Φράγγοις. 

ίο  Αυρίολος  δε  εκ  χωράς  ων  Γετικης  της  νβτερον 
Λακίας  έπικλη&είΰης  καϊ  γένους  έκφύς  άΰημου, 
ποιμην  γάρ  ετύγχανε  πρότερον ,  της  τύχης  δε  αύτον 
είς  μέγα  βουλη&είΰης  επάραι,  έΰτρατεύΰατο,  καϊ 
περιδέξιος  γεγονώς,  των  βαΰιλικών  Ιππων  φροντιστής 

15  προκεχείριύτο.   καϊ  περί  τούτους  ευδόκιμων,  κεχαρι-  β 
αμένος  εδοζε  τω  κρατούντι.      των  δε  εν  τη  Μυΰία 
Στρατιωτών  ύταΰιαΰάντων  καϊ  Ίγγενούον  αυτοκρά- 
τορα άνειπόντων ,  και  του  Γαλιηνου  αύτω  αντιταγ- 
μένου περί  το  Σίρμιον  μετά  των  άλλων  καϊ  Μαυ- 

2ο  ρουΰίους  επαγόμενου ,    οΙχ  άπο   Μηδων   κατάγεσαι 
λέγονται,  ο  Αυρίολος  ίππαρχων  γενναίως  μετά  των 
ιππέων  άγωνιβάμενος  πολλούς  των  τά  ΊγγενούουΊνΐΙϊον 
φρονούντων  διωλεσε   κία  τους  λοιπούς  έτρέψατο  εις 
φυγην,   ως  καϊ  αύτον  τον  Ίγγενούον   φεύγειν   άπ- 

25  εγνωκότα  και  εν  τω  φεύγειν  άναιρε&ήναι  παρά  των 
δορυφόρων  αυτού. 

Αύ&ις  ουν  Ποΰτούμος  τω  Γαλιηνω  έπανίαταται. 
παΐδα   γάρ   έχων   6    αυτοκράτωρ   ούτος    6μώνυμον,νΐ632 
δεζιόν    τε   καϊ   εύπρόΰωπον ,    ον  καϊ  της  βασιλείας 


Οαρ.   24.     Βίο    οοηίίηιίΕίυδ ,   υΐ   νκΙβΙιΐΓ:     Εχο.   ν&ΐΐο. 
ρ.  235  βΐ  ρ.  239  βχίΓ. 


144  ιλβ.  XII.  ΟΑΡ.  XXIV. 

είχε  διάδοχον,  εν  Αγριππίνη  τη  πόλει  κατελιπε,  τοις 
Γάλλοις  νπό  Σκν&ών  πορ&ονμένοις  επικονρηΰοντα. 
ω  και  τίνα  Άλβανόν  κεκλημενον  έπεΰτηβε  δια  την 
νεότητα  τον  νίον.  Ποβτονμος  δε  εις  φνλακην  τον 
*Ρηνον  ποταμού  εα&είς ,  ωΰτε  κωλνειν  τοις  πέραν  5 
οίκον ύιν  βαρβάροις  την  εις  την  'Ρωμαΐδα  χώραν  διά- 
βαύιν ,  λα&ονύί  τιύι  καΐ  διαβάβι  τον  ποταμόν  κα\ 
λείαν  έπαγομένοις  πολλην  έν  τω  επανιέναι  έπέδετο, 
κα\  πολλούς  μεν  άνεΐλε,  την  δε  λείαν  άφείλετο  %νμ- 
παΰαν ,  καϊ  αντίκα  ταντην  τοΐς  βτρατιώταις  διένει-  ίο 
μεν.  ο  μα&ών  ο  Αλβανός,  πέμψας  άποκομιΰ&ήναι 
αντω  καϊ  τω  νεω  Ταλιηνω  την  λείαν  άπητει.    και  ο 

Β  Πο6τονμος  ϋνγκαλέβας  τους  βτρατιώτας  είΰεπραττεν 
εξ  αντών  τα  της  λείας,  εις  άποβταΰίαν  αυτούς  παρα- 
κινηΰαι  μηχανώμενος'  ο  καϊ  γέγονε'  καϊ  μετ  αντών  15 
τη  πόλει  τη  Άγριππίνη  προΰεβαλε,  καϊ  οι  της  πό- 
λεως τον  τε  παΐδα  τον  βαΰιλέως  καϊ  τον  Άλβανόν 
αντω  εκδεδώκαβιν,  ονς  και  αμφω  απεκτεινε. 

Ταύτα  γνονς  6  Γαλιηνος  προς  τον  ΠοΟτονμον 
άπηει,  καϊ  ΰνμμίξας  αντω  πρότερον  μεν  ήττή&η,20 
είτα  καϊ  έπεκράτηύεν,  ως  καϊ  τον  Ποβτονμον  φεν- 
γειν.  στέλλεται,  ονν  ο  Ανρίολος  καταδιώζαι  αντόν. 
6  δε.  καίτοι  δννάμενος  καταλαβεϊν  αντόν,  ονκ 
η&έληβεν  επιδίωξαν  επί  πολν,  άλλ'  επανελδών  είπε 

Ο  μη  δννηδηναι  αντόν  καταλήψεό&αι.  Ποΰτονμος  δ1  25 
οντω  διαφνγών  αύ&ις  ύννίότα  ύτρατόν.  καϊ  πάλιν 
6  Γαλιηνος  ηλαννεν  επ'  αντόν,  και  εν  πόλει  της 
Γαλλίας  τινΧ  κατακλείδας  επολιόρκει  τον  τν- 
ραννον.  έν  δε  τη  πολιορκία  πλήττεται  βελει  6  βασι- 
λεύς τα  μετάφρενα,  καϊ  νοβήΰας  εκ  τοντον  την  πολι-  30 
ορκίαν  διέλνβε. 

Και   άλλος    δε   τω   Ταλιηνω   κεκίνητο    πόλεμος 


ΜΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXIV.  145 

παρά  Μακρινού,  ος  όνο  έχων  νιους  Μακριανόν  και 
Κνιντον  τνραννίδι  έπικεχείρηκε.  καϊ  αντός  μεν, 
οτι  δάτερον  πεπηρωτο  των  ΰκελών,  ουκ  ενεδν  την 
βτολην  την  βαβίλειον,  τοις  ά'  νιοΐς  αντην  περιέβαλε. 

5  και  οί  εν  τη  Άβια  άβμενως  αντον  προ6εδε\αντο'  6  δε 
ολίγα  προς  Περβας  ένδιατρίψας  επί  Γαλιηνον  παρε- 
ΰκενάζετο,  καϊ  τοΓ^  Περΰαις  Βαλλίβταν  άντικατεβτη-  Ό 
βεν ,    ον    αντος   προεχειρίβατο    ϊππαρχον,    καϊ  ΰνν 
τοντω    και   τον   νιον  αντον    καταλελοιπε    Κνιντον. 

ίο  πέμπει  ονν  6  βαβιλενς  κατά  Μακρίνον  και  Μακρια- 
νον τον  νιον  αντον  τον  Ανρίολον  μετά  και  ύτρατη- 
γών  έτερων,  καϊ  προύμίζαντες  αντοΐς  έκνκλωΰαν 
6φάς  και  τινας  άνεΐλον'  εφείδοντο  γαρ  αντών  ως 
ομογενών ,  και  ηλπιζον  προβρνηναι  αντονς  τω  βαβι- 

15  λεΐ.  εκείνοι  δ'  ονκ  ένεδίδονν.  εκ  δε  τίνος  τνχαίον 
Ονμβάματος  άπαντες  τω  βαύιλεϊ  προβερνηβαν.  βα- 
δίζοντες γάρ  ο£  περί  τονς  τνραννονντας  όρ&ίας  τάς 
βημαίας  άνεϊχον,  εις  δε  των  οημαίας  φερόντων  εν  τω 
βαδίζειν  ονμποδιΟ^εις  πέπτωκε,  και  η  βημαία  εκείνον 

20  πεβόντος  κατηνεκτο.  ίδόντες  ονν  οι  λοιποί  οϋοι  τάς  6η- 
μαίας  £φερον  την  κλι&εΐααν βημαίαν ,  και  άγνοηβαντεςΈΊ6ί3 
όπως  εκείνη  εκεκλιτο,  νπέλαβον  εκόντα  τον  ταντην 
κατέχοντα  επικλΐναι  αντην  τω  βαβιλεϊμετα&έμενον.  καϊ 
αντίκα  κάκεϊνοι  πάύας  κεκλίκαόι  καϊ  προΰονδιΰαν  και 

25  τον  Γαλιηνον  ενφημηοαν,  μόνον  των  Παιόνων  περι- 
λειφ&έντων  τοις  περί  τον  Μακρίνον.  είτα  κάκείνων 
μετα&έβ&αι  βονλομένων,  6  Μακρινός  Ονν  τω  νίω 
αντον  μη  έκδονναι  αντονς  αντών  έδεή&ηβαν ,  αλλ'Λν"Π237 


2  Κνιντος  βίίειίϊΐ  ίηϋΐοηϊδ  οοηϋηαα,ίί  θχοβΓρίίβ  (ρ.  239,  νοί. 
5,  ρ.  225  βά.  Ι-.ϊρ8.),  ίη  ηυππηίδ  Κοιηίΐηίδ  (^νίΕΤΎδ,  ϊη  Αΐβχαη- 
άήηίβ  ΚΟΥΗΤΟΠ,  ϊρ  ΝΐοΗββηβίοιίδ  ΚΥΗΤΟΟ  (ηοηΚΥΝΤΟΟ, 
υί  ββΐ;  ηρικί  ΜΐοηηβΙιιπι  8αρρ1.  ν.  61.  7,  ρ.  165).  3  οτι  δάτεοον 
πεπηρωτο  των  σκελών]  επειδή  καϊ  τον  ενα  πόδα  έπεπήρωτο 
ϋίοηίδ  οοηΐίηααϋ  βχο.  ρ.  235  β(ϊ.  Μαί.,  νοί.  5,  ρ.  219,  2  βά.Ιάρβ. 

ΖΟΝΑΒΑ8    III.  10 


146  ιλβ.  XII.  ΟΑΡ.  XXIV. 

άνελεΐν  πρότερον  ΰφάς  και  οντω  προΰχωρηΟαι 
τω  βαΰιλεΐ'  ο  πεποιηκότες  ου  Παίονες  παρέδωκαν 
εαντονς. 

Κνιντός  γε  μην  6  νεώτερος  τον  Μακρίνον  νιος 
εν  τη  εωα  ήν  <5νν  Βαλλίΰτα ,  πάΰαν  αντην  ΰχεδον  5 
πεποιημένος  νφ'  έαντόν.     εφ1  ονς  6  Γαλιηνος'ίΙδέ- 
να&ον    επεμ-φεν,    ηγεμονεύοντα   των   Παλμνρηνών. 

Β  της  ηττης  δε  των  Μακρινών  της  κατά  Παιονίαν  6νμ- 
βάβης  άγγελ&είβης  τω  Κνί'ντω  και  τω  Βαλλίΰτα, 
πολλαϊ  των  νπ'  αντονς  άπέΰτηΰαν  πόλεων,  οι  <5'  εν  ίο 
Έμεΰη  διηγον.  εν&α  γενόμενος  6  'ίίδ ένατος  και 
ΰνμβαλών  αντοΐς  νικά,  καϊ  τον  μεν  Βαλλίΰταν  αντός 
αναιρεί,  τον  δε  Κνιντον  οί  της  πόλεοος.  '&δενα&ον 
δε  της  άνδραγα&ίας  ο  βασιλενς  αμειβόμενος  πάΰης 
ανατολής  αντον  προεχειρίβατο  ότρατηγόν.  15 

Ούτος  6  'ίΐδένα&ος  μέγας  γενόμενος  και  'Ρωμαί- 
οις  πιΰτος  και  εν  πολλοίς  πολέμοις  διαφόρων  έ&νών 
καϊ  κατ  αντών  των  Περβών  άριβτενβας,  τελενταΐον 
νπό  τον  ίδιον  άδελφόπαιδος  άνχιρέ&η.  εν  γαρ  δήρα 
τω  &είω  αννών  εκείνος,  επεϊ  δηρίον  εξέ&ορε,  προε-  20 

Ο  πεχείρηΰε  και  τον  &ήρα  βαλών  άνειλεν '  6  δε  &δέ- 
να&ος  ηγανάκτηβε  και  ηπείληΰε  τω  άνεψιω.  '  5ε 
ονκ  έπανΰατο,  άλλα  καϊ  δϊς  καϊ  τρις  τοντο  εποίηΰε. 
και  όργιΰ&είς  6  Ώ,δέναϋΌς  άφείλετο  τον  ΐππον  αντον ' 
τοντο  δε  εις  μεγάλην  νβριν  τοις  βαρβάροις  λογίζεται.  25 
άχ&όμενος  τοίννν  6  νεανίας  ηπείλει  τω  %είω'  ο  δε 
διά  τοντο  τοντον  εδέΰμηδεν.  είτα  6  πρεσβύτερος 
των  Ώδενά&ον  νιων  λν&ήναι  τον  δεαμιον  τον  πα- 
τέρα ητηΰατο'    κάκεΐνος   λν&εϊς   ΰνμποόιάξοντι  τω 


10  οί  δ'  ΐν  Έμέβτ]  διηγον]   Ηαο  ρβΓίΐηβΙ  ϋίοηίβ   οοηϋ- 
ηιιαίί  βχο.  ρ.  239  βχίι-'.  βά.  Μαί.,  νοί.  5,  ρ.  225,  2  β<3.  Ιάρβ. 


ΜΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXIV.  XXV.  147 

Ώδενά&ω  επελ&ών  μετά  ξίφους  κάκεϊνον  άνεΐλε  καϊ 
τον  εκείνον  νίόν ,  δι*  ονπερ  έλέλντο.  άνηρέ&η  δε 
κάκείνος,  τινών  έπι&εμένων  αντω. 

Λν&ις  δε  έτερα  κατά  τον  Γαλιηνον  έπανάβταβις  25 

ί,γέγονεν,    ην  Ανρίολος  ΰννεΰτηοατο ,    πάοης  άρχων  Τ> 
της   ϊππον   καϊ   μέγα    δννάμενος.     ος  την  πόλιν  τα. 
Μεδιόλανα  καταβχών    ετοιμάζετο  βνμμίζαι,   τω  βαΰι- 
λεΐ.     ελ&ών  δε  κάκεϊνος  μετά  δννάμεως,  καϊ  τω  τν- 
ραννονντι  άντιταξάμενος ,  πολλούς  των  αντω  βννόν- 

ιο  των  διέφ&ειρεν.  οτε  καϊ  6  Ανρίολος  ετρώ&η  και  είς 
Μεδιόλανα  κατεκλείβ&η,  παρά  τον  βαΰιλέως  εκεΐαε 
πολιορκού μένος,  τον  δε  Γαλιηνον  επεκδρομάς  ποιον- 
μένον  κατά  τίνων  των  πολεμίων,  εν  κινδννω  ποτέ 
γέγονεν  η  βαΰίλιΰΰα'    ΰννήν  γαρ  αντω.     ως  γαρ  6 

15  βαΰιλεύς  επεζέδραμε  μετά  των  πλειόνων  Στρατιωτών, 
ολίγοι  πάνυ  περιελείφ&ηΰαν  περί  το  χαράκωμα,  όπερ 
οΐ  πολέμιοι  δεαβάμενοι  έπηλ&ον  τη  τον  βαΰιλέως 
ύκηνη,  άρπάΰαι  διανοούμενοι  την  βαΰίλιβΰαν.  είς 
δε  τις  τών  ημελημένων  Στρατιωτών  προ  της  Σκηνής 

20  κα&ήμενος  καϊ  το  οίκεϊον  υπόδημα  τον  ποδός  δ'κ/3α-ΡΙ634 
λών  βννερραπτεν  αντό.    ως  ονν  είδε  τονς  πολεμίονς 
επερχομένονς,  άρπάΰας  ασπίδα  καϊ  έγχειρίδιον  περι- 
%"ύμως  ωρμηόε  κατ    αυτών,    καϊ  πλήζας  ενα  καϊ  δεύ- 
τερον, ανέκοψε  τους  λοιπούς  άποδεδειλιακότας  προς 

25  την  εκείνον  όρμην.     και  οντω  πλειόνων  ύννδραμόν- 
των  στρατιωτών  η  τον  βασιλέως  διαΰέβωΰτο  γαμέτη. 
"Ετι  δε  πολιορκονντος  τον  βασιλέως  τα  Μεδιό- 
λανα   Ανρηλιανός   <5νν   ίππενσι    προσήλ&εν   αντώ' 
με&'  ον  άνελεΐν  αυτόν  οί  μεγιστάνες   προεβονλεν- 


Οαρ.  25.     ΓοΓίαβδβ    Βίο   οοηίίητίΗίιΐδ.     Ειΐ8β1)ϋ  ΗίδΙοπα© 
βοοίβδίαβίίο&β  1.  7,  ο.  27 — 30. 

10* 


148  ΕΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXV. 

ύαντο ,    ύπερετίδεντο   δε  το  ύκεμμα  εως  άλωεν   τα 
Μεδιόλανα.    μα&όντες  δ1  εγνώβ&αι  το  υφών  διαβού- 

Β  λιον,  έπετάχυναν  την  έπιβουλήν.  και  ΰτέλλουΰί  τι- 
νας,  πολεμίους  έπιεναι  τω  Γαλιήνω  άγγέλλοντας'  6 
δε  αντίκα  έζώρμηβε  κατ  αυτών ,  ώρας  ήδη  έφεΰτώ-  5 
ϋης  άρίότου ,  καϊ  ολίγων  6νν εφ  επομένων  αύτω. 
άπιόντι  δ\  ΰυναντώΰιν  ιππείς '  ων  ου  πόρρω  που 
άφεβτώτων  αυτού ,  και  μήτε  των  ίππων  άποβάντων 
μήτε  τι  έτερον  ποιουντων  α  προς  βαΰιλεϊς  νενόμιΰτο 
γίνεβ&αι,  ήρετο  τους  παρόντας  εκείνος  "τί  ούτοι  ίο 
ΛΥΙΙ238βούλονται"  οί  δε  "παύβαί  6ε  της  αρχής"  άπεκρί- 
δηύαν.  καϊ  ος  αυτίκα  τω  ΐππω  τον  χαλινον  ένδους 
εις  φυγην  έτράπη.  καϊ  καν  διέφυγε  τους  έπιβου- 
λεύοντας  τη  ταχυτήτι  του  ίππου,  ει  μη  ύδατος  ενε- 
τυχεν  όχετω'    παρελ&εΐν  γαρ  τούτον  6  ίππος  άποδε-  ΐδ 

Ο  δειλιακώς  εβτη ,  και  ούτω  κατελαβον  οΐ  διώκοντες. 
καί  τις  κατ  αυτού  το  δόρυ  ήκόντιΰεν.  ο  δε  πληγείς 
του  ίππου  κατήνεκτο,  και  επί  μικρόν  διαρκεΰας  εκ 
της  του  αίματος  έτελεύτηΟε  ρυΰεως,  βαΰιλεύβας 
ενιαυτούς  πεντεκαίδεκα  αύν  τοις  του  πατρός,  ην  δε  20 
την  γνώμην  φιλότιμος  καϊ  πάΰι  δέλων  χαρίζεΰ&αι, 
καϊ  οΰ(Ϊ£ΐ?  αιτούμενος  αύτον  διημάρτανεν.  ούτε  μην 
τους  έναντιω&έντας  αύτω  η  προΰτε&έντας  το?^  τυ~ 
ραννήΰαΰιν  έτιμωρήύατο. 

Οι   μεν   ουν  ούτως  ίΰτόρηΰαν  άναιρε&ήναι  τον  ~> 
Γαλιήνον ,    ο£   #£    παρά    Ηρακλειανοϋ  του   έπαρχου 
ΰφαγήναι  τούτον  φαόι.     τού  γαρ  Αυριόλου  εν  Κελ- 
τοΐς  ΰτρατηγούντος  καϊ  επαναβτάντος  αύτω  ήκοντός 

ΐ>τε  επί  Ίταλίαν  ύύν  ταϊς  δυνάμεόι,  καϊ  6  Γαλιήνος 
κατ1   εκείνου  εζώρμηόε.    νυκτός  δε  πρόβειύιν  αύτω  3ο 
εν  τη  ΰκηνη  κα&εύδοντι  6  Ήρακλειανός,  κεκοινωνη- 
κώς  της  επιβουλής  καϊ  Κλαυδίω  άνδρϊ  ϋτρατηγικω- 


ειβ.  χπ.  οαρ.  χχν.  χχνι.  149 

τάτω,  άπαγγελλων  ώς  Αυρίολος  ηδη  8πειΰι  μετά 
βαρείας  δυνάμεως.  6  δε  προς  το  της  αγγελίας  αιφνί- 
διου τεθορυβημένος ,  της  κλίνης  αναφορών  καϊ  ημί- 
γυμνος ητει  τά  όπλα.      καϊ  6  Ήρι.  'λειανός  πλήττει, 

5  τούτον  καιρίαν  καϊ  άποκτίννυ6ΐν. 

Έν  τοις  τούτου  χρόνοις  Βυβτος  ο  της  'Ρωμαίων 
ίκκληΰίας  προΰτάς  επ  ετη  ένδεκα  τελευτα,  καϊ  Λιο- 
νύΰιος  αυτόν  διαδέχεται,  άλλα  καϊ  του  εν  Αντιόχεια 
την  του  Χριΰτοΰ  ποιμαίνοντος  ποίμνην  Αημητριανού 

ίο  την  ζωην  έκμετρηΰαντος  Παύλος  ο  Σαμοόατεύς  πα- 
ραλαμβάνει την  έκκληοίαν,  ος  ταπεινά  περί  Χριΰτοϋ 
έδογμάτιϋεν,   ώς  άνθρωπου  κοινού  την  φύΰιν  γενο- 
μένου καϊ  ου  θεού.    καθ*  ου  ΰύνοδον  οί  των  λοιπώνΡΙ635 
εκκληΰιών  ποιμένες  ΰυνηθροικότες,    ίν  η  παρην  καϊ 

ΐ5  Γρηγόριος  ο  θαυματουργός  και  6  τούτου  αύτάδελφος 
Αθηνόδωρος ,  ηλεγ%αν  αυτόν  κακώς  φρονούντα  περί 
Χριΰτού,  και  άπεκηρυ%αν.  μη  πειθομένου  δ'  εκείνου 
της  έκκληβίας  εκβτηναι,  Αυρηλιανός  τότε  κρατών, 
καϊ  εντευ%ιν  περί  τούτου  δεξάμενος  παρά  των  όρθο- 

20  δόξων,  διάταγμα  έ*θετο,  έκείνοις  νεμηθήναι  την  εκ- 
κληβίαν  οις  αν  οί  κατά  την  *Ρωμην  και  την  Ίταλίαν 
επίσκοποι  πρόαθοιντο.  εντεύθεν  άτίμως  εξηλάθη 
της  εκκλησίας  ο  Παύλος,  κα\  άντειΰηχθη  Αόμνος. 

Του    μεντοι    Γαλιηνου     άνβρημένου    Κλαύδιος  26 

25  ανερρηθη  Καιΰαρ.    και  δ  Αύρίολος  τά  όπλα  καταθε-  Β 
μένος  αυτώ  ύπετάγη'    ος  αύθις  τυραννηΰαι  έπιχει- 
ρώνυπότώνΰτρατιωτών  διεφθάρη.  Κλαύδιος  δε  χρη- 
ΰτός  τυγχάνων  άνηρ  καϊ  δικαιοβύνη  βτοιχών,   άπη- 
γοοευόε  πάβι  ζητεΐν  εκ  βαΰιλέως  αλλότρια  πράγματα. 

Οαρ.  26.  ϋϊο  οοηϋηιιαΐιαδ ,  ιιΐ  νίάβΙιΐΓ:  Εχο.  ν&ίίο.  ρ. 
240  βά.  Μεϊ.,  νοί.  5,  ρ.  226  βά.  Ιάρδ.  ΕυδβΙήί  ΗϊδίοΓίίΐβ  βοοίο- 
δί&δϋοαβ  1.  7,  ο.  28. 


150  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXVI. 

νενόμιύτο   γαρ   τονς  βαβιλεΐς    δνναβ&αι    δωρεΐΰ&αι 
καϊ  τα  αλλότρια"      ο&εν  καϊ  οι   έτι  κείμενοι  νόμοι 
παρά  τή  πολιτεία  έβχήκαΰι  την  αρχήν,    προΰήλ&εν 
ονν  γννή  τις,  ης  χωρίον  αντός  προ  της  βαΰιλείας 
είλήφει  εκ  βαβιλικής  δωρεάς,    λέγονΰα  "Κλαύδιος  6  5 
\Υ1123$ϊππαρχος    ήδίκηόέ  με"     6    δε  "όπερ   6  Κλαύδιος 
ιδιώτης  ων  άφείλετο      ειπεν  "ηνίκα  μη  τι  αντω  των 
νόμων  έμελε,  τούτο  βαβιλενΰας  άποκα&ίΰτηύιν" 
Ο         Έν  Ρωμΐ]   δε  γε  η  ΰνγκλητος  μα&ονΰα  την  τον 
Γαλιήνον  άναίρεβιν ,   τον  άδελφόν  εκείνου  καϊ  τον  ίο 
νίον    έ&ανάτωΰαν.     τον   μέντοι  Ποβτονμον   τνραν- 
νονντος  ετι ,  καϊ  βαρβάρων  δια.  της  Μαιώτιδος  δια- 
βάντων  λίμνης  είς  Άΰίαν  τε  καϊ  Ενρώπην  και  ληι- 
ζομένων  αντάς,  βονλής  τ  ε  προτε&είοης  τίνι  πρότερον 
έπιχειρητέον  πολεμώ ,    6  Κλαύδιος  έφη  ως  "6  προς  ΐ5 
τον  τνραννον  πόλεμος  εμοι  διαφέρει,  6  δε  προς  τονς 
βαρβάρονς  τη  πολιτεία,  καϊ  χρη  τον  της  πολιτείας 
προτιμη&ήναι." 

Οι  βάρβαροι  δε  πολλάς  μεν  κατεδραμον  χώρας, 
την  δε  γε  Θεόΰαλονίκην  έπολιόρκονν '  η  πάλαι  μεν  20 
Ήμα&ία  καλεϊΰ&αι  λέγεται ,  Θεΰόαλονίκη  δε•  μετονο- 
μαύ&ήναι  εκ  της  Φιλίππον  μεν  %-νγατρός,  Καβάνδρον 
Ό  δε  γνναικός  Θεΰβαλονίκης.  αλλ9  εκείνης  μεν  της 
πόλεως  άπεκρονύδηΟαν,  έπελ&όντες  δε  ταΐς  Άδήναις 
είλον  αντάς.  καϊ  ΰνναγαγόντες  πάντα  τα  έν  τγι  πό-  25 
λει  βιβλία  κανΰαι  ταντα  ήβονλοντο.  εις  δέ  τις  των 
όννετών  παρ'  αντοΐς  δοκονντων  άπεΐρζε  τους  ομο- 
φνλονς  τον  εγχειρήματος,  φάμενος  ως  περί  ταντα 
οι  "Ελληνες  άϋχολονμενοι  πολεμικών  άμελονΰιν  ερ- 

24  επελ&όντες  δε  ταΐς  Ά&ήναις  —  29  πολεμικών  άμε- 
λοϋσιν  έργων  ϋίοηΐΒ  οοηΙίηυ&Ιί  βχο.  ν&ΐίο.  ρ.  240  βά.  Μβ,ί., 
νοί.  5,  ρ.  226  βά.  Ιάρ8. 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXVI.  151 

γων  καϊ  όντως  ενχείρωτοι  γίνονται.  Κλεόδημος  δε 
Ά&ηναΐος  άνηρ  διαδράναι  ίβχνΰας,  καϊ  πλή&ος  βνν- 
αγαγών ,  μετά  πλοίων  εκ  ΰαλάΰΰψ  ^πήλ&εν  αντοϊς, 
καϊ  πολλούς  άνεϊλεν ,  ως  καϊ  τους  περιλειφ&εντας 
5  εκεΐ&εν  φυγείν.  Κλαύδιος  δε  κατά  τούτων  ορμηβας 
εν  πολλοίς  βκεδαβ&έντων  χώραις,  ποτέ  μεν  ναι>μα-ΡΙ636 
χίαις,  ποτέ  δε  κατά  γήν  βννιΰταμεναις  μάχαις  ενί- 
κηβε.  καϊ  χειμώνες  δε  αυτούς  έκάκωόαν  καϊ  λιμός 
επίεβε  καϊ  διέφ&ειρεν.     εν  δε  τω  Σιρμίω  διατριβών 

ίο  6  Κλαύδιος  ένόΰηΰε,  και  ΰνγκαλέβας  το  λογιμώτατον 
τον  ΰτρατενματος  περί  βαΰιλέως  διειλέχ&η  αντοΐς, 
καϊ  τον  Ανρηλιανον  άξιον  της  βαβιλείας  είπε  τνγχά- 
νειν.  είοΐ  $*  οϊ  λέγονΰιν  οτι  καϊ  αντίκα  βαΰιλεα 
άνεΐπεν  αυτόν,     ενιοι  δε  την  βνγκλητον  λεγονΰιν  εν 

ίδΡωμγΐ  μα&ούβαν  τον  Κλανδίον  τον  θάνατον  Κνντι- 
λιανον  τον  άδελφον  εκείνον  δια  τον  προς  Κλανδίον 
πό$ον  ά%ιώύαι  της  βαΰιλείας ,  το  δε  ΰτρατιωτικόν 
άναγορενβαι  τον  Ανρηλιανον.  αφελής  δε  ι  ν  ο  Κνν- 
τιλιανος  κα\  προς  πραγμάτων  άποπεφνκως  μεταχεί- 

20  ριΰιν ,  μαϋ-ών  την  άνάρρηόιν  τον  Αύρηλιανον ,  εαν-  Β 
τον  άνεΐλε,   τεμών  την  φλέβα  της  οικείας  χειρός  καϊ 
τη  εκεϊ&εν  τον  αίματος  εναποψνζας  ροή,  επτακαίδεκα 
μόνας  ημέρας  όνειρώζας  ώβπερ  την  βαϋιλείαν.  αλλ1  ονδε 
περί  τον  χρόνον  της  τον  Κλανδίον  άρχης  άλληλοις 

25  6νμφωνον6ιν  οι  ΰνγγραφεΐς.  οι  μεν  γάρ  «φ'  ενα 
αρξαι  τούτον  ίβτορονβιν  ενιαντόν,  οι  δ\  ?πϊ  δύο ,  ων 
έβτι  και  Ενβεβιος. 

Τούτον  τον  βαΰιλεως  Κλανδίον  &νγατριδονς  ην 


16  Κνντιλιανόν]  ίπιπιο  ΚνντιλΧον :  ηαϊ  ίη  ηαιηιηίδ  Μ. 
ΑνΚ.  ΟΕ.  «^ΥΙΝΤΙΙ,Ι,νδ.  27  Ευοέβιος]  ΗίδΙοπαβ  βοοίβ- 
Βΐαβίίοαβ  1.  7,  ο.  28. 


152  ιλβ.  XII.  ΟΑΡ.  XXVI.  XXVII. 

Κωνύτας  6  Χλωρός   6    τον  μεγάλου  Κωνσταντίνου 
πατήρ. 
27  Αυρηλιανός    δε  της  ηγεμονίας  επιβεβηκώς  *Ρω- 

μαίων  ήρετο  τους  εν  τελεί  όπως  βαύιλεύειν  χρεών, 
ων  εϊς  εΐπεν  αύτώ  ως  "εάν  βουλή  βαύιλεύΰαι  καλώς,  5 
χρυΰω  6ε  δει  καί  ΰιδήρω  περιφράξαι  βαυτόν,  κατά 
Ο  μεν  των  λυπουντων  κεχρημενον  σιδήρω,  τους  δε  γε 
θεραπεύοντας  χρυΰω  άμειβόμενον."  ος  πρώτος,  ως 
λέγεται,  της  οικείας  ταύτης  άπώνατο  Ουμβουλής, 
μετ    ου  πολύ  του  βιδήρου  πειρα&είς.  ίο 

ΛνΐΙ240  Ούτος  ο  αυτοκράτωρ  πρότερον  μεν  τοις  τον  Χρι- 
ΰτον  ΰεβομενοις  επιεικώς  προΰεφερετο,  προϊόντος  δε 
οι  του  χρόνου  της  αύταρχίας  ήλλοίωτο ,  καϊ  διωγμόν 
έγεϊραι  κατά  τών  πιΰτών  και  αυτός  εβουλεύαατο, 
και  ήδη  και  διατάγματα  ΰυνεγράφετο.  αλλ1  έπεΰχεν  15 
ή  %•εία  δίκη  την  κατά  τών  ΰεβομενων  Ίηϋούν  τον 
Χριότόν  όρμήν  της  κακίας  αυτού,  νποτεμοϋΰα  την 
εκείνου  ζωήν. 

Άλλα  μήπω  περί  του  τέλους  αυτού,  τά  δ'  εν  τη 
αύταρχία  αύτω  πραχ%εντα  διηγητεον.    ϋτρατηγικώ-  20 
Ότατος  γαρ  ων  πολλούς  πολέμους  ένίκηΰε.     τους  τε 
γάρ  Παλμυρηνούς  εχειρώΰατο  ,  καϊ  την  αυτών  βασί- 
λι66αν  Ζηνοβίαν  κρατήΰαΰαν  καϊ  Αιγύπτου  καϊ  τον 
εκεί  τότε  ΰτρατηγοϋντα  Πρόβον   ελούύαν  αυτός  κατ 
αυτής  ατρατεύβας  κατεπολεμηβε  και  υπεταξεν.     ην  25 
ενιοι  μεν  εις  *Ρωμην  άπαχ&ήναί  φαβι  καϊ  άνδρϊ  6υν- 
αφ&ήναι  τών  έπιφανεύτερων  ενί,    οι  #£  κα&  οδόν 


Ο&ρ.  27.  Όίο  οοηίίηιιβ,ΐυβ ,  υΐ  νίθβίυι•:  Εχο.  ν&Ιίο.  ρ.  241, 
242  θά.  Μαί.,  νοί.  5,  ρ.  228  βά.  ίιίρβ.  Ειΐδββϋ  ΗίδίοήίΐΘ  βοοίβεί- 
»8ΐίθ3.β  1.  7,  ο.  30. 

1  Κώνστας  ρΓΟ  Κωνστάντιος  Ηίο  βΐ  ίηίτα.  3  Ανρηλιανός 
— 10  σίδηρου  πειρα&είς  Όίοηίβ  οοηίίηιιαίί  βχα  ρ.  241  (228 Ε.). 
11  Οντος  —  18  εκείνον  ζωην  Ειιβββϋ  Ηΐδί.  βοοί.  1.  7,  ο.  30. 


υΒ.  χπ.  οαρ.  χχνιι.  χχνιπ.  153 

θανεΐν  αυτήν  λεγουΰι,  περιαλγήβαβαν  διά  την  τής 
τύχης  μεταβολήν'  μίαν  δε  των  θυγατέρων  αυτής 
λαβείν  εις  γυναίκα  τον  Αύρηλιανόν ,  τάς  δε  λοιπάς 
επιΰήμοις  των  "Ρωμαίων  6υζεύζαι. 

5         Ούτος  καϊ  τάς  Γαλλίας  έπϊ  πλείότοις  Ητεΰι  πάρα 
τίνων  τυραννούντων  κατεχομενας  τι}  Ρωμαίων  ηγε- 
μονία αύθις  έπανεΰώΰατο ,  κα\  άρχοντας  ταύταις  εγ- 
καταΰτήΰας    αυτός    επί   'Ρωμην    επανελήλυθε ,    καΙρΐ637 
έθριάμβευΰεν    επί   οχήματος    ελεφάντων    τεΰόάρων. 

ίο  άλλα  καϊ  Γάλλους  τότε  κινηθεντας  κατηγωνίΰατο. 
επεϊ  δε  καϊ  έπϊ  Σκύθας  την  βτρατείαν  εθετο,  άνψ 
ρεθη,  γενόμενος  κατά  τήν  Θρακωαν  Ήράκλειαν. 
Έρως  γάρ  τις  καλούμενος  καϊ  των  έξωθεν  φερομένων 
αποκρίσεων  ων  μηνυτής,    ως   δε  τίνες   ιότορούΰιν, 

15  ώτακουΰτής  καϊ  προβαγγέλλων  τω  βαβιλεϊ  τά  πάρα 
τίνων  περί  αυτού  λεγόμενα,  οργιβθεντος  αύτω  τού 
Αυρηλιανού ,  έπεβούλευβεν  αύτω.  καϊ  μιμηβάμενος 
τά  εκείνου  γράμματα  γραφήν  τίνα  βυνέταζεν  ονό- 
ματα περιεχουΰάν  τίνων  δυνατών,  κελεύουβαν  την 

2ο  επί  θάνατον  εκείνους  άχθήβεΰθαι '    ήν  εκείνοις  ύπο- 
δείξας  παρέθηζε  τους  άνδρας  προς  φόνον  τού  αυτο- 
κράτορος.      δείΰαντες   γάρ  εκείνοι  περί  τή  ΰφετέρα 
ζωή  επιτίθενται  τω  Αύρηλιανω  καϊ  άναιρούΰιν  αυ-  Β 
τόν ,  ££  ένιαυτούς  ήνυκότα  παρά  τή  βαβιλεία  μηνών 

25  ολίγων  ενδέοντας. 

"Ον  διεδέξατο  Τάκιτος,  πρεσβύτης  άνήρ'    πέντε 28 
γάρ    ετών   είναι   και    εβδομήκοντα  αναγράφεται  οτε 
ήρέθη    εις   μοναρχίαν.      το   βτρατιωτικόν   δε   αυτόν 
άνηγόρευύε  και  άπόντα'    εν  Καμπάνια  γάρ  τότε  διέ- 

3ο  τριβεν.     ένθα  δεδεγμενος  το  ψήφισμα ,    είς  'Ρωμην 


Οαρ.  28.     ΓοΓίίΐδδβ  ϋίο  οοηίϊηυαίαβ. 


154  ιλβ.  XII.  ΟΑΡ.  XXVIII.  XXIX. 

είσήλασε  μετά  Οχήματος  Ιδιωτικού,  καϊ  γνώμη  της 
συγκλήτου  τε  και  του  δήμου  την  στολήν  περιεβάλετο 
την  βασίλειον.  Σκύ&αι  δε  την  Μαιώτιδα  λίμνην 
καϊ  τον  Φάσιν  ποταμον  περαιω&έντες  Πόντω  και 
Καππαδοκία  έπήλ&ον  και  Γαλατία  και  Κιλικία.  5 
τούτοις  ο  Τάκιτος  συμμίζας  και  6  Φλωριανός  ύπαρ- 
0  χος  ων  πολλούς  άνεϊλον ,  ο£  #£  λοιποί  φυγή  την  σω- 
τηρίαν  επραγματεύσαντο.  Μαξιμΐνον  δε  τίνα  6υγ- 
γενή  εαυτού  ηγεμόνα  της  Συρίας  προεχειρίσατο 
Τάκιτος '  ο  δε  κακώς  τη  αρχή  χρώμενος  άνηρέ&η  ίο 
παρά  στρατιωτών,  καϊ  δείσαντες  οί  τούτον  άνελόν- 
τες  ως  ουκ  ατιμώρητους  αυτούς  6  αυτοκράτωρ  παρό- 
-ψεται,  επιδιώξαντες  κάκεΐνον  άνεϊλον,  ούπω  εβδομον 
μήνα  παρά  τη  βασιλεία  άνύσαντα,  κατά  δε  τινας  μη 
όλους  δύο  ένιαυτούς.  15 

^ΙΙ41  Και  τούτου  6φαγ εντός  δύο  κατά  τ  αυτόν  άνερρή- 
&ησαν  βασιλείς,  Πρόβος  μεν  εν  τη  εωα  παρά  των  Στρα- 
τιωτών, εν  δε  'Ρωμη  παρά  της  συγκλήτου  Φλωριανός. 
καϊ  ηρχον  άμφω,  Πρόβος  μεν  εν  τη  Αίγύπτω  και 
Τ>  Συρία  και  Φοινίκη  καϊ  Παλαιστίνη ,  6  δε  γε  Φλω-  20 
ριανος  εκ  Κιλικίας  μέχρις  Ιταλίας  καϊ  τών'Εσπερίων. 
άλλ'  ούτος  ούδ  όλον  τρίμηνον  άνύσας  εν  τη  αρχή 
καϊ  της  ζωής  άμα  καϊ  της  εξουσίας  εκπέπτωκεν  αναι- 
ρέσεις υπό  στρατιωτών  παρά  Πρόβου  λεγομένων 
σταλήναι.  τού  δ\  θανόντος ,  ως  εϊρηται ,  Ό  Πρόβος  25 
την  ολην  έζουσίαν  περιεζώσατο.  ος  έλλογιμώτατος 
είναι  ίστόρηται,  και  κατά  πολλών  ε&νών  τρόπαια 
στήσασδαι,  καϊ  τους  στρατιώτας ,  οι  τον  Αυρηλιανόν 
καϊ  τον  Τάκιτον  άνηρήκασι,  συναγαγείν  και  πολλά 
όνειδίσαι  καϊ  άποκτεϊναι. 


Ο&ρ.  29.     ΓοΓίαδδβ  ϋίο  οοηΙίηααΙτίΒ. 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXIX.  15δ 

Σατορνίνου  δε  Μαυρουβίου  τυραννίδι  επιχειρή- 
ΰαντος,  ος  ην  αύτω  φίλτατος,  τον  τούτο  μεμηνυκόταΈΊ638 
ετιμωρήΰατο,  τη  αγγελία  διαπιβτών'  6  δε  Σατορνΐ- 
νος  υπο  ΰτρατιωτών  άνηρε&η.  έτερος  δέ  τις  εν 
5  Βρεττανίαις  άποΰταβίαν  διεμελέτηβεν ,  ον  επί  της 
αρχής  6  βαΰιλευς  εποιήΰατο,  Βικτωρίνου  Μανρον- 
ύίου  φκειωμενου  αντω  τούτο  αίτηβαμένον.  και  τοντο 
μαθών  6  Πρόβος  ήτιάτο  τον  Βικτωρίνον.  και  ος 
πεμψθήναι  προς  εκείνον  ητηβατο,  και  άπήει  ως  δή- 

ιο  θεν  φενγων  τον  αυτοκράτορα ,  και  άΰπαΰίως  νπο 
τον  τυραννήΰαντος  υπεδέδεκτο.  ο  δε  δια  της  ννκτός 
άνελών  αυτόν  επανήλθε  προς  Πρόβον.  εφιλεΐτο  δε 
παρά  πάντων  ο  Πρόβος  ως  πράος  καΐ  ευμενής  και 
φιλόδωρος. 

ΐδ        Οντος   τω   εθνει   των    Γερμανών    επιτιθέμενων  Β 
ταΐ£  νπο  'Ρωμαίους  πόλεΰΐν  άντιταττόμενος ,  τον  πο- 
λέμου πλείονα  χρόνον  έπικρατήΰαντος    εν  περιβτά- 
6 ει  εγενετο,  λιμον  ύνμβεβηκότος  επί  τη  αντον  6τρα- 
τια.    οτε  λάβρος  λέγεται  καταρραγήναι  ομβρος  εν  τω 

2ο  αντον  ΰτρατοπέδω,  τω  δ'  νετω  καϊ  ύΐτον  ΰνγκατενε- 
χθήναι  πολνν ,  εΐ  τιβι  τοντο  πιΰτενοιτο'  καϊ  την 
βτρατιάν  6νναγαγον6αν  αντον  δι'  αντον  τραψήναι 
καϊ  διαπεφενγέναι  τον  κίνδννον  καϊ  τους  εναντίους 
κατατροπώβαύθαι. 

2δ  Γεγονε  δε  κατ9  αντον  καϊ  άλλη  τις  έπανάύταβις. 
μέρονς  γαρ  της  Ευρώπης  6  Κάρος  άρχων  εγνω  τονς 
υπ  αντον  ύτρατιώτας  βονλενομενονς  άνειπεΐν  αν- 
τον αυτοκράτορα,  καϊ  τοντο  τω  Πρόβω  εδήλωΰε, 
δεόμενος   εκείθεν  άνακληθήναι.     6    δε   ουκ   ήθελεν 

80  άφελέΰθαι  αντον  την   αρχήν,      περιΰτάντες    ονν   οί 
ΰτρατιώται  τον  Κάρον  καϊ  άκοντα  καταδε\αβθαι  την  ϋ 
των    Ρωμαίων   αρχήν    εβιάβαντο ,    καϊ    αντίκα    ΰύν 


156  ΜΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXIX.  XXX. 

αύτω  έπϊ  Ίταλίαν  ώρμηκεΰαν.    και  6  Πρόβος  τούτο 
μα&ών  ύτράτενμα    έπεμψε   ΰύν   άρχοντι  άντιατηναι 
αύτω.     ηδη  δε  πληΰιάΰαντες  οι  πεμφ&έντες  τω  Κά- 
ρω,  δεύμηύαντες  τον  άρχοντα  εαυτών,  κάκεΐνον  και 
εαυτούς   τω   Κάρω   παραδεδώκαβιν.    ο    δε    Πρόβος  5 
νπο    των   οικείων   άνηρητο    δορυφόρων,    μα%όντων 
την  των  ΰτρατιωτών  προς  Κάρον  προβχωρηβιν.  6  δε 
χρόνος   της    αύταρχίας  τον  Πρόβον   ουχ   όλόκλ^ρο£ 
γεγόναβιν  ένιαυτόϊ  £'ξ. 
30         Κάρος  δε  της  βαβιλείας  γενόμενος  εγκρατής  τους  ίο 
οικείους  υιούς  Καρΐνον  καϊ  Νουμεριανόν  έταινίωΰε 
βαβιλικω  διαδηματι.    και  αύτίκα  κατά  Περβών  ί%- 
Όεύτράτευΰεν  άμα  τω  ενι  των  παίδων  Νουμεριανΐ , 
καϊ  κατέβχε  Κτηΰιφώντά  τε  καϊ  Σελεύκειαν.    /^κρον 
#'  αν  έκινδύνευβε  το  βτράτευμα  των  Ρωμαίων,    εν  15 
κοίλω   γάρ    έβτρατοπεδεύόατο   τόπω'     δ  οΓ  Πέρΰαι 
δεαΰάμενοι  τον  εκεί  παραρρέοντα  ποταμόν   είς  τον 

\νΐΙ242κοΓλοι/  εκείνον  τόπον  δια  διώρυχος  έπαφείκαβι.  τοις 
Πέρβαις  δε  προοβαλών  6  Κάρος  εύτύχηόε  καϊ  κατε- 
τροπώΰατο  αυτούς '  καϊ  έπανέζευζεν  είς  'Ρωμην  άγων  2ο 
αίχμαλώτων  πλη&ύν  καϊ  λείαν  πολλην.  είτα  του 
ε&νους  επαναΰτάντος  των  Σαρματών  κάκείνοις 
προΰμίξας  νικά  καϊ  το  ε&νος  ύπέταξεν.  ος  το  μεν 
γένος  Γαλάτης  ην ,  ανδρείος  δε  καϊ  τά  πολέμια 
δεξιός.  6  δε  περί  της  τελευτης  αυτού  λόγος  ουχ  25 
ομοίως  τοΓ?    ιβτορηΰαβι   βυγγράφεται.     οί  μεν   γάρ 

ΡΙ639φ«(?6  κατά  Ουννων  εΰτρατευκότα  έκεΐβε  άναιρε&ή- 
ναι,  οι  δε  παρά  τω  ποταμω  Τίγρητι  λέγουβι  αύτον 
έβκηνώβ&αι ,  εκεί  καϊ  της  αύτοϋ  βτρατιάς  βαλομένης 
τον   χάρακα,     §ν&α    κεραυνω    την    εκείνου   ΰκηνην 

Οπρ.  30.     ΓοΓίαδββ  ϋΐο   οοηΐίηυαίαβ.     Εα3βΐ)ϋ  Ηί8ΐοπ3.θ 
βοοΙββίαβΐίοΕβ  1.  7,  ο.  30  —  32. 


ΜΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXX.  157 

βλη&ήναι  και  ΰννδιαφ&αρήναι  αυτή  κάκεΐνον  ίδτό- 
ρηΰαν. 

'ίΐι  επει  το  βιώΰιμον  εΐ&'  όντως  είτ'  άλλως  επι- 
λελοίπει,  Νονμεριανός  6  νιος  αυτόν  μόνος  βασιλεύς 

5  ίν  τω  βτρατοπέδω  περιελέλειπτο.  καϊ  αντίκα  κατά 
Περσών  έβτρατεύβατο'  καϊ  (ίνρραγεντος  πολέμον, 
επικρατέστερων  τε  των  Περσών  γεγονότων  καϊ  κλι- 
νάντων  νώτα  'Ρωμαίων,  οί  μεν  αντόν  εν  ττ\  φνγτ] 
όνλληφ&ήναι  ιστόρησαν  καϊ  όλον  τον  σώματος  την 

ίο  δοράν  άποσνρηναι  δίκην  άσκον  καϊ  οντω  διαφ&αρή- 
ναι,  οι  δε  εκ  Περσίδος  αντόν  έπανιόντα  όφ&αλμία 
περιπεσείν   ΰννεγράψαντο ,     καϊ    παρά   τον   οίκείον 
πεν%ερού  επάρχοντος  τον  στρατοπέδον  άναιρε&ήναι,  Β 
τή  ανταρχία  εποφ&αλμίσαντος,  μη  μεντοι  καϊ  τνχόν- 

15  τος  αντης.     η  γάρ  στρατιά  τον  Λιοκλητιαν  ν  αντο- 

κράτορα    εΐλετο,    εκεί   τότε    παρόντα   καϊ  ανδρείας 

έργα  πολλά  εν  τω  κατά  Περσών  πολεμώ  έπιδειξάμενον. 

Θάτερος  μέντοί  των  Κάρον  νιων  6  Καρϊνος  εις 

'Ρωμην  διάγων   χαλεπός   τοις  'Ρωμαίοις   ετύγχανεν, 

20  ασελγής  γενόμενος  και  ωμός  καϊ  μνησίκακος '  ος  νπό 
Λιοκλητιανον  εις  'Ρωμην  έπιδημηΰαντος  διεφ&άρη. 
6  δε  της  τούτων  άρχης  χρόνος  ον  γεγονε  κα&'  όλό- 
κληρον  τριετής. 

Έν  τούτοις  το?§  χρόνοις  Μάνης  6  τρισκατάρατος 

25  εκ  των  Περσών  είς  την  κα&  ημάς  οίκονμένην  παρ- 
ειΰφ&αρείς,  εν  ταύτη  τον  οίκεϊον  ιόν  έξημεσεν .  άφ' 
ον  το  των  Μανιχαίων  όνομα  μέχρι  τον  νύν  ονκ  επ- 
έλιπεν.  ος  ποτέ  μεν  παράκλητον  εαντόν  καϊ  πνεύμα 
ώνόμαξεν  άγιον,  ω  το  της  πονηρίας  πνεύμα  προφα-  Ο 

3ο  νώς  εγκατωκιστο ,  ποτέ  δε  Χριΰτόν    εαντόν  εκάλει, 

23    Ηαο   ρβΓίΐηβΓβ  νίάβίαΐ'  ϋίοηίδ  οοηΙίηιια1;ί  βχα  ρ.  244 
βά.  Μ&ΐ.,  νοί.  5,  ρ.  230  βά.  Είρβ. 


158  ιίβ.  XII.  Ο  ΑΡ.  XXX.  XXXI. 

ο  ύπο  τών  δαιμόνων  εις  λειτουργίαν  έκείνοις  χρι- 
ϋ&είς ,  καϊ  μα&ητάς  έπήγετο  δώδεκα ,  της  αυτού 
φλυαρίας  κοινωνούς  τε  καϊ  κήρυκας,  ην  εκ  πολλών 
ά&έων  δογμάτων  των  ήδη  άπεΰβηκυιών  αίρέβεων 
ΰυνεφόρηόε.  5 

Λιονυΰίου  μέντοι  του  τους  εν  'Ρώμγι  πιβτούς 
ποιμαίνοντος  έ'τη  εννέα  εν  ταύτη  τη  λειτουργία 
ήνυκότος  καϊ  μεταστάντος ,  Φήλιξ  τον  της  ' Ρώμης 
ίερατικον  διεδέζατο  θρόνων,  τούτου  δε  μετά  χρόνον 
Τ>  θανόντος  πενταετή,  Ευτυχιανος  ήξιώ&η  της  'Ρωμαίων  ίο 
έπιΰκοπής.  οϋπω  δε  μηΰϊ  δέκα  καϊ  ούτος  έπιβκοπή- 
6ας  μετήλλαξε  την  ζωήν ,  καϊ  άντει6ηχ%η  εις  το  της 
ποιμαντικής  λειτούργημα  Γάιος.  ούπερ  άμφϊ  τα 
πεντεκαίδεκα  ετη  προ6τάντος  της  έκκληβίας  Μαρ- 
κελλΐνος  διάδοχος  γέγονεν.  ούτοι  δ'  ήΰαν  έν  τοίς  15 
χρόνοις  των  διωγμών,  εν  δε  γε  τή  Άντιοχέων 
εκκλησία  μετά  Λόμνον  έπεΰκόπηβε  Τίμαιος,  τον  δε 
Τίμαιον  διεδεξατο  Κύριλλος,  και  μετά  Κύριλλον 
Τύραννον  ο  θρόνος  έδέξατο,  καθ*  ον  η  των  έκκλη- 
ΰιών  πολιορκία  την  άκμην  εδχηκε  και  ή  τυραννϊς  20 
αφόρητος  γεγονε.  της  δε  τών  'Ιεροΰολύμων  εκκλη- 
σίας μετά  τον  (Τμέναιον  προέότη  Ζάβδας ,  ου  κεκοι- 
μημένου  μετ'  ου  πολύ  "Ερμων  τον  &ρόνον  τούτον 
έκόΰμηβεν.  έν  δε  τή  Αλεξάνδρεια,  Μαξίμου,  του 
μετά  Λιονύδιον  έ'τεΰιν  οκτωκαίδεκα  την  ίερουργίαν  25 
άνύβαντος,  το  χρεών  λειτουργήΰαντος,  Θεωνάς  έπεΰκό- 
ΐΙ&ίΟπηύεν.  ον  διεδέξατο  Πέτρος,  ος  και  τον  του  μαρτυ- 
ρίου ΰτεφανον  ήρατο,  την  κεφαλήν  έκτμη&είς. 

Λι   μεν   ουν   τών    αρχιερέων  τούτων    διαδοχαϊ 
3\ε6χον  ούτως.  Λιοκλητιανος  δε  την  ήγεμονίαν  λαχών,  3ο 

Οαρ.  31.     Γοι*ΐ9,88β  ϋΐο  οοηϋηιι&ΐιιβ.    Ειΐ8βΙ)ϋ  Ηίδίοιίαβ 
βοοΙββίαδϋοίΐΘ  1.  7. 


υΒ.  χιι.  οαρ.  χχχι.  159 

ο£  Λαλμάτης  μεν  ην  το  γένος,  πάτερων  <Γ  άσημων, 
τίνες  δε  και  άπελεύ&ερον  αντον  φασιν  Άνονλίνον 
σνγκλητικού,  εξ  εντελών  στρατιωτών  δούζ  Μνσίας 
έγένετο.  άλλοι  δ\  κόμητα  δομεστίκων  αυτόν  γενέ- 
5  σ&αι  φασί'  δομεστίκονς  δε  τίνες  τους  ιππέας  νομί- 
ζονβι.  διαλεγόμενος  δε  τοΓ^  ΰτρατιώταις  διεβεβαίον 
μη  κοινωνηϋαι  τω  φάνω  τον  Νονμεριανού'  και  εν 
τω  ταύτα  λέγειν  στραφείς  προς  τόν'Άπρον  επαρχον 
όντα  τον  στρατεύματος  "ούτος"  έφη  ?ίό  εκείνον  φο-  Β 

ίο  νενς  ,  και  αύτίκα  τω  μετά  χείρας  ξίφει  αντον  άν- 
εΐλεν.  εν  δε  τη  Ρώμη  γενόμενος  τών  της  αρχής 
πραγμάτων  άντεποιεΐτο  καϊ  της  τούτων  ηψατο  δι- 
οικήσεως, άπιδών  δε  προς  το  της  βασιλείας  νπέρ- 
ογκον,    κοινωνόν   αυτής    προσλαμβάνεται    κατά   το 

ιό  τέταρτον  έτος  της  ηγεμονίας  αντον,  η  κα&  έτεροι 
κατά  το  δεύτερον,    Μαζιμιανόν  τον  Έρκούλιον ,  μη 
έαντον  μόνον  άρκονντα  προς  τοσαύτης  αρχής  διοίκη- 
σιν  λογισάμενος. 

"Αμψω  τοίννν  σνμπνεύσαντες  διωγμόν  έγείρονσι 

2ο  κατά  χριστιανών,  τών  πριν  γεγονότων  απάντων  σφο- 
δροτερον  τε  και  αγριώτερον.  έκ&ύμως  γαρ  ή  μάλ- 
λον περιμανώς  το  τον  &εον  ημών  Ίησον  Χρ^τον 
έσπενδον  εκ  πάσης  γής  έξαλεΐψαι  σωτήριον  όνομα, 
οτε  κατά  πάσαν  πόλιν  και  χώραν  τοσούτοι  νπερ  της 

25  εις  Χριστον  ομολογίας  ήνδρίσαντο,  ως  μηδ'  άρι&μώ 
σχεδόν  αυτούς  νπαχ%ήναι  ράδιον  είναι '  έργον 
γαρ  τούτο  τών  άλλων  απάντων  έτί&εντο  σπονδαι- 
ότερον. 

Βονσίρεως  δε  καϊ  Κοπτον  πόλεων  Αίγνπτιακών 

3ο  περί  τάς  εκεί  Θήβας  οίκονμένων  εις  άποστασίαν 
έκκλινασών ,  ο  Αιοκλητιανός  έκστρατεύσας  κατ  αυ- 
τών   ειλέ  τε    αντάς   και    κατέσκαψεν.      είτ     ανδις 


160  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXXI. 

Αλεξάνδρεια  και  η  Αίγυπτος  άντηραν  χείρα  (Ρωμαί- 
οις ,  Αχιλλέως  τίνος  εις  τούτο  τους  Αιγυπτίους  ύπ~ 
αγαγόντος '  άλλα  Ρωμαίων  αύτοΐς  έπελθόντων  βύν 
ΐ>  Λιοκλητιανώ ,  ουκ  άντέΰχον  έπι  πολύ ,  και  πολλοί 
των  αίτιων  της  βτάβεως  άν%ρέ&ηΰαν,  καϊ  αυτός  5 
Άχιλλεύς. 

Αιοκλητιανός  δ\  καϊ  Μαζφιανος  Καίααρας  εχει- 
ροτόνηβαν   τους   εαυτών    κηδεΰτάς,   ο  μεν  Αιοκλη- 
τιανός  Μα%ιμινον  τον  Γαλεριον,  την  οίκείαν  θυγα- 
τέρα   βυζεΰζας    αύτώ    Βαλερίαν '     6    δ9    Έρκούλιος  ίο 
Μαζιμιανός  Κωνβταντα,    ος    επεκλή&η  Χλωρός  δια 
την  ωχρότητα ,  %-υγατριδούν  οντά  Κλαυδίου  του  προ 
μικρού  βαβιλεύΰαντος ,  ως  ηδη  μοι  εί'ρηται,  καϊ  αύ- 
πος  τούτω  την  εαυτού  θυγατέρα  Θεοδώραν  κατεγ- 
κυήΰας.    καϊ  αμφω  δε  τω  Καίϋαρε  τούτω   γαμετάς  15 
είχέτην,  άλλα  διά  το  προς  τους  βααιλεΐς  κήδος  τάς 
μεν  άπώααντο,    ταις    δε   των   βαοιλέων  θυγατράΰι 
ΰυνωκηΰαν. 
Ρ 1 641      .  Άμάνδου  δέ  τίνος  νεωτερίΰαντος    εν  Γαλλίαις, 
Μαξιμιανός  έκειϋε  γενόμενος  τον  νεωτεριβμον  κατ-  2ο 
έβτειλε.      Κράΰβον  δε  Βρεττανίαν  κατεβχηκότα  επι 
ενιαυτούς  τρεις  ο  έπαρχος  ανεϊλεν  Αβκληπιόδοτος' 
και  πέντε  τινών  Γεντιανών  την  Άφρικήν  καταβχόν- 
των  6  Έρκούλιος  τούτους  κατηγωνίβατο. 

Ό  δέ  γε  ΚαΙΰαρ  Κωνβτας  εν  ταις  Γαλλίαις  προς  25 
Άλαμαννούς  μαχόμενος  της  αύτης  ημέρας  ηττητο  καϊ 
νενίκηκε.  πρότερον  μεν  γάρτών  ^Αλαμαννώ ν  τη  αυτού 
ϋτρατια  μετά  ρύμης  έφορμηβάντων  Οφοδράς ,  εις 
φυγην  έτραπηΟαν  άπαντες,  οις  καϊ  αυτός  ο  Κωνότας 
βυναποδιδράβκων  εάλω  αν  παρά  βραχύ,  όπίβω  γαρ  30 
ερχόμενος  κεκλειβμένας  εύρε  τάς  πύλας  της  πόλεως" 
οι  δε  διώκοντες  εγγίζοντες  ηδη  έτοιμοι  ηβαν  εκείνον 


ΕΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXXI.  161 

ϋνλλήψεβ&αι,  καϊ  καν  άπηχ%η  δεΰμιος,  ει  μη  ΰχοί- 
νονς  εκ  τον  τείχους  άνωθεν  καθιμηβαντες  τανταις 
αντον  ανιμηΰαντο.  οντω  δε  περιΰω&εϊς  και  της  πό- 
λεως εντός  γεγονώς,  καϊ  την  ΰτρατιάν  ά&ροίΰας  αν- 

5  τίκα  καϊ  λόγοις  αντην  παρακλητικοίς  είς  άλκην  δι- 
εγείρας  καϊ  θάραος  οίον  εμπνενύας  αυτή  ,  §ξει6ινΉΤ112ίΙ 
εν&νς    καϊ     βνμμίζας     τοις    πολεμίους    νίκα    νίκην 
περιφανή,    ώατε    περί    εζηκοντα   χιλιάδας    εκείνων 
πεβεϊν. 

Περσών   δε  Ναρβον  βασιλεύοντος,    ος  έβδομος 
αναγράφεται   βαΰιλενύαι  Περύών   άπο  Άρταξέρξον, 
ον  πρόβ&εν  η  ιβτορία  έμνημόνενΰεν  ως  αν&ις  Περ- 
ΰαις    άνανεωΰαμενον  την  βαβιλείαν '    μετά  γαρ  τον  Ο 
Λρταζέρξην  τούτον  η  Άρταξάρην,    διώννμον   οντά, 

5  Σαπώρης  ηρξε  Περύών,  καϊ  μετ  εκείνον  Ορμίόδας, 
είτα  Οναραράνης,  καϊ  μετά  τοντον  Οναραράκης ,  καϊ 
αν&ις  άλλος  Οναραράνης,  καϊ  επί  τοντοις  Ναρβής' 
τον  Ναρύον  τοίννν  τοντον  τότε  την  Σνρίαν  λ?^£ο- 
μένον,  τον  ίδιον  γαμβρόν  τον  Γαλέριον  Μαξιμΐνον 

ίο  6  /Ιιοκλητιανός ,  δια  της  Αιγνπτον  επί  τονς  Αιθίο- 
πας άπιών ,  Ονμβαλεΐν  αντω  μετά  δννάμεως  άζιο- 
μάχον  εζέπεμψεν.  ος  και  ύνμμίζας  τοις  Πέρΰαις 
ηττη%η  καϊ  εφνγεν.  αν&ις  δε  μετά  πλείονος  αντον 
6  Αιοκλητιανός  εξέπεμψε  βτρατιάς.  ύνμβαλών  ονν 
αντοΐς  πάλιν,  όντως  ένίκηβεν  ώς  κα\  την  προτέραν 
ητταν  άνακαλεΰαό&αι.  τονς  τε  γαρ  πλείονας  άπ-Τ> 
έκτεινε  τών  Περύών  και  τον  Ναροήν  τρω&έντα 
μέχρι  της  ένδοτέρας  Περΰίδος  εδίωκε,  και  τάς  τον- 
τον γνναικας  κα\  τονς  παϊδας  καϊ  άδελφάς  αίχμαλώ- 

;ο  τονς  απήγαγε ,  καϊ  χρήματα  όΰα  έπηγετο  Ναρΰης 
ΰτρατενόμενος  έχειρώΰατο,  και  πολλονς  τών  εν  Πέρ- 
ααις  επιφανών,     άναρρωΰ&εϊς  δ'  εκ  τον  τραύματος 

ΖΟΝΑΕΔ8    III.  11 


162  ιλβ.  χιι.  οαρ.  XXXI.  XXXII. 

6  Ναρβής  πρεββείαν  προς  Αιοκλητιανον  καϊ  Γαλέρων 
εποιήΰατο,  τους  παϊδας  και  τάς  γυναίκας  άποδο&ήναι 
αύτώ  αξιών  ΰπονδάς  &ε6&αι  είρηνικάς.    καϊ  έτυχε 
της  αίτήΰεως,  έκβτάς  τοις  'Ρωμαίοις  οΰων  εβούλοντο. 
Και  άλλους  δε  πολλούς  πολέμους  κατώρ&ωΰαν  δ 
Ρ16ί2Λιοκλητιανός  και  Μαξιμιανός,  τους  μεν  δι1  εαυτών 
η  τών  Καισάρων ,  τους  δε  διά  στρατηγών ,  και  τους 
ορούς    της    βασιλείας    έπλάτυναν.     οίς    επαρ&εϊς   ο 
Αιοκλητιανος  καϊ  μέγα  φρονησας  ούκετι  προσαγορεύε- 
σ&αι  παρά  της  γερουσίας  ώς  πρώην  ηνείχετο ,  αλλά  ίο 
προσκυνεϊσ&αι  έ&έσπισε,  καϊ  τάς  εσ&ήτας  εαυτού  και 
τά  υποδήματα  χρυβώ  καϊ  λί&οις  και  μαργάροις  έκό- 
σμησε ,    και    πλείονα    πολυτέλειαν    τοις    βασιλικοΐς 
παραΰημοις    ενέ&ετο.     οί  πρώην  γαρ  βασιλείς  κατά 
τους  υπάτους  τετίμηντο ,   καϊ  της  βασιλείας   παρά-  15 
σημον  μόνον  εϊχον  πορφυρούν  περιβόλαιον. 
32         Τού  δίωγμοϋ  <5'  επιτα&εντος,  και  αναρίθμητων 
Β  ανδρών  και  γυναικών  ύπερ  της  εις  Χριστόν  ομολο- 
γίας δνησκόντων,  καϊ  τών  πιστών  ετι  πλεοναζόντων^ 
έκμανέντες  οι  τύραννοι  ούτοι  περί  το  έννεακαιδέκα-  2ο 
τον   έτος   της   Λιοκλητιανού   βασιλείας   %εσπίσματα 
πανταχού  διεπέμψαντο   κα&αιρεΐσ&αι  καϊ  κατασκά- 
πτεσ&αι   τάς   τών  χριστιανών    εκκλησίας   κελεύοντα 
και    τάς    βίβλους     αυτών    κατακαίεσαι     καϊ    τους 
ιερείς    αυτών    ώς    διδασκάλους    και    κήρυκας    της  25 
πίστεως  άβυμπα&ώς  προσαπόλλυσ&αι,  τών  δ'  άλλων 
τους    άξίαις    η    στρατείαις    κατειλεγμενους    άτίμως 
εξελαύνεσ&αι  καϊ  της  αξίας  και  της  στρατείας,  τους 
δε  τύχης  ίδιώτιδος  οντάς  δουλούΰ&αι. 

Οαρ.  32.  ΓοΓίαδββ  ϋίο  οοηίίηυαίυβ,  φΐο  Ιοοιιιη  νβΐ  ροΐίυβ 
οιιιη  <}ο  ςιιιβιη  Πΐβ  ββ^αίίυΓ  ροβίΓβπΐΕ  οοπιπιυηία  1ι&ΐ)6ΐ  βα  φΐαβ 
βιιηΐ;  ρ.  246  (232,  13  Ει.)  νοί.  2,  ρ.  6,  Β.  ΕιΐδβΙπί  Ηίβίοπαβ  βο- 
οΐββίαδίίοίΐθ  1.  8. 


Ι,ΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  χχχπ.  163 

Ήδη  δε  είκοβτον  διανύΰαντος  ένιαυτον  Λιοκλη- 
τιανού  παρά  τχ\  αρχή,  εκ  βυμφώνου  άμφω  τω  αύτο- 
κράτορε  τήν  βαβιλείαν  άπέθεντο ,  δημοβία  μεν  τον  Ο 
οχλον  των  πραγμάτων  άποΰκευάζεΰθαι  λέγοντες '  οϊς 
5  ά£  τα  της  καρδίας  έξεκάλυπτον  κρύφια,  εξ  άπονοίας 
ώμολόγονν  αποτίθεβθαι  την  αρχήν,  οτι  μη  περιγενε- 
οθαι  χριστιανών  ήδυνήθηΰαν  μηδ'  άποΰβεβαι  το 
χριΟτώνυμον  κήρυγμα,  μηδέ  της  βασιλείας  άπολαύ- 
ειν  αίρούμενοι.    αποθεμένοι  δε  την  αρχήν  κατά  την 

ίο  αυτήν  ήμέραν  εκ  ϋυνθήματος  6  μεν  εν  Νικομήδεια, 
ο  δε  Μαξιμιανος  εν  Μεδιολάνω,  και  ΐδιωτεύύαντες, 
Αιοκλητιανος  μεν  έν  Σάλωνι  πόλει  της  Δαλματίας 
διήγεν,  ήτις  ην  αυτού  και  πατρίς,  6  δ*  *Ερκούλιος 
εν  Λουκανία.    προ  δ\  της  άποθέΰεως  της  αρχής  τον 

15  έπι  τή  νίκη   των   Περΰών   έπανελθόντες    εν  (Ρώμτ] 
κατήγαγον  θρίαμβον,   εν  ω  τάς  τε  του  Ναρΰού  γα- 
μετάς  καϊ  τα  τέκνα  κα\  τάς  ομαίμονας  έθριάμβευΌανη 
καϊ  αρχηγούς  έτερων  εθνών    καϊ  τον  πλούτον  οΰον 
εκ  Περΰών  έληίΰαντο. 

2ο         '^λλ'  ενταύθα  δηλωθήναι  καλόν    όθεν  το  τουννΉ'245 
θριάμβου  εξείληπται  όνομα,      φαόϊν    ούν  κληθήναι 
τούτον  εκ  τών  θρίων,  α  έΰτι  τά  της  ύυκής  φύλλα. 
προ  γάρ  τού  τά  προβωπεΐα  επινοηθήναι  τοις  οκηνι- 
κοΐς  6υκής  φύλλοις  τά  εαυτών  καλύπτοντες   προ6- 

25  ωπα  δι'  ιάμβων  εποιούντο  τά  ΰκώμματα '  καϊ  οι  6τρα- 
τιώται  δε  έν  ταΐς  επινικίοις  ττο/ι-ΛαΓ^  φύλλα  ύυκής 
ταϊς  εαυτών  έπάγοντες  οψεΰιν  εις  τους  τάς  πομπάς 
ποιούντας  άπέΰκωπτον'  κάντεύθεν  όνομαβθήναι  νο- 
μίζεται θριάμβους  τάς  επινικίους  πομπάς.    έτεροι  δε 


22  «κ  τών  θρίων]  Έ,&άετα.  Ιι&Ββί  δαίάαβ  ίη  θρίαμβος  ηδφΐβ 
&ά  άπέσκωπτον  ν.  28.  Οοη£.  ΟβάΓβηΐ  νοί.  1,  ρ.  470  βά.  Βοηη. 
βΐ  άβ  ΐήιιπιρίιο  βυρΓΕ  ρ.  352,  Ο  εβη. 

11* 


164  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXXII. 

φαβιν  όνομαβδήναι  τον  ΰρίαμβον ,  οτι  εκ  τριών 
Ρ 1 643  οι  την  πομπήν  πληρονντες  ΰννίΰταντο  τάξεων, 
της  ϋνγκλήτον,  τον  δήμου,  καϊ  των  ΰτρατιωτών,  και 
εκ  τον  βαίνειν  ομον  τάς  τάξεις  τάς  τρεις  τρίαμβόν 
τίνα  κλη&ήναι ,  αντί  δ\  τον  τ  το  &  παραληφ%•ήναι  5 
δια  το  ενφωνότερον. 

Μετά  δε  την  έπινίκιον  ταύτην  πομπήν  εκείνοι 
μεν  της  εξονΰίας  άπεΰτηΰαν,  τονς  ΚαίΟαρας  ό'  αν- 
έδειξαν αυτοκράτορας,  μερίΰαντες  αντοΐς  την  αρχήν, 
καϊ  την  μεν  εωαν  μοΐραν  τω  Γαλερίω  προΰκληρώ-  ίο 
ϋαντες  Μαξιμίνω  6νν  τω  Ίλλνρικω ,  τω  Χλωρώ  δε 
Κωνβταντι  προβνείμαντες  τα  έβπέρια  6νν  τγι  Αφρι- 
κή, τούτων  δε  ούτω  γεγονότων  οι  ϋτρατιώται,  όι 
πραιτωριανοι  εκαλοϋντο ,  τον  υίόν  τον  Έρκουλίου 
Μαξιμιανού  τον  Μαξεντιον  βαβιλε'α  εν  τή  *Ρωμϊ)  ΐδ 
άνεΐπον. 

Β  Έκ  τοίννν  των  τριών  τοντων  ο  μεν  Κώνΰτας 
εν  Βρεττανίαις  καϊ  ταΐς  Κοττίαις  "Αλπεΰι  και  ταϊς 
Γαλλίαις  κρατών  τοΓ§  τον  Χριΰτόν  ΰεβομένοις  μάλα 
επιεικώς  προΟεφέρετο ,  άλλα  μέντοι  καϊ  πάΰι  τοις  2ο 
υπ  αυτόν ,  καϊ  υπερόπτης  χρημάτων  ετύγχανε. 
Μαξιμΐνος  δε  της  εωας  άρχων  και  κατά  χριστιανών 
διωγμον  κεκίνηκεν  επαχ%εθτατον  και  τοις  άλλοις 
τών  υπηκόων  βαρύτατα  προΰεφερετο.  γυναικομανέ- 
ΰτατος  γάρ  καϊ  μοιχικώτατος  ων  ουκ  ιδιώτιδας  μό-  25 
νον  γυναίκας  άκούΰας  ελάμβανε  και  ταύτας  εμοί- 
χενεν,  άλλα  καϊ  τάς  τών  περιφανών  ανδρών  γαμετάς 
βία  τών  ανδρών  άποβπών  καϊ  έννβρίζων  ανταϊς 
όντως  προς  τονς  ίδίονς  ταύτας  ΰννεύνονς  ανάπεμπε. 

Ο  μαντείαις    <ϊ'   ην   προαεαχηκως    τοσούτον    ως    μηδέ  •άο 
τονλάχιβτον  άνεν  ποιεΐν   μαντείων,    καϊ    διά   τιμής 
αντώ  οι  ποιονντες  τα  απόρρητα  ήγοντο.    οντος  τών 


ΊΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXXII.  XXXIII.  165 

ευσεβών  πανωλε&ρίαν  κατεψηφίσατο  ,  καϊ  τάς  υπ- 
άρξεις αυτών  δημεύεσ&αι  άπεφήνατο ,  ούδεν  έτερον 
τοις  αναιτίοις  προσάπτων  αίτίαμα  ή  την  %εογνωσίαν 
καϊ  την  πίστιν  την  είς  Χριστόν. 
5  Μαζέντιος  δ'  εν  'Ρώμη  ονδεν  τι  μετριότερος^ 
τύραννος  τοις  ύπηκόοις  έτύγχανεν  ων,  άλλ'  επ  ίσης 
τω  Μα%ιμίνω  διειπε  τα  της  αρχής,  λνττών  κάκεινος 
κατά  των  υπό  χείρα  χριστιανών ,  καϊ  πάσαις  αυτούς 
ύπάγων  κακώσεσι,  καϊ  προς  πάντας  δ\  τους  νπ    αύ- 

ιο  τον  πικρότατα  διακείμενος,    σφαγάς  τε  γαρ  πολλών  ο 
περιφανών  ανδρών  «ξ  ουδεμιάς  ενδίκου    δίκης    ετί- 
θετο ,  καϊ  μοιχείας  οΰημεραι  ευγενών  ετόλμα  γυναίων 
και  παρ&ένων  φ&οράς,  ένυ βρίζων  αυταΐς  αναιδέστα- 
τα, καϊ  ουσιών  αφαιρέσεις  αδίκους  τοις  εύπορούσιν 

15  επήγε,  και  καιναΐς  είσπρά%εσι  καϊ  βαρείαις  επίεζε  το 
ύπήκοον. 

Ούτος  εν  'Ρωμτι  ευγενέστατης  τίνος  γυναικός, 
άλλα  μέντοι  καϊ  σώφρονος  άνδρϊ  συζώσης  των  εν 
Ρώμη  επιφανών  ερασ&εϊς  άκόλαστον  έρωτα,   έστειλε 

2ο  τους  τα  τοιαύτα  διακόνου  μένους  αύτώ  το  γύναιο  ν 
αζοντας.  ως  δ  εκείνο  επιστάντας  τω  οί'κω  τους  προ- 
αγωγούς έγνω ,  καϊ  την  αίτίαν  της  αυτών  επιδημίας 
εμεμα&ηκει,  και  άπαραίτητον  την  προς  τον  τύραννον 
απελενσιν  ήσ&ετο,  6  γαρ  άνήρ  αυτής  φόβω  του  #α-ρΐ644 

25  νείν  υποπτησσων  λαβείν  την  γυναίκα  και  άγειν  έπ- 
ετρεπεν,  ετερω&εν  δ*  ουκ  ην  αυτή  έπικούρημα,  ώραν 
αυτή  βραχεΐαν  ένδοϋναι  ήτήσατο,  %ν  έπικοσμη%είη 
καϊ  ούτω  σύν  αύτοις  άπελεύσοιτο.  ην  δ\  και  τον 
Χριστον  η   γυνή  σεβόμενη  και  το  δεΐον  μεμυημένη 

3ο  μυστηριον.    είσήλ&εν  ούν  είς   τον    εαυτής  κοιτωνί- 

Οίΐρ.  33.  ΓοΓίίΐδδθ  Ώίο  οοηΐίηηαίπδ.  Επδββϋ  Ηίδΐοπαβ 
βοο1β$ί?ν8{;ίο?ΐ6  1.  8. 


166  ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXXIII. 

ϋκον,  καϊ  μονω&εΐΰα  διεχειρίβατο  εαντήν,  ΐν'  άνν- 
βριΰτος  μείνΐ]  καϊ  την  ϋωφροβννην  μή  πρόοιτο, 
έλομένη  τον  εκονΟιον  θάνατον,  καϊ  το  ΰώμα  νεκρόν 
τοις  προαγωγούς  καϊ  τω  έναγεί  εραστή  καταλείψαΰα. 
"ννΐΙ246  Ο  £  μεν  ονν  όντως  ήρχον,  Αιοκλητιανος  δ\  καϊ  5 
Μαζιμιανος  ίδιωτενοντες  ε&ανον.  περί  δε  της  6φών 
τελεντής    διαφωνονΰιν   ου  ΰνγγραφεϊς.      ο  μεν  γαρ 

Β  Ενΰέβιος  εν  τω  ογδόω  λόγω  της  έκκληβιαβτικής 
ίβτορίας  §κ6ταΰιν  τον  Αιοκλητιανόν  νποβτήναι  λέγει 
φρενών  καϊ  νόβω  χρονιά  το  ΰώμα  καταΰκελετεν&έντα  ίο 
βιαίως  την  ά%λίαν  αυτού  ψνχήν  άπερενζαΰ&αι,  τον  δε 
γ  ε  Μαζιμιανόντόν'Ερκονλιον  άγχόντ}  εαντον  της  ζωής 
νπε%αγαγεϊν'  έτεροι  δ'  ονχ  όντως  ίϋτορονβι  τοντονς 
θανείν,  άλλα  μεταμελη&έντας  κα\  της  αρχής  αν&ις 
έπιλαβέΰ&αι  βονλενομένονς  φωρα&ήναι  καϊ  δόγματι  ΐ5 
της  Ονγκλητον  άναιρε&ήναι. 

Είβϊ  δε  και  οϊ  τον  *Ερκονλιον  λέγονβι  της  βασι- 
λείας αν&ις  έψιέμενον  τω  Αιοκλητιανώ  κοινώΰαβθαι 
το  αν&ις  πειρα&ήναι  την  βαβιλείαν  άναλαβεϊν'  τον 
δ\  παραιτήβαΰθαι.     εκείνον  δε  προς  το  τών  'Ρωμαί-  20 

Ο  ων  παρελθόντα  ΰννέδριον  φάναι  μή  άρκειν  τον  νίον 
αντον  εις  την  τών  κοινών  πραγμάτων  διοίκηβιν. 
κινηθέντων  δε  τών  Στρατιωτών  προς  θνμόν  επι  τω 
λόγω  αντον  ως  ύφετεριζομένον  την  αρχήν,  τον  Έρ- 
κονλιον  τον  κίνδννον  δείβαντα  μή  οντω  γνώμης  25 
έ'χειν  ειπείν,  άλλα  διάπειραν  τών  Στρατευομένων 
ποιονμενον ,  όπως  εχονΰι  προς  τον  νίον  αντον  δια- 
θέϋεως,  ταντα  ειπείν '  και  οντω  καταβτειλαι  τον 
θόρνβον  τών  Στρατιωτών,  είτα  εις  Γαλλίας  ελ&εΐν 
προς  τον  μέγαν  Κωνβταντΐνον ,  κηδεότήν  αντον  και  βο 


ογδόω  λόγω]  ο.  13. 


ΙΛΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXXIII.  167 

αυτόν  όντα  επί  Φαύύτα  τι]  αυτόν  δυγατρί,  κάκείνω 
επιβουλενοντα  καϊ  πειρώμενον  την  εκείνον  βαΰιλείαν 
λαβείν '  γνωΰ&ήναι  δε  κάκεΐΰε  καϊ  άποκρονΰ&ήναι 
του  εγχειρήματος,  καϊ  όντως  άπάγ%αύ$αι. 

Άλλ'  οντοι  μεν  ενί  γέ  τω  τρόπω  των  είρημένωνΌ 
την  ζωήν  εζεμέτρηβαν ,  Κώνότας  δε  ενδέκατου  ήνν- 
κώς  ένιαντόν  πάρα,  τή  αρχή  εξ  οτον  Καΐΰαρ  άνηγο- 
ρεύ&η,  καϊ  ήπίως  αρξας  καϊ  προΰηνώς ,   εν  Βρεττα- 
νίαις  διάγων    κατέλυΰε   την   ζωήν,    πεν&ος    εαυτόν 

ίο  τοις  νπ'  αντον  καταλελοιπώς  δια  την  χρηστότητα, 
πρότερον  τον  πρεββντερον  των  οικείων  νιων  της 
αρχής  καταΰτήΰας  διάδοχον,  τον  μέγαν  δηλαδή  Κων- 
βταντϊνον,  ον  εκ  της  προτέρας  αντον  έγείνατο  γα- 
μέτης,     είχε  δε  κάκ  της  δεντέρας  της   τον  Έρκον- 

15  λίον  δνγατρός  Θεοδώρας  έτέρονς  νίονς,  Κωνΰταν- 
τΐνον,  Άναβαλλιανόν  καϊ  Κωνΰτάντιον.  προτετίμητοΡ1^^> 
δε  τούτων  6  μέγας  Κωνσταντίνος,   ότι   εκείνοι   τω 
πατρϊ  ανεπιτήδειοι  προς  την   βαΰιλείαν  έκρί&ηΰαν. 
το  δ'  όλον  ην  εκ  &εον  οίκονομη&εν  νπερ  τον  &είον 

2ο  κηρύγματος ,  η  μάλλον  καϊ  νπερ  πάντων  των  τή 
Ρωμαίων  υποκειμένων  αρχή,  ίνα  δι'  αντον  καταλν- 
δεϊεν  αϊ  τνραννίδες.  λέγεται  γαρ  ότι  νοΰονντι  τω 
Κωνύταντι  και  ά&νμονντι  δια  την  έπϊ  τοις  άλλοις 
παιΰϊν  άποτνχίαν  άγγελος  επέΰτη,  τω  Κωνβταντίνω 

25  κελενων  την  έζοναίαν  καταλιπεΐν. 

Τοντον  δη  τον  Κωνΰταντΐνον  ο  πατήρ  μειράκιον 
όντα  τω  Γαλερίω  εις  όμηρείαν  παρέΰχετο ,  Χν  όμη- 
ρενων  άμα  κα\  προς  άΰκηΰιν  γνμνάζοιτο  της  τέχνης 
της  ΰτρατιώτιδος.    ο  δε  περιδέζιον  τοντον  ορών  και 

15  Κωνσταντΐνον~\  Κώνατκντα  Α:  οοη£.  Ότιοαη^ϋ  Γαπιίΐ. 
Βγζαηΐ;.  ρ.  44  β  Ι  ΤίΠβιηοηΙϊ  &ηηοί;.  2  &ά  ΟοηΒί&ηίίηιιηι  Μ.  16 
Άναβαλλιανόν~\  ΗΕηηΐβαΠίίΐηιιηΊ. 


168  ιλβ.  XII.  ΟΑΡ.  XXXIII.  XXXIV. 

Β  φ&ονών   αντω    έπεβονλενε.     καϊ    πρώτον   μεν   τοίς 
Σαρμάταις  μαχόμενος    τω    εκείνων    άρχηγω   εκ  της 
πανοπλίας  έπιΰήμω  τνγχάνοντι  προΰέταζεν  έπελ&εϊν. 
ο  ό*£  καϊ  έπήλ&ε  καϊ  άρπάαας  αντόν  ζώντα  τω  Γα- 
λερίω  έκόμιύεν.    είτα  λέοντα  φρικτόν  τίνα  &ήρα  καϊ  5 
παλαμναϊον  εκέλενΰε  δέζαΰ&αι.    6  δε  καϊ  τούτον  τον 
άε&λον  ηννΰεν  επικινδύνως  μεν,  της  &είας  δε  γε  χά- 
ριτος ανντηρονύης  αντόν.    γνονς  ό*'  εντεν&εν  φ&ο- 
νονμενος  πάρα  τον  Γαλερίον  καϊ  επιβονλενόμενος, 
νυκτός  μετά  τίνων  οίς  έ&άρρει  άπεδρα  και  προς  τον  ίο 
πατέρα  έπανεληλνδε. 
34.        ^«&   ο   μεν  όντως  τον  τε  κίνδννον  διαπέφενγε 
ΛνΐΙ247καΙ  της  πατρώας  βαβιλείας  ηξίωτο.  Μαζιμΐνος  δε 

ϋ  κοινωνόν  της  αρχής  τον  Λικίνιον  προβειλήφει,  εκ 
Αακών  ελκοντα  την  τον  γένονς  βειράν  καϊ  γαμβρόν  ΐ5 
όντα  έπ  άδελφγ}  τον  μεγάλον  Κωνβταντίνον.  κοι- 
νωνόν δε  της  βαβιλείας  αντόν  ποιηβάμενος  τον  μεν 
εν  τω  Ίλλνρικω  καταλέλοιπεν,  ΐν'  άμννβ  τοις  Θραξϊν 
νπό  βαρβάρων  ληιζομένοις,  εκείνος  δ'  εις  'Ρωμην 
άψίκετο  μαχόμενος  προς  Μα%έντιον.  είτα  τονς  2ο 
οίκείονς  νπόπτονς  ΰχών  βτρατιώτας,  και  φοβη&εϊς 
μη  πρόΰ&οιντο  τω  έχ&ρω,  άπέβτη  της  μάχης  και  αν 
εχώρηβε.     μεταμελη&εϊς    δ'   έπι   ττ\   προβλήψει   τον 

Β  Αικινίον,  πρότερον  μεν  λα&ραίως  αντω  έπεβονλενεν, 
είτα  καϊ  μάχην  κατ    αντον  εις  τονμφανες  ΰννεβτή-  25 
αατο.    καϊ  βνμβαλών  αντω  τρέπεται,  καϊ  ηττώμενος 
εφνγε,  καϊ  εν  τή  φνγη  εαντόν  διεχρηΰατο. 

Οι  μεν  ονν  τοιοντω  τέλει  καταλνΰαι  την  ζωην 

Οαρ.  34.  Γοηίββ  ίηοβί'ίί,  ιιΐ  Γβ1ίςιιΪ3  ίη  Ιίβπβ,  ηΐ>ί  ηοη  ίη- 
(ϋο&ηΐυΐ'. 

13  Μαξιμΐνος  βίο.]  Ηίίβο  αραά  ΕυββΙπιιπι,  ΖοβίπιιπΉ,  3,Πο5, 
ραιΊίιη  αά  Ο&ΐβπιιπι  Μαχίππ&ηυΐΉ,  ραΓίίηι  η<Ι  Μίΐχϊιηίηιιιη  γθ- 
ίβΓυηΙιΐΓ. 


ΕΙΒ.  XII.  ΟΑΡ.  XXXIV.  169 

τον  Μαζιμϊνον  ίβτόρηΰαν,  οι  δε  κατά  χριΰτιανών 
έκμανέντα  μετελ&εΐν  αυτόν  την  %είαν  παραδεδώκα- 
βι  δίκην.  έλκος  γάρ  ενόκήφαν  αντον  περί  τον  βου- 
βώνα  καϊ  την  αΙδώ  χαλεπώτατον  τα  της  ακολαβίας 
αντον  επιβόΰκεα&αι  όργανα,  εκ  δε  γε  της  ύήψεως 
τούτων  καϊ  βκώληκας  άναβράΰ6ε6&αι,  καϊ  είναι  το 
πά$ος  άνίατον.  Ιατρών  δε  τονς  μεν  αντο&εν  απ- 
αγορεύοντας την  έγχείρηβιν  ώμώς  αποΰφάττε6&αι, 
τονς  ά'  επιχειρονντας  μεν,  μη  δνναμενονς  δ'  ακε-ρΐ646 

ιο  6αβ%αι,  κτείνεβ&αι  άπηνέύτατα,  ότι  μη  κατώρ&ονν 
αδύνατα,  όψε  #'  ονν  ύποτοπηΰαι  τον  τνραννον  διά 
τονς  αδίκους  φόνονς  των  τον  Χριΰτόν  ΰεβομενων 
τιννύναι  δίκην,  καϊ  εκ&έβ&αι  &εΰπί6ματα  πανταχού 
κελεύοντα  παυ%ηναι  τον  κατά  χριστιανών  διωγμόν, 

15  καϊ  ζην  εκείνους  καϊ  &ρη6κενειν  ως  βούλοιντο,  εύ- 
χεβ&αί  τε  ύπερ  αντον.  κάνταν&α  δε  διττοί  λέγονται 
λόγοι.  6  μεν  γάρ  άπαλλαγηναι  τον  πά&ονς  αντον 
παρά  πάβαν  ελπίδα  φηβίν,  είτ  αύ&ις  έπεγεΐραι  τον 
διωγμόν,  καϊ  άδιόρ&ωτον  μεϊναι,  εως  ον  τον  εν  %ειρΙ 

2ο  κν ρ  ίο ν  ποτηρίον  τον  τρνγίαν  εζεπιεν'    6   δ'  έτερος 
αρνείται  τω  άαεβεί   την  άνάρρωβιν,  ως  εκ  της  ει- Β 
ρημενης  τελευτήβαντι  νόϋου  καϊ  άνενεγκόντι  διά  Στό- 
ματος ΰκώληκας. 

Ό  μεν  ονν  κα&*  ενα  τρόπον  τών  ίΰτορη&έντων 

25  βιαίως  άπερρηζε  την  ξωην. 


1  οι  δε  —  16  νπεο  αντον]  Είΐοΐβπι  £βΓβ  Ιιβ,ΒθΙ;  ΕαδβΒΐιΐδ 
Ηίδΐ;.  βοο}68.  1.  8,  ο.  16,  17.  25  εν  δε  τη  "Ρώμη  —  ρ.  171,  28, 
λειτονργηματι]  ϋβ  Ιιίδ  Όηοαη^ίιΐδ:  ,^υαβ  άβίηοβρβ  αάοΙαηίυΓ, 
3,1>8ΐιη1;  β,β  νιηο  θ  οοάίοίβιιβ  Γβ^ϋδ  βί  Οοΐββι-ίβο,  άβδοήβιιιιίιΐΓ 
νβΓο  ίη  ίπβιιβ  ίΐΐϋδ  Γβ^ϋδ  [βί  Α] :  β,ίφΐβ  Ηπ,βο  ηηκίθΐη  βιιρρο- 
δίΐίΐίίΐ  ηβο  ΖοΏΆΤΆβ  β88β  νίιίβηΐιιι•":  εν  δε  τή*Ρώμη  της  τών  πι- 
οτών εκκλησίας  προέστη  μετά  Μαρκελλΐνον  εν  ετεΰι  δναϊ  την 
λειτονργίαν  εκπληααντα  Ενσέβιος,  ον  μετά  ενιαντον  θανόντα 
διεδέξατο  Μιλτιάδης,  και  επϊ  τέασαρσι  προοτάντος  ενιαντοίς 


170  ΙΛΒ.  XII.  Ο  ΑΡ.  XXXIV. 

τών  εν  Ρώμη  πιοτών  τον  Μιλτιάδον  Σίλβεστρος  διάδοχος 
γέγονεν.  εν  Αντιόχεια  δε  μετά  Τύραννον  έτος  έπισκοπησαντα 
τρισκαιδέκατον  προεχειρίσ&η  Βιτάλιος ,  και  τοντον  έκτον  έτος 
άννοαντα  διεδέξατο  Φιλογένης,  κάκείνω  πέντε  άννσδέντων 

Ο  ένιαντών  γέγονε  Πανλΐνος  διάδοχος,  των  δ'  "Ιεροσολύμων  5 
μετά  Ζάβδαν  επϊ  δέκατον  λελειτονργηκότα  ενιαντόν  "Έρμων 
έκληρώσατο^  τον  &ρόνον  τον  άρχιερατικόν.  της  δ'  Αλεξαν- 
δρείας μετά  τον  ίερομάρτνρα  Πέτρον  δέκα  ετεσιν  εφ'  ενϊ  τον 
της  άρχιερωσύνης  &ρόνον  κοσμήσαντα  Αλέξανδρος  την  άρχι- 
ερωσύνην  εσχηκεν.  εν  δε  Ψώμη  μετά  Σίλβεστρον  έπ'  ετεσι  ίο 
λελειτονργηκότα  είκοσι  και  οκτώ  Ιούλιος  προέστη  της  εκκλη- 
σίας ετη  πεντεκαίδεκα.  με&'  ον  Λιβέριος  έκτον  ηννσεν  ενιαν- 
τόν, κάκεΐνον  διεδέξατο  Δάμασος,  οκτώ  καϊ  ε 'ΐκοσιν  εν ιαν- 

Ό  τονς  ποιμάνας  τονς  πιστούς,  και  τοντον  Σιρίκιος,  ετη  λειτονρ- 
γησας  εξκαίδεκα.  είτα  προκεχείριστο'ΐννοκέντιος,  εν  πέντε-  15 
καίδεκα  ένιαντοΐς  #{.#ά£ας  τον  τον  κνρίον  λαόν.  καϊ  Ζώοιμος 
τω  %•ρόνω  τη  ς  "Ρωμαίων  εκκλησίας  ένίδρντο,  θανόντος  Ίννο- 
κεντίον.  ον  δωδέκατον  ηννκότα  ενιαντόν  Κελεστΐνος  διεδέ- 
ξατο,  έπ'  ετη  τη  αρχιερωσύνη  δέκα  ένδιαπρέιρας.  τοντον 
Βύστος  διάδοχος  γέγονεν,  ογδοον  διαρκέσας  ενιαντόν.  είτα  20 
\νΐΙ248Λ£ωΐ'  άντεισήχ&η ,  τών  ορθών  δογμάτων  άντιποιησάμενος 
έπ'  ετεσιν  είκοσι  προς  τοις  τέσσαρσι.  και  εκλιπόντος  τον 
Λέοντος* Ιλαρίων  είς  τον  θρόνον  άν&ίδρντο,  έκτον  έκπλησας 
ενιαντόν.  άν&'  ονπερ  Σιμπλίκιος  κεχειροτόνη-ζο ,  και  επί 
έννεακαιδέκατον  έτος  το  της  ποιμαντικής  καί.  οντος  διανύσας  25 
ΡΙ6ί7?.ειτούργημα_  εξέλιπε,  καϊ  άντεισήκτο  Φηλιξ.  ενάτω  δ'  έν- 
ιαντώ  και  οντος  εκλελοιπώς  Γελασίω  την  τιμήν  καταλέλοιπε, 
πέντε  ταύτης  άπολαύσαντι  ετη.  με&'  ον  Αναστάσιος  επελέγη, 
μετά  τέταρτον  δε  καϊ  οντος  ενιαντόν  νπό  Σνμμάχον  διεδέχθη. 
ον  δνοκαίδεκα  έπϊτη  αρχιερωσννη  δ ιαγ άγοντος  ενιαντονς'Όρ-  30 
μίσδας  έξείλεκτο.  δεκάτωδε  καϊ  οντος  ενιαντώ  το  λειτούργημα 
διανύσας  κατε'λνσε  την  ζωήν,  καϊ  Ίωάννην  ό  θρόνος  της  "Ρω- 
μαίων εκκλησίας  εδέξατο  επϊ  τριετίαν.  με®"1  ον  Φήλιξ  τών  εν 
"Ρώμη  πιστών  προέστη  τετραετίαν  της  τιμής  άπολανσας.  είτα 
Βονιφάτιος  επϊ  ^ιετιαν  της  προστασίας  ηξίωτο,  καϊ  έπϊ  τούτω  35 

Β  Αγαπητός  προκεχείριστο.  δύο  δε  και  οντος  ένιαντοΐς  ποιμάνας 
το  εν* Ρώμη  τον  άρχιποιμένος  Χριστού  ποίμνιον,  απέτισε  το 
χρεών,  καϊ  έχειροτονή&η  "Ρώμης  άρχιερενς  Σιλβηριος.  ενα 
δε  καϊ  οντος  άρχιερατεύσας  ενιαυτόί/  την  ξωήν  εξεμέτρησε. 
καϊ  τούτω  διάδοχος  Βινίλιος  γέγονεν.  όκτωκαιδ εκατόν  δε  40 
τούτον  έτος  διηννκότος  εν  τη  άρχη,  άν&ηρέ&η  Πελάγιος.  ος 
πέμπτον  ενιαντόν  τη  λειτονργία  έσχολακώς  άπήλ&ε ,  καϊ 
Ίωάννην  η  αρχιερατική  καθέδρα  τών  "Ρωμαίων  εδέξατο  επϊ 
χρόνονς  οκτώ,  καϊ  μετά  τοντον  Γρηγόριον  επϊ  πεντεκαίδεκα. 
μεθ'   ον  ούκέτι  κατά  σννέχειαν  οι  της  "Ρωμαίων  εκκλησίας  45 

Ο  προστάντες  ενρηνται.  εν  Αντιόχεια  δε  τη  κατά  Κοίλην  Σν- 
ρίαν  τον  Πανλΐνον  ετη  πέντε  τη  λειτονργία  σχολάσαντα  Ευ- 
στάθιος διεδέξατο,  καϊ  τον  Ενσταθίον  έπ'  ετη  ποιμάναντος 


ΙΛΒ.  XII.  Ο  ΑΡ.  XXXIV.  171 

τους  πιστούς  όκτωκαίδεκα ,  Ευφρόνιος  έλειτούργησεν  έτος 
όγδοον.  με&'  ον  Φλάκιτος  δωδέκατον  ήνυσεν  ετος'  είτα. 
Στέφανος  αίρεσιώτης  Αρείου  παρεισεφ&άρη  τη  εκκλησία  έπϊ 
τρίτον  ενιαυτόν,  καϊ  μετά  τούτον  είσήκτο  Λεόντιος.  ογδοον 
5  #ε  και  ούτος  έτος  έπισκοπησας  κατέλυσε  την  ζωήν,  καϊ  έπϊ 
τούτω  προέστη  της  Άντιοχεων  εκκλησίας  Εύδόζιος  έτος  δεύ- 
τερον, καϊ  επί  τω  Εύδοξίω  Άρριανός  έπεσκόπησεν  έτος  τέταρ- 
τον, καϊ  μετά  τούτον  Μελέτιος  ένιαυτούς  εικοσιν  έπϊ  πέντε.  Ό 
με&'   ον   Φλαβιανός  προέστη   των   χριστωνύμων    έπ'    έ'τεσιν 

10  είκοσι  προς  τοις  εξ.  είτα  την  λειτουργίαν  Θεόδοτος  διεδέζατο, 
καϊ  τετραετίαν  ήνυσεν  έπ'  αύτη.  καϊ  άντϊ  τούτου  Ιωάννης 
είσήχ&η,  καϊ  διηρκεσεν  έπ'  έτος  οκτωκαιδέκατον.  άντϊ  δε 
Ιωάννου  άόμνος  κεχειροτόνητο ,  επιζήσας  τη  χειροτονία  ογ- 
δοον έ'τος'  καϊ  άν&ιδρύ&η  τω  Φρόνω  τής'Αντιοχέων  εκκλησίας 

15  Μάξιμος,  έπ'  ένιαυτούς  έπιμείνας  τη  προστασία  τεσσάρας, 
ός  υπό  Μαρτυρίου  διεδέχ&η,  έ'νατον  καϊ  τούτου  τη  αρχή  δια- 
νύσαντος  έτος.  Ιουλιανός  δ'  έπειτα  εις  την  άρχιερατικήν 
ταύτην  κα&έδραν  έκά&ισεν  έπϊ  έκτον  ενιαυτόν,  καϊ  ούτος 
έ'σχε    Πέτρον   διάδοχον.     ον   μετά   τριετή  χρόνον  ΣτέφανοςΡΙδίδ 

20  διεδέί-ατο,  ισαρίθμους  άρχιερατεύσας  ένιαυτούς.  τω  δε  Στε- 
φάνιο Καλανδίων  έγένετο  έφεδρος,  καϊ  τούτω  μετά  τετραε- 
τίαν Πέτρος  άλλος  έφήδρευσε,  τριετή  χρόνον  την  εκκλησίαν 
κατεσχηκώς.  ου  διάδοχος  Παλλάδιος  γέγονε,  δεκαετίαν  άν  '- 
σας  εν  τη  αρχή.    είτα  Φλαβιανός  ήρέ&η,   έπϊ  δέκα  καϊ  τρεις 

25  άρχιερατεύσας  ένιαυτούς.  με&'  ον  Σευήρος  εβδομον  λειτουργή- 
σας  ενιαυτόν  άφήκεν  Εύφρασίω  την  κα&έδραν  την  ΐεράν. 
ον  μετά  πέμπτον  έ'τος  Έφραΐμιος  διεδέξατο'  οκτώ  δ'  έπϊ  δέκα 
ούτος  επεβίω  χρόνους  τω  λειτουργήματι. 


172  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  Ι. 

*ννΐΙΙ3  Οντω  μεν  ονν,  ώς  είρηται,  τής  τον  πατρός  βα- 
Α  ύιλείας  6  μέγας  Κωνσταντίνος  διάδοχος  γέγονεν,  ο 
εν  βαΰιλενϋιν  άοίδιμος  και  εν  όρ&οδόζοις  έπιβημό- 
τατος.  ος  εκ  της  μακάριας  "Ελένης  γεγένητο  τω 
πατρίς  περί  ης  διαφωνοϋύιν  οι  ΰνγγραφεΐς  και  5 
παρ'  αύτοϊς  τα  περί  ταύτης  ονχ  ώμολόγηται.  οι 
μεν  γαρ  τω  Κώνβταντι  νόμω  γάμου  φαύϊν  αντην 
ΰννοικεΐν,  αποπεμφ&ήναι  δέ,  τον  Μαζιμιανον  Έρ- 
κονλίον ,  ώς  εμπρο6&εν  εϊρηται,  την  οίκείαν  παϊδα 
την  Θεοδώραν  τοντω  κατεγγνήόαντος  καϊ  άναδεί-  ίο 
ζαντος  Καίβαρα'  οι  δε  ον  γαμετήν  αντην  γενέΰ&αι 
νόμιμον  τον  Κώνΰταντος  ίΰτόρηΰαν,  άλλα  πάρεργον 
Β  ερωτικών  έπι&νμιών,  και  δ'ξ  εκείνον  τοντον  δη  ΰνλ- 
λαβέύ&αι  τον  μέγαν  Κωνβταντΐνον.  διαδεξάμενος  δε 
την  βαΰιλείαν  την  πατρικήν  ήρχε  της  Βρετανίας  τε  και  ίο 
των  "Λλπεων  και  επί  τανταις  των  Γαλλίων,  ετι  τή 
των  Ελλήνων  %•ρηβκεία  προΰκείμενος  καϊ  τοις  χρι- 
βτιανοΐς  αντικείμενος,  παρά  Φανΰτας  της  γαμέτης 
εις  ζήλον  της  των  ειδώλων  τιμής  έκκαλον  μένος, 
δνγάτηρ  δ1  ήν  ή  Φανβτα  τον  Μαζιμιανον '  αντδς  2α 
γαρ  καϊ  6  πατήρ  άδελψαΐς  όννώκονν  δνβί,  τριών 
δ'  όντων  τών  βαβιλέων,  αντον  Κωνβταντίνον  καϊ 
Λικινίον  καϊ  Μαξεντίον ,  ος  εν  τη  "Ρώμη  και  εν  τη 
Ιταλία  έκράτει,  6  Μα%έντιος  οντος,  ονχ  ώς  βαΰιλενς, 
Ρ II 2  αλλ '  ώς  τνραννος  άντικρνς  διήγε,  πλεΐβτα  δεινά  καϊ  25 
άτοπα  τοις  νπ'  αντον  τνραννονμένοις  έπάγων,  ώς 
ήδη  μοι  άναγέγραπται.  α  μη  φέροντες  οι  εν  τη 
"Ρώμη  διαπέμπονται  προς  τον  Κωνβταντίνον,  άπαλ- 
λάζαι  6φάς  τής  τνραννίδος  τον  Μαζεντίον  δεόμε- 
νοι.  εντεν&εν  προς  κα&αίρε6ιν  αντον  διανίβταται  3ο 
και  βτρατενει  και  προς  τήν  'Ρωμην  χωρεί.  6  δέ  γε 
Μαξέντιος  έπϊ  πολν  μεν  εντός  καΰήβτο  τειχών,  αή 


ΜΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  ι.  173 

άντεπεζιών  τοις  πολιορκούβιν  αυτόν ,  ώβτε  καϊ  ΰκώμ- 
ματα  κατ  αυτού  πεποιήβ&αι  υπό  τίνων,  όψε  δε  ποτέ 
άντιπαρεταζατο,  γοητείαις  κεχρημένος  και  δι'  ανατο- 
μής βρεφών  μαντευόμενος  και  άλλα  πράττων  ά&έ- 
5  μιτα,  α  δέος  ένεποίει  τω  Κωνΰταντίνω.  άγωνιώντι 
γοϋν  δια  ταύτα  τύπος  αύτώ  ΰταυρικός  μεΰούΰης 
ημέρας  δι  άύτέρων  έφάνη  κατ  ούρανόν  και  γραφή  Β 
περί  τον  ΰταυρόν  'Ρωμαϊκοϊς  ΰτοιχείοις,  δι  άύτέρων 
και  αύτοΐς  τυπουμένοις  και  φράζουΰιν,  εν  τούτω  νίκα. 

ίο  εκ  χρυ6ού  τοίνυν  αύτίκα  ΰχεδιάβας  6ταυρόν  κατά 
τον  φανέντα  τύπον  αύτω,  και  τούτον  κελεύΰας  της 
ύτρατιάς  αυτού  προπορεύεσαι,  τοις  του  Μα%εντίου 
6υρρήγνυται  και  υπερτερεί,  ως  τους  πλείους  των 
ύπ'  εκείνω    Στρατευομένων   άναιρε&ήναι ,    τους    δε 

15  λοιπούς  εις  φυγήν  άπιδεΐν.  οϊς  και  αυτός  6  Μαζέν- 
τίΌ§  βυναποδιδράΰκων,  και  εν  τη  γεφύρα  γενόμενος 
τού  Τιβέριδος  τη  καλούμενη  Βουλβία,  ΰύν  τω  ϊππω 
κατά  τού  ποταμού  εζωλίο&ηβε  και  άπωλετο.  και  6 
μεν  ούτω  διέφ&αρτο.    οί  δέ  γε  "Ρωμαίοι  της  εκείνον 

2ο  τυραννίδος    άπαλλαγέντες   τάς    πύλας    της   'Ρώμης 
άναπετάύαντες  είύεδε\αντο  τον  Κωνΰταντΐνον  λαμ-  ο 
πρώς,  και  ως  ελευ&ερωτήν  αυτόν  της  πόλεως  εύφή- 
μουν  και  άπεΰέμνυνον,  καϊ  ΰτήλην  αυτω  εν  τη  της 
'Ρώμης  αγορά  ϋτηβαι  κοινώς  έψηφίΰαντο.    6  #£   το 

25  τού  ΰταυρού  ϋημεΐον    έγκεχαραγμένην  την   ΰτήλην 
αυττοι;   πλαΰ&ήβεΟ&αι  διετάξατο'  και  δόγματα  δε  μη 
κολάξεΰ&αι  δια  την  &ρη6κείαν  τους  τον  Χριΰτόν  (>£-\νΐΙΙ4 
βομένους  ώς  &εόν  έκπεφώνηκεν.    ούτω  δ\  και  της 
Ιταλίας  καϊ  της  (Ρωμης  αυτής  προβτε&είΰης  τη  βα- 

3ο  ΰιλεία  αυτού,  αυτός  τε  καϊ  Λικίνιος  6  έπ  αδελφή 
γαμβρός  αυτού  κατελείφ&ηΰαν  βαβιλεΐς.  6  γάρ  Λι- 
κίνιος τόν  τε  τού  Μα%ιμίνου  υίόν  καϊ  την  θυγατέρα 


174  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  Ι. 

άπεκτεινε  καϊ  λοιπόν  εκάτερος  τούτων  τον  έτερον 
Ό  ύπεβλεπετο '  ωετο  γαρ  εκαΰτος  τον  ενός  επιλείπον- 
τος  αυτός  μόνος  εοεβ&αι  μόναρχος,  μη  οντος  του 
άμφιββητήδοντος  περί  της  αρχής,  οί  μεν  ου  ν  οϋτω 
τον  Λικίνιόν  φαΰιν  εγκρατή  γενέΰ&αι  τής  1  αλε-  3 
ρ  ίου  μερίδος,  κοινωνόν  παρ'  εκείνου  π  ρο6  ληφθέντα, 
ως  ειρηται'  οί  δε  τής  του  Κωνσταντίνου  αδελφής 
παρ*  αυτού  ΰυζυγείΰης  αύτω,  λέγουβι  τους  ΰτρα- 
τιώτας  τω  Κωνβταντίνω  χαριζομενους  Καίΰαρα  αυ- 
τόν αν ειπείν ,  καϊ  παρ*  εκείνου  βταλήναι  αυτόν  τω  ίο 
Μαξιμίνω  άντιπαραταξόμενον,  νενικηκότι  ά'  εκείνον 
καϊ  κατατροπωΰαμένω  έκχωρήβαι  τής  βασιλείας 
εκείνω,  μη  ένοχλεΐν  χριΰτιανοΐς  έπιΰκήψαντα,  μη 
μεντοι  τάς  εντολάς  τηρήΰαι  αυτόν,  άλλα  λυττήβαι 
κατά  χριΰτιανών ,  ουδέν  ήττον  των  προ  αυτοϋ,  ει  15 
μη  καϊ  μάλλον,  πάΰαν  γαρ  ύπερβολήν  υπερελάύαι 
Ρ  Π  3  ωμότητος'  προς  άλλαις  δ'  αίτίαις  των  προς  άλλή- 
Α  λους  διαφορών  καϊ  ταϋτην  γενέΰ&αι.  κινήΰας  ούν 
κατά  Λικινίου  την  ΰτρατιάν  6  Κωνύταντϊνος ,  και 
πολλάκις  αύτω  ΰυμβαλών,  τέλος  νικά.  είτα  οπενδε-  2ο 
ται  τούτω  διά  την  άδελφήν,  καϊ  την  αρχήν  αυτόν 
ουκ  άφείλετο,  άλλ'  επί  βυν%ήκαις  αύ&ις  αυτής 
αύτω  παρεχώρηΰεν'  6  δε  άπιΰτος  ων  ουκ  έτήρηΰε 
τάς  βυμβάύεις.  ο&εν  καϊ  πάλιν  αύτω  6  Κωνσταντί- 
νος έπολεμηΰε '  καϊ  νικήΰας  ειλε  τότε  το  Βυξάντιον  25 
καϊ  την  Χρυΰόπολιν.  6  δε  γε  Αικίνιος  εις  Νικομή- 
δειαν  έφυγε,  καϊ  ή  αδελφή  του  Κωνσταντίνου  προ6- 
ελ&οϋΰα  αύτω  έδέετο  ύπερ  του  ανδρός  τηρη&ήναι 
αύτω  την  αρχήν,  ως  δε  προς  τούτο  ούκ  έ'ΰχηκε  τον 
άδελφόν  κατανεύοντα ,  περί  τής  εκείνου  αωτηρίας  3ο 
Β  προΰήγε  τήν  δεηΰιν '  και  £πειΰε  τον  όμαίμονα.  πρόΰ- 
ειΰιν  αύτω  6  Αικίνιος  εν  ϋχήματι  ιδιωτικό,  καϊ  εις 


ΣΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  Ι.  π.  175 

Θεβΰαλονίκην  ένδιατρίβειν  ίδιωτενων  κελεύεται, 
καϊ  6  μεν  έκεΐύε  διήγεν'  οι  δε  γε  ότρατιώται  ήτιώντο 
το  ΰώζε6&αι  τον  Λικίνιον,  άπι6τον  φανέντα  πολλά- 
κις και  παραβάτην  των  ΰνν&ηκών'  διό  και  τη  ΰνγ- 

5  κλήτω  δια  γραμμάτων  τον  βαύιλέως  ή  περί  τούτου 
ανετέθη  βονλή.  τίνες  μεν  ονν  τοΓ^  ύτρατιώταις  εν- 
δο&ήναι  παρά  της  γερονύίας  ιότόρηΰαν  ο  ύφίΰι  δο- 
κεΐ  έπϊ  τω  Λικινίω  διαπράζαβ&αι,  κάκείνονς  εν 
Θε66αλονίκη  αντόν   άναιρήβαι  ή    πληΰίον    Σερρών 

ίο  άπιόντα  ποι.    αλλο^  ό*ε  ονδε  εν  Θε66αλονίκη  αντόν 
φαβι  διατρίβοντα  ήρεμήύαι,  τνραννίδα  δε  μελετάν' 
καϊ  τούτο  γνόντα  τον  βαΰιλέα  Κωνΰταντϊνον  ύτεϊλαι 
τονς  αντόν  άναιρήβοντας.    λέγεται  δε  εν  ταΐς  προς  ο 
αντόν  μάχαις  ή  ταΐς  προς  Μαξέντιον  θεάΰαΰ&αί  τίνα 

15  τον  Κωνΰταντϊνον  ιππότην  και  ώπλιΰμένον  τον  τον 
βτανρον  τνπον  άντι  βημαίας  επιφερόμενον  καϊ  της 
αντον  προπορενόμενον  παρατάξεως,  καϊ  αν&ις  εν 
Άδριανονπόλει  δνο  ώφ&ηβαν  αντω  νεανίαι  τάς  των 
εναντίων  βνγκόπτοντες  φάλαγγας,    καϊ  περί  το  Βν- 

20  ζάντιον  δε  ννκτός  κα&ενδόντων  απάντων  φως  ώφ&η 
αντω  περιαβτράψαν  τον  τον  οίκείον  βτρατενματος 
χάρακα,  εκ  τοντων  ονν  εις  εννοιαν  ενήγετο  τον 
θεό&εν  αντω  τάς  εντνχίας  και  τάς  νίκας  προύγίνε- 
6&αι  . 

25  Οντω  δε  μοναρχήΰας  ό  Κωνσταντίνος  και  Φλά-  2 

βίος  ώνομάΰ&η   και   οντω  πως  εχρημάτιζε  Φλάβιος 
Κωνσταντίνος,  και  εν*Ρωμη  διήγε,  της  μεν  των  ει- 
δώλων θρησκείας  ονκ  άποΰτάς,  τα  περί  Χριΰτον  δε  Ό 
μνονμενος  καϊ  ήδη  παραδεχόμενος,    ΰώματος  δε  νο- 

30  6ερον  καϊ  πλεΐΰτα  φνοντος  εκ  κακοχνμίας  καϊ  νλης 
μοχ&ηράς  εξανθήματα  τνχών,  ως  λώβην  ταντα  παρά 
τών  ιατρών  όνομάζεΰθαι  και    λέπρα    παρεικάζεβθαι 


176  ΙΛΒ.  XIII.  Ο  ΑΡ.  II. 

καϊ  την  τούτων  &εραπείαν  άπαγορενεβ%•αι,  εύρε  τονς 
\νΐΙΙ5  ιερείς  τον  εν  τω  Καπιτωλίω  Αιός  ουκ  άλλως  λέγον- 
τας τενξεβ&αι  θεραπείας  αυτόν  ει  μη  εν  παίδων  νη- 
πίων §τι  άτμίζοντι  λονβαιτο  αΐματι.  αντίκα  τοίννν  εκ 
πάΰης  της  νπ  εκείνον  χωράς  βννηκτο  τα  νήπια,  καϊ  5 
ήμερα  ώριότο  της  τούτων  βφαγής.  καϊ  6  βαϋιλενς 
άπήει  τότε  τω  αΐματι  των  παίδων  λονβόμενος  εις  τό 
Ρ  II 4  Καπιτώλιον.  αι  δε  τοντων  μητέρες  προϊόντος  αντον 
γοεράς  ήφίονν  φωνάς  και  ώλύλνζον.  ων  άκονΰας 
εκείνος  ηρετο  τί  τον  δρήνον  τό  αίτιον,  καϊ  μα&ών  ίο 
τάς  μητέρας  &ρηνεΐν  των  βρεφών,  ώαπερ  εκ  μέ&ης 
άνενεγκών ,  "τό  μεν  της  πράξεως"  είπεν  "άνόύιον 
πρόδηλον,  άδηλον  δέ  γε  τό  άποτέλεόμα'  ει  δε  και 
τοντο  ην  άναμφίβολον ,  κρεΐϋύον  πάύχειν  έμε  ταΐς 
νόΰοις  ταλαίπωρου μενον  η  τούοντων  βρεφών  κατά-  15 
ψηφιεΐο&αι  άπώλειαν  και  ρομφαία  λνπης  τάς  των 
μητέρων  αντών  διελάύαι  ψνχάς."  και  ταντα  ειπών 
έπανήλ&εν ,  άποδο&ήναι  ταΐς  μητράΰι  προότάζας  τά 
νήπια,  και  χρήματα  δε  δο&ήναι  ανταΐς,  ΐν'  άντίρρο- 
πον  εξονόιν  η  καϊ  διπλαβίονα  την  χαράν ,  ότι  τε  20 
ζώντα  τά  εκγονα  άπειλήφαΰι  καϊ  ότι  έπϊ  τοντοις  και 
Β  χρήματα  προύειλήφαβι.  ταντα  δε  διαπραξαμένω 
ννκτός  αντώ  έδοξάτην  άνδρε  παρεβτάναι  διττώ, 
Πέτρος  είναι  καϊ  Πανλος  λέγοντες  οι  άπόύτολοι  τον 
Χριότον,  καϊ  "ει  ύωματικής"  ελεγον  "και  ψνχικής,  25 
υγείας  βονλει  τνχεΐν,  τον  έπίακοπον  μετακάλεΰαι 
Σίλβεατρον ,  κάκεΐνός  6οι  και  την  λνμην  άκέαεται 
της  ααρκός  καϊ  ζωής  άνωλέ&ρον  καταξιωθεί  α  ε."  έπϊ 
τούτοις  ο  βαβιλενς  τον  ύπνου  άνενεγκών  ατέλλει 
τους  μεταπεμψομένους  αύν  αίδοΐ  τον  έπίακοπον.  3ο 
καϊ  παραγενομένω  τω  ιερώ  Σιλβέΰτρω  "είπε  μοι" 
έφη,  "έπίακοπε,  &ρη6κενονται  παρ'  νμϊν  &εοί Πέτρος 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  π.  177 

καϊ  Πανλος  ονομαζόμενοι;  6  δε  "εις  ημΐν  θεός  γι- 
νώΰκεται"  άπεκρίνατο ,  "Πέτρος  δε  καϊ  Πανλος  θε- 
ράποντες εκείνον  κα\  νπηρέται  είβίνΓ    εξής  ονν  6  Ο 
βαβιλενς  διηγείται  αντω  το  έννπνιον ,  καϊ  το  καθ' 

5  ημάς  παρ9  αντον  μνεΐται  μνβτήριον  καϊ  βαπτίζεται, 
καϊ  άνειβιν  εκ  της  παναγονς  κολνμβήθρας  νγιής 
όλος^  καϊ  αντίκα  άδειάν  τε  κηρνττει  χριΰτιανοις  και 
τονς  ναονς  ύφίΰιν  άναπετάνννβι  καϊ  νέονς  έφίηβιν 
άνεγείρεβθαι.    κλείει  δε  τονμπαλιν    τα  τεμένη    των 

ίο  ψενδωννμων  θεών ,  άδεώς  τε  θεύπίζει  προΰιέναι 
τονς  βονλομένονς  τη  πίύτει  τον  Χριΰτον.  βιάζεσαι 
μεν  γαρ  ονδένα  έλεγε  βονλεβθαι,  τονς  δ'  εκόντας 
προΰτιθεμένονς  τω  Χριΰτω  άποδέχεύθαι.  6  μεν  ονν 
οντω  τή  πίβτει  τον  Χριΰτον  προβελήλνθε'    το  κή- 

!5  ρνγμα   δ'  έπλατννετο  και  παρρησία  τοις  χριβτωνν- 
μοις  έδίδοτο.    προβίαΰιν  ονν  τη  τον  βαΰιλέως  μητρί 
Ίονδαΐοι,  ήπατήΰθαι  λέγοντες  τον  βαΰιλέα  και  έργω  Τ> 
θεοφιλεΐ  έργον  άναμίζαι  θεομιΰές,  θεοφιλές  μεν  την 
των  ειδώλων  καθαίρεΰιν  ονομάζοντες,  θεομιΰες    δε 

2ο  την  πίύτιν  την  εις  Χριβτόν '  μόνον  γαρ  είναι  θεόν 
αληθή  τον  παρ9  αντών  θρηΰκενόμενον'  τον  Ίηΰονν 
δε  άνθρωπον  οί  άλιτήριοι  κακονργον  άπεκάλονν  καϊ 
γόητα.  αναφέρει  ταντα  η  μήτηρ  τω  βαΰιλεΐ  καϊ  νιω ' 
6  δε  διαλεχθήναι  δεΐν  έκρινεν  έπ'   άκροάβει  αντον 

25  καϊ  των  τής  γερονΰίας  λογάδων  τονς  ταντα  λέγον- 
τας 'ΐονδαίονς  τω  'Ρώμης  έπιβκόπω   Σιλβέθτρω  και 
τοις  περί  αντόν ,   ϊν'  οντω  γνοίη  τίνα  τα  παρά  των 
Ίονδαίων    είΰιν    είΰαγόμενα.      γέγονεν   ή    διάλεξις^^^ 
έδοξαν  οί  λόγοι  τον   ιερόν  Σιλβέύτρον  έπικρατέβτε- 

3ο  ροι.  εκ  διαλεκτικής  δννάμεως  νπερτερειν  οι  '/ου- 
δαΐοι  τον  Σίλβεΰτρον  έλεγον,  ΰημείων  έζήτονν  έπί- 
δειζιν.    μάλλον  δέ  τις  παρ9  αντοΐς  γόης  άνηρ  Ζαμ- 

70ΝΑΤΪΛ8    ΙΙΓ.  1^ 


178  ιλβ.  XIII.  ΟΑΡ.  II. 

βρης  καλούμενος  βονν  ένε&ήναι  η\ίον,  διά  τούτον 
λέγων  μέλλειν  ένδείζασ&αι  την  δύναμιν  τον  οίκείον 
&εού.  προσήχ&η  6  βούς,  πεπλησίακεν  αντω  6  Ζαμ- 
βρής,  νπεψι&ύρισέ  τι  αντω  εις  το  ούς.  κάκεΐνος 
μέγα  τι  και  γοερόν  μνκησάμενος  καϊ  τρόμω  σννδι-  δ 
νη&είς  καταπέπτωκε  καϊ  νενέκρωτο.  ηνχονν  έπι 
\ν III 6  τούτω  οι  Ίονδαΐοι,  το  τον  σφετέρον  θίον  όνομα  μη 
στέγειν  λέγοντες  τον  άκούοντα.    "τι  δέ,"  φησϊν  ο 

Β  Σίλβεστρος ,  "ό  λέγων  τούτο  τω  ζώω  προς  το  ονς 
ονκ  ακούει  τον  λεγομένον;  πώς  ούν  ον  &νήσκει;  κά-    κ 
κείνος  "ον  λόγων"  εφη  "στροφής  τε  και  πι&ανότη- 
τος  άρτι  χρεία,  αλλ"  έργων,  έπίσκοπεΓ   "ει  ονν  τον 
παρά  6ον  νεκρω&έντα  τούτον  ταύρον"  6  Σίλβεστρος 
είπε  "ζωώσω  αντός  τη  τού  Χριστού  επικλήσει,  ονκ 
αν  τι  μείζον  δόζω  ποιεΐν  και  μεγάλην  αποδείξω  την  ΐδ 
δύναμιν  τον  Χριΰτού ;"   κάκεΐνος  κατέ&ετο  και  κατά 
της  σωτηρίας  τού  βασιλέως  εν&νς  έζωμόσατο,  ει  τον 
ταύρον  ί'δοι  άναβιώσαντα,  τον  Χριστόν  όμολογήσαι 
&εόν.    και  6  Σίλβεστρος  εις  ονρανόν  άτενίσας  καϊ 
τον  κύριον  έπικαλεσάμενος  εΰτη  τον  ταύρον  εγγύς,  20 
και    την   φωνην  έπάρας  εβόηΰεν    "ει  &εός  άλη&ής 

Ο  έΰτιν  ον  εγώ  κηρύττω  Χριστόν ,  εγειραι,  ταύρε,  καϊ 
στή&ι  έπι  τους  πόδας  σον.  αντίκα  γούν  κινη&εις 
6  ταύρος  άνέ&ορε.  και  οι  παρόντες  "μέγας  6  τού 
Σιλβέστρον  &εός"  έζεβόησαν.  Ίονδαΐοι  δε  καταπλα-  25 
γέντες  τω  %•αύματι  τοΓ^  ποσϊ  τού  άγίον  προβέπιπτον 
καϊ  ίκέτενον  ίλεώσασ&αι  αντοϊς  τον  &εόν  καϊ  τον 
&είον  σφάς  άζιώόαι  βαπτίσματος '  και  η  άοίδιμος  δε 
τού  βασιλέως  μήτηρ,  αμύητος  ούσα,  ήζίον  καϊ  μνη- 
&ήναι  και  βαπτισ&ήναι'  τνχούσα  τοίννν  τού  έφετού,  3ο 
και  τον  άλη&ή  έπιγνούσα  &εόν,  τονς  τόπονς  ονς  οι 
ωραίοι  πόδες  Χριστού,  ως  είρηνην  εναγγελισαμένον, 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  II.  πι.  179 

διώδευΰαν,  &εάβαΰ&αι  επε&ύμηβε.  και  ΰυμπαραλα- 
βούΰα  τον  ΰεοπέοΊον  ΣίλβεΟτρον  εις  Ίεροΰόλυμα 
παραγέγονε '  καϊ  το  τον  κυρίου  προΰκυνήΰαΰα  μνή-  Τ> 
μα  και  τον  &εΐον  εύρηκυΐα  ΰταυρόν ,  εν  ω  προβε- 
γ.  πάγη  ΰωματικώς  6  &εός  ημών,  ναούς  τε  δομηύαμενη 
πολυτελείς ,  προς  τον  υίον  καϊ  βαύιλέα  έπανεληλυ- 
&εν.  υιούς  δ'  εκ  Φαύύτας  της  του  Μαζιμιανού 
δυγατρός  δ  βαΰιλεύς  έγείνατο  τρεις,  Κωνΰταντΐνον, 
Κωνΰτάντιον  καϊ  ΚώνΟταντα;  καϊ  θυγατέρα  Έλένην, 

ίο  η  τω  Ιουλιανό  ουνώκηΰεν  υΰτερον.  είχε  δε  και  εκ 
παλλακης  υίον  έτερον,  Κρίϋπον  καλούμενον,  των 
άλλων  αυτού  υιεων  πρεΰβύτερον ,  ο<?  και  παρά  τω 
προς  Λικίνιον  πολεμώ  πολλάκις  ηρίοτευβε.  τούτω 
ή  μητρυιά   Φαύβτα    επιμανεΐβα  ερωτικώς,  επεϊ   μί]  Ρ II 6 

ΐ5  εύπει&ούς  εκείνου  ετύγχανε,  κατείπε  προς  τον  πά- 
τερα ώς  έρώντος  αύτης  καϊ  βιάβα6&αι  πολλάκις 
επιχειρηΰαντος.  διδ  και  θάνατον  δ  Κρίΰπος  παρά 
του  πατρός  κατεδικάΰ&η,  πειβ&έντος  τη  γαμέτη, 
ώς  δ'  έ'γνω  μετέπειτα  δ  αυτοκράτωρ  το  άλη&ε'ς,  καϊ 

20  την  γυναίκα  εκόλαύε  διά  τε  το  ταύτης  άκόλαΰτον 
καϊ  τον  φόνον  τον  του  παιδός.  είβαχ&είβα  γαρ  εν 
λουτρώ  η  Φαύβτα  σφοδρώς  έκκαυδέντι  εκεί  την 
ζωην  βιαίως  άπερρηξε.  Σαρματών  δε  και  Γότ&ων 
κατά  της  'Ρωμαίοις  υπηκόου   κεκινημένων   και   την 

25  Θρακώαν  μοΐραν  ληιζομενων,  διανίβταται  κατ  αυ- 
τών Κωνσταντίνος  δ  μεγιΰτος'  και  την  Θράκην  κα- 
ταλαβών  τοις  βαρβάροις  ΰυρρήγνυται,  καϊ  κατ  αυ- 
τών ϊβτηβι  λαμπρότατον  τρόπαιον. 

Κατά    δε   &εΐον   χρηΰμόν    βουλη&εις    άνεγεΐραι  3 

3ο  πόλιν,  ώς  αν  αύτην  επί  τω  οίκείω  καλεΰη  ονόματι, 
πρότερον  μεν  εν  Σαρδικη  ταύτην  κτίΰαι  προέ&ετο' 
είτα  εν  Σιγείω,  το  δε  της  Τρωάδος  έβτϊν  άκρωτή- 

12* 


180  ιλβ.  XIII.  ΟΑΡ.  III. 

ριον,  έν&α  καί  θεμέλιους  αυτόν  καταβαλέβδαι  φααί. 
καί  αύ&ις  εν  Χαλκηδόνι  την  πόλιν  ήρξατο  άνιϋτάν. 
λέγεται  δε  κα$ίπταύ%αι  αετούς  και  τα  των  οικοδό- 
μων άρπάζειν  ύπαρτία'  τον  μεταξύ  δε  διιπταμένους 
πορ&μόν  ρίπτειν  αυτά  κατά  το  Βυζάντιον.  τούτο  5 
γοϋν  πολλάκις  γενόμενον  άπηγγέλη  τω  βαΰιλεΐ, 
και  ουκ  έδόκει  τυχαίως  γίνεβ&αι  το  γινόμενον,  αλλά 
τι  διά  τούτου  το  δεΐον  παραδηλούν.  έφίΰταται  γούν 
αυτός  τω  Βυξαντίω  δ  αυτοκράτωρ,  τον  τόπον  κατα- 
0  ΰκοπών  άρεύκεται ,  μετατί&η6ι  τον  όκοπόν,  μετάγει  ίο 
ΎϊΙΙΙΊτούς  τεχνίτας  εκ  Χαλκηδόνος  εκεί,  την  πόλιν  φιλο- 
τίμως οικοδομεί,  Κωνΰταντινούπολιν  αυτήν  επί  τω 
ονόματι  τω  οίκείω  καλεί,  καϊ  άνατί&ηόιν  αυτήν  τι] 
παρ&ένω  και  &εομήτορι.  ήδη  δε  άπαρτιΰ&είβης  της 
πόλεως  κατά  την  ένδεκάτην  τού  Μαΐου  μηνός  τέλει  15 
τά  ταύτης  γενέ&λια  εϊτουν  εγκαίνια,  έτους  ενιβτα- 
μένου  πεντακιβχιλιοΰτού  όκτακοβιοΰτού  τριακοϋτού 
ογδόου,  οτε,  ως  τίνες  ίΰτορήκαβι,  τον  άΰτρονόμον 
καλέόας  Ουάλεντα,  των  τότε  περί  την  τέχνην  ταύτην 
έΰχολακότων  τον  άκριβέστερον ,  έκέλευβεν  έπί  τω  » 
γενε&λίω  της  πόλεως  Ουντάξαι  &εμάτιον,  ΐν  όπόΰους 
μέλλοι  διαμεΐναι  αύτη  γνοίη  ένιαυτούς.  6  δε  εις 
έξακοβίους  καί  ένενήκοντα  προς  τοις  εξ  ένιαυτούς 
Όδιαρκέβαι  αυτήν  άπεψοίβαΰεν'  οΐπερ  ήδη  καί  παρ- 
ερρυήκεΰαν  προ  πολλού,  ή  γούν  έψευβμένην  ύπο-  25 
ληπτέον  τήν  τού  Ουάλεντος  πρόρρηΰιν  καί  διημαρ- 
τημένην  τήν  τέχνην  ή  έκεΐνα  νομιΰτέον  εκείνον  ει- 
πείν τά  ετη,  έν  οις  τά  της  πολιτείας  έδη  έτηρεΐτο 
καί  ή  κατάόταΟις  καί  ή  γερουΰία  τετίμητο  καί  οι 
ταύτης  ήν&ουν  πολΐται  καί  έννομος  ην  έπιΰταΰία,  30 
το  κράτος  δή  το  βαβίλειον,  άλλ'  ουκ  άντικρυς  τυ~ 
ραννίς,   ίδια  τά  κοινά  των  κρατούντων  λογιζομένων 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  III.  181 

καϊ  εις  οικείας  άπολανβεις  χρωμένων  αντοίς,  και 
τούτων  ένίας  ουκ  εναγείς,  και  δωρονμένων  οις  βον- 
λονται  τα  δημόσια  καϊ  ον  ποιμένων  τρόπον  τοις 
νπηκόοις   προΰφερομένων,    κειρόντων    το    περιττόν 

5  της  τριχός  και  πεφειϋμένως  εμφορονμένων  τον  γά- 
λακτος, άλλα  δίκην  ληβτών  αντά  κατα&νόντων  τα  Ρ  II  7 
πρόβατα  και  των  βαρκών   εμφορονμένων  η  καϊ  αν- 
τονς  έκμνζώντων   τον  ς  μνελονς.     η  μεν  ονν  πόλις 
οντω  παρά  τον  ενΰεβονς  εκείνον  βαΰιλέως  άνωκο- 

3ΐί  δόμητο  κατά  το  πάλαι  Βνζάντιον.  το  δε  Βνζάντιον 
πόλις  και  πρώην  έτνγχανεν  ον  των  άνωννμων  η 
των  άΰήμων ,  αλλά  και  πλή&εΰι  πολιτών  εν&ηνον- 
μένη  καϊ  πλοντω  καϊ  ανδρών  γενναιότητι  καϊ  τει- 
χών έρνμνότητι,  καϊ  τοΰοντον  ως  έπι  τρεις  ένιαν- 

ΐδ  τονς  επί  Σενηρον  τον  εν  Ρώμη  τη  πάλαια  βαΰιλεν- 
ΰαντος  παρά  ( Ρωμαίων  πολιορκεΐύ&αι  και  πολλά 
παρά  των  πολιορκον  μένων  νποΰτηναι  αντονς,  ως  εν 
τοΓ^  περί  Σενηρον  μοι  προϊϋτόρηται.  περί  δε  της 
τών  Βνζαντίων  δννάμεως  καϊ  της  τών  τειχών  όχν- 

20  ρότητος  ταντα  6  Λ  ίων  εν  τοις  περί  Σενηρον  φηΰί'  β 
'  Τείχη  δε  το  Βνζάντιον  καρτερώτατα  ειχεν '  ο  τε  γάρ 
%•ώρα%  αντών  λί&οις  τετραπέδοις  παχέΰι  ΰννωκοδό- 
μητο,  πλαζί  χαλκαΐς  ΰννδονμένοις,  και  τα  εντός  αν- 
τών και  χώμαΰι  και  οίκοδομημαβιν   ώχνρωτο,   ώβτε 

25  και  $ν  τείχος  παχν  το  πάν  είναι  δοκείν.  πνργοι  τε 
πολλοί  και  μεγάλοι  έξω  τε  έκκείμενοι  και  δνρίδας 
πέρι%  έπαλληλονς  έχοντες  ήβαν.  και  τά  μεν  προς 
την  ηπειρον  τείχη  ες  μέγα  νψος  ήρτο,  τά  δε  προς 
&άλαΰΰαν  ήττον  νψοντο,  οϊ  τε  λιμένες  εντός  τείχονς 

3ο  αμφότεροι  κλειΰτοι  άλνβεβιν  ήβαν  καϊ  αϊ  χηλαϊ  αν- 

18  προϊοτόρηται]  νοί.  Ι,  ρ.  606. 
20  Λίων\  1.  74,  10—14. 


182  ΙΛΒ.  III.   ΟΑΡ.  III. 

των  πύργους  έφ'  έκάτερα  πολύ  προέχοντας  εφερον. 
πλοία  δ'  ήσαν  τοις  Βυζαντίοις  πεντακόΰια ,  τα  μεν 
πλεΐΰτα  μονήρη,  ε6τι  δ  α  και  δίκροτα,  καί  τιοΊν 
Ο  αυτών  καϊ  εκ  της  πρώρας  καί  εκ  της  πρύμνης  πη- 
δάλια ηβκητο,  καί  κυβερνητας  ναύτας  τε  διπλούς  $ 
είχον,  όπως  και  έπιπλέωΰι  και  άναχωρώοΊ  μη  ανα- 
στρεφόμενοι και  τους  εναντίους  εν  τε  τω  πρόΰπλω 
και  τω  απόπλω  αυτών οφάλλωΰι"  προς  τούτοις  επά- 
γει 6  /Ιίων  ως  επτά  από  τών  Θρακίων  πυλών  πύρ- 
γοι κα&εΰτηκότες  προς  την  δάλαββαν  ηΰαν '  τούτων  ίο 
$'  ει  μεν  τις  άλλω  τω  προΰέμιζεν,  ηΰυχος  ήν'  ει  δε 
δη  τω  πρώτω  τι  ενεβόηΰεν  η  και  λί%ον  προΰέρριψεν, 
αυτός  τ  ε  έλάλει  εκ  τίνος  μηχανής  και  τω  δευτέρω 
το  αυτό  παρεδίδου  ποιεΐν,  και  ούτω  δια  πάντων 
ομοίως  εχώρει,  ούδε  έπετάραττον  αλλήλους,  άλλ'  εν  ιβ 
τω  μέρει  πάντες  παρά  του  προ  αύτοΰ  ο  έτερος  την 

ΎνΐΙΙδτ£  φωνην  καϊ  την  ηχην  διεδέχοντο.  τοιαύτη  μεν  ούν 
του  Βυζαντίου  πάλαι  η  πόλις  ετύγχανεν'  6  ό£  άοί- 
διμος  Κωνσταντίνος  πολλαπλαΰίαν  αύτην  έζειργά- 
ΰατο.  καϊ  ναοί  δε  εν  αύτη  παρ'  αυτού  κα%ιδρύ-  «ο 
%ηύαν  και  πολλά  προς  κόΰμον  ταύτης  γεγόναΰιν. 
επί  πάΰι  δε  και  ο  κυκλοτερης  κίων  ο  πορφυρούς,  όν 
εκ  Ρώμης,  ως  λόγος,  κομιΰ&έντα  κατά  την  άγοράν 
εβτηΰεν,  η  κατέβτρωται  λι&ίναις  πλα%ίν,  άφ'  ών 
Πλακωτόν  παρωνόμαβται,  καϊ  επ'  αυτού  χάλκεον  25 
ένίδρυβεν  άγαλμα,  $αύμα  ίδέΰ&αι  διά  τε  την  τέχνην 
διά  τε  το  μέγε&ος.  το  μεν  γάρ  πελώριον  ην,  η  δ  ε 
άκρίβειαν  εδείκνυ  χειρός  αρχαίας  μικρού  πλαττούΰης 
και  εμπνοα'  λέγεται  δε  του  Απόλλωνος  είναι  ατηλην 

Ρ II 8  το  άγαλμα,  καϊ  μετενεχ&ήναι  από  της  εν  τη  Φρυγία  3ο 
πόλεως  τού  Ιλίου.    6  ό*£  δειότατος  αυτοκράτωρ  εκεί- 
νος εις  οίκεΐον  όνομα  το  άγαλμα  εότηΰε,  τη  κεφαλή 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  III.  IV.  183 

τούτον  τινάς  των  ήλων  έναρμοσάμενος ,  οι  το  ΰώμο: 
τον  κνρίον  προσεπαττάλενσαν  τω  σωτηρίω  στανρώ, 
ο  καϊ  μεχρυς  ημών  διήρκεσεν  επί  τον  κίονος  έστη- 
κός.  πέπτωκε  δε  βασιλεύοντος  Άλε%ίον  τον  Κομνη- 
5  νου,  άνέμον  πνεύσαντος  βιαίον  τε  και  σφοδρού ' 
κάκεϊνό  τε  σνντέτριπτο  καϊ  πολλούς  των  εκεί  παρα- 
τνχόντων  σνν  έτριψε,  και  το  Παλλάδιον  δε  άπό  της 
Τροίας  μετήνεγκε  και  εν  τ\\  Πλακωτή  καϊ  τούτο 
έ'στησεν  αγορά,    άλλοις  τε  ονν,   ως  εί'ρηται,  πολλοίς 

ίο  την  Ίίόλιν  ο  μέγας  Κωνσταντίνος  έκόΰμηβε  καϊ  πρό- 
τερον  έπισκοπήν  ον  το  Βνζάντιον  της  Θρακικής  Ήρα-  β 
κλείας,   ως  νπό  Σενήρον  τοις  Πειριν&ίοις  νποτε^εν 
μετά  την  άλωσιν,   ως  εν  τοις  περί  Σενήρον  Ιστόρη- 
ται,  εις  τιμήν  ανήγαγε  πατριαρχικήν,  τή  πρεσβντέρα 

ι^Ρώμη  τά  πρεσβεία  τηρήσας  διά  την  πρεσβνγένειαν 
καϊ  το  τήν  βασιλείαν  έκεΐ&εν  ένταν&α  μετενεχ&ήναι. 
ην  δε  τότε  τον  Βνζαντίον  επίσκοπος  Μητροφάνης  6 
ιερώτατος,  νιος  Λομετίον  αδελφού  Πρόβον  τον  βα- 
σιλέως γενόμενος,  οσπερ  δη  6  /Ιομέτιος  έ%  απιστίας 

2ο  εις  πίστιν  μετενεχ&είς ,  και  διά  τοντο  τήν  'Ρωμην 
λιπών,  είς  το  Βνζάντιον  παραγέγονε,  και  εις  τήν  της 
επισκοπής  άνήχ&η  περιωπήν.  με&'  ον  Πρόβος  χηο^ 
αντον  έτερος  είς  τον  άρχιερατικόν  τούτον  ιδρύεται 
&ρόνον,  ον  Μητροφάνης  6  αδελφός  διεδέξατο.  Ο 

25         Έπί  τούτον  τον  αντοκράτορος  και  6  "Αρειος  τής  4 
εν  Αλεξάνδρεια  εκκλησίας  ιερεύς  έγνωρίζετο,  κτίσμα 
τολμήσας  ειπείν  τον  νίόν  τού  &εού  και  λόγον  και 
ουσίας  ετέρας  καϊ  ού  σνναΐδιον  τω  πατρί,  ονκ  αυ- 
τός γεννήτωρ  τής  αίρέσεως  γεγονώς.     πρώτος  γάρ 

ζοΏριγένης  προς  άλλαις  πλείσταις  δόξαις  διεφ&αρμέ- 
ναις  και  τον  μονογενή  νίον  τον  &εού  κτιστόν  και 
άλλότριον  είναι  τής  ουσίας  τής  πατρικής  είσηγήσατο. 


184  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  IV. 

καϊ  μη  δννάμενον  δράν  τον  πατέρα,  και  αντδν  δε 
τον  νίον  άόρατον  είΰηγε  τνγχάνειν  τω  πνενματι,  εκ 
τον  πονηρού  δηβανρον  της  καρδίας  αντον  εξερενγό- 
I)  μένος  ταντϊ  τα  άπόφημα,  άλλ'  ήβαν  εν  μόνοις  γράμ- 
μαβί  κείμενα  ύεβίγηντό  τε  καϊ  ονπω  δεδημοΰίενντο '  6  5 
"Αρεως  δε  εις  προνπτον  ταύτα  προηνεγκε  και  έπϊ  των 
δωμάτων  έκήρνζε  και  πολλούς  εις  άΰέβειαν  νπεΰκέ- 
λιΰε  ϋ-ορνβων  τ  ε  και  6χιΰμάτων  τ  ας  εκκλησίας  ένέ- 
πληβεν.  ο  γνονς  6  ενΰεβέΰτατος  βαΰιλενς  εκείνος  εν 
Νικαία  τη  Βι&υνών  ΰννελ&εΐν  τους  των  επαρχιών  ίο 
έπιύκόπονς  εκέλενοε,  και  ά&ροιΰ&έντων  τριακοβίων 
δέκα  καϊ  οκτώ  άγιων  πατέρων,  εν  οϊς  ήΰαν  καϊ  ιερείς 
τίνες  καϊ  διάκονοι,  άλλα  μέντοι  και  μοναχοί,  ότε 
και  6  μέγας  Ά&ανάύιος  εκεί  παρην  τω  τών  διακόνων 
ετι  κατειλεγμένος  ων  τάγματι,  και  αντδς  δ  χριβτια-  ΐ5 

?  II 9  νικώτατος  βαύιλενς  άφίκετο  προς  την  Νίκαιαν,  και 
βνγκα&ίόας  τοις   ίεροΐς  πατράΰιν  έκείνοις  επέτρεπε 

νί  111$  ζητήΰαι  τα  παρά  τον  Άρείον  λεγόμενα  καϊ  διαγνώ- 
ναι  ει  τι  της  όρ&ής  εκκλίνονβι  δόξης,  οι  <5ε  ζητή- 
ύαντες  και  ακριβώς  έζετάΰαντες  τον  μεν  νίον  δμο-  20 
ονβιον  καϊ  όμότιμον  και  ΰνναΐδιον  έδογμάτιΰαν  τω 
πατρί,  τον  "Αρειον  δ\  καϊ  τον  ς  έκείνω  όμόφρονας 
της  τών  ορθοδόξων  όμηγνρεως  έξεκηρνξαν.  ην  δε 
τών  τά  Άρείον  πρεββενόντων  καϊ  δ  Παμφίλον  Εν- 
βέβιος ,  της  εν  Παλαιΰτίνη  Καιΰαρείας  τνγχάνων  2φ 
έπίύκοπος ,  ος  μετέπειτα  λέγεται  άποβτήναι  της  τον 
Άρείον  δόξης  καϊ  δμογνωμονήβαι  τοις  βνναΐδιον 
τον  νίον  καϊ  δμοονόιον  τω  πατρϊ  δογματίζονβι  καϊ 
Β  δεχ&ήναι  παρά  τών  &είων  πατέρων  εις  κοινωνίαν. 
οντω  μεν  ονν  ταν&'  ίβτορονμενα  παρά  τίνων  ενρη- 
ται.  αμφίβολα  δ'  εκείνος  αντά  δι9  ων  εν  τη  έκκλη- 
βιαΰτική    ίβτορία    ενρηται    ύνγγραφάμένος    τί&ηύι. 


"3Γ 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  IV.  185 


πολλαχον  γαρ  εν  τω  είρημένω  ΰνγγράμματι  άρεια- 
νίζων  καταλαμβάνεται,  αντίκα  περί  πον  την  αρχήν 
τον  βφλίον  τον  ΑαβΧδ  είύάγων  λέγοντα  "αντός 
εΐπε,  και  εγενή&ηύαν'  αντός  ένετείλατο,  καΐ  έκτί- 
6&η6αν\  ψηοϊ  τον  μεν  πατέρα  και  ποιητήν  ώς  παν- 
ηγεμόνα  νομίζεύ&αι  βαβιλικω  προύτάττοντα  νενματι, 
τον  δε  τοντον  δεντερενοντα  %-εΐον  λόγον  ταΐς  πατρι- 
καΐς  νπονργονντα  έπιταγαϊς.  και  μετά  τίνα  λέγει  Ο 
τοντον  ώΰανει  τον  πατρός  υπάρχοντα  δνναμιν  και 
ΰοφίαν  και  τα  δεντερεΐα  της  κατά  πάντων  βαΰιλείας 
καϊ  αρχής  έμπεπιΰτενμένον.  και  αν&ις  μετ  ολίγα 
και  οτι  έβτιν  ονΰία  τις  προκόόμιος  ζώΰα  καϊ  νφε- 
ύτώΰα  ή  τω  πατρϊ  και  &εω  των  όλων  εις  τήν  των 
γενητών  δημιονργίαν  νπηρετηΰαμένη,  και  6  Σολο- 

5  μών  λέγει  προβώπω  της  τον  &εον  ΰοφίας  "κνριος 
ίκτιΰέ  με  αρχήν  οδών  αντον"  και  έξης.  και  με&' 
έτερα  πλείονα  φάβκει  "και  επί  πάΰι  τοντοις,  οία 
&εον  λόγον  προόντα  και  προ  αιώνων  απάντων  ον- 
ΰιωμένον,  τήν  ΰεβάΰμιον  τιμήν  παρά  τον  πατρός  ει- 

ο  ληφότα ,  προΰκννεΐα&αι  ώς  αν  &εόνΓ  ταντα  καϊ 
έτερα  τοΓ^  άρειανίζονΰι  δόγμαΰι  δεικννονβιν  6μό-^> 
φρονα  τον  Ενβέβιον,  ει  μή  τις  φαίη  προ  της  έπι- 
ύτροφής  αντω  πονη%ήναι  τοντων  τήν  ΰνγγραφήν. 
ενρηται  γαρ  εν  τω  πρακτικω  της  πρώτης  ΰννόδον 
νπερμαχών  τον  όρ&ον  δόγματος,  ή  μεν  ονν  αγία 
ΰννοδος  τό  όμοονβιον  καϊ  βνναίδιον  επί  τον  νίον 
δογματίΰαόα  καϊ  το  δεΐον  αντίκα  της  πίΰτεως  εζέ- 
&ετο  βνμβολον  περί  τον  πατρός  και  τον  νίον  δεολο- 


2  την  αρχήν]  Ηίδί.  βοοί.  1,  2,  ρ.  5,  20  εά.  Εβαάίη^. 

8  μετά  τίνα]  II).  ρ.  6,  33. 
11  μετ"  ολίγα]  II).  ρ.  7,  12. 
17  ψάσκει]  Ι\).  ρ.  14,  19,  υΜ  νπειληφότα. 


186  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΙ».  IV. 

γήϋαΰα  εν  αντω   και  μέχρι  τον  "ον  της  βαβιλείας 
ονκ  Ϊ6ται  τέλος"  το  τούτον   τέλος   ποιηβαμένη.     η 
γάρ  περί  τον  άγίον  πνεύματος  θεολογία  μετέπειτα, 
προΰετέθη  εν  τη  δεντέρα  βννόδω  της  περί  τοντον 
γενομένης  ζητηβεως,   η  κατά  Μακεδονίον  ΰννήκτο.  5 

ΡΙΙΐοό  $'  ίΰαπόΰτολος  αυτοκράτωρ  έπϊ  τη  τών  πατέρων 
Α  ομόνοια  ήό&είς ,  έδεζιοντο  αυτούς,  και  τίνων  νπερ 
της  τον  ύωτηρος  ομολογίας  φερόντων  τα  στίγματα 
εν  τοις  ΰώμαόιν,  κατηβπάζετο  τα  πεπηρωμένα  τού- 
των μέλη  και  μόρια ,  και  αντονς  δια  τάς  πηρωΰεις  ίο 
αντών  έμακάριζε.  δοθέντων  δε  λιβέλλων  αντω  κατά 
τίνων  επιβκόπων,  οντ  άνέγνω  τούτονς  οντ  είς  ζη- 
τηβιν  ηνεγκεν ,  αλλ*  ενώπιον  απάντων  πνρϊ  αντονς 
άπετέφρωΰεν,  έπειπών  ότι  "καν  αυτόπτης  έγενόμην 
αρχιερέως  τινός  άμαρτάνοντος ,  ττ\  πορφνρίδι  μον  15 
αν  αυτόν  ΰννεκάλνψα."  εκείθεν  είς  το  παρ'  αντον 
κτιΰ&εν  βαΰίλειον  άβτν  τονς  θείονς  έκείνονς  μετα- 
γαγών  πατέρας  και  της  εξ  αντών  ευλογίας  άξιώΰας 
Β  αντό  και  χειροτονη&ήναι  παραακενάΰας  εν  αντω 
δεύτερον  πατριάρχην  τον  ιερόν  Άλέζανδρον'  6  γαρ  20 
άοίδιμος  Μητροφάνης  μετήλλαζε  την  ζωην '  άφήκεν 

νίΙΙΙ  10  εκαΰτον  είς  την  οίκείαν  άπελθεΐν  παροικίαν,  τιμαΐς 
τε  καϊ  δωρεαϊς  αντονς  φιλοφρονηΰάμενος. 

Ή  δε  τον  βαΰιλέως  μητηρ  η  μακάρια  Ελένη  είς    3 
γήρας  βα&ν  καταντηΰαβα'  όγδοηκοντα  γάρ  λέγεται  2% 
ζήΰαι  ένιαντούς'   προς  τάς  ονρανίονς  άπηρε  μονάς, 
ην  6  νιος  εν  τω  τών  αγίων  ^Απούτόλων  ναώ  βαΰιλι- 
κώς  ε&η6αύρι6εν.    εκείνος  δε  κατά  Περΰών  εκστρα- 
τεύων τριήρεΰι  κομίζεται  είς  την  Σωτηρόπολιν,  η  νυν 
ονομάζεται  Πύθια  *  καϊ  τοις  εκεί  χρηΰάμενος  θερμοίς  3<λ 
Ο  νδαΰιν,  ένθα  καϊ  φάρμακόν  τι  πιεΐν  δηλητήριον  λέ- 
γεται παρά  τών  ετεροθαλών  αντώ  κεραβθεν  αδελφών, 


ΙΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  IV. 


189 


εις  Νικομηδειαν  παραγίνεται"  όπον  καϊ  τετελεύτηκε, 
νοΰηβας  εφ7  ίκανόν,  ετών  γεγονώς  πέντε  προς  τοις 
εΖ,ηκοντα,  βαύιλεύβας  δ'  εκ  τούτων  τριάκοντα  προς 
δνόίν,  ενδεόντων  δυο  μηνών,  ον  6  νιος  Κωνστάντιος 

ζ  ε%  Αντιοχείας  παραγενόμενος '  εκεί  γαρ  ην  τοις  Πέρ- 
ϋαις  αντιμαχόμενος '  έ'τι  ξώντα  εύρων  έκήδενόε  μεγα- 
λοπρεπώς, και  εν  τω  τών  αγίων  7 Αποβτόλων  κατεδετο 
ίερώ,  εν  ίδιαζούβη  μεντοι  βτοα,  ην  επϊ  ταφή  τον 
πατρός  αυτός  ωκοδόμηοεν. 

ιο         Ίΰτόρηται    δε    ο    άοίδιμος    εκείνος   αυτοκράτωρ 
αφειδώς  τε  τα  χρήματα  άναλίβκειν  και  ταύτα  πορί-  Ό 
ξειν  εαντώ  άφειδέβτερον,  ως  μη  μεγαλοπρέπειαν  χρί- 
νεβ&αι  το  περί  τάς  δαπανάς  φιλότιμον,  άντικρνς  δέ' 
άλλα  μη  τι  φαύλον  ερώ  περί  τον  &είον  εκείνον  άν- 

ΐθ  δρός.  ο%εν  και  ο  βέβηλος  Ίονλιανός  εν  τω  περί  τών 
Καιΰάρων  λόγω  αύτον  άποΰκώπτων  ώΰπερ  εις  τον 
εύΰεβέΰτατον  τοντονϊ  βαύιλέα  δια  το  πολνδάπανον 
πλάττεται  τον  Έρμήν  διαλεγόμενόν  οι  καϊ  τί  αν  εϊη 
γνώριΰμα  βαόιλέως  άγα&ον  πνν&ανόμενον,  κάκεϊνον 

«ο  προς  το  ερώτημα  λέγοντα  πολλά  κέκτηται  τον  αυ- 
τοκράτορα χρηναι  και  άναλίβκειν  πολλά,  λέγεται  δε 
μηδέ  λόγοις  άνομίλητος  είναι,  άλλα  καϊ  περί  τούτονς 
έαπονδακέναι  οντι  μείον  τών  οπλών,  κάντεύδεν 
αύτω  την  γλώτταν  γενέβ&αι  προς  διάλεζιν  εν&ικτον,ΡΙΙΐΙ 

25  καί  τινας  ί'νγγας  προΰεΐναι  αυτή  κατακηλούΰας  τάς 
τών  ακροατών  άκοάς.  άναγέγραπται  δε  καϊ  μιΰοπό- 
νΐ]ρος  είναι  καϊ  ειω&ώς  λέγειν  μηδενός  τών  απάντων 
της  τών  κοίνών  πραγμάτων  καταβτάβεως  ένεκεν  τον 
κρατούντα  φείδεΰ&αι  δειν,  μηδ'  αυτών  τών  οικείων 

3ο  μελών,    τοις  δε  μεταβαλλομένοις  εκ  πονηρίας  φιλαν- 


15  Ιουλιανός]  ρ.  335,  Α. 


186  ΙΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  IV.  V. 

ΰρώπως  διατιθέμενος  έλεγεν  δτ*  το  νοβοϋν  μέλος 
άποκοπτεον  και  ΰεΰηπός,  ϊνα  μη  καϊ  τοΓ^  ύγιαίνουΰι 
λνμανεΐται '  ου  μδ'ντοί.  το  ύγιείας  ήδη  τνχόν  ή  και 
ύγιαζόμενον. 

5  Και  6  μεν  τριβόλβιος   βασιλεύς    εκείνος  προς  5 

τάς  αιωνίους  μετετε&η  ΰκηνάς.  ή  δε  των  "Ρωμαίων 
ηγεμονία  εις.  τους  τρεις  εκείνου    παΐδας  μεμεριΰτο 

Βξύμπαβα,  ως  μεν  τίνες  ύυνεγρά-ψαντο,  παρά  του 
πατρός  ΰφίΰι  διανεμη&εΐ<5α,  ως  δ'  έτεροι,  κα&'  εαυ- 
τούς ταύτην  αυτών  διελομενων  μετά  την  άποβίω-  ίο 
οιν  του  πατρός,  ούτω  (Γ  ίύτόρηται  προβήναι  παρά 
όφίαιν  ή  διανέμηΰις  '  τω  μεν  Κώνβταντι  προΰκληρω- 
δήναι  την  Ιταλίαν  και  την  Ρωμην  αυτήν  την  Άφρι- 
κήν  τε  και  Σικελίαν  καϊ  τάς  λοιπάς  των  νήβων, 
άλλα  μέντοι  καϊ  τό  Ίλλυρικόν  και  την  Μακεδονίαν  ιδ 
και  αυν  τη  Αχαΐα  την  Πελοπόννηόον'  τω  δε  Κών- 
ΰταντίνω  τάς  Κοττίας  "Αλπεις  6υν  ταΐς  Γαλλίαις 
προβνεμη&ήναι,  Κοττίαι  δε  ώνομάΰ&ηΰαν  από  Κοτ- 
τίου,  βααιλέως  των  τόπων  τούτων  γενομένου"  και  τό 
Πυρηναΐον  κλίμα  μέχρι  των  Μαύρων  των  τω  πορ-  20 

Ο  &μώ  διωριύμένων  τω  του  Ωκεανού '  του  Κωνϋταν- 
ΛνΐΙΙΐΐ^Όι;  #ε  λάχος  γενέΰ&αι  ο6α  κατά  την  εωαν  μοιραν 
ήύαν  'Ρωμαίοις  ύπήκοα,  καϊ  προς  τούτοις  την  Θρά- 
κην  6υν  τη  πόλει  τη  πατρική,  ούτω  δε  του  μεριΰμού 
νής  αρχής  προβάντος ,  ό  μεν  Κωνστάντιος  εις  την  25 
εωαν  εχώρηΰεν,  εκστρατεύων  κατά  Περΰών.  6  γάρ 
τούτων  ηγεμονεύων  Σαπώρης,  τον  θάνατον  του  με- 
γάλου γνούς  Κωνσταντίνου,  κατά  των  υπό  (Ρωμαίοις 
τελούντων  επιών  καϊ  ληιξόμενος  ουκ  επαύετο.  6  δε 
Κωνσταντίνος  τω  Κωνΰταντι  επεφύετο,  την  διάνε-  30 
μηβιν  των  χωρών  αίτιώμενος  καϊ  ή  παραχωρήΰαι 
μέρους  αύτω  της  αρχής  άπαιτών  η  άναδάΰαΰθαι  τάς 


ΕΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  ν.  189 

βαΰιλείας  άμφω  ζητών,  ώς  δ'  εκείνος  της  ηδη  γε-Τ) 
γοννίας  διανεμηΰεως  εί'χετο  και  των  αντώ  προΰκλη- 
ρω&έντων  άντείχετο  καϊ  ου  δ  ε  τον  βραχίβτον  παρε- 
χώρει  τω  άδελφω  ,  όπλα  κατ  αντού  ήρεν  6  Κων- 
5  βταντϊνος  και  επήλθε  τω  λάχει,  τον  Κώνΰταντος.  ο 
#£  εν  Λακία  αποδήμων  καϊ  την  κίνηΰιν  τον  Κων- 
ύταντίνον  μαθών,  ύτράτενμα  κατ  αντον  πέμπει  και 
ατρατηγονς,  και  αντός  όόον  ηδη  μετά  πλείονος  ΰτρα- 
τού  έπιΰτηναι  επαγγειλάμενος.    οι  γούν  πεμφθεντες 

ίο  εγγύς  τον  Κωνΰταντίνον  γενόμενοι  λόχονς  καθί- 
ζονΰι,  και  ΰνμβαλόντες  αντώ  φενγειν  νπεκρίνοντο. 
των  δε  τον  Κωνΰταντίνον  διωκόντων  αυτούς,  ε\όπι- 
βθεν  αυτών  οι  λοχώντες  γενόμενοι  κατά  νώτων  αν  - 
τοις  επιτίθενται,     και  οι    φεύγοντες    επιβτραφέντεςΡΙΙΙ'2 

ΐδ  μεΰον  περιέΰχον  αντον ς ,  καϊ  πολύ  της  τον  Κων- 
ΰταντίνον  διε'φθαρτο  ΰτρατιάς  κάκεΐνος  αντός.  τον 
γάρ  ΐππον  τρωθεντος  αντω,  και  διά  το  τραύμα 
ΰφαδάξοντος  καϊ  άναΰκιρτώντος ,  εκπεπτωκε  της 
έδρας  6  Κωνσταντίνος ,  και  άνΐ}ρεθη   πολλά  δεί-ά- 

2ο  μένος  τραύματα,  οντε  τνχών  της  εφέσεως  και  αύτην 
προΰζημιωθείς  την  ζωην ,  και  ότι  αδίκων  ήρζε,  καϊ 
την  οίκείαν  της  άρχης  μοΐραν  άποβαλών.  καϊ  γέγο- 
νεν  η  της  εΰπερίον  λήξεως  επικράτεια  νφ'  ενι  τω 
Κώνβταντι  βαβιλεϊ.     είτα   κάκεΐνος   εις  άλλοκότονς 

25  εκκνλιΰθεις  έρωτας  και  εκδεδίΎΐτημένην  ζωήν,  νπό 
Μαγνεντίον    επεβονλεύθη ,    καϊ    άθλίως    άπώλετο, 
Μαγνεντίον ,    όν    εκείνος  εκ   στάσεως  στρατιωτικής 
περιέσωσε  κινδννεύοντα  ,  ηδη  των  Στρατιωτών  κατ 
εκείνον  ήρκότων  τά  ξίφη  και  διαχειρίσασθαι  αντον  Β 

3ο  ώρμηκότων. 

Ο  Κωνστάντιος  δ\  περί  την  έώαν  διατριβών  τοις 
Περΰαις  εμάχετο,  Σαπώρον  τού  εθνονς,  ώς  εΐρηται, 


?  190  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  V. 

βαΰιλεύοντος'  ος  Ναρΰή  μεν  ην  νίός ,  ον  μέντοι  «ξ 
έπιύήμον  γυναικός,  εκ  γάρ  τής  πρωτεύον 6ης  των 
αντον  γαμετών  τρεις  έγένοντο  τω  Ναρΰή  παίδες, 
Άδανάρβης  και  Όρμίΰδας  και  τρίτος  έτερος,  τελεν- 
τηΰαντος  δ\  Ναρΰον  6  πρεσβύτερος  των  τριών  τού- 
των Άδανάρΰης  της  αρχής  διάδοχος  γεγονεν.  ωμός 
δε  λίαν  τνγχάνων  και  απηνής,  κάντεν&εν  μιβον μέ- 
νος υπό  τών  Περΰών,  της  βαΰιλείας  έκπέπτωκεν. 
εΐ.ρήβ&ω  δε  τι  και  τής  εκείνον  γνωμικής  ώμότητος 
γνώριΰμα.    ΰκηνή  ποτέ  τω  πατρϊ  αντον  διεκομίβ&η 

Ο  εκ  Βαβνλώνος  δέρμαΰιν  έγχωρίοις  ποικιλώτερον  είρ• 
γαΰμένη.  ταύτην  εκτα&είΰαν  άρτι  &εώμενος  6  Ναρ~ 
6ης,  ήρώτη6ε  τον  Άδανάρϋην,  παιδίον  ετι  τνγχάνον- 
τα,  ει  άρέΰκει  αντώ  ή  6κηνή.  6  δε  άπεκρίνατο ,  ει 
κρατήΰει  τής  βα6ΐλείας,  κρείττω  ταύτης  ποιήβειν  εζ  ΐδ 
άν&ρώπων  δοράς,  οντω  νηπιόδεν  ένέφαινε  την  ωμό- 
τητα, τούτον  τοίννν  οντω  τής  βαΰιλείας  έκπεπτω- 
κότος,  Σαπώρης  εις  την  αρχήν  άντειΰήκτο.  και  ος 
εν&νς  τον  μεν  έτερον  τών  αδελφών  εζετύφλωβε,  τον 
Όρμίΰδαν  δε  δεβμήύας  εμφρονρον  είχεν.  ή  δε  γε  %■ 
μήτηρ  εκείνον  καϊ  ή  γννή  χρήμαΰι  δεζιωΰάμεναι 
τονς  φρονρούς ,  εις  επίΰκεφιν  εκείνον  παρεχωρή&η- 
6αν  είβελ&ειν.  και  είόελ&ονΰαι  ρίνην  αντώ  παρ- 
εΰχον,  ίνα  ταύτη  τα   ΰιδήρεα  διακόψη  δεΰμά,  νπο- 

Ό  ϋ'έμεναι  και  ο6α  δεοι  μετά  ταντα  ποιεΐν,  ϊππονς  τε  25 
\ν  III 12  αντω  και  τονς  ύνναποδράΰοντας  ετοιμάΰαύαι.  είτα 
τοις  φρονροΐς  ή  εκείνον  ούνεννος  δεΐπνον  παρέ&ετο 
δαψιλε'ς '  οί  δε  καϊ  βρωμάτων  εμφορη&έντες  και  τον 
άκράτον  ϋπάΰαντες  άκρατεΰτερον  έλήφ&ηϋαν  νπνω 
βαρεί.  6  δ'  'Ορμίΰδας  κοιμωμενων  εκείνων  και  τά  30 
δεβμά  τή  ρίνη  διέκοψε  και  τής  φρονράς  εζελ&ών 
ωχετο  καϊ  προς  τονς  *Ρωμαίονς  άπέδρα,  καϊ  νπεδέχ&η 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  V.  VI.  191 

φιλοτιμότατα.  6  $έ  Σαπώρης  εωκει  τη  φνγη  εκείνον 
έφήδεσΰαι  οία  τον  εξ  εκείνον  άποσκενασάμενος  φό- 
βον,  ον  μόνον  έκδο&ήναί  οι  τον  φνγάδα  ονκ  εζεξή- 
τησεν,  άλλα  και  την  γνναΐκα  αντω  εντίμως  έξέπεμ- 
5  ψεν.  ήν  δε  6  Όρμίσδας  και  πολνς  την  ίσχνν  και,  Γ II 13 
άκοντιβτής  περιδέξιος,  ώς  εν  τω  πάλλειν  κατά  τίνος 
το  «κοι/τίον  προλέγειν  οπον  βάλει  τον  πολέμιον. 
οντο£  τοίννν  τω  Κωνσταντίω  κατά  των  ομοφύλων 
σννεστρατ  ενετό,  άρχειν  ταχ&είς  ιππέων  ί'λης  πολλής. 

ίο  6  βασιλεύς  δε  Κωνστάντιος  πολλάκις  τοις  Πέρΰαις 
σνμβαλών  την  ηττονα  μοΐραν  είχε  και  πολλούς  των 
οικείων  άπεβαλε.  και  των  Περσών  δε  πλείστοι  πε- 
πτώκασι  και  αυτός  6  Σαπώρης  έτέτρωτο. 

Οντω  μεντοι  των  επί  Πέρσας  πολέμων  σννενε-  6 

ι»  χ&έντων    τω    βασιλεΐ   Κωνσταντίω ,    μα&ών    ταντα 
Μαγνέντιος,  ος  εκ  πατρός  μεν  γεγένητο  Βρεττανον, 
εν  τοις  προτίκτορσι  δ'  έστρατεύετο,  είτα  και  κόμης  Β 
ώνομάσ&η  ταγμάτων  δύο  ^Ρωμαϊκών,  τνραννήσαί  τε 
και  πρώην  έπι&νμών  τότε  μάλλον  ε&ετο  τω  σκοπώ 

20  οτι  άτνχονντα  περί  τον  Περσικόν  πόλεμον  ηκονε  τον 
Κωνστάντιον.  και  εύκαιρίαν  έκρινε  την ικαντα  τον 
έπικεχειρηκέναι  τη  τνομννίδϊ/  «αϊ  πλασάμενος  τά 
εαντον  έορτάζειν  γενέ&λια  εν  Ανγονστούλω  τη  πό- 
λει  σννεκάλεσε  τον  ς  έζόχονς  της  πόλεως  τον  σνμ~ 

25  ποσίον  αντω  σνμμεδ  έχοντας,  τον  ς  μεν  και  σννίστο- 
ρας  αντω  τον  σκοπού,  τον  ς  δε  και  άμετοχονς  τον 
σκεμματος.  και  παρέτεινε  τον  πότον  εως  εσπέρας. 
ε\αναστάς  δε  τον  σνμποσίον  αίφνης  εις  τον  κοιτώνα 
είσέδραμε,  και  πρόεισιν  έκεΐ&εν  μετά  βραχύ  εν  σχή- 

3ο  ματι  βασιλείας  σύν  δορνφόροις  πολλοίς,  ο  τους  μη  Ο 
σννειδότας  αντω  την  πρά%ιν  ετάρά\εν.  εκείνος  δε  δια- 
λεχτείς τοΓ^  παρούσι,  τονς  μεν  έπεισε  σνν&έσ&αι  αντω, 


192  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  VI. 

ένίους  δέ  γε  καϊ  έβιάβατο.  καϊ  ΰυμπαραλαβών  αυ- 
τούς ευθύς  εις  τα  βαΰίλεια  άπειΰι,  και  διανομάς 
χρημάτων  πεποίητο,  ταΐς  τε  πύλαις  της  πόλεως 
έπέΰτηΰε  φύλακας,  ένταλ&έντας  τοις  μεν  είΰιούύι 
την  ε'ίΰοδον  ύυγχωρεϊν,  έζιέναι  δε  μηδένα  παραχω-  5 
ρεϊν,  ίνα  μη  τέως  το  τόλμημα  κηρυχθή.  και  αντίκα 
ΰτέλλει  τους  τον  Κώνΰταντα  άναιρηΰοντας,  πριν  η 
γνοίη  το  τόλμημα,  ο  δε  περί  θήραν  ηΰχόλητο.  και 
γαρ  έμεμήνει  περί  τα  κυνηγέΰια  και  ταύτα  άρ&ρίτιδι 
προΰπαλαίων  διηνεκείς  ην  έ%  ηδονών  α  μετρίας  ενό-  ίο. 
ϋ  6η<5εν  άκολάύτως  /3ων^,  η  και  εν  προύχηματι  θήρας 
είς  νλας  έγκατεδύετο  μετά  των  περί  αυτόν  μειρα- 
κίΰκων  και  νεανίΰκων,  οϊ  εκείνω  δια  κάλλος  6υνε- 
λέγοντο  καϊ  ωκείωντο  έκαλλωπίζοντό  τε  περιεργότε- 
ρον  και  λίχνοις  ήΰαν  όφθαλμοΐς,  ακολασίας  εμπνρεν-  15 
μα,  κάκείνω  έτύγχανον,  ως  λέγεται,  παιδικά,  άλλα 
καϊ  έπι  πλέον  ταΐς  νλαις  διέτριβεν,  έκκλίνων  την  με- 
τά των  κοΰμίων  ανδρών  ΰυνδιαγωγήν.  παρά  τον  'Ρο- 
δανόν  τοίννν  ποταμόν  οι  παρά  Μαγνεντίου  ΰταλέν- 
τες  γενόμενοι  μετά  την  θήραν  ύπνωττοντα  τον  Κών-  20 
ΰταντα  διεχρήΰαντο,  και  τους  εκείνω  δε   ΰυνόντας 

Ρ  Π 14  ολίγους  όντας  άπέκτειναν.  οι  δε  μη  ούτω  φαΰϊ  γε- 
νέΰθαι  την  εκείνου  άναίρεΰιν ,  γνώναι  δ'  εκείνον 
την  κατ  αυτού  έπανάΰταΰιν'  καϊ  μονωθέντα,  κατα- 
λιπόντων  αυτόν  τών  περί  αυτόν,  ναώ  προΰφυγεϊν.  25 
κάκεΐ  τά  της  βαβιλείας  παράΰημα  άπεκδύΰαβθαι,  κά- 
κειθεν  έκβληθέντα  άναιρεθήναι,  επτακαιδ εκατόν  έτος 

Λνπΐΐ:•}  άνύΰαντα  παρά  τη  αρχή,  της  δ'  ηλικίας  ήδη  παρελη- 
λνθότα  τριακοΰτόν.  λέγεται  δε  άρτι  γεννηθέντος 
αυτού  έπιτρέψαι  τοις  άΰτρολόγοις  τον  πατέρα  αυτού 
έπι  τω  τούτου  γενεθλίω  ποιηΰαι  θεμάτιον,  κάκεί- 
νους  προς  άλλοις  οις  περί  αυτού    προειρηκαΰι   και 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  VI.  VII.  193 

τούτο  ειπείν  ως  εν  ταΐς  άγκάλαις  της  αυτού  μάμ- 
μης  άναιρε&ήβεται.  ο  θανούσης  εκείνης  καϊ  διέπαι- 
ξεν  6  Κώνβτας'  το  δ'  εις  έργον  άποβεβήκει,  καϊ  η 
των  άβτρολόγων  ον  διήμαρτε  πρόρρηύις,  καν  νπήρζε  Β 

5  λοξή.  εν  γαρ  πολίχνη  Ελένη  καλούμενη  είς  όνομα 
της  βαύιλίββης  εκείνης  6  Κώνότας  άνηρητο.  6  μεν 
ονν  οντω  βεβιωκώς  άΰελγώς  όντως  οίκτρώς  έβτέρη- 
το  της  ζωής.  6  δε  Μαγνέντιος  κατά  ρουν  αντώ  των 
της  τνραννίδος  χωρηβάντων  πραγμάτων,  έβπονδαβε 

ίο  των  τάς  αρχάς  εχόντων  τονς  λογιμωτάτονς  εκ  μέΰον 
ποιήΰαβ&αι.  και  γραφάς  πλαύάμενος  προς  αντονς 
ως  εκ  τον  Κώνβταντος  ύταλείβας  αντοΐς,  μετακα- 
λονμένον  τοντονς  δήθεν  προς  εαντόν ,  κα&'  όδόν 
λοχήόας  πλείύτονς  άπέκτεινε,  μηδέ  των  οικείων  βνν- 

ΐό  ωμοτών  φειδόμενος,  αλλά  και  τοντονς  διαφ&είρων. 
Καϊ  6  μεν  εν  τοιοντοις  ην,  έαντω  κρατννων  την 
τνραννίδα.    τω  δ\  ΚωνΟταντίω  τον  θάνατον  πν&ο- 
μένω  τον  αδελφού  έμερίξετο  ή  διάνοια  εννοονμένω  Ο 
πότερον  αν  προτιμήύαιτο  το  Πέρβαις  άντικα&ίβτα- 

2ο  ο&αι  κείρονβι  τα  'Ρωμαίοις  νπήκοα  η  τούτων  κατά 
γε  το  παρόν  άμελήοαι  και  χωρήβαι  κατά  τον  τνραν- 
νήβαντος,  ίνα  και  τον  τον  ΰνγγόνον  τίβαιτο  φόνον 
και  εαντώ  προΰποιήύαιτο  τά  έβπέρια. 

Ταύτα  τού    ΚωνΟταντίον  ΰκοπούντος  και   δια-  7 

25  μέλλοντος,  6  Σαπώρης,  έπεί  κάκείνω  προς  γνώβιν 
ήλ&ον  τά  βνμβεβηκότα  περί  τον  Κώνβταντα,  επιτί- 
θεται τω  καιρώ,  καϊ  ΰνν  βαρεί  ΰτρατενματι  κατά 
των  υποκειμένων  'Ρωμαίοις  επειΰι  χωρών  τε  και 
πόλεων,  καϊ  πολλήν  μεν  εληίΰατο  χώραν,  αλλά  μέν- 

3ο  τοι  και  φρούρια  ειλε  καϊ  τέλος  έπολιόρκει  την  Νίβι- 
βιν,  ή  πάλαι  μεν  τη  των  Αρμενίων  διέφερε  βαΰιλεία,  Β 
έπι  δε  Μι&ριδάτον,  ος  Τιγράνον  τον  τών  Αρμενίων 

ΖΟΝΑΚΑ8    III,  13 


194  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  VII. 

τότε  κρατούντος  γαμβρός  ην  και  εξ  εκείνον  την  πά- 
λιν είλήφει,  νπό  'Ρωμαίων  εάλω  πολιορκία,  εν  ταύτη 
γαρ  6  Σαπώρης  έλ&ών  πάΰαν  εκίνηΰε  μηχανην  ΐν' 
αντω  η  πόλις  άλω'  κριούς  τε  γαρ  προΰήγε  τοΓ^  τεί- 
χεβι  και  διώρνχας  νπογαίονς  πεποίητο,  άλλα  προς  5 
πάντα  γενναίως  άντικα&ίβταντο  οι  πολιορκούμενοι, 
καϊ  τον  ποταμον  δε,  ος  δια  μεΰης  έ'ρρει  της  πόλεως, 
μετωχέτενΰεν ,  ίνα  δίψει  πιεζόμενοι  οι  της  πόλεως 
^ρο^οΓεν  αντω  την  πόλιν.  τοις  δε  άφ&ονία  ην  υδά- 
των καϊ  εκ  φρεάτων  και  εκ  πηγών,  ως  δ'  είς  ονδεν  ίο 
αντω  κατηντηΰαν  άννβιμον  αϊ  επίνοιαι,    ετερόν   τι 

Ρ II 15  αντω  μεμηχάνητο.    άναόραμών  τον  ποταμόν,  ος,  ως 
εϊρηται,  δια  της  πόλεως  ερρει,  και  προς  φάραγγας 
γεγονώς,    εν&α  6  χώρος   δι'    ον  διέρρει,   εβτένωτο, 
άπέφραζε  τον  τόπον  και  έπέΰχε   το    ρεύμα    αντον.  15 
τον  δ   νδατος  πλημμνρήβαντος,  ά&ρόον  τα  φραγνύν- 
τα  την  τού  νδατος  διέζοδον  έξελών  άφηκε  το  ρεύμα 
κατά  της  πόλεως '  το  δε  πολύ  τ  ε  αεαωρενμενον  και 
Ονν  βία  ΰφοδρα  τω  τείχει  προΰπεοόν  μέρος  εκείνον 
κατήραζεν.     ονκ  εν&νς  δε  6  βάρβαρος   είβέδν  την  2ο 
πόλιν,  άλλ'  ως  ηδ7]  άλω&είΰης  αντής,  επεϊ  κα)  προς 
εΰπεραν  ην  6  καιρός,  είς  ανριον  παραλήψεΰ&αι  την 
πόλιν,  μη  τίνος  αντιβαίνοντος,  νπερέ&ετο.    οι  δ'  εν 
τη  πόλει  προς  μεν  το  ρήγμα  τού  τείχονς  έ&ορνβή 
&η6αν,  ως  δ'  είδον  τονς  Περΰας  νπερ^εμένονς  την  25 
Β  εί'ΰοδον,  άνπνοι  την  νύκτα  διατελέσαντες  πολνχειρία 
τον  τόπον  ώχύρωΰαν,  τείχος  εντός  άνεγείραντες  έτε- 
ρον,   όπερ  εω&εν  ο  Σαπώρης  ίδών,  αμέλεια  οικεία 
το  ατύχημα  επεγράφετο.  άλλ'  ονδ'  οντω  της  πολιορ- 
κίας άφίΰτατο.   πολλά  δε  και  έτερα  κατά  της  πόλεως  3ο 

ΛνΐΙΙΐ4  έπινοηΰάμενος,  και  πλείατονς  των  οικείων  άποβα- 
λών,  νπερ  γαρ  τάς  εί'κοΰι  χιλιάδας  κινδννεύΰαι  λέ- 


Ι,ΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  VII.  195 

γεται  τού  Περβικού  ΰτρατεύματος  πολιορκουμένης 
Νιβίβεως,  μετ  αίβχύνης  άνεχώρηΰεν.  ήδη  γάρ  και 
Μαΰαγέται  τή  Περΰίδι  επήλδοβαν  καϊ  αυτή  έλυμαί- 
νοντο.  Κωνστάντιος  δε  6  βαόιλεύς  τήν  μεν  Νίΰιβιν 
5  κατωχύρωΰε  καϊ  τους  πολίτας  αυτής  άνεκτήύατο, 
αυτός  δε\  ανακωχής  ήδη  τή  εωα  γενομένης  εκ  των 
Περΰών,  προς  τα  εβπέρια  ώρμηΰε.  καί  οί  άγγέλλε-  ο 
ται  Βετρανίων  κοινοπραγήΰας  τω  Μαγνεντίω.  των 
γάρ  παρ*  Ίλλυριοϊς  άρχων  οντος  στρατευμάτων  τυγ- 

ιο  χάνων,  καϊ  μα&ών  του  Μαγνεντίου  την  έπανάΰταΰιν 
καϊ  τον  φόνον  του  Κώνΰταντος,  ούχ  υπείχε  τω  τυ- 
ραννήΰαντι,  άλλα  καϊ  αυτός  ετέρωδεν  τυραννίδι 
επικεχείρηκε.  τω  Κωνΰταντίω  δ'  επιύτελλων  έλεγε 
τω  τυραννώ  άντικα&ίΰταΰ&αι ,  καϊ  αυτόν  άφικέβχϊαι 

15  εις  την  εκείνου  κατάλυβιν  κατήπειγεν.  έπι  6υν&ή- 
καις  ούν  6  Βετρανίων  καϊ  δ  Μαγνεντιος  αλλήλους 
βπειύάμενοι ,  πρεββεις  άμφω  κοινώς  προς  τον  Κων- 
ΰτάντιον  6τελλου6ιν  άζιούντες  αυτόν  κατα&έό&αι 
τα  όπλα  και  την  πρώτην  έ'χειν  τιμήν,  περί  γοϋν  την 

20  τής  Θράκης  Ήράκλειαν  έντυχόντες  οί  πρέββεις  τω 
αυτοκράτορι    τα  μεμηνυμενα   οι  άπήγγειλαν.     6  #£ 
εν  φροντίδι  δια  ταύτα  γενόμενος,  νυκτός  έπιγενομε-  β 
νης  οναρ    ορά    τοιούτον,     εδόκει  τον  πάτερα  αύτω 
παρεΰτάναι,  τον  υίόν  αυτού  τον  Κωνΰταντα  κατ- 

25  έχοντα  τή  χειρί,  καϊ  λέγειν  αντω,  Κωνστάντιε,  ιδού 
Κώνΰτας  6  6ος  αδελφός,  πολλών  δε  βασιλέων  από- 
γονος, ως  εκ  τυράννου  διώλετο.  χρή  6ε  τοίνυν  τού- 
τω τε  τιμωρήΰαι  καϊ  τήν  αρχήν  μή  παρόψεΰ&αι  δια- 
κοπτομενην  μήτε  τήν  πολιτείαν  άνατρεπομενην,  ΰπεύ- 

30  6αι  δε  τήν  τυραννίδα  καδελεΐν,  και  μή  περιιδεΐν 
τον  άδελφόν  άνεκδίκητον.  έπι  τούτοις  διυπνιβ&εϊς 
6    Κωνστάντιος    τους    μεν    πρεΰβεις    κατέβχε   καϊ 

13* 


196  ιίβ.  XIII.  Ο  ΑΡ.  VII.  VIII. 

φρουρά  παραδ έδωκε,    αυτός  δ9  αντίκα  μηδέν  μελ- 
λησας  εις  Σαρδικην  παραγίνεται ,  καϊ  6  Βετρανίων 
V II 16 την  άνέλπιστον  έπιδημίαν  πτήζας  τον  Κωνσταντίον, 
ως  δεσπότη  προσνπηντήκει  αντώ ,  τάς  τε  προτέρας 
καταλείψας  βονλάς  και  τάς  σνν&ήκας  ά&ετήσας  τάς  5 
προς    Μαγνέντιον.     και   6    Κωνστάντιος    δε    αντόν 
γνησίως  προσήκατο  και    δμοδίαιτον    έποιήσατο.     τά 
γαρ  της  βαύιλείας  άποδνσάμενος  6  Βετρανίων  γνω- 
ρίσματα εν  ίδιώτον  στολή  των  τον  βασιλέως  ποδών 
έπελάβετο.     6  δε  περιεπτνζατό  τ  ε  τον  Βετρανίωνα  ίο 
και  πατέρα  ώνόμασε,    και   χείρα  όρέγων  αντώ  και 
νποστηρίζων  πρεΰβντην  οντά  σύνδειπνον  έποιήσατο, 
είτα  η  Προνΰα  αντω,   πόλις  ό"  αντη  των  Βι&ννών, 
εις  κατοικίαν  άφώριστο  καϊ   χωρία   προς    χορηγίαν 
των  επιτηδείων  άπονενέμητο.    εν&α  τρνφών  έπι  &ξ  ΐδ 
ένιαντονς  την  ζωήν    εζεμέτρηΰε.      καϊ  τά  μεν  περί 
Β  Βετρανίωνα  εις  τοιούτον  κατηντηκαΰι  τέλος, 
8         Ό  ά'  αυτοκράτωρ  Κωνστάντιος  προς  Μαγνέντιον 
ώρμητο.     ο  δε  εν  Μεδιολάνω    διήγε,    τον  άδελφόν 
Αεκέντιον  άνειπών  Καίσαρα  και  στείλας  αντόν  τάς  2ο 
Γαλλίας  ψνλά%οντα.    εν  τούτοις  δ'  αύθις  6  Σαπώ- 
ρης  αδείας  δραζάμενος,  τά  προς  εω  έπόρ&ησε,  και 
λείαν  λαβών  και  δοριαλώτονς  πολλούς  έπανέζενζεν. 
οντω  δε  εκατέρωθεν  6    βασιλεύς   περιστοιχισμένος 
ταΐς  εκ  τών  πολέμων  φροντίσι,  Γάλλον  τον  οικεϊον  25 
έζάδελφον  τιμησας  τη  ά%ία  τού  Καίσαρος    και  την 
έαντού  άδελφήν  Κωνσταντίαν  κατεγγνήσας  αντώ  εις 
την  έωαν  εξέπεμψε,  τάς  έφόδονς  τάς  Περσικάς  άνα- 
κόψοντα.    6    μεν    ούν    Γάλλος   Καίσαρ  τον   τρόπον 
Ο  τούτον    αναρρήσεις    έπι   την  έωαν  άπήει,  και  την  3ο 
σύξνγον  επαγόμενος.    6  ό"ε  γε  Κωνστάντιος  είς  τον 
κατά  Μαγνέντιον  άνεχώρησε  πόλεμον.   ΐνα  δε  μη  μά- 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  VIII.  197 

χαις    εμφυλίοις    και    βφαγαΐς    αλλήλων  οι    Ρωμαίοι 
μιαίνοιντο,  δεΐν  εκρινεν  εις  βυμβάβεις  τον  τύραννον 
προκαλέΰαβ&αι.    ΰτέλλει  τοίννν  προς  αυτόν  άνδρας\\ιιιιρ, 
των  επιφανών,  και  γράμματα  δ'   έγχαράττει  αύτω, 

5  αυγγνώμην  #ί,(5Ότ)£  επί  τω  τολμηματι,  ει  των  οπλών 
άπόόχοιτο,  και  παραχωρών  αύτω  των  Γαλλίων,  ίνα 
τούτων  άρχη  και  ταύταις  περιορίζηται.  6  δε  ουδέν 
τι  φρονών  ^ετρ^ον  ου  προβηκατο  τά  παρά  τον  Κων- 
βταντίον,  άπραγμόνως  αντω  παρεχόμενα,  αλλά  τον 

ίο  πόλεμον  εΐλετο,  και  μάλλον  ΰύν  τάχει  προς  τούτον 
έχώρηβεν ,  οτι  Σιλβανός,  εις  τις  των  αυτού  ταξιάρ-Τ> 
χων  μετά  πλή&ονς  οπλιτών,  εκείνον  λιπών  Κωνΰταν- 
τίω  προ6ηλ$ε  τω  αύτοκράτορι.    ηδη  δε  πληΰιαόάν- 
των    άλλήλοις   και    άντιύτρατοπεδενβαμένων ,    ο    τε 

ΐδ  Κωνΰτάντιος  τους  οίκείονς  ΰτρατιώτας  λόγοις  διή- 
γειρεν  εις  άλκην  καΐ  6  Μαγνέντιος  τονς  εαυτόν 
παρεκάλει  άνδρας  φανήναι  πιστούς  τε  καϊ  άγα&ούς, 
πολλά  ΰφίβιν  έπαγγελλόμενος.  αντιπαραταγμένοι 
δε  το  μεν  πλεϊΰτον  της  ημέρας  άπρακτούντες  διήγα- 

20  γον,  μηδενός  τω  άντιπαρατεταγμένω  μέρει  επέχον- 
τος. 6  δε  Μαγνέντιος  καϊ  γοητείαις  έχρηΰατο.  γυνή 
γάρ  τις  μάγος  παρ&ένον  αντω  ΰφαγιάΰαι  υπέ&ετο 
και  οί'νω  το  ταύτης  αίμα  προόμίζαι  και  δούναι  τοις 
ΰτρατιώταις  αύτοΰ  άπογεύΰαΰϋ'αι,  επί  τούτοις  εκεί-  Ρ II 17 

25  νης  επωδάς  είπούύης  τινάς  και  δαιμόνων  επικαλού- 
μενης έπικουρίαν.  άρτι  δε  της  ημέρας  κλινάΰης 
άλληλοις  6υνερράγη6αν  τά  βτρατεύματα,  καϊ  πολλάς 
της  μάχης  βχούβης  μεταβολάς  τέλος  η  νίκη  τω  Κων- 
βταντίω    έπεμειδίαβε,    και    μέχρι    βα&είας    νυκτός 

3ο  βυνεκόπτοντο  οί  του  Μαγνεντίου  καϊ  άπώλλυντο ' 
ούτω  δε  της  του  πολίτου  ροπής  τω  τυραννώ  6υν- 
ενεχ&είΰης ,  είς  φυγην  εκείνος  άπεϊδεν.    ίνα  δε  μη 


198  ιίβ.  XIII.  ΟΑΡ.  VIII. 

τοις  βαΰιλικοΐς  παραοήμοις  φευγων  γνωρίζοιτο,  άπο- 
τί&εται  ταϋτα  και  ιδιωτικών  αναλαμβάνει  ΰτολην, 
και  τω  βαύιλείω  ΐππω  τα  παράΰημα  έπι&έμενος  άνε- 
τον  άφηκε  τρέχειν  αυτόν,  ίνα  νομίζοιτο  προς  των 
δρωντων  τον  ΐππον  δέοντα  τον  έπιβάτου  χωρίς  άνη-  5 
ρημένος  αυτός  και  μη  καταδιωκοιτο  προς  τίνων.    6 

Β  μεν  ούν  ούτω  διέδρα.  εω&εν  δε  6  Κωνστάντιος  επί 
τίνος  άναβάς  λόφου,  και  την  παρακειμένην  πεδιάδα, 
άλλα  μην  και  τον  παραρρέοντα  ποταμόν  νεκρών 
ίδών  γέμοντα,  εις  φανερά  κατηνεκτο  δάκρυα,  ου  ίο 
μάλλον  διά  την  νίκην  ηδόμενος  όβον  διά  τον  των 
πεσόντων  δακνόμενος  όλε&ρον.  λέγονται  γαρ  εκ  μεν 
των  εκείνου  περί  τριάκοντα  πεΰεΐν  χιλιάδας,  άπα- 
6ων  άρι&μουμένων  εις  όγδοηκοντα,  εκ  δε  των  Μα- 
γνεντίου  τριάκοντα  και  ££  ουΰών  χιλιάδων  διαφ&α-  ΐ5 
ρηναι  τάς  εϊκοβι  προς  ταΐς  τέΰ6αραιν.  αυτίκα  τοίνυν 
τους  μεν  άνηρημένους  των  πεβόντων  ταφής  άζιω- 
δήναι  πάντας  έκέλευΰε ,  μη  διακρινομένων  των  οι- 
κείων η  των  πολεμίων,  τους  δ9  έτι  έμπνέοντας  έπι- 

0  μελείας  τυχεΐν  και  ιατρικής  θεραπείας,    διαδράς  δέ,  20 
ως  εί'ρηται,   Μαγνέντιος  τους   τε   περιβω&έντας   έκ 
των  οικείων  η&ροιζε  και  άλλους  συνέλεγε  και  αύ&ις 
έπανάλαμβάνειν    εαυτόν    έπειράτο.     έστειλε   δε   καϊ 
προς  τον  Κωνΰτάντιον  Ουγκλητικόν  τίνα  πρεσβευ- 
6οντα,  ον  6  Κωνστάντιος  οίη&εις  τω  της  πρεσβείας  25 
ονόματι  κατ ασκοπησ Όντα  ηκειν   και   τα  κατ*  αυτόν 
περιεργασόμενον,  περιώριΰεν.    6  #£  Μαγνέντιος  έπι- 
σκόποις  αύ&ις  εις  πρεΰβείαν  έχρηΰατο,  συγγνωμονη- 
&ήναι  ζητών,  %ν    εν  στρατιώτου  μοίρα  τω  βασιλεϊ 
συστρατεύοιτο.     αλλ1    ούδεν    προς    την    πρεΰβείαν  3ο 
ταύτην    άνταπεκρίνατο    δ  Κωνστάντιος,     άφηκε   δε 
τους     πρέσβεις     άπρακτους    άπελ&εΐν.       κάκεΐνος 


ιλβ.  χιιι.  οαρ.  νιιι.  IX.  199 

άπηει  κινήΰας  το  ΰτράτευμα,  και  πολλοί  των  υπό 
Μαγνέντιον   αύτω   προβηεΰαν   εαυτούς    τε   και   τα  Τ> 
φρούρια   εγχειρίζοντες.      Μαγνέντιος    δε    άπογνονς 
τον  συγγνώμης  τνχεΐν,    προς   πόλεμον  ητοιμάξετο, 

5  καϊ  εν  Γαλλίαις  διάγων  πλή&η  ΰννή&ροιζεν.  ίνα  δε 
φροντίόι  περιβάλη  τον  αυτοκράτορα  και  εξ  εαυτού 
άντιπεριΰπάΰη  προς  έτερα,  έπεμψε  τίνα  των  εαυτω 
οικείων  εις  Άντιόχειαν,  άναιρήΰοντα  τον  Γάλλον, 
καϊ  6  πεμφ&εις  δια  το  άνύποπτον  εις  καλύβην  "ηνό<?  \νΐΠ16 

ίο  κατελυΰε  γραός  παρά  τω  Όρόντη  ποταμω  πεπηγ- 
μένην,  ος  Όφίτης  πρώην  καλούμενος,  ως  τίνες 
ιΰτορονΰιν,  Όρόντης  έπεκλή&η  μετέπειτα,  του  νιου 
Καμβύΰου  τον  Περβών  βασιλέως  εις  αυτόν  εμπε- 
ΰόντος ,  καλουμένου   Όρόντου.     ηδη    γοϋν    6   παρά 

15  τον  Μαγνεντίου  οταλεϊς  την  κατά  τον  Γάλλου  έζαρ- 
τύΰας  έπιβονλήν ,  και  πολλούς  των  εκεί  προΰποιη- 
οάμενος  οπλιτών,  έΰπέρας  παρά  τή  της  γραός  καλύβη 
των  ΰυνκΐτόρων  τιβϊ  βυνδειπνών,  άδεέότερον  αύτοΐςΈΊΙίΒ 
ώμίλει  περί  ων  έβουλεύοντο,  καταφρονών  της  γραός 

2ο  ως  άπράγμονος  καϊ  μηδέ  6ννιεί<5ης  διά  το  γήρας  των 
λεγομένων,  η  δε  φύόεως,  ως  εοικεν,  εντρεχεΰτέρας 
τυγχάνουΰα,  εωκει  μεν  μηδ'  άκούειν  των  λεγομένων, 
πάντα  δε  όυνετήρει  κα&'  εαυτην.  και  επεί  ό  ξένος 
αυτής  οινω&εϊς  ύπνωΰεν,  εκείνη  λά&ρα  της  καλύβης 

25  ύπεζελ&οϋΰα  παρά  την  πόλιν  άφίκετο ,  και  πάντα 
καταγγέλλει  τω  Καίΰαρι.  παρ1  ου  ΰταλέντες  τίνες 
ΰυνέβχον  αυτού  τον  επίβουλον,  ος  εν  ανάγκη  κατα- 
κτάς το  άπαν  δράμα  έζέφηνε.  και  ούτω  την  έπιβου- 
λήν  6  Γάλλος  διέφυγεν,  εκείνον  κολάΰας  και  τους 

3ο  έκείνω  ΰυνίΰτορας. 

Τούτων  ούτω  ΰυμβεβηκότων  ό  Μαγνέντιος  αύ-  9 
&ις  προς  μάχην  ηύτρέπιΰτο,  και  Ουμβαλών  τοις  του  Β 


200  ιλβ.  XIII.  ΟΑΡ.  IX. 

Κωνσταντίου  ηττάται  και  φεύγει,  οι  γούν  αύτώ 
ΰυμφυγόντες  βτρατιώται,  έπεί  μηδαμό&εν  εώρων 
αντοΐς  βωτηρίας  ελπίδα  περιλιπή,  και  μάταιον  κρί- 
ναντες  κινδυνεύειν  ύπερ  απεγνωσμένου  ανδρός, 
έκδοϋναι  αυτόν  τω  βαβιλεΧ  έβονλεύΰαντο.  και  περί-  & 
Οτάντες  την  οίκίαν ,  εν&α  κατέκειτο,  εν  ΰχηματι 
φρουρών  εφρούρουν  αυτόν,  ίνα  μη  λά&η  Οφάς  έκ- 
φυγών.  ως  δε  την  αυτών  διάνοιαν  6  Μαγνέντιος 
και  εν  άφύκτοις  εγνω  εαυτόν  περιειλημμένον ,  εξ 
άπονοίας  μεμηνότος  έργον,  ώς  λόγος,  είργάΰατο,ιο 
τους  με&'  εαυτού  πάντας  ΰυγγενεΐς  τε  και  φίλους 
άνηρηκώς ,  είτα  και  Λιύιδερίω  τω  άδελφώ  πληγάς 

Ο  πολλάς  δια  ξίφους  επήνεγκεν,  ου  μέντοι  τις  αυτών 
θανάσιμος  ην.  και  ταϋτα  πράξας  και  εαυτόν  άνεΐ- 
λεν,  ίνα  μη  παραδο&ή  προς  τών  αυτόν  φυλαΰόόν-  ι» 
των  Κωνΰταντίω  τω  αύτοκράτορι  και  χρονιώτερον 
κολαβθή.  και  Αεκέντιος  δ\  6  αδελφός  αυτού,  όν 
προεχειρίΰατο  Καίσαρα,  εν  Γαλλίαις  ων  και  προς  τον 
άδελφόν  έτοιμαζόμενος  άφίζεσ&αι  ούμμαχος  ,  ώς  τον 
εκείνου  έπύθετο  ολε&ρον,  άπογνούς,  αγχόνη  εχρή-  2ο 
ΰατο.  ο  δε  παρά  του  Μαγνεντίον  πληγάς  δε%άμενος 
εκείνου  όμαίμων  6  Λισιδε'ριος,  τον  θάνατον  εκφυ- 
γών  και  άναρρωσθεις  από  τών  πληγών,  τω  Κων- 
ΰταντίω προσήλθεν  εθελοντής,  οϋτω  δε  της  του 
Μαγνεντίου   τυραννίδος  διαλυθείσης ,    όβα  εκείνος  25 

ϋ  κατείχε ,  και  ταϋτα  υπό  τον  Κωνστάντιον  γέγονε, 
και  ολοκλήρου  της  πατρικής  αρχής  μόνος  γέγονεν 
εγκρατής,  τα  μεν  ούν  εσπερία  είρήνην  ήγον  εντεύ- 
θεν'  τα  δε  τής  εωας  εταράττετο  μοίρας.  6  Γάλλος 
γαρ  τω  εύτυχήματι  επαρθείς,  επει  εν  Αντιόχεια  εγε-  3ο 
νετο,  βαρύς  τοις  νπ'  αυτόν  προοεφέρετο,  κακουμε- 
νοις  πολυειδώς  προς  αυτού,  έχοντος  και  την  ομόζυγα 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  IX.  201 

προς  τούτο  αυτόν  έρεθίζουΰαν.  δείύας  ούν  6  Κων- 
στάντιος μη,  ει  κινηθεϊεν  εις  άποστασίαν  οι  νπ' 
εκείνον  κακούμενοι,  εμφυλίου  πολέμου  δεηστ]  αύτω, 
Λομιτιανόν ,  άνδρα  επιφανή  τε  καϊ  γηραιόν,  έπαρ- 

5  χον   πραιτωρίων,    προχειρισάμενος    εις    Άντιόχειαν 
έστειλεν,  έντειλάμενος  τω   άνδρϊ  εν  άπορρητοις  εύ- 
φυώς  πως  τον  Γάλλον  ύπελθεΐν  καϊ  πεΐσαι  αφίξε- 
σθαι  προς  αυτόν.  6  δε  είς'Λντιόχειαν  παραγεγονώς,^11^ 
καϊ  πάνυ  άδεζίως  το   πράγμα  μετεχειρίσατο ,  άνα- 

ιο  φανδόν  έπιτάξας  τω  Καίσαρι  πορεύεσθαι  προς  τον 
αυτοκράτορα,  καϊ  άπειλήσας,    ει  μη  πείθοιτο ,  τάς 
σιτησεις  των  νπ'  αυτόν  έπισχεΐν.  τούτοις  εις  θυμόνΊΫΙΙΙΠ 
εκείνος  παροξυνθείς,  καϊ  άλλως  ευκίνητος  ων  προς 
όργην ,  συνέσχε  τον   επαρχον    και   φρουρούς  αύτω 

15  στρατιώτας  επέστησε.  Μοντίου  δε  του  κοιαίστωρος 
αιτιωμένου  την  πράξιν  καϊ  εις  βαφή  τυραννίδα  ταύ- 
την  άνάγεσθαι  λέγοντος,  έτι  χαλεπηνας  6  Καίσαρ, 
άλλα  καϊ  προς  της  γυναικός  έξαφθείς  εις  όργήν  ως 
καταφρονού μένος,  και  αυτόν  υπό  δεβμοΐς  εποιήσατο 

2ο  τον   κοιαίστωρα    καϊ    τοις    στρατιώταις    καϊ   άμφω 
παρέδωκεν.      οι    δε   άμφω   τω    άνδρε    βυνδήΰαντες 
έσυραν    διά    της   αγοράς   και   ήκίσαντο ,    και  τέλος  Β 
ένέβαλον   εις   τον  ποταμόν  και  διέφθειραν.     ταύτα 
μαθών   ό   Κωνστάντιος    έπεμψε   τους    άδοντας  τον 

25  Γάλλον  ως  εαυτόν,  ό  δε  την  γυναίκα  προέπεμψεν 
έξενμενισομένην  τον  άδελφόν'  ην  οδοιπορούσαν  έτι 
το  τέλος  εκ  νόσου  κατέλαβε  της  ζωής.  γνούς  ούν 
τον  της  αδελφής  ό  Κωνστάντιος  θάνατον,  αύτίκα 
στείλας    γυμνοί    τον    Γάλλον    του    αξιώματος    καϊ 

3ο  ύπερόριον  τίθησιν.  είτα  στέλλει  καϊ  τους  αυτόν 
άναιρήσοντας ,  παρά  των  περί  αυτόν  εις  τούτο  ερε- 
θισθείς, μεταμεληθεις  δ'  αύθις  ετέρους  ΰτέλλει  τους 


202  ιλβ.  XIII.  Ο  ΑΡ.  IX. 

εί'ρζοντας  την  άναίρεβιν '  ους  άνέπειόαν  οι  τω  Γάλλω 
έχ&ραίνοντες ,  καϊ  μάλλον  6  ευνούχος  Ευβέβιος,  την 
Ο  του  πραιποΰίτου  διέπων  αρχήν  και  μεγάλα  παρά  τω 
Κωνβταντίω  δυνάμενος,  μή  πρότερον  άπαγγεϊλαι 
τοί<?  τον  Γάλλον  ενταλδεϊβι  κτανεΐν  την  βαβιλικήν  5 
μεταμελειαν  πριν  αν  γνοΐεν  άνηρημένον  τον  άν&ρω- 
πον.    6  μεν  ουν  άνηρητο. 

Των  πέραν  δε  του  'Ρηνου  βαρβάρων  ταΐ,ς  Γαλ- 
λίαις  επικειμένων,  εκπέμπεται  Σιλβανός  άνακόψων 
αυτών  τάς  ορμάς,  ανήρ  ύτρατηγικώτατος  και  άριύτος  ίο 
τα  πολέμια,    διαβολαΐς  δε  κατ    αυτού  πιΰτευόας  6 
βασιλεύς,  είχε  γαρ  επικλινείς  τάς  άκοάς  προς  διαβο- 
λάς,  έβυΰύοδόμευε  δεινά  κατά  του  ανδρός,    ο  γνούς 
εκείνος,  προς  άποΰταΰίαν  άπέκλινε,  καϊ  6χήμα  Καί- 
σαρος εαυτω  περιέδετο '  ουκ  έπι  μακρόν  δε  τη  άπο-  15 
ϋ  στασία  έχρήβατο.    σταλείς  γάρ  Ουρΰικΐνος  εκεί,  καϊ 
χρήμαβι  των  εκείνου  στρατιωτών  τινας  ύποφ&είρας, 
δι    εκείνων  άνεϊλε  τον  Σιλβανόν  καϊ  την  άποστασίαν 
κατέπαυΰε.     τω  μέντοι   Κωνβταντίω    άναξευγνυντι 
άπο  των  έσπερίων  καϊ    έπανιόντι  προς  το  Βυζάν-  2ο 
τιον,  εκ  των  Περσών  πρέσβεις  περί  το  Σίρμίον  6υν- 
ηντηκαΰιν,  έσταλμένοι  παρά  Σαπώρου,  απαιτούντος 
άποδο&ήναι  Πέρΰαις  την  Μεσοποταμίαν  καϊ  Άρμε- 
νίαν,  "ν'  ούτω  παύσαιντο'Ρωμαίοις  μαχόμενοι '  ταύ- 
τας γάρ  τάς   χώρας  άνέκα&εν  εκ  προγόνων   αύτοΐς  25 
διαφέρειν'  ει  $'  ου  πείδοιτο,  δηλούντος  τω  αύτοκρά- 
τορι  υπό  τω  "Αρει  δικαστή  ποιήσασ&αι  την  της  υπο- 
θέσεως ζήτησιν.     προς   ταϋτα   άντεπέστειλεν    αύτώ 
6  Κωνστάντιος  &αυμάζειν   ει  επελά&ετο  Ζτι  Πέρβαι 
ΡΙΙ20  Μακεδόύ ιν  εδούλευβαν  καϊ  οτι  Μακεδόνων  'Ρωμαίοις  3ο 
ύποταγέντων  καϊ  οί   έκείνοις   δουλεύοντες  υπήκοοι 
*Ρωμαίοις  εγένοντο.  τούτοις  6  Σαπώρης  παροξυνθείς 


Ι,ΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  IX.  χ.  203 

προς  πόλεμον  άπεϊδε.  και  αν&ις  εις  πολιορκίαν  κατ- 
έΰτη  Νιΰίβεως.  ώς  δ'  ούδεν  έιΐέραονε  κατ  αυτής, 
άπεπτη  και  ετέρων  άπεπειράτο.  ώς  δε  κάκείνων 
άπεκρούΰ&η,    εις  "Αμιδαν    κατηντήκει  καϊ    ταύτης 

5  έκράτηΰε. 

Κωνβτάντιος  δε  μη  οίος  τε  ων  την  όλην  διευ-  10 
δύνειν  μόνος  αρχήν,   τοΰαντην  ονΰαν  ώς  εξ  άκρων 
βχεδόν  περάτων  γής  εις  άκρα  πέρατα  καταντάν,  εξ 
Ά&ηνών  τον  τον  Γάλλου   όμαίμονα  τον  Ίουλιανόν 

ίο  μετακαλεβάμενος ,    Καίβαρά   τε    άνεΐπε  και  *Ελένην 
αύτω  την  οίκείαν  <5υνωκι6εν  άδελφήν.     λέγεται  δε 
τη   μητρϊ  αύτοϋ  κυούΰη  αυτόν  ένύπνιον   γενέΰ&αι  Β 
και  δόξαι  τον  Αχιλλέα  τεκεΐν.     ή  δε  διυπνΐ6%•εΐ6α 
καϊ  το  οναρ  διηγουμένη  τω  άνδρ)  ετεκε  τούτον  μηδ' 

15  ω δίν ων  βχεδόν  επ'  αύτω  πειρα&εΐβα  καϊ  τεκοϋΰα  ΤΥΙΙΙ18 
πριν  ή  γνοίη  ώς  μέλλει  τίκτειν.    εντεύθεν  μεγάλας 
επ'  αύτω  έβχηκότες  ελπίδας  οι  τούτου  γονείς,  Εύΰε- 
βίω  τω  Νικομήδειας  αυτόν  παραδεδώκαΰι  παρ3  αύ- 
τοϋ μυη&ηΰόμενον  την  δείαν  γραφήν.    Καίβαρα  δε 

2ο  τούτον  άναγορεύαας  6  αυτοκράτωρ  Κωνστάντιος  είς 
Γαλλίας  εξέπεμψε  μετ  ολίγων  πάνυ  ΰτρατιωτών, 
ώς  ύπόνοιαν  εντεύθεν  έγγίνεβ&αι  ότι  ού  κοινωνόν 
τής  αρχής  ο  Κωνστάντιος  εΐλετο  τον  Ίουλιανόν,  αλλ* 
είς  επιβουλής  αύτω  πρόφαύιν  το  6χήμα  περιέβαλε  το 

25  του  Καίβαρος,  ΐν'  υπό  των  πολεμίων  διαφ&αρή,  μη  ο 
έχων  άυναμ^ν  προς  τον  κατ*  εκείνων  πόλόμον  άξιο- 
χρεών.    6  δε  άπελ&ών  καϊ  άγα&ή  τύχη  χρηΰάμενος 
ύνμβάλλει  τοΓ<?  πολεμίοις,  καϊ  άνελπίύτως  νίκα.    και 
αύ&ις  εαυτούς  άνακτηβαμένων  των  πολεμίων,  προΰ- 

%μίγνυται  αύτοΐς,  καϊ  τρόπαιον  Ϊ6τη6ι,  πολλών  μεν 
άναιρε&έντων,  πολλών  δ*  άπολομένων  εν  τω  παραρ- 
ρέοντι  ποταμω ,   καϊ  ζωγρη&έντων   ούκ  έλαττόνων. 


204  ΙΊΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  χ. 

οτε  καϊ  ένδεκα  φασϊ  χιλιάδας  αιχμαλώτων  ^Ρωμαίων, 
των  της  αιχμαλωσίας  άπολν&ήναι  δεσμών,  ηττη%έντων 
των  πολεμίων,  είτα  και  Άλαμαννοϊς  πολεμήσας,  και 
κατά  τούτων  ηύτύχησε,  και  δεη&έντων  αυτού  τω 
Ό  ε&νει  έσπείσατο,  λύσαντι  της  δουλείας  τους  παρ  5 
αντοΐς  οντάς  δοριαλώτονς  'Ρωμαίο,νς. 

Τούτοις  ούν  6  Καίσαρ  Ιουλιανός  έπαρ&εϊς  και 
νπερφρονήσας ,  ως  δ'  ενιοι  σννεγράψαντο,  οη  και 
δεδιώς  τον  Κωνστάντιον,  βασκαίνοντά  οι  δια  τα  ευ- 
τυχήματα ,  μη  κατά  τον  άδελφόν  Τάλλον  κα\  αύ  το  ν  ίο 
νπεξαγάγη  του  ζην,  εις  άποστασίαν  άπειδε ,  καί  τι- 
νας  των  νπ  αυτόν  ταξιάρχων  νπελδών,  δι.  εκείνων 
το  ΰτρατιωτικόν  παρεκίνησε ,  και  σνστάν  άνεΐπεν 
αντον  Ανγονστον.  είτα  ξιφήρεις  επιστάντες  αύτώ, 
ως  δή&εν  μη  προσιεμένω  την  της  βασιλείας  άνάρρη-  15 
σιν,  ήπείλουν  διαχειρίσασ&αι  αυτόν,  ει  μη  πεί&οιτο. 
οϋτω  δε  τάχα  καϊ  άκων  τή  του  στρατιωτικού  πλή- 
θους ύπείξας  ορμή,  προσήκατο  την  αρχήν,  ζητου- 
μένου δε  διαδήματος,  ϊν  αύτίκα  τούτω  ταινιω&είη, 
εκείνος  μεν  μη  εχειν  έξώμνυτο'  τινών  δε  κόΰμον  20 
ΡΙΙ 21 « ίτούντω ν  γυναικεΐόν  τίνα,  %ν  εκ  τούτου  σχεδια- 
Α  σ&είη  διάδημα ,  παρητήσατο  τούτο  6  Ιουλιανός  ώς 
άπαίσιον  οίωνόν.  έπει  δε  τις  των  ταξιάρχων  χρύ- 
σεον  εφόρει  στρεπτόν ,  λί&ονς  έχοντα  χρυσόδετους, 
τούτον  λαβόντες  τη  εκείνον  προσήρμοσαν  κεφαλή.  6  25 
(5ε  Πεντάδιον  τον  μάγιστρον  των  βασιλικών  τάξεων 
σύν  έτέροις  απέστειλε  προς  Κωνστάντιον,  έπιστείλας 
αύτώ  καϊ  άπολογούμενος  ώς  ονχ  εκών  προήχθη 
προς  την  της  βασιλείας  άνάρρησιν,  βιασ&εϊς  $'  νπό 
των  στρατιωτών  μη  βονλομένων  στρατεύεσ&αι  νπό  3ο 
Καίσαρι,  άλλ'  νπό  βασιλεϊ,  και  ΐν'  εχοιεν  εξ  αντον 
αξίας  των  πόνων  τάς  άμοιβάς  άπαιτεΐν,  καϊ  αξιών 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  χ.  205 

δέξασ&αι  την  τής  αρχής  κοινωνίαν ,  βίς  ώφέλειαν 
έσομένην  τη  πολιτεία,  έπαγγελλόμενος  δε  καΐ  τους 
άμιλλητηρίους  ίππους  έζ  Ισπανίας ,  ως  ε&ος,  καϊ 
τους   επίλεκτους   άνδρας   εκ   των  Γαλλίων    ετησίως  Β 

5  στέλλειν  αύτω.  ταύτ  έπιστείλας  ου  βασιλέα  εαυτόν 
έν  τγι  επιγραφή  προσεγράψατο,  άλλα  Καίσαρα,  ίνα 
μη  τή  επιγραφή  προσοχ&ίσας  6  Κωνστάντιος  την 
έπιστολήν  άποπέμψηται.  ταύτης  τω  βαβιλεΐ  Κων- 
σταντίω  κομισ&είσης  κατά  την  εν  Καππαδοκία  Και- 

ιο  σάρειαν  διατρίβοντι,  εκείνος  ουδέν  υπ*  οργής  άπε- 
κρίνατο.  άλλα  την  μεν  στρατείαν  κατά  Περσών  τοις 
στρατιοίταις  έκήρυζε,  προς  δε  τον  Ίονλιανόν  Λεωνάν 
τον  κοιαίστωρα  εστειλεν,  έπιστείλας  αύτω  καϊ  αίτιώ- 
μενος  ότι    μη  άνέμεινε  την  γνώμην  αυτού   καϊ  εις 

15  ύβριν  εκείνου  μάλλον  άνάγων  η  εαυτού  το  μη  κρίσει 
του    την    έζουσίαν    έχοντος ,    άλλ'    άτάκτω    &ορύβω 
στρατιωτών    δέξασ&αι   αυτόν   την   του    Αυγούστου 
κλήσιν  καϊ  συμβουλεύων  άποσχέσ&αι  του  μη  προση-  Ο 
κόντως  γενομένου  καϊ  εις  το  πρότερον  έπανελ&εϊν 

%)  σχήμα,  ο  παρ'  αυτού  εί'ληφε.    τω  μέντοι  κοιαίστωρι  \νΐΐϊΐ9 
επέτρεψε  και  τους  τάς  αρχάς  έκεΐσε  άνύοντας  παρα- 
λύσαι  τής  εξουσίας,  και  αυτόν  τον  πραιτωρίων  επαρ- 
χον,  ετέρους  τε  εις  ταύτας  έγκαταστήσαι,  ους  εκεί- 
νος εις  έκάστην  ώνόμασεν.   άπελδων  ούν  ο  κοιαίστωρ 

25  προς  τον  Ίουλιανόν  τους  λόγους  αύτω  τού  Κων- 
σταντίου άπήγγειλεν.  οι  δ'  ήσαν  ότι  "έδει  σε  με- 
μνήσ&αι  όσων  οφειλέτης  μοι  ει,  ου  μόνον  ότι  σε 
Καίσαρα  άνηγόρευσα ,  άλλ'  ότι  καϊ  όρφανόν  εν  παι- 
δική γενόμενον  ηλικία  άνε&ρεψάμην,  αυτός  προσλα- 

30  βόμενος.    6  $'  ύπολαβών  τω  κοιαίστωρι  έφη^τίς  δε 
μοι ,   ώ  βέλτιστε ,  έν  τοιαύτη  ηλικία  την   όρφανίαν  τ> 
έπήνεγκεν ;  η  ούχϊ  6  των  έμών  γονέων  φονεύς ;  είτα 


206  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  Χ.  XI. 

ουκ  οίδε  τούτων  άναμιμνήβκων  με   άνα\αίνων   το 
τραύμα  καϊ  χαλεπώτερον  εργαζόμενος  "  έπελ&ών  δε 
καϊ  το  προς  αυτόν  επιβτόλιον  6  Ιουλιανός  προς  την 
βυμβουλήν  του  άπο&έα&αι  το  βαΰίλειον  6χήμα  και 
αύ&ις  έλέΰ&αι  το  Καίβαρος,  εφη  προς  τον  κοιαίΰτωρα  5 
οτ£  ποιήΰω  τούτο,   άλλα  γνώμη  των  Στρατευμάτων, 
ο  δε  γε  κοιαίΰτωρ  φοβη&εϊς  ως  ει  τοΓ§  ύτρατιώταις 
τούτο  εκφήνειεν  ο  Ιουλιανός  παρών,  αυτός  διαβπα- 
6&η6εται  παρ*  αυτών,  εδεΐτο  μη  τι  τούτων  τω  ΰτρα- 
τιωηκω  κοινώΰαΰ&αι  οχλω.    άπογνούς  μεντοι  δύνη-  ίο 
6ε6&αί  τι  των  αύτω  προΰτεταγμένων  άνύΰαι,  ύπέ- 
βτρεψε  μετά  γραμμάτων  τού  τυραννήΰαντος ,  άναι- 
δώς  όνειδιζόντων  τον  αυτοκράτορα  καϊ  επιπληττόντων 
Ρ II 22  ως  πλεΐΰτα  έζαμαρτόντα  κατά  τού  γένους  αυτού  και 
άπειλούντων  αυτόν  γενήΰεΰ&αι  τιμωρόν  των   άδί-  15 
κως  παθόντων,     καϊ  ο  μεν  άπηει  προς  τον  Κων- 
ύτάντιον. 
11        Ό   τύραννος   δε   πολλούς   είδώς   εν   τοις  αύτω 
ΰυνούΰι  τά  Κωνσταντίου  φρονούντας,  πάντας  εκεί- 
θεν ε%ήλα<5εν,  αυτός  δε  προς    εμφύλιον  ήτοιμάζετο  2ο 
πόλεμον.    εν  τούτοις  καϊ  η  αυτού  γυνή  τελευτα,  ως 
μεν  τίνες  φαβι,  τίκτουΰα  παρ'  αύτω,  ως  δ'  έτεροι, 
ηδη  εκβεβλημένη.    εκείνος  δε  τους  βτρατιώτας  6υν- 
αγαγών    επί   τον    εμφύλιον   ήρέ&ιζε    πόλεμον,    καϊ 
ΰυνεβούλευε   δειν   αυτούς    κατά   τού   Κωνσταντίου  25 
Β  χωρηΰαι  καϊ  μη  μενειν  εκείνον  κατ    αυτών  έπελ&εΐν. 
ηδη  δε  την  εις  Χριβτόν  έζομούάμενος  πίβτιν,  ηύλα- 
βεΐτο  διά  τούτο  τους  βτρατιώτας,  είδώς  ΰχεδόν  ζύμ- 
παντας  χριστιανούς  όντας,  διό  ΰυΰκιάζων  την  εαυτού 
κακίαν,  εκαΰτον  έκέλευε  &ρηΰκεύειν  ως  βούλοιτο.  αύ-  30 
τός  δε  της  γενεθλίου  τού  Σωτηρος  ημέρας  έφεβτη- 
κυίας,  είΰήλ&εν  εις  τον  ναόν,  και  προΰκυνήΰας,  ΐν' 


υΒ.  χπι.  οαρ.  χι.  207 

ομόδοξος  τοις  στρατιώταις  δοκη,  άπήλ&εν.  επέστησε 
δε  και  ταΐς  άρχαΐς  ους  εκείνος  έβούλετο'  και  όντως 
ήει  προς  τον  έμφύλιον  πόλεμον.  έλεγε  δε  μη  κατά 
Κωνσταντίου  χωρεΐν,  αλλ1  έ&έλειν  εις  ε'ν  συνελ&εϊν 
ϊ  τα  έώα  στρατεύματα  καϊ  τα  έσπέρια,  ϊν  ομού  γενό- 
μενα τον  αυτών  έκλέξωνται  βασιλεύσοντα.  ηϋχει  δε 
καϊ  προεγνωκέναι  την  ήμέραν  κα&'  ην  τε&νήξεται  ο 
Κωνστάντιος ,  εν  όνείρω  αυτήν  μνη&είς  δι'  επών 
ταύτα  φραζόντων'  [χόοιο, 

ίο       Ζευς  όταν  εις  πλατύ  τέρμα  μόλη  κλντον  νδρο-  Ο 
παρθενικής  δε  Κρόνος  μοίρης  βαίνη  έπι  πέμπτης 
εικοστής,  βασιλεύς  Κωνστάντιος  Άσίδος  αίης 
τέρμα  φίλου  βιότου  στυγερόν  καϊ  έπώδυνον  ε%ει. 
τέ%νηκε  δ\  ο  Κωνστάντιος  τα  μεν  τών  Περσών  λι- 

15  πών,  επει  καϊ  6  εκείνων  βασιλεύς  έπ'  οί'κου  άνεχώ- 
ρησε,  κατά  δε  του  τυραννήσαντος  επιών,  φροντίσι 
γάρ  πολλαΐς  συνεχόμενος,  κάντεύ&εν  συνέχει  ληφθείς 
πυρετώ  χολήν  τε  άναγαγών  μέλαιναν,  έτελεύτησεν 
εν  Μόψου  κρήνη,  κείται  δε  αϋτη  κατά  την  του  Ταυ- 

20  ρου  ύπώρειαν,  έπι  τρισίν,   ώς  λέγεται,  μεμφόμενοςΌ 
έαυτώ,  τω  φόνω  τών  συγγενών  ου  γάρ  τον  Γάλλον 
μόνον  άπέκτεινεν,   ώς  εί'ρηται  ήδη,  αλλά  καϊ  τους 
αδελφούς  του    οικείου  πατρός '    τη    άναρρήσει   του 
Ιουλιανού  και  τη  καινοτομία  της  πίστεως,    ην  δε  6 

25  αυτοκράτωρ  ούτος  ευμενής  μεν  τοις  ύπηκόοις,   δι- 
καιοσύνη δε  περί   τάς   κρίσεις  στοίχων,  περί  τήν\νπΐ20 
δίαιταν  εγκρατής,  καϊ  έν  ταϊς  τών  ηγεμονιών  και 
ταϊς    τών    αξιωμάτων    διανομαΐς    του    προσήκοντος 
στοχαξόμενος,  μηδένα  τη  γερουσία  συντάσσων  ος  ου 

3ο  παιδείας  μετείληχεν  ούδε  ήσκητο  προς  το  λέγειν  καϊ 
ήδει  γράφειν  έμμέτρως  τε  καϊ  πεζώς.  περί  δε  την 
πίστιν  ύπήρχεν  ούκ  ευαγής '    ου    γάρ    τη    πατρική 


208  ιλβ.  ΧΠΓ.  ΟΑΡ.  XI. 

ενύεβεία  έβτοίχηύεν ,  αλλά  προο~έ&ετο  τοις  άρειανί- 

ζοναι,  ΰπονδη  τον  των  βαΰιλικών  εννονχων  πρω- 

Ρ1Ι23τενοντος  Ενύεβίον,  ο&εν  καϊ  τον  &εΐον  Άλέξανδρον, 

Α  ο^  μετά  τον  ιερόν  Μητροφάνην  πατριάρχης  της  νέας 
(Ρώμης  κεχειροτόνητο ,  ήνάγκαζεν  εις  κοινωνίαν  τον  5 
"Αρειον  δέξαΰ&αι,  6  δε  ου  κατένενε '  διό  και  6ννοδον 
6  βαΰιλενς  6νγκροτη$ήναι  προβέταξεν.    ωριΰτο  ονν 
τη    ΰννόδω    ήμέρα'    καϊ   6   Αλέξανδρος   κατά   την 
έβπέραν  έκείνην  εις  το  %ν<5ιαο~τήριον  εί<5ελ%•ών  καϊ 
πρηνή  καταβαλών  εαυτόν  έδέετο  τον  &εον  μη  πάρα-  ίο 
χωρήΰαι  τον  λνκον ,  τον  "Αρειον    δηλαδή ,    εις   την 
ποίμνην  αντον   ειόελ&εΐν,  η  εμε  πρότερον  της  ζωής 
άπόλνΰον,  £λεγε.     ταντα  περιπα&ώς  ήντιβόλει  ΰνν 
δάκρνΰιν.    εω&εν  ονν  άρτι  της  ΰννόδον  ΰννιβταμέ- 
νης  6  'Άρειος  άπχει  μέγα  φρονών.    και  άπιών  νντ-  15 
τεται  την  γαΰτέρα  προς    εκκριβιν   κοιλίας  και   κν~ 

Β  οτεως.  παρεκκλίνας  τ  ε  της  όδον  κεκά&ικεν  άποΰκν- 
βαλίβαΰ&αι  το  περίττωμα"  ΰννεξερρνη  δε  τη  κόπρω 
καϊ  τά  έγκατα  τον  δειλαίον ,  βιαίως  άπορρήξαντος 
την  ζωήν.  6  μί'ντοί-  πατριάρχης  Αλέξανδρος  εί'κοΰι  20 
προς  τριΰϊν  άρχιερατενΰας  ενιαντονς  μετήλλαξε  την 
ζωήν,  και  άντειαήχ&η  παρά  των  όρ&οδόξων  εις  τον 
δρόνον  της  Κωνΰταντινονπόλεως  Παύλος  6  όμολο- 
γητής.  επανελ&ών  δ1  6  Κωνστάντιος  εξ  Αντιοχείας 
με&ίΰτηύι  τον  &ρόνον  αντον  και  άντικα&ίΰτηόι  τον  25 
Νικομήδειας  Ενΰέβιον,  αιρεύιώτην  Άρείον  τνγχά- 
νοντα.  6  δε  άγιος  Πανλος  τω  πάπα  της  *Ρώμης 
προύελ&ών  Ίουλίω^  καϊ  νπ    αντον  είς  τον  &ρόνον 

Ο  καταΰτάς  Κωνβταντινονπόλεως  αν&ις  νπό  Κωνΰταν- 
τίον  διώκεται,    καϊ  ΰταλεις  νπερόριος  νπό  Άρεια-  3ο 
νών  αναιρείται,    τον  δ'  Ενΰεβίον  θανόντος,  ο  πνεν- 
ματομάχος  παρά  των  Άρειανών    είς   τον  της    νέας 


ι,ιβ.  χιπ.  οαρ.  χι.  χιι.  209 

'Ρώμης  δρόνον  ανάγεται  Μακεδόνιος,  ός  νπερψρονη- 
6ας  μετήνεγκε  το  ιερώτατον  6ωμα  τον  εν  άγίοις 
Κωνύταντίνον  εκ  τον  των  αγίων  Αποστόλων  ναον 
είς  το  τον  αγίον  μάρτνρος  Άκακίον  &εΐον  τεμένι- 

δ  6μα.  διόπερ  έξώργιΰτο  6  Κωνστάντιος,  καϊ  προς  την 
πατρικήν  πόλιν  έπανελ&ών  τον  μεν  Μακεδόνων  έτος 
$ν  ηννκότα  τον  δρόνον  κατέύπαΰέ  τ  ε  καϊ  νπερωρι- 
ύε,  κα&ίδρνύε  $'  εν  αντω  τον  Ενδόξων,  τα  τον 
Άρείον  πρεΰβενοντα,  επί  δέκα   ένιαντονς  αρχιερα- 

ιο  τενΰαντα.  μετεκόμιΰε  δ1  αν&ις  το  6ωμα  τον  οίκείον  Ό 
πατρός  εις  τον  των  αγίων  Αποστόλων  ναόν.    οντο(? 
δη  ονν  6  Κωνστάντιος  καϊ  τα  των  αγίων  Αποστό- 
λων ίερώτατα  ΰώματα  Άνδρέον  τε  καϊ  Αονκά    δια 
τον  δονκός  Αλεξανδρείας ,  νΰτερον  δε  καϊ  καλλινί- 

15  κον  μάρτνρος  Άρτεμίον,  εις  το  πατρωον  άνεκόμιΟεν 
άβτν '  και  έν  τω  ναω  των  αγίων  Άποΰτόλων  άπε&η- 
ΰανριΰε  τον  δνύιαΰτηρίον  εντός,  γαμέτη  δε  αντω  ην 
Ενβεβία,η  επί  κάλλει  γέγονε  περιβόητος,  περί  δε  τον 
γαμέτην  ήτνχηβε,  μαλ&ακόν  όντα  καϊ  τα  προς  άφρο- 

2ο  δίτην  νω&έΰτερον  εκ  νόύων  τε  καϊ  εκ  ψνβεως.  ο&εν 
κατά  βραχν  φ&ίνονβα  τον  Κωνΰταντίον  προτέ&νη- 
κεν,  άπαις  δια  βίον  μείναΰα'  ώς  δε  τίνες  λέγονΰι, 
καϊ  μητρομανίας  νούηματι  περιπεΰονβα  εξέλιπε,  λέ- 
γεται δε  καϊ  προς  το  ίππενειν  καϊ  άκοντίζειν  περί-  Ρ  Π  24 

25  δέξιος  ο  Κωνύτάντιος  είναι  καϊ  λόγοις  ώμιληκέναι, 
ώς  έπος  δνναύ&αι  ΰνντι&έναι. 

Άγγελ&είΰης  δε  τω  7Ιονλιανω  της  τον  Κωνΰταν-ΊνΐΙΙΖΙ 
τίον  τελεντής  τα  μεν  ΰτρατενματα  Ανγονύτον  αντόν 
άνενφημηβαν,  εκείνος  δε  το  βαΰιλικόν  άμείψας  ύχη- 

3ο  μα  καϊ  πεν&ήρες  ένδνς  6κν&ρωπάζων  ώπτο.  και 
δημόΰιον  επί  τω  τελεντηΰαντι  βαύιλεΐ  κατ  έ%~ος  πε- 
ποίηκε  πέν&ος.     είτα  επί  το  Βνξάντιον  ωρμηύε'  και 

ΖΟΝΑΚΑ8    III.  14 


210  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  χπ. 

οί  προσυπήντησεν  ή  σύγκλητος  και  6  δήμος  και  σύν 
εύφήμοις  φωναϊς  προήλθεν  εις  τα  βασίλεια,  καϊ  της 
των  κοινών  διοικήσεως  ηψατο.  το  δε  τον  Κωνσταν- 
τίου σώμα  το  συν  εκείνω  στρατιωτικών  καϊ  οί  άρ- 
χοντες έπ'  οχήματος  εις  Κωνσταντινούπολιν  διεκό-  5 

Β  μισαν '  ω  και  6  Ιουλιανός  προσυπήντησε  καϊ  προέ- 
πεμψε,  περιελόμενος  της  κεφαλής  το  διάδημα,  κα- 
τετέθη δε  ο  του  τελευτήσαντος  νεκρός  αύτοκράτορος 
εν  τω  των  αγίων  Αποστόλων  ναώ.  πολλούς  δε  τών 
περί  τα  βασίλεια  6  Ιουλιανός  τους  μεν  άνεΐλε,  τους  ίο 
#£  υπερώρισε  καϊ  τών  ουσιών  άπεστέρησε.  ταϊς  δ\ 
λοιπαΐς  της  βασιλείας  διοικήσεσι  καϊ  το  δικάζειν 
συνεταττε.  ποτέ  γοΰν  δικάζων  τινϊ  κεκλοφέναι  κα- 
τηγορούμενα) δημόσια  χρήματα  καϊ  την  κλοπήν  άρ- 
νουμένω,  επει  6  κατήγορος  "τίς"  £φη  "βασιλεύς  έπ'  15 
εγκλήματι  δίκην  ύπόσχη,  ει  ί'ξ  αρνήσεως  ώφελοΐντο 
οι  αΐτιώμενο" ;  εκείνος  άνταπεκρίνατο  "καϊ  τίς  εσται 
αναίτιος,  εί  ελέγχων  άνευ  πιστευοιντο  οι  κατήγοροι*; 

Ο  εχρημάτιζε  δε  και  πρέσβεσιν  εκ  διαφόρων  εθνών 
σταλείσι  προς  τον  Κωνστάντιον.  καϊ  τα  στρατεύματα  20 
#ε  επεσκεπτετο  και  έζήταζε,  το  πολύ  τε  της  βασιλι- 
κής θεραπείας  άπεπέμ-ψατο.  κουρέα  τε  ξητήσας,  ως 
προσήλθεν  αύτω  τών  Κωνσταντίου  κουρεύς  πολυ- 
τελώς έσταλμένος,  κουρέα  ζητεΐν  ειπεν,  άλλ'  ου  συγ- 
κλητικόν,  και  αυτόν  άπεπέμψατο.  καϊ  μάγειρον  δε  25 
τών  βασιλικών  εν  εσθήτι  λαμπρότερα  της  υπουργίας 
αύτοϋ  θεασάμενος,  καϊ  τον  εαυτού  μετεπέμψατο  μά- 
γειρον κατά  μάγειρον  έσταλμένον'  και  ήρετο  τους 
παρόντας  πότερον  αυτών  κρίνοιεν  μάγειρον.    τών  δε 

υ  τον    εύτελώς   είπόντων    έσκευασμένον ,    παρητήσατο  3ο 
τον  λοιπόν,    ταύτα  δ'   έποίει  δόξαν  θηρών  εκ   τού 
δοκεΐν  απέριττος  και  όντως  φιλόσοφος,    τοις  στρα- 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XII.  211 

τιώταις  δε  διανείμας  χρήματα,  εις  τον  κατά  Περβών 
ήτοιμάζετο  πόλεμον.  αυτοκράτωρ  δε  γεγονώς  και 
έαυτώ  την  αρχήν  κρατννάμενος ,  αντίκα  εις  πρού- 
πτον  εξερράγη   έλληνιΰμόν.    εζωμόβατο  μεν  γάρ  καϊ 

5  πρότερον ,  ώς  εί'ρηται ,  τά  χριστιανών ,  ου  μην  είς 
τούμφανες  έκρήζαι  τήν  ώδινα  της  άβεβείας  έτόλμη- 
0ε.  λέγεται  γάρ  οτι  έρωτα  τρε'φων  της  βασιλείας, 
καϊ  ώς  νπό  ΰποδια  τούτον  κρυπτών  εν  τή  ψυχή, 
μάντεΰι  προβήει  και  γόηΰιν,  εί  του  κράτους  τεύζεται 

ίο  πυν&ανόμενος,  καϊ  παρ9  εκείνων  διέφ&αρτο  καϊ  με- 
τήνεκτο  είς  έλληνιβμόν.   τυχών  δε  του  κράτους  τοις 
άνεφίκτοις   κρίμαΰι    του    &εοΰ    πολλούς    είργάΰατοι?ιΐ25 
μάρτυρας '    ούτω  γάρ    έξεμάνη  κατά  χριστιανών  ώς Α 
καϊ  κωλυειν  αυτούς  μαθημάτων  μετέχειν  Ελληνικών, 

15  μή  δεΐν  λέγων  μυ&ους  αυτά  ονομάζοντας  τε  και  δια- 
βάλλοντας  της  ε%  αυτών  ωφελείας  άπολαύειν  και 
δι'  αυτών  οπλίζεΰ&αι  κατ  αυτών,  ο&εν  τών  παί- 
δων τών  χριΰτωνύμων  είργομένων  μετιέναι  τους 
ποιητάς  6  Άπολλινάριος  λέγεται  είς  τήν  του  "Ψαλτή- 

2ο  ρο£  δρμη&ήναι  παράφραΰιν  καϊ  ο  μέγας  έν  θεολογία 
Γρηγόριος  είς  τήν  ποίηϋιν  τών  επών,  ϊν  άντι  τών 
Ελληνικών  μαθημάτων  ταΰ^'  οι  νέοι  μαν&άνοντες 
τήν  τε  γλώΰΰαν  έξελληνίζωνται  καϊ  τά  μέτρα  διδά- 
ΰκωνται.    ούτος  καϊ  τον  έν  Ίεροΰολύμοις  άνεγεΐραιν?πΐ22 

25  ναον   τοις  Ίουδαίοις  επέτρεψε,     κάκείνων   απουδή 
πολλή  και  μεγάλαις  δαπάναις  τής  οικοδομής  άρξ,αμέ-  β 
ν  ων  και  ορύττειν  τήν  γήν  είς  καταβολήν  θεμελίων 
έπιχειρούντων,  πυρ  λέγεται  τών  ορυγμάτων  ά&ρόον 
άναδιδόμενον    καταφλέγειν    τους    Σκάπτοντας ,    ώς 

3ο  άναγκαβ&ήναι  αυτούς  τής  οικοδομής  άποόχέβ&αι. 
Ευβέβιον  δε  τον  εύνοϋχον,  ώς  τον  φόνον  του  αδελ- 
φού   αυτού   Γάλλου   κατεργαΰάμενον ,  έκτεινε,  και 

14* 


212  ιλβ.  XIII.  ΟΑΡ.  XII. 

τους  άλλους  πάντας  ευνούχους  του  παλατιού  εζή- 
λαΰε.  διιόντα  δε  ποτέ  τον  παραβάτην  περί  Χαλκη- 
δόνα 6  ταύτης  επίΰκοπος  Μάρις  άλάΰτορα  και  άρ- 
νηόίχριότον  έκάλει.  ο  δ\  το  άνε%ίκακον  προύποιού- 
μενος  "άπι&ι"  είπε  "ταλαίπωρε ,  και  άποκλαίου  6ου  5 
των  ομμάτων  την  πηρωύιν  *"  ην  γαρ  πάΰχων  ταύτην 

Ο  δ|  έπιχύΰεως.  6  δε  "εύχαριΰτώ  τω  ΰωτήρί  μου  Χρι- 
ΰτω"  άντεπήνεγκεν,  "ότι  μου  προεμη&εύΰατο  μη  ίδεϊν 
το  αναιδές  6ου  καΐ  άΰεβέΰτατον  προ6ωπον.  κατά 
Περΰών  δε  την  ΰτρατιάν  κινηΰας  κατήντηΰεν  εις  ίο 
Ταρΰόν  της  Κιλικίας  πάλιν  επιφανή '  εν&α  γενομένω 
'Λρτέμιος  προΰήλ&εν  6  του  Άΰκληπιού  ιερεύς,  ην 
γαρ  εν  Αιγαΐς,  πόλις  δε  και  αύται  της  Κιλικίας, 
περίφημον  Άΰκληπιοϋ  ιερόν,  και  ητηβεν  αυτόν  τους 
κίονας ,  ους  ετυχεν  άφελόμενος  εκ  τούτου  του  ίίρου  ΐ5 
ό  άρχιερεύς  του  λαού  των  χριστιανών  καϊ  έποικοδο- 
μήΰας  αύτοΐς  οίκειον  ναόν ,  άποκαταύτήΰαι  αύ&ις 
τω  ίερω  του  Άΰκληπιού.  καϊ  ο  παραβάτης  αύτίκα 
τούτο  γενέΰ&αι  προΰέταζε  δαπάναις  του  επισκόπου. 

Β  μόλις  ούν  οι  "Ελληνες  καϊ  πόνοις  πολλοίς  καί  άνα-  20 
λώμαΰι  πλείύτοις  ενα   των  κιόνων  καδελόντες    και 
μέχρι  της  φλιάς  της  πύλης  της  έκκληβίας  6υν  μη- 
χανήμαΰιν  άγαγόντες ,  καϊ  χρόνω  ΰυχνω  περαιτέρω 
προενεγκεΐν  εκείνον  ουκ  ήδυνή&ηΰαν'    και  καταλι- 
πόντες  αυτόν  άνεχώρηΰαν.    του  δε  Ιουλιανού   &α-  25 
νόντος,  αύ&ις  αυτόν  6  έπίΰκοπος  άνορ&ώΰας  ραΰτα 
εις  τον  τόπον  τον  εαυτού  έπανήγαγε.    γενομένου  δε 
τού  Ιουλιανού  εις  ^Αντιόχειαν,  καϊ  όυνεχώς  προϊόν- 
τος εις  το  της  Λάφνης  χωρίον,  εν  ω  τού  Απόλλωνος 
άγαλμα,  £ργον  τι  προς  τέχνην  δαυμάβιον,  ΐδρυτο,  30 
καϊ  &υΰίας  αύτω  ποιούντος,  οι  Άντιοχεϊς  άποΰκώ- 
πτοντες    εις    αυτόν   &ύτην   έλεγον   καϊ   ου  βαΰιλέα 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XII.  XIII.  213 

σφίσιν    επιδημήσαι.     και   δια    το   κα&ειμένον    εχειν 
εκείνον    τον    πώγωνα    τράγον    αύτέν    ώνόμαζον    οι 
αύτοϊ  καϊ  προς  σχοίνων  πλοκήν  ελεγον  αυτόν  έπι-  Ρ II 26 
τήδειον.    6  δε  άντεπισκώπτων  αύτοΐς  εις  βλακείαν 

5  και  ϋ-ρνψιν  καϊ  τρυφερότητα  έλεγε  "μη  παρεχειν 
τοις  Άντιοχεϋσι  τον  πώγωνα  εις  ΰχοίνων  πλοκήν, 
ίνα  μη  τη  τούτον  τραχύτητι  δλιβεΐεν  αί  χείρες  αυ- 
τών'  προς  ους  και  λόγον  εγραψεν,  ος  επιγέγραπται 
*Αντιοχικός  η  Μισοπώγων.     ε&υε   δε   τω  Ααφναίω 

ίο  Άπόλλωνι  εκατόμβας  όλας,  χρηΰμόν  ζητών  εξ  αυτού, 
ως  δ'  ην  το  εϊδωλον  εκείνο  κωφόν,  οί  νεωκόροι  την 
αιτίαν  της  σιωπής  απαιτούμενοι  δια  τους  κείμενους 
έκει  νεκρούς  σιωπάν  το  άγαλμα  Φλέγον,  ήσαν  γαρ 
εκεί  έτερων  τε  μαρτύρων  κείμενα  λείψανα  καϊ  του 

15  ίερομάρτυρος  δε  Βαβύλα.    πάντα  τοίνυν  μετατε&ή- 
ναι  έκεϊδεν  προσέταξεν  Ιουλιανός,    ως  δε  μετηνέ-  Β 
χ&ηΰαν ,  σκηπτός  ενΰκη-φας  νυκτός  τη   Λάφνη  και 
τον  ναόν  κα\  το  άγαλμα  άπετεφρωΰεν.    οίη&εϊς  ούν 
εξ  επιβουλής  χριστιανών  γένεσαι  τον  εμπρησμόν  6 

2ο  άλάστωρ  εκείνος  καϊ  έκμανείς,  τάς  των  πιοτών  εκ- 
κλησίας άπέκλειΰεν.  ύπ'  αυτού  και  6  μέγας  Αρτέ- 
μιος εκολάΰ&η  μεν  ως  χριστιανός '  επήνεκτο  δε  αύ- 
τώ  6  του  Γάλλου  φόνος  αίτίαμα,  καϊ  οί  πρεσβύτεροι 
Ευγένιος    και    Μακάριος   υπό   τούτον    κολασ&έντες 

25  τών  μαρτυρικών  στεφάνων  κατηξιώ&ησαν '  και  οί  εκ 
Περσίδος  προς  αυτόν  σταλέντες  πρεσβείας  χάριν, 
Μανουήλ,  Σαβελ,  καϊ  Ισμαήλ  και  πολλοί  άλλοι.       \νΐΙΐ23 

Στρατεύσας  δε  κατά  Περσών  πρότερον  μεν  ηυ-  13 
τύχησε,  καϊ  πόλεις  ειλέ  τινας  καϊ  πολλούς    άνειλε 

3ο  καϊ   λείας   πολλής   καϊ    αιχμαλώτων    εκράτησε    και  Ο 
Κτησιφώντα  επολιόρκει.    είτ    ά%ρόον  τών  πραγμά- 
των αύτω  είς  το  χεΓοον  περιτραπεντων,  αυτός  τε  καϊ 


214  ΙΛΒ.  XIII.  Ο  ΑΡ.  XIII. 

τον  βτρατεύματος  το  πλέον  άπώλετο.  οι  γάρ  Πέρ- 
6αι  άπογνόντες  καϊ  είς  ολε&ρον  εαυτούς  είύω&εΐν 
προφανή  έβουλεύοντο,  ίνα  τι  κατεργάβωνται  τους 
"Ρωμαίους  δεινόν.  δυο  γοϋν  εν  ΰχήματι  αυτομόλων 
τω  βαΰιλεϊ  προβερρύηΰαν ,  καϊ  νίκην  αύτώ  κατά  5 
Περΰών,  ει  εποιτο  αύτοϊς,  έπηγγέλλοντο.  έάύαι  γαρ 
τον  ποταμόν  αύτω  ΰυνεβούλευον  καϊ  τάς  τριήρεις 
ας  έπήγετο  κατακαϋααι  καϊ  τα  άλλα  πλοία  τα  φορ- 
τηγά ,  ίνα  μη  τούτοις  οι  πολέμιοι  χρήΰαιντο,  αυτών 
δ'  ηγουμένων  δι'  ετέρων  οδών  διαγαγεΐν  τά  ΰτρα-  μ 
ητεύματα,  ακινδύνως  τε  καϊ  δι'  ολίγου  τά  της  Περ- 
ΰίδος  κατειληφέναι  ενδότερα  και  εύμαρώς  κυριεύΰαι 
αύτης.  τούτοις  φρενοβλαβώς  6  άλιτήριος  εκείνος 
πειβ&είς,  καϊ  ταύτα  πολλών  λεγόντων  αύτω  καϊ  αυ- 
τού τον  Όρμίβδου  δόλον  είναι  το  πράγμα,  πυρ  13 
ένέβαλε  ταϊς  ναυβί,  καϊ  πάύας  κατέκαυϋε  πλην 
δυοκαίδεκα.  ήβαν  δ\  τριήρεις  μεν  επτακόβιαι,  φορ- 
τηγοί δε  τετρακόβιαι.  ηδη  δε  εκείνων  έκτεφρω&ει- 
αών,  έπει  πολλοί  τών  ταξιάρχων  ένέδραν  και  δόλον 
ένίΰταντο  είναι  τά  παρά  τών  αυτομόλων  εκείνων  λε-  2ο 
γόμενα,  μόλις  που  κατένενβεν  εταβ&ήναι  τους  ψεν- 
ΡΙΙ27  δαντομόλονς'  οι  εταΰ&έντες  βαβάνοις  έξέφηναν  το 
απόρρητον,  οί  μεν  ούν  όντως  άπατη&ήναί  φαΰι  τον 
Ίου  λίαν όν ,  οί  δε  άπειπάμενον  λέγουΰι  προς  την 
Κτησιφώντος  πολιορκίαν  δι'  όχυρότητα  και  οτι  25 
και  τω  ατρατεύματι  τά  αναγκαία  έπέλιπον,  επανό- 
δου μνηβ&ήναι'  άπιούβι  δε  έπιφανήναι  τους  Πέρΰας 
οπιβ&εν  και  τους  ούραγούντας  ταράττειν'  τους  Γάλ- 
λους δ'  όπιβ&οφυλακούντας  άντιτάξαβ&αι  τοϊς  πο- 
λεμίοις  γενναιότερον  καϊ  πολλούς  αυτών  άνελεΐν,  ου  *) 
τών  τυχόντων  μόνον,  άλλα  καϊ  τών  παρ*  έκείνοις 
επιφανών,     ένδεια    δ\  τών  επιτηδείων  οι  "Ρωμαίοι 


υΒ.  χπι.  οαρ.  χπι.  215 

ϋφοδρώς  έπιέξοντο.  Ιουλιανός  δ'  έν  απορία  τού  τί 
δει  πράττειν  και  ο&εν  έπανιέναι  χρεών  καταβτάς, 
εΐλετο  διά  της  ορεινής  την  πορείαν  ποιήβαβ&αι. 
τοϋτο  οί  Πέρ6αι  κατανοήβαντες ,  καϊ  εις  ταύτόν 
&  ά&ροιβ&έντες  τοις  'Ρωμαίοις  έπέ&εντο,  καϊ  χαζά  μεν  Β 
το  εύώνυμον  χέρας  έκράτουν  '  Ρωμαίοι,  χατά  δε  γε 
το  δεζιόν  ήλαττούντο.  ο  γνούς  Ιουλιανός  άμύνειν 
τοις  ήττωμενοις  ήπείγετο.  έτυχε  δε  διά  βάρος  χα\ 
την  έκ  του  ηλίου  φλόγωΰιν,  βέρους  γάρ  ην  ωρα, 

ΐϋ  τον  &ώρακα  έκδυΰάμενος.  έν  μέΰοις  ούν  τοις  πολε- 
μίοις  γενόμενος  δόρατι  βάλλεται  χατά  της  πλευράς, 
λέγεται  δε  ότι  ΰφοδροΰ  τότε  πνεύβαντος  πνεύματος 
άχλύς  βα&εϊα  του  αέρος  του  έκεϊ  κατεύκέδαβτο'  τά 
γαρ  πλή&η  των  Στρατευμάτων  πολύν  έκίνουν    κο- 

ΐδ  νιορτόν,  ώς  μηδέ  γινώβκειν  ού&'  οποί  εΐβϊν  οϋ&  ο, 
τι  πράττοιεν'  άδηλον  δ*  είναι  ο&εν  η  αυτόν  πλήξαΰα 
αιχμή  κατ1    εκείνου    έβέβλητο,    εΙ'&'    υπό    πολεμίου 
ε£&'  υπό  τίΐ/ο^  των  αυτού  εϊτ    εκ  &ειοτέρας  δυνά-  Ο 
μεως'    αδεται  γάρ  καϊ  ταύτα,    διό  φαΰιν  αυτόν  εκ 

%)  του  καταρρέοντος  τού  τραύματος  αίματος  κοίλη  δε~ 
ξάμενον  ττ}  χειρϊ  καϊ  τού  αέρος  τούτο  καταΰκεδάβαν- 
τα  ειπείν  "κορέΰ&ητι,  Ναζωραΐε"  καϊ  6  μεν  ούτως 
άΰεβώς  ζήβας  βιαίως  τήν  -ψυχήν  έξηρεύζατο,  βαΰι- 
λεύΰας  έτη  δύο.    το  δε  ΰώμα  αυτού  ή  ΰτρατιά  εις 

2δ  Ταρΰόν  της  Κιλικίας  κομίβαύα  έ&αψεν  έν  προαύτείψ 
της  πόλεως '  ου  τω  τάψω  καϊ  τόδε  το  επίγραμμα 
έπεγράψη ' 

Κύδνω  έπ'  άργυρόεντι  άπ'  Ευφράταο  ροάων       \νΐΙΙ24 
Περΰίδος  εκ  γαίης  άτελευτήτω  έπι  έργω 

3ο       κινήΰας  ΰτρατιήν  τόδ1  Ιουλιανός  λάχε  βήμα,  β 

άμφότερον  βαβιλεύς  τ    άγαμος  κρατερός  τ    αΐχ- 

μητής. 


216  ΙΊΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XIII.  XIV. 

ϋβτερον  δε  άνεκομίύ&η  είς  την  βαΰιλίδα  των  πό- 
λεων,   ην  δ'  εκείνος  περί  δόζαν  επτοημενος  καϊ  επί 
τοις  τυχοϋΰιν  έπαινεϊύ&αι  βουλόμενος ,    έφ9  οϊς  δ9 
εΰφάλλετο     διορ&ούμενος    παρά    των    φίλων    ουκ 
ηχ&ετο.    ην  καϊ  παντοδαπής  ΰοφίας  μετειληχώς  καϊ  & 
μάλιστα  της  περιττοτέρας,  περί  δε  την  δίαιταν  εγ- 
κρατής ,  ώστε  καϊ  τα  φυσικά  ταύτα  διαφυγγάνειν, 
Ι  ερνγάς  καϊ  τάς  εκκρίσεις  τάς  διά  στόματος,    έλεγε 
Ρ II 27  #£  χρήναι  τον  φιλόσοφον,  ει  οίον  τ  ε,  μηδέ  άναπνεΐν. 
φασϊ  δε  αυτόν  εν  Αντιόχεια  οντά  όναρ  ίδεΐν  νεα-  ίο 
νίαν    ξαν&όν   την   κόμην ,    είρηκότα    αντω    ώς  "εν 
Φρυγία  τελεντηβαί  6ε  δει"  οτε  γούν  επληγη,  ηρετο 
τους  παρόντας  όπως  ο  τόπος  καλοΐτο'  ώς  δ'  ηκουσε 
Φρνγίαν  καλείσαι  αντόν,  άνέκραξεν  "ώ  ήλιε,  άπώ- 
λεΰας  Ίουλιανόν".    λέγεται  δε  κατ    αυτήν  την  ημέ-  ι& 
ραν  καδ9   ην  ετελεύτησεν  εν  Αντιόχεια  γνωσ&ήναι 
τον  θάνατον  αυτού,    τινά  γάρ  των  της  τάξεως  τον 
εκεΐσε  δικαστηρίου,  "Ελληνα  κάκεϊνον  καϊ  της  αύτης 
θρησκείας  τω  παραβάτη,  διαννκτερεύοντα  περί  την 
φυλακην  τον  άρχείον  ΰνν&ήκην  αστέρων  εν  ούρανω  2& 
&εάΰαβ&αι   γράμματα    εκτυπούσαν   λέγοντα   "σήμε- 
Β  ρον  εν  Περόίδι'ΐονλιανός  αναιρείται."   σημειωθείσης 
ονν  της  ημέρας,  μετά  ταύτα  έγνώσ&η  ότι  κατ    εκεί- 
νην  την  ημέραν  άνηρητο.   καϊ  6  μεν  τριάκοντα  προς 
ενϊ  βιώσας  ενιαυτούς  οϋτως  ώς  εί'ρηται  άπεβίω.    ο  25 
#β  διά  των  άβτερων  την  εκείνου  προμυη&εις  τελευ- 
την  άφορμην  εΰχε  προς  εύπιστίαν  το  όραμα. 
14  Τελευτήόαντος  δε  Ιουλιανού  ψήφω  κοινή  Ίοβια- 

νός  είς  την  αύταρχίαν  προυκεκριτο,  τότε  χιλιαρχών, 
άνηρ  ευσεβής ,  υιός  Βαρωνιανού  χρηματίσαντος  κό-  3ο 
μητος.    ο  δ'  ην  την  βαβιλείαν  άπαναινό μένος '    και 
την  αίτίαν  ερωτηθείς  εζεβόησε  χριστιανός  είναι  καϊ 


ιλβ.  χιπ.  οαρ.  χιν.  217 

μη  άνέχεϋ&αι  βαβιλενειν  ΰτρατον  ελληνίζοντος.    καϊ 
εν&νς  ομοφώνως  ώς  εκ  6νν%ήματος  άπαντες  άντε- 
βόηΰαν  είναι  χριστιανοί,  καϊ  όντως  εκείνος  δεξάμενος  Ο 
την  αρχήν  τοις  Περΰαις  έύπείβατο,  ον  προΰηκονσας 

ζ'Ρωμαίοις  βπονδάς  εξ  ανάγκης  πεποιηκώς.  της  γαρ 
Νιβίβεως  καϊ  Σιγγάρας  πόλεων  περιφανών  έξέότη 
αντοΐς,  μετοικίΰας  τονς  κατοίκους  των  πόλεων'  νφ' 
ών  θρηνονντων  και  άνεδην  έβλαβφημεΐτο.  αλλά  καϊ 
χωρών  αντοΐς  πολλών  παρεχώρησε  καϊ  δικαίων  'Ρω- 

ιο  μαίοις  ανηκόντων  ανέκαθεν,  καϊ  όμηρων  δοθέντων 
εκατέρωθεν,  όντως  έβεβαιώθηΰαν  αί  βπονδαί.  εν- 
τεύθεν άναξενγννντες  οι  'Ρωμαΐοι,  βπάνει  των  αναγ- 
καίων περιπεπτώκαΰιν ,  ώς  μηδέ  νδατος  ενπορεΐν. 
μόλις  γονν  είς  την  της  Κοίλης  Σνρίας  Άντιόχειαν 

*5  6  Ίοβιανός  καταντήΰας  τονς  τών  χριστιανών  ιερείς, 
οόοι  τε  επϊ  Κωνβταντίον  καϊ  οβοι  επϊ  τον  παραβά-Ό 
τον  τών  εκκλησιών  έξηλάθηΰαν,  εις  αντάς  επανηγαγε 
καϊ  προ  τών  άλλων  τον  μεγαν  Άθανάΰιον  επϊ  Άλε- 
ξάνδρειαν.    εξ   Αντιοχείας    δε    είς  Θαρΰόν   γεγονώς 

2ο  καϊ  το  μνήμα  κοΰμήαας  τον  Ίονλιανον,  έπανηει'  καϊ 
είς  "Αγκνραν  της  Γαλατίας  γενόμενος  κάκειθεν 
άπάρας  καϊ  βταθμόν  προελθών,  είς  Λαδάοτανά  τε 
καταλνβας ,  αίφνίδιον  τετελεντηκεν ,  ώς  μεν  έ'νιοι 
βννεγράψαντο,  άρτιφνεΐς  μνκητας  δηλητηρίονς  φα- 

25  γών '  ην  γαρ  λιτός  περϊ  δίαιταν '  ώς  δ'  έτεροι,  χει-  \νΊΠ24 
μώνος  όντος  εν  οίκήματι  κατεδαρθε  νέον  εμπεπλα- 
βμένω  κονία,  καϊ  δια  το  τον  'ψνχονς  πολν  άνθρά-^Ή^ 
κων  άναφθεντων  εντός,  άτμϊς  εκ  της  κονίας  πνρον- 
μένης  άνεδόθη  πολλή,  καϊ  δι'  αντής  άπεπνίγη  κοι- 

30  μώμενος,  μηδ'  αίβθόμενος  της  πνιγμονής,  εξ  οί'νον 
καρηβαρών'  πολλώ  γαρ  λέγεται  κεχρήοθαι  άκράτω. 
καϊ  ονδε  ή  γννή  αντον  έ'φθη  τοντον  θεάσαβθαι,  καϊ 


218  ιλβ.  XIII.  Ο  ΑΡ.  XIV.  XV. 

ταντα  εις  νπαντήν  αντον  προελ&ονσα  μετά  βαΰιλικής 
πομπής  6νν  τω  νιω  αντον  Βαρωνιανω.  θανόντος 
μεντοι  τον  Ίοβιανον  ο£  ΰτρατιώται  6κν&ρωπάζοντες 
την  Νίκαιαν  κατειλήφαΰι,  και  γεγονότες  εκεί  περί 
βαΰιλέως  έβονλενοντο.  καί  οί  μεν  τόνδε,  οι  δε  τόνδε  5 
ώνόμαζον,  οι  πλείονς  δ'  έπι  τω  Σαλονβτίω  νπάρχω 
των  πραιτωρίων  τνγχάνοντι  ώμοφώνηβαν.  6  δ* 
Β  άπηνήνατο,  το  γήρας  είς  παραίτηΰιν  προβαλλόμενος, 
αίτονμένων  δε  τον  τούτον  νίόν,  ον  κατένενΰε,  δια 
νεότητα  και  γνώμης  άφελειαν  κρίνας  εκείνον  προς  ίο 
αρχήν  τοιαντην  άνεπιτήδειον.  διό  μετά  των  άλλων 
και  αντός  6  Σαλονύτιος  βαΰιλεα  και  απόντα  τον 
Οναλεντινιανόν  εψηφίβατο.  6  μεντοι  Ίοβιανός  εν6ε- 
βής  ην  περί  το  δόγμα  και  άγα&ο&ελής.  οί'νον  δ' 
ήττητο  καί  άφροδιβίων ,  και  την  τον  ΰώματος  άνα-  ΐ5 
δρομήν  ενμήκης  έτνγχανε  και  γραμμάτων  ονκ  άπει- 
ρος, ός  όπίΰω  ποτέ  τον  Ίονλιανον  πορενόμενος  ως 
χιλίαρχος,  εν  τόπω  κατάντει  προϊόντος,  έπάτηβε  το 
κράΰπεδον  τής  πορφνρίδος  αντον.  6  δε,  εϊτ  εκ  τον- 
τον  διάδοχον  αντον  τον  Ίοβιανόν  ετεκμήρατο  εϊτ  εκ  2ο 
€  μαντείας  εγνω  τοντό  τίνος,  εϊπεν  "αΐ&ε  καν  άνθρω- 
πος*, ήρξε  δε  ονδ'  όλονς  μήνας  οκτώ.  6  μεντοι 
νεκρός  αντον  εις  το  Βνζάντιον  άνακομι6%•εϊς  εν  τω 
των  άγιων  Άποΰτόλων  ετάφη  ναω,  όπον  μετά  ταντα 
6ν  ν  ετάφη  και  ή  γννή  αντον  Χαριτώ.  %&ανε  δε  Ίο-  25 
βιανός  τρίτον  άγων  τής  ηλικίας  έτος  επί  τριακοΰτω. 
15  Οντω    μεν    ονν,    ως   εί'ρηται,    Οναλεντινιανός 

έψήφιΰτο  βαΰιλενς.    άχ&εϊς  δε  καϊ  αναρρήσεις  και 
τά  βαΰιλικά  περιέ&ετο  ΰνμβολα.    6  δε  Σαλονβτιος, 
οτι  ΰπονδήν  ενεδείζατο  άναρρη&ήναι  αυτόν,  άμοιβήν  3ο 
ητει  των  τής  επαρχότητος  άνε&ήναι  φροντίδων,  και 
6  βαϋιλενς  "διά  τοντο"  είπε  "τοΰοντων  μοι  πραγμά- 


ΜΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XV.  219 

των  επεφόρτιβας  όγκον,   ϊν    αυτός   μηδ'   έφάπτοιο 
τούτον39;  ώρμητο  δε   Οναλεντινιανός    έκ  Παιονίας.  ϋ 
ήν  δ1  εύΰεβης  τα  προς  τον  Ο'εόν'  διο  καϊ  ύπερορία 
αυτόν  ο  Ιουλιανός  κατεδίκαβεν '  είτα  τριβούνον  άρι- 

5  &μού  της  νπερορίας  άνακλη&έντα  εποίηΰεν.  ούτος 
καϊ  την  ίβχύν  γενναιότατος  καϊ  την  γνώμην  ήν  δι- 
καιότατος, διό  καϊ  των  αρχάς  τότε  μετιόντων  πολ- 
λούς ώς  άδνκοϋντας  έτιμωρήβατο,  τον  κρατούντα 
λέγων    απαιτείσαι    δικαιοσύνης    προ    των    άλλων 

ίο  φροντίζειν.  ούτος  κοινωνόν  της  βασιλείας  Ουάλεντα 
τον  άδελφόν  προΰελάβετο  καϊ  την  εώαν  μοΐραν  αύ- 
τω  πιΰτεύβας,  αυτός  εν  τοις  εαπερίοις  διέτριβε  καϊ 
πολέμους  κατά  βαρβάρων  όυγκροτήΰας  πολλούς  τρό- 
παια κατ    εκείνων  έβτηβατο.    είχε  δε  προ  της  βα6ι-?Ι130 

15  λείας  νιόν  κεκλημένον  Γρατιανόν,  ος  αύτω  εκ  της 
γαμέτης  Σευήρας  έγένετο'  ον  καϊ  άνηγόρευβεν  αυ- 
τοκράτορα, εγημε  δε  καϊ  δευτέραν  γυναίκα,  ετι  πε- 
ριούΰης  καϊ  της  προτέρας.  Ίουβτϊνα  ήν  ή  δευτέρα, 
εξ   ής   καϊ  τον  νέον   έγείνατο    Ούαλεντινιανόν   και 

2ο  θυγατέρας  Ίούΰταν,  Τράταν,  καϊ  Γάλλαν.    έπϊ  τού- 
του τελευτήβαντος  Ευδοξίου  του  κακοδόξου  της  νέας 
Ρώμης  άρχιερέως,  άντειύήχ&η  /ύημόψιλος  ομόδοξος \ΥΊΙΙ26 
τυγχάνων  τω  προ  αυτού '    ος  έπ    ετεβι  δώδεκα  της 
έκκληύίας  έκράτηβεν.    ούτος  ό  βαβιλεύς,  καϊ  τον  μέ- 

25  γαν  Άμβρόΰιον  έπίύκοπον  της  Μεδιολάνων  προεχει- 
ρίβατο  πόλεως,    μα&ών  δε  περί  του  αδελφού  Ούά- 
λεντος  ότι  της  Άρειανικής  αντιποιείται  αιρέΰεως  καϊ 
πάντας  βιάζει  ταύτη  βυντί&εβ&αι,    διά  γραμμάτων  Β 
επιπλήττει  αυτόν  καϊ  άποβτήναι  παραινεί  της  αίρέ- 

3ο  βεως.  6  δε  του  οικείου  θελήματος  ουκ  άφίΰτατο 
καϊ  μάλλον  κατά  των  ορθοδόξων  εξηγριαίνετο.  'Ρο- 
δανός  δέ  τις  πραιπόβιτος  παρά  Ουαλεντινιανω  μέγα 


220  ιλβ.  XIII.  Ο  ΑΡ.  XV.  XVI. 

ηδύνατο.    κατ*  αυτού  προΰήλ&ε  γυνή   τις  Βερνίκη 
καλούμενη  τω  βαβιλει  Ουαλεντινιανω  άδικίαν  ίπεγ- 
καλούβα  τω  πραιποβίτω.    έρευνήΰας  γούν  6  αυτο- 
κράτωρ, καϊ  γνούς  μη  ψεύδεΰ&αι  την  γυναίκα,  προΰ- 
καλεΰάμενος  τον    πραιπόύιτον ,    δεραπεύΰαι    κεκέ-  & 
λευκέ  τη  γυναικϊ  το  αδίκημα,   κάκεΐνος  τη  παρρηΰία 
τη  προς  τον  βαύιλεα  θαρρών,  ουδένα  λόγον  ε&ετο 
της  αδικούμενης,    προβήλ&εν  ούν  και  αύθις  τω  βα- 
ΰιλεί  η  γυνή'  καϊ  ος  μαθών  μήτινα  θέύθαι  φροντίδα 
Ο  της  γυναικός  τον  πραιπόΰιτον ,  αυτίκα  γυμνοί  μεν  ίο 
εκείνον  του  αξιώματος ,   κελεύει  δε  δεθέντα  εν  τω 
θεάτρω    περιαχθηναι,    αγώνος    ιππικού    αγομένου, 
κηρύκων  αυτού  προαγόντων  καϊ  το  εις  την  γυναίκα 
βοώντων    αδίκημα   και  τού   βαϋιλικού  κελεύσματος 
την  παρακοήν'  και  μετά  την  περιαγωγήν  και  το  κή~  *& 
ρυγμα    εκεί  παρευθύ  καυθηναι  αυτόν,     καϊ  6  μεν 
τοιούτον  εύρατο  τέλος '  η  δε  πάΰα  εκείνου  περιουΰία 
τη  γυναικϊ  δια  βαβιλείου  παρακεχωρητο  γράμματος, 
εξέλιπε    δε   6    βαΰιλεύς  ούτος  ίν  Γαλλίαις  διάγων, 
άπολαύύας  χρόνου  μακρού '   εβίω  γαρ  έ'τη  προς  τε'α-  2<> 
ΰαρόιν  ογδοηκοντα ,  ένδεκα  τούτων  βαΰιλεύΰας  ένι- 
αυτούς.    καϊ  τον  υίόν  Γρατιανόν  της  βαΰιλείας  των 
ϋ  εβπερίων  διάδοχον  καταλελοιπως. 
16  Ουάλης  δε   των  άρειανιζόντων  υπέρμαχων    ως 

όμογνωμων  αύτοΐς ,  τους  ορθοδόξους  εδίωκε  καϊ Ά 
πολλά  έπήνεγκεν  αύτοΐς  τα  δεινά,  τη  οικεία  ΰυζύγω 
Αομνίνα  πειθόμενος.  καί  ποτέ  εν  Νικομήδεια  διά~ 
γοντι,  προΰήλθον  αύτω  εις  πρεΰβείαν  εκ  τού  των 
ορθοδόξων  ΰυοτηματος  άνδρες  ιερατικοί  ογδοηκον- 
τα, ους  απαντάς  6υν  τω  πλοίω,  δι  ου  εκομίξοντο,  30 
καυθήναι  προΰεταξε.  καϊ  κατεφλέχθηδαν  πάντες  ίν 
με6η  τη  θαλάΰΰη  βύν  τη  νηϊ  άχρι  Λακυβίζης  διαρ- 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XVI.  221 

κεσάστ].     ων   καϊ   6   μέγας   έν  θεολογία  Γρηγόριος 
μέμνηται,  λέγων,  Πρεσβυτέρων  εμπρησμοί  δαλάττιοι. 
ον  μόνον  δε  τους  όρ&οδόΐ,ους  έκόλαζεν ,  αλλά  κανΡΐΐΒί 
τάς  εκκλησίας  άπάσας  άπένεμε  τοις  Άρειανοϊς,  τους 

5  όρ&οδόζους  επισκόπους  έκδιώκων  αυτών,  λέγεται 
γοϋν  και  της  έν  Νίκαια  κα&ολικής  εκκλησίας  έκδιω- 
χ&έντας  τους  του  όρ&ού  δόγματος  τω  μεγάλω  προσ- 
ελ&εϊν  Βασιλείω,  κάκεϊνον  πρεσβεύσαι  περί  τούτου 
προς  τον  Ούάλεντα,  τον  δε  μη  πεί&εσ&αι,  και  τον 

ίο  μέγαν  φάναι  Βασίλειον  ώς  έπιτρεπτέον,  ώ  βασιλεύ, 
την  περί  τούτου  κρίσιν  τω  $εώ  ,  καϊ  κλειΰ&ήτω  μεν 
ασφαλώς  6  ναός,  εκτός  δ'  έστώτες  οι  τα  Αρείου 
φρονοϋντες  δείσ&ωσαν  του  &εοϋ.  καϊ  ει  μεν  αυτο- 
μάτως αύτοΐς  ανοιχτή  6  ναός,   έχέτωσαν  αυτόν '    ει 

15  #£  μη  άνοιγη,  έπιτρεπτέον  και  ήμΐν  δεη&ήναι  του 
&εοϋ.    και  ει  μεν  αυτομάτως  άναπετασ&ώσιν  αί  πύ-  Β 
λαι,    νομιΟτέον    εκ   &εοϋ    προσκληρω&ήναι  ημΐν   το 
&εΐον  τεμενιύμα'   εί  δ\  ούδ'  ημΐν  το  ιερόν  άνοιγή, 
και  ούτως  άνείσ&ω  αυτό  τοις  άρειανίξουΰιν.    ηρεΰε 

20  ταύτα  τω  βασιλεΐ,  και  γενέσθαι  ούτως  έπέτρεψεν. 
έκλείσ&η  ούν  πάντο%εν  6  εν  Νίκαια  ναός.  Βδίονχο 
οι  άρειανίξοντες  και  ήδολέσχουν  εφ'  ίκανόν ,  6  δε 
ναός  ουκ  ηνεωκτο.  όψε  δε  ποτέ  τών  αιρετικών  με- 
ταστάντων,   οι    όρ&όδοζοι    τού   μεγάλου  Βασιλείου 

25  προϊσταμένου  αυτών  της  δεήσεως  ηρξαντο'  και  αυ-ν\αΐΙ27 
τίκα  τών  κλείθρων  διαρραγέντων  καϊ  τών  μοχλών, 
αί  πύλαι  διέστησαν  άπ'  αλλήλων,  και  τών  εισόδου 
τοις  πιστοΐς  παρεχώρησαν.  ούτος  6  βασιλεύς  "Ελλησι 
μεν  έδίδου  θυσίας  ποιεϊν,  καϊ'ΐουδαίοις  προσέκειτο' 

3ο  τοις  δ'  όρ&οδόζοις  μόνοις  άντέκειτο.  Σκυ&ών  δε  την  ο 
Θρακωαν  καϊ  Μακεδονικην  κατατρεχόντων   χώραν, 
έ%ηει  τούτοις  αντιταγμένος,    οτε  καϊ  ο  μέγας  πατήρ 


222  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XVI. 

Ίβαάκιος  έφίππω  αντώ  έντνχών  "άπόδος"  εφη  "τάς 
έκκληβίας  τοις  όρ&οδόζοις,  ώ  βαΰιλεν ,  και  16%ί  ώς 
έπανήξεις  νενικηκώς'  ει  δε  κατά  &εον  ΰτρατενη,  ονκ 
έπανήξεις  έκεϊ&ενΓ  ώργίύ&η  επί  τούτοις  6  δν66εβέ- 
ΰτατος  βαΰιλενς ,  καϊ  φρονρεΐΰ&αι  προύτάττει  τον  5 
άγιον,  εως  επανελενόεται.  ο  δε  ηεί  6ν  νποβτρέψεις" 
εφη  "ον  λελάληκεν  εν  ίμοϊ  δ  &εός".  καϊ  εν  όνείρω 
δε  ε&εάΰατο  δ  Ονάλης  άνδρα  τινά  λέγοντα  αντώ, 
°  τάχος  βάδιζε  προς  Μίμαντα  τον  μέγαν, 

έν&α  μόρος  6ε  δεινός  αρπάζει,  τάλαν.  ^ 

δινπνιΰ&είς  ονν  έπνν&άνετο  τις  αν  εϊη  δ  Μίμας. 
καί  τις  των  λόγοις  έΰχολακότων ,  τοιούτοι  γάρ  τοις 
βαβιλενΟι  ΰνμπαρωμάρτονν  τε  καϊ  ωκείωντο,  ώς  ε£&ε 
και  ννν,  εφη  αντώ  ορός  είναι  της  Άβιας  τον  Μί- 
μαντα προς  τη  δαλάβύη  κείμενον.  τούτον  δε  και  15 
τον  "Ομηρον  εν  Όδνΰύεία  μεμνήβ&αι  λέγοντα  "παρ 
ηνεμόεντα  Μίμαντα".  καϊ  ο  ς  εφη  "τις  ονν  μοι  ανάγ- 
κη το  ορός  τοντο  καταλαβεΐν  κάκεΐΰε  δανεϊν ;"  βτρα- 
τενύας  ονν  κατά  Σκν&ών  καϊ  περί  την  Θράκην 
αντοϊς  ύνμβαλών,  αίΰχρώς  ήττή&η  και  φενγων  εν  20 
οίκηματι  κατεκρνφδη'  παρ*  ω  άχνρώδης  6εο*ώρεντο 
ΰνρφετός.  των  ονν  Σκν&ών  μετά  την  ητταν  τον 
ΡΠ32  βαΰιλέως  την  χωράν  έκείνην  ληιζομένων  και  έμπι- 
πρώντων  και  τάς  οικίας,  κάκεινο  το  οίκημα  καταπέ- 
πρηΰτο,  και  δ  Ονάλης  διέφ&αρτο  εν  αντώ.  δ  /^εντοί-  25 
άγιος  Ίΰαάκιος  κα&ειργ μένος  την  κατάφλεζιν  τον 
Ονάλεντος  έγνώκει  τω  πνενματι,  καϊ  είπε  τοΓ^  παρα- 
τνχονβιν  εκεί  ώς  Ονάλης  άρτι  δνήΰκει  δια  πνρός. 
ΰημειω&είύης  ονν  της  ημέρας,  έγνώβ&η  μετά  ταντα 
μη  πλανη&ηναι  τον  άγων.  μετά  δε  την  τών  βαρβά-  30 
ρων  έκεΐ&εν  νπαναχώρηβιν  το  όώμα  τον  βαΰιλέως 
αναζητούντων  τινών,  ενρέ&η  τάφος  εν  τη  οικία,  εν 


ΕΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XVI.  223 

ήπερ  εκείνος  εκέκαυτο,  παλαιού  τίνος  έχων  επίγραμμα 

"ενζαν&α  Μίμας  Μακεδών  ΰτρατηγέτης." 
τούτω  τω  βαΰιλεΐ  επανέΰτη  Προκόπιος  6  ανεψιός  Ίου-  Β 
λιανού,  και  έκράτηΰε  τον  Βυζαντίου,  προδο&ύς  δε 
5  παρά  των  οικείων,  και  προοδεύεις  έκ  των  σκελών 
δυο  δενδροις  βία  κλι&είσι,  των  δένδρων  άνε&έντων 
διεσπάσ&η  6  δείλαιος,  κα&7]ρέ&η  δε  τότε  καϊ  τα  τείχη 
της  πόλεως  Χαλκηδόνος ,  ως  των  αυτής  πολιτών  τα 
Προκοπίου  φρονουντων'  ων  καδαιρουμενων  εύρέ&η 
ίο  πλά%  εν  τοί^  δεμελίοις  αυτών  έχουσα  γεγραμμένα 
ταυτί' 

αλλ9  ότε  δη  Νυμφαι  ιερόν  κατά  άστυ  χορείην 
τερπόμεναι  στήσονται  εΰ'στεφέας  κατ    αγυιάς , 
κα\  τείχος  λουτροϊσι  πολύστονον  εσσεται  άλκαρ, 
15       δη  τότε  μυρία  φϋλα  πολυβπερέων  ανθρώπων 

άγρια,  μαργαίνοντα,  κακήν  επιειμενα  άλκήν,  Ο 

Ίστρου  Κιμμερίοιο  πόρον  διαβάντα  σύν  αιχμή 
και  Σκυ&ικήν  όλεΰει  χώραν  καϊ  Μυΰίδα  ^αίαι/. 
Θρηικίης  δ'  έπιβάντα  συν  έλπίσι  μαινομένηΰιν 
20      αυτού  κεν  βιότοιο  τέλος  καϊ  πότμον  επίσποι. 
6  μεν  ούν  Ουάλης  τη  τών  τειχών  της  Χαλκηδόνος 
ύλη  εις  οίκοδομήν  όλκοϋ  εχρήβατο  ύδατος,  ον  άγω- 
γόν  ή  δημώδης  ονομάζει  φωνή,  καϊ  τούτον  Ουάλεν- 
τα  επωνόμασε,  δι   ου  πεποίηκεν  εις  τήν  πόλιν  ύδωρ 
25  είσάγεσ&αι,  ΐν'  αφθονία  ύδατος  εί'η  αυτή  καϊ  προς 
άλλην  χρήΰιν   και  προς  λουτρά.     6   δε  της  πόλεως 
έπαρχος  Νυμφαΐον  εν  τω  καλουμένω  Ταυρω  κατε- 
σκευάκει,  τάς  εκ  του  τών  υδάτων  όλκοϋ  χάριτας  εκ 
τούτου  παραδεικνύς.    οϊς  εΐπετο  και  ή  τών  βαρβά-ΐ> 
3ο  ρων  έπέλευσις,  κατά  τα  γεγραμμένα  εν  τή  πλακί,  οϊ 
εληίσαντο  μεν  τήν  Θράκην,  περί  δε  αυτήν  κατηνα- ΛΎ1ΙΙΖ8 
λώ&ηΰαν  ύστερον,      έπι  τούτου  δή  του   Ουάλεντος 


224  ιίβ.  XIII.  ΟΑΡ.  XVI.  XVII. 

λέγεται  Λιβάνιος  ο  ϋοφιβτής  και  Ίάμβλιχος  6  Πρό- 
κλου διδάΰκαλος,  άλεκτορομαντείαν  ποιήΰαι,  ζητοϋν- 
τες  γνώναι  τον  μετά  τον  Ούάλεντα  βαΰιλεύΰοντα. 
η  δε  τοιαύτη,  ως  λόγος,  έΰτίν.  εν  κόνει  τα  εί'κοΰι 
τέΰϋαρα  γράφονται  γράμματα,  και  τούτων  έκάΰτω  5 
ΰίτου  κόκκος  η  κριθής  επιτίθεται,  ειτ'  αλέκτωρ 
άφίεται,  έπαδομένων  έπϊ  τούτοις  τινών  επωδών,  και 
καταΰκοπεΐται  έκ  τίνων  ΰτοιχείων  λαμβάνει  κόκκους. 
ΡΙΙ33καΙ  ταύτα  συντιθέμενα  δήλωΰιν  ποιεΐΰθαι  του  ζη- 
τουμένου δοξάζεται,  τοϋτο  τοίνυν  κάκεΐνοι  τότε  ίο 
ποιήααντες  ειδον  λαβόντα  τον  αλέκτορα  τον  εν  τω 
θήτα  κόκκον  και  τον  εν  τω  ε,  τον  εν  τω  ο  και  τον  εν 
τω  δ.  εδοζεν  ούν  αμφίβολον  το  δηλούμενον.  η  γαρ 
Θεόδωρον  εδόκει  δηλοΰν  η  Θεοδόΰιον  η  Θεόδοτον. 
τοϋτο  μαθών  6  Ουάλης  πολλούς  τών  τοιούτοις  κε-  ΐ5 
κλημένων  όνόμαύιν  ύποπτεύΰας  άπώλεβεν.  έζήτει 
δε  και  αυτούς  τους  την  μαντείαν  ποιήύαντας.  όθεν 
την  εκείνου  δείΰας  ωμότητα  6  Ίάμβλιχος,  φάρμακον 
δηλητήριον  πεπωκώς,  ως  τίνες  ίΰτορήκαΰιν,  εαυτόν 
του  ζην  ύπε%ήγαγεν.  ην  γαρ  δυΰπαραίτητος  τάς  2ο 
οργάς  6  Ουάλης '  όθεν  και  ελεγεν  ως  6  ταχύ  μετα- 
Β  θέμενος  της  οργής  καϊ  του  δικαίου  αν  μετάθοιτο 
τάχιΰτα.  ούτος  έτη  βεβαβίλευκε  δέκα  επί  τριόϊ  και 
μήνας  τέΰΰαρας  και  άζίως  της  οικείας  δυΰβεβείας 
διφέθαρτο.  25 

17  Γρατιανός  δε  6  υιός  Ουαλεντινιανού  και  Ουα- 
λεντινιανός  ο  νέος  ό  τούτου  αδελφός  της  "Ρωμαϊκής 
αρχής  γεγόναβιν  εγκρατείς"  μόνος  μεν  γάρ  6  Γρα- 
τιανός  παρά  του  πατρός  άνερρηθη,  ώΰπερ  ηδη  ίΰτό- 
ρηται.  οτε  δε  ό  Ουαλεντινιανός  έτελεύτηύεν ,  ού  30 
παρήν  ούτος  επί  τω  θανάτω  τω  του  πατρός,  η 
γοϋν    ϋτρατιά   τηνικαύτα   τον  νέον  Ουαλεντινιανόν 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XVII.  225 

βαΰιλέα  άνεΐπε  τετραετή  τότε  τνγχάνοντα.  επανελ- 
&ών  δ'  εκ  της  αποδημίας  Γρατιανός  τους  μεν  6τρα- 
τιώτας  εκάκιΰε  καί  τινας  αυτών  καϊ  εκάκωΰε,  κολά-  Ο 
6ας  τους  της  τον  αδελφού  πρώτον ργονς  άνσρρη- 
5  6εως,  ώς  ατερ  γνώμης  αντον  βαΰιλέως  όντος  άλλον 
άναγορενΰαντας.  τον  δε  άδελφόν  αντον  ΰννάρχειν 
ον  παρητήόατο,  άλλα  κοινωνόν  της  βασιλείας  προΰ- 
είλετο.  ούτος  6  βαϋιλενς  τον  πατέρα  εξήλωΰεν  εις 
ενύέβειαν.  ο^εν  καϊ  τω  &είω  Ονάλεντι  ύνμμαχίαν 
ίο  αΐτηΰαντί  ποτέ  κατά  των  Σκν&ών  εξ  αντον ,  ον 
παρέΰχετο,  γράψας  αντω  ώς  ον  δει  τω  έχ&ρώ  τον 
&εον  ΰνμμαχεΐν.  τοις  δ'  εζελα&εΐβι  ποιμέοι  των  οι- 
κείων εκκλησιών  διά  δόγματος  έφήκε  την  είς  αντάς 
νπονόΰτηβιν.  τών  δ\  Σκν&ών  μετά  την  Ονάλεν- 
15  τος  ήτταν  εζογκω&ε'ντων  το  φρόνημα ,  καϊ  την  τε 
Θράκην  ληιξομένων  καϊ  τά  περί  αντήν  καϊ  άκα&έ-Ό 
κτων  όντων,  τον  ε%  (Ιϋπανίας  μετεκαλέΰατο  Θεοδό- 
ΰιον,  η  δε  Ίβπανία  της  Ευρωπαίας  Ιβηρίας  έβτϊ 
πόλις  η  διαφορωτάτη  τών  εν  αυτή,  άνδρα  γενναιότα- 
το τόν  τε  και  ενΰεβέότατον.  τοντον  ονν  προχειριΰάμε- 
νος  ότρατηγόν  μετά  ΰτρατιάς  κατά  τών  βαρβάρων 
εκπέπομφεν'  ος  6νμβαλών  αντοΐς  και  νικηβας  τρό- 
παιον  ηρατο,  πλή&ονς  μεν  Σκν&ικον  καταΰφαγεντος 
εν  τω  πολεμώ  πολλον ,  τών  δε  λοιπών  εις  φνγην 
25  τραπέντων,  και  τών  μεν  άπολλνμένων  εν  τω  κατα- 
λαμβάνεδ&αι,  τών  δ'  νπ"  αλλήλων  διαφ&αρέντων  εν 
τΎ\  φνγη.  πάντων  τοίννν  ύχεδόν  τών  βαρβάρων 
εκείνων  άπολωλότων,  την  (^τρατ^αν  εκεί  καταλείψας 
ο  Θεοδόσιος ,  αντός  προς  τόν  Γρατιανόν  της  νίκης 
3ο  ήκεν  αντάγγελος  εν  Παιονία  τότε  διάγοντα,  άπαγ- 
γείλας  δε  την  νίκην  τω  βαόιλεΐ  και  τόν  τών  βαρβά-ριι^ί 
ρων  εναγγελιΰάμενος  όλε&ρον ,  ηπιΰτεΐτο  διά  τε  το  Α• 

ΖΟΝΑΚΑΒ    ΙΙΓ.  15 


226  ΙΛΒ.  χπΐ.  ΟΑΡ.  XVII.  XVIII. 

"νπ  112  9  τον  έ'ργον  ταχύ  καϊ  το  δνόμαχώτατον  των  Σκν&ών. 
επεϊ  δ  εγνω  το  άλη&ες  καϊ  την  των  βαρβάρων 
φ&οράν  6  αυτοκράτωρ  πεπληροφόρητο,  καϊ  έ&αύμα6ε 
τον  άνδρα  της  τε  ταχντήτος  καϊ  τον  άριότεύματος 
ένεκα  καϊ  επήνεΰεν.  ήδη  δε  και  της  Ούάλεντος  μοί-  5 
ρας  προΰκτη&είΰης  αύτω  μετά  την  εκείνον  φ&οράν 
άπιδών  προς  το  άπειρον  ΰχεδόν  της  αρχής  καϊ  ΰννι- 
δών  ώς  ονχ  ο  ιός  τ  αν  εϊη  αυτός  μόνος  την  τοΰαν- 
την  ίδύνειν  αρχήν,  βαΰιλεα  της  νέας  (Ρώμης  αναγο- 
ρεύει τον  Θεοδο6ιον ,  άμα  μεν  της  άριβτείας  αντον  ίο 
αμειβόμενος ,   άμα  δε  καϊ  μηδένα  κρίνας  έτερον  εις 

Β  κοινωνίαν  της  αρχής  τούτον  κρείττω  εΰόμενον.  τήν 
γονν  εωαν  άπαΰαν  καϊ  τήν  Θράκην  αντω  άνα&έμε- 
νος,  εκείνος  εαντω  άπεκλήρω6ε  τά  έαπέρια.  καϊ  έπϊ 
τάς  Γαλλίας  γενόμενος  άνηρέ&η  δόλω  νπ'  Άνδρα-  15 
γα&ίον  τον  βτρατηγού ,  βααιλεύΰας  μετά  τήν  τον 
πατρός  αυτού  τελεντήν  έπϊ  ένιαντούς  εξ. 
18  Τον    δε    Γρατιανού    τελεντήΰαντος   κατελείφ&η 

βαΰιλενς  αυτοκράτωρ  των  έοπερίων  ο  νέος  Οναλεν- 
τινιανός ,  μήπω  δε  πρόβηβος  γεγονώς.  ος  νπο  -  20 
φ&αρεϊς  παρά  της  μητρός  Ίονΰτίνης  άρειανιζονβης 
τω  των  Άρειανών  όννέ&ετο  δόγματι  και  τοις  όρ&ο- 
δόζοις  άντέκειτο.  επαναβτάντος  ονν  αντω  τον  Μα- 
ζίμον   καϊ  τνραννίδι  επιχειρήο 'αντος  καϊ   εν  μάχαις 

Ο  νπερτερήσαντος,  έγραφε  προς  τον  βαΰιλέα  Θεοδόύιον  25 
τά  ύνμβάντα,  ύνμμαχίαν  αιτούμενος,  κάκεϊνος  μή 
δεϊν  &ανμάζειν  άντέγραψεν  ει  ο  δούλος  υπερτερεί 
δεΰπότον  κατεξαναΰτάς  τον  τον  οίκεϊον  ά&ετούντος 
δεβπότην  καϊ  κτίΰμα  καϊ  δούλον  καλούντος  τον 
κτίβτην,  καϊ  τω  πατρϊ  όμοούΰιον  καϊ  όμότιμον.  άπελ-  30 
&ών  δε  εις  βνμμαχίαν  αντον  τόν  τε  Μάζιμον  6νλ- 
λαβών  ανεΐλε  καϊ  τόν  ύτρατηγόν  Άνδραγά&ιον ,  ός 


Ι,ΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XVIII.  227 

έδολοφόνηβε  τον  Γρατιανόν.  είτ  αν&ις  Ευγένιος 
έπανέατη  κατά  τον  νέον  Οναλεντινιανον  και  τνραν- 
νίδι  έπέ&ετο.  φοβη&εϊς  ονν  Οναλεντινιανός  άγχόνγι 
τον  βίον  εαντόν  νπεξήγαγε.  και  μα&ών  την  Ενγε- 
5  νίον  τυραννίδα  Θεοδόΰιος  έζεύτράτενΰε  κατ  αν- 
τον.  και  εις  θεβΰαλονίκην  έλ&ών  μετά  τον  ΰτρα-  ΐ> 
τενματος,  εκείνος  μεν  ύβρί6&η  νπό  των  ®εΰ(5αλονι- 
κέων ,  6  #ε  έπαρχος  εφονεν&η,  όταΰιάΰαντος  τον 
δήμον  δι3   αιτίας  τινάς.    τότε  μίν  ονν   επί  τγ\   τον 

ίο  λαον  κινηΰει  εδοξεν  άνεζικακΰβαι  6  βαβιλενς'  μετά 
δε  ταντα  ιππικον  αγώνα  έκήρνζε,  και  τον  λαον 
ά&ροιΰ&έντος  επί  το  &έατρον  περιέΰτηόεν  αντοΐς  τά 
ΰτρατενματα,  καϊ  κατετόζενϋαν  τον  δημον  καϊ  κατη- 
κόντιβαν,  ωΰτε  &ανεΐν  έ%  αντών  άχρι  των  πεντεκαί- 

15  δέκα  χιλιάδων,  καϊ  όντως  έκπληβας  6  Θεοδόΰιος 
τον  &νμόν,  εκεΐ&εν  άπάρας  εις  την  πόλιν  των  Με- 
διολάνων  άφίκετο.  οπον  και  ηλέγχδη  παρά  τον  με- 
γάλον  'Λμβροΰίον  και  είβελ&εΐν  εις  την  έκκληβίαν 
ον  ΰνγκεχώρητο.    και  ον  πρότερον  εφηκεν  αντώ  τι)ι/ΡΙΙ35 

20  εις  το  &είον  δεμένος  εΐβοδον,  ει  μη  νόμον  ε&ετο  τάς 
ψήφονς  τάς  φονικάς  μη  πρότερον  έκβιβάζεαΰαι,  πριν 
αν  παρέλ&οιεν  μετά  την  ψήφον  ημέραι  τριάκοντα. 
τούτο  $'  έποίηϋε  διά  το  τον  βαΰιλέως  όζνρροπον  εις 
δνμόν,  ίνα  διά  των  τριάκοντα  ημερών  τον  %-νμον  κα~ 

25  ταΰτορενννμένον  απα&ώς  έπιβκέπτηται  τάς  ψήφονς 
καϊ  τάς  μεν  εννόμονς  κνροϊ,  τών  δε  δι  όργην  Ϊ6ως 
εψηφιΰμένων  άργίαν  καταψηφίζεται,  τω  δε  τνράννω 
Ενγενίω  βνμμίζας  εν  ταΐς  Γαλλίαις  6  Θεοδόοιος  νι- 
κά αντον  και  ΰνλλαμβάνει  και  αναιρεί,    οντος  6  βα- 

3ο  ΰιλενς  ίδιωτενων  είχε  γνναΐκα  ενΰεβη  τε  καϊ  6ω- 
φρονα  και  φιλόπτωχον  την  Πλακίλλαν,  ε%  ης  αντώ 
έγεννή&ηΰαν  Όνώριος  καϊ  Άρκάδιος '  ην  και  Ανγον- 

15* 


228  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XVIII. 

όταν  έποίηβε.  μετά  δε  την  βαβιλείαν  ΰανονΰης  αν- 
Β  της,  εγημε  Τάλλαν  την  Οναλεντινιανον  τον  μεγά- 
^νΐΙΙ30λοι>  θυγατέρα,  άποδημονντος  δε  τον  βαΰιλέως  εις 
τά  εοπέρια  ο£  Ίονδαϊοι  τον  της  πόλεως  επαρχον 
Όνώρατον  δεζιωΰάμενοι  κτίζονΰι  ΰνναγωγην  εν  τοις  5 
Χαλκοπρατείοις  πολντελή,  εκείνον  παραχωρήόαντος' 
ην  γαρ  τά  ^Ελλήνων  πρεΰβενων.  6  δε  της  πόλεως 
δήμος  άγανακτηΰας  επί  τοντω  έβλαβφημει  τον  επαρ- 
χον '  καϊ  ος  εν  ονδενϊ  λόγ.φ  τάς  βλασφημίας  πεποίη- 
το.  μη  φέρων  ονν  ο  λαός  πνρ  ένίηΰι  ννκτός  τη  κ 
ΰνναγωγη  καϊ  ταντην  εμπίπρηΰι.  γράφει  ονν  περί 
τούτου  τω  βαβιλεΐ  Θεοδοβίω  6  έπαρχος,  κάκεινος 
επίτιμα  τοις  τολμηΰαΰι  τον  έμπρηΰμόν  της  ΰνναγω- 
γης  εκτιόιν  των  άναλωμάτων  των  εις  αντην ,  καϊ 
Ο  εφίηΰιν  αν&ις  κτιϋ&ηναι  αντην.  τοντΟ  μα&ών  6  μέγας  ι| 
ΆμβρόοΊος,  τον  βαόιλέως  τη  πόλει  των  Μεδιολάνων 
ενδημούντος  καϊ  κατά  τίνα  των  δεσποτικών  εορτών 
είς  την  εκκληύίαν  άφικομενον,  ηρ%ατο  λέγειν  ((ΐνα  τι, 
βαΰιλεν ,  τον  εξ  ίδιώτον  6ε  βαβιλέα  ποιηβαντα  καϊ 
την  οίκείαν  έγχειρίΰαντα  ποίμνην,  ην  τω  εαντον  2< 
έκτηύατο  αΐματι,  και  ταινιώΰαντά  ΰον  την  κεφαλήν 
ανχμώΰαν  πρώην,  αντός  υβρίζεις,  τονς  ά&ετονντας 
αντόν  των  έπεγνωκότων  προτιμοτέρονς  τιθέμενος 
καϊ  δίκας  εΐόπράττων  νπερ  Ίονδαίων  χρι6τιανονς 
καϊ  βίαν  αντοΐς  έπάγων  εν  μέΰη  τη  πόλει,  εν  η  κη~  % 
ρνττεται  οΧριΰτός  και  προΰκννεΐται  ϋτανρός,  ΰννα- 
γωγην οικοδομηΰαιτοΐς  χριΰτοκτόνοις  ;"  καιδβαΰιλενς 
Γ)  προς  τον  ελεγχον  αώίεο'Ό'εις;  εφη  "και  δώΰομεν,  ω 
επίσκοπε,  τοις  δημοις  ατάκτως  καϊ  άναιδώς  εν  εννο- 
μονμέναις  πόλεύιν  ο6α  βονλονται  δράν ;"  *  αλλ  ονδε  9 
τοντο  δοτέον,  ώ  βαΰιλεν,"  6  ί*εοΟ£  Άμβρόΰιος  άντε- 
πηνεγκε  "το    ύνναγωγάς    εχειν    τονς   Ίονδαίονς    εν 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XVIII.  XIX.  229 

μέσω  πόλεως  ευσεβούς  και  βλάσφημους  εύχάς  άνα- 
πέμπειν  έπ'  άκροάσει  θεοσεβών."  μη  σύγε  τούτο 
θεσπίσαις^  όρ&οδοξότατε  Αύγουστε,  τούτοις  6  Θεο- 
δόσιος μαλαχ&εϊς  τοις  Βυζαντίοις  τε  άνηκε  το  έπιτί- 

5  μιον  καϊ  συναγωγήν  εντός  της  βασιλίδος  των  πόλεων 
τον  ς  Ιουδαίους  εχειν  άπείρηκε.  τοις  Άντιοχεύσι  δε 
φόρων  έπιταχ&έντων  νέων,  κινηθείς  ο  δήμος  εις 
άγανάκτησιν  δια  το  καινόν  της  εισπράξεως  εικόνας 
της  προτερας  γαμέτης  του  βασιλέως    Θεοδοσίου   εν 

ίο  τη  αγορά  της  πόλεως    αυτών  ίσταμένας  κατέσπασε 
καϊ  έ'συρεν  εν  ταΐς  δημοσίαις  όδοΐς.     διόπερ   όργι- 
σθεϊς  εκείνος,  τά  τε  δίκαια  της  πόλεως  άφείλετο  κίαΡΙΙ36 
τη   εκ  γειτόνων  Λαοδικεία  ταΰτην  υπέταξε  και  τους 
αύτης  πολίτας  διαθήσειν  ηπείλει  κακώς,  καϊ  διέθετο 

ΐδ  αν,  ει  μη  Φλαβιανός  6  τότε  της  Αντιοχείας  άρχιερεύς 
τω  βαΰιλεΐ  προσελθών  έπρέσβευσε  και  ένδοϋναι  αυ- 
τόν πεποίηκε  του  θυμού,  ότε  και  6  μέγας  πατήρ 
ο  Χρυσόστομος  Ιωάννης  τους  Ανδριάντας  επιγραφο- 
μένους  λόγους  συνέγραψε,  της  εν  Αντιόχεια  εκκλη- 

2ο  βίας  τυγχάνων  πρεσβύτερος. 

Τότε  καϊ  ο  πολύς  εν  θεολογία  Γρηγόριος ,  κε-  19 
κρυμμένως  πρώην  διδάσκων  τους  ορθοδόξους  εν  τώ 
της  αγίας  Αναστασίας  ναω  δια  την  των  αιρετικών 
άναίδειαν  καϊ  θρασύτητα  του  βασιλέως    Θεοδοσίου 

25  τας  εκκλησίας   τοις  όρθοδόξοις  άνεικότος   και   τους  Β 
αρειανίζοντας    έκδιώξαντος ,   παρρησία  τόν  τε   υίόν 
ομοου σιον  έκηρυττε  τω  πατρϊ  καϊ  το  αγιον  πνεύμα 
θεόν  αμφοιν  συμπροσκυνούμενον  και  συνδοξαζόμε- 
νον.    ο  γαρ  Μακεδόνιος,  ος  και  πατριάρχης  επ'  όλί- 

3ο  γον,  ως  ηδη  ίστόρηται,  της  Κωνσταντινουπόλεως 
γέγονε,  θεόν  αυτό  λέγεσθαι  ουκ  ηνείχετο,  άλλ'  ούδ' 
ίσοσθενες  τω  πατρί  καϊ  τω  υιω  ούτε  μην  όμοούσιον. 


230  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XIX. 

(5έό  και  ή  δευτέρα  τότε  βνγκεκρότητο  ΰννοδος,  τον 
βαβιλέως  π  ροΰτ  άπαντος,  εκατόν  καϊ  πεντήκοντα  ΰννα- 
&ροι6&έντων  &εοφόρων  πάτερων  εν  τή  βαΰιλενονόη 
των  πόλεων,  ων  προεζήρχον  εν  τοΐζ  άγώοιν  6  &εο- 

0  λόγος  καϊ  6  μέγας  Γρηγόριος  6  Νν66ης  επίσκοπος  5 
και  6  ιερός  Άμφιλόχιος ,  της  Ίκονιέων  προεβτώς  εκ- 
κλησίας, οι  το  πνεύμα  το  αγιον  καϊ  &εόν  έδογμάτι- 
6αν  καϊ  τω  πατρϊ  καϊ  τω  υίω  όμοούβιόν  τε  καϊ 
ομοδύναμον  καϊ  τον  Μακεδόνων  καϊ  τους  όμοδο- 
%ονντας  αντω  της  καθολικής  εκκληύίας  εζέκοψαν,  ίο 
\νΐΙΙ31  καϊ>  ε£§  το  άγων  ΰνμβολον  την  περί  τον  άγίον  πνεύ- 
ματος προ6ε'0•εντο  ΰνγγραφήν ,  από  τον  καϊ  εις  το 
πνενμα  το  αγιον  μέχρι  τέλονς,  καϊ  τα  εν  τη  πρώτη 
βννόδω  δογματιΰ&έντα  έπεβεβαίωΰαν.  ότε  και  τίνες 
των  έπιϋκόπων  βαΰκήναντες  τω  &εολόγω  τον  &ρό~  15 

Β  νον  χάριν  της  Κωνΰταντινονπόλεως  ον  κανονικώς 
είπον  αντόν  έπιβεβηκέναι  τον  &ρόνον,  ώς  ετερω 
πρότερον  έπικηρνχ&έντα.  διό  και  τον  ΰνντακτήριον 
6  άγιος  ΰνγγραψάμενος  και  δημοΰία  άνεγνωκώς  εζέ- 
6τη  τον  δρόνον  καϊ  είς  την  οίκείαν  πατρίδα  την 
Ναζιανζόν  επανήλ&ε.  κεχειροτόνητο  δε  της  Κων- 
ΰταντινονπόλεως  πατριάρχης  Νεκτάριος ,  Συγκλητι- 
κός άνήρ  και  πολιτικάς  αρχάς  ήννκώς.  τότε  και  6 
θρόνος  της  νέας  ( Ρώμης  δεντεραν  τά%ιν  έλαχε,  με- 
τά την  πρεΰβντεραν  'Ρωμην  ταχ&είς ,  των  ετέρων  κ 
#£  προκριθείς,  άλλα  καϊ  6  μέγας  Άμφιλόχιος  τότε 
ήζίον  τον  βαΰιλέα  έζελα&ήναι  της  πόλεως  τονς 
Άρειανονς,  οϊα  τον  νίόν  τον  &εον  βλαΰφημονντας, 
η  τέως  μη  παραχωρει6&αι  ύννάζεις  ποιεϊν.  ώς  δε 
ΡΙΙ37  νω&ή  προς  τοντο  έώρα  τον  Θεοδόύιον,  φυλάζας  και-  & 

^  ρόν,  ότε  και  6  'Λρκάδιος  Συνεδριάζων  ην  τω  πατρί, 
ειΰήλϋ'ε  και  τω  μεν  βαβιλει  την  προ6ηκον6αν  άπένει- 


ΕΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ/ΙΧΙΧ.Ιί  231 

με  και  πρόΰρηΰιν  και  προβκννηΰιν ,  προς  δε  τον 
Άρκάδιον  άμελώς  όντως  εφη  "χαίροις  καϊ  ύν ,  παι- 
δίονΓ  χαλεπήναντος  δε  τον  βαβιλεως  επί  τή  κατα- 
φρονηθεί τον  νίον,   ειτά  φηύιν  6  άγιος  "ύν  μεν  άν- 

5  θρωπος  ων  την  τον  παιδός  άτιμίαν  τον  ο~ον  πράως 
ονκ  ήνεγκας.  οϊει  δε  τον  θεόν  τονς  τον  εκείνον 
μονογενή  παΐδα  βλαόφημονντας  μη  βδελύττεόθαί  τε 
καϊ  άπεχθάνεβθαι,  μηδ'  όργίζεύθαι  κατά  των  εκχω- 
ρονντων  έκείνοις  τοις  όρθοδόξοις  όνναναΰτρέφεύθαι 

ίο  και  διαφθείρειν  πολλούς  ;"  θανμάΰας  ονν  επι  τη  με- 
θόδω  τον  άγίον  6  βαΰιλενς  δόγματι  τονς  των  αιρε- 
τικών ονλλόγονς  κεκώλνκε.    τον  τελενταΐον  δε  τν-  Β 
ραννήόαντα  καθελόντι  Ενγένιον  τούτω  τω  βαΰιλεΐ 
ή    των  "Ρωμαίων    αρχή  περιελήλνθε    ζύμπααα,    και 

15  αναγορεύει  τονς  δύο  νίονς  αντον  βαΰιλεΐς.  θέλων 
δε  και  της  εν  λόγοις  μεταΰχεΐν  αντονς  παιδείας  καϊ 
της  εν  ήθεύιν,  εκ  ' Ρώμης  ήγαγε  τον  μέγαν  Άρΰένιον 
διάκονον  οντά  της  εκεί  εκκληΰίας,  επί  ΰοφία  τε  καϊ 
αρετή  περιβόητον '  και  αντω  τονς  παΐδας  παρ  έδωκε, 

20  μή  ώς  βαΰιλενόιν  αντοΐς,  άλλ'  ως  ίδιώταις  καϊ  τοις 
τνχονβι  προύφέρεΰθαι  έντειλάμενος ,  και  μαΰτίζειν, 
ει  άμελονντας  όρωη  η  παρεζιόντας  τι  τον  καθήκον- 
τος, και  ώς  οίκείοις  τούτοις  κεχρήΰθαι  παιΰί.  τιμής 
δε  μεγάλης  ήζίωαε  τον  Άρβένιον  και  χρήμαΰι  κατε- 

25  τίλούτιΰεν.    ο  δε  τονς  παΐδας  παραλαβών,  έκείνονς 
μεν  επί  θρόνων  εκάθιζεν,  αντός  δ'  έΰτώς  έπλήρον 
τήν  διδαΰκαλίαν  αντοΐς.    καί  ποτέ  άθρόον  αντοΐς  6  Ο 
βαΰιλενς  έπιύτάς,  και  τονς  μεν  καθημένονς  ενρών, 
ίβτάμενον  δε  τόν'Αρύένιον,  ήγανάκτηβε,  και  τονς 

30  μεν  παΐδας  των  θρόνων  έξαναϋτήόας ,  καθίΰας  δε 
τον  Άρΰένιον ,  οντω  διδάόκειν  αντονς  διετάζατο. 
καϊ  ήΰαν  έκτοτε  οί  μεν  παρεΰτώτες  τω  διδαβκάλω, 


232  ιλβ.  XIII.  ΟΑΡ.  XIX.  XX. 

ο  #£  διδάβκων  καθήμενος,  ποτέ  τοίννν  παραΰφα- 
λέντι  τω  'Αρκαδίω  μάύτιγας  ένέτεινεν  6  διδάΰκαλος. 
6  δε  μηνιών  δια  ταντας  αντω  έπιβονλήν  βνντί&ηΰι 
κατ1  αντον  και  κτεΐναι  τον  άνδρα  διεμελέτηΰε,  κα\ 
τον  ύφαγέα  ητοίμαζε.  γνονς  δε  το  μελετώμενον  6 
Αρΰένιος  λά&ρα  των  βαβιλείων  νπανεχώρηόε ,  και 
εις  την  Σκήτιν  άπελ&ών  την  μονήρη  ζωήν  νπήλ&ε 
-°  και  ίύάγγελος  γε'γονε.  πολλήν  δε  αντον  δεμένος  ζή- 
τηΰιν  6  βαβιλενς  Θεοδόύιος  ονκ  εγνω  οποί  γης  ην. 
νούήβας  δ1  6  βαβιλενς  ούτος  εν  Μεδιολάνοις  μετήλ-  ίο 
λα%ε  την  ζωήν,  έπτακαίδεκα  ετη  την  βαΰιλείαν  ϊ&ν- 
νας  επί  πέντε  μηΰί,  μερίΰας  δε  ταντην  τοΓ§  δνΰϊν 
νίέΰιν  αντον,  και  τω  μεν  ^Αρκαδίω  την  νέαν  άπονεί- 
μας  *Ρώμην  και  το  εωον  τμήμα,  τω  Όνωρίω  δε  την 
πρεΰβντέραν  'Ρωμην  προβκληρώόας  και  τα  έΰπέρια.  ιδ 

"\νΐΙΙ32  Ηρχεν  μεν  ονν  εκάτερος  τοντων  της  άπονεμηδεί- 
<5ης  μοίρας  αντω,  και  γνόντες  ως  εν  τη  Σκήτει  μονά- 
ζων 6  μέγας  'Αρΰένιος  ην,  πλειΰτάκις  αντω  επεύτάλ- 

ϊΊ138κα6ιν  ενχεΰ&αι  άζιονντες  νπερ  αντών.    ο  δέ  γ  ε  Άρ- 

κάδιος  και  ιδία  τωάγίω  έπέβτειλε,  παρακαλών  ϋνγγνώ-  2θ' 
μην  ν  είμαι  αντω  δια  την  κατ1  αντον  έπιβονλήν,  και 
επέτρεπε  λαβείν  αντον  τον  τήςΑίγνπτον  πάΰης  δαΰμόν 
τον  ετονς  εκείνον  και  χρήΰαΰδαι  ως  αντω  προς  βονλής. 
6  δε  μέγας1  Αρΰένιος  άντεπιΰτεΐλαι  μεν  τοις  αντοκρά- 
τορβιν  ονκ  ήδέληΰε,  τοις  δ1  εις  αντον  άποΰταλεΐΰιν  25 
ειπείν  αντοΐς  ένετείλατο  οτι  ο  δέος  ΰνγχωρήβει  νμΐν 
και  τα  αντον  πράττειν  ποιήΰει  δελήματα'  εμοϊ  δε 
ήδη  νεκρω&έντι  τω  κόΰμω  τα  χρήματα  αχρηβτα.  ον- 
Β  τος  6  βαΰιλενς  ^ρκάδιος  εν  τη  Θράκη  πόλιν  οίκοδο- 
μήϋας  1  Αρκαδιονπολιν  αντήν  έπωνόμαΰε,  και  τον  εν  3ό 
βηρολόφω  ανήγειρε  κίονα,  και  έπ1  αντον  ανδριάντα 
οίκεΐον  ένίδρνβε.  τον  πατριάρχον  δε  Κωνΰταντινον- 


υΒ.  χιπ.  οαρ.  χχ.  233 

πόλεως  Νεκταρίου  θανόντος,  τον  χρυΰοϋν  την  γλώτ- 
ταν  Ίωάννην  εξ  Αντιοχείας  άγαγών  της  μεγάλης 
πατριάρχην  της  νέας  ( Ρώμης  προβάλλεται,  νω&ής  δε 
ων  κάί  την  γνώμην  πέρα  τον  δέοντος  μαλ&ακός  υπό 

5  της  γαμέτης  κατήρχετο  Ευδοξίας,  ή  δε  ην  γύναιον 
ίταμον  και  χρημάτων  ηττώμενον  έρωτος,  κάντεύ&εν 
καϊ  άδικώτατον.  ο&εν  και  παρά  του  μεγάλου  πατρός 
άνακοπτόμενον  της  ορμής,  έ'ΰτι  δ'  ου  και  έπιτιμώ- 
μενον,  ήρέ&ιΰτο  εις  όργην  και  άμύναΰ&αι  τον  άγιον 

ίο  $6πευδεν.    εύρούΰα  δε  και  τον  Αλεξανδρείας  Θεό- 
φιλον  της  κακίας  αυτής  ΰυνεργόν,  πεί&ει  τον  Αρκά-  Ο 
διον  νπερορίαν  του  αγίου  καταψηφίΰαό&αι.     καϊ  ο 
μεν  της  έκκληΰίας  έκβέβλητο  καϊ  άπηγετο  ύπερόριος. 
6  δε  της  πόλεως  δήμος,  οι  μεν  έ&ρήνουν,  οι  δε  εβτα- 

ΐ5  βίαξον.  ο  γνούς  6  νω&ης  Άρκάδιος,  ϋτέλλει  κατά 
τάχος  τον  Ίωάννην  ανακαλούμενος,  καϊ  έπαναχ&εϊς 
αύ&ις  άπεδό&η  τή  έκκληΰία.  6  δε  αδούλωτος  ων, 
ουκ  έπαύετο  κατά  των  άδικούντων  την  γλώτταν  κι- 
νών.    η  δε  βαΰιλίς  Ευδοξία  εαυτή  τάς  περί  αδικίας 

20  διδασκαλίας  προβαρμόττουΰα ,  ήλεγχε  γαρ  αυτήν  η 
ΰυνείδηόις  τοιαύτην  ούϋαν,  έμηνία,  και  τους  θυμούς 
έξέκαιε  κατά  του  μεγάλου  πατρός,    καϊ  πάλιν,  ίνα 
τά  εν  μέΰω  παρώ,  πεί&ει  τον  γαμέτην,  ελκουβα  του-  ° 
τον  ώΰπερ  εκ  φορβειάς,  ύπερορίαν  του  αγίου  κατα- 

25  φηψίΰαΰΰ'αι.  και  6  μεν  της  εκκληΰίας  έξώΰ&η  τυ- 
ραννικός καϊ  εις  χώρας  άπηγετο  επικίνδυνους  καϊ 
εις  πορρωτάτω  κειμένας  έΰχατιάς,  πολλών  πειρα&εις 
κατά  την  όδον  δυϋχερών,  α  της  εκείνου  χρυΰέας 
γλώττης  εν  έπιΰτολαΐς  εξεΰτιν  άκούειν  διηγουμένης. 

3ο  καταντήΰας  ά'  εις  Κουκουύόν ,  κάκεϊ&εν  εις  Πιτυ- 
οϋντα  άπαγόμενος,  εν  Κομάνοις  γενόμενος,  εκεί  την 
ζωην  έξεμέτρηΰεν ,  ετών  γεγονώς  δύο  τε  καϊ  πεντη- 


234  ιλβ.  XIII.  ΟΑΡ.  XX.  XXI. 

κοντά,  άρχιερατενβας  δε  της  βαβιλίδος  των  πόλεων 
ετη  πέντε  προς  τω  ημίΰει.  ονκ  επεννΰταζε  μεντοι  η 
&εία  δίκη,  άλλα  ταχέως  μετήλθε    την    τριτάλαιναν 

Ρ II 39  εκείνην  βαΰίλιόΰαν.  ονπω  γαρ  τρεις  παρήλ&ον  μή- 
νες  μετά  τον  θάνατον  τον  Χρνΰοότόμον  πατρός  και  5 
βιαίω  περιπεπτωκε  μόρω.  κνονΰης  γάρ  το  εμβρνον 
τέ&νηκε,  και  ώδϊνες  εκείνην  βννεϊχον  δριμειαι'  6α- 
πέντος  δ'  ένδον  εκείνον  και  η  νηδνς  της  βαΰιλίΰΰης 
μετέόχε  της  ΰήψεως ,  και  όντως  ά&λίως  μετηλλα%ε 
την  ζωήν.  τον  με'ντοι  χρνΰορρήμονος  εκείνον  πατρός  ίο 
έκβλη&έντος  της  εκκληβίας  άντειΰάγεταί  τις  Άρΰά- 
κιος,   και  επί  δνο  έπιΰκοπήΰας  ενιαντονς  %νη<5κει' 

ΥΐΗΙΒ$με&'   ον  κεχειροτόνητο   Αττικός,    της  δ'  Ευδοξίας 
προτε&νηκνίας  τον  δμεννετον  καΐ  αντοκράτορος,  και 
αντός  ον  μετά  μακρόν  έπαπήλ&εν  αντή  6  Άρκάδιος,  15 
βαΰιλενβας  μετά  τον  θάνατον  Θεοδοΰίον  τον  οίκείον 
πατρός  ετη   τεββαρεΰκαίδεκα  και  μήνας  τρεις  προς 
Β  ημεραις  τριόί.     λέγεται  δε  της  Ενδοζίας  τνγχάνειν 
ό   εις  τα  λεγόμενα  Πιττάκια  έότώς  κίων.    &νήόκων 
δε  6  Άρκάδιος  τον  νιόν  εαντον  της  βαΰιλείας  διά-  20 
δοχον  κατελιπε  Θεοδόβιον  τον  μικρόν  λεγόμενον  προς 
άντιδιαΰτολην  τον  πάππον  αντον  η  ότι  εν  παιδική 
πάνν  ετνγχανεν  ηλικία  τον  πατρός  αντον  τελεντη- 
ΰαντος'    επτά   γάρ  ην  τότε  μόνον  ένιαντών.     άλλ' 
άναβεβλήβ&ω  τά  περί  τοντον '  τα  δε  κατά  τον  *Ονώ-  25 
ριον  ό  λόγος  εν  επιτομή  διεζίτω. 
21         Ούτος  βαβιλενς  της  πρεΰβντερας  'Ρώμης  καταλει- 
φ&εις  παρά  τον  πατρός  εν  νεωτάτη  τη  ηλικία,  <5ε- 
καετης  γάρ  ην,   νπό  επίτροπον    ετελει   γνώμη   τον 
πατρός  τον  Στιλίχωνα,  άνδρα  των  εν  τη  'Ρωμη  πρω- 1 
τένοντα  και  την  των  κοινών  πραγμάτων  εγκεχειρι- 
ΰμενον  διοίκηΰιν.    άγεται  τοίννν  την  τοντον  &νγα- 


Ι.ΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XIX.  23δ 

τερα  Μαρίαν  εις  γαμετήν.  ης  &ανον6ης  λέγεται,  την  Ο 
άδελφήν  αντής  Θερμαντίαν  γήμαι  εν  άτελει  τνγχά 
νονααν  ηλικία,  κάκείνη  δε  ταχν  ετελεντηΰεν.  ούτος 
άβελτερος  ων  παρά  των  εν  τή  'Ρωμη  μεμίΰητο  δννα- 
5  των.  καί  γνούς  επιβουλευόμενος  εις  *Ράβεννάν  τε 
μεταναΰτεύΰας  λέγεται  διαπέμψαο&αι  προς  Άλλάρι- 
χον  τον  άρχοντα  τον  των  Ουανδήλων  η  Γότ&ων 
ε&νους,  άξιων  αυτόν  κατά  της  (Ρώμης  ΰτρατενΰα- 
6&αι,  άμνναΰ&αι  &έλων  όντως  τονς  της  'Ρωμης  πο- 
ιο λίτας  διά  το  μΐΰος  το  προς  αυτόν,  και  επελ&εΐν  μεν 
τη  (Ρωμη  τον  Άλλάριχον ,  μη  μεντοι  πορ&ήΰαι  αυ- 
τήν, αλλά  οπείύαβ&αι  τοις  (Ρωμαίοις,  λαβόντα  οόα 
εν  τοΓί?  βαΰιλείοις  ενρέ&ηΰαν  χρήματα  και  την  άδελ- 
φην Όνωρίον  την  Πλακιδίαν,  καϊ  ύπονο6τη6αι.  πα-  Τ) 
15  ραδοϋναι  δε  την  κόρην  Κωνβταντίω  τινϊ  κόμητι  επί 
τω  φνλάττεΰ&αι'  τον  δε  προαειληφότα  αυτήν  άπο- 
δράναι,  και  κομίΰαι  τω  άδελφω  αυτής,  κάκεϊνον  6υ- 
ζεύζαι  ταύτην  αντω ,  τετιμηκότα  ΰνγκλητικόν,  είτα 
και  βαΟιλεα  άναγορεΰόαι '  γονής  γάρ  οικείας  άμοιρος 
2ο  ήν  Όνώριος.  ΰφαγήναι  δε  μετά  μικρόν  τον  Κων- 
ΰτάντιον,  γειναμενης  αύτω  παΐδας  της  Πλακιδίας, 
Οναλεντινιανόν  και  Όνωριάδα.  οι  μεν  ούν  οϋτω 
ταϋ&'  ιβτοροϋαιν'  έτεροι  δε  ΰφαγήναι  μεν  λεγου(5ι 
τον  Στιλίχωνα ,  άπεχ&άνεβ&αι  δε  τους  εν  τή  Ρώμη 
25  τω  (Ονωρίω ,  καϊ  τον  εις  "Ράβενναν  μετοικήόαό&αι. 
τον  δε  Άλλάριχον  τής  άβελτερίας  εκείνου  καταφρο- 
νήΰαντα  επιΰτρατεύόαι  τή  *Ρωμη,  καϊ  ταύτην  πολιορ- 
κία ελεΐν'  άλούΰης  δε  έπιΰτήναι  τω  *Ονωρίω  τινά 
δεδακρυμενον,  άπαγγέλλοντα  ως  εάλω  νπό  ^Αλλαρί-  ΡΠ40 
3ο  χον  ή  'Ρώμη.  τον  δ\  προς  τήν  άγγελίαν  ΰνγκλονη-  Α 
%εντα  βπαΰμω  το  ΰώμα  καϊ  τω  μηρώ  πατάζαντα  ταίν 
χεροΐν  φάναι  "εως  άρτι  ώδε  ην  ή  *Ρωμη,  πώς  ονν  εά- 


236  ΙΊΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  ΧΧΙ.»ΧΧΙΙ. 

λω"  βυνέντα  δε  τον  άγγελεα,  καϊ  μέγα  6τενά%αντα, 
ειπείν  ώς  "περί  της  πόλεως  λέγω  και  ου  περί  της  όρνι- 
θος." ην  γαρ  τω  βαύιλεϊ  τούτω  άλεκτορϊς  υπερμεγέ- 
θης, η  έγεγή&ει,  ην  ώνόμαζε  'Ρωμην,  δι'  ην  κα\  ανω- 
μωξεν,  εκείνην  νομίόας  εαλωκέναι.  ύδέρω  δε  περιπε-  5 
πτωκώς  6  Όνώριος  ΰνήΰκει,  ζήύας  μεν  ενιαυτούς  τεΰ- 
ύαράκοντα,  βαΰιλεύύας  δε  δυύκλεώς  εκ  τούτων  τριά- 
κοντα. Ιωάννης  δε  τις  τνραννήΰας  εν  Ρώμη  την  έκεί- 

Β  νον  άδελφην  Πλακιδίαν  μετά  των  δυο  τέκνων  αυτής, 
Ουαλεντινιανοϋ  τε  καϊ  Όνωριάδος,  εκείθεν  εί,ηλαβεν.  ίο 
22         (0  δε  μικρός  Θεοδόΰιος    εν  Κωνβταντινουπόλει 
διάγων  παρά  της  οίκείας  άνήγετο  αδελφής  της  Πουλ- 
χερίας   επιμελώς  τρεφόμενος    τε  και  παιδευόμενος. 
μηδενός  έπαν  ιστάμενου  αύτοΐς,  φόβω  του  των  Περ- 
6ων  βασιλεύοντος  Ίΰδιγέρδου.    6  γάρ  Άρκάδιος  τε-  ΐ5 
λευτών  επίτροπον  του  οικείου  υ  ίου,  παιδός  ετι,  ώς 
εΐρηται,  όντος ,  εγραψεν  εν  δια&ήκαις  τον  Ίύδιγέρ- 
δην'    ος  της  διαθήκης   κομιΰθείΰης  αύτω ,  εΰτειλεν 
"ΨΙΤΙΖ^Αντίοχον  των  παρ'  αύτω  ευνούχων  τον  εντιμότε- 
ρον,  φύλακα  του  βαοιλέως  Θεοδοσίου  καϊ  κηδεμόνα  2ο 
εβόμενον,  παραινέβας  διά  γραμμάτων  τους  άρχοντας 

Ο  ύπείκειν  τω  βφετέρω  βαΰιλεΐ'  εί  δε  μη  ούτω  ποιοΐεν, 
άπειλήβας  αύτοΐς  αυτός  έπιβτήναι  εις  εκδίκηβιν  του 
παιδός.  τούτω  τοίνυν  ήδη  τελεΐν  ήργμένω  εις  μεί- 
ρακας  ή  αδελφή  Πουλχερία  μνηΰτεύεται  τήν  ε%  Άθη-  25 
νών  Εύδοκίαν ,  κάλλους  μεν  εχουΰαν  περιττώς,  6ο- 
φίας  δε  μεταΰχοϋΰαν  παντοδαπής.  ή  θυγάτηρ  μεν  ην 
Λεοντίου  τινός  φιλοΰόφου  Άθήνηθεν  ώρμημενου, 
' Αθήναις  δ'  ώνομάξετο.  ος  γνούς  ε%  έπιβτήμης  εύ- 
τυχήΰαι  μέλλουβαν  τήν  θυγατέρα  λαμπρώς,  διατι-  3ο 
δεμένος  τήν  μεν  περιουΰίαν  αυτού  τοις  υιοις  κατα- 
λέλοιπε'   δύο  δ'  ήΰαν   Ούαλέριος  και  Γενέβιος'    τή 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXII.  237 

<?£  δυγατρι   εκατόν  χρυβίνους  μόνους  δο&ήναι  έπέ- 
όκηψε,   γράψας  άρκειν  αυτή  την  τύχην  αυτής,    των  Ό 
γοϋν  βυγγόνων  αυτής  βφετεριΟαμένων  την  πατρικήν 
ούβίαν,  ή  Ά&ηναΐς  νόμιμον  το  οίκεΐον  άπήτει  λάχος ' 

δ  και  ήξίου  τους  αδελφούς  μη  κατά  τάς  του  πατρός 
δια&ήκας  αδίκους  οϋΰας  ποιεΐν.  οί  δ\  καϊ  της  οικίας 
αυτήν  έξώΰαν  τής  πατρικής,  δεξαμενή  τοίνυν  αυτήν 
ή  προς  μητρός  δεία  άνελήλυ&εν  εις  Κωνβταντινού- 
πολιν,  και  τής  Πουλχερίας  έδέοντο,  διηγούμεναι  την 

ίο  ύπό&εΰιν.  ίδοϋβα  $'  εκείνη  την  κόρην  περικαλλή 
και  νεάζουΰαν,  ήρετο  εί  άπείρατος  ετι  ανδρός  εβτι' 
και  γνοΰΰα  τούτο ,  βαπτίζει  αυτήν  ετι  ούβαν  άμύη- 
τον,  και  Ευδοκίαν  μετονομάΰαβα  τω  άδελφω  ταύτην 
Θεοδοΰίω  6υζεύγνυ6ΐ  και  διαδήματι  ταινιοΐ  καϊ  Αυ- 

15  γούβταν  καλεί,    γήμας  δε  ταύτην  6   Θεοδόβιος  τον 
Άντίοχον ,  ος  των  βαΰιλικών  ευνούχων  ύπήρχεν  6ρπ41 
κράτιΰτος ,    καϊ    πάντα    ΰυνεκύκα    δυναΰτεύων ,    ου Α 
παραδυναΰτεύων ,  άποΰκευάζεται.    καϊ. ούτως  παρα- 
λύεται 6  Άντίοχος  τής  του  πραιπούίτου  τιμής '  άφαι- 

20  ρεΐται  δε  καϊ  πάΰαν  τήν  ύπαρζιν,  αυτός  δε  κείρεται 
κληρικός  είς  τον  εν  Χαλκηδόνι  ναόν  τής  πανευφή- 
μου  μάρτυρος  Ευφημίας,  καϊ  &νήβκει  μετ1  ου  πολύ. 
ή  δε  βαΰιλϊς  Ευδοκία  μετακαλείται  τους  αδελφούς, 
και  μηδέν  αύτοΐς   μηνίΰαΰα,    αλλά  χάριτας  μάλλον 

25  ομολογήΰαϋα ,  ώς  ουκ  αν  τυχοϋόα  τής  βαβιλείας,  εί 
μη  παρ'  αυτών  εζω6&η,  και  δια  τούτο  είς  τήν  Κων- 
ΰταντινούπολιν  πεπόρευτο,  τον  μεν  1  ενέβιον  επαρ- 
χον  των  Ιλλυριών  διά  του  βαόιλεως  πεποίηκε,  τον  δε 
Ούαλέριον  ετίμηΰε  μάγι6τρον.    6  μέντοι  πατριάρχης  β 

3ο  Αττικός  Ίονδαΐόν  τίνα  παράλυτον  είς  έπίγνωΰιν  του 
Χριΰτοϋ  διά  παραινέσεων  άγαγών,  του  &είου  λου- 
τρού κατηξίωύε  καϊ  υγιή  εκ  τής  κολυμβήδρας  έξη- 


238  ΜΒ.ΧΙΙΙ.  ΟΑΡ..ΧΧΙΙ. 

γαγεν.  ούτος  καϊ  το  τον  ίερον  Χρνΰούτόμον  όνομα 
εν  τοις  της  έκκληβίας  διπτύχοις  ενέγραψε,  μη  πρό- 
τερον  έγγραφέν'  'Ω,ριγενιαότής  γαρ  6  ενβεβέΰτατος 
εκείνος  πατήρ  καϊ  έκαλεΐτο  καϊ  ένομίξετο.  θανόντος 
δε  ^ Αττικού,  ος  εϊκοβιν  έτη  τον  των  πιΰτών  προέΰτη  5 
ανβτήματος,  χειροτονείται,  Σιΰίννιος,  καϊ  έπι  δύο  ετη 
την  άρχιερωβύνην  κατεΰχηκώς,  την  ζωήν  έζεμέτρηβε, 
Ο  κατά  το  είκοβτόν  δεύτερον  έτος  της  βασιλείας  Θεο- 
δοΰίον.  καϊ  άντειόήχθη  Νεβτόριος,  ος  έπϊ  τριΰίν 
αρχιερατεύδας  ένιαντοις  έδίδαΰκε  την  άγίαν  παρθέ-  ίο 
νον  Μαρίαν  θεοτόκον  μη  λέγειν,  ψιλόν  άνθρωπον 
τον  Χριΰτόν  δογματίζων  και  αύτω  ένοικηΰαι  τον 
νίον  τον  θεού  φλναρών  ώς  ένί  των  προφητών,  και 
εις  δύο  διαιρών  αντόν ,  ον  ΰάρκα  λαβείν  εκ  των 
αγνών  αιμάτων  της  θεομήτορος  τον  τον  θεού  λόγον  15 
απιΰχνρίξετο ,  αλλά  άλλον  μεν  είναι  τον  νίόν  τον 
θεού  και  λόγον,  άλλον  δε  τον  Χριΰτόν  θέΰει  νίοποιη- 
θέντα  καϊ  χάριτι  θεωθέντα.  ταύτα  δε  μαθόντες  οΓ 
Β  των  λοιπών  πατριαρχικών  προεΰτώτες  θρόνων,  6  της 
Ρώμης  Κελεατΐνος,  Κύριλλος  6  Αλεξανδρείας,  Ίω-  2ο 
άννης  Αντιοχείας,  Ίονβενάλιος  Ιεροσολύμων,  άνα- 
φέρονΰι  προς  τον  ανακτά  Θεοδόσιον  και  την  Πονλ- 
χερίαν,  αιτούμενοι  ΰύνοδον  άθροιΟθήναι  καϊ  γνμνα- 

ΎίΙΙΙΖΐ)  βθήναι  τά  παρά  τον  Νεΰτορίον  δογματιζόμενα. 
ΰνγκροτηθείοης  ούν  εν  Έφέΰω  ΰννόδον  διακοΰίων  25 
πατέρων,  ης  έζήρχεν  ο  άγιώτατος  Κύριλλος,  επέχων 
και  τον  τόπον  Κελεΰτίνον  τον  'Ρώμης,  μη  δννηθέν- 
τος  ΰννελθεΐν  δι'  άΰθένειαν,  τά  τον  Νεΰτορίον  κατ- 
εξητάΰθηΰαν  δόγματα,  καϊ  άπεβλήθηΰαν  ώς  κακόδο- 
%α'  η  δε  αγία  παρθένος  Θεοτόκος  απεδείχθη  καϊ  3ο 
φρονειοθαι  και  λέγεβθαι,  καϊ  6  εζ  αυτής  ΰαρκωθεϊς 

ΤϊΙϊΖάνάνδρως  ιηο^  τον  θεού  και  θεός  παρά  τών  ιερών 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXII.  239 

εκείνων  πατέρων  κεκήρνκτο.  προς  τρανοτέραν  δε 
της  πίΰτεως  ομολογίαν  καΐ  της  δνΰόεβείας  τον  Νε- 
ΰτορίον  ύαφέΰτερον  ελεγχον  καϊ  δώδεκα  ΰνντάζας 
κεφάλαια    6    ίερώτατος  Κύριλλος    της   ορδής    δόζης 

5  υπομνήματα  τη  έκκληύία  παρέδωκεν.  ο  δε  Νεΰτό- 
ριος  άπεβλήδη  καϊ  τον  των  ορ&ά  φρονονντων  αρχιε- 
ρέων άπεκινή&η  χορού,  μετά  τρίτην  δε  της  οννόδον 
ήμέραν  έφίβτανται  τή  Έφέύω  ο  τε  Αντιοχείας  Ιω- 
άννης   και  6    Κύρον  επίΰκοπος    Θεοδωρητος    καϊ  6 

ιοΈδέΰΰης  "ΐβας  και  έτεροι,  καϊ  οτι  μη  και  την  αντών 
παρονΰίαν  άνέμειναν  οι  της  ΰννόδον,  οργιϋ&έντες 
κατά  τον  μεγάλον  Κνρίλλον  ως  των  άλλων  έζάρχον- 
τος,  την  τε  τον  Νεΰτορίον  κα&αίρεΰιν  ήτιάΰαντο, 
καϊ  εκείνω  δεμένοι  τον  τε  δείον  Κνρίλλον  και  Μέ- 

15  μνονος  τον  Έφέΰον  κα&αίρεΰιν  έψηφίΰαντο.    υ  Θεο-  Β 
δώρητος  δε  καϊ  κατά  των    δώδεκα   κεφαλαίων  των 
τον  Κνρίλλον  εχώρηβε,   και  εις  άνατροπήν    αντών 
6ννέτα%εν  έτερα,  προς  α  πάλιν  ο  μέγας  άντηγωνίΰα- 
το  Κύριλλος,   ονκ  όρ&ώς   δογματίζειν  ελέγχων  τον 

20  Θεοδωρητον.  κατεγνώβ&ηΰαν  δε  παρά  της  ΰννόδον 
ο  τε  Αντιοχείας  και  οί  λοιποί,  και  των  όρ&οδόζων 
ηλλοτριώ&ηβαν .  όντως  ούν  τούτων  εχόντων  καϊ 
κατ  αλλήλων  γενομένων  των  έπιύκόπων,  καϊ  6χί- 
ύματος  οντος  μέΰον  αντών,    6    βαΰιλεύς  Θεοδόΰιος 

25  άφικέΰ&αι  πάντας  έκέλενΰεν  εις  Κωνΰταντινούπολιν' 
καϊ  παραγενομένων  ενώπιον  τον  βαΰιλέως,  ή  ζήτηβις 
γέγονε,  καϊ  κα&ηρέ&η  Νεΰτόριος  καϊ  είς  την  έωαν 
νπερωρίΰ&η,  τον  Αντιοχείας  και  τον  Θεοδωρητον 
ΰνμφρονηΰάντων  ττ[  ιερά  ύννόδω,  ώς  διά  λνπην  και  Ο 

30  εριν  άντικα&ισταμένων  το  πρότερον.  τον  δε  Νεΰτο- 
ρίον  πολλούς  διαΰτρέφοντος,  6  Αντιοχείας  Ιωάννης 
άναφοράν  περί  τούτον  προς  τον  αυτοκράτορα  έποιή- 


240  ιίβ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXII.  XXIII. 

βάτο,  ά\ιών  μετενεχθηναι  αντόν  άλλαχού.  και  άπ- 
ηνεχθη  6  δείλαιος  εις  'Οασιν,  χώραν  ονΰαν  της  Αρα- 
βίας λνπράν  καϊ  νπ'  άνεμων  καταπνεομενην  φθορο- 
ποιών, άντεισήχθη  δε  είς  την  της  νέας  'Ρωμης  ποι- 
μαντικην  Μαζιμιανός  της  εκκλησίας  πρεσβύτερος.  5 
και  μετά  τούτον  έπϊ  διετίαν  άρχιερατενΰαντα  Πρό- 
κλος 6  τον  Χρνσοστόμον  μαθητής  πατριάρχης  προε- 
χειρίσθη,  νπό  Σιΰιννίου  τον  πατριάρχον  προίην 
επίσκοπος  χειροτονηθείς  Κνξίκον ,  μη  δεχθείς  δε 
παρά  των  εκεί,  έτερον  έλομενων  αρχιερέα,  και  τον  ίο 
Γ>  μεταξύ  χρόνον  σχολάζων.  ούτος  τοίννν  τω  θρόνω 
της  Κωνσταντίνον  ενθρονισθεϊς  άζιοΐ  τον  βασιλέα 
το  σώμα  τον  Χρνσοστόμον  εκ  Πιτνούντος  άνακομι- 
σθηναι,  και  μη  μενειν  καϊ  θανόντα  τον  άγιον  νπερό- 
ριον.  πείθεται  τούτω  6  βασιλεύς,  καϊ  άνακομίζεται  ΐδ 
ό  τον  άγίον  νεκρός,  καϊ  υποδέχεται  μεθ'  νπερβαλ- 
λονΰης  τιμής,  καϊ  κατατίθεται  εντός  τον  θνβιαΰτη- 
ρίον  τον  των  αγίων  Αποστόλων  περιωνύμον  ναού. 
βονληθείς  δε  6  βασιλεύς  Θεοδόσιος  τά  τείχη  μετα- 
θεϊναι  της  πόλεως  καϊ  μείζονα  την  ταύτης  θέσθαι  20 
περιοχήν,  Κύρω  τω  έπάρχω  το  έργον  άνέθετο'  και 
ός  σπονδή  πολλή  και  προθνμία  χρησάμενος  ανήγειρε 
το  χερΰαιον  τείχος  άπό  θαλάσσης  εως  θαλάσσης  δι 

ΡΙΙ43  ε%ηκοντα  ημερών,    ο  γούν  δήμος  της  πόλεως  επί  τε 
τω  έργω  ησθεις  και  της  ταχντήτος  νπερθανμάσας  25 
τον    επαρχον  ,    εξεβόησε    δημοσία,    "Κωνσταντίνος 

λνΐΙΐ36  έκτισε,  Κύρος  άνενέωσε."     διό  φθονηθείς  παρά  τον 
/3«(7ί<λεω&  και  νποπτενθείς ,    και  άκων  κείρεται  κλη- 
ρικός,  είτα  καϊ  Σμύρνης  επίσκοπος  γίνεται. 
23  Τού   πατριάρχον    δε    Πρόκλον    θανόντος    μετά  3ο 

δωδέκατον  £τος  έξ  οτον  προέστη  τού  εν  Κωνσταν- 
τινονπόλει  όρθοδόζον  λαού,  6  θειος  Φλαβιανός  είς 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXIII.  241 

τον  εκείνον  θρόνον  εγκαθιδρύεται,  οτε  κοα  ό  Ευτυ- 
χής αρχιμανδρίτης  ων  έδογμάτιζε  τον  κύριον  ημών 
Ίηΰούν  ΧρίΟτόν  μη  τα  ς  δυο  φύΰεις  τηρήΰαι  μετά 
την  ένανθρώπηΰιν,  άλλ'  είς  μίαν  φυβιν  άμφω  6υγ- 

δ  κρα&ήναι    και    όυμφυρθήναι.      τούτον    άδιόρθωτον  Β 
μένοντα  6  Φλαβιανός  του  της  έκκληΰίας  εξέκοψε  ΰω- 
ματος,  ίνα  μη  της  λύμης  και  τω  ύγιαίνοντι  μεταδω. 
πρόΰειΰιν  ούν  6  Ευτυχής  Χρυβαφίω  τω  έκτομία  ομο- 
δοξούντι  αύτω  και  πλεΐβτα  δυναμένω  παρά  τω  βα- 

ιο  οιλεΐ'  και  ος  πείθει  τον  Θεοδόόιον  έπιτρέψαι  τω 
μετά  την  του  αγίου  Κυρίλλου  μετάΰταΰιν  της  Αλε- 
ξανδρείας τον  θρόνον  διέποντι  Λιοΰκόρω  παράγε - 
νέΰθαι  εις  'Έφεΰον  μεθ'  ετέρων  επιΰκόπων  και  τά 
κατά  τον  Ευτυχή  γυμνάβαι,  παρόντος  καϊ  του  Φλα- 

ΐο  βιανού.    οντος  ούν  6  Αιόβκορος  τον  Ευτυχούς  τνγ- 
χάνων  ομόδοξος,  καϊ  άλλους  επισκόπους  προΰειληφώς 
όμογνώμονας ,  είς'Έψεΰον  παραγίνεται  καϊ  κυροΐ  τά  Ο 
παρά   του   Ευτυχούς    εισαγόμενα,     άντιλέγοντος    δε 
τού  ίερωτάτου  Φλαβιανού,  οίά  τις  άγριος  όνος  άνα- 

20  θορών  6  Λιόβκορος  λάξ  τω  ότέρνω  ένέθορε  τού  ευ- 
σεβούς εκείνου  ανδρός  και  πυξ  αυτόν  κατά  κόρρης 
τνπτων  ονκ  άνήκεν  εως  τον  ΰννεδρίον  έξωθηβε. 
καϊ  ό  μεν  άγιος  μετά  τρίτην  ήμέραν  εκ  της  τού 
Οτέρνον  πληγής  μετήλλαξε  τήν  ζωήν,   εν  δνο  ένιαν- 

25  τοις  τον  άρχιερατικόν  κοΰμήΰας  θρόνον  της  νεωτέ- 
ρας 'Ρωμης.  ό  δε  Αιόΰκορος  τονς  εκεί  παρόντας 
έπιβκόπονς  νποΰημήναβθαι  έβιάΰατο  τω  παρ'  αντον 
έκτεθέντι  ορω.  ή  γάρ  τού  δηλωθέντος  ευνούχου 
δυναότεία  ΰτρατιωτας  ενόπλους  εκεί  παρεΐναι  εποίη- 

3ο  βε  και  τους  αντιλέγοντας  έκφοβεΐν.     Λόμνος   δε  ό  ΐ> 
της  Άντιόχου  νπεΰημήνατο  μεν  καϊ  αυτός  ύυναρπα- 
γείς,   είτα   κατεβόα   τού  ζίιοΰκόρον,    καϊ   τον   ορον 

Ζ0ΝΑΒΑ3    III.  16 


242  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXIII. 

διεβαλλεν  ως  άΰεβείας  μεύτόν.  ταύτα  μα&ών  6  βα- 
σιλεύς Θεοδόσιος  και  τά  κατά  τον  Φλαβιανόν  γνούς, 
εν  αίτίαις  πεποίητο  τον  Χρυοάφιον  καϊ  ωργίζετο. 
δείΰας  δε  6  Λιόβκορος,  ύποτί&ηβιν  αντω  πειΰαι  τον 
βασιλέα  πατριάρχην  Κωνσταντινουπόλεως  προχειρί-  5 
σασ&αι  Ανατόλιον  τον  αυτού  άποκρισιάριον,  ίνα  καϊ 
τον  Ευτυχή  δέζηται  προς  κοινωνίαν  καϊ  τα  κατά  τον 

ΥΪΙί±μακάριον  Φλαβιανόν  μείνη  ανεξερεύνητα,  πεί&ει 
τοίννν  ο  εκτομίας  τον  βαΰίλεα,  εύάγωγον  οντά,  και 
χειροτονείται  πατριάρχης  6  Άνατόλιος.  ούτος  6  εί~  ίο 
ρημένος  Χρυσάφιος  της  ευκολίας  τον  κρατούντος 
κατατρνφών  επεισεν  αυτόν,  καϊ  την  βασίλισσαν 
Ενδοκίαν  προσειληφώς  συνεργόν,  την  Πουλχερίαν 
της  των  πραγμάτων  μετενεγκεΐν  διοικήσεως,  καϊ  ή 
μεν  των  ανακτόρων  νποχωρηβαΰα  κα&  εαυτην  εζη  ΐ5 
τ  ε  και  εν  τψ  Έβδόμω  ησύχαξεν.  6  δε  βασιλεύς  εις 
εαυτόν  όψε  και  μόλις  ελ&ών,  και  την  κατά  του  μα- 
καρίου Φλαβιανού  μιαιψονίαν  άναλογισάμενος  και 
τα  κατά  την  Πουλχερίαν ,  και  πάντων  αίτιον  τον 
βεβηλον  εκείνον  εύνούχον  εύρων  ,  εις  δίκαιον  κατ*  20 
αυτού  κινείται  δυμόν,  καϊ  τού  μεν  ύπερορίαν  κατα- 
ψηφίζεται και  δημεύει  την  ούσίαν  αυτού,  την  δ\ 
Β  άδελφην  μετακαλεσάμενος  ΰυγγνώμην  ητει,  καϊ  την 
των  πραγμάτων  διοίκηβιν  αύ&ις  αύτη  ενεχείρισεν. 
ην  δε  η  Πουλχερία  συνετωτάτη,  καϊ  πολλά  των  ελατ-  25 
τωμάτων  τού  αδελφού  τά  μεν  επηνώρίϊου ,  τά  δε 
ΰυνεκάλυπτε.  λέγεται  γούν  άπροσέκτως  τον  βασιλέα 
τούτον  ύποΰημαίνεΰ&αι  τάς  γραφάς.  η  δε  παρηνει 
αύτω  μη  πάν  το  προσαγόμενον  βεβαιούν,  αλλά  τά 

ΛΥΙΙΙ37  γεγραμμενα  προεπισκέπτεσ&αι.     6  δε  διεβεβαιούτο  30 
μητι  παρά  τον  κάκου ργεΐΰ&αι'  είδέναι  γάρ  αυτός  τά 
γραφόμενα    άπισχυρίζετο.     εις    ελεγχον   τοίνυν   της 


Ι,ΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXIII.  243 

νω&ράς  γνώμης  τον  άδελφον  τοιόνδε  τι  τή  Πουλ- 
χερία επινενόηται.  έγγραφου  έξ  εκείνον  βνντί&ηβι 
πράΰεως,  ως  αντγ}  την  Ανγονΰταν  Ενδοκίαν  πωλή- 
ΰαντος,  καϊ  ως  έτερον  τι  αντω  προβαγαγονΰα  το  Ο 
5  ώνητήριον  έπειθε  βεβαιώβαι  τη  οικεία  υπογραφή, 
είτα  μετακαλονμενην  παρ1  εκείνον  την  Ενδοκίαν 
άπιεναι  ονκ  εί'α.  ερομενον  δε  την  αίτίαν  τον  αντο- 
κράτορος,  το  πρατήριον  η  Πονλχερία  αντω  ένεφάνι- 
6ε,  και  όντως  ήλεγζεν  αντον  πολλά  νπο6ημαίνε6&αι, 

ίο  ά  οντ'  οίδεν  οντ  ί'ύως  βονλεται  γίνεύ^αι.  τότε  μεν 
ονν  της  πεπλαΰμενης  εκείνης  πράΰεως  ΰχολαΰάόης, 
η  βαΰιλϊς  άποκατεΰτη  τω  αντοκράτορι.  μετέπειτα  ά' 
αιτίας  βνμβάΰης  τινός,  άπέΰτερζε  την  Ανγονύταν  ο 
βαβιλενς'  η  δ1  αιτία,  μήλον  νπερφνες  εις  όγκον  εκο- 

15  μίύδη  τω  βαύιλεϊ.  6  #δ  τοντο  δανμάύας  τή  βαΰιλίδι 
άπέύτειλε,  κάκείνη  τω  Πανλίνω  το  μήλον  δεδωκεν. 
ην  δε  λόγιος  6  άνήρ,  κάντεν&εν  τή  βαΰιλίβύη  ωκείω-  Ό 
το.  ο  δε  το  τον  μήλον  μέγε&ος  άγαύ&εϊς  και  άγνοών 
περί  αντον  προύάγει  τοντο  τω  βαΰιλει.    εκείνος  δ' 

2ο  έπεγνω  το  προΰαχ&έν,  και  κρνψας  αντό  την  γνναϊκα 
ήρώτηύε  ποΐ  δήτα  το  ΰταλεν  αντή  μήλον  εβτιν.  ή 
δε  φαγεΐν  είπε  τοντο,  δείβαβα  μη  ο  άνηρ  νποπτενβτ} 
ο  εκείνος  ήδη  νπώπτενόεν.  6  δ'  ετι  προ6ηρετο  επι- 
τατικώτερον '    ή  δ    αν&ις  με&  όρκον  φαγεΐν  το  μή- 

25  λον  άπιΰχνρίζετο.  εξάγει  τοντο  μεΰτός  6  αυτοκράτωρ 
οργής,  και  ή  μεν  επ'  αντοφώρω  εάλω  μη  άλη%•εν- 
ονύα.  τω  δε  τα  τής  νπονοίας  έύτήρικτο.  κάντεν&εν 
κτείνεται  μεν  6  Πανλΐνος  ε%  νπονοίας  ψενδονς ,  ή 
δ*  Ενδοκία  μεμίβητο.    καϊ  ητηύεν  άπελ&εΐν  εις  Ίε- 

30  ροαόλνμα ,  εν&α  δη  άπελ&ονΰα  6νν  πλοντω  βα&ει 
ναονς  τε   έδείματο  καϊ  πολλά  τοις  πενομένοις    κ«αΡΠ45 
τοις  εκεί  μοναβτηρίοις  δεδωκεν.    εκεϊ&εν  δε  έπανελ-  Α 

16* 


244  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXIII. 

θούόα  αύθις  μετά  θάνατον  τον  ανδρός  έκεΐβε  άφί- 
κετο,  κάκεΐ  τετελεύτηκεν.  οία  δε  περί  λόγους  ήν 
αύτη  δηλούβι  τα  λεγόμενα  *Ομηρόκεντρα.  Πατρικίου 
γαρ  τίνος  έπιχειρήΰαντος  τω  ΰπουδάΰματι,  ατελές 
δε  καταλιπόντος  αυτό  και  οίον  ειπείν  άνοργάνωτον,  5 
εκείνη  καϊ  εις  τέλος  ήγαγε  και  ώργάνωΰεν ,  ώς  και 
ή  παρ1  εκείνης  δια  ΰτίχων  ηρωικών  τω  πονήματι 
γενομένη  επιγραφή  τοις  ταύτην  έπιούΰι  παρίβτηΰι. 
θνήΰκει  δε  6  βαΟιλεύς  Θεοδόΰιος  πεντηκοντούτης 
γενόμενος  καϊ  ΰχεδόν  απαντάς  ους  έβίω  ένιαυτούς  ίο 
βαΰιλεύΰας,  βραχείς  μεν  πάνυ  6υν  τω  πατρί,  τους 
Β  <5'  άλλους  καθ*  εαυτόν,  την  #'  αίτίαν  της  αυτού 
τελευτής  οι  μεν  νόΰον  γεγονέναι  φαΰίν,  οι  δ  έν 
θήρα  οι  έλαύνοντι  ΰυμπεΰεΐν  τον  ϊππον  ιοτόρηΰαν, 
καϊ  πληγέντων  αύτώ  καιρίων  μερών  μετ'  ολίγον  ι$\ 
θανεΐν.  ήν  δε  λογικής  παιδείας  ουκ  άνομίλητος, 
άλλα  και  τών  άλλων  μετεΰχηκώς  μαθηματικών  βί- 
βλων καϊ  της  άΰτρονομίας  αυτής  άπεγεύβατο'  ίπ- 
πεύειν  δε  καϊ  το%εύειν  εις  άκρον  ήΰκητο,  και  προς 
την  γραφικήν  και  την  πλαΰτικήν  δεξιώς  είχεν. 
επιεικής  δε  τον  τρόπον  γενόμενος  μαλθακώς  προς 
μεταχείριβιν  πραγμάτων  διέκειτο'  όθεν  καϊ  οί  παρ 
αύτώ  δυνηθέντες  έκτομίαι  πολλά  τών  ου  δεόντων 
είργάβαντο,  6  'Λντίοχος  καϊ  μετ  εκείνον  Άμάντιος, 
καϊ  τελευταίος  Χρυβάφιος.  εν  τοις  χρόνοις  δε  τού- 
0  του  του  βαΰιλέως,  Πρόκλου  του  πατριάρχου  λιτα- 
νεύοντος  ΰύν  τω  κλήρω  και  πλείΰτω  μέρει  του  πλή- 
θους της  πόλεως,  άφνω  παιδίον  αίρεται  έναέριον. 
του  δε  λαού  θαμβουμένου  και  επί  πλεΐατον  βοώντος 
το  Κύριε  έλέηαον,  αύθις  κατάγεται  το  παιδίον,  λέ-  $ 
*ννιΠ38  70ν  μνηθήναι  μή  δεΐν  προΰτίθεαθαι  τω  Τριύαγίω 
το  "δ  όταυρωθεϊς  δι1  ημάς". 


ΙΙΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXIV.  245 

Ό  μεν  ούν  Θεοδόσιος  τέ&νηκε.     Πουλχερία  δε  24 
μήπω  πολλοίς  γνωσ&είσης  της  τον  αύτοκράτορος  τε- 
λεντης  τον  Μαρκιανον  μετεπέμψατο ,  άνδρα  γηραιόν 
ήδη,   χρηστόν  δε  τους  τρόπους   καϊ  σώφρονα,  καϊ 

γ»  απαγγέλλει  αντώ  τον  βασιλέως    τον  θάνατον ,    και 
φησιν   ώς  "σε  παρά  πάντας  εις  βασιλέα  προκέκρικα, 
ει  μοι  δώης  πληροφορίαν  τηρηΰαί  μον  την  παρ&ε- 
νίαν  άνέπαφον,  ην  τω  &εώ  άνατέ&εικα.  τον  δε  6νν-  Ι> 
ΰεμένον,  μετακαλείται  τον  πατριάρχην  και  την  βον- 

ιο  λήν ,  και  αναγορεύει  τούτον  και  ταινιοΐ  διαδήματι. 
ην  δε  6  Μαρκιανος  οντε  των  επιφανών  πρώην  ούτε 
των  εκ  γένονς  λαμπρού,  άλλα  στρατιώτης  απλώς ' 
ός  ποτέ  εις  εκστρατείαν  συν  τω  οίκείω  τάγματι 
άπιών  κατά  την  Λνκίων  έπαρχίαν  ένόσησε  και  των 

Ι  όμοταγών  άπελείφ&η.  ξενισ&είς  ονν  ίκεΐ  παρά  τισι 
δνσιν  άδελφοΐς,  ων  τω  μεν  η  κλησις  Ιούλιος,  τω  δ' 
έτέρω  Τατιανός,  και  της  νόσον  ραΐσας,  δηρεύσων 
εζεισι  σύν  τοις  %ενισταϊς.  εν  δ\  τω  %•ηρεύειν  γεγο- 
νότες   κατάκοποι    κατά   γης   άνεκλί%ησαν ,    εαντονς 

20  άναπαύσοντες ,  καϊ  ύπνωσαν  περί  μεσημβρίαν.    τον  Ρ  Π  46 
νπνον  δε  προ  τών  άλλων  δ  Τατιανος  αποτιναγμέ- 
νος, άετον  δρα  διαπεπετασμέναις  ταΐς  πτέρνζι  κατα- 
σκιάζοντα  τον  Μαρκιανδν  και   τον   εκ  της    ηλιακής 
άκτΐνος    άφαιρούμενον    καύσωνα.      &ανμάσας    ονν 

25  ηρέμα  δινπνίξει  τον  άδελφόν  καϊ  το  καινδν  νποδεί- 
κννσι'  κάκεΐνος  ονν  εξεπέπληκτο.  εδοξάτην  ονν  καϊ 
άμφω  τω  άνδρε  βασιλείας  είναι  σημαντικον  το  νπο 
τον  αετού  γεγονός  εις  Μαρκιανόν,  καϊ  διεγερ&έντι 
τού  νπνον  αντώ  την  βασιλείαν   προκαταγγέλλονσι, 

3ο  καϊ  μεμνήσ&αι  αυτών  ά%ιούσιν  ότε  τεύζεται  της  άρ- 
χης'  καϊ  δόντες  αντώ  νομίσματα  διακόσια  άπιέναι 
άφηκαν.  αν&ις  ονν  σύν  "Ασπαρι  στρατενόμενος  κατά 


246  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXIV. 

Ουανδήλων  πόλεμον  άραμένω,  αιχμάλωτος  ΰύν  έτέ- 
Β  ροις  πλείύτοις  εαλωκως,  εν  αυλή  τινι  μετά  τ£ν  βυν- 
αιχμαλώτων  πεφρουρητο.  άνω&εν  δε  6  των  Οναν- 
δήλων αρχηγός  προκύψας  έπεβκόπει  τους  αιχμαλώ- 
τους, καϊ  ορά  κάκεινος  κοιμώμενον  τον  Μαρκιανον,  5 
κα\  άετόν  άνω&εν  αυτοϋ  διηρμέναις  ταΐς  πτέρυζι 
ΰκιάν  αντω  έργαξόμενον.  κάκεΐνος  τοίννν  εις  βαΰι- 
λείαν  τείνειν  το  όραμα  οιωνίΰατο,  καϊ  μεταπεμφά- 
μενος  τον  Μαρκιανον  άπητηΰεν  αυτόν,  ει  βαΰιλεύ- 
ΰειε,  μη  πολεμεΐν  Ουανδήλοις'  τον  δε  ύνν&εμένον  ίο 
άπέλυβεν  αντον  της  είρκτής.  οντω  μεν  ονν  προ 
μακρόν  την  βαόιλείαν  αντω  προε&ήμαινεν  6  &εός. 
τότε  δ'  εις  έργον  έκβεβήκαΰι  τά  προΰημαινόμενα, 
καϊ  αντίκα  μετακαλείται  τους  ζενίβαντας  αντον 
αδελφούς  και  εναγγελιβαμένονς  αντω  την  αρχήν,  ΐ5 
Ο  και  τον  μεν  Τατιανόν  επαρχον  της  πόλεως  άναδεί- 
κνυΰιν,  Ίονλίω  δε  την  των  Ιλλυριών  αρχήν  ένεχεί- 
ριβε.  γεγονε  δε  περί  πάντας  χρηότός.  κατά  τονς 
χρόνονς  τούτους  τον  εν  Βλαχερναις  ναόν  της  &εοτό- 
κον  ή  Πουλχερία  ανήγειρε,  και  ή  τετάρτη  γεγονε  20 
ΰύνοδος,  Λέοντος  τον  πάπα  'Ρώμης  και  *Ανατολίον 
τον  πατριάρχου  της  νέας  'Ρώμης  αίτηόαμένων  τον 
βαβιλέα  Μαρκιανον  μη  μεΐναι  αζήτητα  τά  κατά  τον 
Αλεξανδρείας  Λιόδκορον  καϊ  τον  Ευτυχή  καϊ  ο6α 
παρ'  αυτών  εις  τον  ίερώτατον  ετολμή&η  Φλαβιανόν.  25 
ώρίΰ&η  τοίνυν  ΰύνοδον  γενέβ&αι,  καϊ  ΰυνη&ροίβ&η- 
6αν  εις  τον  εν  Χαλκηδόνι  ναόν  της  αγίας  μάρτυρος 
Ευφημίας  δεοφόροι  πατέρες  έζακόΰιοι  και  τριάκοντα, 
έξήρχον  δε  τούτων  Λέων  6  πάπας  (Ρωμης  και  6  Κων- 
Ό  ΰταντινουπόλεως  Άνατόλιος  και  Ιουβενάλιος  *Ιεροβο-  3ο 
λύμων.  ΰυνή&ροιΰτο  <5ε  το  των  πατέρων  πλή&ος  κατά 
Λιο6κόρου  καϊ  Ευτυχούς,  ετεροουΰιον  ήμΐν  την  ΰάρκα 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXIV.  XXV.  247 

τόν  κνριον  ημών  Ίησοϋν  Χριστόν  φορέσαι  μυθολο- 
γούντων  και  μίαν  φύσιν  αυτόν  ύπάρχειν,  ώς  εντεύ- 
θεν τή  θεότητι  τά  παθήματα  προσαρμόττεσθαι.  ον§"ννΐΙΙ39 
καθεΐλόν  τε  καϊ  άνεθεμάτισαν  οι  θείοι  πατέρες,  την 
ξ,  εαυτών  κακοδοζίαν  παραιτήσασθαι  μη  θελήσαντας. 
εδέζαντο  δε  τόν  τε  Θεοδώρητον  καϊ  τόν'Ίβαν,  άνα- 
θεματίσαντας  τον  Νεστόριον  καϊ  άπερ  αυτοί  εκδε- 
δώκαβι  προς  εριν  κεφάλαια,  έκύρωσαν  δε  καϊ  τάς 
προτέρας  τρεις  συνόδους  καϊ  το  άγιον  σύμβολον 
ίο  επεκράτυναν ,  άναθέματι  καθυπαγ  άγοντες  τους  τε 
υιών  δυάδα  εισάγοντας  και  τους  παθητην  δογματί-ΡΙΙΊΊ 
ζοντας  την  θεότητα  καϊ  τους  κράΰιν  καϊ  σύγχυσιν 
επί  τών  δύο  φύσεων  φρονεΐν  καϊ  λέγειν  τολμώντας, 
η  δύο  μεν  είναι  φύσεις  προ  της  ενώσεως  επί  Χρι- 
15  στού,  μίαν  δε  μετά  την  ενωΰιν  αναπλάττοντας  και 
τους  ούράνιον  η  τίνος  ετέρας  ουσίας  μυθευοντας  την 
προσληφθεϊσαν  έζ  ημών  τω  κυρίω  μορφήν.  εδογμά- 
τιΰαν  δε  τον  κύριον  ημών  Ίηΰοΰν  Χριβτον  τέλειον 
εν  θεότητι  καϊ  τέλειον  εν  άνθρωπότητι  καϊ  θεόν 
2ο  αληθώς  καϊ  άνθρωπον  αληθώς ,  εκ  ψυχής  λογικής 
και  σώματος,  όμοούσιον  τω  πατρί  κατά  την  θεότητα, 
και  ήμιν  όμοούσιον  κατά  την  ανθρωπότητα  καϊ 
όμοιον  κατά  πάντα,  χωρίς  αμαρτίας,  ενα  τόν  αυτόν 
εν  δύο  φύσεσιν,  άΰυγχύτως,  άτρέπτως,  αδιαιρέτως, 
25  άχωρίότως  γνωριζόμενον,  σωζόμενων  τών  ιδιωμάτων  Β 
φύσεως  εκατέρας  και  εις  εν  πρόσωπον  συντρεχόντων 
και  μίαν  νπόστασιν. 

Τούτων  ούν  πάΰι  τοϊ^  θεοφορήτοις  έκείνοις  δε-  25 
δογμένων  πατράσι,  παρόντος  καϊ  του  εύΰεβούς  βά- 
ζο ΰιλέως  Μαρκιανού,  6  /Ιιόσκορος  προστάξει  βασιλική 
είς  Γάγγραν   ύπερόριος  στέλλεται"    6    γάρ  Ευτυχής 
προτέθνηκε  δυστυχώς,    αντί  δε  Λιοσκόρου  τής  Αλε- 


248  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXV. 

ζανδρείας  επί6κοπος  εχειροτονηθη  Προτέριος,  άνηρ 
ίερώτατος  καϊ  όρθοδοξότατος.  των  δε  τού  Ευτυχούς 
καϊ  Λιοΰκόρου  των  αιρεΰιωτών  ανά  την  πόλιν  6τρε- 
φομένων  και  διαχλευαζόντων  τα  υπό  της  ϋυνόδου 
Ο  δογματι6θέντα,  κάκ  της  βαΰιλικής  δυναστείας  λεγόν-  5  Ι 
των  το  κράτος  τή  ΰυνόδω  περιεΐναι,  καϊ  ουκ  εκ  της 
αληθείας,  καϊ  την  οίκείαν  6υνι6τάν  πειρωμένων  ετι 
κακοδοξίαν,  6  πατριάρχης  Άνατόλιος  εκκληΰιάΰας 
τους  τε  αυτω  όμογνώμονας  και  τους  άντιδοξούντας 
εφη  προς  τους  εναντίους  "έπεϊ  ετι  της  οικείας  δόξης  ι» 
άντέχε6θε  καϊ  ου  πείθεΰθε  μη  δοξάζειν  ορθώς,  άλλ' 
αίτια6θε  ημάς  ως  το  Νεΰτορίου  παραδεχόμενους  δόγ- 
μα, δύο  φύΰεις  επί  τού  ϋωτηρος  κηρύττοντας,  εκα- 
τέρας  τηρούοης  άΰυγχύτους  τάς  ιδιότητας,  έπιτρε- 
πτέον,  ει  δοκεϊ,  τω  θεώ  την  περί  τούτου  διάκριΰιν,  & 
και  γραφήτω  μεν  παρ*  υμών  εν  τόμω  το  ύμετερον 
περί  της  πίΰτεως  φρόνημα,  γραφήΰεται  δε  και  παρ* 
ϋ  ημών  το  ημέτερον '  και  άμφω  τώ  τόμω  εν  τη  λάρνακι 
τεθήτων  της  παν  εύφημου  μάρτυρος  Ευφημίας,  καϊ 
ταύτη  την  κρίΰιν  δοτέον  των  ορθών  και  διαΰτρόφων  20 
δογματΐ6τών\  ηρεβε  ταύτα  και  τοις  αίρετικοϊς,  καϊ 
οι  τόμοι  γεγράφαται  καϊ  ο  κλείων  λίθος  την  λάρνακα 
αίρεται  και  οι  χάρται  τω  6τηθει  της  μάρτυρος  επιτί- 
θενται και  6  λίθος  αύθις  τη  λάρνακι  έπενηνεκται 
καϊ  Σφραγίζεται  νχ'  άμφοίν  τοϊν  μεροιν.  το  δ'  εν-  23 
τεύθεν  ίκεΰίαι  προς  θεόν  καϊ  δεηβεις  παννύχιοι 
άποκαλύψαι  τις  σύτώ  των  δοξών  καταθύμιος  καϊ  τίς 
αποβλητέα  δοκεί.  καϊ  μετά  τρίτην  ημέραν  ουνέρχον- 
ΡΙΙ48τΐα,  μηδέ  τού  βαΰιλέως  άπολειφθέντος,  καϊ  άνοιγεί- 
6ης  της  λάρνακος,  των  θαυμαοίων  6ου,  κύριε,  ευρέθη  30 
6  μεν  τών  αιρετικών  τόμος  εν  τοις  πο6ι  της  μάρτυ- 
ρος κείμενος ,    6   δέ  γε  λοιπός  τη  δεξιά  ταύτης  χειρϊ 


υΒ.  χπι.  οαρ.  χχν.  249 

κατεχόμενος ,  ην  εκτεϊναι  λέγεται  προς  τον  βαΰιλέα 
καϊ  τον  πατριάρχην,  τον  τόμον  αύτοΐς  έγχειρίζουΰα. 
οι  μεν  ονν  το  ορ&ον  πρεσβεύοντες  δόγμα  ήύαν  εν 
κρότοις,  οι  δε  τούτοις  έτερογνώμονες  κατηφιώντεςγ?παο 

δ  και  ϋκότος  ντί  αίβχύνης  περιχυ&έντες  άπήλ&οόαν' 
τίνες  δ'  εκ  τούτων  καϊ  προς  το  όρ&όδοξον  μετεβά- 
λοντο.  κατά  τον  τότε  χρόνον  καϊ  ή  βαβιλϊς  Πουλχε- 
ρία %-νήθκει  εύβεβώς  τε  καϊ  εύκλεώς  και  επ'  έλπίΰι 
χρηβταΐς.    πάντα  γάρ  τον  ττλουτον    αυτής    διένειμε 

ίο  πένηβι  και   τω    προς   τούτους    ελέω   τον  του  &εοϋ 
έκτήϋατο  ελεον.    Ουαλεντινιανός  δε  ο  ανεψιός  Όνω-  Β 
ρίου,  ου  άνω  που  έπεμνήΰ&ημεν  ως  εκ  της  αδελφής 
αύτοΰ  γεννηθέντος  τής  Πλακιδίας,  βασιλεύων  εν  τη 
πρεσβυτέρα  (Ρωμη,  άγεται  εις  γυναίκα  Ευδοξίαν  την 

ΐ5  παΐδα  του  νέου  Θεοδοΰίου.  έκδεδιητημένως  δε  βιώ- 
6κων  και  ασελγώς,  την  μεν  οίκείαν  γαμετήν  εί'α,  καί- 
τοι κάλλους  ευ  εχουΰαν,  άλλοτρίαις  δε  όυνεφ&είρετο' 
έκέχρητο  δε  καϊ  μαντείαις  καϊ  γοητείαις.  ούτω  δε 
βιωΰκων  ουκ  εύαγώς,  άποβιωοκει  ελεεινός.    Μάξι- 

2ο  μος  γάρ  εις  των  εν  τη  'Ρωμη  πατρικίων,  εγγονός  δε 
του  πάλαι  τυραννήΰαντος  Μαξίμου,  ον  6  μέγας  κατ- 
επολέμηαε  Θεοδόΰιος,  ένδον  των  βαύιλείων  γενόμε- 
νος, εν  αύτοϊς  τον  Ούαλεντινιανόν  άποβφάττει,  και 
τη  Ευδοξία  βία  ύυμμίγνυται,  καϊ  τής  βαΰιλείας  κρα- 

25  τ  ει.     η  δε  του    πατρός    αυτής  Θεοδοΰίου  θανόντος  Ο 
και  τής  Πουλχερίας  εκμετρηΰάΰης  το   ζήν  έκδίκη6ιν 
ετέρω&εν  μη  έλπίζουΰα ,  διαπέμπεται  προς  Γιξέριχον 
των  Ουανδήλων  ρήγα  καλούμενον  και  τής  του  Μα- 
ξίμου   τυραννίδος    άπαλλαγήναι    εκλιπαρεί "    και    ος 

80  επειΰι  τη  'Ρώμη  ΰύν  ΰτόλω  και  δυνάμει  πολλή,  καϊ  6 
Μάξιμος  άπέδρα  ταύτης,  και  κτείνεται  παρά  των 
ϋυνόντων  αύτω.    6  δε  Γιζέριχος  άπόνως  τής  'Ρώμης 


250  ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXV. 

κρατεί,  και  τον  πλούτον  αυτής  Ουγκομιβάμενος 
άπαντα,  καϊ  τα  των  &είων  ναών  αναθήματα  εκ  χρυ- 
6ού  πεποιημένα  καϊ  λί&οις  κοβμούμενα,  καί  τίνα  των 
παρά  Τίτου  κομιΰ&έντων  εξ  ^Ιεροσολύμων  σκευών 
του  εκεΐβε  ναοϋ ,  είργααμένα  καϊ  αυτά  εκ  χρυβοϋ,  5 
λαβών  καϊ  την  Εύδοξίαν  συν  ταΐς  δύο  δυγατράϋιν 
αυτής,  έπανήλ&εν  εις  Άφρικήν.  καϊ  την  μεν  των 
Ι>  θυγατέρων  αυτής,  τήν  Ευδοκίαν,  τω  πρεοβυτέρω  τών 
οικείων  υιών  Όνωρίχω  ΰυνέζευξε,  την  δε  γ  ε  Πλακι- 
δίαν  μα&ών  άνδρι  κατηγγυήό&αι  τω  πατρικίω  Όλν-  ίο 
βρίω,  έτήρει  0υν  τή  μητρϊ  Ευδοξία,  εν&α  δύο  δια- 
γαγούΰα  ένιαυτούς  ή  βασιλίς  Ευδοξία  έπανήλ%•εν 
εις  το  Βυζάντιον  μετά  της  &υγατρός  αυτής  Πλακι- 
δίας,  Μαρκιανού  βασιλεύοντος,  ή  γάρ  Ευδοκία  6υν 
τω  άνδρι  κατελείφ&η,  ω  ΰυμβιώααΰα  έτη  έκκαίδεκα,  ΐ5 
και  παΐδα  τεκοϋΰα  Ίλδέριχον,  ότι  τοΓ^  ^Αρειανοΐς 
ομόδοξος  ην  6  άνήρ  αυτής,  ήχ&ετο  την  μετ  εκείνου 
6υμβίω6ιν.  και  λαβομένη  καιρού  καϊ  αυτή  εις  την 
Κωνβταντινούπολιν  μεταχωρεΐ,  ήδη  τής  μητρός  αύ- 
ΡΠ  49  τής  δανούΰης '  είτα  εις  τά  Ιεροσόλυμα  άπειοΊ,  κά-  2ο  ! 
κει  τελευτα.  Μαρκιανός  δε  %νήθκει  εξ  βαΰιλεύΰας 
έτη  και  μήνας  τινας,  ως  μεν  τίνες  λέγουβιν,  νοϋήοας, 
ώς  δ  έτεροι ,  φαρμαχ&εις  νεύΰει  του  πατρικίου 
"Αβπαρος,  πρεΰβύτης  γενόμενος  και  ζήΰας  έπϊ  μα- 
κρόν, επιεικής  δε  τήν  γνώμην  ων  και  προς  τους  25  •| 
υπηκόους  χρηοτός  έλεγε  μή  δεΐν  όπλα  βαΰιλέα  κινεϊν, 
έως  είρηνεύειν  εξόν.  μέγα  δε  τότε  δυνάμενος  6  πα- 
τρίκιος "Αΰπαρ  ου  χ  ήρετίΰ&η  βαΰιλεϋβαι  παρά  του 
δήμου  τής  πόλεως,  οτι  τής  Αρείου  ήν  μετέχων  αιρέ- 
<5εως.  διό  τον  Αέοντα  αυτός  εβαΰίλευβεν ,  ώς  μεν  30  | 
τίνες  ιΰτόρηΰαν,  αυτοβούλως,  ώς  δ'  έτεροι,  παρά  του 
δήμου  τήν  εξουΰίαν  λαβών,  ον  κτήΰεων  αυτού,  ώς 


ΙΛΒ.  XIII.  ΟΑΡ.  XXV.  ΙϊΙΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  Ι.        251 

λέγεται,  προνοονμενον  άπητησε  Καίσαρα  οτέψαι  &ά- 
τερον  τών  νίών  αντον.  και  τοντο  έπαγγειλάμενον  Β 
εις  την  της  βασιλείας  περιωπήν  ανεκόμισεν.  ενιοι 
δ\  τριβοννον  είναι  αντον  φασι  καϊ  των  εν  Σηλνβρία 
5  τελών  άρχοντα,  καϊ  οί  μεν  εκ  Θρακών  το  γένος 
ελκειν  αντον  λέγονσιν ,  άλλοι  δε  εκ  Άακών  τών  εν 
Ίλλνριοΐς. 

"Αρτι  δε  καταύτάντος  τον  Λέοντος  αντοκράτοροςΛΥΙΙΙΑΐ 

ίο  6  "Ασπαρ    έπέκειτο  βιάζων    αντον  Καίσαρα  ποιήσαι  1 
δάτερον  τών  νιων  αντον  κατά  την  νπόσχεσιν.    άνα- 
βαλλομένον  δ'  αντον  6  "Ασπαρ  της  βασιλικής  άλονρ- 
γίδος  άψάμενος  εφη  (( βασιλεν ,  τον  ταντην  άμπεχό- 
μενον  ψενδεσ&αι  ον  χρεών" '  και  ος  αν&νπήνεγκεν 

ΐδ"«λλ'   ου#£  βιάζεσ&αι  καϊ  αγεσδαι  ως  άνδράποδον" 
μέχρι  δε  τέλονς  άντεχειν  μη  οϊός  τε  ών,  είκων  άνάγ-  Ο 
κ\\  Καίσαρα  ποιεί  από  πατρικίον  τον  τον'Άσπαρος 
παΐδα,  Άρδαβονρίον  δε  άδελφόν.  τοντο  και  τη  6νγ- 
κλήτω  εδοζεν  άπο&νμιον  καϊ  τον  δήμον  της  πόλεως 

2ο  εις  στάσιν  εκίνηΰεν.  εδεδίεύαν  γαρ  μη  εις  το  γένος 
τον  'Άσπαρος  περιστάντος  τον  κράτονς  παρρησίας 
αν&ις  λαβόμενοι  οι  Άρειανοί  πλείονα  κακά  τών  προ- 
τέρων εις  τονς  όρ&οδόζονς  ενδείζωνται.  σννελ&όν- 
τες    ονν  οι  τον  κλήρον  καϊ  οι  μονάζοντες    καϊ  τον 

25  δήμον   της    πόλεως    όσον   νγιώς    έφρόνει   περί   την  ϋ 
πίστιν ,  έδέοντο  τον  βασιλέως  όμόφρονα  σφίσι  Καί- 
σαρα προχειρίσασ&αι.    ό  $ί  τότε  μεν  οις  τε  είπε  καϊ 
οϊς  εποίησε  την  στάσιν  κατηννασε.    μεταξν  δε  πα- 
ραρρνέντος  καιρόν,  έπιβονλενοντας  αντώ  γνονς  τονς 

3ο  περί  τόν'Άσπαρα,  κάκείνον  και  τον  Άρδαβονρίον 
έκτεινε.  Ίσοκάσιον  δε  τον  κοιαίστωρα  λόγιον  άνδρα, 
διαβληδέντα  έπ'   άλλοις  τέ  τισι  και  έπι  έλληνισμω, 


252  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  Ι. 

της  άξιας  γνμνώΰας  τω  έπάρχω  παρέδωκεν  εις  έ%έ- 
ταΰιν '  είΰαγομένω  δ'  εις  το  δικαΰτήριον  έν  ΰχήματι 
κατακρίτον  έ'φη  αντω  6  έπαρχος  "οράς,  Ίΰοκάΰιε,  εν 
οια  ει  καταύταϋει  ;  ο  οε  ορω  ειπεν  και  ον  ξε- 
Ρ  Ηδονίζομαι,  οτι  άν&ρωπος  ων  άν&ρωπίναις  περιπέπτωκα  5  ■] 
ύνμφοραΐς'  ΰν  δε  δίκαβον  ετί  έμοί,  ως  έδίκαζες  6νν 
έμοΐΓ  τούτων  άκονβας  6  δήμος,  τον  μεν  βαΰιλέα 
ενφήμηΰε ,  τον  δ1  Ίΰοκάΰιον  έζαρπάΰαντες  εις  την 
έκκληΰίαν  άπήγαγον'  βαπτι6&έντα  δε  τοντον  μα%•ών 
ο  κρατών  ηΰ&η.  οντ,ος  6  βαΰιλενς  είχε  γυναίκα  κε-  ίο 
κλημένην  Βηρίναν,  ε\  ης  έγένοντο  αντω  θυγατέρες 
δυο,  Αριάδνη  καϊ  Λεοντία '  ων  την  μεν  τω  Ζήνωνι 
κατηγγνηύε ,  την  δε  Λεοντίαν  ΰννέζενζε  τω  πατρι- 
κίω  Μαρκιανω,  νίω  Άνδεμίον  τον  βαΰιλενΰαντος  εν 
τη  'Ρωμη.  επί  τοντον  τον  βαβιλέως  γέγονεν  έν  τη  νέα  15 
Ρώμη  φρικωδέΰτατος  έμπρηΰμός ,  0£  από  &αλάβΰης 
εως  δαλάΰβης,  από  τον  άρκτωον  δηλαδή  μέρονς  εως 
Β  τον  μεϋημβρινον ,  την  πόλιν  διέζωΰεν,  είς  μήκος  δε 
διεζήλΟ'εν  από  τον  Βοοΰπορίον  μέχρι  τον  ναον  τον 
άγίον  Ίωάννον  τον  καλνβίτον ,  προς  δε  νότον  από  2ο 
τον  ναον  τον  άγίον  άποΰτόλον  Θωμά  μέχρι  τον  ναον 
των  μεγάλων  μαρτύρων  Σεργίον  και  Βάκχον'  έν  δε 
τω  μέΰω  της  πόλεως  από  των  Λανΰον  εως  τον  Ταν- 
ρον  τα  έν  μέΰω  πάντα  κατέκανόε.  οτε  λέγεται  καϊ 
δ  'Άβπαρ  διαΰέειν  τάς  άγνιάς  άγγεΐον  νδατος  πλήρες  25 
έπϊ  των  ώμων  φέρων  καϊ  τον  δήμον  παρακαλών 
ομοίως  ποιεΐν ,  ίνα  το  πνρ  καταΰβέΰωΰι ,  και  διδονς 
έκάΰτω  νπερ  μι6&ον  νόμιόμα  άργνρονν.  διήρκεΰε 
δε  το  πνρ  εκείνο  την  πόλιν  νεμόμενον  εφ'  ημερών 
τετρακτνν,  καϊ  κατέκανΰε  προς  τοΓ?  άλλοις  τον  τε  έν  3ο 
Ο  τω  Σενάτω  καλονμένω  μέγιΰτον  οίκον,  εις  ον  ή  τε 
γερονϋία  και  οί  λογάδες  ΰννερχόμενοι  έβονλενοντο, 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  Ι.  253 

καϊ  αυτός  6  βαβιλεύων ,  ότε  ύτολήν  νπατικήν  άνε- 
λάμβανεν ,  έργον  περιφανές  και  νπέρλαμπρον,  και 
το  καλούμενον  Ννμφαΐον,  οίκον  έτερον  αντίκρυ  κεί- 
μενον  τον  προρρη&έντος  οίκον,  εις  το  τονς  γάμονς 

5  γίνεοδαι  εν  αύτω  χρηματίζοντα  των  μη  κεκτημένων 
οί'κονς,  χωρονντας  πλή&ος  εν   εαντοΐς'    και  έτερον 
οΐκον  εν  τω  Ταύρω  βαΰιλικόν  πολντελή  τε  και  μέγι-νϊΙΙΙ4:2 
ατον'    και  επί  τούτοις  ναούς    περιφανεβτάτονς   και 
ιδιωτικάς  οικίας  των  λαμπρότερων  πολλάς.    τούτον 

ίο  κρατούντος  λέγεται  καϊ  βειΰμόν  γενέΰ&αι  ΰφοδρότα- 
τον  εν  Αντιόχεια,  ως  μικρόν  την  πόλιν  εκείνην  πα- 
ΰαν  καταπεβεΐν.    ν6%ηναι  δ\  καϊ  ΰποδόν  εν  τη  Βν-  1) 
ζαντίδι  πολλήν,  ωΰτε  κα\  είς  παλαιΰτήν  αυτήν  νψω- 
δήναι.    εκ  τοντον  δε  δεδειλιακότα  τον  βαβιλέα  της 

15  πόλεως  εζελ&εΐν  και  διατρίβειν  επί  πολύ  κατά  τον 
αγιον  Μάμαντα.  ούτος  βαΟιλεύβας  ΰτρατοπεδάρχην 
προεχειρίΰατο  (Ρον6τίκιον ,  άνδρα  γενναΐόν  τε  και 
ΰτρατηγικωτατον'  θανόντος  δ'  εκείνον  τον  της  βα~ 
6ιλί66ης  Βηρίνης   όμαίμονα  Βαόιλίΰκον    άν&είλετο. 

20  0£  6νν  ότόλω  πολλω  κατά  Γιζερίχον  ΰτρατεύΰας  εν 
*  Αφρική  ήττήδη  λίαν  αίΰχρώς  και  το  πλεΐον  τον 
ΰτόλον  άπεβαλε,  ως  μεν  τίνες  ιΰτορονΰιν,  εκ  κακο- 
βονλίας  και  τον  μη  ύτρατηγικώς  δια&εΐναι  τον  πό- 
λεμον,   ως  δ1  έτεροι,   εκ  προδούίας'    χρήματα   γαρ 

25  αυτόν  λαβείν  πλεΐΰτά  φαΰι  παρά  Γιζερίχον ,  και  τον 
πολεμον  ΰνρραγ εντός  ΰτρέψαι  την  βτρατηγίδ α  τριήρη,  ΡΠ51 
καϊ    πρύμναν    κρονΰάμενον    εις  φνγήν   τραπεο*%αι, Α 
κάντενδεν  &άραος  μεν  ενεικεναι  τοις  εναντίοις  ,  των 
δ1  οίχείίον  καταβαλεΐν  τά  φρονήματα,  καϊ  τον  μεν 

3ο  έπανελ&εϊν  δνσκλεώς  μετ'  ολίγων,  τους  δε  λοιπούς 
έν  τη  νανμαχία  πεύειν.  τούτω  τω  βαβιλει  εγγονός 
ε%  Αριάδνης  της  %νγατρός  εγεννή%η  και  Ζήνωνος, 


254  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  Ι.  II. 

ον  Λέοντα  ονομάβας  εκείνος  βαύιλικω  ταινιοϊ  διαδη- 
ματι  επί  πάνυ  νηΐίία  τή  ηλικία,  τον  γαρ  Ζήνωνα 
τη  βαΰιλεία  μη  προσήκοντα  έκρινεν,  οτι  μήτε  την 
γνώμην  είχε  βαοιλικην  μήτε  μην  είδος  ά\ιον  τνραν- 
νίδος ,  άλλα  καϊ  την  όψιν  ην  ειδεχθέστατος  και  την  5 
ψνχήν  είχε  της  όψεως  χείρονα.  δια  τοντό  τίνες 
ίοτορονβιν  άναιρε&ήναι  τον  'Άβπαρα  και  τον  'Λρδα- 
βούριον  παρά  τον  αντοκράτορος  Λέοντος,  δέλοντος 

Β  τον  δνγατριδονν  αντον  τον  μικρόν  Λέοντα  βαΰι- 
λενειν,  φοβονμένον  δ '•  εκείνους  ως  μέγα  δεδννημέ-  ίο 
νους,  μήποτε  της  νητιιότητος  εκείνον  καταφρονηΰαν- 
τες  την  άρχην  ΰφετερίΰωνται.  έπι  τούτον  τον  βαΰι- 
λέως  και  ή  τιμία  της  νπεραγίας  δεοτόκον  ε6&ής  εις 
Κωνΰταντινούπολιν  έκομίΰ&η  εκ  Παλαιστίνης ,  και 
άπ  ετέθη  εν  τω  παρ'  αντον  δομη&έντι  ναω  εν  Βλα-  ΐ5 
χέρναις  εν  άργνρέα  ΰορω'  δι'  ην  και  6  ναός  Αγία 
σορός  κατωνόμαόται.  τον  πατριάρχον  δε  θανόντος 
Λνατολίον ,  ο§  έπ  έτη  της  εκκλησίας  προέστη  οκτώ, 
Γεννάδιος  χειροτονείται,  τούτον  δε  ενιαντοϊς  την 
εκκληΰίαν  ί&ύναντος  δέκα  έπϊ  τρισί,  και  την  ζωην  2ο 

Ο  εκμετρηβαντος ,  άντεισήχ&η  Άκάκιος.  καϊ  ο  βασι- 
λεύς δε  Λέων  νοσησας  έζέλιπεν,  όκτωκαίδεκα  βαΰι- 
λεύσας  ένιαντούς,  τον  μικρόν  Λέοντα  διάδοχον  της 
βασιλείας  καταλιπών.  κεκόσμητο  δε  και  άλλαις  μεν 
άρεταΐς,  έπέλαμπε  δ'  έκείνω  μάλιστα  το  φιλοίκτι-  25 
στον,  είω&ότι  λέγειν  οτι  ώσπερ  ο  ήλιος  οίς  έπιλάμ- 
πει,  της  θέρμης  αντον  μεταδίδωσιν,  οντω  δει  και 
τον  βασιλέα,  οίς  αν  επίβλεψη,  οϊκτον  αυτούς  ά\ιονν. 

2         Καταλειφ&εις  ούν  6  μικρός  Λέων  νηπιάζων  έτι, 
έφ'  ενα  ένιαντόν  έπεβίω  τη    βασιλεία,    και   νηπιος  3ο 
επαπήλ&ε  τω  πάππω  τον  έαντον  πατέρα  τον  Ζήνω- 
να βασιλέα  καταλιπών,  αυτός  ταϊς  έαντον  χερσϊ  τή 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  II.  255 

εκείνον  κεφαλή  περι&εις  το  διάδημα,  ήν  δε  6  Ζή-Τ> 
νων  «ξ  ε&νονς  αίΰχίότον  τον  των  Ίΰαύρων,  αΐΰχιΰτος 
και  αυτός  και  την  μορφήν  και  την  ψνχήν  γεγονώς. 
και  ούχ  ως  βαϋιλεύς  την  αρχήν  άνύων,  αλλ*  ώς  αν-\νΐΠ43 
δ  τικρνς  τύραννος,  ην  δε  τούτω  και  άβελφός  Κόνων 
καλούμενος  καϊ  τον  άδελφόν  εις  κακίαν  ύπερβαλλό- 
μενος,  αίμαΰι  χαίρων  καϊ  ΰφαγαΐς  άν&ρώπων  ήδό- 
μενος.  κατά  τοιίτον  τον  Ζήνωνος  εν  Θράκη  διατρι- 
βών 6  της  βαΰιλίΰΰης  Βηρίνης  δμαίμων  6  δηλω&εις 

ίο  Βαΰιλίύκος  άνταίρει  χείρα,  της  Βηρίνης  ΰνναιρομε- 
νης  αύτω  κάκ  της  ΰνγκλήτον  τινών,  δειλός  δε  ων 
6  Ζήνων  και  άνανδρος,  φεύγει  αντίκα  ΰύν  Αριάδνη 
τη  γυναικϊ  εν  Ίΰανρία  προς  τους  ομογενείς. 

Και  6  Βαΰιλίύκος  εν  τω  κάμπω  αναγορεύεται  βα- 

ΐδ  ΰιλεύς,καϊ  τήν  οίκείαν  γαμετήν Ζηνωνίδα  Ανγονΰταν  ριΐ52 
εΰτεψε,  καϊΜάρκον  τον  νιόν  προεχειρίΰατο  Καίβαρα.  Α 
ήν  δε  και  ούτος  τους  τε  τρόπονς  ούδεν  βελτίων  τον 
Ζήνωνος  καϊ  περί  το  ΰεβας  ούκ  όρ&ώς  διακείμενος, 
της  γαρ  Ευτυχούς  και  Λιοβκόρου  μετείχε  καϊ  ούτος 

2οαιρε6εως,  παρά  της  γαμέτης  είς  ταύτην  προβιβα- 
6&είς,  και  6φόδρα  τάς  των  όρ&οδόζων  έκκληΰίας 
εκάκωβε,  και  τήν  εν  Χαλκηδόνι  ϋύνοδον  τυραννικώ 
γράμματι  άκνρον  είναι  τε&έο*πικε.  καϊ  τον  πατριάρ- 
χην   της    νέας   'Ρώμης    Άκάκιον   τούτο    ψηφίβαβ&αι 

25  οννοδικώς  εβιάζετο.  άλλα  το  όρ&όδο%ον  πλήθος  της 
πόλεως  6ννελ%•όν  είς  τήν  εκκληαίαν,  καϊ  τον  Βαΰι- 
λίΰκον  έκακηγόρηΰε  και  τήν  εν  Χαλκηδόνι  ΰύνοδον 
άγίαν  εκάλεΰε.  διά  ταύτα  τοίννν  6  Βαΰιλίβκος  παρά 
τον  δήμου  καϊ  της  γερουσίας  μεμίβητο.    επεμ-φε  δε  Β 

80  κατά  Ζήνωνος  μετά  δυνάμεως  "Ιλλον  και  Τροκούν- 
δον '  οι  επελ&όντες  επολιόρκονν  αυτόν,  ότι  δ\  πολλά 
αύτοϊς  ο  Βαΰιλίβκος  επαγγειλάμενος   ούκ   επιτελείς 


256  ιλβ.  XIV.  ΟΑΡ.  II. 

τάς  νποβχέόεις  πεποίητο,  και  ή  βύγκλητος  δε  βαρν- 
νομενη  τον  Βαΰιλίΰκον  διά  την  κακίαν  αύτον  έγρα- 
ψε τοις  είρημενοις  άνδράΰι  τα  παρ'  εκείνου  δρώμε- 
να, προΰε&εντο  τω  Ζήνωνι,  καϊ  αντί  πολεμίων  φίλοι, 
αντω  γεγόναΟι  καϊ  ύννέρι&οι'  και  λαβόντες  αντον  6 
επανήεΰαν.  6  δε  Βααιλίόκος  (Αρμάτιον  τον  οίκεϊον 
άνεψιόν  μετά  των  Θρακικών  ταγμάτων  ύτέλλει  κατά 
τον  Ζήνωνος '  και  ος  ύνναντήύας  αντω  περί  Νί- 
καιαν,  καϊ  χρήμαόιν  νποφ&αρείς,  προς  δε  τοις  καϊ 
νπούχεβει  τον  Καίύαρα  βτεφ&ήναι  τον  νίόν  αντον  ίο 

Ο  Βαβιλίύκον,  τω  Ζήνωνι  προύχωρεΐ.  κάντεν&εν  έλ- 
%•ών  εις  την  Κωνβταντινούπολιν  6  Ζήνων  εδέχ&η 
νπό  τε  της  ύνγκλήτον  καϊ  τον  λαον.  και  6  Βαύιλι- 
ΰκος  τγι  εκκληύία  προόπέφενγε  μετά  της  γνναικός 
καϊ  των  παίδων,  ο&εν  έζήλ&ε  πληροφορίαν  λαβών  15 
ως  ον  6τερη&ήβεται  της  ζωής.  και  άπήχ&ηΰαν  εί'ς 
τι  φρονριον,  εν&α  λέγεται  εις  πνργον  κατακλειΰ&ήναι 
ανν  τοις  φιλτάτοις  και  διαφ&αρήναι  λιμώ.  έτεροι 
δε  άναιρε&ήναι  αντονς  εν  τω  άπάγεύ&αι  λεγονύιν. 
ο  Ζήνων  δ\  καϊ  την  εαντον  πεν%•εράν  την  βαβιλίδα  20 
Βηρίναν  εζώριΰεν.  6  γονν  Βαόιλίόκος  είτε  ώς  εί'ρη- 
ται  εϊτ  άλλως  επί  δύο  τνραννήΰας  ένιαντονς  διώ- 
λετο.    ον  κρατούντος  εμπρηΰμος  εν  Κωνΰταντινον- 

Ό  πόλει  έγ ενετό  μέγιότος,  εκ  των  Χαλκοπρατείων  άρζά- 
μενος  και  πάντα  τά  προβεχή  τούτοις  νεμη&εϊς  καϊ  25 
άποτεφρώόας,  τάς  τε  των  δημοΰίων  πλατειών  βτοάς 
κα\  τάς  ανταΐς  έπικειμενας  οίκοδομάς,  αλλά  μην  καϊ 
αυτήν  την  κεκλημένην  Βαβιλικήν ,  κα&'  ην  καϊ  /&- 
βλιοΟ^'κ^  ετύγχανε  δώδεκα  μνριάδας  βιβλίων  άπο- 
κειμενων  εν  αύτη  έ'χονΰα'  εν  οίς  αναγράφεται  είναι 
και  δράκοντος  εντερον,  μήκονς  ον  ποδών  εκατόν  εΐ- 
κοΰιν,  έχον  εγγεγραμμένα  χρνΰοΐς  γράμμαβι  τά  τον 


ΚΕΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  II.  257 

Όμηρου  ποιήματα,  την  τε  Ίλιάδα  καΐ  την  Όδνββειαν, 
ου  καϊ  6  Μάλχος  τα  περί  τούτων  των  βασιλέων  βνγ-\γι\ια 
γραφόμενος  μέμνηται.    διέφθειρε  δε  το  πυρ  εκείνο 
καϊ  την  εν  τοις  Αανΰον  της   πόλεως   άγλαΐαν    καϊ 

5  τα  εκεί  ένιδρνμένα  αγάλματα  της  τ  ε  Σαμίας"Ηραςριΐζ,$ 
καϊ  της  Λινδίας  Ά&ηνάς  καϊ  της  Κνιδίας  Αφροδίτης  Α 
τα  κατά  τεχνην  περιβόητα  άφιδρνματα,   καϊ   μέχρι 
τον  Φόρου  έπεδραμε.    Ζήνων  δε  αν&ις  της  εξονΰίας 
δραζάμενος  τον  μεν  τον  Άρματίον  νίόν  προεχειρί- 

ιο  αατο  Καίσαρα,  πληρών  την  νπόσχεσιν,  αντόν  δε  τον 
Άρμάτιον  ΰτρατηλάτην'  καϊ  μετ  ολίγον  τον  μεν  ' Αρ- 
μάτων έκτεινε,  λέγων  ότι  ώσπερ  εις  τον  Βασιλίσκον 
ονκ  εφνλαξε  πίστιν,  ονδ'  εις  έμε  πάντως  φνλάξει 
αντήν.    τον  δε  νίόν  εκείνον  τον  Καίσαρα  πεποίηκε 

15  κληρικόν.    άνεϊλε  δε  καϊ  τον  "Ιλλον  τον  μάγιστρον, 
τνραννίδι  επιχειρήΰαντα ,  οτι  ίγνω  έπιβονλενόμενος 
παρά  της  βασιλίσσης  Αριάδνης,  είδότος  καϊ  Ζήνω- 
νος ,  αλλά  μην  καϊ  Πελάγων  τον  πατρίκιον,  άνδρα  Β 
λογιωτατόν  τε  καϊ  δικαιότατον,  τω  μεν  δοκεΐν,  ελλη- 

2ο  νιόμόν  αντω  εγκαλών,  τη  δ '  άλη&εία  τονς  ελεγχονς 
εκκλίνων  αντον  '  γνώμης  γαρ  ων  ελεν&έρας  ήλεγχε 
τάς  άνοΰίους  πράξεις  αντον.  και  άλλονς  δε  πλεί- 
στονς  άνδρας  των  περιφανών  6  εχ&ιστος  Ζήνων  απώ- 
λεσε, καϊ  εις  αιρέσεις  άπέκλινε  και  ά&εμίτονς  πρά- 

25  ζεις  και  διεφ%•αρμένην  ξωήν'  και  οντω  βιονς  βιαίως 
άπερράγη  τον  ζην.  ό  δε  τρόπος  της  τοντον  τελεν- 
τής  άντιλέγεται'  οί  μεν  γάρ  γαστριζόμενον  αντόν 
φαΰι  και  με&νοντα  των  τε  φρενών  ε\ίστασ%αι  καϊ 
καταπίπτοντα  μηδέν  διαφερειν  νεκρον.    μιύονμενον 

δο  #£  και  νπ'  αντής  της  γαμέτης  αντον  Αριάδνης,  όν- 
τως οίνω&έντα  ποτέ  ως  ήδη  θανόντα  λάρνακι  τών  ο 
βασιλικών  εντε%ήναι  παρ    εκείνης,  και  αντίκα  τον 

ΖΟΝΑΚΑ8    III.  17 


258  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  Ι.  II. 

επιπωματίζοντα  ταντην  μέγιβτον  λί%ον  έπιτε&ήναι 
αντή '  τον  δε  άνανήψαντα  βοάν  μεν  καϊ  όλοφνρε- 
6&αι  ενδο&εν,  μήτινος  ά'  έπιβτρεφομένον,  οίκτρώς 
εκεϊβε  δανεΐν.  οι  δε  νοβήβαντά  φαβι  καϊ  περιωδν- 
νίαις  βαλλόμενον  ΰφοδροτάταις  δόκηΰιν  τοις  ορώβιν  5 
ώς  τέ&νηκε  παραβχεΐν,  καϊ  όντως  έντε&ήναι  τω  τά- 
φω ,  και  εν  αντω  τε&νάναι  γοώμενον  και  τους  οι- 
κείους άνακαλονμενον ,  της  Αριάδνης  μήτινι  6νγ  - 
χωρονβης  άνοΐζαι  το  μνήμα  ή  όλως  επιβτροφήν 
εκείνον  ποιήΰαΰ&αι.  ίο 

Οντω  δε  θανόντος  οικτρότατα  Ζήνωνος,  ή  Αριάδ- 
νη τον  ζ/^κορον  Άναΰτάύιον  βελεντιάριον  οντά,  των 
χαμαιζήλων  δε  τούτο  αξιωμάτων ,  εις  την  βαΰιλείαν 
ανήγαγε,  γνώμη  και  της  γερονΰίας  και  τον  ΰτρατεν- 
ματος,  Ονρβικίον  τον  έκτομίον,  μέγα  τότε  δνναμέ-  ΐ5 
νον,  ΰπονδάοαντος  εις  την  τοντον  άνάρρηδιν.  <άί- 
κορος  δ'  έκαλεϊτο  6  Άναβτάύιος,  οτι  ανόμοιας  άλλη- 
λαις  τάς  κόρας  είχε  των  όφ&αλμών'  τή  μεν  γαρ  ην 
το  χρώμα  μελάντερον ,  ή  δε  λαιά  προς  το  γλανκότε- 
ρον  έχρωμάτιότο.  μέλλοντα  δε  ύτεφ&ήναι  αντόν  2ο 
άπήτη6εν  εγγραφον  όμολογίαν  της  πίβτεως  και  τον 
μήτι  παρακινήΰαι  των  της  έκκληΰίας  δογμάτων  ο 
πατριάρχης  Ενφήμιος.  μετά  γαρ  Άκάκιον,  κάκιοτον 
Ρ1Ι54τοί£  όρ&οδοξονΰι  γενόμενον,  καϊ  την  έκκληΰίαν  ετη 
κατεΰχηκότα  δέκα  προς  τοις  επτά,  και  θανόντα,  25 
Φραβίτας  κεχειροτόνητο  πατριάρχης,  ομόδοξος  Άκα- 
κίω  καϊ  Ζήνωνι.  μετά  δε  τρεις  μήνας  προς  τω  ήμί- 
Οει  καϊ  οντος  μετήλλαξε  την  ζωήν,  και  προέΰτη  της 
εκκληβίας  Κωνβταντινονπόλεως  ο  Ενφήμιος,  οΰιος 
άνήρ  καϊ  όρ&οδοξότατος.  ος  τον  Μογγον  Πέτρον  3ο 
όνομα  τον  δρόνον  της  μεγάλης  Αντιοχείας  άρπάβαν- 
τος   ληβτρικώς  των  διπτνχων  άπήλει-ψεν  ώς  αιρετι- 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  III.  259 

κού.  άντ  εν  έγραφε  δε  την  Φήλικος  κλήΰιν  τον  πάπανπΠΑΖ 
Ρώμης ,    ανδρός    δρθοδόζον    καϊ   καθαψαμένον    δια 
γραμμάτων  τον  τε  Ζήνωνος  καϊ  τον  Άκακίον ,   οτι 
τω  Μογγω   έκοινώνονν  Πέτρω,    της  Εντνχούς   καϊ 
5  Λιοΰκόρον   όντι  αίρέβεως,  μάλιβτα  δε  καϊ  καθαιρέ-     , 
ΰεως  λίβελλον  βτείλαντος  *Ακακίω,  διό  καϊ  το  όνομα  Β 
αντον  δ  Άκάκιος  εκ  των  δίπτυχων  άπηλειψεν.    ον- 
τος  τοίννν  ο   πατριάρχης  Ενφημιος,  εγγραφον  Ιδιό- 
χειρον   τον    Άναΰταΰίον    δεζάμενος    ώς    δέχεται  τα 

ίο  της  έκκληΰίας  δόγματα  και  τα  παρά  της  εν  Χάλκη  - 
δόνι  βννόδον  όριύθέντα  φνλάζει  πάντα,  ΰτέφει  αν- 
τόν.  δ  δε  αντίκα  την  Άριάδνην  μνηΰτεύεται,  και 
γραφην  ποιείται  βαΰίλειον  άφιειβαν  τα  μέχρι  τότε 
τω  δημοΰίω  παρά  τίνων  οφειλόμενα,    ηδη  δε  τεΰβα- 

15  ρακοβτης  παραρρνείβης  ημέρας  μετά  την  ταφην  Ζή- 
νωνος, και  τους  γάμονς  ετέλεβε.  δαβμού  δε  τονς 
νπηκόονς  πιέξοντος  τον  λεγομένον  χρνβαργνρον,  και 
τούτον  έζέκοψεν.  ην  δε  δ  τον  χρνΰαργνρον  δαΰμός 
τοιούτος '    άπαντες  και  προβαΐται   καϊ   πένητες  καϊ  Ο 

2ο  πάσα  πόρνη  καϊ  Σύμπαντες  απελεύθεροι  εν  άγροϊς 
τε  καϊ  πόλεβι  διατρίβοντες  είύφέρειν  ηναγκάζοντο 
τω  δημοβίω  τέλος  έτήΰιον.  καϊ  νπερ  ϊππων  καϊ 
ήμιόνων  καϊ  βοών  όνων  τε  καϊ  κννών  επράττετο 
φορολόγημα,  νπερ  ανθρώπων  μεν  εκάύτον  νόμιβμα 

25  άργνρούν,  το  δ'  αντό  καϊ  νπερ  ΐππον,  ήμιόνον  τε 
καϊ  βοός,  νπερ  όνον  δε  φόλλεις  έ'|,  ομοίως  δε  καϊ 
νπερ  κννός.  καϊ  ην  διά  ταύτα  ύνντριβή  των  αν- 
θρώπων καϊ  όδνρμός  πανταχού,  αλλά  ταύτην  έκ~ 
κόφας   την    είύφοράν    δ    βαΰιλενς   Άναΰτάΰιος   καϊ 

3ο  αντάς  τάς  περϊ  ταύτης  άπογραφάς  εναντίον  τον  δή- 
μον  κατέκανβεν  εν  τω  *Ιππικω '  καϊ  ην  μεν  εν  τού- 
τοις φιλότιμος  καϊ   την   των  πολιτικών  πραγμάτων  Ώ 

17* 


260  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  III. 

διοίκηβιν  καλώς  μετερχόμενος.  τάς  γάρ  πολιτικάς 
αρχάς  ώνίονς  παρεχομένας  το  πρϊν  εκείνος  άμίύ&ονς 
έδίδον,  περί  δε  την  εις  το  &εΐον  δόζαν  ονκ  άγα&ός 
ήν'  άποκλίνας  γαρ  εις  την  των  Σνγχντικών  αΐρε- 
0ιν  των  μίαν  φνύιν  δοξαζόντων  έπι  τον  ύωτήρος  5 
μετά  την  ενωύιν  των  διττών  φνβεων,  πολλά  τάς 
τών  ορ&οδόζων  έκκληβίας  εκάκωβε  καϊ  άδνβώπητος 
ην  τοις  τοντων  προϊβταμένοις.  τον  τε  γάρ  πατριάρ- 
χην  Ενφήμιον  έζώριβε,  μη  πει&όμενον  άνα&εματί- 
ύαι  την  εν  Χαλκηδόνι  ύννοδον,  πρότερον  μετά  δό-  ίο 
λον  το  οίκεΐον  εγγραφον  άφελόμενος,  η  βία,  ως 
ΡΙΙ55  έτεροι  λέγονΰι,  και  τον  μετ  «κείνοι/  Μακεδόνων, 
ιερόν  άνδρα,  μη  καταδε%άμενον  ύνν&εβ&αι  αντφ,  εις 
Ενχάϊτα  νπερώριύε.  με&'  ον  άντειύήχ&η  Τιμόθεος 
όμόφρων  τω  βαβιλεΐ.  Αογγΐνος  δε  6  αδελφός  Ζηνω-  ΐ5 
νος,  τνραννίδι  έπι&έμενος,  έχειρώ&η  παρά  Άναβτα- 
ύίον,  και  περιωρίβ&η  είς  *Αλε%άνδρειαν,  εν&α  και 
πρεββντερος  χειροτονήσεις  ε&ανε.  και  τονς  Ίύαν- 
ρονς  δε  πολλούς  εν  τή  βαΰιλίδι  τών  πόλεων  διατρί- 
βοντας  ταύτης  ε%ήλα0εν '  ους  προΰλαβόμενος  6  20 
μάγιύτρος  Αογγΐνος,  ονχ  6  τον  Ζήνωνος  αδελφός, 
αλλ1  έτερος,  καταβταβιάζει,  καϊ  πολλά  της  έωας  εληί- 
ΰατο '  κατεπολεμή&η  δε,  καϊ  οί  μετ  αντον  διεφ&ά- 
ρηβαν  βάρβαροι,  τότε  λέγεται  καϊ  Θενδεριχος  6  της 
Αφρικής  ήγεμών ,  Άρειανός  ων ,  διάκονόν  τίνα  όρ-  25 
Β  δόδοξον  αντώ  πάνν  ωκειωμενον  και  διά  δεραπείαν 
αντον  είς  άρειανιΰμόν  μετα&έμενον  άποκτεΐναι ,  ει- 
πών ως  'επεί  τω  &εώ  ονκ  έτήρηΰας  πίΰτιν,  μάλλον 
ον  τηρήβεις  ταντην  έμοί".  Άναβτα&ίον  δε  τον  τής 
πρεββντέρας  *Ρωμης  πάπα  θανόντος,  και  τον  λαον  3ο 
μεριΰ&έντος,  καϊ  τών  μεν  Αανρέντιόν  τίνα  ψηφι6α- 
μενων,τών  όρ&οδόξων  δε  βνμμαχον,  κάντεν&εν  προς 


υΒ.  χιν.  οαρ.  πι.  261 

αλλήλους  ΰταΰιαζόντων,  6  είρημένος  Θευδέριχος,  τής 
'Ρωμης  τότε  κρατών,  άφίκετο  προς  αυτήν  και  βύνο- 
δον   ά&ροίΰας   τον  μεν    Σύμμαχον  επίύκοπον  τ%\νΐΙΙ46 
Ρώμης  είναι  έκύρωβεν,  άπήλαβε  δε  τον  Λαυρεντιον. 

5  κατά  τούτους  τους  χρόνους  ίΰτορεϊται  το  των  Βουλ- 
γάρων £&νος  το  Ίλλυρικόν  και  τήν  Θράκην  κατά-  Ο 
δραμεΐν,  μήπω  πριν  γινωβκόμενον.    των  δε  Άγαρη- 
νών   τήν    εωαν    ληιζομενων,  ΰπονδάς  προς  αυτούς 
έποιήβατο  Άναβτάβιος.    του  μεντοι  Θρακός  Βιταλια- 

ίο  νου  τυραννίδι  επικεχειρηκότος,  Μυ6ούς  τε  καϊ  Σκύ  - 
&ας  προΰεταιριβαμενου,  καϊ  άμα  τούτοις  τα  περί  τήν 
βαΰιλίδα  ληιζομενου  των  πόλεων,  άλλα  μήν  και 
ΰτόλω  κατ  αυτής  επελ&όντος,  άντικατέΰτη  τούτω 
δια  Μαριανοϋ  του  υπάρχου  6  Άναΰτάΰιος,  και  ναυ- 

ιδ  μαχίας  γενομένης  εκ  τίνος  μηχανής  παρά  Πρόκλου 
του  πάνυ  γεγενημενης,  τότε  γαρ  ήν&ει  επί  φιλο6ο- 
φία  καϊ  εν  τοις  μηχανήμαΰι,  τά  τε  του  περιβόητου 
εν  τούτοις  Άρχιμήδους  άπαντα    διελ&ών  και  αυτός  Ό 
εκείνοις   προ6ε%ευρων ,   το  ναυτικόν  των   εναντίων 

2ο  κατεπολεμή&η.  κάτοπτρα  γαρ  αδεται  χαλκεύβαι  πυρ- 
φόρα 6  Πρόκλος,  και  ταύτα  εκ  του  τείχους  των  πο- 
λεμίων νεών  άπαιωρήβαι  κατεναντι,  τούτοις  δε  των 
του  ήλιου  ακτινών  προΰβαλουβών  πυρ  έκεΐ&εν  έκ- 
κεραυνούβ&αι  καταφλεγον  τον  νηίτην  των  εναντίων 

25  ΰτρατόν ,  και  τάς  νήας  αύτάς,  ο  πάλαι  τον  Άρχιμή- 
δην  έπινοήύαι  6  Λίων  ίβτόρηβε,  των  'Ρωμαίων  τότε 
πολιορκούντων  Συράκουβαν.  Άναβτάβιος  δε  βπου- 
δαΰτής  τής  Ευτυχούς  αίρέβεως  ων,  έβουλή&η  προΰ- 
δειναι  εις  το  Τριβάγιον  το  "6  ΰταυρω&εις   δι*  ή- 

3ο  μάς\    εβτειλεν  ούν  δια  τούτο  είς  τήν  εκκληβίαν  τον 


26  Δίων}  V.  ίΓββπι.  57,  45. 


262  ΧΙΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  III.  IV. 

λογοθέτην  τε  και  τον  επαρχον'  οΓ  εν  τω  άμβωνι  ώς 
Ρ  Π  56  έπ  όκρίβαντος  ΰτάντες  διαγγέλλειν  ηρξαντο  το  πρόο- 
ταγμα  το  βαΰιλικόν.  κινείται  τοίννν  οΰον  τον  πλή- 
θους όρθόδοζον ,  καϊ  διαΰπάβαι  τους  άνδρας  ώρμή- 
κεόαν.  αλλ*  οί  μεν  μόλις  την  δημοτικήν  μανίαν  5 
έζέφυγον ,  το  δε  γ  ε  πλήθος  εις  θυμόν  έκκαυθεν 
κατά.  των  οικιών  έπήλθον  των  είρημένων  ανδρών, 
και  τάς  μεν  καθηρήκαΰι ,  τα  δ'  εν  αύταΐς  διηρπά- 
καΰι  και  πολλούς  άνεΐλον,  καϊ  εις  τον  βαΰιλέα  ε%ύ- 
βριζον,  τον  δε  Βιταλιανόν  ώς  βαΰιλεα  εύφήμουν,  και  ίο 
πολλούς  οίκους  ενέπρηΰαν  και  πλείστους  εφόνευΰαν, 
και  τίνα  μοναχόν  πληΰίον  οντά  της  παρά  του  *Ανα- 
ύταύίου  κτιύθείύης  κινΰτε'ρνης  της  Μωκιβίας  καλού- 
μενης, και  δια  τιμής  τω  βαβιλεϊ  τούτω  άγόμενον, 
κτείναντες,  αλλά  μην  καί  τίνα  μονάζουΰαν  έγκεκλει-  15 
Β  ομενην  εγγύς  της  πόρτης  της  Ευλοκέρκου  άνελόντες, 
ώς  πίΰτιν  και  εις  αυτήν  κεκτημένου  του  βασιλέως, 
και  βυνδήΰαντες  άμφω  τά  ΰώματα  εβυραν ,  είτα 
κατέκαυΰαν. 

Έν  τοις  χρόνοις  τούτου  του  βαΰιλέως  Άλαμούν-  20 
<5α()0£  6  τών  *Αγαρηνών  φύλαρχος  κατηχηθείς  παρά 
ορθοδόξων    έπίΰτευΰέ  τε  καϊ  εβαπτίβατο.    προς  ον 
ο  Σευήρος  επισκόπους  εύτειλε  δύο,  ΰπεύδων  εις  την 
ιδίαν  αΐρεβιν  ελκύύαι  αυτόν,    τών  γοϋν  επιΰκόπων 
διδασκόντων  αυτόν    εις    μίαν  φύύιν   τάς    δύο   του  25 
Χριΰτοϋ  βυγχυθήναι  φύόεις,  κάντεϋθεν  Συναγομέ- 
νου του   ΰυμπαθεΐν  τή  όαρκϊ  του  κυρίου    και  την 
θεότητα,  εκείνος  ελέγξαι  θέλων  αυτούς  άτοπα  λεγον- 
0  τας  και  διδάσκοντας  άπιΰτα,  παρεΰκεύαΰέ  τίνα  τών 
οικείων  παρόντων  τών  ανίερων  επιΰκόπων  εκείνων  3ο 
προς  ούς  τι  αύτώ  άπαγγεΐλαι.    του  δε  ποιήΰαντος 
το    επιταχθεν    6   Άλαμούνδαρος    εβκυθρώπαΰε    και 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  IV.  263 

λυπεΐΰ&αι  ύπεκρί&η.  ερομενων  δε  τών  έπιΰκόπων 
ότου  χάριν  ΰυγκεχυται  και  τι  αν  εί'η  το  άγγελ&έν, 
εκείνος  εφη  άγγελ&ήναι  αύτώ  τον  άρχάγγελον  <9•#- 
νειν  Μιχαήλ,  των  δε  ψευδή  τήν  άγγελίαν  διατεινο- 
μενων  τυγχάνειν,  αδύνατον  γαρ  είναι  δανεΐν  τον 
άρχάγγελον,  ύπολαβών  6  φύλαρχος  εϊπεν  "ει  ονν 
άγγελος  ου  &νήΰκει,  πώς  κα&  υμάς  ή  &εότης  έπαθε 
τε  καϊ  ε&ανε  τή  βαρκϊ  βυγκρα&εΐΰα  καϊ  εις  μίαν^ΝΙΙΙ^ΐ 
φύΰιν  άποτελεό&εΐόα ;'  τούτοις  οι  επίσκοποι  εκείνον  Ό 

ίο  μεν  ε%αύμα<5αν  τής  ΰννέβεως'  αντοι  δ*  άπογνόντες 
ως  ουκ  αν  ποτέ  μετενεγκεϊν  αυτόν  δυνη&εΐεν  είς 
τχν  δό%αν  αυτών,  ύπεχωρηΰαν.  τών  δε  Βουλγάρων 
αύ&ις  το  Ίλλυρικόν  καταδραμόντων  άντετά%αντο 
τούτοις  τίνες  τών  "Ρωμαίων  ταξιάρχων  μετά  τών  υπ 

ΐ5  αυτούς  ταγμάτων,  εκείνων  δε  επωδαΐς  χρηΰαμενων 
και  γοητείαις,  ήττή&ηΰαν  αίΰχρώς  οι'Ρωμαΐοι,  και 
πλην  ολίγων  άπαντες  διεφ&άρηβαν.  ων  τήν  φ&οράν 
κομήτης  άβτήρ  προεμήνυβε  καϊ  κόρακες  πορευομε- 
νων  αυτών  ύπεριπτάμενοί  τε  και  προηγούμενοι  και 

2ο  οι  ΰαλπιγκται  άντι  ενυαλίου  ήχής  περιπα&ές  τι  και 
&ρηνώδες  ήχήβαντες.    του  δ'  άνω&εν  ρη&έντος  Τι- 
μοθέου πολλά  τοις   όρ&οδόξοις    ενδειζαμένου   κακάρπ57 
και  τελευτήβαντος  Ιωάννης  6  Καππαδόκης  τής  έκκλη-  Α 
βίας   ενεχειρίβ&η  τήν  προδταβίαν,   ετη  δύο  ταύτης 

25  προβτάς.  τέ&νηκε  δε  καϊ  ή  βαΰιλϊς  Αριάδνη,  λέγεται 
δε  εν  το?^  χρόνοις  τής  βασιλείας  Άναβταβίου  άγαλμα 
τής  Τύχης  τής  πόλεως  εν  εϊδει  γυναικός  εκ  χαλκού 
πεποιημένον ,  δάτερον  τών  ποδών  εντός  νηός  εχού- 
6ης  προ  αυτής  εΰτώΰης  καϊ  όμοιας  ύλης  εξειργαβ- 

8ο  μενης ,  ΐΰταβ&αί  που  τής  πόλεως,  τούτου  δήτα  του 
τής  νηός  εικονίσματος  ή  τω  χρόνω  μογήΰαντος  ή  εξ 
επιβουλής  μέρη  τινά  δραυύ&έντα  άφήρηντο.    ούκετι 


264  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  IV. 

γούν  φορτηγοί  νήες  προΰώρμουν  είς  το  Βυζάντιον, 
άλλα  πληΰίον  ίούΰαι  βίαις  πνευμάτων  άνείργοντο, 
καϊ  ει  μη  νήες  μακραι  και  πολλοίς  έρέταις  κινούμε- 
Β  ναι  τους  φόρτους  εκείνων  είς  την  πόλιν  έκόμιξον, 
τάχ  αν  λιμώ  οι  εν  αύτη  κατηνάλωντο.  τοντο  επί  & 
καιρόν  κρατήΰαν  τοις  των  κοινών  φροντιβταΐς  δια 
φροντίδος  έγένετο.  ύπετοπάΰ&η  τοίνυν  παρά  του 
το  αίτιον,  και  προΰήγγελτο  τοις  οϊς  η  των  της  πό- 
λεως άνεΐτο  φροντίς'  καϊ  τα  &ραυ6ματα  της  νηός 
εκείνης  ζητηθέντα  εύρέ&ηΰαν,  και  ταύτη  άποκατέ-  ίο 
ΰτηΰάν  τε  καϊ  ύυνηρμόΰ&ηΰαν,  και  6  πλους  ην  τοις 
πλοίοις  ακώλυτος  καϊ  μεβτη  τούτων  είαπλεόντων  η 
&άλαΰ6α.  ίνα  δε  ^νοίδν  εΐ  τούτο  του  των  πλοίων 
εΐύπλου  κώλυμα  ην,  άφηρηντο  αύ&ις  τα  μέρη  της 
νηός  εκείνης '  καϊ  οΰαι  των  νεών  ετι  η6αν  είβπλέου-  15 
Ο  6αι,  πνεύματος  αυ&ις  βία  γεγόναΰιν  όπιΰ&όρμητοι. 
εντεύ&εν  εβεβαιώ&ηΰαν  εκ  του  &ραυΰ&ήναι  την  χαλ- 
κήν  νν"  έκείνην  την  κωλύμην  γίνεΰ&αι  του  είς  την 
πόλιν  αΐαπλου  των  πλοίων  των  φορτηγών,  και  την 
ναϋν  έκείνην  επιμελείας  άζιώΰαντες  άνεκαίνιΰαν.  20 
προ  μικρού  δε  της  τελευτής  αυτού  Άναβτάύιος,  επι- 
βουλής αύτώ  μηνυ&είΰης,  ΰυνέΰχε  πολλούς,  ύύν  οις 
καϊ  Ίουΰτΐνον  και  Ίουατινιανόν,  και  ην  γνώμης  άπο- 
λέύαι  αυτού ς'  εκωλύ&η  δε  κατ  οναρ  φοβερού  τίνος 
ανδρός  δόξαντος  παραΰτήναι  αύτώ  και  ειπείν  25 
"  Ίουΰτίνω  καϊ  Ίουΰτινιανώ  μηδέν  εργάβη  κακόν ' 
μέλλει  γαρ  εκαΰτος  αυτών  ύπουργήβαι  τω  &εώ  εν 
καιροϊς  ιδίοις".  ο&εν  άφήκεν  αύτοΐς  το  τής  κάδο- 
ι* ΰιώΰεως  έγκλημα,  καϊ  αύ&ις  δε  οναρ  ίδεΐν  λέγεται 
6  βαΰιλεύς  Άναΰτάΰιος  άνδρα  τινά  φοβερόν  τόμον  30 
κατέχοντα  καϊ  λέγοντα  προς  αυτόν  "  ιδού  δια  την 
κακοπιΰτίαν  6ου  απαλείφω  τής  ζωής  6ου  ετη  τε66α- 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  IV.  ν.  265 

ρεβκαίδεκαΓ  ϊχων  δε  κεχρηβμοδοτημένον  6  Άνα- 
ΰτάβιος  ότι  εκ  κεραυνού  &ανεΐται,  το  λεγόμενου  Θο- 
λωτόν  έδομηβατο ,  καΐ  εν  αύτώ  διηγεν,  άλλ'  ουδέν 
τι  τούτου  άπώνατο.   βροντών  γάρ  ποτέ  καταρρηγνυ- 

5  μένων  φρικωδέστατων  και  άΰτραπών  έκτριβομένων 
έκεΐ&εν  πολλών,  εκείνος  δειμαίνων  εις  δίαιταν  εκ 
διαίτης  μετέβαινε  καϊ  εκ  θαλάμου  εις  δάλαμον  ν#£-λνΐΙΙ48 
δύετο.    καϊ  οΰτως  εν  ένι  τών  βασιλικών  κοιτώνων 
εύρέ&η  κείμενος  τε&νεώς,  ξήΰας  μεν  £τη  όγδοηκοντα 

ο  καϊ  οκτώ,  βαΰιλεύΰας  δ'  εξ  αυτών  «Γκοίίί.  καϊ  επτά 
έπι   μηύϊ   τριΰίν.     ίν   τοις   χρόνοις   τούτοις   γέγονε 
βειΟμός  φοβερώτατος,  και  εν  μεν  τω  Βυξαντίω  εν  Ρ II 58 
διαφόροις  τόποις  συμπτώματα  ύυμβεβήκαΰιν*    ή  με- 
γάλη δε  Αντιόχεια  6χεδόν  άπαΰα  κατεπτώ&η ,  καϊ  οι 

5  ταύτης  οΐκήτορες  τοις  ΰυμπτώμαΰι  κατεχώΰ&ηΰαν. 
ούτος  6  ^ Αναβτάΰιος  έ'κτιΰε  το  Μακρόν  τείχος  ούτω 
λεγόμενον  καϊ  από  της  μεγάλης  &αλά66ης  διηκον 
άχρι  της  Σηλυβρίας  διά  τάς  εφόδους  τών  τε  Μυβών 
ήγουν  Βουλγάρων  και  τών  Σκυ&ών.    έβτηΰε  δε  καϊ 

ο  ατήλην  οίκείαν  εν  τω  του  Ταύρου  κίονι  εκ  χαλκού, 
της  πρώην  εν  αύτώ  ιΰταμένης  πεΰούΰης,  η  του  με- 
γάλου Θεοδοΰίου  ετύγχανε,  καϊ  6  μεν  ώδε  βαΰιλεύ- 
6ας  ώδε  κατέλυβε  την  ξωήν. 

Άνερρή&η  δε  βαΰιλεύς  'ΐουΰτΐνος  6  Θραζ,   γο-  5 

25  νέων  μεν  έκφύς  άοημων  καϊ  αφανών,  και  αυτός  το 
πρότερον  αυτουργών  η  βουκόλος  τυγχάνων  και  6υ-  β 
φορβός '  είτα  εις  τύχην  μεταταξάμενος  ΰτρατιωτικην 
καϊ  φ&άΰας  μέχρι  ταγματαρχίας  καϊ  κόμης  γενόμε- 
νος, μετά  δέ  γε  την  τελευτην  Άνα6τα6ίου,  βουλής 
προτε&είΰης  περί  προχειρίΰεως  βαύιλέως  6  ευνούχος 
Άμάντιος,  ος  καϊ  πραιπόΰιτος  ην  καϊ  μέγα  δεδύνητο, 
δέλων  Θεοκριτιανόν  τίνα  οίκεΐον  όντα  αύτώ  βαΰι- 


266  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  ν. 

λενόαι,  χρήματα  τω  Ίονβτίνω  παρέΰχε  διανέμειν  }\ 
τοΐς  βτρατιώταις,  ϊν  εκείνον  ελωνται  βαβιλέα.  6  δε  ί 
τα  χρήματα  διανείμας  εαντώ  την  βαΰιλείαν  προεμνη-  Ι 
ΰτενβατο  και  πάρα.  των  Στρατιωτών  και  τον  δήμου  ϊ 
εις  τήν  της  ανταρχίας  άνήχ&η  περιωπήν.    Άμάντιος  ■ 

Ο  (5«  εν  δεινω  πεποίητο  τον  Ίονΰτίνον  το  ΰόφιβμα  καϊ 
αντω  έπεβονλενε  6νν  ετέροις  των    επιφανεύτέρων,   Ι 
ον  γνωο&έντα  6  Ίονΰτΐνος  άνεΐλε  6νν  Ανδρέα  τω  '} 
κονβικονλαρίω  καϊ  τω  Θεοκριτιανω.  ούτος  6  Αμάν-    \ 
τιος ,  οτε  6  Άναΰτάΰιος  κα&'  νπνονς  έ&εάΰατο  τον  ιβ| 
άνδρα  τον  τόμον  φέροντα   και   άπαλείψαντά   τινας   Ι 
των  της  ζωής  αντον  χρόνων ,  όναρ  ειδεν  ότι  ενώ- 
πιον  τον  βαΰιλέως   ιβταμένω    αντω    χοίρος    έπήλ&ε 
μέγας  καϊ  εις  γήν  κατήραξεν  αντον  καϊ  άνάλωαεν. 
οντος  τον  ναόν  τον  άγίον  άποΰτόλον  Θωμά  έδομή-  ι*| 
ΰατο'  διό  και  τήν  κλήΰιν  εκείνον  ΰώζει,  τον  Άμαν-    \ 
τίον  καλούμενος.     όρ%οδο%ότατος  δ'   ων  Ίονβτΐνος,    Ι 
δόγμα  εζέ&ετο  τήν  εν  Χαλκηδόνι  πάντας    ΰέβε6&αι   '$ 

Ό  ύννοδον  καϊ  τονς  αντήν  ΰνΰτηΰαμένονς  έ%ακο6ίονς 
τριάκοντα  άγίονς  πατέρας,  τοΐς   [εροΐζ  έγγραψήναι^\ 
διπτνχοις  παΰών  των  εκκλησιών,    γαμετήν  δ'  έχων    Ι 
Λονπικίαν  κεκλημένην  εύτεψεν  αντήν  και  Ανγον-    \ 
ΰταν  άνηγόρενΰεν ,   Ενφημίαν  μετονομάόας.    τοντω 
Βιταλιανός,  ος  έΰταΰίαΰεν    επί   Άναΰταΰίον ,  πάνν   Ι 
ωκείωτο,  και  στρατηλάτης  προεχειρίΰ&η ,  άλλα  μήν  25 
και  νπάτενΰε,  καϊ  μέγα  τι  παρά  τω  Ίουΰτίνω  ήδν-    Ι 
νατο.     ορθόδοξος  δ1   ων  τον  Σενήρον  έκδιωχ%•ήναι 
τον  &ρόνον  της  Αντιοχείας  και  άναιρε&ήναι  προβ- 
έταζεν'  ο  γνονς  εκείνος  άπέδρα  εις  Αϊγνπτον  με& 
ετέρων   όμογνωμόνων ,    και   ταντην    ετάραξαν ,    τον Μ 
Ρ II 59  περί  φ&αρτον    και   άφ&άρτου  λόγον    είοαγαγόντες. 

Α  Σενήρον  δε  διαδράντος ,  Παύλος  6  ξενοδόχος   τών 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  ν.  267 

Ενβούλον  Αντιοχείας  προεχειρίύ&η  επίβκοπος'  καϊ 
πάντας  δε  τους  άδικον  νπερορίαν  νποΰτάντας  επί 
'Λναΰταΰίον  6  Ίονΰτΐνος  κατήγαγεν.  εν  τοις  τούτον 
χρόνοις  άΰτήρ  εφάνη  κομήτης  εν  τή  ανατολή,  κάτω 
5  τάς  ακτίνας  άφιείς,  ον  πωγωνίαν  οι  μετεωρολόγου 'ι>-\νπ[49 
τες  φαϋι,  καϊ  6  Βιταλιανός  έδολοφονή&η  παρά  των 
Βνζαντίων,  μηνιώντων  αντω  ως  Λολλοι)^  άνελόντι, 
οτ  έπανέβτη  κατά  Άναΰταόίον.  οι  δε  προ6τά\ει 
τον  βαΰιλέως  Ίονβτίνον  καϊ  Ίονότινιανον  ψαβιν 
ίο  άναιρε&ήναι  αντον  εν  τω  Παλατίω ,  &έλοντα  και 
αυτού  τον  κρατούντος  κατάρχειν'  Στρατηλάτης  δε 
των  βτρατενμάτων  Ίονΰτινιανός  προκεχείριβτο.  Ίω-  Β 
άννον  δε  τον  Καππαδόκον  θανόντος,  ος  πατριάρχης 
ην  Κωνΰταντινονπόλεως ,  κεχειροτόνητο  Έπιφάνιος 

1 15  της  εκκληΰίας  ταύτης  πρεββύτερος'  και  "Ορμίβδα  τον 
πάπα  "Ρώμης  μετηλλαχότος  το  ζην,  Ιωάννης  τους 
της  εκκληΰίας  "Ρωμαίων  δ ιεδε%ατο  ο'ίακας.  έ'χ&ρας 
δε  "Ρωμαίοις  προς  Πέρΰας  ονβης,  ο  βαΰιλεύς  '/ου- 
ΰτΐνος  προς  τον  ρήγα  των  Ονννων  εΰτειλε  πρεΰβεις 

|  2ο  και  δώρα,  ΰνμμαχίαν  αϊτών  κατά  τών  Περβών '  καϊ 
ος  6ννέ&ετο.  και  τον  Περΰών  δε  βαΰιλέως  Κονάδον 
τον  αντον  ρήγα  περί  ΰνμμαχίας  ά%ιώΰαντος,  εκείνος 
ΰνμμαχηΰαι  αντω  έπηγγείλατο'  και  άπήλ&ε  προς 
Περΰας  μετά  λαού,  κατά  "Ρωμαίων  αντιταγμένος.  6 
25  με'ντοι  βαΰιλενς  Ίονβτΐνος  περί  ειρήνης  πρεββείαν  Ο 
ΰτείλας  προς  τον  τών  Περΰών  βαΰιλεα,  μη  πιΰτεύειν 
τοις  Ονννοις  αντω  εγραψεν,  ως  ορκονς  μετά  "Ρω- 
μαίων περί  ΰνμμαχίας  ποιηβαμένοις,  καϊ  χρήματα 
λαβούΰι  πολλά,  καϊ  βονλομένοις  προβούναι  αυτούς 
30  Ιν  πολεμον  καιρώ,  ο  δε  Κονάδης  τον  ρήγα  ει  χρή- 
ματα παρά  "Ρωμαίων  εί'ληφεν  ήρετο '  τού  δε  κατα- 
δεμένον  άλη&εύειν  τον  ΊονΟτΐνον  νπελαβε  καϊ  αν- 


268  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  ν. 

τίκα  τον  μεν  άνειλεν ,  καϊ  τονς  Ονννονς  βχεδόν 
απαντάς ,  ει  μη  τίνες  ολ^ο^  διαδράντες  έβώ&ηβαν. 
τοις  δε  'Ρωμαίοις  έύπείβατο  καϊ  τον  Ίονύτΐνον  έπί- 
τροπον  Χοβρόον  τον  νεωτέρου  των  νιων  αντον 
έποιήβατο.  τοντω  γαρ  την  των  Περβών  κατελίμ-  5  Ι 
Β  πάνε  βαβιλείαν,  τονς  πρεΰβντέρονς  πάραβλεπόμενος. 
6  δε  βαΰιλενς  την  επιτροπήν  παρητήβατο.  6  μέντοι 
Λαζών  αρχηγός  Τζά&ος  άποΰτατηΰας  Περΰών,  προβ- 
ερρνη  τω  Ίονΰτίνω  καϊ  βαπτίζεις ,  νίός  τε  τον 
βαύιλέως  όνομαΰ&εϊς  καϊ  βαΰιλενς  Ααζών  άναγορεν-  Μ 
&είς,  γνναι,κί  τε  ύνζενχ&εϊς  ενός  των  ΰνγκλητικών 
δνγατρί,  εις  την  εαντον  χώραν  επανελήλν&ε.  τούτο 
αίτιον  αν&ις  μάχης  'Ρωμαίοις  καϊ  Πέρΰαις  έγένετο, 
ως  τον  βαΰιλέως  'Ρωμαίων  τονς  αντοϊς  νπείκοντας 
ΰφετεριζομένον.  τότε  και  τα  κατά  τον  άγιον  Άρε&αν  *■ 
εν  Νέγρα  τή  πόλει  ανμβέβηκε.  Κονάδης  δε  τονς  εν 
τή  αυτόν  αρχή  τνγ χάνοντας  Μανιχαίονς  εφόνενβεν 
απαντάς  και  τον  αντών  έπίβκοπον  καϊ  τάς  βίβλονς 
Ρ II 60  κατέκανΰεν ,  οτι  ενα  των  νιων  αντον  την  μνΰαράν 
αντών  διδάξαντες  αΐρεΰιν  τα  αντών  φρονεΐν  παρ-  20 
εΰκεναΰαν.  η  δε  πόλις  Άνάζαρβος  η  Άνάζαρβα,  της 
δεντέρας  Κιλικίας  ονΰα  μητρόπολις,  τότε  νπό  ΰει- 
6μον  6ννεπτώ&η'  καϊ  η'Έδεΰβα,  πόλις  ονΰα  περιφα- 
νής της  Όύροηνών  επαρχίας,  κατεκλνύ&η,  τον  μέβον 
αντης  ρέοντος  ποταμον  πλημμνρήβαντος,  κεκλημέ-  2δ 
νον  Σκιρτον  ,  καϊ  τονς  τε  της  πόλεως  οί'κονς  κατα- 
βαλόντος  και  παραβνραντος  καϊ  τονς  αντης  ένοι- 
κονντας  ονς  μεν  όνγχώΰαντος  το?&  βνμπτωμαΰιν, 
ονς  δε  καταποντίβαντος.  με&'  ημέρας  δε  τον  νδα- 
τος  έλαττω&έντος ,  ενρέ&η  εν  τή  όχ&η  τον  ποταμον  3ο 
πλάξ  λι&ίνη  εν  ίερογλνφικοΐς  γράμμαύιν  αντη  εγ- 
κεκολαμμένοις    λέγονύα    ταντα,    Σκιρτός    ποταμός 


ΟΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  V.  269 

ϋκιρτήΰει  κακά  ύκιρτήματα  πολίτα^ς.    κάί  της  Πομ-  Β 
πηιουπόλεως  το   ημιΰυ   κατεπό&η,   μέΰον   ραγείβης 
της  πόλεως,  καϊ  των  άν&ρώπων  πολλοί  εν  τω  χά- 
ΰματι  ετι  ζώντες  άπωλοφύροντο  καϊ  ουδείς  ήδύνατο 

5  άνελέβ&αι  αυτούς,     καί  γυνή  τις  εκ  Κιλικίας  τότε 
έγένετο  γιγαντώδης  καί  την  άναδρομην  του  βώματος 
καί  την  λοιπην  διαρτίαν'  παντός  γαρ  εύμήκους  αν-\νΐΠ50 
#ρό<?    εις  πήχυν  όλον  ύπερανίβτατο '    ηύρύνετο    δε 
τους  ώμους  τε  καί  τα   ΰτερνα  επί  πολύ,  καί  ταλλα 

ιο  # '  είχε  τω  μηκει  τε  καϊ  τω  πλάτει  ανάλογα,  το  είδος 
λέγω  καί  την  φωνήν  καί  των  βραχιόνων  καί  των 
πήχεων  την  ΰτερρότητα  καί  το  μέγε&ος  καί  το  των 
δακτύλων  άδρόν  καί  όΰα  τούτοις  επόμενα.  Ιουστι- 
νιανού δε  βτρατηλάτου ,  ως  είρηται,  μετά  θάνατον  ο 

15  Βιταλιανού  προβλη&εντος ,  έκείνω  άνεΐτο  η  πάβα 
διοίκηΰις.  καί  ποτέ  των  τάς  ηγεμονίας  εχόντων  δεο- 
μενων  του  βαβιλέως  κοινωνόν  της  βασιλείας  ελέΰδαι 
τον  ΰτρατηλάτην ,  εκείνος  της  άλουργίδος  άψάμενος 
δι*  ευχής  ύμιν  ήτω,  φηΰί,  μη  νεώτερον  ταύτην  πε- 

ρο  ριβαλέύ&αι.  καί  τότε  μεν  ούτω  την  εκείνων  δέηόιν 
διεκρούβατο.  οί  $'  αύ%"ΐς  μετ  ου  πολύ  ψήφιΰμα 
έ&εντο  την  του  νωβελιΰόίμου  άξίαν  τω  Ίουβτινιανω 
έπιψηφιζόμενον  καί  τον  βαύιλέα  ητούντο  κυρώΰαι 
το  ψηφιΰ&έν '  καί  ος  εΙ%ας  γράμμαΰιν  ο/κε^ο^  τούτο 

ρ  έκύρωβε.    τραύματος  δε  οί  γενομένου  περί  την  κνη- 
μην   κλινήρης  ην.    ως   δ*  ή  νόΰος  έκραταιούτο  καί 
άμφίβολον  ην  αύτω  το  βιώύιμον,  μετακαλείται  τον  Ό 
πατριάρχην  *Επιψάνιον,  μεταπέμπεται  δε  καί  τους  εν 
τέλει,  καί  βαΰιλέα  τον  άδελφιδούν  Ίουΰτινιανόν  άνα- 

ρο  δείκνυΰιν,  αυτός  τη  εκείνου  κεφαλή  περι&είς  το 
διάδημα,  καί  εις  το  της  ιππηλαΰίας  δέατρον  τού 
δήμου  της  πόλεως  ά&ροιβ&έντος,  εζειύι  προς  αυτούς 


270  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  V.  VI. 

έΰτεμμένος  6  Ίονύτινιανός,  καϊ  παρά  πάντων  ενφη- 
μιΰ&εϊς  έπανήκεν  εις  τά  βαβίλεια,  τεΰβαράκοντα  καϊ 
πέντε  τότε  τυγχάνων  ένιαντών.  αντίκα  δε  καϊ  ή 
γαμέτη  αντον  Θεοδώρα  άνερρή&η  Ανγονΰτα,  καϊ 
μετ  ολίγον  τω  Ίονΰτίνω  έπέλιπεν  ή  ζωή,  βαΰιλεν-  5 
ύαντι  ετη  εννέα  «φ'  ημέραις  εϊκοβιν. 

6         Καϊ  6  μεν  ενΰεβώς  βαΰιλενΰας  άπήλ%εν '  άρ%αν- 
ΡΙΙ61  τος  δε  Ίονΰτινιανού  ονκ  εις  μοναρχίαν  ή  βαβιλεία 

Α  κατέΰτη,  άλλ'  εις  διπλούν  το  κράτος  μεμέριβτο '  ου- 
δέν γαρ  ήττον  τον  κρατούντος,  ει  μη  καϊ  μάλλον,  ή  ίο 
κοινωνός  αντω  τον  βίον  δεδννητο.  ην  δε  6  βασι- 
λεύς ούτος  ραΰτος  μεν  προς  εντενξιν  κα\  άναπεπτα- 
μένας  είχε  τάς  άκοάς  προς  διαβολήν,  όζνς  δε  προς 
άμνναν,  άφειδής  προς  χρημάτων  έ\άντλη6ιν  καϊ 
προς  βνλλογήν  αντών  άφειδέΰτερος.  τά  μεν  γάρ  ΐ5 
άνήλιβκεν  εις  οίκοδομάς,  τά  δε  ϊν'  αντω  κατορ&οϊν- 
το  οβα  οι  ετύγχανε  προς  βονλής,  τά  δε  εις  πολέμονς 
καϊ  τάς  προς  τους  άν&ιύταμένονς  ταΐς  έαντού  &ελή- 
ΰεΰιν  έριδας,  ό&εν  άεϊ  χρημάτων  δεόμενος  έζελέγε- 
το  ταύτα  εκ  τρόπων  ονκ  εναγών  καϊ  χάριτας  ηδει  20 

Β  τοΓ£  προφάσεις  αντω  τού  άργνρολογεϊν  έφενρίΰκον- 
6ι.  καϊ  ονχ  6  μεν  οντω  διέκειτο,  ή  δε  βαΰιλις  ηλατ- 
τοντο  κατά  τι  τού  αντοκράτορος  η  προς  εζονβίαν  η 
προς  χρημάτων  κτήΰιν  εκ  τρόπον  παντός,  έδννατο 
μεν  γάρ  πολλω  τω  μέΰω  τού  \ννεννέτον  έπέκεινα,  25 
ην  δ\  καϊ  ποριμωτάτη  προς  ενρεΰιν  καινότερων  καϊ 
πολντρόπων  έπινοιών.  εντεύθεν  τοις  νπηκόοις  δι-  Ι 
χό&εν  αϊ  ΰνμφοραί '  οι  τε  γάρ  έτηβιοι  δαβμοι  έπϊ  μεί- 
ζον εζήροντο  και  καινοί  προβεπινενόηντο.  και  οί 
μεν  ώς  μη  περί  την  εις  το  &εΐον  δόζαν  όρ&ώς  δια- 
κείμενοι, 04  #£  ώς  άκολάύτως  βιούντες  έκολάξοντο 
και  τάς  περιονΰίας   άψηρηντο ,  οι  #£  διά  τας  προς 


ΙΛΒ.  XIV.  Ο  ΑΡ.  VI.  271 

αλλήλους  διαφοράς,  και  άλλοι  ε%  άλλων  τρόπων  και 
έτεροι  «'£  έτερων,  πάντας  γαρ  άπαρι&μεΐν  μακράς 
αν  δέοιτο  ΰυγγραφής.  κατά  δε  το  πέμπτον  έτος  της 
βαΰιλείας  αυτού  άβτέρος  ώφ&η  φαύΰις  κομήτου,  ος 

5  λαμπαδίας  ώνόμαβται,  ώς  άνω  τάς  ακτίνας  ίείς ,  δ<? 
έφ'  ημέρας  εΐκοβι  φαίνων  διήρκεβεν.    ε&ετο  δε  και 
προς  τους  Πέρβας  βπονδάς.    και  τά  μεν  κατά  τήνλνΐΐΐδΐ 
εωαν  είρήνευον ,  τήν  δε  πόλιν  κατέτρυχον  εμφύλιοι 
πόλεμοι,  και  το  κάλλος  αυτής  και  τήν  άγλαΐαν ,  οΰη 

ο  περιελελειπτο  άπό  του  εν  τή  βαβιλεία  του  Λέοντος 
γεγονότος    έμπρηΟμού ,    διεφ&άρκαΰι.     μίβους    γάρ 
εμφύντος  τοις  δήμοις  κατά   του    αύτοκράτορος    και 
τής  βαΰιλίββης  δι'  άπερ  εί'ρηται,  ώμονόηβαν  άμφωγ> 
τά  μέρη,  το  τ  ε  Βενετον  και  το  Πράβινον,  καίτοι  αεί 

5  άλλήλοις  ενάντιου  μένα ,  και  βτάβεως  ήρζαντο.  6  δε 
γε  κρατών  μοϊράν  τίνα  βαρβάρων  των  καλουμένων 
Αίλουρων  αύτοΐς  έπαφεις  6τη6αι  τήν  ΰτάΰιν  οΰτως 
έπικεχείρηκεν.  η  δ*  άνήπτο  μάλλον '  μάχης  γάρ  6υρ- 
ραγείβης  μέβον  των  δήμων  και  των  βαρβάρων  κατά 

ο  το  λεγόμενον  Μίλιον,  καΐ  πιπτόντων  πολλών  εκατέ- 
ρωθεν, οι  τής  έκκληΰίας  καταπαυύαι  τήν  ΰτάΰιν  και 
τον  πόλεμον  βπεύδοντες  τάς  παναγεΐς  των  θείων 
ευαγγελίων  βίβλους  άράμενοι  και  του  ΰωτήρος  ημών 
βεβάβμια  έκτυπώματα  εις  μέοους  τους  μαχόμενους 
6υνώ&η6αν  εαυτούς,  οίόμενοι  αίδεΰθέντας  εκείνους 
τά  άγια  κατα&έΰ&αι  τά  όπλα  και  άπο6χέβ&αι  τοΐ>ριΐ62 
μάχεΰ&αι'  άλλ*  οι  βάρβαροι  τών  αγίων  φροντίύαντες  Α 
ούδ'  όπωύτιουν  τους  τ  ε  δήμους  ύυνέκοπτον  και  ου  δ  ε 
των  ιερών  ή  τών  ταύτα  φερόντων  έφείδοντο.    τούτο 

ο  τοις  τής  πόλεως  εις  έρε&ιΰμόν  τής  ΰτάΰεως  γέγονε, 
και  ωβπερ  αύτω  τω  %•είω  άμύνοντες,  εις  άπόνοιαν 
έζήφ&ηβαν  πλείονα,  και  ουκ  άνδρες  μόνον,  άλλα  και 


ϊ 


272  ιλβ•  Χΐν.  ΟΑΡ.  VI. 

γυναίκες  εκ  τών  υπερώων  έμάχοντο,  λίθοις  κάϊ  κε- 
ράμους και  παντϊ  τω  προΰτυχόντι  βάλλουβαι  άνωθεν 
την  βάρβαρον  έκείνην  πληθύν.  οΐ  δε  μανία  ληφθέν- 
τες, και  άμύναΰθαι  τα  γύναια  θέλοντες,  πυρ  ένιαβι 
τοις  ο#κο££)  εξ  ώνπερ  έβάλλοντο.  πνεύματος  δε  6φο-  5 

Β  δ  ρου  πνέοντος  τηνικαύτα,  η  φλόξ  ηρτο  ταχέως  αέριος 
και  πολλάς  μεγίϋτας  τε  καϊ  καλλίΰτας  οίκοδομάς 
κατηθάλωΰε  και  αγάλματα  κατέφλεξεν  αρχαίων  αν- 
δρών έπιΰημων  επί  βοφία  καϊ  έπ'  ανδρεία  και  τοις 
δια  χειρών  και  ύυνετών  βουλευμάτων  άνδραγαθή-  ίο 
μαβί,  καϊ  έπι  πάΰιν  αυτό  το  θείον  τέμενος  του  με- 
γάλου ναού,  ον  βαΰιλεύς  Κωνστάντιος  εδομήΰατο, 
καϊ  το  της  αγίας  Ειρήνης,  καϊ  τον  του  Ευβούλου 
ξενώνα  καϊ  την  του  Παλατιού  Χαλκόΰτεγον,  ήτις  ην 
ή  νυν  καλούμενη  Χαλκή,  καϊ  ειρκτήν  χρηματίξουΰαν  ιβ 
καϊ  το  του  Σευήρου  λουτρόν  το  λεγόμενον  Ζεύξιπ- 
πον  και  άλλα  πολλά  κόβμον  και  θαύμα  τη  πόλει  καϊ 

€  τη  βαβιλεία  περιποιούμενα.  τότε  τοίνυν  6  βαβιλενς 
ετέρως  καταΰτορέβαι  την  ϋτάΰιν  διανενόητο'  καϊ 
άνελθών  είς  το  θέατρον  διαλεχθήναι  τοις  δήμοις 
βεβούλευτο,  καϊ  πέμψας  εκεί  το  δημοτικόν  μετεΰτέλ- 
λετο.  το  δ'  ουκ  ήνείχετο  προΰελθεϊν,  άλλα  καϊ  άλ- 
λήλοις  παρεκελεύοντο  φυλάξαΰθαι  το  ίππήλατον 
θέατρον,  ίνα  μη  ως  εν  ειρκτη  βυγκλειΰθεΐεν  αύτώ 
και  του  θυμού  τών  κρατούντων  γένωνται  παρανά- Ι 
λωμα.  εντεύθεν  είς  την  Άγοράν  όιαθέοντες,  έτερον 
βαΰιλέα  εαυτοις  έβουλεύΰαντο  προχειρίΰαΰθαι  καί 
τίνα  βυγγενη  τού  βαβιλέως  Άναΰταΰίου  περιβχόντες 

Τ>(Τπάτιον,  πη  μεν  άκοντα,  πη  δέ  γε  πεπειβμένον, 
είς  τον  τού  μεγάλου  Κωνσταντίνου  Φόρον  άπάγου- 
ΰι,  και  έπϊ  άοπίδος  αυτόν  μετάρϋιον  άραντες  άνα- 
γορεύουΰι  βαΰιλέα  και  το  τών  ίππων  εκείθεν  άμιλ- 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  VI.  273 

λητήριον  καταλαμβάνονΰι  δέατρον,  ενφημονντες  αυ- 
τόν, και  πορφνρίδα  έζήτονν  και  ότέφος.  εν  τούτοις 
των  δήμων  άβχολονμένων,  Ι'βχνΰαν  οι  περί  τον  βα- 
ΰιλέα  πλείΰτων  χρημάτων  διανομαΐς  νποβνραι  των 
5  Βένετων  πολλούς,  καϊ  όντως  την  των  δήμων  όμό- 
νοιαν  διαΰτήΰαντες  χωρήβαι  κατ  αλλήλων  αντονς 
πεποιήκαΰι.  τότε  τοίννν  ά&ρόον  εκ  των  βα6ιλείωννΐΙΙΙ5% 
οι  προκοιτονντες  των  κρατούντων  έζέ&ορον  ένοπλοι, 
κάκ  της  πόλεως  έτεροι  ότρατιώται,  και  οι  βάρβαροι  πιμ 

ίο  επειΰεφρηύαν,  και  τα  πλή$η  ως  χόρτον  ανεν  φειδονς  Α 
έζε&έριζον,  ήδη  καϊ  προς  άλληλα  βταύιάβαντα'    με- 
ύτόν  γαρ  ην  άν&ρώπων  το  &έατρον,  των  μεν  της  των 
6τα6ιαξόντων  μοίρας,  των  δε  γε  πλειόνων  κατά  &έαν 
των   γινομένων   και   της  τον  'Τπατίον  άναρρήύεως 

15  ή&ροι6μένων.  τον  δε  'Τπάτιον  Ονλλαβόντες  και 
Πομπήιον  τον  άδελφόν  αντον  τω  βαΰιλεΐ  προΰήγα- 
γον,  οι  και  άνβρέ&ηύαν  και  αί  περιονΰίαι  αντών 
έδημεν&ηϋαν.  των  δ'  εκ  τον  δήμον  άναιρε% εντ ων 
εικάβ&η  είναι  6  αριθμός  ώΰει  τεββαράκοντα  χιλιάδες. 

2ο  ονχϊ  των  είρημένων  δε  δνο  ανδρών  μόνον  έδημεν- 
%ηΰαν  αί  ονΰίαι,  άλλα   καϊ  ετέρων  πλειόνων  Ονγ- 
κλητικών'  κάκεΐνοι  δε  πολνειδώς  έκολάΰ&ηβαν.    εν 
δε  τη  βτάβει  ταντη,  ως  εί'ρηται,  της  μεγάλης  έκκλη-  Β 
6ίας  καν&είΰης,  ή  ς  δομήτωρ  ην  6  Κωνβτάντιος,  έτέ- 

25  ραν  πολλω  μείζω  και  περιφανεβτέραν  ο  βαβιλενς 
Ίονΰτινιανός  άπήρζατο  καινονργεϊν,  της  οικοδομής 
αντής  άρχ&είΰης  κατά  το  έ%ακΐ6χιλιο6τόν  τεΰόαρα- 
κοΰτόν  έτος,  ίνδικτιώνος  πεντεκαιδεκάτης  ενιΰταμέ- 
νης  έν  Φενροναρίω  μηνί.     ον  μόνον  δε  τον   ιερού 

8ο  τοντον  δόμον  της  δομήύεως  6  βαΰιλενς  εκείνος  άπ- 
ήρζατο,  αλλά  και  ετέρων  πλειόνων,  εν  οϊς  απείρων 
χρημάτων   δεόμενος   τάς   τνπω&είαας   άνέκα&εν  έν 

ΖΟΝΑΚΑ8    III.  18 


274  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  VI. 

εκάΰτη  τών  πόλεων  δίδοβ&αι  βιτήύεις  τοις  εν  ανταΐς 
διδαβκάλοις  των  λογικών  τεχνών  νπο&ήκαις  τον 
επάρχον  εζέκοψε,  καϊ  οϋτω  τών  εν  ταΐς  πόλεβι  δι- 
δαβκαλείων  έΰχολακότων   αγροικία   τών    εν   ανταΐς 

Ο  κατεκράτηβε.    κατά  γε  μην  το  επτακαιδ εκατόν  έτος  5 
της  βαϋιλείας  αυτού  καϊ  6  κίων  6  μέγας,  ος  ίν  τω 
προανλίω  τον  μεγάλον  ναού  κα&ίδρνται,  τετελείω- 
ται,  εφ*  ούπερ  οίκεΐον  ανδριάντα  εφιππον  ούτος  6 
βαόιλενς  άνεβτήλωβεν,   £ν&απερ  πρϊν  έτερος  ΐβτατο 
κίων  τον  μεγάλον  Θεοδοΰίον  φέρων  ΰτήλην  έ%  άρ-  ίο 
γνρον  πεποιημένην  παρά  τον  εκείνον  παιδός  *Αρκα- 
δίον,  ελκονΰαν  ΰτα&μόν  λιτρών  επτακιβχιλίων  τετρα- 
κοΰίων,  ην  κα&ελών  εκείνος  μετά  τον  κίονος  και  τον 
άργνρον  άφελόμενος   τον   νύν    όρώμενον  μετά  της 
οικείας  ΰτήλης  ανήγειρε  κίονα,     αλλά  καϊ  δλκόν  με-  ιβ• 
γιΰτον  εκ  μολίβδον  εζειργαβμένον ,  δι'  ον  το  νδωρ 
εις  την  πόλιν  είϋήγετο,  καταλέλνκε,  πολλής  έν  ταΐς 

Ό  οίκοδομαϊς  τής  νλης  ταύτης  δεόμενος,  και  κλόνος 
δε  τότε  τής  γής  ΰννέβη  ΰφοδρότατος,  ε%  ού  βννεπτώ- 
&η  τής  Κνζίκον  το  ήμιύν.  ίατορεΐται  δε  τις  τότε  τω  20 
Βνζαντίω  επιδημήΰαι  ελκών  κννα  τερατονργόν' 
πολλών  γάρ  εις  &έαν  αντον  ΰννηγμενων ,  εδίδονν 
πλείονς  εκ  τούτων  τους  εαντών  δακτνλίονς,  καϊ 
πάντες  ομού  προ  τον  κννός  κατετί&εντο.  6  δ'  έκέ- 
λενετο  προς  τον  κνρίον  αντον  εκάότω  παρεΰχηκέναι  25 
τον  Ιδιον,  καϊ  τω  6τόματι  λαμβάνων  αυτούς  καδ* 
εν  α  άπλανώς  ίκάβτω  τον  οίκεΐον  προοένειμε.  καϊ 
αύ&ις  προΰετάττετο  #£Γ£αί.  τίς  μεν  εύπορος  ην,  τίς 
δε  πένης  ή  τίς  πόρνη  τών  γνναικών  ή  ποία  χήρα, 
τίς  δε  βννεζενγμένη  άνδρί,  καϊ  έτερα  τοιαύτα,  καϊ 
ΠΙΜ  πάντα  έδείκννεν  άνεπιΰφαλώς,  έκάΰτον  προς  το 
ερώτημα  το  ίμάτιον  κατέχων  τω  βτόματι. 


υΒ.  χιν.  ο  αρ.  νπ.  275 

Τω  μέντοι  δεκάτω  ετει  της  αρχής  Ιουστινιανού  7 
τον  πατριάρχου  Έπιφανίου  θανόντος  6  Τραπεξούν- 
τος  Άνθιμος  εις  τον  ίερατικόν  θρόνον  της  Κωνσταν- 
τινουπόλεως μετατίθεται,  ούτος  6  βασιλεύς  καϊ  κατά 
δ  των  άνδρομανών  πολύς  επνευσε,  και  πλείστους  δια 
ταύτην  την  αΐτίαν  εκόλασε,  την  αιδώ  τούτων  έκ- 
τέμνων.    καϊ  προς  τον  έρόμενον  δια  τι  ταύτη  τους 
άρρενοφ&όρους  κολάζεις ;   εφη  "ε£  δ1  άρα  ίεροσνλή- 
καΰιν ,  ουκ  αν  την  χείρα  τούτων  άπέτεμον" ;  ούτος 
ίο  και  τον  μέγαν  εν  τη  Πηγή  ναόν  της  Θδοττοκον  ανή- 
γειρε και  το  των  σεπτών  μαρτύρων  ιερόν  Σεργίου 
και  Βάκχου  καϊ  άλλας  οίκοδομάς  πολλάς  έποιησατο,  Β 
καϊ  γέφυραν  'έκτιβε  κατά  τον  Σάγγαριν  ποταμόν,  εν 
η  καϊ  επίγραμμα  παρά  Άγαθίου  εγενετο  τόδε' 
15       και  σύ  με&  εβπερίην  ύψαύχενα  και  μετά  Μηδωνψιχι^ 
ε&νεα  καϊ  πάσαν  βαρβαρικην  άγέλην, 
Σαγγάριε,  κρατεροί  ροάς  άψϊσι  πεδη&είς, 

ούτω  εδουλώ&ης  κοιρανικη  παλάμη, 
6  πριν  δε  σκαφέεσσιν  άνέμβατος,  6  πριν  άτειρης, 
2ο  κεϊσαι  λαϊνέη  σφιγκτός  άλυκτοπέόη. 

και  η  βασιλϊς  Θεοδώρα  τότε  τον  των  αγίων  Αποστό- 
λων περιώνυμον  ναόν  εδομησατο,  ην  μεν  γάρ  καϊ 
πρώην  τοΓ§  Άπούτόλοις  έκεΐσε  ναός,  παρά  Κωνσταν- 
τίου του  υιού  του  μεγάλου  Κωνσταντίνου  δεδομη-  ο 
25  μένος,  ούχ  οίος  δε  6  νυν  εστί,  πολλω  δε  τούτου  και 
προς  κάλλος  καϊ  προς  όγκον  λειπόμενος.  Όνωρίου 
δε  ποτέ  της  πρεσβυτέρας  βασιλεύοντος  '  Ρώμης,  με- 
ταναστάν  το  των  Ουανδηλων  £&νος  καϊ  εις  Ίσπα- 
νίαν  ελ&όν,  κάκειθεν  εις  Λιβύην  περαιω&έν ,  συν 
δοτοί  οίκείω  ρηγϊ  Γονδιγίσγλω  κατέσχε  ταύτην.  έφ' 
υιοΐς  δε  δυσϊ  τούτου  θανόντος,  ων  άτερος  Γόνδαρις, 
ο  δε  λοιπός  εκαλεΐτο  Γιξέριχος,  εις  μόνον  τον  Γιζέρι- 

18* 


276  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  VII. 

χον  ή  αρχή  περιεβτη,  τον  Γόνδαρι  τελεντήβαντος. 
ούτος  ούν  6  Γιξέριχος  την  τε  Καρτάγεναν  παρειλή- 
φει  καϊ  την  'Ρώμην  αντήν,  κα\  επί  τριάκοντα   και 

Ώ  εννέα  των  Ονανδήλων  ήγεμονενΰας  ενιαντονς  άπέ- 
τιβε  το  χρεών,  ον  Όνώριχος  6  νιος  διεδεζατο,  νφ'  5 
ου  πλεΐΰτα  δεινά  τοις  δρ&οδόξοις  επήχ&ηύαν,  άρεια- 
νίξειν  πάντας  καταναγκάζοντος.  ος  επ  έτη  άρξας 
οκτώ  επί  διαδόχω  Γοννδαμοννδω  τω  νιώνω  τελεν- 
τα.  και  οντος  δε  βαρύς  τοις  όρ&οδόζοις  γενόμενος, 
κατέλνύε  την  ζωήν  επι  ενιαντούς  την  αρχήν  κατά-  ίο 
ΰχών  δνοκαίδεκα.  είτα  Τραΰαμοννδος  των  Οναν- 
δήλων  γέγονεν  ήγεμών,  και  ούτος  Άρειανός,  ον  κο- 
λάξων  τους  όρ&οδόζονς,  μόνον  μεντοι  άποΰτρεφόμε- 
νος,  και  τούτον  δε  έτη  ε'άκοΰι  και  επτά  διαγαγόντος 
εν  τή  αρχή  καϊ  το  βιώΰιμον  έκμετρήααντος  εις  Ίλδέ-  15 
ριχον  ή  ηγεμονία  μετέπεΰεν,  ος  Γιζερίχον  ήν  νίωνος 
Ρ II 65  ε|  Όνωρίχον  τον  εκείνον  Λα^ο§.  οντε  δε  χριβτια- 
νοϊς  χαλεπώς  προσεφερετο  και  πάϋι  πράος  ετύγχα- 
νεν*  άτε  και  μαλ&ακον  τνχών  ή&ονς  εκ  φνΰεως, 
ο&εν  ήν  και  προς  πολέμονς  νω&έΰτερος.  ούτος  δή 
ο  Ίλδέριχος  ΰννή&ης  γεγονε  τω  Ίονΰτινιανω  έτι 
ίδιωτεύοντι.  Γελίμερ  δε  τις  ομογενής  Ίλδερίχον, 
άνήρ  κακοή&ης,  δραστήριος  δε  και  νεωτερίΰαι  δεινό- 
τατος, έπέ&ετο  τνραννίδι '  καϊ  τον  οίκεϊον  καταΰχών 
δεΰπότην  ειρκτή  παραδίδωβι  καϊ  τονς  ο6οι  έκείνω  25 
φκείωντο.  άποτριβόμενος  ά'  οίον  το  της  τνραννίδος 
αίτίαμα,  γράφει  προς  Ίονβτινιανόν  ώς  ον  της  άρχης 
έρών  ταύτης  εδράζατο,  άλλ'  οτι  Ίλδέριχος  άποπεφν- 
κει  προς  τήν  ταύτης  διοίκηΰιν.    6  #£  βαβιλεύς  άντε- 

Β  πεβτειλε  τω  Γελίμερι  ώς  ονκ  ανέχεται,  εί  μή  τω  τν- 
ραννη&έντι  μεν  βοη&ήβει,  τον  δε  τνραννήΰαντα 
τιμωρήϋεται.     διό  τον  πατρίκιον  Βελιΰάριον  εκ  της 


ΜΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  VII.  277 

εωας  μεταβτειλάμενος,  εκεί  γάρ  ην  6  άνηρ  τους  Πέρ  - 
ααις  μαχόμενος,  εις  Λιβνην  μετά  χειρός  βαρείας  καϊ 
βτόλον  πέμπει  πολλον,  ταϊς  δννάμεύιν  άπάύαις  έπι- 
ότήύας  αντόν  άρχιύτράτηγον  αυτοκράτορα,  ω  καϊ  6 

5  Καιΰαρενς  ΰνμπαρωμάρτει  Προκόπιος,  ός  τά  περί  των 
εκεί  πολέμων  ίύτόρηΰε  πλατνκώτερον.  καταπλενΰας 
ονν  είς  Λιβνην  6  Βελισάριος  χάρακα  βάλλεται.  6  δε 
Γελίμερ  ττουτο  μα&ών,  εντέλλεται  τω  άδελφω  Άματα 
τον  τε  ,Ιλδέριχον  καϊ  τους  αντον  ΰνγγενεΐς,  ονς  έμ- 

ιο  φρουρούς  κατεΐχεν,  αντίκα  κτεΐναι.  καϊ  οί  μεν  άνή-  £ 
ρηντο.     Γελίμερ    δε    ύνμβαλών   τω   Βελιβαρίω    και 
τραπέίς  της  τε  Καρχηδόνος  έξέπεΰε  καϊ  των  άλλων 
καϊ  πάΰης  της  Λιβύης  έκράτηΰε  Βελιΰάριος  καϊ  τή 
βαβιλεία  "Ρωμαίων  νπέτα%εν ,  ένενηκοντα  και  πέντε 

15  ένιαντονς   των    Ονανδηλων    κνριενΰάντων    αντης. 
δννέβχε  δε  ζωόν  καϊ  αντόν  τον  Γελίμερα  6νν  γαμέ- 
τη   καϊ   τέκνοις  αντον.     λέγεται  δε  πολιορκονμένω^ιιι^ 
αντω    μετά   των   οικείων   εν   χωρά  λνπρα  τη   των 
Μανρονΰίων  έπιλεΐψαι  τά  ξωαρκή,  τον  δε  έπιΰτει- 

2ο  λαι  τω  ταγματάρχη ,  ον  6  Βελιΰάριος  τή  πολιορκία 
επέΰτηβεν,  ά%ιονντα  ΰτεΐλαί  οι  άρτον  ενα  και  κι&ά- 
ραν  καΧ  βπόγγον.    και  ος  βννιδεΐν  ονκ  έχων  ότον 
χάριν  αίτοννται  παρά  τον  Γελίμερος  τά  αίτονμενα,Ό 
τον  της  γραφής  ηρώτηύε  κομιύτην'    6  δε  τον  μεν 

25  άρτον  εϊπεν  αίτειν  έπ&νμών  τοντον  ίδεΐν,  έπεϊ  μη 
εϊδεν  ε%ότον  της  Καρχηδόνος  έκπέπτωκε,  των  βαρ- 
βάρων, παρ*  οϊς  ην,  κακοβίων  όντων,  τον  δ\  ϋπόγ- 
γον ,  ίνα  τοντω  των  ομμάτων  έκμάβύη  τά  δάκρνα, 
την   δε  κι%άραν ,  ίνα  ταντη  τάς  οικείας   ΰνμφοράς 

8ο  άποκλανβηται.    έαντόν  δε  όμως  παραδονς  τοις  πο- 


5  Προκόπιος]  Ιη  ΒβΠο  ν&ηάαΐΐοο. 


278  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  VII. 

λιορκούΰι  μετά  των  ΰννόντων  ηχ&η  προς  Βελιβάριον, 
καϊ  εγελα  προς  αντον  εισαγόμενος,  ώς  τοις  όρώβιν 
έξεΰτηκεναι  δοκεϊν  αντον  δια  την  τον  πά&ονς  νπερ- 
βολην.  ην  δ1  ετεροΐόν  τι  το  γινόμενον.  αναλογικό - 
Ρ II 66  μένος  γαρ  εις  οϊαν  τνχην  ε|  οίας  κατήντηβε,  καϊ  5 
Α  γέλωτος  άξια  κεκρικώς  τα  ανθρώπινα,  εγελα  ταύτα. 
Βελισάριος  δε  και  αντον  καϊ  τονς  των  Ονανδηλων 
άρχοντας  εντιμως  εφνλαττε,  κομιΰ&ηΰομενονς  τω 
βαΰιλεΐ.  παρειληφει  δε  καϊ  Σικελίαν  καϊ  την  Σαρ- 
δώ,  νηΰος  δε  και  αντή,  καϊ  τα  μέχρι  Γαδείρων  νφ'  ίο 
εαντον  έποιήβατο,  και  όντως  έπανήλδεν  εις  το  Βν- 
ζάντιον  και  τιμής  μεγάλης  παρά  τον  βαόιλεως  ήξίω- 
το,  άγων  αντόν  τε  τον  Γελίμερα  6νν  γνναικι  και 
τέκνοις  κα\  βνγγενεβι  και  πάΰαν  την  &εραπείαν  αν- 
τον. είτα  καϊ  δρίαμβον  επί  τή  νίκτ}  κατήγαγε,  τελον-  15 
μενης  άμίλλης  ίππων  εν  τω  δεάτρω,  αντον  τε  τον 
κρατούντος,  ώς  ε&ος,  προκα&ημένον  καϊ  της  γερον- 
αίας  παρονΰης  κα\  τον  δημον  παντός,  καϊ  προηει 
Β  μεν  εκ  της  των  ίππων  αφετηρίας  6  άρχιΰτράτηγος 
της  πορφνρίδος  τού  Γελίμερος  παρεπομένον  έχομε-  2ο 
νος  τή  χειρί'  ΰνμπαρωμάρτονν  δ'  αντω  καϊ  οι  των 
τάξεων  ΰτρατηγοι  καϊ  ταγματάρχαι  και  λοχαγοί  καϊ 
οι  τού  Γελίμερος  ΰνγγενεΐς.  ηδη  δ1  εφ&ακώς  έναντι 
τού  κρατούντος  6  Βελισάριος  πεί&ει  τον  Γελίμερα 
εις  τονδαφος  καταβαλεϊν  εαντον  καϊ  όντως  άπονεϊ-  25 
μαι  τω  βαΰιλει  την  προβκννηβιν.  6  ά'  έποίει  το 
προβταττόμενον ,  καταχεόμενος  δάκρνΰι.  καϊ  αντος 
δε  6  Βελιΰάριος  προΰονδιβεν  εαντον,  ενδεικννμενος 
τω  Γελίμερι  οτι  ονχ  ώς  αιχμάλωτος  £κδ?ι/ο<?  τούτο 
ποιηβαι  απάτητο,  άλλ'  οτι  οντω  νενόμιΰται  προβκν-  3ο 
νεΐ6%•αι  των  'Ρωμαίων  τονς  βαΰιλεϊς,  καϊ  οιονεί  κον- 
Ο  φίζων  αντω  το  δνΰτνχημα.    και  την  ί'ΰην  δε  τή  βα- 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  VII.  VIII.  279 

ϋιλίβση  προΰκύνηόιν  άπονείμαντα  τον  Γελίμερα  κα-  Ο 
ταγωγη  δέχεται,  λαμπρά  καϊ  θεραπεία  βασιλική  προε- 
τοιμασ&εϊσα  αύτω.    με&'  ημέρας  δε  τινας  αύδις  ίπ- 
πηλασίας  αγομένης  κατά  το  δέατρον,  τα  λάφυρα  τον 

5  πολέμου  διά  μέσης  της  πόλεως  κομιζόμενα  είσηγοντο 
εις  το  Στάδιον ,  ακόντια  καϊ  θρόνοι  καϊ  φορεία  κα- 
ταΰτεγη  γυναικεία,  χρυσού  τά  πάντα  πεποιημένα  καϊ 
λί&οις  τιμαλφέσιν  έπικοσμούμενα ,  καϊ  κλίνη  όμοια 
καϊ  χρυσόπαστοι  τάπητες  καϊ  σκεύη  τά  ταϊς  τραπέ- 

ιο  ξαις  νπηρετουμενα ,  τα  μεν  εκ  χρυσού  είργασμένα, 
τά  δ'  ε%  αργύρου  πεποιημενα,  και  εκπώματα  χρύσεά 
τε  και  λι&οκόλλητα  και  άλουργεΐς  εβ&ήτες  καϊ  πέ- 
πλοι παρόμοιοι  καϊ   βασίλειοι   στέφανοι  και   κόσμοι  Ό 
γυναικών  διάλι&οί    τε   καϊ  περιμάργαροι  και  άλλα 

15  πλείστα  καϊ  άρι&μόν  ΰχεδόν  υπερβαίνοντα,  κα\  επί 
πάΰι  λάρνακες  επτά  χρυσίου  μεΰταΐ  καϊ  βίβλοι  των 
&είων  ευαγγελίων,  χρυσώ  περιλαμπόμεναι  πάντο&εν 
καϊ  λίδων  παντοίοις  γένεσι  ποικιλλόμεναι.  τά  μεν 
ούν  του  θριάμβου  ήσαν  έν  τούτοις.    Βελισάριος  δε 

2ο  καϊ  ύπατείας  η%ίωτο. 

"Ηδη  δε  του  των  Ουανδηλων  πολέμου  καταλυ-  8 
%•έντος   στέλλεται   παρά    του   βασιλέως  εις  'Ρώμην,ΥίΙΐΐΖΒ 
ταύτην  τε  και  πάσαν  αύτω  την  Ίταλίαν  παραβτηβό 
μένος,  υπό  Γότ&ων  κατεχομένην ,  ων  Θευδάτος  ην 

25  ηγεμων.    τούτο  μα&ών  6  Θευδάτος,  Άγαπητόν  τον 
'Ρώμης  μέγαν  αρχιερέα,   άνδρα  δεβπέΰιον ,    στέλλει  έιιν 
τω    βαβιλεϊ  πρεσβευσόμενον.      6    #£  καταλαβών  το  ■Α• 
Βυζάντιον   και   τω  Ίουστινιανώ    έντυχών ,    πρώτον 
περί  &εού  και  της  είς  αυτόν  διαλέγεται  πίστεως,  καϊ 

3ο  την  είς  τον  &ρόνον  της  νέας  (Ρώμης  άναγωγην  Αν- 
θίμου ύπ'  αίτίαν  πεποίητο,  ότι  τε  μη  κανονικώς  εκ 
Τραπεζοϋντος,  η  τών  είς  τον  Πολεμωνιακόν  πόντον 


280  ιίβ.  XIV.  ΟΑΡ.  VIII. 

κείμενων  πόλεων  τυγχάνει  μητρόπολις,  εις  την  Κων- 
σταντινούπολη μετήνεκτο,  καϊ  οτι  και  της  Σευήρου 
κακοδοξίας  μετέσχηκεν.  ο  $'  αυτοκράτωρ  σπουδή 
της  βασιλίδος  τον  "Ανδιμον  της  αρχιερατικής  άξιω- 
6ας  καθέδρας  της  Κωνσταντινουπόλεως,  της  οικείας  5 
άντείχετο  πράξεως,      ενισταμένου  δ'  ετι  του  δείου 

^Αγαπητού ,  και  ήπείλει  αύτω ,  κύριος  είναι  λέγων 
πράττειν  ο  βούλοιτο.  ως  δ'  επεγελα  άπειλοϋντι  τω 
βαύιλεϊ  6  άρχιερεύς,  και  ήδέως  αν  δέξασ&αι  την 
ΰφαγήν  άντεπήγε  και  μακάριος  είναι,  ει  τοιούτου  ίο 
τέλους  άξιω&είη,  ήδέσ&η  6  αυτοκράτωρ,  καϊ  μεταβα- 
λών  υπό  ζήτηΰιν  την  πράξιν  κα&ίστησι.  καϊ  άντει- 
πον  μεν  τίνες  των  αρχιερέων  τω  πάπα  'Ρωμης  Άγα- 
πητω,  τή  βασιλίσσχι  χαριξόμενοι,  παρ1  ης  και  χρη- 
μαύιν  ύπεφ&άρησαν.  πάντων  δ'  εκείνος  τή  άλη&εία  ΐδ 
συνηγόρων  υπερτέρησε,  καϊ  ο'Άν&ιμος  του  θρόνου 
της  Κωνσταντινουπόλεως  έκβέβλητο ,  έτος  $ν  άπο- 
λαύσας,  αύτοϋ  του  βασιλέως  αΐδεσ&έντος  τον  ίερώ- 

0  τατον  πάπαν  καϊ  την  άλή&ειαν.    άντεισήχ&η  δ\  Μη- 
νάς ,  άνήρ  ευσεβέστατος ,    αυχών  μεν  πατρίδα   την  20 
κατ'  Αί'γυπτον  Άλεξάνδρειαν,  εκφύς  δ'  ενός  των  εν 
ταύτη  επιφανών,  και  λόγων  ουκ  ων  άνομίλητος,  καϊ 
μάλιστα  γε  των  &ειοτέρων.    ούτω  δε  της  άρχιερω- 
σύνης  Μηνάς  6  &εΐος  τυχών  η  μάλλον  εκείνης  εύ- 
τυχησάσης  αυτόν,  σύνοδον  μερικήν  συγκροτεί  σύν  25 
τω  πάπα  Άγαπητω,  καϊ  άνα&έματι  περιβάλλει  Σευ- 
ήρον  και  Ευτυχή  και   Πέτρον  και  τον  Άλικαρνασ- 
σέα  Ίουλιανόν  καϊ  τον  "Αν&ιμον  ως  έκείνοις    όμό- 
φρονα.    έ'τι  δ'  εν  τω  Βυξαντίω  διάγων  6  ίερώτατος 
πάπας   Αγαπητός   μετήλλαξε  την   ζωήν.      6    μέντοι  3ο 
Μηνάς    επί   δέκα    και   εξ   την    έκκλησίαν   εύσεβώς 

Β  ί%ύνας  ετη  τον  βίον  κατέλυσε '  και  άνήχδη  εις  την 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  VIII.  281 

άρχιερατικήν  κα&έδραν  τής  νέας  'Ρώμης  Ευτύχιος, 
προστάς  όρ&οφρόνως  της  εκκλησίας  ένιαντούς  δυο- 
καίδεκα.  εφ'  ου  καϊ  ή  πέμπτη  συνή&ροιστο  σύνοδος 
των  εκατόν  έ%ήκοντα  καϊ  πέντε  αγίων  πατέρων,  ων 

5  εζήρχε  Βιγίλιος  πάπας  'Ρωμ,ης  καν  6  είρημένος  Ευ- 
τύχιος και  6  Αλεξανδρείας  Άπολλινάριος.  συνή&ροι- 
στο  δε  κατά  Ό,ριγένους  και  των  αλλόκοτων  εκείνον 
δ  οζών  καϊ  των  τα  εκείνου  πρεσβευσάντων  Λιδυμου 
καϊ  Εύαγρίου,  οΐτινες  των  -ψυχών  προύπαρξιν  εδογ- 

ιο  μάτιζον  καϊ  τέλος  της  κολάσεως  ελεγον  καϊ  τών  δαι- 
μόνων   εις    το    άρχαΐον    άποκατάβταΰιν   και    έτερα ρπβδ 
πλείονα,  ους  και  άνα&έματι  σύν  τοις  αυτών  υπέβαλε  Α 
δόγμασιν ,  αλλά  κα\  τον  Μοψουεστίας  Θεόδωρον  τα 
Νεστορίου  φρονοϋντα ,  η  μάλλον  εκείνου  γεγονότα 

15  διδάσκαλον ,  καϊ  του  βαΰιλέως  Ιουστινιανού  παρόν- 
τος έν  τή  συνόδω ,  και  συνευδοκούντος  οις  οι  θείοι 
πατέρες  εκείνοι  θεοφιλώς  ωκονόμησαν.  αλλά  ταύτα 
μεν  ταύττ]  συνήνεκτο.  6  Βελισάριος  δε  εις  Ίταλίαν 
εκπλεύσας  πρώτον  μεν  πολιορκία  λαμβάνει  Νεάπο- 

20  λιν,  είτα  καϊ  εις  αυτήν  την  *  Ρω  μην  έπιδημήσας,  ομού 
μεν  δυνάμει,  ομού  δε  καϊ  τή  τών  αστών  εύνοια,  γέ- 
γονεκαϊ  ταύτης  εντός '  6  γάρτών  Γότθων  άρχων  @£ΐ>-\νΐΙΙ56 
δάτος  έν'Ραβέννη  διάγων  ετύγχανε,  καϊ Μεδιόλανα  δε 
η  πόλις  κατεσχέθη  παρά ' Ρωμαίων,    τών  δε  Γότθων  Β 

25  αύθις  πολιορκούντων  αυτήν  6  βασιλεύς  τον  Ναρσήν 
μετά  δυνάμεως  έπαρήζαι  τω  Βελισαρίω  άπέστειλεν. 
ήν  δε  6  Ναρσής  έκτομίας,  άλλως  μέντοι  γενναίος  τε 
και  στρατηγικώτατος  καϊ  τοις  κρατούσιν  ωκειωμένος. 
άλλήλοιν  ούν  μη  συμφωνούντε  τούτω  τω  διττώ  στρα- 

3ο  τηγώ,  6  μεν  γάρ  Βελισάριος  εαυτώ  τών  κατορθωμά- 
των ήθελε  το  πάν  έπιγράφεσθαι,  6  δέ  γε  Ναρσής 
ουκ  ήνείχετο  ύπ'  εκείνον  τετάχθαι  δοκεΐν,  διηρέθη- 


282  ιίβ.  XIV.  ΟΑΡ.  VIII.  IX. 

6αν,  και  6  μεν  άλλη,  6  δ'  άλλη  διετίθουν  τον  πόλε- 
μον,  διό  και  εβφάληβαν  £ν  τιΰι.  των  γαρ  Μεδιολά- 
νων  οι  ταύτα  φρουρούντες  βαβιλικοϊ  των  αναγκαίων 
ενδειαν  προβαλλόμενοι  τοις  Γότθοις  έζεΰτηύαν,  και 

Ο  τάχα  καϊ  εις  μείζον  τι  κακόν  ετελεντηβεν  αν  ή  ερις  5 
άμφοΐν,  ει  μη  6  βαΰιλενς  τον  Ναρβήν  δια  γραμμά- 
των προς  εαυτόν  μετεβτείλατο. 

9  Εντεύθεν  μόνος  αύθις  6  Βελιΰάριος  βτρατηγών 
πάααν  την  Ίταλίαν  καϊ  τάς  αυτής  πόλεις  νφ'  εαυ- 
τόν έποιήΰατο  καϊ  τοΰούτον  τοις  βαρβάροις  και  φο-  ίο 
βερός  και  ίράβμιος  γέγονεν  ως  της  Οψων  αρχής  αυ- 
τόν άζιούν  και  βαϋιλέα  ίκετεύειν  αυτόν  γενέόθαι 
υφών  και  εαυτούς  καϊ  τα  ΰφέτερα  πάντα  ανατιθέμε- 
νων αύτω.  6  δε  ΐ(ούκ  αν  ποτέ  ζώντος  Ίουβτινιανου' 
εφη  Μ βαΰιλεύς  αυτός  κληθήναι  άνέζομαι",  ως  περί 15 
τούτων  ο  Καιβαρεύς  Προκόπιος,  αύτω  τότε  Συστρα- 
τευόμενος,   εγραφεν.     εντεύθεν   τοίνυν   έπίφθονος 

ΐ>  γεγονώς  διαβάλλεται  προς  τον  βαΰιλεα  ως  βαΰιλείας 
έρών,  καϊ  ός  αυτόν  εκείθεν  μετεκαλέβατο  ως  εις  την 
εώαν  ΰτρατεύβοντα  και  τον  Μηδικόν  εμπιΰτευθηΰό-  20 
μενον  πόλεμον.  τελευτα  μεντοι  καϊ  η  Αύγούΰτα 
Θεοδώρα,  έπιβιούΰα  τη  βαΰιλεία  ετη  εί'κοΰι  προς  ενϊ 
καϊ  μη6Ϊ  τριΰί.  της  δε  μεγάλης  εκκλησίας  άπαρτι- 
ΰθείΰης  ήδη  και  καθιερωθείσης,  ύυνέβη  πεΰεΐν  εκ 
ύειβμού  την  προς  άνατολην  μεγάλην  ΰφαΐραν  του  25 
τοιούτου  ναού,  η  πεΰούΰα  το  τε  κιβώριον  της  αγίας 
τραπέζης  καϊ  αυτήν  έκείνην  τήν  παναγή  τράπεζαν 
καϊ  τον  άμβωνα  βυνέτριψεν,  όθεν  λέγεται  καϊ  τον 
τρονλον  προΰτάζει  τού  βαΰιλέως  καθαιρεθήναι,  και 
Ρ II 69  αύθις  άνεγερθήναι  επι  πόδας  εϊκούι  και  πέντε  με-  30 

16  Προκόπιος]  &οΙΟα..  2,  30,  ρ.  464,  Β. 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  IX.  283 

τεωρότερον  κα)  κα&ιερω&ήναι  παρά  Ευτυχίου  πα- 
τριάρχου το  δεύτερον,  έπϊ  τούτου  του  βαΰιλέως  καϊ 
το  κήτος  «άλω,  δ  εις  πεντήκοντα  και  έπέκεινα  Βυ- 
ζαντίοις  ηνώχλει  ένιαυτούς,  ο  πορφύριον  έκάλουν, 

5  ουκ  άει  μεν  φαινόμενον,  αλλ '  εκ  διαλειμμάτων,  οτε 
δ'  έφαίνετο,  πολλάς  μεν  των  νηών  υποβρυχίους  ετί- 
%ει,  πολλοίς  δ\  φ&οράς  αί'τιον  άν&ρώποις  έγίνετο, 
κα&'  ου  πολλαΐς  μεν  έχρηΰαντο  μηχαναΐς,  πάβαι  δ' 
εμενον  άπρακτοι,  εάλω  μέντοι  δέλφινας  διώκον.    οΓ 

ίο  μεν  γάρ  εκείνο  φεύγοντες  τη  γη  προΰεπέλαζον ,  το 
δε  την  κατ  εκείνων  δρμήν  ουκ  άνέκοπτεν,  εως  άγ- 
χιΰτά  πη  της  γης  γεγονός  Ιλύι  βα&εία  καϊ  τελματώ- 
δει  έμπέπτωκεν.  εν&α  δη  τω  πηλω  προ6επέπλα<5το 
και  του  τέλματος  οϋπως  ετι  άναδΰναι  δεδύνητο.    ο  Β 

ΐδ  τοΓ£  περιοίκοις  γνωΰ&εν  ωπλιβεν  αυτούς  κατά  του 
%αλαττίου  τούτου  &ηρός,  καϊ  άζίναις  αυτό  ΰυγκό- 
■ψαντες  καϊ  πελεκεΰιν  άπέκτειναν.  είτα  (?^οίνον?  των 
άδροτέρων  τούτου  εζάψαντες  ξεύγεΰι  βοών  αυτό  της 
&αλά66ης  έ%είλκυ0αν.      ην  δε  τό  μήκος  μεν  αυτού 

20 τριάκοντα  πήχεων,  ες  δέκα  δ'  ηύρύνετο,  ως  6  Και- 
ΰαρεύς  Προκόπιος  και  περί  τούτου  ίβτόρηΰεν.  εν 
^οΐς  χρόνοις  τούτου  του  βαΰιλέως  κατά  τον  αυτόν 
Ουγγραφεα  καϊ  τά  των  Σηρών  νήματα,  η  μεταξά 
δηλαδή,  παρά  'Ρωμαίοις  γίνε6%αι  ηρξατο.  ηγετο  μεν 

25  γάρ  εκ  Περϋών  ώνούμενον  δι    έμπορων  παρά  *Ρω- 
μαίους   τό   της  μετάξης  χρήμα,  ουκ  ηδειδαν  μέντοι 
οϋ&'  όπως  γίνοιτο  οϋδ*  οτι  νήματα  βκωληκων  έΰτί. 
μοναχοί  δε  δύο  τίνες  προς  τό  Βυξάντιον  έ%  Ινδίας  ο 
άφικόμενοι   την   ταύτης   γένεΰιν    άφηγηδαντο ,  καδ\νΐΙΙ57 

3ο  ύπιΰχνοϋντο  κομίΰαι  των  ΰκωλήκων  εκείνων  γόνον 


21,  23  Προκόπιος]  ΟοίΛ.  3,  29,  ρ.  533,  Ό;  4,  17,  ρ.  613,  Β. 


284  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  IX.  Χ. 

ωά,  όντα  τον  όγκον  βραχύτατα,  καϊ  δεΐζαι  'Ρωμαίοις 
όπως  εκείνα  ζωογονούνται  %αλπόμενα  καϊ  εις  σκώ- 
ληκας  μεταμείβονται ,  καϊ  όπως  δημιουργούσι  την 
μεταξαν,  την  φύσιν  σχόντα  διδάσκαλον.  τούτους 
τοίννν  τους  μοναχούς  6  βασιλεύς  Ιουστινιανός  δω-  5 
ρεαΐς  τε  προς  το  παρόν  καϊ  προς  το  μέλλον  λαμ- 
πραϊς  ύποσχέσεσι  προς  το  'έργον  έπέρρωσεν.  οι  δε 
τά  τε  των  Σηρών  ωά  μετεκόμισαν  ες  Βυξάντιον  καϊ 
εις  σκώληκας  ταύτα  μετήμειψαν  κόπρω  εν&έμενοι 
καϊ  ταύτη  δερμήναντες  καϊ  συκάμινων  ε&ρεψαν  ίο 
φύλλοις  καϊ  μεταξαν  είργάσαντο  δι  αυτών,  κάντεϋ- 
&εν  του  λοιπού  τοις  'Ρωμαίοις  έγνώσ&η  όπως  εργά- 

Ό  ζοιτο  μεταξά,  επιβουλής  δε  παρά  πολλών  μελετώ - 
μενης  μηνυ&είσης  τω  βασιλεΐ,  καϊ  6  πατρίκιος  Βελι- 
σάριος κατηγορή&η  μετεχειν  αυτής,  καϊ  άφείλετο  μεν  15 
6  βασιλεύς  τους  δορυφόρους  αυτού  ξύμπαντας,  εκεί- 
νον δ1  εν  τω  οίκω  αυτού  άφήκε  τηρούμενον'  τελευ- 
τήσαντος  δε  ή  τούτου  περιουσία  τοί^  βασιλικοΐς  άπο- 
νενέμητο  δησαυροΐς.  Ιουστινιανός  δε  περί  τά  τε- 
λευταία αίρέσει  άλώσιμος  γεγονώς  τη  τών  Άφ&αρ-  2ο 
τοδοκητών ,  οι  ου  φ&αρτήν  την  σάρκα  προσλαβεΐν 
τον  κύριον,  άλλ'  άφ&αρτον  άμα  τ ή  προσλήψει  είναι 
αυτήν  δογματίζουσιν,  ούτω  πιστεύειν  απαντάς  έ'σπευ- 
δεν,  άντιλεγοντα  δ1  αύτώ  και  άντιδιατι&εμενον  τον 
Ρ II 70  πατριάρχην  Ευτύχιον  ύπερόριον  ε&ετο  εις  Άμάσειαν,  25 

Ακαϊ  προεχειρίσ&η  πατριάρχης  6  από  σχολαστικών 
Ιωάννης,  Αντιοχείας  ων  άποκρισιάριος ,  έτελεύτησε 
δ'  ούτω  φρονών  Ιουστινιανός,  βασιλεύσας  ετη  τριά- 
κοντα καϊ  οκτώ,  μήνας  επτά,  ημέρας  τρισκαίδεκα, 
τω  άνεψιώ  αυτού  Ίουστίνω  την  βασιλείαν  καταλι-  3ο 
πών,  ος  κουροπαλάτης  τετίμητο. 
10         Ήν  δε  ούτος  το  γένος  Ιλλυριός,  την  φύσιν  εις 


ΕΙΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  χ.  285 

άπαντα  περιδε%ιος,  την  γνώμην  δε  μεγαλόψυχος '  ός 
εύΰεβής  ων  τους  παρά  τον  Ιουστινιανού  δομη&έντας 
έπεκόβμει  ναούς  καϊ  τάς  αψίδας  άμφω  τω  ναώ  τω 
εν  Βλαχέρνάις  προ6ε&ετο  εκ  καινής,  ως  είναι  τούτον 

5  σταυροειδή '    και   τον    εν   τω  Όρφανοτροφείω  ναόν  β 
των  κορυφαίων  Άποβτόλων   πολυτελώς  έδομηΰατο, 
καϊ  τον  των  &είων  Αναργύρων  ναόν  εν  τοις  Βαΰι- 
λίϋκου ,  και  τον  της  αγίας  και  πρωτομάρτυρος  Θε- 
κλης,  και  τον  τού  Παλατιού  Χρυβοτρίκλινον,  καϊ  τον 

ίο  μεγαν  άγωγόν  τού  Ουάλεντος  άνεκαίνιβε,  και  πλεί- 
ονα δ'  έτερα,  ην  δε  τούτου  γαμέτη  Σοφία,  ην  και 
Αυγούύταν  εότεψεν,  ης  ονόματι  και  τον  λιμένα  των 
Σοφιών  ωκοδόμηΰε  καϊ  βαΰίλεια  προ  της  πόλεως, 
Σοφιανάς  δι    έκείνην  καϊ  ταύτα  καϊ  τον  τόπον  κατο- 

15  νομάαας ,  εν  οις  και  επίγραμμα  παρά  Άγα&ίου  εγ ε- 
νετό τόδε' 

όππόδι  τεμνόμενης  χ&ονός  άνδιχα  πόντον  ανοίγει  ο 

πλαγκτός  άλικλύβτων  πορθμός  έπ'  ηιόνων, 
χρύβεα  βυλλέκτρω  τάδ'  ανάκτορα  &ήκεν  άνάΰ6τ\ 

2ο  τη  πολυκυδίοτγι  &εϊος  ανα%  Σοφίγ}. 

άξιον,  ω  (Ρώμη  μεγαλόκρατες,  άντία  βεΐο 
κάλλος  άπ'  Ευρώπης  δερκεται  εις  Άαίην. 
αύτη  ή  βαΰιλϊς  Σοφία  άκριβωΰαμένη    πάντας  τους 
δανειΰτάς  και  οΰα  τίνες  αύτοΐς  ώφειλον  είτε  δι'  εγ- 

25  γράφων  η  και  δι9  ενεχύρων,  κατέβαλε  μεν  αύτοΐς  τα 
δάνεια  οίκο&ίν ,  £λαβε  δε  τα  ενέχυρα  καϊ  τα  εγγρα-  β 
φα,  και  τα  μεν  ενέχυρα  τοις  δεΰπόταις  άπέδωκε,  τα 
δ'  έγγραφα  έζηφάνιΰε.    νοΰερού  δε  τυχών  0ωματο£\νπΐ58 
ό  βαΰιλεύς  ούτος,  και  δια  τούτο  μη  ΰυνεχώς  προϊών, 

30  τους    άδικεΐν   βουλομένους,    ως  μηδενός  όντος  τού 


15  Άγα&ίου]  Μαριανον  ΑηΛ.  Ρβΐ.  9,  657. 


286  ιίβ.  XIV.  Ο  ΑΡ.  χ. 

εκδικονντος ,  άδεεβτέρονς  έποίηΰε.  καί  ποτέ  προελ- 
&ών  ηνωχληδη  παρά  πολλών  ώς  αδικούμενων,  γέ- 
γονεν  ου  ν  η  των  αδικούμενων  έκδίκηβις  διά  φρον- 
τίδοξ  αντω.  φροντίζοντι  δε  περί  τοντου  πρόβειΰί 
τις  απαγγελλόμενος,  ει  έπαρχος  γένοιτο  και  κατά  5 
πάντων  αντω  έξονβία  δο&είη  δι*  ώριΰμένον  καιρόν, 
μητινα  ενρε&ήναι  τον  άδικονμενον.  ήύ&εις  ονν  ττ} 
•ρίΠίνποβχέβει  τανττ]  6  βαύιλενς  τον  άνδρα  εκείνον 
Α  προεχειρίύατο  επαρχον.  6  δε  προκα&ίβας ,  προοελ- 
δόντος  αντω  τίνος  καϊ  αΐτιωμένον  των  έπιΰημοτέρων  ίο 
ύνγκλητικών  ενα,  μετεκαλέΰατο  τον  αίτιώμενον '  αλλ9 
ονκ  άπηντηβεν  εκείνος,  είτα  καϊ  δεύτερον  ε&ετο 
μήννμα  προς  αντόν'  6  δ  ε  καϊ  τοντον  καταφρονήβας 
εις  το  βαϋιλικον  άπηει  βνμπόβιον'  ετνχε  γάρ  κεκλη- 
μένος  προς  τοντο.  ώς  δε  τοντο  εγνω  6  έπαρχος,  ΐ5 
άπήλ&ε  κάκεΐνος  εις  τά  ανάκτορα,  και  ενρεν  ηδη 
ΰννιβτάμενον  το  6ν6βίτιον,  καί  φηΰι  προς  τον  βαΰι- 
λέα  "νπεβχόμην  6οι,  βαΰιλεν,  διά  τόΰον  καιρόν  μη~ 
δ  ένα  καταλιπεΐν  άδικονμενον '  τοντο  ό*£  πάντως  μοι 
άννβ&ήΰεται,  ει  και  την  εκ  τον  κράτονς  ύον  έπικον-  20 
Β  ρίαν  £χω  καϊ  την  ροπήν'  ει  δε  μάλλον  αντος  των 
άδικονντων  άντιποιή  καϊ  φιλίως  αντοΐς  διακείμενος 
ΰννεΰτιωμένονς  έχεις,  ονδέν  μοι  εΰται  άννΰιμον'  η 
γονν  μη  μεταδίδον  παρρηΰίας  αντοΐς  η  πανβόν  με 
τήζ  άρχης.  καϊ  6  βαΰιλενς,  "  εί  αντος  εγώ  είμι"  φη~  25 
6ίν  "αδικών,  έξανάΰτηΰόν  με  έντεν&εν."  αντίκα 
τοίννν  6  έπαρχος  τον  αίτιώμενον  εκείνον  εκ  της 
πανδαισίας  έζαναΰτήΰας  καϊ  εις  το  δικαΰτήριον  κα- 
ταΰτήΰας  και  τω  κατ9  αντον  λέγοντι  βννδικάΰας 
αντόν ,  και  γνονς  άδικονντα,  εκείνον  μεν  έκόλαβε  3ο 
ταϊς  εις  ΰώμα  πληγαΐς,  τω  δε  άδικονμένω  εκ  της 
εκείνον    νπάρ^εως   πολλαπλάΰιον   αποκατέστησε   το  Ι 


ΊΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  χ.  287 

αδίκημα,    ό&εν  δείβαντες  οϊς   ην  προαίρεβις  πλεο- 
νεκτική, τον  άδικεΐν  άνεβτάληβαν,  και  τοις  ήδικημε- 
νοις  είς  ΰνμβάύεις  έχώρηΰαν.    αι  δε  προς  Περβας  ο 
οπονδαϊ  επί  τούτον  τον  βαΰιλεως  έλν&ηβαν '  δαβμόν 

5  γαρ  ενιανΰιον  λίτρας  πεντακόσιας  των  ^Ρωμαίων 
διδόντων  αντοΐς ,  ίνα  τα  ΰφίΰιν  άγχί&νρα  της  'Ρω- 
μαϊκής  ηγεμονίας  άβλαβη  φνλάΰΰωνται  φρονρια,  6 
Ίονβτΐνος  οντος  επονείδιΰτον  είναι  το  φορολογεΐΰ&αι 
παρά  Περΰών  'Ρωμαίονς  λέγων,  ετΐέόχε  το  χρνΰίον. 

ίο  διαπρεΰβενΰάμενος  δε  προς  Άρέ&αν  τον  Λί&ιόπων 
βαΰιλεα  ίπειβεν  αντόν  τά  πλησιάζοντα  τοις  Αίδίοψι 
της  των  Περΰών  επικρατείας  καταδραμεΐν  και  ληί- 
0α6&αι '  διό  και  αν&ις  μεΰον  Περβών  και  (Ρωμαίων 
άνερρίπιβτο  πόλεμος,    ύτρατηγόν  ονν  της  ανατολής 

15  6  βαΰιλενς  τον  πατρίκιον  Μαρτΐνον  προχειριΰάμενος 
έπεμψε  κατ    αντών,  και  τω  τετάρτω  ετει  της  βαβι-  τ> 
λείας  αντον  βννέβτη  πόλεμος,  και  πολλοί  μεν  άμ- 
φοτέρω&εν  επεβον,  νικώΰι  δ'  όμως  (Ρωμαϊοι.    ο  δε 
των  Περόών  κρατών  Όρμίϋδας  Άρδαμάνην  έπεμψε 

2ο  μετά  βαρείας  δννάμεως  τά  νπό  'Ρωμαίονς  ληίϋα- 
6&αι'  ος  πολλήν  επελ&ών  χώραν  'Ρωμαϊκήν  και 
λείαν  πλείΰτην  εξ  αντής  ήρπακώς ,  επανήλθε,  τον 
πατρικίον  Μαρτίνον  μη  τολμήΰαντος  αντώ  άντεπ- 
εζελ&εΐν.    α  μα&ών  6  βαβιλενς  εν  βνμφορα  έποιή- 

25  ΰατο,  καΐ  τον  μεν  Μαρτΐνον  την  βτρατηγίαν  άφεί- 
λετο,  Άρχελάω  δε  αντήν  ένεπίβτενβε,  καί  προς  Ορ- 
μίΰδαν  όπονδάς  ε&ετο  αν&ις.    εκ  δε  τής  διά  ταντα 
λνπης  νόβω  φρενίτιδι  περιπεπτωκεν ,  ήλγει  δε  κ<αΡΠ72 
τονς  πόδας,     άμοιρων  μέντοι  γονής  οικείας,  εφ&η 

3ο  τον  κόμητα  τών  έξκονβίτων  Τιβεριον  νιοποιηύάμε- 
νος  και  Καίσαρα  άνειπών.  άνε&είς  δε  της  νόύον, 
προβεκαλέόατο  τον  πατριάρχην  Εντνχιον,  θανόντος 


288  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  Χ.  XI. 

γάρ  τον  από  βχολαβτικών  Ιωάννου,  πάλιν  ούτος 
έπανήχ&η  καϊ  εις  τον  δρόνον  άποκατέΰτη  τον  άρχιε- 
ρατικόν,  ΰννα&ροίύας  δε  καϊ  την  βνγκλητον  καϊ  τον 
ν^11159^λήρον  της  έκκληβίας,  βαΰιλέα  τον  Τιβέριον  άνηγό- 
ρενΰεν,  έπ'  άκροάΰει  πάντων  αντω  έντειλάμενος  τα  5 
προς  &εόν  ενόεβεΐν,  τους  νπηκόονς  ενεργετεΐν,  τον  ς 
άδικονμένονς  έκδικεΐν,  τοις  ΰτρατιώταις  μη  ένδιδό- 
ναι  πλεονεκτεϊν,  μη  μέγα  έπϊ  τη  άλονργίδι  φρονεΐν, 

Β  τοις  ενπορονΰιν  άπολανειν  των  οικείων  άνεπιφ&ό- 
νως  παραχωρεΐν,  τοις  μη  εχονβιν  ως  δνναμις  έπαρ-  ίο 
κειν,  την  βαΰιλίδα  καϊ  πρώην  κνρίαν  αντον  προση- 
κόντως τιμάν.  ταντα  παραινέΰας  καϊ  6νμβονλεν6ας 
6  Ίονΰτΐνος  τω  Τιβερίω  6  μεν  εξέλιπε,  βαΰιλενΰας 
ετη  τρι6καίδεκα. 
11  Τω  δ'  η  βαΰιλεία  περιελέλειπτο,  ατεφ&έντι  νπο  15 

Εντνχίον  τον  πατριάρχον.  έχων  δε  γαμετην  ο  Τιβέ- 
ριος  Άναβταύίαν  Λνγονΰταν  αντην  άνηγόρενΰεν,  η 
δνο  αντω  &νγατέρας  έγείνατο,  Χαριτώ  καϊ  Κωνΰταν- 
τϊναν.  Σοφία  δε  η  πρώην  βαΰίλιΰΰα  των  ανακτόρων 
νπαπελ&ονΰα  εις  τα  όμωννμα  έαντή  κατωκίΰ&η  βα-  2ο 

Ο  ΰίλεια,  βαΰιλικην  αντη  τον  Τιβερίον  δόντος  νπηρε- 
ΰίαν ,  ως  οικεία  μητρί.  ούτος  6  αυτοκράτωρ  καϊ 
προς  Όρμίΰδαν  πρεΰβείαν  έποιηΰατο,  άνανεών  τάς 
ΰπονδάς.  6  δε  την  άνανέωΰιν  ον  προσήκατο'  διό 
και  6  Τιβέριος  προς  τον  κατά  Περόών  πόλεμον  πολ-  25 
λην  ητοίμαζε  ΰτρατιάν  καϊ  Ίονΰτινιανόν  των  έπιΰη- 
μων  τινά  της  ανατολής  προνβάλετο  ΰτρατηγόν,  ος 
έπϊ  Περΰας  χωρηβας,  επεϊ  πληβίον  αντών  εΰτρατο- 
πεδενοατο ,  είς  λόγους  ήκε  προ  παρατάξεως,  καϊ 
§πειόεν  αντονς  ΰπείααβ&αι  'Ρωμαίοις  έπϊ  τριετία.  30 
ηδη  δε  τον  τρίτον  παραρρνϊΰκομένον  ένιαντον  *Ορ- 
μίβδας  6  των  Περΰών  αρχηγός  6νν  ταΐς  αντον  δν- 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  χι.  289 

νάμεσιν  έπι  την  Άρμενίαν  χωρεί,  τούτο  εις  δειλίαν  Ό 
ένέβαλε  τά  εκεί  (Ρωμαίων  στρατεύματα,  διαλεχτείς 
δε  τούτοις  6  σφέτερος  στρατηγός  %-άρσος  άπασιν  έν- 
εποίησε,  και  την  προς  Όρμίσδαν  μάχην  υπέστησαν, 
δ  και  μέχρι  μεν  τίνος  ταΐς  εκ  τόξων  κεχρημένοι  βολαΐς 
εδόκονν  ύπερτερεΐν  των  ^Ρωμαίων  ταΐς  άσπίσι  κα- 
ταφραγνύντων  εαυτούς  και  μη  άντεπεξιόντων.  έπει 
δ'  έγνωσαν  οι  ' Ρωμαίοι  ηδη  κεκενώσ&αι  τάς  φαρέ- 
τρας τοις  έναντίοις,  συνησπικότες  άλληλοις  καϊ  άλα- 

ιο  λάζαντες  ένυάλιον  έπήλ&ον  τοΓ^  Πέρΰαις  κατά  συ- 
στάδην, άγχεμάχοις  οπλοις  αυτούς  αμυνόμενοι,  οι 
ονδε  προς  βραχύ  την  όρμην  αυτών  ύπυμείναντες 
τρέπονται ,  και  αναιρούνται  μεν  οι  πλείους '  το  δε 
στρατόπεδον  αυτών  διαρπάζεται'  καϊ  η  μεν  βασιλική 

ίι  του  *Ορμίσδου  σκηνή  και  ή  αποσκευή  εκείνου  3Ταο*αριΐ73 
καϊ  οι  ελέφαντες  τω  βασιλεϊ  ύπεζηρηντο,τά  δ'  άλλα  Α 
τοί£   στρατιώταις   εΐά&ησαν.    οί  ό*£  'Ρωμαΐοι  προς  τά 
ενδότερα  της  Περσίδος  έχώρησαν,  και  χώραν  πολλήν 
αυτής   έληίσαντο.    τότε  καϊ  το  τών  Βλαχερνών  λοε- 

80  τρόν  οίκοδομεΐν  6  Τιβέριος  ηρζατο  καϊ  πολλούς 
ναούς  καϊ  δημοσίους  οίκους,  ξενώνας  φημι  και  γη- 
ροκομεία, άνενεώσατο,  και  τον  Χρυσοτρίκλινον  παρά 
Ίουΰτίνου  δομη&έντα  προσεπεκόσμησεν.  Ευτυχίου 
δε  του   πατριάρχου  έπι  τεσσάρας  ενιαυτούς  το  δεύ- 

25  τερον  τον  δρόνον  της  Βυζαντίδος  κοσμήσαντος  και 
έκλελοιπότος,  χειροτονείται  πατριάρχης  διάκονος  της 
μεγάλης  εκκλησίας  Ιωάννης  ο  νηστευτής,  άνηρ  ιε- 
ρώτατος.  τους  <Γ  είς  την  βασιλίδα  τών  πόλεων  είσ- 
αχ&έντας  δοριαλώτους  Πέρσας  απαντάς  μεταμφιάσας 

3ο  ό  βασιλεύς  μεγαλοπρεπώς  εις  τά  οικεία  άφήκεν  έπα-  Β 
νελ&εΐν '  ους  ανελπίστως  οι  προσήκοντες  &εασάμενοι 
υπερε&αύμαύαν   καϊ  δι1  επαίνων   τον  βασιλέα   πε- 

ΖΟΝΑΚΑ8    III.  19 


290  ιλβ.  XIV.  Ο  ΑΡ.  XI.  XII. 

ποίηντο.    επί  τούτου  τον  βασιλέως  6  Χαγάνος  ο  των 
Άβάρων  αρχηγός  ήτήσατο    σταλήναι   αύτώ    οικοδό- 
μους ,  ίνα  αύτώ  δομήσωνται  λοετρόν.    σταλέντων  δε 
γέφνραν  παρά  τον  Λάνουβιν  ωκοδόμησε,  βιασάμενος 
προς  τοϋτο  αυτούς }  ίνα  δι'  αυτής  άπόνως  περαιού-  5 
μένος  την  υπό  ^Ρωμαίους  ληίζηται.     ε\  ε&νικών  δε 
πλήθος  ες  χιλιάδας  δώδεκα  συνιστάμενον  ά&ροίσας 
ΛνΊΙΙ60ι/εωι>  και  σφριγώντων  ανδρών,  έπϊ  τω  εαυτού  ονό- 
ματι τούτους  συνεκρότησε  στράτευμα,  και  ΰτρατηγόν 
αύτοΐς  επιστήσας  Μαυρίκιον  τον  κόμητα  των  φοιδε-  ίο 
Ο  ράτων  και  ύποστράτηγον  Ναρσήν  τον  κουβικουλά- 
ριον    εκπέπομφε   κατά   τών    Περσών,      πολέμου    δε 
ΰυρραγέντος,  το  (Ρωμαϊκόν    υπερτέρησε    στράτευμα 
και   πόλεις  τών  βαρβάρων  και  πολλήν  χώραν  άφεί- 
λετο.    ύποστρέψαντα  δ\  τον  Μαυρίκιον  μετά  τιμής  15 
6  βασιλεύς  ύπεδέξατο,  και  κηδεστήν  έπϊ  τή  δυγατρϊ 
Κωνσταντίνο,   αυτόν  έποιήσατο.    την  δ'  ετέραν  την 
Χαριτώ  τω  στρατηγώ  συνέζευζε  Γερμανώ,  και  άμφω 
δε  τετίμηκε  Καίσαρε.    νόσω  δε  φ&ινάδι  περιπεσών, 
εν  τώ   τριβουναλίω  φοράδην    εκκομισ&είς    έκεΐ  τον  20 
(π'κεΓον  γαμβρόν   Μαυρίκιον    άναρρη&ήναι   βασιλέα 
πεποίηκε  παρουύία  του  πατριάρχου  Ιωάννου  και  της 
συγκλήτου  βουλής,    ούτω  δ'  υπό  τής  νόσου  κατείρ- 
Όγαστο    ως  μηδέ  δύνασ&αι  τοις  συνειλεγμένοις  όμι- 
λήσαι'   διό  και  διά   γραφής  τούτοις  το  εαυτού  παρ-  25 
έστησε  βούλημα.    ύποστρέφας  δ'  έκει&εν  εις  τα  βα- 
σίλεια την  ζωήν  έζεμέτρησε ,   βασιλεύσας   ετη  τρία, 
μήνας  δέκα  καϊ  ημέρας  οκτώ. 
12        Ό  δέ' γε  Μαυρίκιος  τής  τών  κοινών  διοικήσεως 
εί'χετο ,  στεφ&είς  υπό  του  πατριάρχου  Ιωάννου  τού  3ο 
νηστευτού.    ην  δε,  ότε  τής  αύταρχίας  επέβη,  ετών 
τεσσαράκοντα    προς   τρισίν.      έγράφετο   δ1    εν   τοις 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XII.  291 

ΰνμβολαίοις  Μανρίκιος  6  και  Τιβέριος.  Χαγάνος  δε 
6  των  Άβάρων  αρχηγός  το  Σίρμιον  χειρωβάμενος 
εζητηΰε  προΰτε&ήναι  ταϊς  όγδοήκοντα  χιλιάΰι  ταις 
ετηΰίως  αντω  παρεχομέναις  καϊ  ετέρας  εΐκοΰι'  καϊ 

5  ο   βαΰιλενς  είρηνενειν  έ&έλων  την  προΰ&ήκην  ταυ- Ρ II 74 
την  έποίηοεν.    6  δε  καϊ  ελέφαντα  ητηόε,  μηπω  το 
ζωον  %ίδών.    τον  μείζονα  τοίννν  ών  ειχεν  6  βαΰιλενς 
αντω  πέπομφεν.    6  δε   Χαγάνος  άπληύτενόμενος    η 
προφάΰεις  τον  μη  ειρηνενειν  ζητών,  ετέρας    είκοοι 

ίο  χιλιάδας  ταΐς  εκατόν  προΰτε&ήναι  άπητηύε.  μη  κα~ 
ταδεζαμένον  δε  και  ταντην  την  προβδήκην  τον  βα- 
οιλέως  εβτράτενΰε  κατά  "Ρωμαίων  εκείνος,  καϊ  πό- 
λεις πολλάς  τον  Ίλλνρικον  έχειρώβατο'  ηπείλει  δε 
καϊ   το   Μακρόν    καταΰτρέψαι  τείχος,     ύτείλας    ονν 

ΐΓ)  πρέββεις  προς  τον  βάρβαρον  6  Μανρίκιος    ύπονδάς 
έ&ετο.    6  μέντοι  Χαγάνος  άπληβτος  καϊ  άπιύτος  ων, 
δόλω  κατά  "Ρωμαίων   έγίνετο,  αντός  μεν  ηΰνχάζων, 
ε&νη  δε  τίνα  των  Σκλαβηνών   παραβκενάβας   την  β 
νπό  "Ρωμαίονς  ληίζεβ&αι,  οϊ  καϊ  μέχρι  τον  Μακρόν 

2ο  τείχονς  πεφ&άκαβιν.  6  βαΰιλενς  δε  Κομεντίολον 
βτρατηγόν  προβαλόμενος,  καϊ  δι'  αντον  τοις  βαρβά- 
ροις  ά&ρόως  επεξελ&ών  τών'Ρωμαϊκών  αντονς  ορίων 
άπηλαύεν,  αναιρε&έντων  πολλών,  καϊ  την  λείαν  οβην 
ελαβον  και  τονς  αίχμαλώτονς  έπανεΰώΰατο.    Φιλιπ- 

25  πικώ  δε  την  ιδίαν  ΰνζενζας  άδελφην  κατά  Περΰών 
αντον  6νν  βαρεί  ΰτρατενματι  ε\απέύτειλεν.  ο  δε 
άγχιΰτα  τή  Νισίβει  γενόμενος  κάκεί&εν  έμβαλών  τή 
Περαίδι,  ηλαΰεν  έκει&εν  λείαν  πολλην,  και  έπανελ- 
δών  τή  τών  Μηδων  χώρα  προσέβαλε,   καϊ  ταντης 

3ο  ον  μείω  τινά  ληιβάμενος  επανηκεν  εις  τα  "Ρωμαίων, 
καϊ  αν&ις  δε  τοί^  Περΰικοΐς  έπελ&ών  όρίοις  ομοίως  ο 
εντνχηΰε.    νοβήαας  μέντοι  εις  Μαρτνρόπολιν  παρα- 

19* 


292  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XII. 

γίνεται,  κάκεΐ&εν  έπανηκεν  εις  το  Βυζάντιον.  ετέ- 
χ&η  δε  τω  Μαυρικίω  νιος,  ον  ώνόμαβε  Θεοδόΰιον. 
Φιλιππικός  δ\  καϊ  πάλιν  κατά  Περβών  έξεοτράτευβε, 
λνΐΐΐβίκαΐ  το  αέρι  αυτόν  ύτρατιωτικόν  ηρώτηύεν  ει  πρό- 
θυμοι τοις  Πέρβαις  εΐεν  μαχέΰαΰ&αι.  οί  σ*£  και  όρκοις  β 
το  πρό&υμον  αυτών  έβεβαίουν.  ώς  ούν  ΰυνεβαλον 
τοις  έναντίοις,  μέχρι  μεν  τίνος  άντεϊχον  οι  βάρβαροι ' 
επει  δε  τους  ίππους  πλήττειν  αυτών  6  ΰτρατηγός 
τοις  οίκείοις  παρεκελεύΰατο,  και  πολλοί  των  ίππων 
Ό  πληττόμενοι  επιπτον,  ετράπη  το  Περόικόν ί  και  το  ίο 
μεν  ηττητο  κραταιώς  καϊ  πολύ  τούτου  μέρος  διε- 
φ&αρτο '  οι  "Ρωμαίοι  δε  λαμπρώς  νενικηκαοι  καϊ  ζών- 
τας τών  πολεμίων  περί  διΰχιλίους  ΰυνελαβον.  *Ορ- 
μίόδας  δε  6  τών  Περβών  αρχηγός  Βαράμ  προχειρι- 
ΰάμενος  ΰτρατηγόν  βυμβαλεΐν  'Ρωμαίοις  έκέλευΰεν.  15 
ό  ό*ε  βυμβαλών  ^ττατα^  *  ο  γνούς  Όρμίΰδας  γυναι- 
κείαν  εΰ&ήτα  ΰτελλει  αύτώ  καϊ  την  οτρατηγίαν 
άφείλετο  και  τω  ύποΰτρατήγω  αυτού  δια  γραφής 
ενετείλατο  τον  Βαράμ  άνελεΐν.  6  δε  οι  κακού  γέ- 
γονεν  εννοήόας,  γράμματα  ώς  εξ  Όρμίΰδου  αύτώ  20 
ΰταλέντα  επλάΰατο,  όργην  έμφαίνοντα  κατά  παντός 
τού  ύτρατεύματος,  καϊ  ΰυνα&ροίΰας  αυτό  τά  τε  γράμ- 

ΡΠ  75  ματα  εις  έπήκοον  άναγνωΰ&ήναι  πεποίηκε  και  αυτός 
Α 

2  Α<1  Ιιαβο  Ο.  Β.  Ηο,δΐαδ  αδοπρβίΐ;:  ,,Ιη  οοά.  £Γ8,βοο  ν&ΐι- 
οαηο  152  άβ  ίδΐϊαδ  βΐϋ  ηαίίνΐί&Ιβ  Ιιαβο  ΑηοίΓ^πιί  η&ΐΐ&ηΙιΐΓ  ίοΐ. 
141  Γβοίο,  ηβδοίο  αη  βΐ;  αίπιηάβ  ηοΐα :  Κωνΰταντίνα  η  γαμ,ετη 
Μανριχίον  εγεννηΰεν  νίόν,  ον  6  Μαυρίκιος  έπωνόμαοε  Θεο- 
δόΰιον, ώς  πρωτότοτιον  αντον  νίόν.  τών  ονν  βένετων  κραξον- 
των  "Ίονΰτινιανόν  %αλεΐΰ%αι  οι  πράΰινοι  εκραξον  Θεοδόΰιον 
αντόν  καλεΐΰΟ-αι  δια  το  Θεοδόΰιον  τον  βαΰΐλεα  όρ&όδοζον  γε- 
νέΰ&αι,  Υ,αϊ  πολλά  έ'τη  ζήΰαι'  ηρζαντο  [ίη  3,ρο§τ.  Ηα&δϋ  ηξαν- 
το\  ονν  οί  βένετοι  λέγειν  ούτως-  ΤΑ  Λ&ΡΗΘΕΝΤΑ  ΕΤΗ 
.  Τ&ι  ΊΟΤΣΤίΝΙΑΝΩ,ιό  &εός  ΠΑΡΑΣΧΗι  ΣΟΙ  ΕΝ  Ε1- 
ΡΗΝΗι.  ότι  είΰιν  V  ί'τη  καϊ  πλείω.  Εαάβπχ  Ιβ^τιηΙυΓ  οοά. 
Υ&Ι.  977  £οϊ.  184  νβΓβο." 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XII.  293 

αντονς  άνεμίμνηβκε  της  άπηνείαςΌρμίΰδον  και  της 
ώμότητος,  καϊ  διά  τούτων  άντάραι  χείρας  ήρέ&ιΰε 
κατά  τον  υφών  αρχηγού,  έπελ&όντες  ονν  ά&ρόον 
αντω    κατέΰχον    καϊ    ενέβαλον    είς    είρκτήν.     6    δε 

5  νπο&εΰ&αι  αντοΐς  περί  της  των  Περΰών  άρχης  ήζίον 
άττα  τω  ε&νει  γινώΰκει  ΰνμφέροντα,  καϊ  ΰννεβού- 
λενε  μη  τον  Χοΰρόην  νίον  αντον  οντά  προκρι&ήναι 
είς  την  άρχην,  άπληΰτον  οντά  καϊ  άδικον,  νβριβτην 
τε  και  άλαξονικώτατον,  άλλ'  έτερον  νίον  αντον  προ- 

ιο  χειριβ&ήναι  τον   ε&νονς  άρχειν.      άντιπεΰόντων  δε 
τοΓ<?  λόγοις  τούτον  ένίων  των  εν  νπεροχαΐς  και  κατ 
αντον  τονς  Πέρΰας  εκμηνάντων,  ο  μεν  νιος  αντον, 
ον  είς  την  άρχην  εκείνος  προέκρινε,  και  η   μητηρ 
εκείνον  ενώπιον  αντον  άνηρέ&η  παρά  τον  πλή&ονς, 

ΐδ  και  αντός  δε  ε%εκόπη  τα  όμματα,  και  οντω  κα&είρ-  Β 
χ&η.    6  δε  γε  Χοΰρόης  είς  την  άρχην  Ώρέ&η  παρά 
τον  ε&νονς  παντός,  καϊ  μέχρι  μεν  τίνος  φιλοφρόνως 
προς  τον  πάτερα  διεκειτο,  της  μεν  φρονράς  ον  λύ- 
6ας  αντόν,  πάΰαν  δε  &εραπείαν  αντον  έκεΐΰε  ποιού- 

2ο  μένος.  6  δε  ονδεν  των  παρά  τον  νίον  αντω  6τελ- 
λομένων  προΰίετο,  αλλά  και  νβρεαι  μάλλον  τάς  φι- 
λοφροΰύνας  ημείβετο.  &νμω  ονν  διά  ταντα  ληφ&εϊς 
6  Χοβρόης,  ροπάλοις  εκελενΰε  κατά  των  λαγόνων 
τνπτόμενον  τον  πατέρα  δανεΐν.    τοντο  μΐΰος  εγγε- 

2δ  νεΰ&αι  τοις  Πέρβαις  κατά  Χοΰρόον  εποίηΰε.     6   δε 
κατά  Βαράμ    εξεΰτράτενΰε ,   και   νποπτενΰας   τινάς 
των  παρ*  αντω  μεγιστάνων  τω  Βαράμ  προοκειΰ&αι, 
ανεΐλεν  αντονς.     τον  δε  στρατεύματος  κατ    αντον  Ο 
ύταΰιάΰαντος ,   δείβας    εκείνος    μετά   τίνων   ολίγων 

3ο  άποδιδράβκει,  καϊ  προς  'Ρωμαίονς  άφίκετο.  ο  μα&ών 
ο  Μανρίκιος  κελεύει  τω  ΰτρατηγονντι  της  χώρας 
νποδε%αΰ&αι  τον  Χοΰρόην  βαΰιλικαίς  δεραπείαις  και 


294  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XII. 

δεζιώβεβι.  ύτέλλει  δε  Ναραήν  μετά  ατρατενμάτων 
Ονμμαχήβαι  Χοΰρόη  και  άποκαταΰτήΰαι  αυτόν  εις 
την  οίκείαν  αρχήν,  ΰνμβαλών  τοίννν  6  Ναρΰής  τω 
Βαράμ  νίκην  ήρατο  περιφανή,  πολλούς  μεν  των 
Περΰών  άνελών ,  ζωγρήΰας  δε  περί  έζακιύχιλίονς,  5 
ους  τω  Χοβρόΐ]  προΰήγαγεν'  6  δε  κατηκόντιΰεν 
απαντάς,  οΰοι  δ'  εν  τοις  ζωγρη&εΐόιν  ήΰαν  τον 
Τούρκων  ε&νους  τω  Βαράμ  ύυμμαχού ντες ,  τούτους 
Σ>  άνέπεμψεν  εις  Μαυρίκιον,  ων  πολλοί  επί  των  μετω- 
πών ΰταυρούς  έ'φερον ,  καταΰτιχ&έντων  αύτοις  των  ίο 
έπιΰκυνίων  εις  τύπον  ύταυρού,  και  μέλανος  εγχε&έν- 
τος  τοϊς  βτίγμαΰιν.  οι  περί  τούτου  ερωτώμενοι  ελε- 
γον  προ  καιρού  ικανού  λοιμώ  το  γένος  αυτών  δια- 
φ&είρεύ&αι,  τινάς  δε  τών  παρ'  αύτοΐς  χριστιανών 
ύπο&έύϋ'αι  τούτο  αύτοΐς,  και  μηδένα  τών  τούτο  πε-  ΐ5 
ποιηκότων  κινδυνεύϋαι  εκ  τού  λοιμού.  6  μεν  ούν 
Βαράμ  ήττη&εϊς  φυγή  την  ϋωτηρίαν  έπραγματεύΰα-. 

\Ϋΐ1Ι&2το.   6   #£  Χοΰρόης   εις  την  ιδίαν  αρχήν  και  χώραν 
έπανελήλυ&ε.    λέγεται  δε  προ  της  νίκης,  τού  ΰτρα- 
τηγού  τών  "Ρωμαίων  άλλως  διατι&έναι  ακεπτομένου  20 
τον  πόλεμον,  τον  Χοΰρόην   ένίοταβ&αι  μή  κατά  το 
δοκούν   έκείνω  αυγκροτήΰαι  τήν  μάχην,  αλλ1  άλλον 

ΫΙΠΰύποτι&έναι  τρόπον"  τον  δε  ΰτρατηγόν  άβύμφορον 
Α  είναι  λέγειν  το  ούτω  μαχέΰαβ&αι,  και  τον  Χοΰρόην 
τον  6κοπού  μή  με&ίεβ&αι ,  ώΰτε  παροζυν&έντα  τον  25 
βτρατηγόν  άποΰκώψαι  προς  τον  Χοΰρόην,  άβτρατή- 
γητον  αυτόν  είπόντα  και  αδαή  πολεμικών  παρατά- 
ξεων, τον  δε  δηχ&έντα  έπϊ  τοις  ύκώμμαύιν,  Οντα  δ\ 
και  εν  γνώβει  τής  κατά  τους  άΰτέρας  κινήβεως,  κάν- 
τεύ&εν  αύχούντα  γινώβκειν  τά  μέλλοντα,  φάναι  "εϊ'ΐο 
μή  υπό  τών  πραγμάτων  έτυραν νούμερα,  ουκ  αν 
έ&άρβηόας,    ότρατηγέ,  τον   μέγαν  βαΰιλέα  βάλλειν 


Ι,ΙΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XII.  295 

τοις  ΰκώμμαύιν.  ότι  δ\  τοις  παρούΰι  μέγα  φρονείς, 
άχονύον  τί  δήτα  τοις  &εοΐς  ες  ύστερον  μεμελετηται. 
άντικαταρρεύΰει,  εν  ΓσΟχ,  εις  τους  "Ρωμαίους  υμάς 
δεινά,    εζεται  δε  το  Βαβυλώνιον  φϋλον  της  'Ρωμαϊ- 

5  κής  χώρας   τριττήν   κυκλοφορικών    εβδομάδα    ετών.  Β 
μετά  δε  τούτο  πεμπταίαν  εβδομάδα  ετών  "Ρωμαίοι 
Περΰας  δουλαγωγήαετε"     τούτων  δε  διηνυβμένων 
την  άνέβπερον  ήμέραν  ενδημήοαι  άν&ρώποις.    αλλά 
ταύτα  μεν  ταύτη.    6  δε  αυτοκράτωρ  Μαυρίκιος  τον 

ίο  υίόν  Θεοδόΰιον  άνηγόρευΰε  βαΰιλέα,  κατά  το  πάοχα 
ΰτεφ&έντα  υπό  του  πατριάρχου  "Ιωάννου,  καϊ  τον 
ναόν  τών  αγίων  τεΰΰαράκοντα  μαρτύρων  πρώην 
άρχ&έντα  κτίξεό&αι  παρά  Τιβερίου,  ατελή  δε  κατα- 
λειφ&έντα,  αυτός   άνεπλήρωβεν.    ειρήνης  δε  γεγο- 

15  νυίας  προς  Πέρόας,  τάς  δυνάμεις  έζ  εώας  επί  την 
Θράκην  μετήνεγκε,  και  αυτός  εζήλ&ε  της  Βυζαντί- 
δος  τά  υπό  τών  βαρβάρων  κατεστραμμένα  &εάΰα- 
α&αι.    οτε  καϊ  ό  ήλιος  εΰκιάΰ&η,  καϊ  γυνή  τις  εν  τη  Ο 
Θράκη  παιδίον  ετεκεν    οϋτε    οφθαλμούς    ούτε  βλε- 

20  φάρα  έχον  οϋτε  χείρας  οϋτε  βραχίονας ,  ΐχ&ύος  δε 
ούραϊον  προς  τω  Ϊ6χίω  προβεβλημενον.  τού  μέντοι 
Χαγάνου  τη  Θράκη  επελ&όντος  μετά  πλή&ους  απεί- 
ρου ό  τών  "Ρωμαίων  ατρατηγός  Πρίύκος  δείβας  εις 
το  φρούριον  Τζουρουλοϋ  ΰυνέκλειβεν  εαυτόν,    ό  δε 

25  βάρβαρος  πολιορκεΐν  αυτό  ήτοιμάζετο.  τότε  κατ- 
εατρατήγηόεν  εκείνου  Μαυρίκιος  τρόπω  τοιούτω' 
γράμμα  προς  Πρίΰκον  6υντί$η6ιν  άντέχειν  αυτόν 
παραινούν"  μικρόν  γαρ  ο6ον  τους  βαρβάρους  μετ' 
αίΰχύνης    άναχωρήΰαι.     ατέλλε6&αι   γάρ    πλοία   εις 

ΰο  την  χώραν  αυτών  ΰύν  ΰτρατεύματι  ληίΰαΰχϊαι   τάς  ϋ 
οικίας    αυτών    και   τάς   γυναίκας   και  τους  παϊδας 
αυτών  δοριαλώτους  ελεϊν.    τούτο  το  γράμμα  δίδωβί 


296  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XII.  XIII. 

τινι,   έπιΰκήψας  αύτω  περιπεβεΐν  τοις  βαρβάροις  εν 
τω  προς  Πρίΰκον  δήθεν  πορεύεΰ&αι.  ου  γενομένου, 
την    επιΰτολήν   6    βάρβαρος    άναγνούς,    και   δείΰας 
περί  τοις  οίκείοις,  βπένδεται  προς  Πρίβκον  επι  δά- 
ροις  ολίγοις ,  και  άπειΰιν.    εκτιΰε  δε  Φιλιππικός  εν  5 
Χρυβοπόλει  μονήν  επ'   ονόματι  της  Θεοτόκου,  και 
οίκον  εν  ταύτη  λαμπρότατον,  %ν    εν  αύτω  τον  Μαυ- 
ρίκιον  ύποδέχοιτο. 
13         Ό  δε  γε  Κωνσταντινουπόλεως  πατριάρχης  Ιω- 
άννης 6  νηΰτευτής  τον  βίον  λιπών  προς  τάς  άϊδίους  ίο 
μετέΰτη  μονάς ,  κοΰμήΰας  τον  άρχιερατικόν  θρόνον 

Ρ II 77  επί  ετη  τριΰκαίδεκα  και  έπέκεινα.  προεχειρίβ&η  ου  ν 
πατριάρχης  Κυριάκος,  ιερεύς  καϊ  οικονόμος  της  εκ- 
κληΰίας  της  μεγάλης,  ύφ'  ου  6  της  ύπεραγίας  Θεο- 
τόκου ναός,  ος  της  διακονικής  λέγεται,  ωκοδόμηται.  ι» 
καϊ  Πέτρος  6  του  Μαυρικίου  όμαίμων  τον  ναόν ,  ο$ 
του  ^Αρεοβίνδου  καλείται,  τή  θεοτόκω  ανήγειρε. 
Σοφία  δε  η  βαΰιλις  καϊ  η  Λυγούβτα  Κωνύταντΐνα 

ΨΙΙ163  6τέμμα  προΰήνεγκαν  τω  βαΰιλεΐ  λί&οις  ύπερτίμοις 
καϊ  μαργάροις  ύπερφυέΰι  κεκοΰμημένον.   6  δε  τοϋτο  2ο 
λαβών  άνέ&ετο  τω  θεώ,  τή  έκκληβία  προβαγαγών. 
6  Χαγάνος  μέντοι  και  αύθις  προς  τα  "Ρωμαίων  έχώ- 
ρηΰε.    καϊ  τούτω  των  "Ρωμαϊκών  Στρατευμάτων  άν- 
τιταττομένων ,  ποτέ  μεν  έκράτει,   ενίοτε  δ'  ηττητο. 
εν  μια  δε  ημέρα  υίοι  αύτοΰ  επτά  εκ  νόΰου  λοιμικης  25. 
Β  καϊ  πυρετού  έτελεύτηβαν.  Κομεντίολον  δε  ΰτείλας  6 
βαΰιλεύς  κατά  Χαγάνου  μετά   πολυπληθούς   6τρα- 
τιάς  λέγεται  έντείλαΰθαι  αύτω  προδοϋναι  τοις  εναν- 
τίοις  το  βτρατιωτικόν  διά  τινας  ΰτάΰεις  καϊ  αταξίας 
τούτοις  μνηΰικακών.    καϊ  ΰυμβαλών  τοις  βαρβάροις  30 
άΰυντάκτως  6  Κομεντίολος,   αυτός   μεν   μετά   των 
περί  αυτόν  εις  φυγην  έτράπη,  προς  τοϋτο  προπαρα- 


υΒ.  χιν.  οαρ.  χπι.  297 

ΰκεναΰάμενος.  των  δε  λοιπών  οι  μεν  επεύον,  οι  δ' 
εζωγρή&ηΰαν.  είναι  δε  τονς  ζωγρη&έντας  φαβί  περί 
δώδεκα  χιλιάδας,  και  6  Χαγάνος  τη  νίκη  ταύτη 
εζογκω&είς,  άχρι  τον  Μακρόν  τείχονς  άφίκετο.   ΰνλ- 

5  λέζας  δε  6  βαβιλενς  λαον  εις  φνλακήν  τον  τείχονς 
τοντονς   εκπεπομφεν.    εκ  δε  της  λοιμικης  νόβον  ον  ο 
μόνον  οι  τον  Χαγάνον  νίοί,    ως  εί'ρηται,    £&ανον, 
άλλα  καΐ  πλή&ος  των  Άβάρων  πολν'  ο&εν  ά&νμή- 
6ας  6  βάρβαρος  εβπενδεν  εις  τα  ο^κίΓα  έπαναζενξαι. 

ίο  δηλοΐ  ονν  τω  Μανρικίω  εζωνήβαΰ&αι  τονς  αίχμα- 
λώτονς,  εν  εφ'  εκάύτω  διδόντι  νόμιβμα.  6  δε  βαβι- 
λενς  ον  κατένενβε.  καΐ  6  Χαγάνος  ητηύε  λαβείν  εις 
εκαβτον  των  αιχμαλώτων  ανά  ημιΰν  τον  νομίσμα- 
τος.     6    δε     ονδε    όντως    τονς    άλόντας    ή&έληΰε 

15  πρίαΰ&αι,  το  μεν  τι  εκ  φειδωλίας ,  ηττητο  γαρ  χρη- 
μάτων, το  δε  τι  τοις  ΰτρατιώταις  μνηΟικακών.  έκ- 
μανεϊς  ονν  6  βάρβαρος  πάντας  ζίφεοΊν  έζε&έρι6ε, 
και  άνέζενζεν.  εντεν&εν  πάΰι  μΐΰος  κατά  τον  βαΰι- 
λέως  εφνετο   και    προς    πάντων  ελοιδορειτο.     6   δε  Ό 

2ο  ότρατός  κατά  Κομεντιόλον  άναφοράν  εποιήΰατο,  ως 
προδόντος  εν  τω  πολεμώ  το  ΰτρατιωτικόν.  τοις  δε 
την  άναφοράν  ταντην  ποιονμένοις  ΰννην  και  6  Στρα- 
τιώτης Φωκάς,  και  άναιδώς  τω  βαβιλεϊ  διελέγετο, 
ως  τνπτη&ήναι  παρά  τίνων.   6  δε  βαΰιλενς  μη  προΰ- 

25  χών  τοις  κατά  τον  Κομεντιόλον  αίτιάμαΰιν  άπρά- 
κτονς  τονς  αντον  αίτιωμένονς  άπέπεμ-ψε.  λιτανεν- 
οντο§  ονν  τον  βαβιλεως  βτάβις  ήγέρ&η  παρά  τον 
δήμον,  καϊ  λί&οι  κατ  αντον  παρά  τίνων  ηκοντίΰ&η- 
ΰαν'   ων  ζήτηόιν  6  βαβιλενς  ποιηοάμενος,  καί  τινας 

3ο  ενρηκώς,  έκόλαϋε.  τω  γε  μην  νίω  αντον  Θεοδοαίω 
κατηγγνηΰε  την  δνγατέρα  Γερμανον  πατρικίον,  τον 
πατριάρχον  Κνριακον  την  επϊ  τω  γάμω  πληρώόαν- 


298  ιλβ.  XIV.  ΟΑΡ.  XIII. 

ΡΙΙ78τ:ο£  τελετήν.  μονάχος  δε  τις  %ίφος  κατέχων  γυμνόν 
άπο  τον  Φόρον  μέχρι  της  Χάλκης  προελήλυθεν,  εν 
φόνω  μαχαίρας  λέγων  τεθνήξεσθαι  τον  Μανρίκιον. 
6  δε  βασιλεύς  το  έπϊ  τοις  αίχμαλώτοις  ώνόμημα  άνα- 
λογισάμενος ,  ικέτευε  τον  θεόν  εν  τη  παρούση  £ω#  5 
την  ύπερ  τούτου  δίκην  έκτΐσαι,  καϊ  πανταχού  διε- 
πέμψατο,  αξιών  πάντας  τούτο  αιτεϊν  τον-  θεόν.  φή- 
μης δε  κρατούΰης  οτι  του  μέλλοντος  αυτόν  διαδέζα- 
σθαι  εκ  τού  φϊ  στοιχείου  το  όνομα  άρχεται,  τον 
γαμβρόν  αυτού  Φιλιππικόν  τούτον  ωετο  είναι,  και  ίο 
ην  αΰτώ  δι1  Ίποψίας  6  άνθρωπος,  καϊ  διομνύμενος 
μήποτέ  τι  κατά  νουν  τοιούτον  βαλέσθαι,  ουκ  ε*πει- 
θεν.  δναρ  δε  ποτέ  τω  βασιλεϊ  θεαθεν  την  κατά  τού 
Β  Φιλιππικού  έλυσεν  ύποψίαν.  το  δ'  οναρ,  έδόκει 
πλήθος  παρεστάναι  πολύ  τω  άνωθεν  της  Χάλκης  15 
πύλης  τού  σωτήρος  Χριστού  εκτυπώματι  καϊ  κατα- 
βοάν  του  βασιλέως,  φωνήν  δ'  εκ  της  εικόνος  γενέ- 
σθαι, παραστήναι  και  τον  Μαυρίκιον ,  καϊ  τον  αύ- 

\νΐΠ64τ6ία  άχθήναι,  καϊ  ερωτάσθαι  οποί  βούλεται  την  εκ- 
τισιν  άποδούναι  τού   άνομήματος  ου   καϊ    εις    τους  2ο 
αιχμαλώτους  είργάσατο ,  εν  τω  νύν  αίώνι  η  εν  τω 
μέλλοντι.  τον  δε  " ενταύθα1  φάναι,  *'  φιλάνθρωπε  δέ- 
σποτα"'     και    άκοϋσαι    φωνής  λεγούσης  "παράδοτε 
γούν  αύτον  παγγενή  Φωκά  τω  στρατιώτη".    διυπνι- 
σθεϊς  τοίνυν  εκ  της  αγωνίας  6  βασιλεύς ,  καϊ   τον  25 
Φιλιππικόν  μετακαλεσάμενος,  πρώτα  μεν  συγγνώμην 
Ο  ητει,  ώς  μάτην  ύπονοών  κατ1  αυτού ,  είτα  ηρετο  ει 
εν  τοις  'Ρωμαϊκοϊς  τάγμασιν  οϊδε  στρατιώτην  Φω- 
κάν.    ό  $£  είδέναι  άνταπεκρίνατο,  καϊ  τούτον  είναι 
τον  προ  μικρού  σταλέντα  παρά  τής  στρατιάς,  "ός  σοι  3ο 
καϊ  ίταμώτερον  διελέγετο\   καϊ  6  βασιλεύς  οίος  έστιν 
6  άνήρ  την  ηλικίαν  καϊ  το  ήθος  προσήρετο'    καϊ  6 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  ΧΙΠ.  XIV.  299 

Φιλιππικός  νέον  είναι  τον  Φωκάν  είπε,  τον  δε  τρό- 
πον &ραΰύν  και  δειλόν.  προς  τούτο  δε  ο  βαΰιλεύς 
άντεφ&εγζατο  "ει  δειλός  και  φονεύς',  καϊ  διηγήΰατο 
το  όναρ  αύτω.  εφάνη  δε  τότε  καϊ  κομήτης  άΰτήρ  6 
^λεγόμενος  ξιφίας,  τω  γοϋν  άδελφω  αυτού  Πέτρω 
ΰτρατηγούντι  τότε  έπιΰτέλλει  6  βαΰιλεύς  διαβάντι 
τον  "Ιΰτρον  μετά  της  ΰτρατιάς  εκεΐ&εν  αύτη  τα  προς  ο 
την  χρείαν  πορίζεΰ&αι.  ην  δε  τούτο  δια  φιλαργυ- 
ρίαν  οικονόμου  μ  ενόν ,  ίνα  ληιξόμενον  το  όπλιτικόν 

ίο  άποτρέφοιτο  καϊ  αυτός  κερδηΰοι  το  ΰτρατιωτικόν 
ΰιτηρέόιον.  τούτο  ύτάΰιν  τη  ΰτρατια  ένεποίηύε,  καϊ 
αυτίκα  βαύιλεύς  παρ3  αυτών  6  Φωκάς  άνηγόρευτο' 
ετύγχανε  δ1  ων  έκατόνταρχος.  6  δε  ΰτρατηγός  Πέ- 
τρος τούτο  μα&ών,  έφυγε,  και  τω  βαβιλεΐ  αύτάγγε- 

15  λος  τού  γεγονότος  έγένετο.  ο  δε  και  των  εν  τη  πό- 
λει  ΰταΰιαξόντων  ύπεξήλ&ε  των  ανακτόρων,  και 
δρόμωνι  έμβεβηκώς  μετά  της  γυναικός  και  των 
τέκνων  απέδρα'  τον  δε  νίόν  αυτού  Θεοδόΰιον  προς 
Χοϋρόην  άπέΰτειλεν ,    ίνα    απομνημονεύε  ας  εκείνος 

20  των  παρά  Μαυρικίου  γενομένων  αύτω  κάκεΐνος  εις 
αυτόν  τα  ί'ΰα  ένδείξηται.    ως  δ*  έγνώβ&η  τω  πλή&ειριπ^ 
ή  τού  βαΰιλεύοντος  ύποχώρηΰις ,  καϊ  την  ΰτάβιν  επί  Α 
μείζον  ήρε  και  τον  Μαυρίκιον  δυ6φημεΐ6&αι  διά  της 
αγοράς  παρεΰκεύαόεν. 

25        "Ηδη  δε  τού   Φωκά  μη   πόρρω  της    Βυζαντίδος  14 
τυγχάνοντος,  οι  τού  δήμου  των  Πραΰίνων  έζήεΰαν 
εύφημούντες  αυτόν,    ός  βύν  αυτοΐς  εν  τω  Έβδόμω 
παραγενόμενος  έκεΐ  παρά  τού  πατριάρχου  ταινιού- 
ται  την  κεφαλήν '   και  εΐσελ&ών   εις  τά  βαΰίλεια  και 

3ο  την  γυναίκα  Λεοντίαν  Αυγούβταν  εύ&ύς  άνηγόρευ- 
0ε  των  δήμων  παρόντων '  ότε  διά  τόπους,  εν  οϊς 
ΐΰταντο,   αμφιβολίας  γενομένης  τοις  Πραόίνοις  καϊ 


300  ΙΛΒ.      IV.  ΟΑΡ.  XIV. 

τοις  Βενέτοις,  ύταΰιάζειν  ήρζαντο  κατ  αλλήλων. 
Β  πέμ-ψας  δε  τινας  6  Φωκάς  κατευνάζειν  αύτοΐς  την 
οτάβιν  επεχείρει.  ενός  ονν  των  αταλέντων  τον  των 
Βένετων  ύβρίΰαντος  δήμαρχον  και  τούτον  ώ&ήΰαν- 
τος ,  μη  ένεγκόντες  οι  τον  δήμου  τούτο  εκραξον  5 
"απι&ι,  μά&ε  κατάύταΰιν,  6  Μαυρίκιος  ζή."  εντεύθεν 
6  τύραννος  είς  τον  του  Μαυρικίου  φόνον  ήρέ&ιβτο, 
καϊ  άχ&έντος  είς  τον  εν  Χαλκηδόνι  του  Ευτροπίου 
λιμένα,  προανγιρέ&ηβαν  έπ'  όψεΰιν  αυτού  οί  παίδες 
αυτού.  6  δε  "δίκαιος  ει,  κύριε,  και  εύ&εις  αί  κρί-  ίο 
ΰεις  ΰου",  εφ'  εκάΰτω  έφ&έγγετο ,  γενναίως  φέρων 
την  ΰυμφοράν.  εδειζε  δε  μάλλον  την  τού  ανδρός 
γενναιότητα  και  το  φέρειν  εύγνωμόνως  τον  πειρα- 
0  ΰμόν  ύΰτατον  αυτού  παιδίον  και  ύπομάζιον '  της 
γαρ  αυτό  τι&ηνούΰης ,  ίνα  μη  πάνττ]  το  γένος  τού  ΐ5 
Μαυρικίου  έζόληται,  ύποκλεψάΰης  το  τι&ηνούμενον, 
άντιδούΰης  δε  το  οίκεΐον  προς  την  ΰφαγήν,  6  Μαυ- 
ρίκιος το  εαυτού  ενεχ&ήναι  εζήτηΰεν.  είτα  και  αύ- 
Λ\αΐΙ65*<>£  μεγαλοφύχως  έδέζατο  την  ΰφαγήν.  λέγεται  δε 
και  τον  υ  ιόν  αυτού  Θεοδόΰιον  απ  ιόντα  προς  Χο6-  2ο 
ρόην  καταβχε&ήναι,  καϊ  άχ&έντα  προς  Φωκάν  αναι- 
ρε&ήναι  καϊ  την  βαβίλιΰΰαν  Κωνΰταντΐναν  καϊ  τάς 
τρεις  θυγατέρας  αυτής  και  ταφήναι  εν  τω  ναω  τού 
αγίου  Μάμαντος,  τω  πληΰίον  τού  τείχους,  όν  εκτιύε 
Φαραύμάνης  έκτομίας,  επί  τού  κοιτώνος  γεγονώς  25 
Τ>  Ιουστινιανού,  έπεγράφηύαν  δε  τω  τάφω  αυτής  τα 
ήρωελεγεΐα  ταύτα' 

αδ'  εγώ  ή  τριτάλαινα  καϊ  αμφοτέρων  βαΰιλήων 
Τιβερίου  δυγάτηρ,  Μαυρικίου  δε  δάμαρ, 

ή  πολύπαις  βαΰίλεια  καϊ  ή  δόζαν  λελαχούΰα 
ως  άγα&ον  τελέ&ει  καϊ  πολυκοιρανίη, 

κεΐμαι  6υν  τεκέεύΰι  καϊ  ήμετέρω  παρακοίττ] 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XIV.  301 

δήμου  άταϋ&αλίη  και  μανίη  ΰτρατιης. 
της  Εκάβης  ετλην  πολύ  χείρονα  της  τ'  Ίοκάΰτης, 

αίαϊ  της  Νιόβης  ϋμπνοός  ειμί  νέκυς, 
ναι  ναι  τον  γενέτην,  τί  μάτην  τά  νεογνά  εκτειναν 

5  άν&ρώπων  κακίης  μηδέν  έπιΰτάμενα. 

άμετέροις  πετάλοιβι  κατάΰκιος  ον  νέα  'Ρωμη ' 
ρίζα  γαρ  έκλάΰ&η  Θρηικίοις  άνέμοις. 
ε&ανε  δε  Μαυρίκιος  ετών  έζήκοντα  και  τριών,  εΐκοβι  Ρ 1180 
βαύιλεύϋας    ένιαυτους.     Φωκά   δε   κρατήόαντος,    6 

ίο  Ναραής  άπεβτάτηΰε  καϊ  κατέβχε  τήν'Έδεβΰαν.  προσ- 
τάζει δε  Φωκά  Γερμανός  τω  Ναρΰη  άντιμαχεύάμ ε- 
νός ΰυμμαχουμένω  παρά  Χοβρόου  ήττή%η '  καϊ  πλη- 
γείς με&'  ημέρας  τέ&νηκε.  μετά  δε  ταύτα  καταφυ- 
γών εις  την  Ίεράν  πόλιν  Ναρΰής,    καϊ   παρά   του 

15  αδελφού  τού  Φωκά  τού  μαγίβτρου  Λομεντζιόλου 
πίβτεις  ενόρκους  λαβών,  προς  Φωκάν  άπεΰτάλη.  6 
δε  μηδέν  τους  όρκους  ύποΰταλεϊς  πυρϊ  αυτόν  παρα- 
δέδωκεν.  ούτος  6  Ναρΰής  τον  τού  αγίου  Παντελεή- 
μονος ναόν  έδομήΰατο  καϊ  τον  των  αγίων  μαρτύ- 

20  ρων  Πρόβου ,   Τάραχου ,    και  Ανδρόνικου ,  καϊ  τον 
εκεί  ξενώνα,    ου    τούτον   δε   μόνον,  άλλα  και  τον  Β 
άδελφόν  Μαυρικίου  Πέτρον  άνεΐλε,  καϊ  Γερμανόν 
τον   πεν&ερόν  Θεοδοΰίου  τού  υιού  Μαυρικίου    και 
την  θυγατέρα  τού  Γερμανού  και  πάΰαν  την  Μαυ- 

25  ρικίου  ΰυγγένειαν.  Φιλιππικός  δε  κείρεται  κληρικός, 
καϊ  εις  την  αυτού  μονήν  εν  Χρυύοπόλει  διέτριβε. 
καϊ  άλλους  δε  πολλούς  εκτεινεν  6  Φωκάς  και  ποι- 
ναΐς  άπηνέβιν  εκόλαζε.  Κυριακού  δε  τού  πατριάρχου 
εκλιπόντος  μετά  ενιαυτούς  ένδεκα  εζότου  προεχειρί- 

3ο  6&η ,  πατριάρχης  εγένετο  Θωμάς  ΰακελλάριος  καϊ 
της  μεγάλης  εκκληΰίας  διάκονος,  πολυειδή  μέντοι 
τότε  κακά  τους  'Ρωμαίους  κατέλαβεν.     εν  μεν  γάρ 


302  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XIV. 

τη  εώα  Πέρ6αι  την  Συρίαν  καϊ  Παλαιΰτίνην  και 
£  Φοινίκην  νφ'  εαντονς  έποιηΰαντο.  την  Άρμενίαν 
δε  καϊ  Καππαδοκίαν  καϊ  την  ΙΊαφλαγονίαν  και  Γα- 
λατίαν  κατεδραμον ,  και  μέχρι  Χαλκηδόνος  προηλ- 
&οΰαν,  άπαντα  ληιζόμενοι.  ίν  δε  τη  Ευρώπη  "Αβα-  & 
ροι  την  Θράκην  εδηωΰαν  καϊ  τα  'Ρωμαϊκά  ύτρατό- 
πεδα,  α  εν  άμφοτέροις  ηβαν  τοις  τμήμαΰι,  διεφ&άρη- 
6αν,  καϊ  άλλως  δε  πολλή  των  ανθρώπων  δνήΰις 
έγένετο  και  άφορία  καρπών  και  ζώων  φ&ορά  έκ 
βαρύτατων  χειμώνων.  έπ\  πάΰι  δε  6  άλάΰτωρ  Φω-  ίο 
κάς  εν  ΐππων  άμίλλη  των  δήμων  προς  αυτόν  τι 
άποβκωψάντων  εκμανείς,  πολλούς  μεν  άνεΐλε,  πολ- 
λούς δε  ηκρωτηρίαβεν,  ένίους  μέντοι  και  κατεπόν- 
Ότωβε,  πλείΰτους  δε  και  τω  επάρχω  παρέδωκεν,  ϊνα 
κολάβη  αυτούς ,  οϊ  εν  τω  πραιτωρίω  κα&είρχ&ηβαν.  ΐ5 
οι  δε  όχλοι  ομού  γενόμενοι  ένέπρηβαν  το  πραιτώριον, 
και  οι  κα&ειργμένοι  διέφυγον.  ^Εβραίοι  δε  ΰταΰιά- 
λ\1ΙΙ66  6αντες  εν  Αντιόχεια  κατά  χριΰτιανών  άνεΐλον  των 
* Αντιοχεων  πολλούς ,  και  αυτόν  δε  τον  πατριάρχην 
της  πόλεως  Άναβτάΰιον ,  καϊ  τον  νεκρον  αυτού  2ο 
κατέκαυΰαν  εν  τη  άγορα.  ΰτείλας  δε  6  Φωκάς  ους 
μεν  άνεΐλεν ,  ους  δε  ηκρωτηρίαΰε  και  της  πόλεως 
εζεδίωξεν.  6  μέντοι  πατριάρχης  επί  τρία  ετη  καϊ 
μήνας  δύο  της  έκκληβίας  προΰτάς  έτελεύτηΰε,  καϊ 
άντειΰήχ&η  Σέργιος,  της  μεγάλης  εκκληΰίας  διάκο-  25 
νος.  την  θυγατέρα  δε  6  Φωκάς  Λομνεντίαν  Πρίΰκω 
ΡΠδίτω  Στρατηλάτη  βυνέζευξε,  καϊ  μετά  τους  γάμους 
Α  ίππικόν  αγώνα  άγων  έ&εάΰατο  ΰύν  ταΐς  αυτού  εί- 
κόΰι  και  του  Πρίΰκου  και  της  αυτού  γυναικός  Λο- 
μνεντίας  ιΰταμένας  εικόνας ,  και  έκμανης  γεγονώς  & 
εκτμη&ηναι  τους  δημάρχους  εκέλευΰε.  δεη&έντων 
δε  των  δήμων,  μόλις  άφηκεν  αυτούς,  εκ  ταύτης  ούν 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XIV.  303 

της  αιτίας  6  Πρίσκος  δεδοικώς  περϊ  τη  ζωή,  άμα  δε 
και  την  κατά  πάντων  τον  Φωκά  τυραννίδα  μισών, 
εζήτει  καταλύσαι  τον  τνραννον.  ων  δε  6  Φωκάς 
γυναικομανής  τε  καϊ  μέθυσος  καΐ  ώμος  καϊ  αίμοχα- 
5  ρης,  έμισήθη  παρά  πάντων,  και  στρατηγούντος  εν 
Αφρική  καϊ  Λιβύη  Ηρακλείου  του  πατρός  του  βαΟι- 
λεύσαντος  μετέπειτα  Ηρακλείου  οι  της  συγκλήτου 
καϊ  αυτός  6  Πρίσκος  6  στρατηλάτης  διεπέμποντο 
προς  αυτόν,  δεόμενοι  άπαλλαγήναι  της  τυραννίδος 

ίο  Φωκά.      ην    δε   τω    είρημένω    στρατηγώ  Ήρακλείω  Β 
υποστράτηγος  Γρηγοράς  τις   των  επισήμων,     ούτοι 
γούν  άμφω  συμπνεύσαντες,  ΰτε'λλουΰι  κατά  του  τυ- 
ράννου   τους    ίδιους    υιούς,    ό    μεν  "Ηράκλειος  τον 
Ηράκλειον  πολλαΐς  ναυσϊ  καϊ    πλήθος    ΰτρατιωτών 

15  πλοϊζόμενον ,  6  όέ  πατρίκιος  Γρηγοράς  τον  Νικήταν 
πεζοπορούντα  σύν  ίππόταις  πολλοίς  και  πεζή  στρα- 
τιά, επι  συνθήκαις  του  τον  προκαταλαβόντα  την 
ύπερκειμενην  των  πόλεων  καϊ  καθελόντα  τον  τύ- 
ραννον  της  βασιλείας  άξιωθήσεσθαι.    ταύτα  μαθών 

2ο  6  Φωκάς  την  τού  Ηρακλείου  μητέρα  και  την  μνη- 
στήν  Ευδοκίαν,  ην  έξ  Αφρικής  έμνηστεύσατο,  θυ- 
γατέρα ου  σαν  τού  της  χώρας  εκείνης  πρωτεύοντος, 
κατασχών  κατέκλεισεν  εν  μονή.    προκατ έλαβε  τοίνυν  Ο 
"Ηράκλειος  καϊ  προσώρμισε  τω  λιμενι  των  Σοφιών, 

25  καϊ  μάχης  συγκρότησε  ίσης  ύπερέσχε  τών  τού  Φωκά. 
συνήργητο  γάρ  καϊ  υπό  τού  Κρίσπου  την  τού  έπαρ- 
χου τότε  μετιόντος  αρχήν.  Φώτιος  δε  τών  επιφανών 
υπάρχων,  ου  την  γυναίκα  6  τύραννος  βία  έμοίχευ- 
σε,  σύν  πλήθει  στρατιωτών  καταλαβών  τά  βασίλεια, 

80  κατ έσπασε  τού  θρόνου  τον  τύραννον'  οι  γάρ  περϊ 
αυτόν  άπογνόντες  τών  βασιλείων  ύπανεχώρησαν, 
κα)  άποδύσας  την  πορφυρίδα  φαιάν  έσθήτα  ένέδυσε 


304  ιίβ.  XIV.  ΟΑΡ.  XIV.  XV. 

καϊ  δέβμιον  τω  Ήρακλείω  παρέβτηβεν.  6  δε  ίδών 
αντον  εφη  "όντως,  ά&λιε,  τα  της  πόλεως  διωκηβας 
Β  πράγματα" ;  κα\  6  Φωκάς  άπονοία  κάτοχος  ων  άπε- 
κρίνατο  "ΰν  δε  κρειττόνως  μάλλον  διοικηθείς  αντά;' 
όργιΰ&εις  δε  6  Ηράκλειος  λά%  έκείνω  ενέδορε  καϊ  5 
έκτμη&ήναι  προβέταζεν.  οι  μεν  ονν  αντίκα  αντον 
άναιρε&ήναι  ίΰτόρηβαν,  οί  #θ  πρότερον  αντον  τάς 
χείρας  καϊ  τονς  πόδας  έκκοπηναί  φαΰιν ,  είτα  καϊ 
τα  αίδοΐα  δια  την  εκείνον  άϋέλγειαν  και  ότι  πολ- 
λών ηΰχννε  γαμετάς,  καϊ  όντως  αντον  την  κεφαλήν  ίο 
έκκοπηναί,  το  δε  δνβτηνον  ΰώμα  καν%ηναι  κατά  τον 
Βούν,  εν&α  κά^νο^  ην,  ως  λέγεται,  εκ  χαλκού  κα- 
τ εβκεναύ  μένη,  Οχημα  βοός  εχονΰα,  ηπερ  εκ  Περγά- 
μον  κεκόμιΰτο,  εζ  ης  και  6  τόπος  ώνόμαΰτο.  καϊ  οι 
αδελφοί  αντον  καϊ  άλλοι  των  ωκειωμένων  αντω  15 
άνηρέ&ηΰαν.    τω  μεν  ονν  κακίϋτω  Φωκά   τοιούτον 

¥118•2τέλος  της  τνραννίδος  έγένετο,   ϊτη  κατορχηβαμένω 
Α  της  βασιλείας  οκτώ. 

λνΐΐΙ67  Ηράκλειος  δε  νπό  Σεργίον  τον  πατριάρχον  ΰτε- 
15  φ&εις  αντίκα  καϊ  την  Ενδοκίαν  την  μνηΰτην  ται-  20 
νιοι,  καϊ  άμα  τά  τε  βαΰίλεια  ΰτέφη  καϊ  τονς  γαμη- 
λίονς  ΰτεφάνονς  έδέζαντο,  ώΰτε  κατά  την  αντήν 
ημέραν  και  βαΰιλεϊς  άμφω  χρηματίΰαι  αντονς  καϊ 
ννμφίονς.  οι  δε  γε  Πέρΰαι  την  εωαν  κατέτρεχον, 
και  τάς  μεν  των  χωρών  νφ'  έαντονς  έποιούντο,  τάς 
δ\  έληίζοντο,  και  η  "Ρωμαϊκή  ΰτρατιά  προΰβάλλονΰα 
τούτοις  ηττητο  και  διώλλντο  βραχέων  τινών  περι- 
ΰω&έντων  φνγη.  και  την  Ενρώπην  οί  "Αβαροι  και 
οι  Σκν&αι  ηρήμωΰαν.  διό  καϊ  ηπόρει  6  βαΰιλενς 
"Ηράκλειος  ό,τι  και  δράΰει.  επιΰκεψάμενος  γάρ  τονς  « 
στρατιωτικούς  καταλόγονς  πάνν  τοντονς  εύρε  βρα- 
Βχεΐξ-,  απάντων  βχεδόν  εν  τοις  πολέμοις  άναλω&έν- 


ΊΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XIV.  305 

των.  εκ  γαρ  των  έπϊ  Μαυρικίου  τον  Φωκάν  άνα- 
γορευΰάντων  εις  πολλάς  χιλιάδας  άρι&μουμένων  δυο 
μόνοι  στρατιώται  περιλειφ&έντες  ευρέθησαν,  στρα- 
τολογησας   ούν   Κρίσπον    στρατηγόν    Καππαδοκίας 

5  προβάλλεται ,  και  στέλλει  τούτον  έκεΐ.  γίνεται  δε 
αύτώ  εκ  της  Αυγούστης  Ευδοκίας,  ην  και  Φαβίαν 
ώνόμασε,  δυγάτηρ  Έπιφανία.  είτα  και  υιός  έτέχ&η 
6  μικρός  Ηράκλειος  και  νέος  Κωνσταντίνος  κλη&είς, 
καϊ  άμφω  δε  τώ  παΐδε  βαΰιλικω   διαδηιιατι  τεται- 

ιο  νίωκε.  και  μετ    ολίγον  η  γαμέτη  αυτού  η  Αυγούστα 
Ευδοκία  τον  βίον  άπέλιπεν.     έκφερομένου    δε   του 
ταύτης  νεκρού  βαΰιλικώς  δια  της  αγοράς  κόρη  τις 
προκύπτουσα  βάρβαρος  τυχαίως  άπέπτυσε,  καϊ  το  ο 
πτυΰμα  εις  την  κλίνην,  δι'  ης  εξεφερετο  ή  Αυγού- 

^στα,  κατηνεκτο,  καϊ  συλληφ&εΐσα  ή  κόρη  έκαύ&η, 
προσενεχ&εΐσα  τη  &ανου6η  λίαν  οίκτρόν  επιτάφιον. 
6  δε  γ  ε  Ηράκλειος  εγημε  Μαρτΐναν  την  άδελφόπαι- 
δα  καϊ  Αυγούσταν  αυτήν  άνηγόρευβε.  του  μέντοι 
Χοΰρόου  καϊ  των  Περσών  άκρατώς  φερομένων  καϊ 

2ο  πάντα  λεηλατούντων,  πρέσβεις  6  βασιλεύς  προς  αυ- 
τόν έστειλε,  κόρον  λαβείν  ποτέ  της  των  ανθρώπων 
φ&οράς  άξιων  και  σπείσασ%αι  επί  συν&ήκαις  ετησίων 
δασμών.  6  δε  την  πρεσβείαν  ου  προσήκατο.  πάλιν 
ούν    ετέρα   πρεσβεία  προς  αυτόν  είρηνην   έζαιτου- 

25  μένη.    6  δε  Πέρσης  υπερήφανους  και   βλάσφημους  τ> 
τάς  αποκρίσεις  πεποίηκε,  λέγων  μη  αν  ποτέ  φείσα- 
σ&αι  τών  χριστιανών ,   ει  μη  τον  έσταυρωμένον  άρ- 
νήσαιντο  καϊ  σεβασ&ώσι  τον  ηλιον.    άπογνούς  ούν 
την  είρηνην  6  βασιλεύς  έπιστρατεύσαι  διενοεΐτο  κατά 

3ο  Περσών '  διό  και  έσπευδε  ΰέσ&αι  προς  τον  Χαγάνον 
σπονδάς,  μη  άφιστάμενον  του  την  Θράκην  ληίζεσ&αι. 
στείλας  τοίνυν  προς  αυτόν  είρηνην  ητει"  καϊ  6  βάρ- 

ΖΟΝΔΚΑ3    III.  20 


306  ιλβ.  Χΐν.  ο  ΑΡ.  XV. 

βάρος  ονκ  άνενενΰεν.  ήΰ&είς  ονν  ο  βαΰιλενς  εζήλ&ε 
της  πόλεως,  και  εζω  τον  Μακρόν  τείχονς  ηνλίβατο 
μετά  της  βαΰιλικής  πολντελείας  καϊ  δορνφορίας  καί 
χρημάτων  πολλών,  ά  τω  Χαγάνω  δώρα  εκόμιζεν.  6 
δε  βάρβαρος  άλογηΰας  των  όρκων  τ  ε  καϊ  των  6νν-  5 

ΥΙΙ83&ηκών  ωρμηΰε  τον  βαΰιλέα  ΰνΰχεΐν.  άλλα  τοιττον 
μεν  ονκ  επετνχεν ,  εφ&η  γάρ  διαδράς,  την  μέντοι 
βαοιλικήν  άποβκενήν  καϊ  την  δορνφορίαν,  αλλά  μην 
καϊ  τα  χρήματα  καϊ  δοριαλώτων  χιλιάδας  πολλάς 
κατά  πάααν  άδειαν  είληφώς,  νπεΰτρεψεν.  αν&ις  ονν  ίο 
6  "Ηράκλειος  πρεββείαν  ε&ετο  προς  αντόν,  έπεγκα- 
λών  αντω  άπιΰτίαν  και  προς  είρηνην  αντον  εφελ- 
κόμενος'  6  δε  βπένδεται.  καϊ  6  βαύιλενς  της  βαβι- 
λενονβης  άπάρας  των  πόλεων  άφίκετο  εις  Καιΰά- 
ρειαν,  εν&α  καϊ  6  Κρίβπος  ην  ύτρατηγών'  ον  ιό 
νοβονντος  η  τοντο  προύποιονμένον  προς  αντον 
άπήει  6  βαβιλενς,  έπιβκεψόμενος  καϊ  βονλενΰόμενος 

ΛνΐΙΙ68;ζερΙ  των  πρακτέων.    6  δε  αντον  όλιγώρως  εδεχετο, 
μήτε  προβνπαντών  μήτε  μην  της  κλίνης  ε%ανιύτάμε- 
Β  νος  κάν  ταΐς  όμιλίαις  άλαζονικώτερόν  πως  διατι&έ-  2<> 
μένος.    Ηράκλειος  δε  ΰννίει  μεν  το  γινόμενον,  και 
καταφρονον μένος  ήχ&ετο,  νπεκρίνετο  δε  μήτ    άχ%ε- 
ύ%αι  μήτε   ΰννιέναι  της  ολιγωρίας  τον  Κρίβπον  της 
κατ3  αντον.  εν  τοντω  άγγέλλεται  αντω  ή  Ανγονβτα 
τεκονβα  ν  ιόν.    και  τά  μεν  βτρατενματα  τω  Κρίβπω  25 
καταλελοίπει,  αντός  ά'  επανήλδεν  είς  το  Βνζάντιον. 
τον  Νικήτα  μεντοι  τον  νίον  τον  πατρικίον  Γρήγορα 
είβεληλν%•ότος  είς  την  των  πόλεων  βαβιλενονβαν,  6 
βαύιλενς  αντον  έν  τιμή  μεγάλη  πεποίητο,  αδελφόν 
αντον  όνομάζων.    έπανέζενζε  δε  καϊ  6  Κρίβπος  εκ  3ο 
της  βτρατείας.    βνλλόγον  τοίννν  της  ΰνγκλήτον  γε- 
νομένον,  καϊ  τον  πατριάρχον  παρόντος,  ως  μέλλον- 


' 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XV.  XVI.  307 

τος  βαπτίσαι  τον  τον  βασιλέως  υίόν,  φησϊ  προς  τους 
παρόντας  6  βασιλεύς  "  ό  υβρίζων  τον  βασιλέα  τίνος  Ο 
εστίν  άξιος";  οί  <?ε  άπεκρίνατο  "ού  ζην  εστίν  άξιος* 
πάσης  γαρ  φιλανθρωπίας  εαυτόν  άνάξιον  έθετο'.  και 
6  βασιλεύς  τα  περί  τον  Κρίσπου  κάκείνου  παρόν- 
τος κατέλεγεν'  είτα  προς  εκείνον  επιστραφείς  έ'φη 
'δς  γαμβρόν  ουκ  έποίησας,  ονδε  φίλον  αν  ποιήσεις 
ποτέ",  έκέλενσεν  ούν  αντόν  κληρικόν  γενέσθαι,  εκ 
δε  Μαρτίνης   της    ανεψιάς    αντον    έ'σχε  δύο  υιούς, 

ίο  Φάβιον,  ον  και  Ήρακλωνάν  ώνόμασε,  και  ζ/αβϊδ  τον 
λοιπόν,  τον  δε  Χοσρόον  πάντα  ληιζομένον  και 
άφανίζοντος,  νφ'  έαντόν  δ\  και  την  Παλαιστίνην 
πεποιηκότος  καϊ  την  "Ιερονσαλήμ  πολιορκία  έλόντος, 
λέγεται  άπειρον  τι  πλήθος  άναιρεθήναι  χριστιανών. 

ΐ5  έξωνούμενοι  γαρ  αυτούς  ενώνως  οι  Ιουδαίοι  έφό-  Ί> 
νενον,  ών  περί  μυριάδας  εννέα  φασι  συγκορνφοϋ- 
σθαι  τον  αριθμόν,    τον  δέ  γε  πατριάρχην  της  αγίας 
πόλεως  Ιερουσαλήμ  καϊ  τα  τίμια  του  σταυρού  ξύλα 
οί  Πέρσαι  λαβόντες  εις  Περσίδα  ήγαγον.     άπορων 

2ο  ούν  6  βασιλεύς  αναλόγου  τοις  έναντίοις  στρατεύμα- 
τος, προς  δε  καϊ  χρημάτων ,  άργυρον  μεν  καϊ  χρν- 
σόν  έδανείσατο  εκ  τε  της  μεγάλης  εκκλησίας  και 
των  λοιπών  ευαγών  οί'κων,  και  δια  τούτων  έκοψε 
νόμισμα,     λαόν  δ'  εκ  τών  θεμάτων  συνέλεγε,  καϊ 

25  τούτους  προς  πολεμικήν    έμπειρίαν    έγύμναζε ,    και 
συμμάχους  προσεκαλέσατο.    έξελθών  ούν  μετά   τήν 
έορτήν  του  πάσχα  τής  πόλεως,  και  προσβαλών  Σαρ-Ρϊ1%4- 
βάρω  τω  του  Χοσρόου   άρχισατράπχι   μετά  βαρείας Α 
δυνάμεως  κατά  "Ρωμαίων  σταλέντι,  τρέπεται  τούτον 

3ο  καϊ  τα  στρατεύματα  αυτού  συγκόπτει  και  μαχαίρας 
έργον  ποιεί.  ^ 

Έν  τούτοις  παρασπονδήσας  6  Χαγάνος  επήλθε  16 

20* 


308  ιλβ.  XIV.  ΟΑΡ.  XVI. 

ττ}  Βνζαντίδι,  και  προς  τού  τείχους  αϊ  δυνάμεις  αυ- 
τού έβτρατοπεδενΰαντο ,  δτ]θύΰαι  ΰνμπαντα  τα  εκ- 
τός, ό&εν  οι  τε  της  πόλεως  και  ο  πατριάρχης  καϊ  6 
πατρίκιος  Βώνος,  τούτους  γαρ  άμφω  κηδεμόνας  του 
νιου  αυτού  Κωνσταντίνου  καταλελοίπει  και  των  κοι-  5 
νών  πραγμάτων  διοικητάς  αποδήμων  6  "Ηράκλειος, 
ετοιμαβάμενοι  πλή&ος  ανδρών  γενναίων  κατά  των 
βαρβάρων  άφροντιΰτονντων,  ως  μη  παρόντος  στρα- 
τεύματος, άπροΰδοκητως  εξέπεμψαν,  καϊ  πολλάς  αύ- 
Β  των  χιλιάδας  διέφ&ειραν.  οι  δε  γε  περιλειφ&έντες  ίο 
αίΰχρώς  φεύγοντες  εις  η&η  τα  εαυτών  νπενόΰτηΰαν. 
Ηράκλειος  δε  πάλιν  ετέρω  ΰατράπΐ]  μετά  τριάκοντα 
χιλιάδων  κατ9  αντού  πεμφ&έντι  παρά  Χοβρόον  6νμ- 
μίζας,  και  τούτον  έτρε'ψατο,  και  τονς  μετ  αντού 
ΛΥΙΙΙ69  σχεδόν  τι  πάντας  Άΐδι  προΐαψεν.  οΓ  δε  γε  Λβρί,Αδί-  15 
φ&έντες  νποΰτρέψαντες  καϊ  τα  ΰυμβεβηκότα  τοις  όμο- 
γενέΰιν  άπηγγελκότες,  καϊ  πρώην  δια  μίΰονς  άγον- 
τας  τον  Χοϋρόην  μάλλον  αυτούς  μιΰεΐν  αντον  έζηρέ- 
%Ί6αν.  ^Ηράκλειος  δε  καϊ  εις  την  ένδοτέρω  Περΰίδα 
είΰέβαλε,  καϊ  τάς  τε  πόλεις  κα&γιρει  καϊ  τα  τεμένη  τού  ίο 
πνρός  αύτω  έκείνω  τω  τιμωμένω  παρ'  αύτοΐς  ΰνν- 
διέφ&ειρε.  μα&ών  δε  άνηρημένους  ους  εΰτειλε  πρε~ 
Ο  ΰβεντάς,  ώργίβ&η,  καϊ  ουκ  έφείδετο  άναιρών  τε  καϊ 
πνρπολών  και  καταΰτρέφων  τα  εν  ποΰίν.  ο  μέντοι 
Χοαρόης,  τού  βαΰιλέως  την  Περϋίδα  ληιζομένον  και  25 
κατ  ατ  ρ  έχοντος,  εις  Κτηΰιφώντα  κατέφνγε.  διαβλη- 
&έντος  δε  προς  αντον  τού  αρχιΰατράπου  Σαρβάρον 
ως  τα  τών  ^Ρωμαίων  φρονούντος,  αντώ  δε  λοιδορον- 
μένον,  έπιύτέλλει  τω  ύποΰτρατήγω  αντού  τον  Σάρ- 
βαρον  άνελεΐν.  τού  δε  την  έπιΰτολην  ταύτην  κομί-  3ο 
ξοντος  εν  τω  άπιέναι  6υλληφ&έντος  παρά  Ρωμαίων 
και  άπαχΰέντος  εις   το   Βνζάντιον,   γνόντες   τα    εν 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XVI.  309 

αυτή  γεγραμμένα  οι  τών  κοινών  πραγμάτων  διοικητά! 
ΰτέλλουΰι  ταντην  καϊ  τον  αντής  κομιύτήν  προς  τον 
Σάρβαρον '  καϊ  ος  τα  γεγραμμένα  άναγνονς,  καϊ  του 
γραμματοφόρον  πνθόμενος  καϊ  μαθών  την  γνώμηντ) 
5  Χοΰρόον,  έτεραν  πλάττει  επιΰτολήν,  κελεύουϋαν  αυ- 
τόν τε  καϊ  πολλούς  ύατράπας  άναιρεθήναι  καϊ  τους 
του  ΰτρατευματος  προύχοντας,  πείθει  δε  καϊ  τον 
την  επιΰτολήν  του  Χοΰρόου  κομίύαντα  λέγειν  οτι 
παρά  Χοβρόου  ταντην  έλαβε  την  επιότηλήν.  ΰυνα- 
ιο  γαγών  ούν  τονς  των  ταγμάτων  ηγεμονεύοντας  εν 
έπηκόω  πάντων  την  επιϋτολην  άναγνωΰθήναι  πε- 
ποίηκε.  θνμον  τοίννν  πληγέντες  οί  των  ταγμάτων 
έξάρχοντες  κοινή  ΰννεθεντο  τω  βαΰιλεΐ  προΰελθεΐν. 
επί  τούτοις  και  έτερον  τι  ΰνμβεβηκεν,  ο  τον  Χοα- 
ΐ5  ρόην  διώλεΰε'  παΐδας  γαρ  έχων  πολλούς,  τον 
απάντων  πρεύβντερον  Σιρόην  παραγκωνιζόμενος 
ήβονλήθη  διάδοχον  της  αρχής  έτερον  ποιήύαϋθαι, 
καλόν μενον  Μερδαβάν.  δ  γνονς  6  Σιρόης,  και  τινας 
των  ύατραπών  νποποιηύάμενος,  επιτίθεται  τω  πα- 
νό τρί,  δεύμει  τε  τούτον  και  χρνβον  αντω  πολνν  παρα- 
τίθηύι  και  λίθων  των  πολυτίμων  ύωρονς,  "ό*έάριΐ85 
ταντα"  λέγων  "Ρωμαίοις  τονς  Πέρΰας  εζεπολε'μωΰας  Α 
και  άλλήλοις  μάχεβθαι  και  διαφθείρεβθαι  κατανάγ- 
καζες'  άπόλανε  τοίννν  των  εφετών  ύοιΓ  είτα  τον 
25  νίον  αντον  Μερδαβάν,  ω  την  τών  Περβών  άνετίθει 
αρχήν,  άνειλε  προ  οφθαλμών  αντον,  αλλά  μην  και 
τονς  άλλονς  παΐδας  αντον  καϊ  επί  πα6ι  κάκεϊνον. 
εγκρατής  ονν  της  τών  Περβών  αρχής  γεγονώς,  δια- 
πέμπεται  προς  Ήράκλειον,  τον  τον  Χοβρόον  ολεθρον 
3ο  αντω  εν αγγελιζό μένος ,  και  ύπειύάμενος  αντω  πάν- 
τας  τονς  εν  Περΰίδι  αίχμαλώτονς  'Ρωμαίονς  ελενθε- 
ρονς  άφήκε  και  τα  τίμια  %νλα  τον  αωτηρίον  ΰτανρον 


310  ΙΛΒ.  XIV.  Ο  ΑΡ.  XVI.  XVII. 

αύτω  άποδέδωκε  και  τον  πατριάρχην  της  Ιερουβα- 
Β  λημ  Ζαχαρίαν.    καϊ  6  βαβιλεύς  αύ&ις  πάντας  τους 
παρά  ^Ρωμαίων  κατεχόμενους  Περΰας  άπελ%ειν  άφήκε 
προ 5  τονς  οικείους,  ταύτα  εν  εξ  ετεΰιν  άνύύας  Ηρά- 
κλειος,  καϊ  άποκαταΰτήΰας  τι]  *Ιερου6αλήμ  τα  τίμια  5 
ξύλα  καϊ  τον  πατριάρχην  αυτόν,  τω  έβδόμω  επανηλ- 
&εν  εις  τα  βαΰίλεια,  μετ'   ευφημίας  και  κρότων  δε- 
χ&εϊς  και  λαμπρότητος  παρά  τε  της  γερουοίας  και 
του  πλη&ους  της  πόλεως. 
17         Γενομένω   δε   τω   βαΰιλεϊ  (Ηρακλείω   κατά  την  ίο 
Ιερουΰαλημ  6  των  Ίακωβιτών  καθολικός  προΰεληλυ- 
&εν,  ον  εκείνοι  πατριάρχην  ώνόμαζον.  τούτω  τοίνυν 
6  βαΰιλεύς  αίτίαν  προΰηπτεν,  οτι  την  εν  Χαλκηδόνι 
Ο  μή  δέχοιτο  σύνοδον  μηδέ  δύο  φύύεις  εν  Χριΰτω  ή- 
νωμενας  ομολογεί,  λέγων  ως  εί'  γε  την  ϋύνοδον  δε-  15 
"ννΐΙΙΤΟ  ξοιτο  και  δύο  φύϋεις  άΰυγχύτους  επί  του  ΰωτηρος 
Χριΰτοΰ  ομολογηθεί,  όμόδοξον  αυτόν  ηγήΰοιτο  και 
της  Άντιοχεων  εκκλησίας  πατριάρχην  προβαλοΐτο.    ο 
δε  δεινός  ων  καϊ  πονηρίας  μεΰτός,  ίνα  μη  άτευκτηβη 
της  βαΰιλικης  ύποΰχεΰεως,  την  τε  ΰύνοδον  ύποκεκρι-  2ο 
μένως  έδεξατο  και  δύο  φύύεις  έπι  Χριΰτοΰ  λέγειν 
ηνωμενας  κατέ&ετο.    περί  δε  γε  των  θελημάτων  και 
των  ενεργειών  έπυν&άνετο ,  ει  διττά  ταύτα  λέγειν 
Ό  χρεών  η  ενιαία  τε  και  μοναδικά;  ο  δ'  αυτοκράτωρ 
γράφει   περί   τούτου    δη    του    ζητήματος    προς   τον  ^ 
Κωνσταντινουπόλεως  Σέργιον.     κάκεϊνος  πάλαι  τά 
της  Μονο&ελητών  πρεΰβενων  αιρέΰεως,  μίαν  φυΰι- 
κην  %ελη<5ιν    και    μίαν    ένεργειαν  δεΐν    δογματίζειν 
έπι  Χριΰτού  τω  βαΰιλεϊ  άνταπέΰτειλεν.     αλλά   καϊ 
Κύρον  ερωτήΰας  τον  Φάΰιδος  τω   Σεργίω  εϋρηκεν  30 
όμογνώμονα.    τούτοις  και  αυτός  ύπαχ&εϊς  ο  Ηρά- 
κλειος  της   δόξης   γίνεται   ταύτης,    και    ανατροπην 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XVII.  311 

ποτίζεται  ΰολεράν  παρά  των  μιΰ&ωτών,  άλλ'  ου 
ποιμένων  εκείνων,  του  Σωφρονίου  μέντοι  του  ίεροΰ 
του  εν  Ίεροΰολύμοις  άρχιερατεύοντος  τους  νφ'  εαυ- 
τόν αρχιερείς  ΰυνα&ροίβαντος  και  ΰυνοδικώς  άπο- 
5  δείζαντος  τους  μίαν  λέγοντας  δέληΰιν  και  ένέργειαν 
έπϊ  των  δυο  φύΰεων  του  Χριότού  μίαν  αντικρυς  καΐΡΠ86 
φνβιν  κηρύττειν,  βνμψηφον  δε  ΰχόντος  έπι  τούτω 
καϊ  τον  τον  &ρόνον  της  πρεΰβυτέρας  'Ρώμης  διέπον- 
τα  Ίωάννην ,  6  βαΰιλεύς  προέ&ετο  πρόγραμμα  μήτε 

ίο  ένιαίαν  ένέργειαν  μήτε  διττήν  εν  Χριΰτω  δογματίζε- 
6&αι'  ο  καταγέλαΰτον  ου  τοις  όρ&όφροΰιν  έδόκει 
μόνον ,  άλλα  καϊ  τοις  Σεβήρου  όμόφροΰι.  Σεργίου 
δε  του  τον  &ρόνον  έχοντος  Κωνΰταντινουπόλεως  την 
ζωήν  καταΰτρέψαντος,  Πυρρός  αυτόν  διεδέζατο,  τά 

15  αυτά  έκείνω  δοζάζων  και  τά  Σεβήρου  καϊ  Κύρου 
ϋέβων  τ  ε  καϊ  κυρών,  νποΰτρέφοντι  δε  τω  βαόιλεΐ 
τούτω  εκ  της  Περΰίδος  τροπαιοφόρω  πρόϋειΰι  Μωά- 
μεθ δ  των  Σαρακηνών  φύλαρχος,  ουκ  εκ  γένους  το 
φυλαρχεΐν  κληρωΰάμενος,  τών  γάρ  άΰήμων  ετύγχα- 

2ο  νεν  ων,  αλλά  πονηρία  τούτο  κτηΰάμενος.  πένης  γάρ  β 
ων  παρά  τινι  γυναικι  πλουοία  χήρα  έ&ήτευεν,  ην 
εγημε,  γοητείαις  ύπαγαγών  εις  έρωτα  εαυτού,    επι- 
ληψίας δε  νοΰήματι  Συνεχόμενος,  και  κατά  καιρούς 
αύτω   του   πάγους  προΰβαλόντος    πίπτων    και  τών 

25  φρενών  έζιΰτάμενος,  ά&υμίας  αίτιος  ττ\  εαυτού  κυ- 
ρία καϊ  γαμέτη  και  αίΰχύνης  έγίνετο.  6  $ε  αυτός  τε 
πονηρός  ων  και  τινι  δ\  μοναχώ  πονηροτέρω  εαυτού 
εντετυχηκώς  διά  κακοπιΰτίαν  φυγαδευ&έντι  της  Βυ- 
ζαντίδος,  καϊ  παρ'  αυτού  διδαχθείς,   έλεγε  τη  γυ- 

3ο  ναικϊ  τον  Γαβριήλ  τον  άρχάγγελον  ούρανό&εν  αύτω 
φοιτώντα  &εΐά  τίνα  μυεΐν  και  απόρρητα,  μή  φέρειν 
δε  τήν  τούτου  &έαν  και  διά  τούτο  ίλιγγιάν  και  φόβω  ο 


312  ιλβ.  XIV.  Ο  ΑΡ.  XVII.  XVIII. 

ϋυνέχεΰ&αι  καϊ  προς  γήν  κατακλίνεα&αι.  ταύτα  δ' 
είχεν  αύτω  ΰυμμαρτυρούντα  και  τον  μοναχόν  εκεί- 
νον τον  δόλιον  καϊ  τη  γυναικϊ  λέγοντα  οτι  ώς  άλη- 
&ώς  πάΰι  τοΐς  προφήταις  οΰτο§  ο  Γαβριήλ  επιπέμ- 
ιιεται.  έντεν&εν  ή  γυνή  άποΰκευαζομένη  το  όνειδος,  5 
έγκαυχωμένη  δε  μάλλον  ώς  ΰυνοικούΰα  προφήτη, 
τον  λόγον  τούτον  εις  τάς  λοιπάς  γυναίκας  προήνεγ- 
κε,  καϊ  ούτως  όνομα  προφήτου  παρά  τοις  όμοφύ- 
λοις  6  μυΰαρός  δ'κ^Γνο^  έκτήΰατο.  &ανου6ης  δε  της 
γυναικός  εκείνης,  των  εκείνης  κληρονόμος  γενόμενος  ίο 
και  φύλαρχος  καϊ  διδάΰκαλος  καϊ  νομοθέτης  του 
Ό  ε&νους  των  Ίΰμαηλιτών  έχρημάτιΰε,  τους  μεν  λόγοις 
απατών,  τοις  δε  μη  ευχερώς  αύτω  πει&ομένοις  το 
ξίφος  άνατεινόμενος  και  υποκλίνεσαι  οί  εκβιαζόμε- 
νος.  ήδη  γάρ  και  χείρα  περί  εαυτόν  ΰυνήγαγεν  15 
ίκανήν.  ούτος  ούν  έκ  της  Λί&ρίβου  προϊών  προα- 
ήλ&ε  τω  βαΰιλεΐ,  χώραν  αϊτών  εις  κατοίκηΰιν,  καϊ 

ΛΥΠΠίελαβεν.  ον  δ7  εί'ρηται  τρόπον  το  ε&νος  άπαν  κατα- 
ΰοφισάμενος  καϊ  ύφ'  εαυτόν  ποιηβάμενος,  την  Συ- 
ρίαν  κατέδραμε  καϊ  έληίΰατο  και  τών  "Ρωμαϊκών  20 
χωρών  πολλάς  έξεπόρ&ηβε,  και  έκτοτε  ουκ  επαύΰατο 
το  τών  Ίβμαηλιτών  γένος  την  "Ρωμαίων  άπαύαν  γήν 
κατατρέχον  και  ληιζόμενον.  "Ηράκλειος  δε,  ώς  εί'ρη- 
ται, εις  τήν  τών  Μονο&ελητών  εκκυλιβ&εϊς  αΐρεΰιν, 

ΡΙΙ87  νόΰω  περιπίπτει  ύδερική.    λέγεται  δε  και  το  αίδοΐον  25 
Α  αυτού  ΰτρεφόμενον  άνω  το   ούρον  πέμπειν,  και  ει 
μή  6ανϊς  εν  τω  ήτρω  αυτού  ετίθετο,  κατά  τού  προό- 
ώπου  αυτού  το  εκκρινόμενον  άνεδίδοτο'  ο  ΰυμβαί- 
νειν  έδόκει  διά  τήν  εκ&εύμον  μίξιν  της  άδελφόπαι- 
δος.     δνήΰκει    ούν    ό    βαΰιλεύς    ούτος    κατά    τον  3ο 
τριακοατόν  πρώτον  χρόνον  της  βαΰιλείας  αυτού. 
18         Και  μεταβαίνει  ή  αύταρχία  προς  τον  υιόν  αυτού 


ΜΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XVIII.  XIX.  313 

Κωνσταντΐνον,  ής  βραχύ  τι  άπώνατο.  εν  α  γάρ  μο- 
ναρχήσας  ένιαυτον  φαρμάκω  δίώλετο  παρά  Μαρτί- 
νης  αύτω  κερασθέντι  τής  μητρυιάς  τε  ομού  και 
εξαδέλφης  αυτού '  ω  γυνή  συνώκιστο  Γρηγορία,  &ν- 

5  γάτηρ  τον  πατρικίου  Νικήτα,  ε%  ής  υιός  αύτω  Κών- 
Οτας  έγένετο.  ήν  δε  6  Κωνσταντίνος  περί  την  πίστιν 
ορθός ,  την  βασιλείαν    πατρόθεν    διαδεζάμενος ,  ου  Β 
μέντοι  και  το  κακόδοζον.    διό  λέγεται  της  κατ    εκεί- 
νου επίβουλης  και  τον  Πυρρον  συμμετέχειν  τον  της 

ίο  Κωνσταντινουπόλεως  πρόεδρον.  τούτου  δε  ούτω 
τον  βίον  καταλύΰαντος  Μαρτΐνα  σύν  τω  *Ηρακλωνα 
τω  παιδί  της  βασιλείας  άντέσχοντο  ,  άλλα  και  ούτοι 
ταχέως  της  αρχής  έκπεπτώκασι.  μισηθεΐσα  γαρ  ή 
Μαρτΐνα  παρά   της  γερουσίας  διά  τον   φόνον   του 

15  Κωνσταντίνου,  κατασπάται  μεν  των  βασιλείων,  επα- 
νάστασης αύτχι  τής  συγκλήτου ,  έκτέμνεται  δ\  τήν 
γλώτταν  αυτή,  τήν  ρίνα  δε  6  Ήρακλωνάς  ετι  δεκέ- 
της  ων,  και  άμφοΐν  ύπερορία  καταψηφίζεται,  και 
6  Πύρρος  τής  εκκλησίας  έκβάλλεται  και  φυγήν  κα-  Ο 

2ο  τακρίνεται. 

Καϊ  εις  μεν  τον  βασίλειον  θρόνον  Κώνστας  6  19 
εγγονός  Ηρακλείου ,  υιός  δε  Κωνσταντίνου  καθίζε- 
ται παρά  τής  συγκλήτου,  εις  δε  τον   άρχιερατικόν 
Παύλος  αντικαθίσταται,    καϊ  ούτος  δε  ώμογνωμόνει 

25  τοις  προ  αυτού,  Σεργίω  και  Πύρρω  δηλαδή.  6  γούν 
αυτοκράτωρ  Κώνστας,  τάλλα  μεν  ουκ  αχρείος  γέγονε 
βασιλεύς,  περί  δε  το  σέβας  τω  πάππω  ώμοίωτο.  και 
ούτος  γάρ  τήν  των  Μονοθελητών  έδόξασεν  αίρεσιν. 
δ  ιο  τον  τ  ε  σοφώτατον  άνδρα  τον  θειότατον  Μάξιμον 

30  και  τους  αυτού  φοιτητάς  και  αμφω  έκόλασεν  άπηνέ- 
στατα  καϊ  Μαρτΐνον  τον  άγιώτατον  πάπαν  τής  Ί?ω- 
μης  ύπερορία  κατέκρινεν ,  εν  ύ\  καϊ  άπέθανεν.    ος  τ> 


314  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XIX. 

αν  ν  τω  άοιδίμω  πατρι  Μα%ίμω  παραγενομένω  εν 
"Ρώμη  βύνοδον  ά%ροίΰας  αρχιερέων  άνα&έματι  τους 
τά  Μονο&ελητών  φρονούντας  υπέβαλε,  και  άλ- 
λους δε  πολλούς  των  όρ&οδόζων  6  Κώνβτας  ετιμω- 
ρήΰατο   μη  %ελη<5αντας  ύποκύψαι  τω   αυτού  μ-ονο- 

\νΐΙΙ72  δελήτω  δελήματι.  ηδη  δε  των  Σαρακηνών  μέγα 
δεδυνημένων  και  πολλάς  των  "Ρωμαίοις  ύποφόρων 
χώρας  και  νηύους  ΰφετεριΰαμένων,  6  τούτων  αρχη- 
γός Μαυίας  πολεμιϋτηρίους  νηας  πλείΰτας  πηζάμε- 
νος,  έπι&έΰ$αι  διεμελέτα  τι]  "Ρωμαίων  ηγεμονία,  ίο 
όπερ  6  Κώνΰτας  μα&ών,  και  αυτός  ΰτόλον  ετοιμά- 

ΡΠ8Βΰας  εις  το  της  Λυκίας  κατηρε  ι/δώρων,  όνομαζόμε- 
νον  Φοίνικα'  ου  γενομένων  καϊ  τών'Αγαρηνών  ναυ- 
μαχία τη  έξης  γενήΰεβ&αι  εμελλεν.  όρα  ούν  ο  βα- 
σιλεύς κατά  την  νύκτα  έκείνην  ένύπνιον  ότι  εν  15 
Θεΰΰαλονίκη  ην.  ο  των  λογίων  τινϊ  κοινωΰάμενος 
ηκουβεν  ηττης  είναι  το  όναρ  δηλωτικόν,  "'άλλω  &ες 
την  νίκην"  δηλοϋν'  ο  καϊ  γέγονε.  ναυμαχίας  γαρ 
γενομένης  ύπερέΰχον  οι  άντιπόλεμοι ,  καϊ  τοΰούτος 
γέγονε  φόνος  "Ρωμαίων  ως  εκ  του  αίματος  πορφνρω-  20 
δήναι  την  &άλα66αν.  ο  δε  βαΰιλεύς  έΰ&ήτα  φαύλην 
ένδύς  και  εις  πλοΐον  έμβεβηκώς  το  παρατυχόν  μετά 
τίνων  ολίγων  διέδρα,  καϊ  εις  το  Βυξάντιον  &ασε- 
ύωβτο.  οί  Άγαρηνοϊ  δ\  μηδενός  έ'τι  αύτοΐς  έναν- 
τιουμένον  όμόβε  κατά  πάντων  έχώρονν.  τότε  και  25 
Β  την  νήΰον  "Ρόδον  ύφ'  εαυτούς  ποιηόάμενοι  τον  εν 
αύτη  περίπυΰτον  κολοβΰόν  κα&ηρήκαϋιν ,  ου  τον 
χαλκόν  Ιουδαίος  πριάμενος  έμπορος  ένακοβίαις  κα- 
μήλοις  λέγεται  τούτον  μετενεγκεΐν.  αλλ  επί  τίνα 
καιρόν  η  των  Άγαρηνών  κατά  Ρωμαίων  δραβυτης 
άνεΰτάλη  ποΰώς'  γεγόναΰι  γάρ  κατ  αλλήλων  δια- 
φερόμενοι  περί  αρχηγού,    οι  μεν  γάρ  τον  Μαυίαν 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XIX.  315 

ηρούντο,  οί  δε  τον  Άλήμ,  γαμβρόν  τον  Μουχούμετ 
γενόμενου,  είτα  καϊ  απονδάς  έθεντο  επί  δύο  ένιαυ- 
τούς  προς^Ρωμαίους,  καταδεξαμένους  φόρους  τελεϊν. 
γέγονε  δε  αύταρχούντος  του  Κώνΰτα  κλόνος  της  γης 

δ  και  πολλαι  χώραι   της  "Ρωμαίων   ηγεμονίας   κακώς 
έπαθον    καϊ   πνεύμα   βίαιον   έπνευβεν    άλλοτε   καϊ 
πολλά  των  οικοδομημάτων  κατέβαλε,    του  πατριάρ- 
χου δε  Παύλου  δώδεκα  ενιαυτούς  άνοΰίως  προΰτάν-  Ο 
τος  της  έκκληΰίας,  είτα  θανόντος,  ειΰάγεται  πάλιν  6 

ίο  Πυρρός  εις  την  ποιμαντικην  του  λαού  Κωνσταντι- 
νουπόλεως, τω  δωδεκάτω  ετει  της  βαΰιλείας  τού 
Κώνΰταντος.  ούτος  γαρ  6  Πυρρός  έξωΰθείς,  ως  εί'- 
ρηται,  της  έκκληΰίας  εις  Ρώμην  άφίκετο,  και  ελεγ- 
χθείς   παρά    τού    αγίου    Μαξίμου    κακώς    δοξάζων, 

15  ύπεκρίθη  μετατεθήναι  της  δόξης  τών  Μονοθελητών, 
και  απαιτηθείς  παρά  τού  τότε  πάπα  λίβελί.ον  περί 
πίΰτεως  δέδωκε  και  εδέχθη,  είτα  της  (Ρώμης  ύπο- 
χωρήοας  και  εις  'Ράβενναν  άπελθών,  έγνώΰθη  της 
αίρέΰεως  μη   έκΰτάς.    όθεν  6  πάπας  τούτο  μαθών, 

2ο  και  τους  νπ'  αυτόν  επισκόπους  άθροίοας,  καθαίρε- 
ΰιν  αυτού  τελείαν  κατεψηφίϋατο.  ούτος  ούν  το  δεύ- 
τερον μήνας  τέΰΰαρας  τον  θρόνον  της  Κωνσταντίνου  Τ> 
κατεύχηκώς  τέθνηκε,  καϊ  προεχειρίΰθη  πατριάρχης 
Πέτρος,  ομόδοξος  και  ούτος  τοις  προ  αυτού,  καϊ  έπι 

25  δώδεκα  της  έκκληΰίας  άρξας  ένιαντούς  θνήΰκει. 
μεθ'  ον  προέΰτη  τών  ορθοδόξων  Θωμάς,  της  ορθής 
έχόμενος  δόξης,  ός  μετά  δύο  έτη  καϊ  μήνας  επτά  τον 
βίον  μετηλλαχώς  Ίωάννην  έόχε  διάδοχον.  ούτος  ο 
βαΰιλεύς  Κώνΰτας  τον  ίδιον  άνεΐλεν  όμαίμονα  Θεο- 

30  δόϋιον ,  και  έμιΰηθη  νπό  τών  τής  πόλεως  διά  τε 
τούτο  και  διά  τά  εις  τον  πάπαν  Μαρτΐνον  και  τον 
μέγαν  γενόμενα  Μάξιμον.    άπήρεν  ούν  τού  Βυξαν- 


316  ιλβ.  XIV.  ΟΑΡ.  XIX.  XX. 

τίου  καϊ  εις  Σικελίαν  κατήρε,  διάγων  περί  Συρά- 

κουΰαν,  βουλόμενος  καϊ  την  βαβιλείαν  εις  την  πρε- 

ί>Π89  6βυτέραν(Ρώμ,ην  μετενεγκεΐν.    έλεγε  γαρ  δεΐν  μάλ- 

Α  λον  τάς  μητέρας  η  τάς  θυγατέρας  τιμάν.     διό  καϊ 
την  βαΰίλιύΰαν  καϊ  τους  υιούς  αυτού,  τρεις  δ'  ήΰαν,  & 
Κωνσταντίνος,  "Ηράκλειος,  και  Τιβέριος,  μετεκαλεΐτο 
προς  εαυτόν,  άλλα  τοϋτο  μεν  τίνες  των  ωκειωμένων 
αύτω    διεκωλυβαν.     άλλοι   δε   φαΰι  το   πλή&ος  της 
πόλεως  μη  παραχωρήβαι  αΰτοΐς   της   προς    εκείνον 
\νΐ1173άφί%εως.  6  δε  γε  Κώνΰτας  εξ  εν  Σικελία  διαγαγών  ι 
έτη,    έκει&εν   ουκ    επανήλ&εν'    επιβουλευτείς   γαρ 
παρά  των   περί   αυτόν    λουόμενος    έπληγη   καιρίως 
την  κεφαλήν  μετά  του  άντληματος,  ω  αυτού  κατέχει- 
το   το    ξεον  ύδωρ,  καϊ  άπέ&ανεν ,  άρξας  "Ρωμαίων 
ενιαυτούς  επτά  τε  και  εί'κοβι. 
20  Τούτου  δε  θανόντος  το  μετ    αυτού  ύτρατιωτι- 

Β  κόν  εύ&ύς  ^Αρμενιόν  τίνα,  Μιζίζιον  όνομα,  άγαλμα- 
τίαν  όντα  καϊ  ώραιότατον,  βαΰιλεα  προεχειρίΰαντο. 
όπερ  άκούΰας  6  των Κώνΰταντος  υιεων  πρεββύτερος 
ο  Πωγωνάτος  κληθείς,  ός  καϊ  τω  της  βαΰιλείας  κε-  2 
κόβμητο  διαδήματι,  βτεφ&εϊς  παρά  τού  πατρός,  μετά 
ΰτόλου  μεγάλου  την  Σικελίαν  κατέλαβε,  καϊ  τόν  τε 
Μιζίζιον  χειρωΰάμενος  άνεΐλε  καϊ  τους  τόν  φόνον 
κατεργαΰαμένους  αύτω  τού  πατρός  καϊ  προς  τοις 
άλλοις  καϊ  τόν  πατρίκιον  Ίουβτινιανόν  τόν  πατέρα  2 
Γερμανού  τού  πατριάρχου,  αυτόν  δε  τόν  Γερμανόν 
εκτομίαν  έποίηβεν,  ηδη  παρηβηκότα  καϊ  ύπερβεβη- 
κότα  την  ηλικίαν,  κα&'  ην  εύνουχίζεΰ&αι  δεδοκίμα- 
Οται.    λειοπώγων   δ'    ων   ότ     άπεδήμηΰεν   ούτος   6 

Ο  βασιλεύς ,   έκδικήβων   τόν   φόνον   τόν   τού   πατρός,  & 
κα&ειμένον  έχων  έπανηκε  τόν  πώγωνα'  διό  ε'ξ  εκεί- 
νου πωγωνάτος  παρά  των  πολιτών  έπεκεκλητο.    οι 


ΙΛΒ.  XIV.  Ο  ΑΡ.  XX.  317 

<5ε  τον  δέματος  των  Ανατολικών  εις  Χρνΰόπολιν 
άφικόμενοι  έβόων  δεΐν  και  τους  λοιπούς  όνο  6νγ- 
γόνονς  τον  Κωνΰταντίνον  ΰτεφθήναι,  λέγοντες  ότι 
"ώΰπερ  εις  Τριάδα  πιΰτενομεν,  οντω  και  παρά  των 

δ  τριών  ημάς  χρεών  βαΰιλενεΰθαιΓ  6  γονν  Κωνσταν- 
τίνος ΰτείλας  προς  αντονς  πληρούν  την  αί'τηΰιν  αν- 
τών  έπηγγέλλετο  και  τονς  τον  λαον  προεξάρχοντας 
μετεκαλεΐτο,  ΐν'  αντών  ενώπιον  η  των  αντον  άδε?»- 
φών  άνάρρηΟις  γένηται.    έλκοντας  δ'  εις  το  Βνζάν- 

ιο  τιον  άνεϊλεν  ως  ΰταβιώδεις  αντονς '    ο    γνόντες   οι 
άλλοι  μεύτοϊ  δέονς  νπενόβτηόαν  εις  τα  έαντών.  και  ΐ> 
άμφοίν  δε  των  αδελφών  αντον  τάς  ρϊνας  άπέτεμεν. 
οι  δε  της  "Αγαρ  απόγονοι  ον  διέλιπον  την  νπό  (Ρω- 
μαίονς  άπαύαν  κα\  πεζή  και  πλοϊζόμενοι  δηονντες 

ί5  και  ληιζόμενοι.  είτα  βτόλω  βαρεί  και  κατ'  αντής 
έπήλθον  της  βαΰιλίδος  των  πόλεων,  και  ναναταθμον 
τον  ΰφετέρον  βτόλον  πεποίηντο  από  τον  προς  δνόιν 
άκρωτηρίον  τον  κατά  το  "Εβδομον  μέχρι  τον  Κνκλο- 
βίον.  βτόλω  δε  ο  βαϋιλενς  Κωνσταντίνος  άνθοπλι- 
ΰάμενος  καθ*  έκάΰτην  αντοΐς  άντετάβόετο,  και  ναν- 
μαχίαι  ίγίνονχο  ε\  ώρας  εαρινής  μέχρι  δη  φθινοπω- 
ρινής, ως  ά'  ονδεν  οί  βάρβαροι  ηννον  ,  άπάραντες 
την  Κνζικον  κατειληφααι,  και  ταντην  έλόντες  εν  Ρ II 90 
αντί]  τον  χειμώνα  διήγαγον.    άμα  δ'  εαρι  ανθις  την 

5  Κωνΰταντίνον  κατέλαβον,  και  ανθις  νανμαχίαι  6νχ- 
ναί.  τριβομένον  δε  τον  καιρόν ,  έπεϊ  κατέλαβε  το 
μετόπωρον,  τη  Κνζίκω  και  πάλιν  τον  οίκεϊον  ύτόλον 
οι  της  "Αγαρ  ένώρμιόαν '  και  τοντο  όντως  εις  εβδο- 
μον έποίονν  ένιαντόν.  άπογνόντες  ουν,  μάλλον 
μέντοι  και  πλήθος  άποβαλόντες  πολν,  και  τών  νηών 
ζημιωθέντες  τάς  πλείονας,  τότε  γάρ  και  το  νγρόν 
έπινενόητο  πνρ,  Καλλινίκον  τινός  άρχιτέκτονος  από 


318  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XX.  XXI. 

Συρίας  έλδόντος  και  τούτο  καταβκευάΰαντος ,  μετ 
αίβχύνης  και  λύπης  πολλής  άν&υπέβτρεφον.  ήδη  δε 
τον   περιλειφ&έντος  βαρβαρικού    ΰτόλου    γενομένου 
κατά  το  Σύλαιον,  καταιγις  πνευμάτων  ϋκληρά  του-   Ι 
τω  προβπεβούΰα  τον  μεν  κατέδυΰε,  τον  δε  ΰυνέτρι-  » 
Β  ψεν,  άκταις  προϋαράζαΰα.    έπι&εμένου  δε  αύτω  και 
ΛνΐΙΙ74ΤΌΐ5  των  Κιβνρραιωτών  ϋτρατηγοϋ ,  άπας  διώλετο.  Ι 
κατά    γήν    ό*'    αύ&ις    έτερα    ύτρ"τιά   των    Αράβων 
'Ρωμαϊκω  προββαλούβα   ΰτρατεύματι   ήττητο,    ώΰτε 
πεύεϊν,  ως  λέγεται,  τριάκοντα  χιλιάδων  ου  μείονας.  ιο 
εντεϋ&εν  οι  Σαρακηνοί  γνόντες  ώς  ούδεν  ϋφίαι  των 
εν  έλπίΰιν  άνύΰιμον,  μάλλον  μεντοι  και  δείβαντες 
μη  αυτοΐς  οι  "Ρωμαίοι  έπέλ&ωοι,  Οπεί6α0%αι  έβου- 
λή&ηΰαν,  και  ΰτέλλει  πρέββεις  6  Μαυίας  προς  βαΰι- 
λέα,  είρήνην  αιτούμενος,    και  6  βαΰιλεύς  προς  ταυ-  ύ 
την   κατ εν εν 6 εν ,   και   τον  πατρίκιον  Ίωάννην  τον  Ι 
Πιτζιγαύδην  καλούμενον  έπεμψεν,  ώς  ΰυνετόν  άνδρα 
και  γλώτταν  περί  το  λέγειν  έχοντα  εύβτροφον,  τάς 
Ο  των  βπονδών  ΰυν&ήκας  πληρώΰοντα.    ος  άπελ&ών 
προς  τούς'Άραβας,  δεχ&είς  τε  φιλοτιμότατα,  τά  της  α 
ειρήνης  έ&ετο  ΰύμφωνα,  και  δι'  εγγράφων   αυτήν 
επί  τριάκοντα   ένιαυτούς  έβεβαίωαε ,   των  Αράβων 
κατα&εμένων  διδόναι  τή  βαβιλεία   Ρωμαίων  δαΰμόν 
ένιαύΰιον  χρυΰίου  χιλιάδας  τρεις,  και  δούλους  οκτώ, 
κα\  ίππους  των  παρ'  αύτοΐς  δοκίμων  τοΰούτους.    οίίί 
μεν  ούν  της  "Αγαρ  ούτω  της  ειρήνης  ετυχον.    οι  δε  Ι 
κατά  την  έΰπέραν  των  'Ρωμαίων  πολέμιοι  ταύτα  μα-Μ 
κόντες,  κάκεΐνοι  καταλύΰαι  τους  πολέμους  ΰπουδήν  Ι 
έ&εντο,  και  πρέαβεις  προς  τον  βαΰιλέα  μετά  δώρων  Ι 
εΰτάλκαΰι,  καϊ  προς  αυτούς  ή  είρήνη  κεκύρωτο. 
21  Και  ηρεμία  πολέμων  έγένετο  και  κατά  την  έωαν 

λήξιν  και  κατά  την  εΰπέριον.  θανόντος  δε  τού  πατριάρ- 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXI.  319 


χου  Ιωάννου  προκεχείριστο  Κωνσταντίνος,  καϊ  μετά 
δύο  έτη  εξέλιπε ,  καϊ  ανάγεται  εις  τον  άρχιερατικόν  Ι) 
τούτον  δρόνον  Θεόδωρος,    ος   μετά   δυο  ένιαυτούς 
έκβλη&εϊς  διάδοχον  έβχε  Γεωργών,  όρ&όδοζος  δε  ων 

δ  ό  Κωνσταντίνος  έσπούδασεν  ενώσαι  τάς  εκκλησίας 
διεσχισμένας  διά  την  των  Μονο&ελητών  αΐρεσιν  από 
των  χρόνων  της  βασιλείας  Ηρακλείου  του  προπάπ- 
που αυτού,  διό  καϊ  σύνοδον  οικουμενική  ν  ά&ροι- 
σ&ήναι   κελεύει  εν  Κωνσταντινουπόλει,   ής  ηγούντο 

ίο  του  μεν  πάπα ' Ρώμης  Άγά&ωνος  τοποτηρηταί,  Γεώρ- 
γιος δε  Κωνσταντινουπόλεως  και  Θεοφάνης  Αντιο- 
χείας. Αλεξανδρείας  γαρ  ουκ  ην  πατριάρχης  οΰδ' 
Ιεροσολύμων,  ότι  υπό  τους  Σαρακηνούς  αί  πόλεις 
αύται   ετύγχανον.     έκτη    δε    ου  6α   ή  σύνοδος  αύτη 

ΐό  έκύρωΰε  δύο  θελήσεις  και   δύο    ενεργείας    έπι   τουριΐ9ΐ 
σωτήρος   Χριστού    καϊ    λέγεσ%•αι    καϊ    πιστεύεσ&αι, Α 
παρουσιάζοντος  και  τού  αύτοκράτορος ,  άνα&εματι- 
σ&έντων   των   την   μίαν   φρονούντων    &έλησιν   καϊ 
ένέργειαν   Θεοδώρου    τού    της    Φαράν    επισκόπου, 

2ο  Κύρου  Αλεξανδρείας ,  Σεργίου ,  Πύρρου ,  Παύλου 
καϊ  Πέτρου  Κωνσταντινουπόλεως,  Μακαρίου  Αντιο- 
χείας και  Στεφάνου  τού  φοιτητού  αυτού  και  τού 
χρονίου  την  κακίαν  και  νηπιόφρονος  γέροντος,  το 
δε  των  Βουλγάρων  ε&νος  εις  τάς  'Ρωμαΐκάς  χώρας 

25  τάς  πέραν  τού  "ίστρου  γενόμενον  ταύταις  άκρατώς 
έλυμαίνετο.  εκστρατεύει  τοίνυν  κατ  αυτών  ο  βασι- 
λεύς Κωνσταντίνος  κατά  γην  τε  καϊ  κατά  θάλασσαν, 
στόλον  πολύν  εκ  της  θαλάσσης  είσαγαγών  εις  τον 
Λάνουβιν.  οι  δ\  βάρβαροι  την  των  ^Ρωμαίων  ίδόν-  Β 
τες  παρασκευην  έδειλίασαν,  καϊ  εις  όχύρωμά  τι  πο- 
ταμοις  στεφανούμενον  καϊ  τενάγεσι  κατακλείσαντες 
εαυτούς   ηρεμούν '    άλλ'    ούδ9    ή  'Ρωμα'ική    στρατιά 


320  ιίβ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXI.  XXII. 

τούτοις  προΰέβαλεν.  έφ'  ημέραις  ούν  τιΰιν  ούτω 
διατιθέμενων  των  εναντίων  άμφοΐν,  μαλακίαν  οι 
βάρβαροι  των  "Ρωμαίων  κατέγνων.  επιΰυμβέβηκε  δε 
καί  τι  ο  θάρΰος  έκείνοις  ένηκε  της  προτέρας  δειλίας 
άντίθετον.  6  γαρ  βαΰιλεύς  εκ  ποδαλγίας  νοΰηΰας  5 
κα\  δριμυτέραις  άλγηδόΰι  βαλλόμενος,  λοντροΐς  χρη- 
ΰόμενος  6νν  πέντε  δρόμωΰι  μετά  της  θεραπείας  εις 
Μεϋημβρίαν,  χώρα  δ'  υπό  "Ρωμαίους  τελούΰα  αύτη 
έΰτί,  τον  έκπλουν  πεποίητο,  την  ΰτρατιάν  και  τους 
ΰτρατάρχας   εκεΐΰε  καταλιπών    και  έπιϋκήψας   προς  ίο 

ντους  βαρβάρους  άκροβολίζεΰθαι,  ΐν'  ούτως  αυτούς 
εις  πόλεμον  έπιΰπάβωνται.  φήμης  δε  γενομένης  είς 
το  ϋτρατόπεδον  φόβω  των  πολεμίων  διαδιδράΰκειν 
τον  αυτοκράτορα,  αίβχρώς  άπαντες  μηδενός  διώκον- 
τος  εφευγον.  τοϋτο  τοις  Βουλγάροις  άπροΰδοκήτως  15 1 
γενόμενον  μένος  ένέπνευύε  και  παρέθηζεν  εις  άλ- 
νί11176κην,  καϊ  όπίΰω  διώκοντες  πολλούς  μεν  άνηρουν, 
ου  μείους  δ'  έζώγρηΰαν,  και  τόν'Ίΰτρον  περαιωθέν- 
τες  εν  τή  "Ρωμαίων  έπήξαντο  τάς  οκηνάς,  και  ου 
διέλιπον  έ%  εκείνου  την  υπό  "Ρωμαίους  άπαΟαν  ληι-  20 
ζόμενοι.  όθεν  βιαΰθείς  ο  κρατών  ύπονδάς  εθετο 
προς  αυτούς  επί  ΰυνθηκαις  του  δαΰμόν  αύτοϊς  κα- 
ταβάλλειν  ετήβιον,  είς  αίοχύνην  της  των  "Ρωμαίων 
άρχης.  και  ην  ούτω  πάντοθεν  είρηνεύοντα  τοις  "Ρω- 

I)  μαίοις  τα  πράγματα,  εως  της  τελευτής   τούδε   του  2^ 
αύτοκράτορος.     ετελεύτηΰε  δ'  έπϊ  διαδόχω  τω  υιώ 
Ίουΰτινιανώ,  βαΰιλεύΰας  ένιαυτούς  έπτακαίδεκα. 
22         Ήν  δε  Ιουστινιανός,  ότε  της  άρχης  έπέβη,  μει- 
ρακίΰκος  ?ξ  επί  δέκα  ενιαυτοις.    αυτοβούλως  ούν  τη 
διοικήαει    κεχρημένος    της    βαΰιλείας    πολλοίς    την  30 
"Ρωμαίων  ηγεμονίαν  κακοΐς  περιέβαλεν.  οι  γαρ  Μαρ- 
δαϊται  τάς  του  Λιβάνου  καταλαβόντες  περιωπάς  του 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXII.  321 

Πωγωνάτου  κρατούντος  φοβεροί  τοϊς'Άραψιν  ηβαν' 
διό  και  ΰπονδάς  εκείνοι  προς  ' Ρωμαίου  ς  ητήβαντο, 
και  τούτων,  ως  εί'ρηται,  τετυχήκαΰι.  τούτον  δε  τον 
αύτοκράτορος  άρτι  των    6κηπτρων  έπειλημμένου   ΟΡΙΙ92 

δ  τότε  των  Αράβων  ηγεμονεύων  Άβιμέλεχ ,  6  γαρ 
Μανίας  έφ&η  δανών,  πέμφας  προΰκυρω&ήναι  την 
είρηνην  έζήτηΰεν,  άζιών  τους  Μαρδαΐτας  μεταΰτηναι 
εκ  τον  Αιβάνου,  καϊ  ύπιβχνούμενος  τούτον  γενομέ- 
νον  διδόναι  'Ρωμαίοις  ήμερήβιον  φόρον  χρυΰοϋ  νο- 

ιο  μίΰματα  χίλια  καϊ  δούλον  και  ϊππον  των  παρ*  αν- 
τοϊς  έκκρίτων.  έπι  τούτοις  ούν  άνανεω&ειβών  των 
ΰπονδών,  καϊ  των  Μαρδαϊτών  εις  δώδεκα  χιλιάδας 
ανδρών  μαχίμων  άρι&μονμένων  μεταστάντων  εκ 
τον  Λιβάνον,  το  των  Αράβων  ε$νος  τον  έ%  εκείνων 

15  δέους    άπαλλαγεν    πολλών    την   'Ρωμαίων    ηγεμο- 
νίαν  ένέπληβε  ΰνμφορών.    ΰτείλας  δε  τον  ατρατη- 
γόν  Αεόντιον  6  Ιουστινιανός  υπέταξε  δι    αυτού  την 
Ίβηρίαν  καϊ  την  Άλβανίαν  καϊ  χώρας  ετέρας,  οντος  Β 
6    βαβιλενς   ελνύε  καϊ  τάς  προς   τονς  Βονλγάρονς 

^ο  ΰπονδάς,  μη  άνεχόμενος  δαΰμονς  παρέχειν  αντοΐς. 
εκατρατεύόας  δε  κατά  τα  έβπέρια  πολλά  των  Σ&λα- 
βικών  ε&νών  ύπηγάγετο,  τά  μεν  έκόντα,  έ'νια  δε 
πολέμου  νόμω '  έζ  ων  και  νέον  ύυνεΰτήόατο  σύν- 
ταγμα, κατ   έκλογην  γαρ  είληφώς  εκ  τούτων  άνδρας 

25  γενναίους  τε  και  νεάζοντας  εις  χιλιάδας  τριάκοντα, 
λαόν  αυτούς  εκάλεΰε  περιούΰιον.  οίς  γεγη&ώς  τε 
καϊ  πεποι&ώς  καϊ  τάς  προς  τούς'Άραβας  ΰυν&ήκας 
παρέλυβεν ,  αίτίαν  έαχηκώς  ότι  ΰταλεν  το  του  έτη- 
ΰίου   φόρου  χάραγμα  ού  (Ρωμαϊκόν  είχε  6φράγιΰμα, 

3ο  άλλα  νέον  Άράβιον.    ούδε  γάρ  έξην  εν  χρυβώ  νομί-  Ο 
6 μάτι  χαρακτήρα  έτερον  έντυπου 6&αι  η  τον  τοϋ  βα- 
σιλέως 'Ρωμαίων.    έβτράτευβεν  ούν  κατ    αυτών  ου 

ΖΟΝΑΚΑ8    ΠΙ.  21 


322  ΠΒ.  XIV7.  ΟΑΡ.  χχπ. 

τοόοντον  ταϊς  'Ρωμαϊκαΐς  ϋνντάζεβι  τεθαρρηκώς 
οβον  τω  νέω  τοντω  και  περιονΰίω  λαω.  των  δε  Ι 
Αράβων  τ  ας  ΰπονδάς  αιτουμένων  μη  άθετηβαι  μηδέ 
τάς  εγγράφους  παραβηναι  βννθηκας  καϊ  τον  θεον 
έπιμαρτνρομένων ,  0£  μέσος  παραληφθείς  αντάς $ ί 
έμπεπέδωκε,  καϊ  έκδικητήν  καλούντων  αντον  κατά 
των  της  μάχης  αιτίων,  6  βαΰιλενς  τα  ώτα  προς  ταύ- 
τα βυΰας  προς  μάχην  ητοίμαΰτο.  οι  γοϋν  "Αραβες 
δόρατι  το  των  ΰπονδών  προΰδήΰαντες  εγγραφον,  καϊ 
ωΰπερ  όημαίαν  άραντες  τούτο  τον  6φών  ΰτρατεν-  κ® 
Ό  ματος  προερχόμενον,  ΰνρρηγνννται  τοις  'Ρωμαίοις ' 
καϊ  αντίκα  εκ  του  περιονβίον  λαού  αϊ  είχοβι  χ^λιά- 

\\ΤΙΠ76#££  προς  τούς'Άραβας  ηντομόληΰαν,  ο  τοις  'Ρωμαίοις 
δειλίας  γέγονεν  αίτιον,  τοις  <5'  έναντίοις  ένηκε  θάρ- 
6ος,  και  ηττηντο  μεν  οι  "Ρωμαίοι,  ή  νίκη  δ'  επεμει-  & 
δία  τοΐς'Άρα'ψιν'  οίντοΓ§  φενγονΰιν  έφεπόμενοι  άνη- 
ρουν  ονς  κατελάμβανον,  ως  καϊ  αριθμόν  κρείττονς 
6χεδόν  εκ  των  "Ρωμαϊκών  ΰτρατενμάτων  πεΰεΐν.   αίΰ- 
χρώς  δε  διαφνγών  6  βαΰιλενς  μετ'  ολίγων  τον  ολε- 
θρον,  έπει  κατά  τον  Λενκάτην  έγένετο,  τονς  περί-  ^} 
λειφθέντας  εκ  τον  περιονβίον  λαον  των  Σθλαβικών 
άναιρεθήναι  πάντας  προβέταζε.    και   6  μεν  εις  το    ; 
Βνζάντιον  παραγεγονώς    οίκοδομαΐς   προΰηβχόλητο. 

Ρ II 93  ούτος  γάρ  τον  μέγιβτον  των  προς  άνίΰχοντα  ηλιον   Ι 
Α  βασιλείων  ωκοδόμηβε   Τρίκλινον,    ος  και  τη  αντού  2* 
καλείται  κληθεί  μέχρι  τού  νύν  λεγόμενος  Ίονβτινιά- 
νεισς.    οι  δε  της  "Αγαρ  άδεώς  έζ  εκείνον  ταΐς  των  Ι 
"Ρωμαίων  χώραις  έπέβαινον,  καϊ  6  της  Αρμενίας  έπι-  Ι 
Οτατών  Σαββάτιος  6  πατρίκιος  την  ήτταν  τού  βα<5ι-  Ι 
λέως  μαθών,  τοϊς'Άραψι  προΰεχώρηβε  καϊ  την  Άρ-  ^ 
μενίαν  αντοϊς  παραδ έδωκε,    και  ουκ  επανοντο  απα- 
6αν    την    έωαν.  δϊ]θύντες    καϊ    τονς   χριΰτωννμονς 


ϊλβ.  χιν.  οαρ:  XXII.  823 

αίχμαλωτίζοντες.  ην  δε  τω  βαβιλεΐ  τοντω  έκτομίας 
Στέφανος,  το  μεν  γένος  εκ  βαρβάρων  ελκών,  απηνής 
δε  καϊ  νπερ  βαρβάρους  καϊ  λίαν  ωμότατος,  ούτος 
παρ'    αντω    πλεΐΰτα   δεδννημένος   καϊ    οακελλάριος 

5  προεβλήθη,  καϊ  βαρνς  ην  άπαΰιν  ουκ  εν  είύπράζεΰι  Β 
μόνον,  αλλά  μέντοι  καϊ  εν  κολάβεΰι,  καϊ  ον  τους  τν- 
χόντας    μόνον    έκόλαξεν,    άλλα   καϊ   των   νπερλίαν 
ηπτετο ,   ως  καϊ  αυτήν  τνπτήΰαι  ποτέ   την    μητέρα 
τον  βασιλεύοντος,    καί  τίνα  δ\  μοναχόν  Θεοδόύιον, 

ο  εγκλειύτον  πριν  όντα,  γενικόν  6  βαΰιλενς  προεβάλε- 
το,  καϊ  ην  ονδ'  οντος  ήττων  εις  κακίαν  τον  εκτο- 
μίον  Στεφάνον.  πολλών  ονν  παρ*  αντών  δεινών 
έπ εν ενηγ μένων  τω  πολιτενματι,  μιΰητός  άπαβιν  6 
Ίονότινιανός  έδοζε.    τον  γονν  ατρατηγόν  Λεόντιον 

5  έ%  νπονοίας  τον  της  βαύιλείας  εφίεύ&αι  κα&είρζας 
έπι  δνο  ένιαντονς,  νβτερον  έκβαλών  ύτρατηγόν  Ελ- 
λάδος έποίηύεν.  6  δε  Πανλω  τινΧ  μοναχώ  άΰτρολο- 
γίαν  μετιόντι  καϊ  την  βαβιλείαν  χρηΰμοδοτονντι  αντω 
φηύιν  ως  "εγώ  ηδη  άπειμι  πρός*Ελλάδα'  οίδα  δε  ότι  Ο 

Ι  ό  βαΰιλενς  ύτελεΐ  τονς  άναιρήύοντάς  με  όπίβω  μον. 
α  δε  6ν  μοι  προνλεγες,  οΐχονται."  6  δε  "μη  δειλαν- 
δρήόης"  έφη,  "άλλ'  έπιχείρησον  τη  πράξει,  καΧ  ονκ 
άβτοχήΰεις  τον  έφετον".  παραλαβών  ονν  6  Λεόντιος 
τονς  οις  έθάρρει  και  τάς  δημοβίας  διαρρήξας  ειρκτάς 

>5  τονς  κα&ειργμένονς  έξήγαγεν,  εις  πλήθος  περιιύτα- 
μένονς  πολν,  οι  καϊ  εις  το  μέγα  παρελθόντες  τέμε- 
νος τον  θεον,  πολλών  και  άλλων  6ννει0ρνέντων, 
νβριξον  μεν  τον  Ίονβτινιανόν,  ενφημονν  δε  τον  Λε- 
όντιον,  ύννεργονντος  και  Καλλινίκον  τον  πατριάρ- 

ο  χον.    εκείθεν  δ'   ε(ς  το  ίππήλατον  μεταχωρήΰαντες 
θέατρον  τά  όμοια  διεπράττοντο,  και  τον  Ίονύτινια-  Τ> 
νόν  των  ανακτόρων  έ%αγαγόντες  κατά  την  Σφενδό- 

21* 


324  ιλβ.  XIV.  ΟΑΡ.  ΧΧΠ.  XXIII. 


νην  ερρινοτομηβαν,  και  εις  Χερΰωνα  έ&εντο  νπερο- 
ριον,  ενιαντονς  εκκαίδεκα  της  βαβιλείας  κρατήΰαν- 
τα.  τον  δ1  εκτομίαν  Στέφανου,  τον  ΰακελλάριον  δη- 
λαδή, καϊ  τον  μοναχόν  Θεοδόΰιον  τον  γενικον  6νλ- 
λαβόμενοι ,  καϊ  ΰχοίνονς  έξάψαντες  των  ποδών  5 
αντών,  ΰνροντες  δια  της  Αγοράς  εις  τον  Βονν  άπή- 
γαγον  καϊ  κατέκανβαν. 
23  Τούτων  δε  γενομένων  ο  Αεόντιος  της  βασιλείας 

εκράτηΰεν,  έφ'  ου  οι  Άραβες  τάς'Ρωμαϊκάς  κατατρέ- 

ΡΙΙ94%οντ£^  χωράς  πολλούς  αιχμαλώτους  έλάμβανον,  είτα  ι§ 

^  καϊ  την  Άφρικήν  νφ'  έαντονς   έποιήΰαντο.    βτέλλει 

τοίννν  τοντο  μα&ών  ο  βαβιλενς  Αεόντιος  ενα  των 

πατρικίων  Ιωάννην,   άνδρα   δραβτήριον,    μετά  τον 

ύτόλον  παντός  τη  *  Ρωμαίων  ηγεμονία  την  Άφρικήν 

ΥϊΙΙΠΊάναβώβαύ&αι'  ος  καϊ  πολεμώ  τονς  εκεί  τρεμάμενος  15 
Αραβας    την   Άφρικήν   αντών   ήλεν$έρω6ε,    κάκεϊ   Λ 
παρεχείμαΰε,  γράψας  τα  πεπραγμένα  τω  βαβιλεΐ  καϊ 
το  ποιητέον  αναμένων  επιταγήναι  αντω.    6  δε  των 
Άγαρηνών  πρωτοΰνμβονλος,  οντω  γάρ  έκάλονν  τονς 
υφών  προεξάρχοντας ,  τα  κατά  την  Άφρικήν  ΰνμβε-  20 
βηκότα  μα&ών ,  και  εν  δεινώ  την  εκ  ταντης  ποιού- 
μενος εκπτωβιν ,  ύτόλον    ετοιμάζει   βαρντατον,    καϊ 
ΰτέλλει  αν&ις  την  Άφρικήν  άνακαλεβόμενος.    προς 
Βον  6    ρη&εϊς   πατρίκιος  Ιωάννης  νανμαχήβαι  μή   επ- 
αρκών, τον  λιμένος  έζέότη,  και  έπανήρχετο  προς  τον  25 
βασιλέα,   αίτήΰων  πλείονα  δνναμιν.     γενομένον  δε   Ι 
κατά  τήν  Κρήτην  τον  'Ρωμαϊκον  ΰτόλον,  οι  τον  λαον 
προϊστάμενοι,  πη  μεν    δι'   αίΰχννης  ποιούμενοι  το 
νποχωρήΰαι    της    Αφρικής    τοις    πολεμίοις    ταντης 
παραχωρήΰαντες,  πη  δε  και  δεδοικότες  τήν  τον  βα-  3$ 
ΰιλέως  όργήν,  πείδονοι  το  ναντικόν  εις  άποβταΰίαν 
έκκλΐναι,  καϊ  δνΰφημήόαι  τον  Αεόντιον,  ενφημήΰαι 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXIII.  XXIV.  325 

#ε  βαΰιλικώς  τον  Άψίμαρον  τών  Κιβνρραιωτών  οντά 
δρονγγάριον ,  ον  αντίκα  και  Τιβέριον  μετωνόμαΰαν. 
ούτος  ονν  άμα  τω  βτόλω  καταλαβών  το  Βνξάντιον 
εν  Σνκαΐς  τα  σκάφη  προαώρμιΰεν.  6  δε  γε  Λεόντιος 

δ  την  της  πόλεως  φνλακήν  δια   φροντίδος    πεποίητο.  ο 
αλλά  τίνες  των  επαρχεωτών  αρχόντων  το  κατά  Βλα- 
χερνας  τείχος  φνλάβΰειν  λαχόντες,   έκεϊ&εν  είΰήγα- 
γον  τον  Άψίμαρον,  κα\  ταύτα  με&'  όρκων  φρικτών 
τάς  κλεΐς  εμπιότεν&έντες  των  τον  τείχονς  εκείνον 

α  πνλών.  είΰελ&όντες  ονν  όντως  οί  τον  ΰτόλον  τάς 
οικίας  των  πολιτών  έληίΰαντο.  ο  δε  Άψίμαρος  τον 
μεν  Λεόντιον  άφείλετο  της  ρινός  και  νπό  φνλακήν 
έποιήβατο,  βαβιλενύαντα  ετη  τρία,  τονς  δε  αντω 
ΰνναιρομένονς  εκ  τών  αρχόντων  τνπτήβας  καϊ  τών 
■5  υπαρχόντων  ϋτερηβας  νπερορίονς  έποίηβεν. 

Και  δ  μεν  'Αψίμαρος  η  Τιβέριος  οντω  της  βαΰι-  24 
λείας  εκράτηβεν,  αντίκα  δε  τον  ί'διον  άδελφόν  Ηρά-  ° 
κλειον  πάντων  τών  ιππικών  καϊ  πεζών  ύτρατενμά- 
των    ύτρατηγόν    μονώτατον     προβαλόμενος    βτέλλει 

ο  προς  εω  τοις  Άγαρηνοις  άντιτάττεΰδαι.  κατέδραμον 
ονν  την  Σνρίαν  'Ρωμαΐοι,  και  μέχρι  Σαμοβάτων 
άφίκοντο,  τα  πέριξ  άπαντα  προνομενΰαντες  και  πολ- 
λούς ΰφόδρα  τών  Άγαρηνών  διεχρηΰαντο,  καϊ  δο- 
ριαλώτονς  ελόντες  πλείΰτονς  και  λείαν  άλλην  άμν- 

>  &ητον  φόβον  μέγαν  τοΐς'Άρα'ψιν  ένεποίηΰαν.  Βαάνης 
δε\  ω  επταδαίμων  έπίκληΰις,  την  τετάρτην  Άρμενίαν 
τοΓ?  "Αραψι  προνδωκεν.  είτα  οί  άρχοντες  "Αρμενίας 
κατά  τών  Άγαρηνών  βταβιάβαντες  έκείνονς  μεν 
εκτειναν,  προς  δε  τον  Άψίμαρον  διεπέμψαντο  καϊ'Ρω- 

\>  μαίονς  αν&ις  εις  την  χώραν  εδέζαντο.   άλλ'  ο  Μοά-  ρ ιι 95 
μεδ  κατ    αντών  έπελ&ών  νπό  τονς  Άγαρηνονς  και  Α• 
πάλιν  την  Άρμενίαν  πεποίηκε  και  τονς  τών  Άρμε- 


326  ΙΊΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXIV. 

νιων  προέχοντας  ζώντας  κατέκανβε.    τότε  καϊ  κατά 
τήςΚιλικίας^ ΑγαρηνοΧ  έπεβτράτενβαν,  οις  βνμβαλών 
6  τον  βαβιλέως  όμαίμων  ^Ηράκλειος  τους  μεν  πλείο-  Ι 
νας  μαχαίρας  έργον  είργάΰατο,  τους  δε  λοιπούς  ζω- 
γρησας  δεομίονς  τω  κρατονντι  εξέπεμψε.    Φιλιππι-  &ξ 
κόν  δε  τον  νίόν  τον  πατρικίον  Νικηφόρον  βαΰιλει- 
ώντα,  οτι  κατ    όναρ  εδοζε  την  αντον  κεφαλήν  ΰκιά-  | 
ζε6&αι     νπό     άετον ,     εις    Κεφαλληνίαν     έζώριβεν. 
Ίονΰτινιανος  δε  εν   Χερΰώνι,  ως  εί'ρηται,   περιορι- 
Β  6&είς ,  ήδννή&η  διαδράνα'ι  έκεΐ&εν  και  τω  Χαζάρων  ίο 
άρχηγώ  Χαγάνω  προβελ&εΐν  καϊ  δεχ&είς  παρ'  εκεί- 
νον φιλοτιμότατα  την  άδελφήν  αντον  έγημε  Θεοδώ- 
ραν ,    και    μετ    ολίγον  έκεΐ&εν  άπελ&ών  εις    άλλην 
χωράν   μετά    της    αντον    διέτριβε    γνναικός,    καϊ    ο 
Άψίμαρος  διεπέμφατο  προς  τον  Χαγάνον,  χρήματα  15 
λΥΐ1Π8δώΰειν  αντω  πολλά  νπιΰχνονμενος,  ει  ϋτείλειεν  αν- 
τω την  τον  Ίονΰτινιανον  κεφαλήν,  και  ος  ΰννέ&ετο,  Ι 
και    δνο    τινάς    των    ωκειωμένων   αντω    ΰτείλας   εν  Ι 
άπορρήτοις  ενετείλατο  τον  Ίονβτινιανόν  άνελεΐν'   ο  Ι 
δια  δονλον  μα&ονΰα  ή  Θεοδώρα  τω  άνδρϊ  καταγγέλ-  20 
λει.  6  δε  το  ν  ς  ένταλ&έντας  αντον  άνελεϊν  ιδία  προβ- 
ϋ  καλεβάμενος  εκαΰτον  αγχόνη  ΰτερίόκει  τον  ζην,  και 
την  μεν  Θεοδώραν  εις  Χαζαρίαν  έξέπεμψεν ,  αντός  Ι 
#£  εις  άλιάδα  έμβεβηκώς  άπέπλενΰε,  προς  Τέρβελιν 
άπιών  τον  των  Βονλγάρων  έζάρχοντα.  κλύδωνος  δε  25 
μεγάλον  κατειληφότος  αντον  εν  τω  πλέειν,  καταδν- 
ναι  το  πλοιάριον  έκινδννενϋε.    τών  δε  Ονμπλεόντων 
επαγγείλαΰ&αι  τω  &εώ    ΰνμβονλενόντων   αντω ,    εί 
περιΰω&είη  και   την  αρχήν  άπολήψοιτο,  μη  τι  κακόν 
τοις  κατ    αντον  γενομένοις  επενεγκεΐν,  εκείνος,  *  ει® 
φείαομαι   τοντων"    έφη  "τινός,    αντίκα  καταποντι- 
6&είην  ώδί."    περι6ω&ε\ς  ονν  και  τω  τών  Βονλγά- 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXIV.  XXV.  327 

ρων  άρχοντι  προβελ&ών  καϊ  πλειΰτα  παραΰχών,  άλλα 
μέντοι  καϊ  παρεχειν  έπαγγειλάμενος,  ει  παρ*  αυτού  £> 
καταχ&είη  προς  την  προγονικήν  βαύιλείαν,  καϊ  την 
θυγατέρα  αύτώ  ΰυζεύζαι  κα&υποβχόμενος,  6νν  έκεί- 

5  νω  μετά  βαρβαρικής  βαρείας  δυνάμεως  την  ύπερ- 
κειμενην  κατειλήφει  των  πόλεων  καϊ  προ  των  τει- 
χών ΰτρατοπεδευΰάμενος  άπεπειράτο  των  πολιτών, 
αύτοις  εκ  τον  τείχους  προκύπτουΰιν  ομιλών,  οι  δϊ 
ου  μόνον   αυτόν  ου  προΰίεντο,  άλλα  καϊ  ρβρεις  αύ- 

ιο  του  κατεχεον  πλημμελείς,  νυκτός  ούν  δια  του  αγω- 
γού είΰδύς  εντός  άνέδυ  της  πόλεως  και  ταύτης  εγε- 
νετο  εγκρατής,  ό  δε  Άψίμαρος  εις  Άπολλωνιάδα 
φυγών  κατελήφθη. 

Τω  μεν  ονν  τ ών  Βουλγάρων  άρχοντι  δώρα  πολ-  25 

15  λα    παραόχών    και    ΰυν&ήκας    ειρήνης    μετ'    αυτού  Ρίί^ 
ποιηΰάμενος  άπελ&εΐν  αυτόν  παρεακεύαΰεν.    του  δε 
Άψιμάρου  και  "Ηρακλείου  του  αδελφού  αυτού  προς 
αυτόν  αχ%εντων ,   αλλά  μην  και  τού  Αεοντίου ,   τον 
Ηράκλειον  6υν  άλλοις  πλείοΰιν  εν  ζύλοις  παρά  τοις 

νοτείχε6ιν  άπηώρηβε,  τον  Άψίμαρον  δε  γε  και  τον 
Λεόντιον  δεΰμίους  διά  της  'Λγοράς  περιαγαγών  και 
&εατρίο~ας  ιππικού  αγομένου ,  ριφεντας  υπό  τους 
πόδας  αυτού  κατά  τών  τράχηλων  πεπάτηκε,  καϊ  ού- 
τως έκτμη&ήναι  τάς  αυτών  κεφάλας  εν  τω  Κυνηγίω 

25  προβέταζεν,  επτά  τού  '/ίψιμάρου  ενιαυτούς  βαβιλεύ- 
ΰαντος.  τον  δ\  πατριάρχην  Καλλίνικον  πρότερον 
αυτού  πηρώβας  τά  όμματα  εις  'Ρωμην  £&ετο  νπερό- 
ριον.  Κύρον  δε  τίνα  μοναχόν  εγκλειΰτον  πατριάρχην 
προυβάλετο,  ός  αύτώ  την  εις  την  βαΰιλείαν  άποκα-  β 

3ο  τάΰταύιν  προεφοίβαΰε.  πολύ  δε  πλήθος  εκ  τε  τού 
δημοτικού  καϊ  τού  ότρατιωτικού  τότε  διέφ&ειρεν  ού- 
τος ο  βαΰιλεύς,  τους  μεν  φανερώς,  ενίους  μεντοι  καϊ 


328  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXV. 

άφανώς.  βτείλας  δ'  εις  Χαξαρίαν  ηγαγε  την  γυναίκα 
αυτού  Θεοδώραν,  ήδη  αύτω  τεκούβαν  υίόν,  όν  Τι- 
βέριον  κατωνόμαβε,  κάκείνην  δε  και  το  παιδίον  τον 
της  βαΰιλείας  ά£ιώβας  ονόματος  καϊ  άμφω  εΰτεψε. 
λνΰας  δε  τάς  προς  τους  Βουλγάρους  ΰπονδάς  κατ3  5 
αυτών  έζεΰτράτευΰε  ΰύν  ιππικαΐς  τε  καϊ  πεζικαΐς 
δυνάμεΰι  καϊ  αύν  ΰτόλω  πολλω,  καϊ  άπήλ&ε  προς 
την  Άγχίαλον.  το  μεν  ουν  πρώτον  δείοαντες  οΓ 
Βούλγαροι  εις  τα  όρη  άνέδραμον,  έκεΐ&εν  δε  άΰυν- 
0  τάκτως  δρώντες  την  των  "Ρωμαίων  οτρατιάν  ΰκηνου-  ίο 
μένην  καϊ  άπροαέκτως  εις  χορτασμάτων  Ουλλογήν 
ΰκιδναμένην,  άνε%άρ<5ηύαν,  και  επελ&όντες  αύτοΐς 
πολλούς  μεν  άνειλον,  ού  μείους  δε  ήχμαλώτευΰαν 
καϊ  ΐππον  ΰυνεβχον  πολλην.  ο  μεντοι  βαΰιλεύς  βύν 
τοις  περιλειφ&εΐΰιν  εις  το  εκεί  συνεκλείΰ&ηΰαν  φρού-  15 
ριον.  είτα  τους  ίππους  πάντας  νευροκοπήόαντες, 
ίνα  μη  τούτους  λάβοιεν  οι  πολέμιοι,  τοί^  του  οτόλου 
ΛνΐΙΙ77  ΰκάφεΰιν  έμβεβηκότες  έπανήλ&ον  εις  το  Βυζάντιον 
ΰύν  αίΰχύντ]  πολλί}.  μηνιών  δε  τοις  εν  Χεροώνι, 
ότι  εκεί  περιωριΰμένον  αυτόν  γνόντες  νεωτερίζοντα  2ο- 
ήβουλή&ηΰαν  άνελεΐν,  ΰτέλλει  τριήρεις  καϊ  δρόμω- 
νας  καϊ  νήας  ετέρας  των  φορτηγών  ΰύν  ΰτρατεύματι 
Όπλείβτω  καϊ  δυΰϊ  ϋτρατηγοΐς,  έντειλάμενος  αύτοις 
μη  φεί6α6#αί  τίνος  τών  εκεί,  άλλα  πάντας  6υγκό~ 
-φαι  τοις  ζίφεΰιν.  οϊ  ΰύν  ούδενϊ  πόνω,  ού  γαρ  άν-  25 
τεΰτηΰαν  <η  τών  εν  Χερΰώνι  πόλεων  κάτοικοι,  πα- 
ραλαβόντες  αυτούς  απαντάς  ΰχεδόν  άνηρήκαΰι,  μό- 
νης της  νεαζούΰης  ηλικίας  μέχρι  μειρακίων  φειϋάμε- 
νοι.  ο  μα$ών  Ιουστινιανός,  ότι  μη  καϊ  τούτους 
άνείλον,  εζώργιοτο,  καϊ  προς  αυτόν  άποΰταλήναι  3ο 
παρεκελεύΰατο.  άποόταλέντας  δε  καταποντιΰϋ-ήναι 
έν   τχι   δαλάβΰτι    συνέβη   τους  πλείονας,  καϊ  εδοξε 


ΙΛΒ.  XIV.   ΟΑΡ.  XXV.  329 

τούτο  τω  βαβιλεΐ  κατα%νμιον.  και  ονδ'  οντω  της 
κατ  εκείνων  μανίας  έμπέπληβτο,  άλλ'  ηπείλει  καϊ 
αν&ίς  βτελεΐν  καϊ  οντω  την  χώραν  έζερημώβαι  ως 
καϊ  τάς  πόλεις  κα&ελεϊν  καϊ  άροτριάβαι.    διά  ταύτα  ρ  π  97 

δ  οι  ετι  περιλειφ&έντες  εν  Χερβώνι  καϊ  οι  τούτων  πε-  Α 
ρίοικοι  άποβτατήβαντες  Φιλιππικόν  τον  τού  Βαρδά- 
νη,  ον  6    λόγος  ίβτόρηβε  παρά  τον  Άψιμάρον    εις 
Κεφαλληνίαν  περιοριβ&ήναι ,  άρτι   άνακλη%εντα    εκ 
της  νπερορίας  και  έπανιόντα  προς  την  Κ^ωνβταντι- 

ιονονπολιν,  κάκεΐ  γενόμενον  βααιλε'α  άναγορενονβι, 
καϊ  τον  6φών  άρχοντος  Ηλία  βνμπράττοντος.  α 
μα&ών  Ίονβτινιανός  τονς  μεν  τού  Ηλία  παΐδας  εν 
τω  κόλπω  κατέβφαζε  της  μητρός,  εκείνην  δε  δονλω 
αντής  Ινδω  μαγείρω  βννέζενζεν.    είτα  βτόλον  έτοι- 

15  μαβάμενος  ΰτελλει  κατά  Χερβώνος,  έντειλάμενος  τω 
τού  βτόλον  κατάρχοντι  ηβηδόν  ζνμπαντας  άνελεΐν. 
ηδη  δε  καταλαβόντος  την  Χερβώνα  τού  ναντικον  και  Β 
πολιορκούντος  αντην  ήκον  Χάζαροι  τοις  Χερβωνίταις 
επικονρηβοντες.  εντεύθεν  η  μεν  πολιορκία  έλέλντο, 
οι  δε  τού  βτόλον  μη  τολμώντες  προς  τον  βαβιλεα 
επανελ&εΐν,  τού  μεν  βλαΟφημίας  κατέχεον,  τον  δε 
Βαρδάνην  ως  βαβιλεα  ενφημηβαν.  καιρού  δε  πα  αρ~ 
ρνεντος  βνχνού,  ότι  μηδέν  αντω  εκ  τού  βτόλον  με~ 
μηνντο,   ο  βαβιλενς  νποτοπηβας  βνμβήναί  τι  φερό- 

25  μ  ενόν  κατ  αντού,  εζώρμηβε  της  Βνζαντίδος,  και 
εως  Σινώπης  έλ&ών  ορά  τον  βτόλον  εν&ν  της  πό- 
λεως πλο'ι'ξόμενον'  αντίκα  τοίννν  γέγονε  καϊ  αντός 
όπιβ&όρμητος.  τού  δε  Φιλιππικού  ενπλοήβαντος, 
και  προκαταλαβόντος  την  μεγαλόπολιν ,    εκείνος    εν  ο 

;ο  τω  Λαματρνϊ  εβκήνωβε.  προς  ον  ό  είρημενος  Ηλίας 
βταλείς  ήδννή&η  πεΐβαι  το  μετά  Ίονβτινιανού  βτρα- 
τ^ωτικοι/  άποβτηναι  αντού  καϊ  προβρνηναι  Φιλιππι- 


330  ιίβ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXV.  XXVI. 

κω.      κατ  αλειφθείς    τοίννν    παρά    των   ΰτρατιωτών 
Ίονβτινιανός  χειρονται  καϊ  χερΰϊν  οίκείαις  εν&νς  6    ■ 
Ηλίας  άφεΐλε  την  αντον  κεφαλήν.  6  δ  ε  τούτον  παις 
6  Τιβέριος  μετά  της  προς  μητρός  μάμμης  ' Αναβτα- 
ύίας,  η  γαρ  μητηρ  αντον  Θεοδώρα  εφ&η  &ανεΐν,  τω  Λ 
εν  Βλαχέρναις  ναω  προβφνγών  είύέδν  το  &εΐον  &ν-    , 
ΰιαβτήριον,   καϊ  νπό  τνν  παναγή  γενόμενος  τράπε- 
ζαν,  ενός  των  ταντην  άνεχόντων  βτνλίΰκων  δεδραγ- 
Ώ  μένος    ίκέτενε    μη    %•ανεϊν.      άλλ'  οι  βταλέντες    εις    \ 
ζητηβιν  αντον   έζελκνβαντες   τον   &νβια<5τηρίον  τον  ιο»' 
παϊδα  μαχαίρα  τοντον  τον  λαιμόν    ως    βούκήματος    Ι 
άπέτεμον  άπηνώς. 
26         "Ηδη  δε  της  βαύιλείας  τνχών  6  Φιλιππικός  κατά 
της  έκτης  οίκονμενικης  βννόδον  ώπλίβατο,  καϊ  6ννο- 
δον  ά&ροίύας  ο  μάταιος  ηκνρωύεν  όΰον  το  κατ*  αν-  ι&ί 
τον  δι'    αντης  την  άγίαν  έκείνην  ύννοδον.    λέγεται 
γαρ  άρτι  τον  Αεοντίον  των  6κήπτρων  έπειλημμένον 
χρηβμοδοτηβαι  τοντω  δη  τω  Φιλιππικω  την  εις  τον 
βαΰίλειον  &ρόνον  άναγωγην  μοναχόν  τίνα  εγκλειότον    Ι 
ΛνΐΠ80οΐ'Τ«  εν  τη  τον  Καλλιΰτράτον  μονή,  και  της  προρρή-  Φ 
6εως  αίτηύαι  μιΰ&όν  την  της  έκτης  βννόδον  α^ετη- 
ΰιν,  ην  γάρ  της  των  μονο&ελητών  6  μοναχός  εκείνος  Ι 
ΥΙΙΰδαιρέΰεως.,  καϊ  τον  νποΰχέΰ&αι.    την  μεν  ονν  οίκον-   Ι 
Α  μενικην  εκτην  ύννοδον  ήκνρωόεν,  ως  έδόκει.    αντος 
δε  ΰωρονς  χρημάτων  εκ  παλαιοτέρων  &η6ανρΐ6&έν-  2& 
τας  αυτοκρατόρων  εν  τοις  βαβιλείοις  ενρών  είς  ον-  Ι 
δεν  δέον  τοντοις  χρηοάμενος  τά  πλείω  διεΰκόρπιόε 
διά  βραχέος  καιρον'   καϊ   τάχα  και  άπαντα  κατηνά- 
λωΰεν  αν,  εί  έπι  πλέον  τη  βαβιλεία  προΰέμεινεν.   εν 
μεν  γάρ  τω  λέγειν  έδόκει  ρητορικώτατος  μη  άμοιρων  80 
τε    ύννέβεως,    εν    δε   τω    πράττειν   ην    %νμπάντων 
άόννετώτερος  και  πάμπαν  αδέξιος.     Κνρον  δε  τον 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXVI.  χχνίΓ.  331 

πατριάρχην  έζωθήόας  της  εκκληύίας,  επί  £ξ  ετη  εν 
ταντη  διαγαγόντα,  Ίωάννην  δμόδοζον  αντώ  προεβά- 
λετο.  οί  μεντοί  Βούλγαροι,  την  Θράκην  άπαβαν  ληι- 
ΰάμενοι  μέχρι  της  πόλεως  κατεδραμον  άπαντα  καϊ 
5  λείαν  πολλην  και  αιχμαλώτους  λαβόντες  βχεδόν  νπερ  β 
αριθμόν  νπενόϋτηΰαν.  άλλα  μην  και  τα  προς  άν- 
ίΰχοντα  ηλιον  ομοίως  οι  της  'Άγαρ  διέθεντο.  δυο  δε 
παρελθόντων  ενιαντών  και  μηνών  τίνων,  εζότον  της 
βασιλείας  εκράτηβεν,   ιππηλατον   έπιτελεΟας  αγώνα, 

ίο  και  εν  τω  τον  Ζενζίππον  μετά  τον  αγώνα  λονΰάμε- 
νος  λοετρώ,  6ν66ίτονς  τινάς  τών  της  βνγκλητον 
πεποίητο,  ως  δ*  ενιοι  λέγονβι,  τονς  εν  τη  τών  ίπ- 
πων άμίλλη  νικήΰαντας.  κατακείμενος  ονν  εν  τω 
ΰνμποΰίω  παρά  τίνων  τών  της  γερονΰίας  καταΰχε- 

ΐδ  βθείς  τνφλονται.  ταύτα  δ7  έπράχθη  κατά  το  όάββα- 
τον  της  πεντηκοβτης.  τη  ά'  έξης  κατ  αντην  δηλαδή 
την  πεντηκοΰτην  άθροιΰθέντες  οι  τε  της  βνγκλητον 
βονλης  και  6  δημώδης  όχλος  Άρτεμιον  τον  πρώτο-  Ο 
αϋηκρήτις  προχειρίζονται  αυτοκράτορα,  μετονομά- 
|   2ο  βαντες  Άναΰτάόιον. 

Ην  δε  ούτος  6  βαΰιλενς   και  λόγοις    παντοίοις  26 
ώμιληκώς  και  πραγμάτων  διοικηΰεΰιν  έντριβέβτατος. 
οντο^    τον    πατριάρχην  Ίωάννην   τον    αρχιερατικού 
καταΰπάύας  θρόνον,  ως  μη  όρθόδοζον,  ετη  τρία  της 

25  εκκληβίας  κρατηβαντα,  μετατίθηΰιν  εκ  Κνζίκον  επί 
την  ίεράν  καθέδραν  της  βαβιλίδος  τών  πόλεων  Γερ- 
μανόν,  ον  άνωθί  πον  ο  λόγος  ιΰτόρηϋε  παρά  Κων- 
βταντίνον  τον  Πωγωνάτον  τών  παιδογόνων  άφαιρε- 
θηναι  μορίων,    μαθών  δε  οτι  έ%  Αλεξανδρείας  επί 

30  φοινίκην  πλοία  προόώρμιύαν ,  ίνα  %νλα  εκείθεν  κο-  Ό 
μίΰωνται  νανπηγηβιμα,   ΰτόλον  έτοιμάόας  άπέύτειλε 
κατ     αντών,  κελενύας  και  τονς  τών  θεμάτων  <3τό~ 


332  ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXVII. 

λονς  εις  την  νήοΌν  κατάραι  'Ρόδον,  κάκεΐ  ένωθήναι, 
καϊ  όντως  έκπλενΰαι  κατά  των  εναντίων,  προβαλό- 
μενος  άρχοντα  τον  ύτόλον  παντός  'ΐωάννην  της  τον 
&εον  μεγάλης  έκκληΰίας  δίάκονον  καϊ  γενικόν  λογο- 
θέτην.  πάντων  ονν  εις  την  'Ρόδον  όννα&ροιο θέντων  5 
6  διάκονος  Ιωάννης  προς  εκπλονν  ητοίμαΰτο,  οί  #£ 
τον  ΰτόλον,  καϊ  μάλλον  ου  τον  δέματος  τον  Όψικίον, 
ονκ  ήόαν  πειθήνιοι,  ον  γαρ  καλώς  προς  τον  κρα- 
τούντα διέκειντο,  επεϊ  μηδ'  εκείνος  τη  πλενβτικη 
ΰτρατια  κεχρημένος  ην  δεζιώς.  ώς  δε  προς  την  εκεί-  ίο 
νων  άπείθειαν  6  διάκονος  άρχικώτερον  διετέθη  καϊ 
δριμντερον  αντοΐς  προόεφέρετο,  εις  ΰτάβιν  τοντονς 

1>ΙΙ$9ηρέθι6ε  καϊ  τον  βαβιλέα  δνΰφημήΰαντες  αντόν  άνεϊ- 
λον  ενθνς.    και  τον  πρόβω  χωρεΐν  άφέμενοι  οι  μεν 
άπηεΰαν  οί'καδε,  οι  όε  προς  το  Βνξάντιον  ωρμηόαν '  15 
καϊ    εν   τω    Ατραμντίω   γενόμενοι    Θεοδόΰιόν   τίνα 
πράκτορα    των    δημοΰίων    τελών,    ίδιώτην    άνδρα, 

\νΐΙΙ8ΐ  άκοντα  λαβόντες,  άνηγόρενβαν  αντοκράτορα.  ταντα 
μαθών    6   Αρτέμιος    ύτόλον  ητοίμαβε  καϊ  τη  πόλει 
έπέΰτηύε   φνλακήν,    αντός    ά'    εν   Νικαία  διήγε  τη  20 
μητροπόλει  τών  Βιθννών.    οι  δε  ύταβιαΰταϊ  διά  τε 
γης    καϊ   θαλάΰύης  άφίκοντο    εις  Χρνβόπολιν,    και 
μέχρι  μέν  τγμ/ο^  νανμαχίαι  έγίνοντο,  είτα  περαιωθείς 
εις  Θράκην  6  Θεοδόσιος  διά  τον  τείχονς  τών  Βλα- 
χερνών  εκ  προδοβίας   εις  την  μεγαλόπολιν   εϊόελή-  25 
Β  λνθε,  και  τον  6νν  αντω  ναντικον  τε  και  βτρατιωτι- 
κον  είσρνέντος  εν  ταντη  πολλά  τών  εν  ταΐς  οικίαις 
χρημάτων  ηρπάγηβαν.    τονς  δε  νπερ  Άρτεμίον  άν- 
τεχομένονς    τών   αρχόντων    Ονλλαβόμενοι    και    τον 
πατριάρχην  Γερμανόν  παραλαβόντες ,    άπήλθον   εις  3ο 
Νίκαιαν,  δεικννντες  τω  Άρτεμίω    οτι  η  πόλις  ήδη 
παρελήφθη  καϊ  τα  βασίλεια,     και  ος  το  μοναδικόν 


ΙΛΒ.  XIV.  ΟΑΡ.  XXVII.  XXVIII.  —  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  Ι.     333 

μεταμφιαΰάμενος  βχήμα,  και  πίύτεις  λαβών  μη  τι 
περαιτέρω  παθεΐν,  παρέδωκεν  αύτοΐς  εαυτόν,  και  εν 
Θεΰβαλονίκη  περιωρίΰθη,  βαβιλεύΰας  ενα  ενιαυτόν 
έπι  μηβϊ  τριΰίν. 

5         Ήν  δε  Θεοδόσιος  ήθους  μεν  χρηβτού  και  βίου  28 
ΰεμνού ,    άπράγμων  δ1   άνήρ  και   προς  πραγμάτων ϋ 
διοίκηύιν  και  ταύτα  βασιλείας  ΰφόδρα  άποπεφυκώς. 
Λέων  δε  6  και  Κόνων,  παρά  του  Αρτεμίου  ύτρατη- 
γός  των  Ανατολικών  προβληθείς,  ύπερ  τον  "Αρτεμίου 

ίο  δήθεν  φρονών,  ούχ  ύπεΐζε  Θεοδοΰίω,  6υμπνουν  έχων 
και  τον  των  Άρμενιακών  ΰτρατηγόν  Άρτάβαόδον  τον 
Άρμένιον.  άρας  ούν  εκείθεν,  μετά  τών  ύπ'  αυτόν 
ταγμάτων  είς  Νικομηδειαν  έρχεται,  ένθα  τον  του 
βαΰιλέως  Θεοδοΰίου  υίόν   ευρηκώς,  κα\  αυτόν  μετά 

15  της  βασιλικής  άποΰκευής  χειρωβάμενος,  άφίκετο  είς  ϋ 
Χρυβόπολιν.    6  Θεοδόβιος  δε  άπραγμόνως  της  βασι- 
λείας   ε%έΰτη   αύτω    είς   κληρικόν    καρεις  μετά  του 
υιού,  και  πληροφορίαν  λαβών  μη  τι  έτερον  υποβτη- 
ναι  6  μεν  ηβύχως  έβίω  το  λοιπόν  της  ζωής,  βαβιλευ- 

2ο  6ας  δύο  ένιαυτούς. 

Λέων  δε  τού  της  βαΰιλείας    ονόματος    άναζίως  1 
ήξίωτο'  ω  πατρίς  μεν  ήν  Ίΰαυρία,  εκείθεν  δε  μετοι- 
κιΰθεις  μετά  τών  τεκόντων  παρά  τού  βαβιλέως  Ιου- 
στινιανού, μήπω  της  αρχής  έζωβθέντος,  εν  Μεόημ-ΡΙΙΙΟΟ 

25  βρία  τή  Θρακική  πεποίητο  τάς  διατριβάς.  καθαιρε- 
θέντος  δε  τού  Ιουστινιανού  τής  αρχής,  είτα  επανερ- 
χομένου μετά  Βουλγάρων  είς  το  την  βαύιλείαν  αύθις 
άναλαβεΐν ,  6  Λέων  ύπαντήΰας  αύτω  δώρα  προΰή- 
νεγκε.     και  6  ^Ιουστινιανός  ΰπαθάριον  αυτόν  αύτίκα 

δο  έτίμηόεν,  και  βαΰιλεύΰας  το  δεύτερον  αυτόν  ωκειώ- 
βατο.  είτα  εβταλτο  παρ*  αυτού  προς  τους  Άλανούς, 
ΰυγκινήΰων  αυτούς  κατά  τών  Άβαβγών,  άποΰτάντων 


334  ιίβ.  XV.  Ο  ΑΡ.  Ι. 

της  "Ρωμαίων  αρχής,  οι  γαρ  Άβαύγοί,  ώς  6  Καιΰα- 
ρεύς  Προκόπιος  ιΰτορεΐ,  δνοΐν  δμοφύλοιν  ηΰαν  υπή- 
κοοι ,  τω  μεν  κρατούντι  της  προς  άνίΰχοντα  ήλιον 
μοίρας  αυτών,  τω  δε  της  τετραμμένης  προς  δύνον- 

Β  τα.    και  αμφω  δε  τούτω  τω  αρχοντε  υπό  φιλοχρημα-  5 
τίας  κακώς  έχρώντο  τω  ε&νει'  όαους  γαρ  αν  παϊδας 
εύριύκον  ωραίους  και  το  είδος  κάλους  και  την  αλλην 
του  ΰώματος  φύΰιν  δεξιούς,  βία  τών  τοκεων  άφέλ- 
κοντες  και  τών  παιδογόνων  μορίων  ΰιδήρω  ΰτερί- 
ΰκοντες ,  εκείνους  μεν  πολλών  χρημάτων  "Ρωμαίοις  ίο 
"ννΐΙΙ82  επίπραΰκον ,  περί  τους    έκτομίας   επτοημενοις    αεί, 
τους    δε   τούτων  πατέρας  εύ&ύς  εκτεινον ,    ίνα   μη 
ποτέ  μηνιώντες  δια  τους  παΐδας  βουλεύόωνται  κατ 
αυτών  επανάβταβιν.    και  ην  παρ'  αύτοΐς  το  παίδα 
τεκεΐν  άγα&όν  την  όψιν  δυβτύχημα   μέγιΰτον ,  της  ι& 
τών  παίδων  ευπρεπείας  άλλαββομένοις  τον  θάνατον, 
καϊ  ούτω  μεν  τοΓ(?  Άβαβγοϊς  οι  6φών  προΰεφέροντο 

Ο  άρχοντες.  Ίουϋτινιανός  δε  6  πρώτος  ΰτείλας  παρ'  αύ-    Ι 
τοΓ§  ενα  τών   εν  τοις    βαΰιλείοις    ευνούχων  αφίβιν 
ομογενή,  πολλοί  γαρ  περί  τα  "Ρωμαίων  αρχεία  τοιούτοι  2ο' 
εβτρέφοντο ,  άπεΐπε  τοις  ήγεμόΰι  τών  Άβαβγών  μη- 
κετι  μηδένα  την  άρρενωπίαν  έκτέμνεΰ&αι  βιαζόμενον ' 
τελευτήΰειν  γαρ  την  πράζιν  αύτοις  εις  κενόν,  μηδε- 
νός Ρωμαίων  πρία6&αι  βουληβομενου  τους  έκτομίας 
αυτών,    τούτο  τοις  Άβαΰγοΐς  άΰμενέβτατα  προΰεδέ-  25 
δεκτό,  και  τή  επιταγή  τού  βαϋιλέως  "Ρωμαίων  &αρ- 
ρήΰαντες  τού  λοιπού  προς  τούργον  τούτο  τοις  αρ- 
χουο^ν  αυτών  ούχ  ύπέκυπτον,  κάκεινοι  δε  προς  την 
πράζιν  ήοαν  νω&έατεροι.    είτα  και  αμφω  τους  αυ- 
τών αρχηγούς  κα&ελόντες  ή&ελον  βιοτεύειν  αύτόνο- 


2  Προκόπιος]  ΟοίΛ.  4,  3,  ρ.  571,  Β. 


ΜΒ.  XV.  ΟΑΡ.  Ι.  335 

μοι.  μέχρι  μέντοι  τότε  και  τνς  των  χριστιανών  θρη- 
σκείας ήσαν  αμύητοι,  άλση  δε  και  ύλας  έσέβοντο  καϊ  Ώ 
τα  δένδρα  τούτοις  ίξ  αφέλειας  βαρβαρικής  εις  θεούς 
ένομίξοντο.  Ιουστινιανός  δε  μετα&εΐναι  6φάς  προς 
εύσέβειαν  σπούδασμα  ε&ετο,  και  στείλας  παρ'  αντοΐς 
Ιερούς  άνδρας  δι  αυτών  εις  έπίγνωσιν  αυτούς  μετ- 
ήνεγκε  του  θεού,  είτα  και  θείον  εν  Άβασγοϊς  της 
Θεοτόκου  έδείματο  τέμενος  και  ίθρεΓ?  εγκατέστησε, 
και  ούτως  εις  ήθη  τα  των  χριστιανών  αυλούς  μετή- 

ιο  γαγεν  εκ  των  πάνυ  βαρβαρικών,  εντεύθεν  υπ'  ού- 
δενός  αρχομένων  των  Άβασγών  οι  βασιλείς  "Ρωμαίων 
εστελλον  άρχοντας,  καϊ  ύπ'  εκείνων  αύτοις  διητώντο 
τα  πράγματα,  χωρησάντων  δε  τών  ΰτελλομένων  εις 
αδικίας  και  τυραννικώτερον  χρωμενων  αύτοΐς,   δεί- 

15  ΰαντες  μη  πάντγι  δουλωθώσι  'Ρωμαίοις,  αφίστανται  ΡΙΠΟΙ 
και   ουκί'τί.    δέχεσθαι   άρχοντα  'Ρωμαϊον   εβούλοντο. 
δια  τούτο  τίσασθαι  θέλων  αυτούς  6  ρινότμητος  Ιου- 
στινιανός, στέλλει  τον  σπαθάριον  Λέοντα  προς  τους 
Άλανούς ,  ους  Αλβανούς  6  Προκόπιος  γράφει,  χρή- 

$  μασι   πλείστοις  κατά  τών  Άβασγών  ομόρων   όντων 
αύτοϊς ,  όπλίσαι  τούτους  βουλόμενος.    εκεί  τοίνυν  6 
Λέων  γενόμενος ,  καϊ  συχνούς  διατρίφας  ενιαυτούς, 
όψε  και  μόλις  έπανελήλυθε,  μήτε  τον  Ίουστινιανόν 
εύρηκώς,   άνήρητο  γάρ,  μήτε  μην  τον  Φιλιππικόν, 
5  καθήρητο  γαρ  πηρωθείς,  ως  εί'ρηται,  καϊ  τα  όμματα, 
πρόσεισιν  ούν  Άρτεμίω  βασιλεύοντι  τότε.    6  δε  και 
προσήκατο  αυτόν  ευμενώς  και  στρατηγόν  του    τών 
\Λ  Ανατολικών    προεχειρίσατο   δέματος,     τούτω   γούν,  Β 
ως  εϊρηται,  δήθεν  άμύνων,  άντήρε  χείρα  κατά  Θεο- 
ί δοσίου ,    και   τών    σκήπτρων  γέγονεν  εγκρατής ,    ώ 


19  Προκόπιος]  Ιηιηιο  δβπιρθΐ*  Άλανονς. 


336  ΙΊΒ.  XV.  ΟΑΡ.  Ι.  II. 

θεού  κριμάτων  άβυβΰος  ακατάληπτος ,  καϊ  αντίκα 
την  θυγατέρα  τω  Άρταβάβδω  ύυνωκιβε,  κουροπα- 
λάτην  αυτόν  τιμήΰας.  Μαΰάλμας  δε  6  των  Αράβων 
αρχηγός  εξ  Αβύδου  6υν  μεγάλω  ΰτρατεύματι  προς 
Θράκην  περαιωθείς  πολύ  μεν  της  Θρακωας  έληίΰατο  5 
χωράς ,  τη  δε  βαΰιλευούβη  των  πόλεων  προΰβαλών 
χάρακα  παρά  τοις  κατά  χέρβον  αύτης  επήξατο  τείχε- 
6ι,  καϊ  ην  αυτός  μεν  εντεύθεν  ταύτην  πολιορκών, 
εκ  δε  θαλάβΰης  ΰύν  6τόλω  μεγάλω  6  άρχιΰατράπης 

€  Σολιμάς.    άλλα  τάς  μεν  νηας  αυτών  τάς  τε  πολεμι-  10 
ότηρίους  τάς  τε  μην  φορτηγούς  τω  ύγρώ  πυρϊ  'Ρω- 
μαΐοι  κατετροπώΰαντο,  ω6τε  πολλούς  των  ναυάρχων, 
ών    οϋπω   ταϊς   ναυβϊ  το  ύγρόν  τούτο    προΰήγγισε 
πυρ,  άπογνόντας  προΰρυηναι  τω    βα6ιλεΐ.    το    μεν 
ούν  πλεΐβτον  του  ναυτικού  των  Αράβων  ούτω  διώ-  1δ 
λετο.    τοις  δε  κατά  Βιθυνίαν  αυτών  ληιζομένοις  έν- 
τυχόντα   Στρατεύματα  "Ρωμαίων  πεζά  πολλούς  διε- 
"ΨΙΙΙ^φθάρκααιν ,  ώβτε  κάκείνους   δείΰαντας  άποδράναι. 
τους  δε  κατά  Θράκην   τυγχάνοντας  "Αραβας    λιμός 
επίεζε    κραταιός,    όθεν    ούδενός    τών    θνηακόντων  20 
ζωών  άπείχοντο.  λέγεται  δε  καϊ  βαρκών  ανθρώπειων 
αυτούς  άψαΰθαι.    άλλα  καϊ   νόοΌς  αύτοΐς  ενέβκηψε 

Τ>  λοιμικη  καϊ  διέφθειρε  παμπληθεϊς.  καϊ  Βούλγαροι 
δε  τούτοις  επελθόντες  πολλάς  χιλιοΰτύας  αυτών,  ώς 
τίνες  άναγράφουβι,  μαχαίρας  έ'θεντο  παρανάλωμα.     $ 

2  Ό  #£  της  Σικελίας  στρατηγός  Σέργιος  την  τών 
Αράβων  κατά  της  πόλεως  επελευβιν  γνούς  και  ώς 
εν  άκαταύταΰία  τα  "Ρωμαίων  τυγχάνουβι,  τυραννίδι 
καϊ  αυτός  επεχείρηύε,  και  ούχ  εαυτόν  της  βαΰιλείον 
ήζίωΰε  κληβεως,  άλλα  τίνα  Γρηγόριον  τών  ύπηρε-& 
τουμένων  αύτώ  άναρρηθηναι  παρά  τού  λαού  βαΰιλέα 
πεποίηκε,  μετονομάβας  τον  άνδρα  Τιβέριον,  ός  γνώ- 


υΒ.  χν.  οαρ.  π.  337 

μη  τον  Σεργίου  καί  τινας  εις  αρχάς  προεβίβαΰε. 
ταντ  άγγελ&έντα  τω  Αέοντι  διανέβτηΰαν  αντον  τ«5ρπΐ02 
τνραννήΰαντι  άντιτά%α<ί%αι ,  καϊ  Πανλον  τον  τών^ 
βαΰιλικών  ίπποκόμων  έπιΰτατονντα,  χαρτονλάριον  ή 
5*Ρωμαίων  οϊδε  τούτον  λέγειν  φωνή,  πατρίκιον  τιμή- 
6ας  και  ΰτρατηγον  Σικελίας  όνομάβας,  βτέλλει  κατά 
τον  άποΰτάτον,  προστάγματα  προς  τον  ς  των  χωρών 
άρχοντας  έγχειρίβας  αντω  ύνναίρεΰ&αι  τω  Πανλω 
κελενοντα,  και  προς  την  εν  Σικελία  δε  ΰτρατιάν  γρα- 
ία φήν  εγχαράζας  δηλονΰαν  καλώς  έ'χειν  'Ρωμαίοις  τά 
πράγματα,  ηδη  τών  Αράβων  ηττημένων  και  κατα- 
τροπω&έντων ,  δια  τον  Πανλον  και  ταντην  τοις 
ΰτρατιώταις  εκπέπομφε.  καταλαβόντα  τοίννν  την 
Σικελίαν  τοντον  άνωιβτι  καϊ  εΐύελ&όντα  εις  την 
15  Σνράκονΰαν  μα&ών  ο  Σέργιος,  ενδνς  άπέδρα  καϊ  Β 
προς  Αογγιβαρδίαν  έψοίτηΰε.  τον  δε  Πανλον  προσ- 
ομιλήΰαντος  τω  ΰτρατιωτικώ  και  το  γράμμα  το  βα- 
οίλειον  άναγνόντος  αντών  εις  έπήκοον,  εν&νς  εκεί- 
νοι τον  μεν  βασιλέα  ενφήμηΰαν ,  τον  δε  Γρηγόριον 
ζο  καϊ  τον  ς  περί  αντον  δεΰμίονς  τω  Πανλω  παρέδοΰαν. 
και  ος  τον  μεν  Γρηγόριον  άνείλε,  τονς  δ'  εκείνον 
νπαΰπιβτάς  μαΰτίξας  και  την  κόμην  άποδρίζας  αν- 
τοΐς  νπερορία  κατέκρινεν.  6  δε  Σέργιος  πληροφο- 
ρίαν  λαβών  μη  τίνος  πειραδήναι  κακόν,  προς  τον 
25  Πανλον  εκ  Καλαβρίας  άφίκετο.  και  τά  μεν  κατά 
την  Σικελίαν  όντως  ήρέμηβαν.  οι  δε  την  πόλιν 
πολιορκονντες  Άραβες,  πα&όντες  μάλλον  η  δράβαν-  ο 
τες,  έπανελ%εϊν  εις  τά  οικεία  ώρμήκεΰαν  καϊ  εις  τάς 
περιλειφ&είύας  έμβάντες  νηας  άπηεΰαν.  λαίλαπι 
δ\  περιπεΟοντες  βφοδρω  πάντες  άπώλοντο  6νν  ταΐς 
οικείαις  τριήρεβι,  δέκα  μόνων  νηών  περιλειφ&ειβών, 
ών  αί  μεν  πέντε  παρά  "Ρωμαίων  έάλωΰαν,  αί  δε  λοι- 

ΖΟΝΑΚΑ8    ΙΙΓ.  22 


338  ιίβ.  XV.  ΟΑΡ.  π. 

παϊ  διαφνγονΰαι  της  ύνμφοράς  άπήλ&οΰαν  άγγελοι, 
ετέχ&η  δε  τω  Λέοντι  ΰκνμνος  ωμότερος  τον  πατρός 
καϊ  την  τε  μητέρα  τούτον  κεκλημένην  Μαρίαν  εΰτε- 
-ψεν  6  Λέων  και  τον  νίόν  εν  τή  μεγάλη  εκκληβία 
εβάπτιβε,  Κωνύταντινον  όνομάύας  αντόν.  οτε  λέγε-  5 
ται  κόπρον  αντόν  εκκρΐναι  τή  &εία  κολνμβη&ρα 
ρ  καταδνόμενον,  κάντεν&εν  επονομαύδηναι  Κοπρώνν- 
μον,  και  τον  άγιώτατον  πατριάρχην  Γερμανόν  ειπείν 
ότι  6ημεΐον  τούτο  εύτι  τον  τή  εκκληύία  και  τοΓ§  εν~ 
ύεβεΐν  ήρημένοις  μέγα  το  παιδίον  τούτο  χρηματίύαι  ν% 
κακόν.  6  δε  μάγιύτρος  Νικήτας  6  %νλινίτης  των 
νπερλίαν  τνγχάνων  νπέ&ετο  τω  Άρτεμίω  εν  Θεύύα- 
λονίκχι  τνγχάνοντι  τοις  Βονλγάροις  προύελ&εϊν,  καϊ 
ύννεργία  τούτων  άπολήψεβ&αι  πάλιν  την  βαύιλείαν. 
καϊ  ος  πεί&εται,  καϊ  μετά  πλή&ονς  Βονλγάρων  ήκεν  ι» 
εις  το  Βνζάντιον,  οίόμενος  παρά  τον  λαού  προύδε- 
χ&ήύεύ&αι.  των  δε  της  πόλεως  μη  επιύτρεφομενων 
«ντον,  οι  Βούλγαροι  τούτον  πολλών  χρημάτων  τω 
Λεοντι  προύδωκαν.  καϊ  οι  μεν  άπηλ%ον'  6  σ*£  ύνν 
ΛνΐΙΙ84τω  ξνλινίτγι  άνήρητο ,  και  η  τον  ξνλινίτον  κτήύις  20 
ΡΙΙ103  ονύα  πολλή  δεδημεντο  ξύμπαύα.  και  άλλοι  δε  των  Ι 
Α  ΰννωμοτών  τον  Άρτεμίον  εκτάν&ηΰαν,  προς  οίς  καϊ 
ο  της  Θεύύαλονίκης  άρχιερενς.  είτα  τον  νίόν  αντού 
Κωνύταντινον  6  Λέων  βαύιλεα  πεποίηκε^  παρά  τον 
όύιωτάτον  Γερμανού  της  επί  τή  ταινιώύει  τελετής  %> 
τελεύ&είύης.  έντεύ&εν  6  Λέων  άρχεται  τού  &εομα- 
χειν  καϊ  κατά  των  ύεπτών  εικόνων  ελύττηύε.  και 
τον  πατριάρχην  μεταπεμψάμενος  Γερμανόν  μη  δεΐν 
έλεγε  τάς  εικόνας  τιμάύ&αι'  είδωλολατρίαν  γαρ  την 
τούτων  άπεκάλει  προύκύνηύιν.  6  δε  &εΐος  εκείνος 
άνηρ  "ενφήμει,  βαύιλεύ'\  εφη  "καϊ  μη  οντω  φρόνει' 
άύεβες  γαρ  άντικρνς  το  έννόημα,  καϊ  οϊδα  μεν  αδό- 


Ι.ΙΒ.  XV.  Ο  ΑΡ.  II.  III.  339 

μενον  το  μέλλειν  κινη&ήναι  ταντην  την  αΐρεΰιν. 
αλλά  μη  6νγε  εΐης  6  ταντης  είβαγωγενς '  Κόνων 
γάρ  τις  ονομαζόμενος  ταντης  μέλλειν  κατάρχεβ%αι 
λέγεται!*  και  Ος  ντιολαβών  αντίκα  φηβίν  "ονκονν 
5  εγώ  είμι'  Κόνων  γάρ  παρά  των  γονέων  νηπιό&εν 
ώνόμαύμαιϊ'  τον  μεν  ονν  άοίδιμον  Γερμανόν  μη 
πεισ&έντα  ύνν&έύ&αι  τη  γνώμη  αντον,  μάλλον  μεν 
ονν  και  γενναιότατα  άντιλέγοντα  και  την  αντον  κα- 
κοδοζίαν    ελέγχοντα    της    εκκλησίας    έζώ^ηΰεν,    έτη 

ίο  ταντην  1%νναντα  πεντεκαίδεκα,  Άναβτάΰιον  δέ  τίνα 
εις  πατριάρχην  έαντω  όμόφρονα  προχειρίζεται.  τον 
δ'  ονν  οντω  ψρονηΰαι  τον  Λέοντα  καϊ  εις  τούτο 
προελ&εϊν  άοεβείας  ηκω  την  αίτίαν  έρών. 

Ίζι&  των  'Λράβων   άρτι   γέγονεν   αρχηγός '   και  3 

15  τοντω  προΰίαύιν  Εβραίοι  δνο  το  έπιτηδενμα  γόητες, 
οι  δε  άβτρολογίαν  έλεγον  μετιέναι,  κάντενδεν  είδε-  ο 
ναι  τά  μέλλοντα,  και  τω  "Αραβι  την  αρχήν  έπηγγέλ- 
λοντο  καϊ  την  ζωήν  πολνχρόνιον,  ει  των  εκκλησιών 
των  χριατωννμων  τά  τον  Χριβτον    και  της    αντον 

2ο  τεκονβης  έκβαλεΐ  τά  έκτνπώματα.  και  6  βάρβαρος  ονκ 
εμέλληύεν ,  αλλ'  εκ  πάντων  των  εν  τη  νπ  αντον 
τελονΰη  χώρα  ναών  τάς  ύεπτάς  εικόνας  ηφάνιύε. 
καϊ  η  &εία  δίκη  τοντον  μετήλ&εν  ονκ  εις  μακράν, 
ονπω   γάρ   παρήλ&εν    ένιαντός  καϊ  6  δείλαιος   την 

25  ζωήν  έζημίωτο.  6  δε  τοντον  παις  της  άρχης  διάδο- 
χος γεγονώς  τον  ς  ψενδομάντεις  έκείνονς  έζήτει,  της 
είς  τον  τεκόντα  άπατης  τίύαβ&αι  προ&νμον μένος. 
άλλ'  έφ&ηύαν  εκείνοι  φνγεΐν  έκεΐ&εν,  και  είς  Ίΰαν- 
ρίαν   κατηντηΰαν.      έν&α    περιτνχόντες    τοντω    τω  ϋ 

»  Αέοντι,  νεανία  τνγχάνοντι,  βανανόω  το  έπιτηδεν- 
μα, την  τών  "Ρωμαίων  προμαντενονται  βαΰιλείαν. 
τον  δε  προς  την  οίκείαν  άφορώντος  τνχην,  άψεύτη- 

22* 


340  ιλβ.  XV.  Ο  ΑΡ.  III. 

κυΐαν  πάνυ  που  πόρρω  τοιαύτης  αρχής,  και  τοις 
εκείνων  διαπιβτούντος  χρηβμοΐς,  εκείνοι  ΰυμβήβε- 
6&αι  την  πρόρρηΰιν  άπιβχυρίξοντο  κραταιώς,  και 
άπητουν  αυτόν  δι  όρκου  πληροφορήΰαι  αυτούς,  οτε 
τύχοι  της  βαΰιλείας,  δούναι  ΰφίβιν  ο  αν  αίτηβωνται.  ί 
και  ος  όμνυβιν  ή  μην  της  βαβιλείας  τυχών  εντελή 
αυτών  ποιήΰαι  την  αί'τηΰιν,  6  μεν  ούν  ον  εΐ'ρηται 
τρόπον  της  των  ^Ρωμαίων  ηγεμονίας  έκράτηΰεν.  οί 
#£  τούτω  ταύτην  προμαντευβάμενοι  έ'νατον  ηδη  £τος 

Ρ1Ι104^?  αύταρχίας  άνυοντι  προ6ηλ%•ον  αύτώ,  και  ητουν  ίο 
Α  άποδούναι  αύτοΐς  της  προρρήΰεως  τον  μιΰ&όν.  και 
6  Λέων  έτοιμος  ην  προς  τούτο,  και  λέγειν  ηζίου  τί 
το  αίτούμενον.  και  η  βέβηλος  εκείνη  των  Ιουδαίων 
δυάς  "ούτε  πλούτον"  είπε  "δο&ήναι  ημιν  έζαιτού- 
με$α  ούτε  προς  δόξης  άναχ&ήναι  περιωπην  οϋ&'  ΐ5 
ετερόν  τι  των  της  βαΰιλείας  λαμπρών,  άλλ'  η  μόνον 
το  τα  τού  Ναζωραίου  και  της  αυτόν  τεκούΰης  περί- 
αιρε&ήναι  πάντο&εν  έκτυπώματαΓ    και  ος  αβέβαιος 

ΛνΐιΙΒ5ων  περί  την  πίβτιν,  ώβπερ  τι  των  είκαίων  και  ρά- 
6των  τούτο  ποιήΰαι  ΰυνέ&ετο,  και  τού  δεκάτου  άρτι  ^ 
ένιαυτού  της  αυτού  τυραννίδος  άρζάμενος  και  τού 
δεομαχεΐν  ηρζατο  και  μετά  φρικώδους  βρυχήματος 
κατά   των   ύεπτών   εικόνων   έχώρηβε,  και  διωγμόν 
Β  βαρύτατον  ήγειρε,  πολλούς  τε  άν&εΰτηκότας  τη  έζα- 
γίΰτω  γνώμη  αυτού  έκόλαΰε  και  μάρτυρας  άπειργά-  25  $ 
βάτο.    προς  δε  τοις  άλλοις  οϊς  κατά  τών  εύΰεβούν- 
των  είργάΰατο  και  τούτο   πεποίηκεν.    οίκος  ην  εν 
τη  καλούμενη  βαΰιλικη  £γγι<ΐτα  τών  Χαλκοπρατείων 
βαΰίλειος ,  εν  ω  καϊ  βίβλοι  της  τε  δύρα&εν  βοφίας 
και  της  εύγενεβτέρας  και  Νεωτέρας  πολλαι  έναπέ-  30 
κειντο.    ην  δ*  ούτος  ανέκαθεν   τού   προύχοντος    εν 
λόγοις  κατοικητήριον,  ον  οίκουμενικόν  έκάλουν  δι- 


ΧΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  III.  IV.  341 

δάύκαλον ,  ος  και  δώδεκα  εΐχεν  ετέρους  αννοικούν- 
τας  αντω ,  κάκείνονς  της  λογικής  παιδείας  μετέχον- 
τας κατά  το  ακρότατου,  τούτοις  καϊ  ΰιτήΰεις  άνεΐντο 
δημόΰιαι,  και  παρ'  αντοΐς  έφοίτων  οϊς  έ'μελε  λογικής 
5  παιδείας  και  γνώβεως,  ους  καϊ  6  βασιλεύων  ΰνμβού-  Ο 
λονς  εν  τοις  πρακτέοις  πεποίητο.  τούτονς  ονν  ει 
ελοι  καϊ  της  εαυτόν  ποιηβαιτο  γνώμης ,  έκρινε  το 
πάν  κατεργάΰαΰ&αι.  καϊ  τους  άνδρας  μ εταΰτειλάμ ε- 
νός την  περί  των  βεβαΰτών  εικόνων  γνφμην  αυτού 
ίο  την  πονηράν  αντοΐς  έκοινώβατο.  οί  <5«  οΰχ  ο6ον  ούχ 
ώμοδόξουν  αντω,  άλλα  καϊ  αυτόν  μεταΰτήόαι  της 
γνώμης  ταύτης  επεχείρονν  όλοΰχερώς,  πή  μεν  κατα- 
ψώντες  τον  &ήρα  τον  λεοντώννμον  και  κατεπάδον- 
τες  αντον  τά  ΰωτηρια,  πγ\  δ\  γενναιότερον  αντιβαί- 
νω νοντες  καϊ  διελέγχοντες  την  άβέβειαν.  6  <5ί  ώβεί 
άύπϊς  έβνε  τά  ώτα  και  φωνής  έπαδόντων  ουκ  ηκουεν 
ούδ'  έφαρμακεύετο  παρά  των  ΰοφών.  πολλάκις  ονν  τ> 
αντοΐς  προΰωμιληκώς  και  την  αντών  μετά&εΰιν  άπο- 
γνούς,  τονς  μεν  άφηκεν  εις  την  ΰφετέραν  πορεν&ή- 
2ο  ναι  διατριβήν,  τον  οίκον  εκείνον  δηλαδή  τον  βαϋί- 
λειον,  αυτός  δε  κελενΰας  ενπρηΰτον  ϋλην  ΰνναχ&ή- 
ναι  πολλην  και  πέριξ  τον  οίκον  τε&εΐΰαν  άναφ&ήναι 
ννκτός,  οντω  τόν  τε  οίκον  6νν  ταΐς  βίβλοις  και 
τονς  ΰοφονς  έκείνονς  άνδρας  καϊ  βεβαΰμίονς  κατέ- 
25  καν  6ε. 

Αιά  ταύτα  ο  της  πρεββντέρας  ' Ρώμης  τότε  την  4 
εκκληδίαν  Ι&ύνων  Γρηγόριος  της  προς  τόν  της  νέας 
'Ρωμης  προεδρεύοντα  καϊ  τονς  έκείνω  όμόφρονας 
άποΰτάς  κοινωνίας,  εκείνονς  μεν  ΰνν  τω  βαΰιλεΐΡΙΙί^ 
3ο  βννοδικω  κα%νπέβαλεν  άνα&έματι,  τονς  δε  μέχρι 
τότε  τγι  βαΰιλεία  κομιζομένονς  έκεΐ&εν  φόρονς  έπέΰχε, 
τοΓί?  Φράγγοις  βπειόάμενος'  ον  γαρ  το  ύ  των  'Ρωμαίων 


342  Ι-ΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  IV. 

γένους  οι  Φράγγοι,  άλλα  Γερμανικόν  έ&νος  τούτους 
είναι  φηΰι  την  ποικίλην  ιβτορίαν  ο  Καιβαρεύς  Προ- 
κόπιος βυνταξάμενος,  περί  τον  'Ρήνον  ποταμόν  και 
τον  *Ροδανόν  και  τάς  έκεΐβε  λίμνας  τιάλαι  κατωκη- 
μενον.  του  δε  Βελιβαρίου  βτρατηγούντος  ^Ρωμαίων  5 
επί  του  προτέρου  Ιουστινιανού  και  Γότ&οις  άντιπα- 
Καμωμένου  περί  ^Ιταλίας  και  των  εν  ταύτη  πόλεων 
και  της  'Ρωμης  αυτής,  παρά  γάρ  των  Γότ&ων  κατεί- 
χοντο,  τότε  και  τούτους  ίβτορεί  τή  Ιταλία  έπεμβα- 
Β  λειν.  τους  μέντοι  Γότ&ους  μη  οίους  τε  οντάς  και  ιό 
(Ρωμαίοις  και  Φράγγοις  άντικα&ίβταβ&αι  προς  τους 
Φράγγους  δέύ&αι  ύπονδάς  καϊ  τον  προς  εκείνους 
διαλύβαΰ&αι  πόλεμον,  παρακεχωρηκότας  αύτοΐς  των 
Γαλλίων,  οΰαιπερ  αύτοΐς  προΰεγένοντο.  και  την 
πρά\ιν  ταύτην  και  αυτόν  επιρρώϋαι  τον  Ίουΰτινια-  15 
νόν,  δεη&έντων  των  Φράγγων,  πραγματευόμενον  το 
μη  'Ρωμαίοις  πολεμοϋβι  προς  Γότ&ους  έναντιοΰΰ&αι 
ΙΙΙΰβτούς  Φράγγους ,  άλλ'  είναι  τα  προς  'Ρωμαίους  τού- 
τοις δια  την  έπίρρωβιν  φίλια.  κάντεϋ%εν  τους  Γερ- 
μανούς Μαβΰαλίαν  τε  την  Φωκαέων  άποικίαν  καϊ  20 
Ο  τα  επί  %αλάύύτι  χωρία  ΰχεΐν  άπαντα  καϊ  της  έκεϊ 
κρατήΰαι  &αλά66ης,  πολλά  δε  και  των  Βενετιών  κα- 
ταβχεΐν.  ούτως  ου  ν  οι  Φράγγοι  πεπληΰιακότες  τοις 
Ίταλοΐς  ού  διέλιπον  έκτοτε  επιόντες  τοις  έκεΐβε  'Ρω- 
μαίοις  και  τά  υπ*  αυτούς  ληιζόμενοι.  άποβτατήΰας 
ούν,  ως  εί'ρηται,  της  του  βαΰιλέως  υπακοής  6  πάπας 
Γρηγόριος  διά  την  εκείνου  κακοδοξίαν  τοΐς'Φράγ- 
γοις  έβπείΰατο,  πρότερον  πολλάκις  βπεύΰας  διά 
γραμμάτων  τον  Λέοντα  τής  μι6ο$εΐας  μετενεγκεΐν 
και  μεταπεΐΰαι  τάς  ιεράς  εικόνας  6εβάζε6&αι'    αλλ  3φ 

2  Προκόπιος]  ναηάαΐ.  Ι,  3,  ρ.  182,  Α.    ΟοΜΙι.  3,  33,  ρ. 
542,  Ό.  543,  Β. 


ΕΙΒ.  XV.  Ο  ΑΡ.  IV.  343 

εδόκει  σμηχειν  Αιθίοπα,  ου  μόνον  γαρ  ορθόν  ουδέν 
τι  έφρόνησεν ,  άλλα  καϊ  έκμανεις  κατά  των  ορθοδό- 
ξων πολλούς  έκόλασε  καϊ  ομολογίας  στεφάνων  ηξίω-Ό 
6ε.  τους  τ  ε  Καλαβρούς  καϊ  τους  Σικελούς  φόροις 
δ  νέοις  έβάρυνε,  κεφαλητίωνα  τελεΐν  κατά  τους  Ιου- 
δαίους δογματίσας  αυτούς  καϊ  τά  εν  αύτοΐς  τικτόμε- 
να  άρρενα  άπογράφεσθαι.  ηδη  δε  του  υιού  αυτού 
Κωνσταντίνου  τελούντος  εις  μείρακας,  ζεύγνυσιν 
αύτω  γαμετήν  θυγατέρα  Χαγάνου  του  των  ΣΙιυθών 
ίο  ηγεμονεύοντος,  βαπτίσας  αύτην  καϊ  όνομάσας  Είρή- 
νην.  ήτις  ού  συνυπηχθη  τη  του  ανδρός  κακοδοξία, 
άλλα  μυηθεΐσα  το  δόγμα  το  ευσεβές  Ζμεινεν  άμετά- 
τρεπτος.  σεισμού  δε  ΰυμβεβηκότος  ΰφοδροϋ  κατά 
το  Βυζάντιον  ναοί  τε  πολλοί  καϊ  οΐκίαι  συνέπεσον 
15  και  πλήθος  ανθρώπων  ΰυγκεχωΰτο  τοις  συμπτώμα-ρΐΐιοβ 
6 ιν.  οτε  καϊ  η  του  Αρκαδίου  στήλη  εν  τω  του  3η- ^ 
ρολόφου  κίονι  ιδρυμένη  κατέπεσε  καϊ  6  εν  τη  Χρυσή 
πόρτη  άνδριάς  τού  μεγάλου  Θεοδοσίου,  αλλά  μην  και 
τά  κατά  την  χέρσον  τείχη  της  πόλεως,  η  τε  τού  Νί- 
νο κομήδους  πόλις  καϊ  προς  ταύτη  η  Νίκαια  αί  μητρο- 
πόλεις αϊ  Βιθυνικαί.  την  γούν  των  τειχών  κατά- 
πτωσιν  6  τύραννος  Λέων  κέρδους  μελετησας  θέσθαι 
λαβην,  διεκηρυκεύσατο  προς  τον  δημον  της  πόλεως  ως 
"ύμεΐς  ούκ  αν  δυνηθείητε  ταχέως  άνεγεΐραι  τά  τείχη' 
25  άσύμφορον  δ'  ύμιν  επϊ  πολύ  μένειν  την  πόλιν  άτεί- 
χιστον.  διό  προστέτακται  παρ1  ημών  προσθήκην  εν 
τοις  δημοσίοις  φόροις  γενέσθαι  φόλλεις  είκοσι  καϊ 
τεσσάρας  έφ'  εκάστω  νομίσματι,  ίνα  τούτων  τώ  βα- 
σιλικω  ταμείω  παρεχομένων  τά  ύποκλάσαντα  τώνΒ 
30  τειχών  άνακαινισθώσιν  βξ  άναλωμάτων  βασιλικών!" 
έκτοτε  τοίνυν  καϊ  μέχρι  τούδε  η  εί'σπραζις  έπεκρά- 
τησεν  αύτη.     ούτως  ούν  επϊ  κακώ  της  πολιτείας  6 


344  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  IV.  ν. 

δείλαως  Λέων  βαβιλενύας  έτη  τέύΰαρα  προς  τοις 
εί'κοΰι  δυύεντερία  νούήύας  ά&λίως  την  ψνχήν  ε%η- 
ρενξατο. 

δ         Λιεδε%ατο  δε  την  των  'Ρωμαίων  αρχήν  μετά  της 
πατρικής  δνβΰεβείας  6  δνΰώννμος  εκείνον  νιος,  ον  * 
κατά  των  ΰεπτών  εικόνων  λνττήΰας  μόνον,  άλλα  και 
γοητείαις  προσκείμενος  και  ίερείων   άνατομαϊς   καϊ 

Ο  νεκνομαντείαις  και  άρρητοποιίαις  και  όλως  ονδενός 
κακόν  άπεχόμενος,  καϊ  ποικίλος  ων  την  κακίαν  καϊ 
ον  μονοειδής.    ον  γαρ  χριστιανός,  ονχ  "Ελλην,  ονκ  $, 
Ίονδαΐος  έτνγχανεν  ων,  αλλ'  ασεβείας  τις  κνκεών  Ι 
ΛνΐΙΙ87κ«&  οία  τά  Λιβνκά  θηρία  ιότόρηται  φύεΰθαι  εκ  μί-   \ 
ξεως  ετερογενών,  πολνειδή  καϊ  ύνμμικτα  την  Ιδέαν 
καϊ  την  θηριωδίαν  γεννώμενα '  δια  ταύτα  προς  πάν- 
των μεμίβητο.    καϊ  κατά  το  δεύτερον  έτος  της  τν- 
ραννίδος  αντον,  ον  γάρ  φαίην  αν  βαύιλείας,  εκΰτρα- 
τενΰας  κατά  Αράβων  και  εν  τω  θέματι  τον  Όψικίον 
γενόμενος,  ον  δη  δέματος  την  αρχήν  δ  γαμβρός  αν- 
τον περιέξωΰτο  ο  κονροπαλάτης  Άρτάβαΰδος,  επεβού- 

Όλενε  τούτω  δή  τω  οίκείω  γαμβρω.  οϊ  τε  γάρ  τον 
δήμον  καϊ  οι  της  γερονΰίας,  άλλα  μέντοι  και  το 
ατρατιωτικόν ,  απεχθανόμενοι  τω  Κωνβταντίνω ,  ώς 
εϊρηται,  τω  Λρταβάόδω  όρθοδό%ω  τνγχάνοντι  τήν 
βαβιλείαν  επεψηφίζοντο.  γνονς  τοίννν  τήν  επιβον- 
λήν  6  Άρτάβαΰδος,  και  διαλεχθείς  τω  λαω,  επιτίθε- 
ται τω  Κωνβταντίνω.  αλλ*  εφθη  διαφνγεΐν  6  Κο- 
πρώννμος  καϊ  εις  το  Άμόριον  προΰφνγεΐν,  και  δια- 
πεμφάμενος  προς  τον  τον  ανατολικού  ΰτρατηγόν  τον 
Λαγκηνόν  και  προς  τον  τού  Θρακηβίον  τον  Σιβι- 
νάκιον,  λαμπραΐς  νποβχέΰεΰι  πέπεικεν  αυτούς  6νμ- 
μαχήβαι  αντω.  εντεύθεν  εμφύλιοι  πόλεμοι  και  ύτί 
αλλήλων  οί  ^Ρωμαίοι  ίφθείροντο.     εκαβτοι  γάρ  τού 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  ν.  345 

ΰφετέρον    βαΰιλέως    άντείχοντο,    έπείπερ    άνερρηθη'ΡΙΙΙΟΙ 
ηδη  και  6  Άρτάβαβδος  βαΰιλενς.    κατά  δε  την  των 
πόλεων  βαΰιλενονΰαν  των  δημοβίων  οικονόμος  πραγ- 
μάτων παρά  τον  Κωνΰταντίνον  6  μάγιΰτρος  Θεοφά- 

5  νης  είάθη,  ος  τω  Άρταβάΰδω  προΰκείμενος  καϊ  γρα- 
φην  ε%  εκείνον  δεζάμενος  δημοΰία  θανεΐν  τον  Κων- 
ϋταντϊνον  εκήρνξε  καϊ  τον  Άρτάβαβδον  νπό  των 
ϋτρατενμάτων  αίρεθηναι  είς  βαύιλέα.  καϊ  όντως  6 
δήμος  της  πόλεως   είς  την  μεγάλην  έκκλυΰίαν  Ονν- 

ιο  αθροιΰθεις  τον  μεν  Κωνΰταντϊνον  άναθέματι  καθν- 
πέβαλον,  ενφημονν  δε  τον  'Λρτάβαβδον,  τοντοις 
αννενδοκονντος  καϊ  τον  πατριάρχον  Άναβταβίον. 
δεχθείς  δε  6  Άρτάβαβδος  καϊ  παρά  πάντων  βαΰιλενς 
άναγορενθείς,  αντίκα  τάς  ΰεβαΰμίας  εικόνας  παντα- 

ΐδ  χον    άνεύτήλωΰεν.      6    δε    πατριάρχης    Άναΰτάΰιος  Β 
διώμνντο  λέγειν  αντω  τον  Κοπρώννμον  οτι  6  Χρι- 
ΰτός  ονχ  νίός  εύτι  τον  θεον ,  άνθρωπος  δε    -ψιλός 
γεννηθείς  εκ  της  Μαρίας,  ως  εγώ  εκ  της  έμης  μητρός 
έτέχθην  Μαρίας,    εξελθόντος  ονν  της  μεγαλοπόλεως 

20  τον  Άρταβάβδον,  μάχαι  πάλιν  έγίνοντο.  6  δε  Κων- 
σταντίνος εκ  Χαλκηδόνος  περαιωθείς  την  πόλιν 
έπολιόρκει,  περί  τά  χερβαΐα  τείχη  βαλόμενος  χάρακα, 
προΰβαλών  δε  τοντω  και  ηττηθείς  6  Άρτάβαβδος 
της  πόλεως  εντός  ύννέκλειΰεν  εαντόν  και  τον  ταν- 

25  την  φρονρειΰθαι  ασφαλώς  επεμέλετο.    τον  δε  Κο- 
πρώννμον θαλαββοκρατονντος  καϊ   μη    έώντος   τάς 
φορτηγονς  όλκάδας  εν  τή  πόλει  καταίρειν,  λιμός  τον  ς 
εν  τανττι   επίεξεν,  ώύτε  πολλονς  εκ  τούτου  διόλλν-  Ο 
ΰθαι.    και  τον  τον  'Λρταβάΰδον  νίόν  Νικηταν  ΰνν- 

3ο  έΰχε  καϊ  πεδηβας  έδείκννεν  αντόν  τω  πατρί.  είτα 
προΰβαλών  αύθις  τη  πόλει  ταντης  εκράτηΰεν.  ο  δε 
Αρτάβαοδος  άποδράς  είς  φρονριόν  τι  τον  θέματος 


346  ΙΛΒ.  XV.  Ο  ΑΡ.  V.  VI. 

τού  Όψικίον  σννεκλεισεν  εαυτόν,  και  κατασχεθείς, 
πηρούται    τους   οφθαλμούς    σύν   τοις  δνσϊν  νίεσιν 
αντού.      των   δε    τω    Άρταβάσδω    σνμμαχησάντων 
πολλοί  άνηρέθησαν  παρά  τον  Κοπρωννμον,  καϊ  προ 
των  άλλων  Βακτάγ γιος  ο  πατρίκιος,  των  επισήμων  5 1 
άνήρ,    ον    την    γνναΐκα   μετά  πλείστονς    ένιαντονς 
Ό  εβίασεν  6  τύραννος  άπελθεΐν  εις  την  Χωράν,  ένθα 
εκείνος  έτεθαπτο,  καϊ  άνασκάψαι  τά  τον  ανδρός  αν~  Ι 
της  οστά  καϊ  δι    εαντης  άπενεγκεΐν  αντά  και  ρΐψαι 
εις   τά  Πελαγίον ,    ένθα    έρρίπτοντο    οι  κατάκριτοι.  10;• 
άμίλλης  δε  τελονμενης  ίππων,  τον  Άρτάβασδον  καϊ 

ν?11188τονς  παΐδας  αντον  εν  μέσω  τω  θεάτρω  διαγαγών 
έθριάμβενσεν.  άλλα  μην  καϊ  τον  πατριάρχην  Άνα- 
στάσιον  άπο  τον  /Ιιιππίον  είσαχθήναι  κελεύσας  όνω 
εφεζόμενον  αντιστρόφως,  ΐν'  ορά  προς  ονράν,  άτι-  ΐ5> 
μως  οντω  καϊ  αντον  έθριάμβενσεν,  πρότερον  δημο- 
σίως τνφθεντα,  ώστε  την  πρόρρησιν  τον  άοιδίμον 
πατριάρχον  Γερμανού  εις  έργον  εκβήναι.  όπισθεν 
γάρ  ποτέ  τον   είρημενον  πατριάρχον  βαδίζοντος  τον 

ΥΪΙΙΟ&Λναστασίον,  και  πατήσαντος  το  εκείνον  ώμόφορον,  20 
στραφείς    6    ιερός  Γερμανός    εφη  Κμή    σπεύδε '    το 
Αιίππιόν   σε    έκδέχεται".    ον   καϊ   μετά  την  άτιμον 
περιαγωγήν   ώς  όμόφρονά  οΐ   της    εκκλησίας    αύθις 
κρατεΐν  και  ίεράσθαι  παρακεχώρηκε. 
6  Των  Αράβων    δε   διαφερομένων   άλλήλοις    καϊ  2$ 

μάχαις  εμφνλίοις  άσχολονμενων ,   αδείας  λαβόμενος 
6  Κοπρώννμος  εκστρατεύει,  κατά  Σνρίας   και  λαμ-   Ι 
βάνει  την  Γερμανίκειαν.    σεισμού  δε  γενομενον  κατά  Ι 
Παλαιστίνην  καϊ  Σνρίαν  μεγίστον,  πολλοί  καϊ  έκ- 
κλησίαι  καϊ  μοναστών  κατεπεσον  καταγώγια  και  οι-  3*ί 
κίαι  και  μνριάδες  ανθρώπων  άπώλοντο.     άλλα  και 
Β  εκ  νόσων  φθορά  πολλή  των  ανθρώπων  σνμβέβηκε 


30 


Ι.ΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  VI.  347 

κατά  τε  Σικελίαν  και  Καλαβρίαν  και  καθ'  Ελλάδα 
καϊ  χήρας  ετέρας,  η  καϊ  εως  αυτού  τον  Βυζαντίου 
κατήντηΰε'  καϊ  τοΰούτον  ην  το  των  &νηΰκόντων 
πλήθος  ώς  μη  οίον  τε  είναι  τους  θνήΰκοντας  εκκο- 
5  μίζεβθαι'  διό  άμάξαις  αυτούς  κατά  πλείονας  έπιτι- 
θέντες  έζέφερον.  τω  μεντοι  Κοπρωνύμω  η  του  Χα- 
γάνον  θυγάτηρ  ετεκε  παΐδα,  ον  ώνόμαβε  Λέοντα  και 
ανηγόρευύε  βαβιλέα,  ΰτεφθέντα  δι*  Άναβταβίου  του 
δμοδοξούντος  αύτω  πατριάρχου,  έκράτηβε  δε  6  Κών- 
ο βταντΐνος  της  Θεοδοβιουπόλεως  καϊ  της  Μελιτηνης, 
όθεν  νπερφρονηΰας  ΰφοδρότερον  κατά  της  έκκληβίας 
καϊ  της  ορθοδόξου  πίΰτεως  επνευΰε,  δόγματα  εκτι- 
θέμενος, δι'  ών  τον  βυρφετώδη  ο^λον  ύπέβυρεν  Ο 
επεΰθαι  τω  αυτού  άβεβεβτάτω  φρονήματι.  τότε  καϊ 
.5  6  πατριάρχης  Άνΰτάόιος  άΰεβώς  της  εκκληβίας  κα- 
τορχηβάμενος  επί  χρόνους  εΐ'κοΰι  προς  τοις  τέτταρΰι 
κατέστρεψε  την  ζωήν.  ο  δε  Κοπρώνυμος  έπιβκόπων 
δμοφρόνων  αυτώ  πολλών  βυναγωγην  ποιηβάμενος, 
ών  κατηρχε  Θεοδόβιος  6  Έφέβου  καϊ  Παβτιλάς  6 
κ>  Πέργης,  δι'  αυτών  α  έβούλετο  έδογμάτιΰε,  μη  τίνος 
η  εκ  'Ρώμης  της  πρεύβυτέρας  η  εκ  τών  άλλων  παρόν- 
τος πατριαρχών ,  καϊ  την  τοιαύτην  βυνδρομην  τών 
άνιέρων  εκείνων  βυνοδον  οίκουμενικην  καλέΰαι  ουκ 
άπενάρκηΰε.  μεθ'  ών  εις  τον  εν  Βλαχέρναις  της  θεο-  ϋ 
τόκου  ναόν  άφικόμενος  καϊ  εν  τω  άμβωνι  άναβεβη- 
κώς  Κωνΰταντΐνόν  τίνα  μοναχόν,  έπίβκοπον  Συλαίου 
γενόμενον,  άναβιβάβας  έκει,  έξεφώνηβε  "Κωνσταν- 
τίνου οικουμενικού  πατριάρχου  πολλά  τά  ετη\  και 
μετ'  ολίγας  ημέρας  εν  τω  Φόρω  παραγενόμενος  ο 
τύραννος  ούτος  μετά  του  πατριάρχου  αυτού  και  τών 
όμογνωμονούντων  αύτω  έπιΰκόπων,  ενώπιον  παντός 
του    λαού   την   τών   βεπτών   εικόνων    προβκύνηβιν 


348  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  VI. 

άπηγόρενύαν,  είδωλο  λάτρας  τους  ταύτας  ΰεβομένονς 
καλέΰαντες,  καϊ  άνα&έματι  καδνπέβαλον  τον  τε  άοί- 
διμον  Γερμανόν  καϊ  τον  εκ  Κύπρον  Γεώργιον  πα- 
τριάρχην  της  Κωνΰταντίνον  γενόμενον  και  τον  με- 
ΡΙΙ109^«ν  έπϊ  ΰοφία  καϊ  αρετή  Ίωάννην  τον  Λαμαύκηνόν,  δ 

Α  ο<?   πολλάκις  τον   δεομάχον  ηλεγζε  τούτον   και   τον 
αντον  πατέρα  δι    επιστολών  άϋεβεΐν.    έκΰτρατεύϋας 
δε  κατά  Βουλγάρων  6  Κωνσταντίνος,  καϊ  βνμβαλών 
αντοΐς,    καϊ    πολλοί)*;  άποβαλών  ον    των  τυχόντων 
μόνον  Στρατιωτών,  άλλα  καϊ  των  έπιΰημων  και  6τρα-  κ 
\νΐΙΙ89  ταρχών,  με&'  ηττης  έπανέζενζεν.    ανέκαθεν  δε  χρι- 
ΰτιανοί  παρά  τοις  Άγαρηνοΐς  τους  των  δαΰμών  με~  < 
ταχειριζόμενοι   κώδικας,    ον    γάρ    οί'δαΰιν   άρι&μεΐν  Ι 
εκείνοι,   αλλ*   ούδε  γράφειν  ψήφονς  λεπτάς ,  τρίτα 
φημι  και  τέταρτα  και  όγδοα  και   δωδέκατα  και  τα  κ 
τούτων  ετι  λεπτότερα,  φ&όνω  τότε  την  τούτων  μετα- 
χείριβιν  έκωλύ&ηΰαν.    μη  δννη&έντων  δε  των   της 
"Αγαρ  δι9   έαντών  το  τοιούτον  άννειν  έργον,  αύθις 

Β  την  των  γραφών  τοντων  οίκονομίαν  ένεχειρίϋθηΰαν. 
6   μέντοι  δνΰώννμος  τύραννος  Άνδρέαν  τινά  μονά-  ύ 
χόν,  καλνβίτην  λεγόμενον,  όΰιον  άνδρα,  ελέγχοντα 
αυτόν  καϊ  άΰεβη  καλούντα,  και  άλλον  Ίονλιανόν  καϊ 
Ονάλεντα  μαΰτιξόμενον  εκτεινεν.     οι  Βούλγαροι  δε 
τους  αντών  αρχηγούς,  οϊ  εκ  ΰειράς  κατηγοντο  ηγε- 
μονικής,  άνελόντες  έτερον  εΐλοντο  μη  ττ}  ηγεμονία  25 
προσήκοντα,   Τελέτξην  καλούμενον.     επιΰτρατεύΰας 
δε  κατ9  αντών  δ  βαβιλενς  διά  τ  ε  γης  και  θαλάΰΰης, 
και  γενόμενος  κατά  την  Άγχίαλον,  κάκει  βνμβαλών 
αντοΐς,  τον  πολέμον  έ%  ώρας  πέμπτης  της  ημέρας 
εως  έβπέρας  επικρατήΰαντος ,  καϊ  πεΰόντων  πολλών  βο 
εκατέρωθεν,  όμως  μέντοι  νικα'  και  ο  μεν  τών  Βονλ- 

ογάρων  αρχηγός  άπέδρα,  φόνος  δε  πολύς  τών  βαρ- 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  VI.  VII.  349 

βάρων  εγένετο,  καϊ  ου  μείους  ελήφ&ηβαν  δοριάλω- 
τοι,  πολλοί  δε  καϊ  τω  βαβιλεί  προβεχώρηβαν.  κάν- 
τεύ&εν  επαρκείς  %ρίαμβον  επί  τ$  νίκη  κατηγαγεν, 
αυτός  μεν  πανοπλίτης  διιών  με&'    ώπλιβμένης  της 

5  βτρατιάς,  τους  δ'  αιχμαλώτους  δεβμίους  άγων,  τοις 
όπλοις  αυτού  την  νίκην,  άλλ'  ον  τή  &εία  δυνάμει 
επιγραφόμενος.  και  μετά  τον  δρίαμβον  τους  αιχμα- 
λώτους πάντας  άναιρε&ήναι  προβέταξεν. 

Γεγονε  δε  χειμών  εν  ταΐς  ημέραις  της  αύταρχίας  7 

]  αυτού  μέγας,  ώβτε  μη  μόνον  τους  ποταμούς  εκ  του 
ψύχους  κρυβταλλω&ήναι  διόλου,  άλλα  καϊ  αυτήν  την 
%άλαββαν  την  άρκτώαν  επί  βτάδια  πάνυ  πολλά  κίηΡίιιΐΰ 
τον  του  Στενού  πορ&μον  καϊ  τον  εκ  της  πόλεως 
προς  Χρυβόπολιν.  είτ'  αύ&ις  τω  κρυΰτάλλω  χιόνος 
επιπεβούβης,  κάκείνης  εκ  του  κρύους  βυμπιλη&είβης 
καϊ  κρυβταλλω&είβης ,  πεξοπορούντες  οί  άν&ρωποι 
διήεβαν  τον  πορ&μόν  τού  Στενού  καϊ  τον  εκ  της 
πόλεως  προς  Χρυβόπολιν,  άχδοφορούντά  τ  ε  υποζύ- 
για καϊ  βόες  άμαξας  ελκοντες  βύν  φόρτω  πολλω. 
τούτο  δε  καϊ  εν  ταΐς  άλλαις  δαλάββαις  τότε  γενε- 
β&αι  λέγεται,  είτα  τού  αέρος  δαλφ&έντος  διηρητο 
των  κρυβτάλλων  το  βυνεχες  καϊ  εις  τμήματα  δια- 
κέκοπτο.  πνεύμα  δε  πνεύΰαν  ά&ρόον  βφοδρόν  τε 
καϊ  βίαιον  ηλαυνε  δια  της  %αλάββης  τά  τμήματα 
ουδέν  άπεοικότα  βουνών  μεγάλων  η  νηβων  πολύ-  Β 
πλέΰρων  τινών'  οϊς  καϊ  ζώα  άγρια  τε  καϊ  χειροή&η 
βυνεπεπήγεβαν  πεδη%•έντα  τω  κρυΰτάλλω  καϊ  άπο~ 
ψύζαντα.  τούτων  των  κρυβτάλλων  τινά  τοις  παρά- 
λοις  τείχεβι  της  πόλεως  τη  βία  των  άνεμων  καθ' 
υδάτων  μετά  ρύμης  βφοδράς  κυλινδούμενα  ως  προβ- 
ηραττον,  κατέβαλον  εύ%ύς  τά  προβαραττόμενα,  καϊ 
ου  τά  τείχη  μόνον  ηρίπωντο,  άλλα  καϊ  οίκίαι  τού- 


350  ιίβ.  XV.  ΟΑΡ.  VII. 

τοις   πλεΐβται  ΰυγκατεύείοντο.     καϊ  αύχμός  δ9    έπϊ 
τούτον  πολύς  βυνέβη,  ώς  καί  τους  άενάους  ποτα- 
μούς ξηραν&ήναι  καϊ  τάς  πηγάς  τελείως  έπιλιπεΐν. 
ου  δ  εν  ά'  εκ  τούτων  έβελτιώ&η  ή   άΰύνετος  εκείνον 
ψυχή,  αλλά  τον  πατριάρχην  αυτού  προβκαλεΰάμενος  5 
Β  έψη  εν  άπορρήτοις  αύτω  "είπε  μοι,  ει  χριβτοτόκον 
την  Μαρίαν  καλούμεν,  τις  εκ  τούτου  έβται  βλάβη ;" 
ό  άε  αύτίκα  εις  ίκετείαν  έτράπετο  λέγων  "μη  τούτο 
άλλοτε  η  προς  άλλον  έκφήνης,  ω  βαΰιλεύ'  του  Νε-  Ι 
ΰτορίου  γάρ  έΰτι  το  εννόημα.     η  ουκ   οΐδας    όπως  ιφ 
εκείνος  παρά  πάΰης  Στηλιτεύεται  έκκληΰίας  πιΰτών 
και  άνα&έματι  κατακέκριται;"  6  δε  άνταπεκρίδη  αύ- 
τω   ότι  "ούχ    ώς  οϋτω  φρονών  εϊπον  τούτο,  άλλα 
μα&εΐν  έ&έλων  ήρώτηΰα".    ες  τοβούτον  δ'  έζηνέχ&η 
ΨΙΙΙ90&εομαχίας  ώς  καϊ  τά  των  αγίων  λείψανα  παραδιδό- 
ναι  πυρϊ  καϊ  το  άγιος  κελεύΰαι  μήτε  έπϊ  της  Θεοτό- 
κου λεγε6&αι  μήτε  μην  επί  τίνος  των  εύαρεΰτηΰάν- 
των  &εω,  αλλ*  ο  άπόϋτολος  Πέτρος  και  Παύλος  λέ-  | 
Ο  γειν  καϊ  6  μάρτυς  Γεώργιος  η  Θεόδωρος,  καϊ  επί  των 
λοιπών   ό^06ωί?.      της    δε   των    ανίερων    αρχιερέων  2$ 
Ουναγωγής,  περί  ης  ήδη  μοι  εΐρηται,  γραφή  τά  παρ 
αυτών  άΰεβώς  δογματι6&έντα  παραδιδόντων ,  τόμον 
βυνοδικόν  αυτά  καλέβας  6  άβεβέΰτατος  άπήτει  αρ- 
χιερείς τε  πάντας  καϊ  των  μοναζόντων  τους  διαβόη- 
τους έπ    αρετή  ταύτα  ύποΰημήναΰ&αι.     ει  γάρ  καϊ  25 
διωγμόν  κατά  τών  μοναχών   βαρύτατον   έ&ετο,  ώς 
μη  τίνα  ΰχεδον  εν  τχι  πόλει  περιλειφΰήναι  ή  τέως 
δημοβιενειν  μονάζοντα,   άλλ'   έτι  ήΰαν  πολλοί  κρυ- 
πτόμενοι  καϊ  έτεροι  της  πόλεως  έκτος   πεποιημένοι 
την  άβκηύιν.    06οι  μεν  ου  ν  φόβω,  της  εκείνου  &η-  30 
Ό  ριωδίας  ύπέκυπτον  καϊ  την  ά&εον  έκείνην  έβεβαίουν 
γραφήν,  ζην  είώντο  καϊ  άπα&εϊς  άφεΐντο,  όΰοι  δε  μη 


ΙιΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  VII.  351 

έπεί&οντο,  πικραΐς  κολάβεβι  και  βιαίοις  δανάτοις 
τον  ζην  εΰτερίΰκοντο.  ότε  και  6  μέγας  εν  άβκηταϊς 
καϊ  εν  ά&ληταΐς  περιβόητος  Στέφανος,  μη  πειβ&εϊς 
ον  εκείνος  έκάλει  τόμον  δέξαβ&αί  τε  καϊ  βεβαιώοαι, 

5  πολλά  πα&ών  τέλος  άνηρητο  άπηνώς,  καϊ  ΰνρόμενος 
εκ  της  τον  πραιτωρίον  είρκτης  άχρι  των  Πελαγίον 
εκεί  μετά  των  κατακρίτων  έρρίφη,  όπον  τέμενος  ην 
τον  μάρτνρος  Πελαγίον,  ο  κανελών  6  μιβό&εος  καϊ 
βό&ρον    όρυζας    βα%ντατον    εκεί    τονς    καταδίκονς 

ίο  ριπτεΐΰ&αι  προβ έταξε,    πολλονς  δε  και  ύών  εν  τέλει 
και  των  της  ΰνγκλήτον  βονλής  διά  την  τιμήν  των 
αγίων  εικόνων  έτιμωρήβατο,  καϊ  όρκον  εκ  Λαντωνρπιιι 
άπήτηβε  μη  τίνα  ΰέβας  νέμειν  ταϊς  δείαις  είκόϋιν,  Α 
αλλά  καϊ  εξ  αντον  τον  Κωνΰταντίνον,  ον  αντός  της 

ΐδ  εκκλησίας  προέΰτηΰε ,  τον  όρκον  τούτον  άπητηΰε, 
και  ος  εν  τω  άμβωνι  άναβάς  ώμοβε.  κατά  Βονλγά- 
ρων  δε  μετά  βτόλον  πολλον  έξελ&ών  είς  Άγχίαλον 
τάς  νηας  προΰώρμιβε,  καϊ  πνενΰαντος  άνέμον  6φο- 
δρον  Οννετρίβηααν  Οχεδόν  άπαοαι,  και  πλή&η  πολλά 

2ο  τον  τε  ναντικον  καϊ  τον  ΰτρατιωτικον  άπωλοντο  εν 
τοΓ§  νδαΰιν'  ο&εν  άπρακτος  έπανήλ&εν.  έκμαινόμε- 
νος  μέντοι  κατά  των  μοναχών,  ιππηλααίας  αγομένης 
εν  τω  &εάτρω,  πολλονς  αντών  καταΰχών  έ&ριάμ- 
βενύε  διά  τον  δεάτρον  περιαγαγών,  αύεμνα  εν  ταϊς 
χερβιν  κατέχοντας  γνναια.  καί  τινας  των  έπιβημων 
αρχόντων  τονς  μεν  φ&όνω  δι'  ωραιότητα  καϊ  ρωμα-  Β 
λεότητα,  τονς  δε  ότι  τάς  άρρητοποιίας  αντον  μοναχοΐς 
έξηγόρενον,  ανκοφαντηβας  ως  κατ9  αντον  βονλενο- 
μένονς,  δνο  μεν  των  επισημότερων  τάς  κεφάλας 
έξέτεμε,  τοις  δε  λο«τοίί?  έκκόψας  τά  όμματα  περι- 
γραπτοΐς  αντονς  όρίοις  βννέκλειβεν,  έν&α  κατ  ένιαν- 
τόν  πέμπων  εκατόν  βοννενροις  τ\κι%εν  εκαΰτον.  άλλα 


352  ιλβ.  XV.  ΟΑΡ.  VII.  VIII. 

καϊ  τον  παρ9  αύτον  προβληδέντα  πατριάρχην  τον 
Κωνβταντΐνον  ένϊ  των  αρχόντων  τούτων  βννομιλείν 
είπών  και  λέγειν  κατ9  αντον  καϊ  κατηγόρονς  τινάς 
εις  ελεγχον  αντον  παρεβκεύαβε'  καϊ  άρνονμένον 
Ο  εκείνον  όμόΰαι  τον  ς  κατηγόρονς  πεποίηκε.  τούτων  5 
#δ  γεγονότων  νπερόριος  6  πατριάρχης  έγ ενετό,  έτε- 
ρον δε  προεβάλετο  πατριάρχην  ό  τύραννος  έκτομίαν 
τινά  Νικήταν,  ούδ'  έ%  έλεν&έρων ,  αλλ9  εκ  δούλων 
ελκοντα  την  τον  γένονς  βειράν  ονδ'  άναγνώναι  δν- 
νάμενον'  ην  γαρ  περί  την  γνναικωνϊτιν  έβχολακώς.  ιο 

\νΠΙ9ΐθ^τ«  ζχ  της  νπερορίας  άχ&έντα  τον  Κωνβταντΐνον 
καϊ  άπηνέβτατα  αίκιβ&έντα,  ώς  μηδέ  βαδίζειν  δύνα- 
6&αι,  εις  την  μεγάλην  έκκληΰίαν  ώς  άχθος  τι  βαΰτα- 
ξόμενον  6  τύραννος  μετακομιΰ&ήναι  κεκέλενκε.  και 
τίνος  τα  κατ*  αντον  άναγινώΰκοντος  αίτιάματα,  παρ-  ι$| 
ονβία  πλήθονς  πολλον  επί  τούτω  ΰννα&ροιΟ&έντος, 
και  τον  νέον  πατριάρχον  Νικήτα  εν  τω  βννθρόνω 
Ό  κα&ημένον  καϊ  άκροωμένον  αντών ,  εκείνος  κατά 
κόρρης  έπαίετο  και  όντως  επί  πολύ  έμπαροινη&εις 
τέλος  αναθεματίζεται  καϊ  ψιλω&εϊς  την  κεφαλήν  καϊ  20 
τον  πώγωνα,  αλλά  μέντοι  καϊ  τάς  όφρύας,  καϊ  όνω 
έποχηθείς,  ιπποδρομίας  τελονμένης  εισάγεται  είς  το 
θέατρον,  άτίμως  θριαμβενόμενος  καϊ  έμπτνόμενος 
και  κόνει  παττόμενος.  επί  τούτοις  τινάς  των  αρχόν- 
των ΰτείλας  6  τύραννος  ηρώτηΰεν  αντον  τί  δοκεΐ^ 
αντω  περί  της  αντον  πίβτεως  καϊ  περί  της  βννόδον. 
ό  δε  έκμειλιββόμενος  την  εκείνον  ωμότητα  άπεκρί&η 
καϊ  καλώς  πιστεύειν  αυτόν  και  ακριβώς  δογματίόαι 
την  ΰύνοδον'  καϊ  ταύτα  ειπών  ό  τριβά&λιος  είς  το 
Κννηγιον  άπαχ&εϊς  άπετμη&η  την  κεφαλήν. 

ρ    119        Καθ9   εκάβτην  δε  τή  κατά  τών    εκκληΰιών  και 
Ατών  μοναΰτηρίων  μανία  προβετίθει  6  βέβηλος,  ακο- 


£ΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  VIII.  353 

λαΰτος  δε  ων  καϊ  τρεις  γυναίκας  ηγάγετο,  καϊ  έκ 
μεν  της  πρώτης  έβχε  παϊδα  τον  Λέοντα,  ον  και  τον 
της  βαβιλείας  ονόματος  κατηξίωόεν,  εκ  δε  των  άλλων 
Χριΰτοφόρον,  Νικηφόρον  τε  και  Νικηταν.  καϊ  τους 
5  μεν  δυο  Καίΰαρας  'έΰτεψε,  τον  δε  Νικηταν  έτίμηΟε 
νωβελίόΰιμον.  καϊ  τω  πρώτω  νίω  αντον  καϊ  βαΰι- 
λεΐ  ηγάγετο  γυναίκα  έ%  Ά&ηνών,  και  έμνηΰτεύΰατο 
ταύτην  αύτώ,  βτέψας  αυτήν  Ανγονύταν  και  καλέύας 
Είρηνην,  εξ  ης  ετεχ&η  τω  Λέοντι  παις  Κωνσταντί- 
νε νος  ονομασθείς,  αύθις  δε  6  Κοπρώννμος  μετά  6φό- 
δρα  πολλών  τριηρών  καϊ  δρομώνων  κατά  Βουλγάρων 
έζώρμηΰε,  βονλόμενος  διά  του  "Ιότρον  εις  Βονλγα-Β 
ρίαν  έμβαλεϊν.  είτα  δεδειλιακώς  άναζεϋζαι  διεμελέ- 
τα.  οί  Βούλγαροι  δε  δείΰαντες  πέμψαντες  προς  αν- 
15  τον  ΰπονδάς  θέόθαι  προς  είρηνην  έξήτηόαν,  και 
έΰπείβαντο  επϊ  όννθηκαις  του  μήτε  Βουλγάρους  τά 
"Ρωμαίων  ληίζεΰθαι  μήτε  μην  "Ρωμαίους  έπιέναι  κατά 
Βουλγάρων,  καϊ  έπι  τούτοις  έπανελήλνθε.  τίνες  δε 
των  Βουλγάρων  δώροις  νποβυρέντες  παρά  τούτον 
20  τον  αύτοκράτορος  εν  άπορρητοις  έδηλονν  αύτώ  τά 
τω  άρχοντι  υφών  βονλενόμενα'  οι  μεμηνύκαΰι  τω 
Κωνβταντίνω  οτι  βούλεται  6  ΰφέτερος  αρχηγός  λαόν 
έκπέμψαι  κατά  τίνος  των  "Ρωμαίων  χωρών,  ϊν  εκεί- 
θεν λείαν  κομίΰαιτο.  και  ος  καταβκόπονς  ΰτείλας,  ο 
25  οτε  ωρμηΰαν  εκ  Βονλγαρίας  οι  ληιΰόμενοι,  έτοιμος 
ων  αίφν ίδιον  έπεκδραμών  κατ  αυτών  τους  μεν  διέ- 
φθειρε, τους  δε  καϊ  έζώγρηΰε,  και  μετ  αίχμαλωΰίας 
πολλής  έπανέΰτρεψε,  και  πάλιν  ένοπλος  έθριάμβεν- 
6εν.  εΐτα  πολλάς  τριήρεις  έτοιμαβάμενος  κατά  Βονλ- 
8ο  γάρων  έκπέπομφε,  και  κατά  Μεβημβρίαν  γενομέναις 
ανταΐς  κλύδων  έκ  πνευμάτων  βιαίων  έμπεΰών  ΰχε- 
δόν  άπάΰας  κατέδνΰεν.    6  τών  Βουλγάρων  δε  άρχη- 

ΖΟΝΑΒΔ8    III.  23 


354  ιίβ.  XV.  ΟΑΡ.  VIII. 

γός  Τελεριχος  νποπτεύύας  νπό  τών  οικείων  μεμηνν- 
6&αι  τω  βαΰιλεΐ  τα  αντω  βονλενόμενα,  μη  είδώς  δε 
Ό  τίνες  νντοι,  καταόοφίζεται  την  τον  Κοπρωνύμον 
κουφότητα,  καϊ  έ%  αντον  μαν&άνει  το  άγνοούμενον. 
γράφει  γαρ  δι'  απορρήτων  βούλεΰ&αι  προΰελ&εΐν  5 
αντω,  καϊ  ήζίον  δηλώβαί  οι  εί'  τινας  έχει  φίλονς  εκ 
των  παρά  Βονλγάροις  ενόχων ,  IV  έκείνοις  &αρρή-  ' 
βειε  το  απόρρητον  καϊ  <3νν  εκείνοις  άφίκοιτο  προς 

λνΐΙΙ92  αυτόν,  ο  δε  παχύς,  ως  εοικεν,  ων  ον  βννήκε  το 
βκεμμα  το  βάρβαρον,  άλλ'  άνοήτως  τους  αντω  προΰ-  ίο 
κειμενονς  εν&νς  εζεκάλνψε.  καϊ  6  βάρβαρος  ύνλ- 
λαβών  αυτούς  ώμώς  άπα%άπαντας  καϊ  άπηνώς  διε- 
χρήΰατο.  καϊ  αν&ις  δε  κατά  Βονλγάρων  ο  αυτοκρά- 
τωρ ουτο^  το  λοίβ&ιον  εζεοτράτενΰε,  και  κατά  την 
εν  Θράκη  Άρκαδιούπολιν  ΰτρατοπεδενομενον  οί  πό-  ι&ι 

ΡΐΠΐ3#δ£  αντον  άπην&ράκωντο,  ο&εν  αντόν  λα/3ροί,  πνρε- 
τοϊ  και  φλογώδεις  ε%εκαιον,  ως  μηδέν  τούτων  μηδέ 
παρ9  ιατρών  επινοείσαι  άλεζημα.  εκεΐ&εν  έπι  κλί- 
νης φερόμενος  μέχρι  Σηλνβρίας  κατηντηΰεν,  ό&εν 
διά  τριήρονς  κεκόμιΰτο,  βοών  ως  "ζών  ετι  τω  πνρϊ  20 
παραδεδομαι'.  άρτι  δε  φ&άβας  εις  το  Στρογγύ- 
λον  τον  μεμε&νΰμένον  &είον  ζνρον  6  δείλαιος 
επειράΰ•η,  και  βιαίως  έκεΐ  τον  βίον  κατέΰτρεψε, 
χιλιάδας  τών  όρ&οδόζων  πολλάς  άνελών,  καϊ  μάλι- 
6τα  μοναΰτών,  καϊ  τά  τούτων  άβκητήρια  τά  μεν® 
πνρός  δεμένος  παρανάλωμα,  τά  δε  κανελών,  τά  δε 
κοινώΰας,  ώΰπερ  καϊ  την  τον  Ααλμάτον  λεγομενην 
μονήν ,  άρχαίαν  ονβαν  καϊ  τών  εν  Κωνβταντινον- 
πόλει  πρεββντέραν  παθών,  άφ'  ης  άπελάΰας  τονς 
μοναχούς  στρατιωτών  αυτήν  πεποίηκε  καταγώγιον.  30 
Β  ου  μόνον  δ\  κατά  τών  ζώντων  ελύττηΰεν,  άλλα  καϊ 
είς  τους  τον  Χριΰτον  μάρτνρας  καϊ  τους  άλλονς  αν- 


Ι,ΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  VIII.  IX.  355 

τω  εύαρεΰτήΰαντας  εμπαροινών  ούκ  έπαύετο,  μηδέν 
αυτούς  δύναΰ&αι  λέγων  καϊ  βυκίνην  έπικουρίαν  τάς 
τούτων  πρεΰβείας  άποκαλών ,  καϊ  τα  τούτων  άγια 
λείψανα  τα  μεν  άτίμως  καταχωννύς ,  τα  δε   ποιών 

5  υποβρύχια,  ένια  δε  καϊ  άποτεφρών,  ωΰπερ  καΐ  το 
της  πανευφήμου  μάρτυρος  Ευφημίας  άγων  ΰώμα. 
διττοί  δε  περί  τούτου  φέρονται  λόγοι '  6  μεν  γαρ 
πυρίκαυΰτον  αυτό  λέγειν  δόξαι  ποιήΰα6&αι  τον  μια- 
ρόν  εκείνον  Κοπρώνυμον,  κύνας  καϊ   όνους    αύτω 

ίο  βυνεμπρηΰαντα  καϊ  την  τέφραν  λικμήΰαντα,  μη  μεν- 
τοι  αύτω  είς  έργον  έκ/3ήνία  το  βούλευμα'    φ&ήναι  ο 
γαρ    τους   όρ&οδόζους   μα&όντας    το   βουλευόμενον 
άφελέΰ&αι  το  της  μάρτυρος  ύώμα  εκ  της  ύοροϋ  και 
μετα&εϊναι  αυτό,  έτερον  δε  νεκρόν  εν&εΐναι  αυτή, 

15  κάκεΐνον  παρά  του  άλιτηρίου  εκείνου  παραδο&ήναι 
πυρί'  6  δ'  έτερος  ού  καυ&ήναι,  καταποντω&ήναι  δε 
λέγει  το  ΰώμα  της  μάρτυρος  ΰύν  τη  λάρνακι '  την  δ} 
χάριτι  &εία  κυβερνωμένην  προβοκεϊλαι  τή  νήΰω 
Λήμνω,  και  υπό  των  εν  τή  νήΰω  πιΰτών  γνωβ&ει- 

20  ααν  κατατε&ήναι  εκεί,  επι  δε  Ειρήνης  καϊ  Κων- 
ΰταντίνου  αύ&ις  άνακομιβ&ήναι  είς  την  ύπερκειμέ- 
νην  των  πόλεων  έντίμως  καϊ  μεγαλοπρεπώς,  ο  μεν 
ούν  ούτως  αίΰχρώς  βιώΰας  ούτως  άπεβίω  βιαιότατα, 
ως  ίΰτόρηται,   μοναρχήόας  έτη  τριάκοντα  επί  τέΰ-τ> 

25  βαρΰι  καϊ  μηΰϊ  τριΰί,  τούτοις  καϊ  των  δύο  ένιαυτών 
Ουναρι&μου  μένων ,  ους  6  Άρτάβαΰδος  ήρζε  τούτου 
περιγενό  μένος. 

Έκράτηβε  δε  της  βασιλείας  6  τούτου  υιός  Λέων  9 
6  εκ  της  Χαζάρας  τεχ&είς,  νοΰών  την  αύτην  κάκεϊ- 
νος  άΰέβειαν,  εί  καϊ  κατ    αρχάς  εύΰεβεΐν  ύπεκρίνετο 
καϊ  τους  μοναχούς  τιμάν,  ώβτε  καί  τινας  τών  μονα- 
ΰτών  αρχιερείς  τότε  γενέ<5%•αι  εν  ταϊς  προβα&μιωτέ- 

23* 


356  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  IX. 

ραις  των  μητροπόλεων,  πολλά  δε  χρήματα  εν  τοις 
δημοβίοις  ενρών  ΰηβανροΐς ,  α  6  πατήρ  αντον  κα- 
κώς ΰννήγαγε  και  άπε&ηύανριΰε,  τούτοις  καταχρη- 
ύάμενος  εζενμενιΰατο  το  νπήκοον  καϊ  τή  έπιπλάβτω 
ΡΙίΐίΦεοόεβεία.     ά&ροιβ&έντες  ονν  οι  της  πόλεως,  κάκ  5 

^  των  δεμάτων  πολλοί  τιτονντο  χαριζόμενοι  δή%•εν  αν- 
τω  άναγορεν&ήναι  τον  νιον  αντον  Κωνΰταντΐνον. 
6  δε,  ει  τοντο  βονλονται,  όμόΰαι  αντονς  άπήτηβεν 
ώς  ον  δένονται  ποτέ  ατερ  αντον  καϊ  τον  νιον  αντον 
και  τον  σπέρματος  αντών  έτερον  βαΰιλέα.   καϊ  ώμο-  ίο 
ύαν   άπαντες,   ονχ    οι    της    ΰνγκλήτον    βονλής   καϊ   Ι 
οΓ  τον    βτρατενματος,  άλλα   και   6    δημώδης  όχλος 
και  έμποροι  καϊ  οϊ  των  έργαύτηρίων  προεύτήκεβαν 
και  έγγραφα  περί  τοντων  έζέ&εντο.    ταντα  μεν  ονν 
κατά  τήν  εκτην  ήμέραν  της  εβδομάδος  τον  ύωτηρίον  ιβ 
πά&ονς  τον  βωτήρος  γεγόναβι.    τω  δε  μεγάλω  6αβ- 
βάτω  τον  εαντον  άδελφόν  Ενδόκιμον  νωβελίΰβιμον 
6  βαύιλενς    προεβάλετο,    και   κατ    αντήν   τήν  τον 

Β  πάύχα  κνριακήν  εΰτεψε  τον  νιον  αντον,  τον  πα- 
τριάρχον  τήν  κατ  £$ος  πεποιηκότος  ενχήν.  τε&νη-  20 
κότος  δε  τον  πατριάρχον  Νικήτα  τον  έκτομίον,  ος 
ήν  προεδρενΰας  της  Κωνβταντινονπόλεως  ετη  τεΰ- 
ΰαρεβκαίδεκα,  χειροτονείται  πατριάρχης  Πανλος  ο 
Κνπριος,  άναγνώΰτης  ων  και  όρ&όδοζος. 

Ενρών  δε  τινας  των  έπιΰήμων  τον  παλατίον « 
ταΐς  %είαις  είκόΰι  προβκννηβιν  απονέμοντας,  τήν 
άλωπεκήν  άποδνς  τον  εντός  κρνπτόμενον  έδημο- 
ΰίενβε  λέοντα,  ωμότατα  τε  αντονς  αίκιϋάμενος  και 
δια  της  αγοράς  εν  άτίμω  πομπή  περιαγαγών,  πρό- 
τερον  ψιλώβας  αντονς  των  τριχών ,  όντως  εις  το  30 
πραιτώριον  έναπέ&ετο,    οττον  τίνες  αντών  και  τήν 

νψνχήν   τω  κνρίω   παρέ&εντο.     πέμπτον  δ1  άννβας 


υΒ.  χν.  οαρ.  ιχ.  χ.  357 

τής  ανταρχίας  ενιαντον  έτελεντηΰεν.  έραΰ&εϊς  γαρ 
τον  βτέμματος,  όπερ  6  Μαυρίκιος  τω  0•εω  εν  τή 
μεγάλη  έκκληΰία  άνέ&ετο,  καΐ  τοντο  λαβών  καϊ  τη 
κεφαλή  περιδεμένος,  εν&νς  έλήφ&η  βφοδρω  πνρετω, 

5  καϊ  ούτος  αντον  της  ζωής  νπεξήγαγε. 

Τον  δε  θανόντος  η  Λνγονότα  Ειρήνη  6νν  τω  10 
νίω    Κωνΰταντίνω    δέκατον    ενιαντον   τής   ηλικίας 
άννοντι  την  βαΰίλειον  αρχήν  διεδεξαντο.    ήΰαν  δε 
αμφω  των  βεβαβμίων   εικόνων   προΰκννηταί ,    αλλ9 

ίο  ονπω  τον  ς  πόδας  τη  βαύιλεία  βεβαίως  έρείΰαΰί  τί- 
νες αντοΐς  έπεβονλενύαν,  ίνα  τον  Καίΰαρα  Νικηφό- 
ρον  τον  τον  θανόντος   βαΰιλεως  Λέοντος   άδελφόν 
βαβιλενύωβι.    γνωύ&είβης  δε  τής  βννωμούίας,  τονς  Ό 
μεν  τής   έπιβονλής  μεταΰχόντας  αίκιύαμένη  ή  βαΰι- 

15  λϊς  καϊ  τήν  τρίχωβιν  αντοΐς  άπο&ρίζα6α  νπερορίαν 
τοντων  κατεψηφίΰατο ,  τονς  δε  τον  ανδρός  αντής 
άδελφονς  τονς  τε  Καίόαρας  και  τονς  νωβελιΰΰίμονς 
καρήναι  παραακενάΰαΰα  καϊ  ίερωΰννης  άζιω&ήναι 
καϊ   μεταδονναι  τω   λαω   των  άγιαόμάτων  έποίηύε 

2ο  κατά  τήν  έορτήν  τής  τον  βωτήρος  γεννήσεως,  εκεί- 
νη δ\  6νν  τω  νίω  προελήλν&ε  μετά  τής  6ννή&ονς 
τοί^  βαβιλενβι  δορνφορίας  καϊ  εν  τη  μεγάλη  εκκλη- 
ΰία γενομένη  το  ΰτέμμα,  ο  έκεΐ&εν  άφείλετο  δ  άνήρ 
αντής,  προόήνεγκε,  κόϋμω  πλείονι  τοντο  έπικοΰμή- 

25  0αΰα.    εβτειλε  δε  καϊ  κατά  των  Αράβων  ΰτράτενμα,Ρΐΐΐΐδ 
ίνα  άνακόπτη  τάς  εκείνων  έπιδρομάς.      έζελ&όντες  Α 
ονν  επϊ  λεηλαΰίαν  ^Αγαρηνοϊ  6νναντώνται  παρά  τής 
ΰταλείύης    Ρωμαϊκής    βτρατιάς,    καϊ   τρέπονται   καϊ 
αναιρούνται  πολλοί,     έν  δέ  γε  τη  Θράκη  κατά  το 

30  Μακρόν  τείχος  τότε  τις  όρνττων  λάρνακι  έντνγχάνει 
λιδίνη  άν&ρώπον  φερονΰη  νεκρόν  καϊ  γράμματα 
έγκεκολαμμένα  έχονΰη  λέγοντα  " Χριστός  μέλλει  γεν 


358  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  χ. 

νάβθαι  εκ  παρθένου,  και  πιβτεύω  εις  αυτόν '  έπι  δε 
Κωνσταντίνου   καϊ   Ειρήνης   των   βαβιλέων   πάλιν, 
ήλιε,  όψει  με."    βουληθεΐβα  μέντοι  ή  βαΰιλις  Ειρήνη 
γυναίκα  μνηΰτεύΰαβθαι  τω   υιώ,  έπεμψε  προς  Κά- 
ρουλον  τον  ρήγα  των  Φράγγων,  την  εκείνου  παΐδα  5 
"ννΐΙΙ94τϋ5  οίκείω  μνωμενη  παιδί,    είτα  το  τοιούτον  κήδος 
Β  καταλιπούβα  δια  φόβον  και  φιλαρχίαν,  ίνα  μη  δύ- 
ναμιν  6  υίος  αυτής  περιβάληται  την  των  Φράγγων 
δια  τήν  άγχιΰτείαν,  ε%   έώας  ήνεγκε  κόρην'    ην  οί 
μεν  εκ  του  των  Άρμενιακών  δέματος  λέγουΰιν,  ετε-  ίο 
ροι  δ     εκ  Παφ λαγόνων,   όύΰαν  του  έπι  έλεημοβύντ] 
διαβόητου    Φιλάρετου    θυγάτριον ,    καϊ    ταύτην    τώ 
Κωνΰταντίνω  βυνέζευζεν  ακοντι  καϊ  τον  γάμον  αυ- 
τής άποΰτέργοντι,  ότι  τήν  του  Καρούλου  παϊδα  εκ- 
τόπως  άγαγέΰθαι  έβούλετο.    Ααρών  δε  6  των  Άρά-  15 
βων  αρχηγός  κατά  "Ρωμαίων  ΰτρατευβας  μέχρι  Χρυ- 
Οοπόλεως   ήλθεν.      6    δε   Κωνΰταντΐνος   ΰτράτευμα 
πέμψας  τήν  λίμνην  Βανής  δι'   αυτού  κατέύχε'  και  .Μ 
τούτο    μαθόντες    οί  "Άραβες   ϋπείααβθαι   *Ρωμαίοις 
ψ,ήοαντο.    απελθόντες  ούν  οι  των  κοινών  διοικηταϊ  20 
Ο  προς  τον  Ααρών,  ίνα  ΰυνθήκας  ποιήύωβι,  καϊ  μή 
φροντίααντες  πρότερον  ομήρους  των  παρ1  έκείνοις 
αναγκαίων  λαβείν,  κατεΰχέθηύαν  παρ'  αυτού  καϊ  εν 
πέδαις  καθείρχθηΰαν.    όθεν  βιασθέντες  οι  κρατούν- 
τες δια  τους  άρχοντας  έΰπείΰαντο,  ΰυνθέμενοι  φό-  25 
ρους  διδόναι  τοις  "Αραψιν.    οί  μεν  ουν  έπι  τοιαύταις 
ΰυνθήκαις  άνέζευ%αν.    ή  δε  βαβίλιΰβα  Έλπίδιον  τον 
πατρίκιον   ότρατηγόν  Σικελίας  προεχειρίΰατο'    είτα 
μαθούΰα  ότι  τα  των  Καιΰάρων  φρονεί,  έβτειλε  τους 
άδοντας  εκείθεν  αυτόν,    των  δε  Σικελιωτών  μή  πα-  30 
ραχωρηόάντων  τοις    ϋταλεϊβι  λαβείν  τον  Έλπίδιον, 
ή  Ειρήνη  θυμώ  ληφθεΐβα  την  εκείνου  γυναίκα  και 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  Χ.  XI.  359 

τονς  παΐδας  μαβτίζαβα  καϊ  των  τριχών  άφελομένη 
εν  τω  πραιτωρίω  κα&εΐρξε'  κατ*  εκείνον  δ'  έκπέ-γ) 
πομφέ  ύτράτενμα,  εννονχον  αντοΐς  επιΰτήΰαΰα  των 
πιβτοτάτων  αυτή.  πολέμων  δε  ΰννεχών  γενομένων, 
3  τρέπεται  6  Έλπίδιος  καϊ  άπέδρα  εις  Άφρικην  και 
τοις  "Αραψι  προΰεχώρηβεν.  οι  δε  τούτον  δεξάμε- 
νοι  βαβιλικην  ταινίαν  αντω  περιε&εντο,  και  ως  βα- 
ΰιλενς  αύτοΐς  άνηγόρεντο,  ει  και  μηδέν  αντω  κατά 
ΰκοπόν  προεχωρηΰε.  της  δε  περί  των  Αράβων  φρον- 

ιο  τίδος  άπαλλαγεΐΰα  δια  την  είρηνην  η  βαΟιλϊς  έζήλ&ε 
6νν  τω  νίω  κατά  Θράκην,  δνναμίν  τ  ε  πολλην  έπι- 
ΰνρομενη  καϊ  όργανα  μονόικά,  καϊ  άπελ&ονΰα  εις 
Βερόην  και  το  εν  αντή  φρονριον  άνοικοδομήΰαύα 
καϊ  Είρηνόπολιν  αντο  όνομάϋαϋα,  άλλα  μην  καϊ  την 

15  Αγ%ίαλον  δειμαμενη  καϊ  ε'ως  Φιλιππονπόλεως  προ-ριιιι$ 
ελ&ονΰα,  νπέΰτρεψε.  Α 

Τον  δε  πατριάρχον  Πανλον  νοΰήΰαντος  και  της  11 
εκκληΰίας  νποχωρήΰαντος  καϊ  άποκαρέντος,  η  βαΰι- 
λϊς  μετά  τον  νίον  αντης  προΰήλ&εν  αντω,  αιτιώμε- 

*>  νοι  αντον  της  νποχωρηϋεως.  6  δε  "εί&ε"  είπε  ' μη- 
δέ την  άρχην  επί  τον  δρόνον  της  άρχιερωΰννης 
έκά&ιύα,  της  έκκληΰίας  τνραννονμενης  και  ΰχίΰμα- 
τος  οντος  μεΰον  αντης  καϊ  των  άλλων  καθολικών 
&ρόνων!'  είτ    αν%•ις  εκ  της  βνγκλήτον  λογάδας  άπέ- 

25  ΰτειλεν,  ερωτώΰα  ο,τι  αν  εις  δέον  οίκονομη&είη.    6 

δε  άπεκρίνατο  ως  "ει  μη  διά  ΰννόδον  καθολικής  το 

βφάλμα  διορδωδη  και  των  έκκληβιών  προβαίη  ενω- 

6ις,  ονκ  ϋβτιν  ημιν  όωτηρία.     και  οι  ΰνγκλητικοί,  Β 

δια  τι  ονν"    είπον  "αντός    έν   τω    χειροτονεΐΰ&αι 

3ο  ύννέ&ον  τάς  εικόνας  μη  προύκννεΐν ; "  6  #ε  άντεπη- 
γαγε  "διά  την  των  κρατούντων  μανίαν  καϊ  την  νμε- 
τεραν  άπήνειαν.    άλλα  και  διά  τοντο  %•ρηνώ  και  διά 


360  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XI. 

μετανοίας  προς  τονς  οίκτιρμονς  κατέφνγον  τον  θεού, 
δεόμενος  μη  ως  άρχιερενς  κρι&ήναιΓ  6  μεν  ονν  εν 
τούτοις  τον  βίον  κατέλνσεν.  οί  #£  κρατούντες  τον 
άοίδιμον  Ταράσιον  άσηκρήτις  οντά  πατριάρχην  προ- 
\νΐΙΙ95  εχειρίζοντο ,  κα\  ο  λαός  άπας  έπεψηφίζετο.  6  δε  5  | 
άνένενε,  μη  δύνασ&αι  λέγων  προστηναι  της  εκκλη- 
σίας άπεσχισμένης  των  λοιπών  τνγχανούσης  εκκλη- 

0  υιών  καϊ  νπ'  εκείνων  υποβαλλομένης  τω  άνα&έματι. 
έγκειμένων  δε  καϊ  των  βασ ιλέων  καϊ  τού  λαον,  "ει 
σνντί&εσθε  είπε  "<7ι;ϊ/οάοι/  οίκονμενικήν  ά&ροισ&ή-  ίο 
ναι  και  των  εκκλησιών  γενήσεσ&αι  ενωσιν,  δένομαι 
και  αντός  την  προχείριΰιν."  ΰυν&εμένων  δε  προς 
τούτο  πάντων,  έχειροτονή&η  6  θειος  Ταράσιος,  καϊ 
Στέλλει  αντός  τε  καϊ  οί  κρατούντες  εί'ς  τε  την  πρε- 
σβντέραν  'Ρώμην,  Αδριανού  εν  αύτη  προεδρεύοντος,  ΐδ 
καϊ  εις  τους  λο^οι)^  πατριάρχας,  ξητούντες  σταλήναί 
τινας  παρ'  αυτών  τονς  επί  τη  σννόδω  παρονσιάσον- 
τας'  καϊ  παρά  πάντων  εστάλησαν,  άθροισθέντων  δε 
και  τών  λοιπών  αρχιερέων  καϊ  μοναχών  εν  Νίκαια 

Τ>  της  Βιθννίας  καϊ   6    πατριάρχης    εξήλθε   Ταράσιος,  20 
και  ΰννέΰτη  εκεί  οίκονμενική  σύνοδος  εβδόμη,  καϊ 
έκνρώθη  τάς  σεπτάς  εικόνας  καϊ  προσκννεΐσθαι  καϊ 
σεβάζεσθαι,  άναθέματι  δε  κατεκρίθησαν  καϊ  οι  τρεις 
οι  της  εν  Κωνσταντινονπόλει  προεδρεύσαντες  εκκλη- 
σίας, ο  τε  Αναστάσιος   καϊ  6  Κωνσταντίνος  καϊ  δ  25 
Νικήτας,    και    τόμω   τα    τη    ιερά    σννόδω    δόζαν- 
τα  ενεγράφησαν,  εκ  δε  Νικαίας  εις  την  τών  πόλεων 
βασιλεύονσαν  ενδημήσαντες  οι  της  σννόδον  και  εν 
τοις  βασιλείοις  γενόμενοι,    προκαθημένων  καϊ  τών 
βασιλενόντων ,  εις  έπήκοον  πάντων  τον  τόμον  αν-  3ο 
έγνωσαν '    ος  καϊ  παρά  τών  κρατούντων  κεκύρωτο 
νποσημηναμένων  αυτόν,  καϊ  οντω  τα  ιερά  έκτνπώ- 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XI.  361 

ματα  εν  τοις  δείοις  ναοΐς  άνεβτήλωντο,  καϊ  αϊ  έκ- 
κληβίαι   άπαβαι   ήνωντο.     τά  μεν  ονν  μέχρι  τούδεΈΙΙΙΠ 
παρά  τής  βαύιλίββης  καϊ  των  αύτη  προΰωκειωμένων 


τά   της   βασιλείας    Ιδύνοντο.    ήδη   δε   τον   μείρακα 
5  παρελάΰας  6  βαύιλεύς  Κωνσταντίνος  καϊ  εις  νεανίαν 
τελεΐν  ήργμένος,  είκούαέτης  γάρ  ην,  καϊ  ορών  άπαν- 
τα παρά  της  μητρός  οίκονομούμενα,  καϊ  Σταυράκιον 
τον  πατρίκιον  καϊ  λογοδέτην  τά  πάντα  δυνάμενον, 
εαυτόν  δε  μηδενός  άξιούμενον  λόγου,  ήχδετο,  καϊ 
Ι  ίο  μετά  τίνων  των  τε  της  ΰυγκλήτου  βου'λής  καϊ  των 
ύπηρετουμένων  αύτω  έμελέτηβε  τον  Σταυράκιον  της 
αρχής  καδελείν  καϊ  ποιήόαΰδαι   ύπερόριον.     γνω- 
βδέντος  δε  του  βουλεύματος,  τους  μεν  του  βαβιλέως 
δεράποντας  τους  αύτω  Συμμετέχοντας  τύψαβα  παν- 
ί 15  τας  καϊ  ψιλώύαβα  των  τριχών  η  βαΰίλιΰΰα  άλλους 
άλλη  εζώριβε,  τους  δ'  εκ  της  ΰυγκλητου  ατιμία  πε-Β 
ριβαλοϋβα  τους  μεν  άπροΐτους  τών  ιδίων  οίκων  εί- 
ναι κεκέλευκε,  τών  δε  και  ύπερορίαν  κατεψηφίβατο. 
αλλά  μην  και  τον  υίόν  αϊκιΰαμένη  καϊ  λοιδορηβαμέ- 
20  νη  προϊέναι  κεκώλυκε.    τά  δε  στρατεύματα  όμνύειν 
ηνάγκαζε  μη  δέξαβδαι  τον  υίόν  αυτής  εις    αύταρ- 
χίαν,  ζώβης  εκείνης,    καϊ  οι  μεν  άλλοι  καϊ  άκοντες 
ώμνυον,    οι  #έ   του  δέματος  τών  Άρμενιακών  ούχ 
υπέκυψαν ,  άλλα  και  βαΰιλέα  γινώύκειν  εϊπον   τον 
25  Κωνΰταντϊνον,  καϊ  προ  της  μητρός  ε%  αρχής  άνηγο- 
ρευμένον,  καϊ  οϋτως  αύδις  αυτόν  ήδελον  εύφημεΐ- 
βδαι.    ταύτα  ή  Ειρήνη  μαδούσα  εβτειλε  τον  βπαδά- 
ριον  ^Αλέ\ιον  και  δρουγγάριον  τής  βίγλας  τον  Μω- 
ΰηλέ,  ΐν'  αυτούς  εις  το  αυτής  μετάδηται  δέλημα.  οι  Ο 
3ο  <5$  τον  μεν  ΰτρατηγόν  εαυτών  ΰυνέβχον  υπό  φρου- 
ράν,  τον  δε  Μωΰηλε  άρχοντα  του  δέματος  εϊλοντο 
και  μόνον  τον  ΚωνΟταντινον  εύφήμηΰαν  αύτοκρά- 


362  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XI.  XII. 

τορα.  εντεύθεν  όρμηθέντες  καϊ  οι  τών  άλλων  δε- 
μάτων μόνον  τον  Κωνΰταντΐνον  άνηγόρενον  βαβι- 
λέα,  και  άθροιΰθέντες  κοινή  εκείνον  μόνον  άνεκή- 
ρνττον  αυτοκράτορα,  δείΰαβα  δε  την  των  ταγμάτων 
όμόνοιαν  ή  Ειρήνη  προήνεγκε  τον  ν  ιόν.    6  #έ  αν-  5. 

νΐΙ119&τίκα  τον  Στανράκιον  αίκιβάμενος  καϊ  τους  εντιμότε- 
ρους των  θεραπόντων  των   μητρικών   ύπερώριΰεν, 
αυτήν  δε  την  μητέρα  των  βαΰιλείων  έντίμως  κατα- 
ΐ>  γαγών  εις  τον  οίκον  αυτής,  ον  έν  τοις  Ελευθερίου 

έδείματο,  διάγειν  εκελευύε.  -Μ 

12  Και  τα  μεν  οϋτως  εΰχον.  έμπρηΰμού  δε  ΰυμ- 
βάντος,  6  μέγας  τρίκλινος  των  ιερών  ανακτόρων  6 
Θωμαΐτης  λεγόμενος  £ργον  γέγονε  του  πυρός,  ότε 
λέγεται  καυθήναι  καϊ  τα  ΰχεδιάΰματα  της  έζηγήβεως 
της  θείας  γραφής,  α  ο  χρυβούς  την  γλώτταν  ΰυνε-  15  Ι 
γράψατο  Ιωάννης,  έκεΐΰέ  που  άποκείμενα.  6  δέ  γε. 
βαβιλεύς  Κωνβταντινος  κατά  Βουλγάρων  εζεΰτρά- 
τευΰε,  του  Καρδάμου  του  έθνους  άρχηγετοϋντος' 
μικρας  δε  προββολής  γενομένης  άμφοϊν  τοΐν  άντι- 
θέτοιν  μεροϊν  δειλία  ένέΰκηψε.  καϊ  6  μεν  βαΰιλευς  20  | 
επανέζευζεν  εις  την  μεγαλόπολιν,  οί  δε  Βούλγαροι 

Ρ III \%είς  τα  ήθη  τα  εαυτών,  άλλα  καϊ  κατά  Αράβων  όρ- 
Α  μήύας  ουδέν  τι  λόγου  ά%ιον  ήνυΰε.  παρακληθεϊς  δε 
υπό  τής  μητρός  και  τών  έν  τέλει  τινών  αύθις  ανά- 
γει ταύτην  εις  τα  βαύίλεια,  καϊ  έαυτώ  ΰυνευφημεϊ-  & 
6θαι  παραχωρεί ,  καϊ  πάντα  μεν  τα  τών  θεμάτων 
τάγματα  έδέξαντο  την  τής  ΕΙρήνης  αύθις  άνάρρηβιν, 
οί  ό*έ  του  θέματος  τών  Άρμενιακών  άντέπιπτόν  τε 
και  έΰταόίαζον,  καϊ  έπεκαλοϋντο  τον  πρώην  αυτών, 
ως  εί'ρηται ,  ύτρατηγήβαντα  Άλέξιον  τον  Μωΰηλέ.  3ο 
εφθη  γαρ  6  βαΰιλεύς  εκείθεν  μεταπεμψάμενος,  καϊ 
τιμήΰας  πατρίκιον  είχε  μεθ'  εαυτού,  φήμης  έπικρα- 


υΒ.  χν.  οαρ.  χιι.  363 

τούσης  μέλλειν  βασιλεύσαι  τον  άνδρα,  διά  ταύτην 
τοίνυν,  καϊ  οτι  παρά  τών  στασιαζόντων  έπεκαλεΐτο, 
δείσας  6  βασιλεύς,  κα&εΐρζεν  εν  τω  πραιτωρίω  αυ- 
τόν ,   τνψας  πρότερον  καϊ  την  κόμην  περιελών.    τον  Β 

5  #£  των  Βουλγάρων  άρχηγετοϋντος  ώρμηκότος  κατά 
της  Ρωμαϊκής  επικρατείας,  άσυντάκτως  6  βασιλεύς 
αύτω  έπελ&ών  ηττάται,  καϊ  πλή&ος  πολύ  στρατευο- 
μένων άπόλλυσιν,  αλλά  μην  καϊ  των  μεγιστάνων 
πολλούς,   αϊ  δε  στρατιωτικοί  συντάξεις  ά&ροισ%•εΐσαι 

ίο  κατά  την  μεγαλόπολιν  έβουλεύοντο  βασιλεύσαι  τον 
από  Καισάρων  Νικηφόρον  τον  του  Κωνσταντίνου 
πατράδελφον.  αλλά  το  σκέμμα  ουκ  ελα&ε'  διό  αυ- 
τός μεν  6  Νικηφόρος  έξεκόπη  τά  όμματα '  6  δε  γε 
Χριστόφορος   καϊ   6   Νικήτας   6  "Λν&ιμός   τ  ε   καϊ  6 

15  Ευδόκιμος  των  γλωσσών  υπέστησαν  έκτομην.    αλλά 
καϊ  τον  Μωβηλε  τον  Άλέξιον  6  βασιλεύς  έξετύφλω- 
6 εν,  υπο&ήκαις  ταύτα  μητρικαΐς  έργασάμενος.    οι  δε  Ο 
του  δέματος  των  Άρμενιακών  την  του  Αλεξίου  μα- 
%-όντες  τύφλωσιν,  τον  αφέτερον    ΰτρατηγόν  εποίη- 

2ο  ααν  εμφρουρον.  ην  δ'  ούτος  6  Καμουλιανός  6  πα- 
τρίκιος, ως  ούν  άνηνέχ%•η  τούτο  τω  βασιλεΐ,  στέλλει 
κατ  αυτών  βύν  δυνάμει  ΚωνΟταντϊνον  τον  Άρτα- 
σηραν  και  τον  Χρνσόχειρα,  ΰτρατηγόν  των  Βουκελ- 
λαρίων  τυγχάνοντα.    και  κροτη&έντος  πολέμου  πολ- 

25  λοι  μεν  επεΰον  άμφοτέρω&εν,  τρέπονται  δε  οι  βασι- 
λικοί, καϊ  άμφοΐν  ξωγρη&έντων  των  στρατηγών,  ους 
οΓ  Άρμενιακοι  αύτίκα  έτύφλωσαν.  είτα  6  κρατών 
αυτός  κατ  αυτών  εξεστράτευσε  και  χειρούται  αυ- 
τούς, και  τους  μεν  προύχοντας  αναιρεί,  τοις  δε  λοι- 

30  ποΐς  δημεύσει  τών  υπαρχόντων  έπιτετίμηκε.  χίλιους 
δ\  τών  εκ  της  αυτών  μητροπόλεως  δεσμησας  καϊ  ες 
την  μεγαλόπολιν  ένεγκών,  τάς  όψεις  τε  σφών  καταστί-  Τ> 


364  ιλβ.  XV.  ΟΑΡ.  XII.  XIII. 

κτους  ποιήΰας  εν  γράμμαβι,  μέλανος  εγχεομένου  τοις 
ϋτίγμαβιν'  έλεγε  δε  ή  γραφή  "Άρμενιακός  επίβου- 
λος διέΰπειρε  τούτους  έν  Σικελία  και  εν  άλλαις  νή- 
6οιςΓ  την  ό'  εαυτού  γυναίκα  Μαρίαν  άποΰτέρξας  6 
βαΰιλεύς  άποκαρήναι  ταύτην  έζεβιάΰατο,  ΰυμβουλη,  5 
ώς  λέγεται,  της  μητρός  αυτού,  ϊν'  υπό  πάντων  μι- 
6η%•είη  και  εις  αυτήν  ή  της  βασιλείας  άντιπεριενε- 
χ&είη  διοίκηΰις.  καν  γαρ  ΰυνήν  τω  υίω  περί  τα, 
ανάκτορα,  άλλ'  ου  ΰυμμετεΐχε  της  εξουΰίας,  μόνης 
δε  γε  της  ευφημίας,  λίαν  δ1   ενόΰει   το   φίλαρχον.  ίο 

\νΐΙΙ97  μεταμφιαβαμένης  ούν  της  του  κρατούντος  βυμβίου 
καϊ  περιβαλομένης  άκούΰης  αντί  της  βαόιλείου  ΰτο- 

ΡΠ119λ%  μοναζοΰΰης  άμφια  μέλανα,  Θεοδότην  τινά  κου- 
Α  βικουλαρέαν    εκείνος   ήγάγετο ,  Αυγού" ΰταν    ΰτέψας 
αυτήν,    καϊ  κατά   της  'Λράβων  επιΰτρατεύόας   τρό-  15 
παιον  ΐΰτηΰι.  του  μέντοι  Καρδάμου,  ον  6  λόγος  των 
Βουλγάρων  έγνώριΰεν  άρχηγόν,  φόρους  απαιτούντος 
αύτω   τελεϊβ&αι   παρά  'Ρωμαίων,    και  περί  τούτων 
διαπεμψαμένου  προς  τον  κρατούντα,  ή  την  Θράκην 
άχρι  της  πόλεως  άπειλοϋντος  ληί6αΰ&αι,  εκείνος  κό-  20 
προν  υποζυγίων  τω  βαρβάρω  άπέότειλεν,  έπιύτείλας 
αύτω  ότι  "γέρων  εΐ  καϊ  μή  κοπιάΰης  ενταύ&α  ερχό- 
μενος" εγώ  δε  μάλλον  έλεύΰομαι  επι  βέΓ    και  αυτί- 
κα   τάς  'Ρωμαΐκάς    ά&ροίύας    δυνάμεις    άπήει   κατά 
Βουλγάρων ,  καϊ  ήδη   πληβίον   αλλήλων  γενομένων  25^ 
των  Στρατευμάτων,  καϊ  του  βαΰιλέως  εις  μάχην  προ- 
Βκοίλοι^νου  τους  βαρβάρους,  6  Κάρδαμος  ΰύν  τοΓί? 
οίκείοις   άποδειλιάΰας    ύτρατεύμαΰι    φυγάς    ωχετο. 
άλλα  καϊ  οί  "Αραβες  κατά  του  Αμορίου  χωρήβαντες 
ουδέν  τι  εαχον  προς  τήν  πόλιν  άνύΰιμον,  λείαν  δε  Μ 
λαβόντες  ύπέότρεψαν. 
13         Πλάτων  δε  6  καθηγητής  της  του  Σακκουδίωνος 


ΜΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XIII.  365 

μονής  τω  πατριάρχη  Ταραβίω  κοινωνεϊν  ουκ  ήνεί- 
χετο,  οτι  εκείνος  τον  βαβιλέα  εις  κοινωνίαν  έδέζατο 
την  εαυτού  γυναίκα  καταλιπόντα  καϊ  ετέρα  πάρα 
τους  έκκληΰιαΰτικούς  δεβμούς    ύυνοικήόαντα'    μοι- 

δ  χείαν   γαρ    ωνόμαζε   το   γενόμενον.     ον  6  βαόιλεύς 
άγαγών  εν  τω  παλατίω  κα&εΐρζεν'  ή  δε  τούτου  μή- 
τηρ  άντεποιεΐτο  του  Πλάτωνος,  οτι  κατηΟχυνε  τον 
νίόν   αυτής,     εκδημήΰας   δε   τής  πόλεως  6  κρατών  ο 
μετά  τής  οικείας  μητρός  εις  Προϋαάν  τε  γεγονώς, 

ίο  καϊ  μα&ών  τεχ&ήναί  οι  παιδίον  άρρεν,  εκεί  την  μη- 
τέρα καταλιπών  ΰπουδαίως  ύπέΰτρεψεν.  η  δε  λαβο- 
μένη  αδείας  τους  των  ταγμάτων  άρχοντας  δωρεαΐς 
τε  και  ύπο6χέΰεΰιν  ύποποιηΰαμένη  πέπεικε  ύυν&έ- 
6\ϊαι  κα&ελεΐν  μεν  τον  υίόν  αυτής,   αυτή  δε  μόνη 

15  την  αύταρχίαν  περιποιήύαβ&αι.  καϊ  βυν&εμένων 
εύκαιρίαν  έζήτει.  τέ&νηκε  δε  το  τεχ&εν  παιδίον  τω 
βαϋιλει,  όπερ  ωνόμαΰε  Λέοντα,  και  έ&ρηνή&η  παρά 
του  πατρός,  οι  δε  τής  κατ1  αύτοϋ  επιβουλής  ΰυνί- 
ΰτορες  τή  μητρϊ  αύτοϋ  δείόαντες  μη  του  καιρού  τρι- 

20  βομένου  και  ύπερτι%•εμένης  τής  πράξεως  γνωβ&ώβι 
και  κατασχεθέντες  άπόλωνται,  ΰπεύΰαντες  ΰυνέόχονί) 
έν  τω  παλατίω  τον  βαβιλέα,  καϊ  περί  ώραν  ένάτην 
τους  οφθαλμούς  αύτοϋ  ωμότατα  έζορύττουΰι,  προ- 
νοούμενοι  μη  μόνον  τοϋ  φωτός  ότερη&ήναι  αυτόν, 

25  άλλα  καϊ  αυτής  τής  ζωής.  οτε  Ουνέβη  έφ'  ημέρας 
έπτακαίδεκα  μη  λάμψαι  τον  ήλιον,  άλλ*  άλαμπεϊς 
είναι  καϊ  ύκοτώδεις  τάς  ημέρας  έκείνας,  ούκ  οΐδα 
είτε  τυχαίως  ούτω  βυμβάν  είτε  καϊ  διά  την  τοϋ 
Κωνσταντίνου  τύφλωΰιν,  ως  τηνικαϋτα  τοις  άν&ρώ- 

30  ποις  έδόκει,  οία  τής  %•είας  προνοίας  νεμεβηβάΰης  τω 
πά&ει,  ως  έκ  μητρός  είς  υίον  γενομένω.  καϊ  6  μεν 
ούτω  τους  οφθαλμούς  έξωρώρυκτο  κατ*  αυτήν  την 


366  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XIII. 

ήμέραν  κ#θ•'  ην  εκείνος  τον  δεϊον  αύτοΰ  Νικηφόρον 
καί  τον  Μωΰηλε  έζετνφλωΰε  καΐ  των  λοιπών ,  ως 

ΡΙ1120εε(>φΜ  •>  τ®ς  γλώββας  άπέτεμε,  πέντε  μεταξύ  παρε- 
Α  ληλν&ότων  ένιαυτών.    ή  δε  Ειρήνη  και  αν&ις  της 
μοναρχίας  έπείληπτο.    καί  εν  τη  πρεββντέρα  'Ρώμη  5 
τον  πάπα  θανόντος  Αδριανού  Λέων  κεχειροτόνητο, 
άνήρ    αίδοΐος   καί   τιμιώτατος.     οι    #£    τω    &ανόντι 
Άδριανω  προαήκοντες  ΰταΰιάΰαι  τον  λαόν  ήρέ&ιβαν 
κατ    αυτόν ,  και  ΰνΰχόντες  αυτόν  έλωβήΰαντό  οι  τα 
όμματα,   άλλ'  ουκ  έζετυφλωβαν.    οι  γαρ  έπιτραπέν-  ίο 
τες  την  τύφλωβιν  έψείΰαντο  τον  ανδρός  αντον  κα- 
τοικτείραντες ,  καί  εξω&εν   έλνμήναντο   τοις   αντον 
όφ&αλμοΐς,  τον  δε  φωτός  αντον  ονκ  έΰτερηύαν.    ος 
μετέπειτα  τω  των  Φράγγων  ρηγί  προΰρυείς  Καρού- 
λω    παρ'    εκείνον    εις   τον   της  (Ρωμης  άποκατεΰτη  ι* 
δρόνον,  και  τους  έχ&ρούς  άντημννατο,   έζότον  καϊ 
Β  ή  'Ρώμη  υπό  τονς  Φράγγονς  έγένετο,  τον  Καρούλου 

\νΐΐ198ταινιω&έντος  υπό  τον  Λέοντος  καϊ  βαβιλέως' Ρωμαίων 
όνομαΰ&έντος.  επί  γαρ  τον  προτέρον  Ίονΰτινιανον 
τη  Ιταλία  έπήλ&ον  οί  Φράγγοι,  εκ  γένονς  οντες  των  *> 
Γερμανών,  ως  άνω  πον  είρηται,  καί  ήΰαν  τοΓ^  'Ρω- 
μαίοις  πολέμιοι,  επί  δε  Λέοντος  τον  Ίΰανρον  6  τότε 
πάπας  Γρηγόριος  δια  την  εκείνον  κακοδοξίαν  άπο- 
6τάς  τον  ύπείκειν  τώ  άαεβει  βαΰιλεΐ  έκείνω 
καί  δαΰμοφορεΐν  καί  τον  κοινωνεΐν  τοις  άόεβώς  25 
προεΰτώΰι  της  έκκληΰίας  της  Κωνσταντινουπόλεως, 
εΰπείΰατο  τοις  Φράγγοις  καί  τάς  προς  έκείνονς  μά- 
χας  κατέλυβεν.  επί  δε  Κωνσταντίνου  καί  Ειρήνης 
Ο  6  πάπας  Λέων  καί  είς  την  'Ρωμην  αντον  ς  είΰεδέξα- 
το,  καί  οντω  της  Ιταλίας  πάσης  καί  της  'Ρώμης  αν-  3° 


21  ανω]  ρ.  105,  Α. 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XIII.  367 

της  έκυρίευύαν.  της  Ειρήνης  δε  μοναρχηύάΰης,  ώς 
λέλεκται,  οι  άνδράδελφοι  αύτης  κα&ειργμένοι  τυγχά- 
νοντες  ήδυνή&ηΰαν  τη  μεγάλη  προβελ&εΐν  εκκλη- 
σία, παρά  τίνων  νεωτεριστών  προς  τούτο  άναπει- 
5  β&έντες.  Άέτιος  ούν  6  ευνούχος,  μέγα  τότε  παρά  τη 
βαΰιλίΰΰη  δυνάμενος,  άπελ&ών  και  πίΰτεις  αύτοΐς 
παραβχών  ώς  ούδεν  δεινόν  πείθονται,  ε\ηνεγκε  της 
εκκλησίας  αυτούς  και  εις  Άδηνας  άπήχ&ηόαν  ύπερ- 
όριοι.    κάκεΐ  διαγόντων  αυτών,  τίνες  των  της  Έλλά- 

ιο  δος  προΰήλ&ον  τω  άρχοντι  των  Συλλαβικών  έ&νών, 
δεόμενοι  αυτού  εξαγαγεΐν  αυτούς  καϊ  ενα  προχειρί-  Ό 
ύαβ&αι  βασιλέα  καϊ  άναγαγεΐν  αυτόν  εις  την  βασιλί- 
δα τών  πόλεων,    μηνυ&έντος  δε  τούτου  τη  βαΰιλίδι, 
προστάζει  εκείνης  άπετυφλώ&ηβαν  άπαντες.     6  δε 

15  τών  Φράγγων  αρχηγός  Κάρουλος  βασιλεύς  "Ρωμαίων 
παρά  του  πάπα  Λέοντος,  ώς  εϊρηται,  αναγορευθείς 
πρέσβεις  έπεμψε  προς  την  Είρήνην,  ζητών  συζευ- 
χ&ήναι  αύτη  κατά  ύυμβίωΰιν  γαμικήν.  καϊ  ούδ' 
εκείνη  τούτο  άβούλητον  εδοξε ,  καϊ  γέγονεν  αν,  ει 

20  μή  6  εκτομίας  Άέτιος  παραδυναΰτεύων  πάσαν  εκί- 
νησε μηχανήν  εις  το  μη  άποτελεΰ&ήναι  την  συζυ- 
γίαν.  ούτος  γάρ  μέγα  δυνάμενος  έν  τοις  βαΰιλείοις 
τον  οίκεΐον  όμαίμονα  Λέοντα  άζιώσαι  της  βασιλείας 
δια  μελέτης  πεποίητο,  ος  δη  Λέων  δια  σπουδής  τουΡΐιΐ21 

25  Άετίου  μόνος   αυτός  στρατηγός  Θράκης  καϊ  Μακε-  Α 
δονίας  προυβέβλητο '  ο  δέ  γε  Άέτιος  τών  έφων  ηρχε 
θεμάτων  τού  Όψικίου  και  τών  Ανατολικών  ,    κάν- 
τεύ&εν  ύπερφρονησας  τών  έν  τέλει  περιεφρόνει  και 
άλαζονικώς  αύτοΐς  προσεφέρετο.   οι  δε  τούτοις  άχδό- 

|8ο  μενοι  βούλευμα  κατά  της  βασιλίσσης  συνέ&εντο,  καϊ 
τον  πατρίκιον  Νικηφόρον  καϊ  γενικόν  Αογο%έτην 
παραλαβόντες  βαρείας  νυκτός  ήλ&ον  είς  την  Χαλ- 


368  ιλβ•  XV.  ΟΑΡ.  XIII.  XIV. 

κήν,  τής  βασιλίσσης  Ειρήνης  νοσούσης  και  εν  τω 
οί'κω  αυτής  τω  εν  τοΐς  Έλενθερίον  κείμενης '  εϊπον 
ονν  τοΐς  έκεΐσε  φνλάττονσι  παρά  της  βασιλίσσης 
σταλήναι,  ίνα  βασιλέα  τον  Νικηφόρον  άναγορενΰω- 

Β  6ιν,  ώς  αν  οντω  παύσηται  6  πατρίκιος  Άέτιος  βια-  5 
ζόμενος  αυτήν  τον  εαυτόν  σύγγονον  προχειρίσασθαι 
βασιλέα,    πιστεύσαντες  ούν  τοΐς  ταϋτα  λέγονβι  πα- 
τρικίοις  των  περιφανών  ούσι,  και  αυτοί  τον  Νικη- 
φόρον σύν  έχείνοις  εις  βαβιλέα  εύφήμησαν,  και  ού- 
τω παραχωρηθέντες  εις  το  μέγα  είσήλθον  άνάκτορον.  ίο 
είτα  δι   αυτής  της  νυκτός  όχλον  άθροίσαντες  σύγ- 
κλυδα  δια  πάσης  της  Αγοράς  προ  τής  ημέρας  τήν 
του  Νικηφόρου  πεποίηντο  άναγόρενσιν,  καϊ  τω  τής 
Ειρήνης  οί'κω,  καθ*  ον  διήγε  τότε,  φρουράν  περιε- 
ΰτηΰαν.  ημέρας  δε  ήδη  έπιφαυούβης  είς  τα  προς  εω  ιϊ 
βασίλεια  μεταγαγόντες  αυτήν  και  κατακλείσαντες  είς 
τήν  μεγάλην  εκκλησίαν  άφίκοντο,  %ν   εκεί  ταινιωθείη 

Ο  ο  Νικηφόρος  καϊ  αυτοκράτωρ  άναρρηθείη '  ο  δή  και 
γέγονε. 

14  Τή  γοϋν  εξής  ήμερα  προς  τήν  βασίλισσαν  ήκεν,  20 
^Ιιι"ούσαν  υπό  φρουρούς,  άκων  προαχθήναι  λέγων  είς 
τήν  αρχήν  τήν  βασίλειον,  μηδέ  γαρ  είναι  αύτω  προς 
βουλής,  καϊ  θαρρεΐν  αυτήν  άναπείθων,  ως  ου  δ  ενός 
άτυχήΰουύαν  των  παρά  δούλου  οφειλομένων  προς 
δέΰποιναν  γίνεσθαι.  ήξίου  δε  τους  βασιλικούς  ύπο-  25 
δεΐξαι  πάντας  αύτω  θησανρούς.  ή  δε  "τα  κατ'  έμέ" 
φησϊ  προς  αυτόν"  αναθεμένη  θεώ  τήν  μεν  εκπτωΰιν 
τής  βασιλείας  επιγράφω  ταΐς  άμαρτίαις  μου,  τήν  δε 

Όβήν  άνάρρησιν  λογιζόμενη  από  θεον  ώς  έ%  εκείνον 
προβληθέντα  σε  προσκυνώ,  και  άζιώ  φείσασθαί  μου  30 
τής  ασθενείας  καϊ  ίάσαι  διάγειν  με  εν  τω  οίκω  μον. 
κάκεΐνος  "ει  μή  τι  αποκρύψεις  τών  τεθησανρισμένων 


Ι,ΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XIV.  369 

εν  άποκρύφοις,  έΰται  6οι  καϊ  τούτο"  φηβί  "καϊ  ει  τι 
βοί  έβτι  προς  άρέβκειαν  έτερον,  και  ορκον  έζ  αυτής 
περί  τούτου  άπήτηβεν."  ή  δε  ωμοβε,  καϊ  πλεΐύτα 
υπέδειξε,  καϊ  ός  αντίκα  εις  την  νήβον  αυτήν  ύπερ- 
5  ωριΰεν ,  η  του  Πρίγκιπος  έπωνόμαβται,  εν  η  μονήν 
υπήρχε  δομηΰαμένη.  ην  γαρ  6  Νικηφόρος  φιλοχρη- 
ματώτατος  λίαν  άπληΰτότατός  τε  καϊ  άπιότότατος, 
και  κακίας  παΰης,  ως  ειπείν,  καταγωγιον.  και  ονό  Γ^ίίύ•^ 
ύποκρι&ήναι  προς  βραχύ  τέως  ήνέΰχετο  προς   τους 

ίο  υπηκόους  χρηΰτότητα,  αλλ*  αυτίκα  πάβης  αδικίας  τα 
πάντα  έπλήρωΰε.  και  ούδε  των  ΰυναραμένων  αυτω 
εις  το  βαΰιλεύΰαι  έφείΰατο,  άλλα  τον  μεν  Τριφύλλων 
φαρμάκω  άνειλε,  τον  δε  πατρίκιον  Βαρδάνην  καϊ 
ΰτρατηγόν  των  Ανατολικών,  ω  Τούρκος  ήν  επίκλη- 

15  ϋις,  άναγορευ&έντα  εις  βααιλέα  παρά  των  εωων  ταγ- 
μάτων είτε  δέλοντα  είτε  άκοντα,  λέγεται  γάρ  αμ- 
φότερα, είτα  μεταμελη&έντα  και  πίΰτεις  άπα&είας 
παρ*  αυτού  εΐληφότα,  μοναχόν  τε  γενόμενον,  καϊ  εις 
τήν  νήόον  τήν  λεγομένην  πρώτην  διαπεραιω&έντα, 

2α  όπου  ήν  δειμάμενος  μοναΰτήριον,  ύτείλας  κρυφίως 
τινάς,   ως  δοκεΐν  α^νοουντο^    αυτού    πεπράχ&αι   το 
έργον,  έύτέρηύε  τού  φωτός,  καϊ  λυπεϊό&αι  έΰχημα~Β 
τίζετο  και    εζώμνυτο    άμέ&εκτος  είναι  τού  τοιούτου 
τολμήματος,    τον  δε  της  Ειρήνης  υιόν  τον  Κωνΰταν- 

25  τΐνον  προβελάβετο  και  ύπεποιεΐτο ,  %ν  αυτω  υπό- 
δειξη κρυπτόμενα  χρήματα,  κάκεΐνος  ύπέδειξεν  εν 
τοίχω  ϋυνεκτιΰμένα  πολλά,  ΰυνεις  δε  δ  βαΰιλεύς 
Νικηφόρος  άχ&ομένους  αυτω  απαντάς,  καϊ  δείαας 

ί    μή    τήν  Είρήνην  αύ&ις  εγγύς    ουΰαν   λαβόντες    εις 

3ο  τήν  βαΰιλείαν  έπαναγάγωΰιν ,  εις  Αέΰβον  αυτήν 
ύπερόριον    ε&ετο,    και   φρουρούς    επιότήΰας    αύτη, 

ι    εν&α  τη   λύπη  καταπο&εΐΰα  τήν  ζωήν  έξεμέτρηΰεν. 

ΖΟΛτΑΚΑ8    ΠΙ.  24 


370  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XIV. 

έστεφε  δε  και  τον  νίόν  αντού  Στανράκιον  6  Νικη- 
φόρος, είδεχ&ή  τε  λίαν  όντα  και  αφελή  καϊ  μήτε  εϊ- 

Οδος  μήτε  μήν  γενναιότητα  μήτε  ΰννεβιν  έχοντα  τν- 
ραννίδος  επάξια,  τον  μέντοι  πατριάρχου  Ταρασίον 
τον  βίον  μετηλλαχότος  κατά  την  πρώτην  εβδομάδα  5 
των  νηστειών,  Νικηφόρος  6  άοίδιμος  ψήφω  κοινή 
κατά  τήν  τον  πάσχα  κνριακήν  πατριάρχης  κεχειρο- 
τόνητο,  άσηκρήτις  τνγχάνων ,  Πλάτωνος  και  Θεοδώ- 
ρον  τον  γεγονότος  ήγονμένον  τής  τον  Στονδίον  μο- 
νής στασιασάντων  δια  τήν  τον  μάκαρος  εκείνον  ίο 
χειροτονίαν ,  ότι  ά&ρόως  εκ  λαϊκών  εις  τήν  επισκο- 
πήν  προκεχείριστο,  καίτοι  τούτον  πολλάκις  πραχ&έν- 
τος.  ονς  και  άπελάσαι  τής  πόλεως  6  βασιλεύς  έβον- 
λενΰατο,  ον  μήν  και  είς  έργον  το  βονλενμα  ήνεγκεν. 
είσϊ  όΝ'  ο'ί  λεγονσι  σκή-φιν  είναι  το  στασιάσαι  αντονς  ΐδ 

Τ>  δια  το  εκ  λαϊκών  γενεσ&αι  πατριάρχην  τον  ιερόν 
Νικηφόρον ,  το  δ'  αλήτες  αίτιον  φιλαρχίαν  είναι, 
ήβονλοντο  γάρ  τής  εκκλησίας  εγκρατείς  γενέσ&αι  και 
τον  αρχιερατικού  τής  Κωνΰταντινονπόλεως  έπιβήναι 
Λν  III 100  δρόνον  περί  πλείστον  πεποίηντο.  τω  δε  νιώ  αντού  20 
Στανρακίω  άγαγέΰ&αι  γνναΐκα  6  βασιλεύς  βονλη&εϊς 
Θεοφανώ  τήν  Ά&ηναίαν,  προΰγενή  τής  βασιλίσσης 
Ειρήνης  ούσαν  καϊ  ήδη  κατηγγνημένην  άνδρί,  δια- 
ζενξας  αντού  ά&έσμως  τω  Στανρακίω  σννέζενζε. 
πανσπερμία  δε  παντοδαπής  κακίας  ούτος  τνγχάνων  25 
6  αυτοκράτωρ  ον  διέλιπεν  άλλα  έπ'  άλλοις  εις  σνν- 
τριβήν  τών  υπηκόων  έπινοονμενος.  ολίγων  δ'  έπι- 
μνησ&ήσομαι ,  τα  πολλά  παρεών,  ΐν'  ώς  εκ  πλήρονς 
ρπΐ23Λ^ου  ?εύμα  ταύτα  τοΓ^  τή  ιστορία  εντνγχάνονσιν 

Α  έσοιντο.    στρατενεσ&αι  τονς  άπόρονς  εκ  τών  &εμά-  3ο 
των  έ&έσπισε  καϊ  παρά  τών  όμοχώρων  όπλα  τε  αν- 
τοΓ£  χορηγεΐσ&αι  καϊ  άναλώματα  καϊ  τά  τών  απόρων 


Ι,ΙΒ.  XV.  Ο  ΑΡ.  XIV.  371 

τέλη  τονς  ενπορονντας  ειΰπράττεβ&αι,  ο  αλληλέγ- 
γυου ώνομάβ&η.  έπόπτας  προνβάλλετο,  έπιΰκήπτων 
επανξειν  ΰφάς  τά  δημόαια ,  άπαιτεϊ6%αι  δε  καϊ  νπερ 
χαρτιατικον  επί  τω  νομίόματι  δνο  κεράτια,  οι  καϊ 
τα  κρείττω  των  ακίνητων  εκ  των  δεοποτών  αφαιρού- 
μενοι τω  δημοΰίω  άφώριζον.  τοντον  καϊ  η  τον  κα- 
πνικού επί&ε6ις  έννόημα  κάκιΰτον,  έπαχ&έντος  τοϊζ 
των  έκκληΰιών  καϊ  πτώχειων  γηροκομείων  τ  ε  καϊ 
μοναΰτηρίων  παροίκοις  καϊ  παντϊ  μήτε  γήν  £χοντι 
μήτε  τέλος,  καϊ  το  τονς  ίξ  απόρων  όπως  δήποτε  εις  Β 
ενπορίαν  μετενεχ&έντας  χρήματα  άπαιτεϊύ^αι,  ως 
ενρετάς  &η6ανρών,  και  το  τονς  των  νηών  κτήτορας 
άναγκάξε6&αι  γην  ώνεΐ6&αι  από  τον  δημοόίον,  άν- 
δρώπονς  ονδ'  ο,τι  εΰτϊ  γεωργία  γινωΰκοντας ,  καϊ 
τοντο  έπϊ  των  εν  τοΓ^  ΰέμαΰιν  οίκονντων  νανκλήρων 
εγίνετο.  τοις  $'  εν  Κωνΰταντινονπόλει  νηών  κτή- 
τορΰι  προύερρίπτει  ανά  δώδεκα  λίτρας  εκάΰτης  χρν- 
ΰίον,  ίνα  τόκον  καταβάλοι  τω  δημοΰίω,  τών  άλλων 
βαρών  τών  τοις  πλοίοις  επικείμενων  έπέκεινα.  καϊ 
ονς  δ'  αν  εμα&ε  τών  εμπόρων  η  εργαστηρίων  προϊ- 
ΰταμενων  πολλών  ενπορεϊν ,  βτέλλων  άφηρεΐτο  τα 
χρήματα,  πολλοβτόν  τι  μέρος  έκείνοις  έών,  οίον  καϊ 
επί  τινι  πράτ?]  κηρίων  είργ άβατο.  μα%ών  γαρ  τον  ο 
άνδρα  εκείνον  κνριον  είναι  χρημάτων  πολλών  μετα- 
>  πέμπεται  αυτόν,  καϊ  "επί&ες  6ον"  φηβί  "την  χείρα 
τη  κεφαλή  μον,  καϊ  όμοβον  κατ*  αντης  πόΰον  6οι 
χρνβίον  έΰτί."  τον  δε  βιαϋ&έντος  τοντο  ποιηΰαι,  καϊ 
όμόΰαντος  εκατόν  εχειν  λίτρας,  ενεχ&ήναι  ταύτας 
παρεκελενΰατο.  ως  ονν  έκομίβ&ηΰαν,  "ον  χρεία  ύοι 
ι  τοΰοντον"  είπε  'χρνΰονϊ'  δέκα  γονν  λίτρας  αντω 
επιτρέφας  λαβείν  τάς  λοιπάς  αντός  ωκειώΰατο,  όμο- 
δίαιτον  αντόν  τηνικαντα  πεποιηκώς,  ενενήκοντα  χρν- 

24* 


372  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XIV.  XV. 

βίου  λίτρων  το  ΰυναριβτηΰαι  τώ  βαΰιλεΐ  ονχ  εκόντα 
πριάμενον. 
15  Τοιαύτα  πολλά  6  Νικηφόρος  κατά  των  υπηκόων 

επινοών,  ην  γάρ  ποριμώτατος  εν  τοιούτοις,  πάΰαν 
αυτοΐς  έπηνεγκε  κάκωύιν  και  υπό  πάντων  μεμίΰητο.  5 
ο&εν  άγνωβτός  τις  άνήρ  ξίφος  ποτέ  λαβών  εν  χεροΐν 
ειύεδραμε  τά  βαβίλεια,  άνελειν  τον  βαΰιλεα  τούτον 
ζητών.  τινών  δ'  επιδραμόντων  αύτω ,  τους  μεν 
έπληξε  τω  ξίφει,  αυτός  δε  ΰυ6χε&είς  και  βαΰάνοις 
εκδο&εϊς  ουδέν  τι  κατά  τον  έξεφηνεν,  άλλα  παρακε-  ίο 
κόφ&αι  τάς  φρενας  υποκρίσεις  κατάκλειστος  γεγονε. 
Μανιχαίοις  δε  καϊ  τοις  καλουμενοις  Ά&ιγγάνοις  εν 

¥11124χρη6μοΐς  τε  και  οίωνίβμαΰι  και  τελεταΐς  άπορρητοις 
έκέχρητο.  κάντεύ%εν  εις  τάς  χώρας  τάς  'Ρωμαϊκάς 
ειΰεφ&άρηΰαν ,  και  πολλοί  τών  άβελτερων  εις  την  15 
πίΰτιν  υπ*  αυτών  διεφ&άρηΰαν.  οι  δε  της  "Λγαρ 
πολλάκις  επιΰτρατεύοντες  κατά  'Ρωμαίων  εκάκουν 
τάς  χώρας,  είλον  δε  ΰνν  άλλοις  και  την  Ευχάϊ- 
ταν.  και  ούτοι  μεν  τά  προς  άνίβχοντα  ηλιον  εληί- 
ζοντο,  οί  δε  Βούλγαροι  τά  έΰπερια.  έπιΰτρατεύΰαι  20 
τοίνυν  κατά  Βουλγάρων  6  βαΰιλεύς  εβουλεύΰατο' 
και  τίνος  τών  οίκειοτάτων  αύτω  ουμβουλεύοντος 
αύτω  ενδοϋναι  τοις  ύπηκόοις  την  κάκωΰιν,  (< πάντες 

ΛΥΙΙΙ101  γάρ"  έφη  "καταβοώΰιν  ημών,  και  εί'  τι  τών  άπαι- 
ΰίων  ΰυμβαίη  ημΐν,  πάντες  επιχαρηόονται  τη  πτώΰει  25 
ημών",  εκείνος  εφη  ώς  6  &εός  έακληρυνε  την  καρ- 
Β  δίαν  μου  κατά  την  του  Φαραώ '  μη  ούν  εκδεχου  τι 
άγα&όν  τοις  ύπό  χειρά  μου  εξ  εμού.  ΰυνα&ροίΰας 
ούν  τά  τάγματα  πάντο&εν  και  εις  Βουλγαρίαν  παρα- 
γενόμενος,  τού  Κρούμου  του  ε&νους  άρχηγετούντος,  3ο 
το  μεν  πρώτον  εύτύχηόεν,  ώΰτε  καϊ  την  τού  Κρού- 
μου παρειληφεναι  αύλήν,   ούτω  γάρ  την  τού  υφών 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XV.  373 

αρχηγού  οι  Βούλγαροι  έκάλονν  κατοίκηΰιν,  καϊ  τοις 
εκείνον  ταμείοις  σφραγίδας  επιβαλεΐν,  ως  ηδη  γενο- 
μένοις  αντού,  καϊ  πολλούς  των  οικείων  δια  ΰκνλων 
άρπαγην  τιμωρηΰαοθαι.    τού  δε  Κρούμον  άποδεδει- 

5  λιακότος,  και  ίκετενοντος  φείΰαβ&αι  τον  ε&νονς  καϊ 
εφ3  οΐαις  αν  βονλοιτο  βνν&ήκαις  ΰπείΰαΰθαι  αντω, 
όγκω&εϊς   εκείνος   τω    εντνχηματι   τάς    όπονδάς  ον  Ο 
προΰήκατο.    άπογνονς  ονν  6  Κρονμος,  και  τον  περί 
ψνχης  ηδη  λογιζόμενος  θέειν ,  τάς  έαντού  δννάμεις 

ίο  ΰνναγαγών  και  λόγοις  παρακλητικοΐς  παρακροτηύας 
αντονς,  επειΰι  ννκτός  έ'τι  ονΰης  κατά  της  των  "Ρω- 
μαίων παρεμβολής  άφνλάκτως  κοιμωμενων  άπάντων' 
μη  γαρ  αν  ποτέ  τολμηΰαι  ΰνμμίζαι  αντοΐς  τους  βαρ- 
βάρονς  ε%  άπονοίας  πολλής  ωοντο,  καϊ  αντίκα  κατά 

ΐ5  της  βαΰιλείον  βκηνης  ώρμήκεΰαν,  και  αναιρείται  μεν 
6  Νικηφόρος,  το  δ'  όπως  ηγνόηται.    λέγεται  δε  και 
παρά    των    οικείων    άναιρε&ήναι  η   πρωτονργηΰάν- 
των    την    εκείνον    ΰφαγην    η    των    μεν    βαρβάρων  Ι) 
καταραμένων,  των    δε  "Ρωμαίων  έπεξεργαΰαμένων 

2ο  τον  φόνον  τον  τον  άλάΰτορος.  τιτρωύκεται  δε 
και  6  Στανράκιος  μεταζν  τού  ωμον  τού  δεξιού 
και  τού  τ ενόντος ,  και  αναιρούνται  πολλοί  μεν  των 
εν  νπεροχαΐς,  των  εν  τέλει,  των  εν  ύτρατηγίαις, 
των  εν  άζιώμαΰι,  των  δ9  άλλως  ΰτρατενομένων,  και 

2δ  των  της  βαΰιλικης  νπηρεύίας  καϊ  των  λοιπών  θερα- 
πόντων ονδε  αριθμητοί,  διαρπάζεται  δε  ξνμπαΰα  ή 
τού  βαΰιλέως  άποβκενη  καϊ  άπαν  το  των  "Ρωμαίων 
χαράκωμα,  καϊ  περιγίνεται  τοις  βαρβάροις  και  πλού- 
τος 6νχνός  και  όπλα  πολλά  και  ίππος  μνρία.    μόλις 

30  $'   ονν  ο  Στανράκιος  περισώζεται,  καϊ  οΰοις  η  νν\ 
παρεβχε  λα&εϊν  λόχμας  νποδύύι  καϊ  ελη  Και  τοιαντάριιΐ2& 
τίνα.   τον  δε  τού  βαΰιλέως  Νικηφόρον  νεκρόν  λαβών  Α 


374  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XV— XVII. 

6  Κρούμος  και  την  κεφαλήν  εκτεμών,  εφ1  ημέρας  μεν 
τινας  εφ'  νψονς  άνήρτηβε,  δεατρίζων  ταύτην  καϊ 
εμπομπεύων  τω  κατορ&ώματι.  είτα  το  της  κορυφής 
όΰτούν  άποδιελών  και  γυμνώΰας  τον  δέρματος  άρ~ 
γύρω  τε  περιδηβας,  ως  κύλικι  τούτω  έκέχρητο,  οϊνόν  δ 
τ  εγχέων  αντω  πίνειν  έδίδου  τοις  νπ  αυτόν,  άγ- 
γελ&έντος  δ1  ενΒυξαντίω  του  τών*Ρωμαίων  όλέ&ρου 
καϊ  της  του  βαβιλέως  βφαγης,  &ρήνος  μεν  ην  παν- 
ταχοΰε  πολύς  καϊ  ώλόλυζον  οί  τοις  άνηρημένοις 
προβήκοντες'  κουφιΰμόν  δ'  έποίει  της  συμφοράς  ή  1 
του  κρατούντος  απώλεια,  έφηδομένων  πάντων  αύτη. 

Τ> 

1(3         *0  μεν  ου  ν  Νικηφόρος  κάκιΰτος  γεγονώς  άπώ- 
λετο   αΐΰχιΰτα.     6    δε  γε  Σταυράκιος   πεπληγμένος 
φυγών    εις   Άδριανοΰπολιν    διαΰώζεται,    εν&α   και 
ανερρή&η  αυτοκράτωρ  των  εν  άρχαΐς  ένίων  ΰπουδί],  15 
και   κακώς  εκ   του  τραύματος  διακείμενος    εις  την 
μεγαλόπολιν  είΰελήλυ&εν.    έπεβούλευε  δε  τω  κουρο- 
παλάτη  Μιχαήλ,  ω  *Ραγγνβε  το  έπώνυμον,  γαμβρω 
αυτού  οντι  έπι  Προκοπία   τη  αδελφή,  βουλόμενος 
την  βαΰιλείαν  τη  εαυτού  ΰυμβίω  καταλιπεϊν.    γνόν-  20 
τες  δε  την  τού  Σταυρακίου  μελέτην  οι  της  συγκλή- 
του βουλής,  και  τους  περιλειφ&ε'ντας  εκ  των  ταγμά- 
IV III 102  των  ά&ροίΰαντες,  κατ  ορ&ρον  ηδη  της  νυκτός  οϋΰης 
άναγορεύουΰι  τον  Κουροπαλάτην  Μιχαήλ  αύτοκρά- 
Οτορα'  και  αύτίκα  την  κόμην  κειράμενος  6  Σταυρά-  25 
κιος  περιβολην  εαυτω  μοναχικην  περιέ&ετο. 

17  Ο   δε  Μιχαήλ    με&    ημέραν    εις    την   μεγάλην 

εκκληΰίαν  παραγενόμενος  υπό  τού  πατριάρχου  Νι- 
κηφόρου τεταινίωτο  βαΰιλικω  διαδηματι,  απαιτήσεις 
παρ'  αυτού  πρότερον  εγγραφον  έπαγγελίαν  τού  μη  τι  30 
παρακινηΰαι   των   της    εκκλησίας   &ε6μών   μηδ'    εν 


ΕΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XVII.  375 

αΐμασι  χρανδήναι  χριβτιανών.  μετά  δε  τινας  ημέρας 
καϊ  την  του  βίου  κοινωνόν  Προκοπίαν  Αυγούβταν 
άνηγόρευβέ  τε  καϊ  εβτεψεν ,  εύΰεβής  τε  τυγχάνων 
την  γνώμην  τ  ε  ελευθέριος,    τους  τε  προς  του  Νικη- 

δ  φόροι»  ηδικημένους  και    τάς    ΰυζύγους    των    εν   τω 
πολεμώ  πεΰόντοιν  Στρατιωτών  παρεμυ&ήβατο  χρη- 
μάτων διανομαΐς.    και  την  γαμετήν  δε  Σταυρακίουτ) 
Θεοφανώ  καρεΐύαν  την  κόμην  καϊ  μέλαιναν  ένδυΟα- 
μένην  ΰτολην  χρήμαΰι  πολλοίς  έδωρηΰατο,  και  οίκον 

ίο  εις  κατοικίαν  αυτή  προΰαπένειμεν,  ον  εις  μοναξου- 
6ων  μετεποίηβε  καταγώγιον,  εν&α  καϊ  6  Σταυράκιος 
τέ&απται,  θανών  εκ  της  πληγής  ην  6  λόγος  έδήλωόε, 
δύο  μήνας  μόνους  αύταρχήΰας  έπϊ  ήμέραις  Ιξ.  ήτις 
μονή  £ξ  εκείνου  εκλήθη  του  Σταυρακίου  ώνομαΰμέ- 

15  νη,  βαρβαριζομένου  δε  του  ονόματος  παρά  του  6υρ- 
φετώδους  όχλου  λέγεται  τά  Βρακά,  παρά  τίνων  δε 
την  αληθή  κλήΰιν  άγνοηύάντων,  μεταγόντων  δε  δή- 
θεν ταύτην  προς  το  ελληνικώτερον ,  ονομάζεται  τά 
"Εβραϊκά,    καθειργμένους  δ'  εύρων  τους  της  μονής 

20  του  Στουδίου  ήγεμονεύβαντας,  τον  Πλάτωνα   λέγωριιΐ2δ 
και  τον  Θεόδωρον,   άλλα  μην  και  τον  τούτου  όμαί-  Α 
μονά  Ίωύήφ  τον  της    Θεΰϋαλονίκης    άρχιεπίΰκοπον 
καϊ  των  της  είρημένης  μονής  μοναχών  τους  λογιμω 
τέρους,  ως  μη  κοινωνούντας,  καθώΰπερ  ίβτόρηται, 

25  τώ  πατριάρχη  καϊ  τη  έκκληΰία ,  έ'βπευΰεν  ενώοαι 
αυτούς  και  μέντοι  και  ήνωόε.  καϊ  τον  υίόν  δε  Θεο- 
φύλακτον  6  βαΰιλεύς  ούτος  της  βαβιλικής  ήζίωύε 
κλήύεως  και  οί  δια  του  πατριάρχου  διάδημα  περιέ- 
θετο.     είτα  κατά  Βουλγάρων  ληιζομένων  την  Θρα- 

3ο  κωαν  μοΐραν  έκΰτρατεύΰας  ΰταβιάΰαντα  κατ  αυτού 
τών  ταγμάτων  τινά,  ως  καϊ  ύβρεις  χωρήΰαι  κατά  το 
προφανές,  λόγοις  μειλιχίοις   καϊ  δώροις   φιλοτίμοις  β 


376  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XVII. 

κατηύναΰε  και  εις  τά  βαΰίλεια  έπανέξευζεν.  ανακαί- 
νιζαν δ\  ξητούντων  πολλών  την  κατά  των  ΰεπτών 
εικόνων  μανίαν,  τινάς  ΰυλλαβών  καϊ  μετρίως  πως 
αίκιόάμενος,  δι'  αυτών  καϊ  τους  /Ιομτοι)^  κατεπτόηόε 
καϊ  παύύαοθαι  παρεΰκεύαβε.  μοναχόν  δε  τίνα  ενλα-  5 
βείας  τάχα  ΰκηνήν  ένδεικνΰμενον  ευρηκώς,  εικόνα  της 
θεομήτορος  άποζέόαντα  της  γλώΰΰης  άφείλετο.  τών 
Άγαρηνών  δε  την  εωαν  αύθις  ληιζομένων ,  6  τών 
Ανατολικών  Στρατηγός  6  Αρμένιος  Λέων  τούτοις 
όνμβαλών  άνεΐλέ  τε  περί  διΰχιλίους  και  ίππους  καϊ  ίο 
όπλα  εις  πλήθος  εξ  αυτών  έλαφυραγώγηΰε.  Κροϋ- 
Ο  μος  δε  6  τών  Βουλγάρων  άρχων  διεπρεΰβεύόατο 
προς  τον  βαόιλέα,  είρήνην  ζητών  επί  βυνθήκαις 
ταΐς  επι  Θεοδούίου  του  Άτραμυττηνοϋ  και  Γερμα- 
νού πατριάρχου,  καϊ  ει  μη  ούτω  την  είρήνην  6  αύ-  15 
τοκράτωρ  αίρήΰεται,  ήπείλει  κατά  Μεβημβρίας  χω- 
ρήόαι,  καϊ  του  τών  χριΰτωνύμων  ολέθρου  αίτιον 
είναι  τον  μη  την  είρήνην  αίρουμενον.  άλλα  6υμ- 
βουλή  τών  περί  αυτόν  τάς  βπονδάς  επί  ταΐς  ΰυν- 
θήκαις  έκείναις  ο  βα6ιλεύς  ου  προΰήκατο,  και  6  2» 
Κροϋμος  κατά  Μεσημβρίας  εχώρηαεν,  ελεπόλεις 
επαγόμενος.  "Αρα-φ  γάρ  τις  μηχανικός  και  περί  ταύ- 
τας δεξιός  προΰήλθε  τω  Νικηφόρω  ποτέ  και  τω  θείω 
Τ>  βαπτίΰματι  τελεΰθείς ,  μη  τυχών  δε  προνοίας  ά%ιο- 
ΛνΐΠ103  λόγου  διά  την  εκείνου  γλιΰχρότητα,  είτα  καϊ  έπεγ-  25 
καλέόας  εκείνω  διά  το  άπρονόητον,  ετύφθη  Σφοδρό- 
τατα, εξ  άπονοίας  ούν  τοις  Βουλγάροις  προΰκεχω- 
ρήκει,  και  δι'  αύτοϋ  πάόαν  οί  βάρβαροι  μηχανήν 
έργάζεΰθαι  μεμαθήκαΰιν.  οϋτως  ούν  εύπορήύαντες 
έλεπόλεων,  ουκ  έχρόνιΰαν  εις  την  του  κατά  Μεόημ-  3ο 
βρίαν  άΰτεος  πόρθηόιν.  του  δε  βαΰιλέως  τον  πα- 
τριάρχην  μετακαλεΰαμένου  και  τών  αρχιερέων  τινάς 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XVII.  XVIII.  377 

καί  προ&εμένου  βουλήν  περί  των  μετά  Βουλγάρων 
όπονδών  καί  ει  χρή  εκδούναι  τω  Κρούμω  τους  έκεϊ- 
ϋ•εν  'Ρωμαίοις  προΰπεφευγότας,  και  τούτο  γάρ  προς 
τοΓ^  άλλοις  επί  ταΐς  ΰπονδαΐς  έξήτει  6  βάρβαρος,  6 
μεν  πατριάρχης  καϊ  οί  αρχιερείς  ΰυνεβούλευον  έκ-ΡΙ112Ί 
δο&ήναι  τους  πρόΰφυγας,  κρεΐΰΰον  κρίνοντες  είναι 
πα&εΐν  μετρίους  τινάς  ή  πλή&η  πάΰχειν  άνάρι&μα. 
οί  δε  περί  τον  βαΰιλέα  καϊ  6  Στουδίτης  Θεόδωρος 
τάς  ΰπονδάς  άπηγόρευον,  λέγοντες  μη  δεΐν  έκδιδό- 
ναι  τους  πρόβφυγας.  αϊ  μεν  ούν  προς  τους  Βουλ- 
γάρους ΰπονδαι  εντεϋ&εν  κεκώλυντο.  ην  γάρ  6 
αυτοκράτωρ  ούτος  τον  μεν  τρόπον  χρηΰτός  και  την 
πίΰτιν  όρ&ός,  περϊ  δε  πραγμάτων  οίκονομίαν  νω&ής 
κάί  τοις  ύπερέχουΰι  των  αρχόντων  όπη  αν  'άγοιτο 
ραδίως  επόμενος. 

Κομήτης  δε  άΰτήρ  έφάνη  τότε  6χηματι6&εις  εις  18 
εί'δη    διάφορα,     ων    λέγεται    είναι    και    άνθρωπου 
όχημα  χωρίς  κεφαλής,    οί  Βούλγαροι  μέντοι  τής  Με- 
ΰημβρίας    κρατήΰαντες    πολλά    εν    ταύτη    εύρήκαΰι,  Β 

20  μετά  των  άλλων  δε  και  του  υγρού  πυρός  ουκ  ελά- 
χιστον, αίχμαλώτων  δ'  επανελδόντων  τινών,  μα&ών 
εκ  τούτων  ο  βαΰιλεύς  βούλεΰ&αι  τον  Κρούμον  την  . 
Θράκην  ληίύαύ%αι,  έζήλ&ε  τής  πόλεως,    όϋ-εν  ούδεν 
ων  έμελέτα  δράΰας  6  βάρβαρος,  άλλα  και  πολλούς 

25  των  οικείων  άποβαλών  ύπενόΰτηΰε '  και  6  βαΰιλεύς 
τάς  (Ρωμαϊκάς  δυνάμεις  πάντο&εν  ΰυνα&ροίΰας  εις 
Θράκην^  αύ&ις  έζήλ&ε ,  Ουν επομένης  αύτω  καϊ  τής 
Λυγούΰτας  άχρι  των  Κιδόκτου.  ο&εν  δυΰχεράναν 
το  ΰτρατιωτικόν  έλοιδορεΐτο  τω  αύτοκράτορι.  είτα  ή 
μεν  Αύγουΰτα  έπανελήλυ&εν ,  ο  δε  Μιχαήλ  περιε- 
πόλει  τήν  Θράκην,  μηδέν  τι  πράττων  6τρατηγικόν  ή 
τι  κατά  των  εναντίων  οίκονομούμενος'  κάί  ήΰαν  τοις  ο 


378  ιλβ.  XV.  ΟΑΡ.  XVIII. 

της  χώρας  οίκήτορβι  τα  στρατεύματα  ονχ  ήττον  των 
βαρβάρων  εις  προνομήν.    και  ο  Κρονμος  δε  των  οι- 
κείων άπάρας  ή&ών  ταις  βαΰιλικαΐς  παρεβτρατοπε- 
δεύΰατο  τά%ε6ι.    μάχης  ονν  ΰνγκροτη&είβης  ηττών- 
ται ^Ρωμαίοι,  τον  ϋτρατηγον  των  Ανατολικών  Λεον-  5 
τος  τον  ε%  Αρμενίων  αίτιον  της  ήττης  γεγενημένον. 
ούτος  γαρ  της  βαΰιλείας  ερών  και  προς  την  ΰτρατιάν 
διαβάλλων  τον  Μιχαήλ  ως  άνανδρόν  τε  καϊ  άΰτρατή- 
γητον,  άρτι  τον  πολέμον  6νγκροτη&έντος,  τα  νπ*~  αυ- 
τόν τάγματα  επεβ&αί  οι  έγκελενβάμενος  λιποτάκτη-  Ι 
βας  άΐί^ει  φνγάς.    τούτο  και  τους  άλλονς  ετρεψεν  εις 
φνγήν,  ώβτε  τον  Κρονμον  μηδέ  πιβτεύειν  τω  γινο- 
Τ>  μένω  δια  το  λίαν  παράλογον,  άλλα  λόχον  ήγεϊβ&αι 
τοντο  και  τονς  άμφ'  αυτόν  έπιβχεΐν.    ως  δε  εώρα 
τονς  'Ρωμαίονς    φεύγοντας   άκόβμως   καϊ  ακρατώς,  15 
τότε   τοις    οίκείοις    διώκειν    έγκελενβάμενος   φόνον 
πλειβτον  είργάβατο  βτρατιωτών  τε  και  ύτρατηγών. 
μόλις  δ'  6  βαβιλεύς  εις  την  Κωνύταντίνον  μετ    ολί- 
γων τινών  φνγτί  διασώζεται,  τον  χάρακος  καϊ  της  Ι 
βκηνής   της    βαβιλικής    γεγονότων    τοις    βαρβάροις  20 
διάρπαγμα.     έντεν&εν  6  Λέων   αδείας   δραζάμενος, 
και    τονς    κοινωνούς  των  βονλενμάτων   αντώ    δια- 
ΰπείρας    εις   τα    περιλειφ&έντα   τών    ΰτρατενμάτων 
λέγοντας  έ%  αφέλειας  τών  κρατούντων  ήττάβ%αι  *Ρω- 
μαίονς  καϊ  δεΐβ&αι  τα  πράγματα  γενναίον  ανδρός,  » 
οϊος  6  τών  Ανατολικών  βτρατηγός  Λέων   εστίν,  εις 
βτάβιν  τους  ΰτρατιώτας  ήρέ&ιβε,  καϊ  τον  μ&ν  βαβι- 

ΡΙΙ12δλε«  κακώς  έλεγον,  τον  Λέοντα  δε  βασιλικής  εύφη- 
^  μίας  ή%ίονν ,  τήν  εκείνον  περιβτάντες  ΰκηνήν.    ακ- 

\ν III 104  κιζομ ένον  δ9  αύτον  και  παραιτονμένον  δή&εν  τήν 
ανταρχίαν,  6  τρανλός  Μιχαήλ  τάγματος  άρχων,  το 
ζίφος  βπαβάμενος ,  τούτο  δε  καϊ  άλλοις  ΐίοιεϊν  ντίο- 


ΣΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XVIII.  XIX.  379 

δεμένος  της  σννωμοβίας  μετέχονβι,  πείϋΌνβι  τάχα 
καϊ  άκοντα  την  άνάρρηβιν  τον  Λέοντα  δέ£α6&αι.  ώς 
ονν  ήγγέλη  ταύτα  τω  Μιχαήλ,  εν&νς  οντε  προς  άν- 
τικατάΰταΰιν  ώρμηΰεν  οντε  της  βαβιλείας  άντιποιή- 
5  βαβ&αι  έδοκίμαΰεν,  άλλα  τα  της  βαΰιλείας  παράσημα 
τω  Λέοντι  έζαπέύτειλεν.  έλ&όντος  δ'  εκείνον  εις  τα 
βαΰίλεια ,  ό  Μιχαήλ  άμα  τή  ϋνξύγω  καΐ  τοις  παιβι 
προς  τον  εν  τω  Φάρω  ναον  ικέτης  είΰέδραμεν.  άπο- 
απαΰ&έντες  δ'  εκεΐ&εν,  6  μεν  Μιχαήλ  εις  τήν  Πρώ-  Ο 

ίο  την  λεγομένην  νήΰον  απάγεται,  και  μοναχός  γεγονώς 
εκεί  κατεβίω.  τον  δε  παΐδα  τοντον  τον  Θεοφνλακτον, 
ος  και  άναρρήΰεως,  ώς  έ'φημεν,  κατηζίωτο,  των  παι- 
δογόνων  μορίων  άφείλετο  και  ΰύν  τή  μητρι  καϊ  τοις 
άδελφοΐς  νπερορίονς  έποίηΰε. 

ιό  Τω  μεν  ονν  Μιχαήλ  ες  τούτο  τα  της  αρχής  έτε-  19 

λεύτηβεν ,  ενιαντονς  βαΰιλεύΰαντι  δύο.  6  δε  Λέων 
εις  τα  βαΰίλεια  είόελ&ών  αντίκα  έκδνϋάμενος  ο 
περιέκειτο  φάρος  τω  τρανλω  Μιχαήλ  ένεχείριβε,  κά- 
κεΐνος  εν&νς  αντό    ήμφιάΰατο,    ο    πολλοίς  ΰημεΐον 

2ο  εκρί&η   τοντον  μέλλειν  εβεΰ&αι  τω  Λέοντι  της  βα- 
σιλείας διάδοχον.    ον  τούτο  δε  μόνον  της  διαδοχής 
ύημαντιγ,όν  τον   κράτονς  ΰννέβη  τω  Μιχαήλ ,  άλλα  Β 
και   όπιβ&εν    τον    Λέοντος    πορενόμενος    βαΰιλικήν 
έΰ&ήτα  μεταμφιαόαμένον,  το  ταύτης  πεπάτηκε  κρά- 

25  απεδον'  τούτο  και  τω  Λέοντι  ονκ  άγα&όν  οίώνιβμα 
εδοζε.  τούτοις  δε  και  άμφοΐν  ή  βαΰιλεία  προείρητο. 
6  γαρ  άνω&ι  ρη&εϊς  Βαρδάνιος  6  ΰτρατηγός  και  πα- 
τρίκιος προ  τού  τνραννίδι  έπικεχειρηκέναι,  ατρέφων 
αυτήν  κατά  νουν,  εΐ'ς  τίνα  μοναχόν  εν  τω  Φιλομη- 

3ο  λίω  άΰκονμενον  καϊ  προλέγειν  τα  μέλλοντα  πιότενό- 
μενον  άπελ&ών,  εκείνω  το  απόρρητον  άνεκάλνψε, 
και  ει  εΰται  αντω  επιτελές  το  βούλευμα  επνν&άνετο. 


380  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XIX. 

6  #£  απηγόρενΰεν  αντω  τήν  εγχείρηΰιν,  φάμενος  ώς 
οντε  τεν%η  τού  εφετον  και  ΰτερη&ήβη  και  της  περι- 
I)  ονΰίας  καϊ  τον  φωτός,  έπϊ  τούτοις  6  μεν  άπήει  πε~ 
ρίλνπος.  6  Λέων  $'  ούτος  καϊ  ο  τρανλός  Μιχαήλ 
καί  τις  έτερος  Θωμάς  αντω  τον  ΐππον  παρέβτηΰαν.  5 
ανω&εν  δε  προκνψας  ο  μοναχός  καϊ  τοντονς  ίδών, 
μετακαλείται,  τον  ΰτρατηγόν  καί  φηβι  "βοϊ  μεν,  ώς 
εί'ρηκά  6οι,  ον  δίδωβιν  6  &εός  της  βασιλείας  τνχειν' 
των  δε  τον  Ϊππον  6οι  παραβτηΰάντων  τον  ς  δύο,  τον 
Λέοντα  καϊ  τον  Μιχαήλ,  ί'ΰ&ι  και  αμφω  της  βασι-  ίο 
λείας  κρατήΰοντας.  6  δ'  ετερΟς  επιχειρήσει  μεν  καϊ 
εαντω  περι&ήΰει  διάδημα,  ον  τενζεται  δε  των  κατά 
ΰκοπόν ,  αλλ9  άπολεΐται  κακώς."  6  μ\ν  ούν  ταύτα 
προείρηκεν.  6  δε  Βαρδάνιος  άπιΰτήΰας  αντω  τν- 
ρκννίδι  επικεχείρηκε'  το  ά'  όπως  ονκ  ετνχε  της  βα-  ι$ 

ΐΙΙ1296ιλείας,  αλλά  και  εζεκόπη  τά  όμματα  καϊ  τον  πλον-    ■ 
Α  τον  έύτέρητο,  ήδη  μοι  προϊΰτόρηται.  βαϋιλεύβας  δε  6    \ 
Λέων  τον  Μιχαήλ  μεν  τον  τρανλόν  πατρίκιον  έτίμηΰε   Ι 
καϊ  κόμητα  της  των  ε\κονβίτων  ΰχολής,  τον  δέ  γε  Ι 
Θωμάν,   ος  καϊ  αυτός  ην  εις  των  τω  Βαρδανίω  τότε  2ο 
τον  ϊππο'ν  παραΰτηΰαμένων,  τονρμάρχην  τον  τάγμα- 
τος των  φοιδεράτων  προεχειρίόατο.  των  μέντοιΒονλ- 
γάρων  την  Θράκην  ληιζομένων,  διεπρεΰβεύΰατο  προς 
τον  αυτών  άρχηγόν  6  Λέων  περί  ΰπονδών.    6  δε  τη 
νίκη   τη   εναγχος  όγκω&εις  τήν  πρεΰβείαν  την  περί  25 
των  βπονδών  ον  προβήκατο.    ονκούν  έζεβτράτενβεν 
6  βαΰιλενς  κατ    αυτού,  και  αύ&ις  ή  νίκη  τοις  βαρ- 
βαροις  έπεμειδία,  καϊ  εις  φνγήν  άπιδόντων  "Ρωμαίων, 
έδίωκον  οί  βάρβαροι    όπιΟ&εν    και   καταφρονητικώς 
διακείμενοι  ον  κατά  κόύμον  ονδ'  ενΰνντάκτως  έδίω-  30 

ΛνΐΙΙΐ05  3ίον,  αλλά  άλλου έ  ποι  άλλοι  ΰκεδανννμενοι.  τούτο 
κατανοήΰας    6    βαΰιλενς,    ετνχε  γάρ    επϊ    μετεώρου 


ιλβ.  χν.  οαρ.  χιχ.  381 

τόπου  εΰτώς,  καϊ  τους  περϊ  αυτόν  λόγοίζ  παρα&ήζας 
παρακλητικούς  καϊ  παρορμήΰας  εις  πόλεμου  έπειβέ- 
φρηβε  κατά  των  βαρβάρων  μετά  γενναίου  ψυχής 
παραρτήματος,  καϊ  τή  αθρόα  μεταβολή  δείματι  τους 
πολεμίους  ένέβαλε  πανικώ,  καϊ  άνήρηντο  μεν  πλεί- 
ους,  ήχμαλώτιΰτο  δε  καϊ  πλήθος  πολύ,  μικρού  δε 
καϊ  αυτός  6  Κροΰμος  άνήρητο  αν  βληθεϊς  καϊ  του 
ίππου  έκπεπτωκώς,  ει  μη  περιΰτάντες  αυτόν  οι  περί 
αυτόν  καϊ  ΰννηΰπικότες  εις  ΐππον  άνεβαλον  έτερον, 
καϊ  ούτως  ωχετο  άποδράς.  εντεύθεν  6  βαΰιλεύς 
τροπαιοφόρος  κατέλαβε  τά  βαΰίλεια,  καϊ  λείαν  άγων 
πολλήν  ου  πολύ  το  εν  μέόω  καϊ  της  κατά  των  6ε- 
βαΰμίων  εικόνων  λύττης  άπήρξατο '  όθεν  δε  τή  μα~  Ο 
νία  ταύτΐβ  γέγονε  κάτοχος  αύτίκα  δη  διηγήΰομαι.   τω 

1 15  ήδη  ρηθέντι  μοι  μοναχώ,  ος  περϊ  εαυτού  ως  μέλλει 
της  βαΰιλείας  έ^ΰεΰθαι  εγκρατής  προηγόρευΰε ,  της 
προρρήΰεως  άποτιννύς  άμοιβήν,  δώρα  εκπέμπει  διά 
τίνος  των  οίκειοτάτων  αύτω.  ο  δ\  πεμφθεϊς  ουκ 
έκείνω  ενέτυχεν,  έ'φθη  γάρ  6  μοναχός  εκείνος  τήν 

|2ο£ωι}ν  μεταθεμένος,  έτερον  δ'  εύρηκώς  τή  εκείνου 
κοτοικία  ΰκηνούμενον,  ως  έκείνω,  μη  γινώΰκων  τον 
άνδρα,  τούτω  προΰεληλύθει.  6  δέ,  ην  γάρ  τά  των 
είκονομάχων  πρεΰβεύων  καϊ  τής  αίρέΰεως  διάπυρος 
εραστής,  ούτε  τά  δώρα  προΰήκατο  καϊ  τήν  τούτων 
25  κομιϋτήν  άπεπέμψατο,  έζ  ειδώλων  προΰκυνητού  μη 
τι  λαβείν  άνέχεΰθαι  φάμενος  καϊ  τής  βασιλείας  καϊ  Ό 
τής  ζωής  διά  βραχέος  έπαπειλών  τω  βαΰιλει  οτέρη- 
6ΐν,  εί  μή  του  προΰκυνεΐν  τοις  είδώλοις  άπόΰχοιτο, 
τάς  ΰεπτάς  εικόνας  ούτω  καλών,  ταύτα  παρά  του 
3ο  ΰταλέντος  άγγελθέντα  τω  Αέοντι  εμφροντιν  αυτόν 
πεποιήκαΰι,  καϊ  κοινούται  τά  μηνυθέντα  τών  οι  Συν- 
ήθων τινϊ  τω  Μελι6βηνώ  Θεοδότω,  ος  τοΓ^  είκονο- 


382  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XIX. 

μάχοις  αίρεΰιώτης  έτύγχανεν  ων.  δόλω  τοίνυν  εκεί- 
νος τον  Λέοντα  μέτεΐ6ΐ,  καί  τίνα  μοναχόν  εαυτω 
γινώΰκων  όμόδοζον ,  τούτω  ύννεβονλενε  κοινω6α- 
6&αι  την  ύπό%,ε6ιν,  καϊ  ο  αν  εκείνος  ύπό%ηται,  τού- 
το ποιη6αι '  είναι  γαρ  τον  άνδρα  μεβτόν  χαρίτων  5 
πνευματικών  και  προορώντα  τα  μέλλοντα  και  προ- 
λέγοντα.  ώς  ούν  είδε  τον  Λέοντα  βαβιλέα  6υν&έμε- 
νον  τοις  λόγοις  αύτοϋ,  απειΰι  προς  τον  μοναχόν  ο 
ΡΙΙ130Θ£θάοτο£,  και  προλέγει  αύτώ  την  ώς  αυτόν  του  βα- 
σιλεύοντος εν  ίδιώτου  6χήματι  αφιξιν,  και  ότου  χά-  ίο 
ριν  έλεΰΰεται,  και  μυΰταγωγεΐ  τούτον  ο6α  τω  βαβι- 
λεΐ  διαλέγεται,  είτα  νυκτός  απει6ιν  6  βαΰιλεύς  προς 
τον  μοναχόν  μεταμφιαΰάμενος,  ίνα  μη  διαγνωΰ&είη 
ων  βαύιλεύς '  6υμπαρήν  δέ  οι  και  δ  Θεόδοτος.  ο  δε 
μοναχός  εκείνος,  οία  δή&εν  προμυη&εϊς  εκ  του  πνεύ-  15 
ματος  το  πλαττόμενον,  ώς  βαΰιλέα  προΰεΐπε  τον 
Λέοντα,  και  "μη  κρύπτε  6ου"  φηΰί  Γτό  αξίωμα 
μηδ'  άπατάν  &έλε  την  ημών  ου&ενότητα.  ΐ6&ι  δε 
μη  περί  τό  ΰέβας  όρ&ώς  διακείμενος,  άλλ'  αντικρυς 
ειδωλολατρών  και  αυτός  και  άπαν  6οι  τό  υττψίοον.  20 
Β  ει  μεν  ούν  περιαιρηΰεις  τα  είδωλα  των  έκκλη6ιών, 
ε6ται  6οι  και  η  ζωή  καϊ  ή  βα6ιλεία  πολυετής  τε  και 
ευτυχής '  εί  δε  μή  τοϋτο,  άλλ'  έλπιζε  ταχεΐαν  τήν 
6τέρη6ιν  καϊ  άμφοΐν ,  και  προς  ταύτγι  6ε  κολάΰεις 
αιώνιοι  διαδέχονται"  καϊ  6  μεν  εί'ρηκε  ταύτα,  ο  δ\  25 
Λέων  δανμάΰας  τον  μοναχόν  της  δή&εν  προγνώ- 
6εως,  ούδε  γαρ  εγνω  του  θεοδότου  τό  τύρευμα,  ήλω 
τοις  εκείνου  λόγοις  και  κατά  τών  &είων  έκτυπωμά- 
των  6φοδρότατα  επνευ6ε,  δόγματι  τούτων  πάντο&εν 
κα$αίρε6ΐν  καταψηφιΰάμενος.  ή$ελε  μέντοι  καϊ  τον  30 
πατριάρχην  εχειν  όμόψηφον.  6  <5«  καϊ  αντέλεγεν 
Ιΰχυρώς,  καϊ  άΰεβες  έ%ήλεγχε  τό   δόγμα  και  λόγοις 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XIX.  XX.  383 

καϊ  γράμμαΰιν'    ο  δειότατος    ούτος  ην  Νικηφόρος.  Ο 
διό  καϊ  νπερορίαν  αντον  κατακρίνει,  λέγεται,  δε  προ- 
αιβ&έβ&αι  τον  Λέοντος   το   κακότροπον   ο  άοίδιμος 
Νικηφόρος,  καϊ  ώς  ϋΰται  τοις    όρ&οδόζοις    βκόλοψ 

5  και  κνδοιμον  ταΐς  εκκληβίαις  λαβή.    εν  γαρ  τω  πε-  ^νΐΙΙΙΟΘ 
ριτι&έναι  τή  αντον  κεφαλή  το  διάδημα  δόζαι  άκαν- 
θας  εμπαγήναι  αντον  τή  χειρί.    6  μεν  ονν  άπήγετο 
προς  Προικόννηβον  νπερόριος.      6  δε  τον  μεγάλον 
άγρον    κα&ηγονμενος   6    δμολογητής    Θεοφάνης    τω 

1()  πνενματι  την  εκείνον  δίοδον  εγνωκώς,  ον  γαρ  εώρα 
τον   αγιον ,   κηρονς  άνάψας  και   ΰνμιών    εδεξιοντο 
αντόν'  κάκεΐνος  αν&ις  εκ  της  νηός  προύκννήμαΰιν  Ό 
ήμείβετο  τον  προπέμποντα ,  μή&  ορών  μήτε  μέντοι 
δρώμενος,    ΰανμαζόντων  δε  των  βνμπλων  τω  πα- 

15  τριάρχτ]  καϊ  πν&ομένων  τίνι  τα  ς  προβκννήΰεις 
άφοΰιοΐ,  εκείνος  εφη  τω  δμολογητή  Θεοφάνει  τω 
τον  Μεγάλον  άγρον  κα&ηγητή,  προειπών  την  όμο- 
λογίαν'  ονπω  γαρ  %φ%η  τότε  ταντης  άζιω&είς. 

Έκβλη&έντος  δ'  οντω  της  έκκληΰίας  τον  βεπτον  20 

Νικηφόρον  6   Μελιΰΰηνός  άντειΰήχ&η  Θεόδοτος,  ω 

διώννμον  το  έπώννμον '    έλέγετο  γαρ  καϊ  Καΰΰιτη- 

ράς.    ο&εν  δε  γνωότός  τω  Αέοντι  γέγονεν  ον  χρεών 

καταλιπεϊν  άνιύτόρητον.    τον  Μιχαήλ  τον  *Ραγγαβε 

βασιλεύοντος  γνναιόν  τι  των  περί  τήν  γνναικωνιτινριιιζι 

Χ\25  των  βαύιλείων ,  κάτοχον  μανία  γινόμενον  κατά  τάς^ 

ύεληνιακάς  περιόδονς,   έβόα  προς  τον  αυτοκράτορα 

'κάτελ&ε,  των  αλλότριων  εζίΰταβο".    τοντο  δ'  ονχ 

άπαξ,  άλλα  πλειδτάκις  εγίνετο,  και  τον  βαΰιλέα  έτά- 

ραττε.  6ννή&ει  δε  όντι  τω  Θεοδότω  τούτω  κοινονται 

τάς  τον  γνναίον  βοάς,  καϊ  ος  "  όταν  ληφ^ή'  φηΰίν 

ί(ή   γννή  ττ}  μανία  και  βοά  τά  σννή&η,  χρή  έρωτά- 

ΰ&αι   παρά   τον    τίνι   προΰήκονΰι   τά    βαΰίλεια    καϊ 


20 


384  ιλβ.  XV-  ΟΑΡ.  XX. 

όπως  εκείνος  καλοΐτο  η  οίος  εβτι  την  μορφήν  και 
εί'  τι  άλλο  έκείνω  πρόΰεβτι  γνώριβμα.'  εδοζεν  ονν 
ΰνμβονλενειν  καλώς '  καϊ  αντός  πιστεύεται  την  έρώ- 
τηΰιν'  καϊ  η  παιδίβκη  μανεΐΰα  Ίίάλιν  έβόα  κατά  το 

Ββννη&ες.     6  δε  ηρώτα.     κάκείνη    καϊ   τοννομα  τον  Ι 
Λέοντος  άπεφοίβααε  καϊ  την  ίδέαν  καϊ  ότι  ει  άρτι 
κατά  την  άκρόπολιν  άπελενόη,άνδρε  6οι  διττώ  ΰνν-    '. 
αντηαονται,  καϊ  %ατέρω  τούτων,  ον  ήμίονος  φέρει, 
προΰηκονύι  τα  βαΰίλεια.    τούτων  άκούΰας  6  Θεόδο- 
τος  ονδεν  μεν  τω  βαόιλεΐ  πεποίηκεν  εκπνΰτον,  αλλά  μ> 
μανίας  ελεγεν  είναι  ρήματα  τά  της  παιδίβκης,  μη  τι 
ϋαφες   προμηνύοντα,    αντος  δε  πορεν&εις  κατά  την 
άκρόπολιν,  και  τω  Λέοντι  έντνχών  και  τά  γνωρίσμα- 
τα, α  το  γνναιον  ειρηκει,   φωράΰας,  ιδία  τον  άνδρα 
παραλαβών    και   πίβτεις    δεδωκώς    τε   καϊ  είληφώς,  ΐδ; 
προμηνύει   την   βαΰιλείαν   αντω,    ως  έ%    επιπνοίας 
&ειοτέρας  αντην  μνη&είς,  καϊ  7]τει  μετά  την  εκβαύιν   Ι 

Ο  κείόεΰ&αί  οί  μιΟ&όν  της  προρρηΰεως.     ούτος  6  τρό- 
πος έγνώριΰε  καϊ  ωκείωβε  τω  Λέοντι  τον  Θεόδοτον, 
και  $6χεν  εις  άντάμειψιν  της  προρρήβεως  μετά  τον  20 
ιερόν  Νικηφόρον  τον  %-ρόνον  της  Κωνβταντινονπό-   Ι 
λεως.   ω  &εον  κριμάτων  άβνΰΰος  ακατάληπτος,  μετά 
τίνα  τίς;  άρτι  δ1  άναζίως  της  ιεράς  κα&έδρας  έπι- 
βάς  6  ανόσιος,   έπεϊ  ύνμπνονν  καϊ  τον  κρατούντα 
έκέκτητο,  πεπαρρηϋιαβμένως  την   κατά   των  αγίων  & 
εικόνων  τόλμαν  μετεχειρίζετο.    καϊ  6  Λέων   δε    ως 
&ηρίον  τοις  τάς  ΰεπτάς  ΰτηλογραφίας  τιμάν  έ&έλονβι 
προ<3εφέρετο.    ηγρίαινε  γάρ  τούτον  αντός  τε  6  Θεό- 
δοτος  καϊ  6  των  τω  βαόιλικω  κοιτώνι  κεκληρωμένων 

Β  τηνικαύτα   ων  χορολέκτης,  ον  πρωτοψάλτην   καλεϊν  & 
παρέλαβεν  η  ΰννή&εια.    όντως  γάρ  της  των  είκονο- 
μάχων  αίρέΰεως  την  δολεράν  άνατροπην  είς  κόρον 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XX.  XXI.  385 

πιών  ήρέθιξε  τον  βαβιλέα  πανταχόθεν  τάς  εικόνας 
περιελεΐν.  καί  ποτέ  των  τον  Ήβαΐου  θείων  φωνών 
άναγινωΰκομένων  έπ'  έκκληβίας ,  αϊ  λέγουΰι  "  τίνι 
ώμοιώβατε  κύριον;  μη  εικόνα  έποίηύε  τέκτων  ή 
χρυύοχόος  ομοίωμα  κατεβκεύαβεν  αύτω"  και  τα 
εφεξής,  προβελθών  τω  βαύιλεΐ  προς  ους  εφη  "πρό- 
ΰχες  τω  προφήτη ,  ω  δέβποτα,  καϊ  τούτω  πείθουΓ 
εντεύθεν  άπηρυθριαβμένως  6  Λέων  της  αιρέΰεως 
ειχετο,  καϊ  τους  μη  τή  άβεβεία  αυτού  υποκύπτοντας 

ίο  διααπαράβύειν   καϊ   λαφύΰΰειν  ήπείγετο'    βαρύς  #εΡΙ1132 
καϊ  άλλως  καϊ  απαραίτητος  την  όργήν  τοις  πταίου-  \γ  \\\  107 
6ΐν  ην  καϊ  έπϊ  μετρίοις  πταίαμαΰι  βαρείας  κολάόεις 
αποφαινόμενος,    τοιούτος  μεν  ήν  ο  Λέων  περί  τους 
ενϋεβεϊς    και    τους    άλλως    προβκεκρουκότας  αύτώ. 

15  τέως  δ'  ούν  περί  την  των  κοινών  διοίκηβιν  ου  νω- 
θής  ήν,  αλλά  καϊ  λίαν  έγρήγορε  καϊ  τους  άδικούντας 
άνέΰτελλε.  δεηθέντος  γούν  τίνος ^  ως  τού  γυναίου 
αυτού  παρά  του  τών  τής  ΰυγκλήτου  άρπαγέντος, 
προσθεμένου  δε  καϊ  τω  έπάρχω  προΰελθεΐν,  μη  μέν- 

2ο  τοι  τυχεΐν  έκδικήΰεως,  έπεϊ  το  έγκλημα  άποδέδεικτο, 
τον  μεν  επαρχον  επανΰεν  ευθύς  τής  αρχής,  τον  δε  την 
άρπαγήν  πλημμελήβαντα  εξέδοτο  νομίμως  κολαϋθη- 
ΰόμενον.  άρχοντας  δε  καϊ  στρατιωτικούς  καϊ  πολιτι-  Β 
κούς    άριΰτίνδην    προεχειρίζετο ,    καϊ   τάς   τών  υπό 

ζζ'Ρωμαίους  εθνών  ηγεμονίας  ούτε  χρημάτων  ώνίους 
προυτίθει  ούτε  προς  χάριν  έδίδου  μη  προς  αρχάς 
πεφυκόαιν  άνδράΰιν  ή  χρημάτων  ήττοοι,  καϊ  τούτοις 
προδιδούΰΐ  το  δίκαιον. 

Μιχαήλ  δε  6  τραυλός  6  εξ  'Λμορίου  έπϊ   μέγα  21 

30  τύχης  αρθείς,  προς  δε  ταϊς  άλλαις  κακίαις  καϊ  γλώύ- 
6αν  έχων  άκόλαβτον,  διεβλήθη  τω  βαΰιλεΐ  ως  κακά 
κατ    αυτού  βυββοδομεύων  καϊ  τεκταινόμενος,    καϊ  ή  α 

ΖΟΝΑΚΑ8    III.  ^Ο 


386  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXI. 

διαβολή  προ  τής  ημέρας  εγένετο,  εν  ή  τήν  εν  ΰαρκϊ 
τον  κυρίου  γενναν  έορτάζειν  η  εκκλησία  παρέλαβεν. 
αύτίκα  τοίνυν  ο  μεν  συνελήφ&η'  6  δε  βασιλεύς  των 
κατ  αυτού  μηνυ&έντων  εξεταστής  προεκά&ισεν. 
ελέγχεται  παρά  των  κατηγορούντων  6  Μιχαήλ,  συν-  5  * 
τί&εται  και  αύτός^  κατακρίνεται  δάνατον,  και  θάνα- 
τον τον  δια  πυρός,  άπήγετο  καυ&ησόμενος,  και  τό- 
πος της  τιμωρίας  άφώριοτο  η  του  εν  τοις  βαΰιλείοις 
λουτρού  κάμινος.  εϊπετο  και  6  βασιλεύς,  η  μη  πι- 
στεύων  έτέρω  την  κατά  του  Μιχαήλ  επε%έλευ<5ιν  η  ι»  Λ 
εφηδόμενος  τω  όλέ&ρω  αυτού,  η  δε  γε  βασίλισσα 
ΐ>  τούτο  γνούσα  την  πράζιν  εκώλυσε,  πη  μεν  δεομένη 
τού  %υνευνετου  υπερ&έσ&αι  διά  την  εορτήν  του  κα- 
τ«κριτοι>  την  κόλαΰιν ,  πη  δε  και  δρασύτερον  προσ- 
φερομένη  αύτω  καϊ  ά&εον  λέγουσα,  ότι  μη  ύπο-  15 1 
στέλλεται  την  τού  φρικώδους  μυστηρίου  ημέραν  της 
τον  ύωτηρος  γεννήσεως,  τούτοις  το  σκληρόν  εκείνου 
μαλάξαΰα  πέπεικεν  άνειναι  τότε  τω  Μιχαήλ  την 
άπώλειαν.  ο  δε  προς  την  εύνέτειραν  εφη  "  ίδού 
πέπειβμαί  6οι,  αλλά  γε  σύ  γνώση  και  τά  τέκνα  τα  20  ^ 
σά  όσα  ύμΐν  εκ  τούτου  συμβήσονταιΓ  ο  μεν  ούν 
Μιχαήλ  ούτω  τον  ολε&ρον  νπεζέφυγε.  &αυμάσαι  δ1 
αν  τις  ο&εν  6  Λέων  προεΐπε  το  γενησόμενον'  ου 
γάρ  πάντως  αυτό  εκ  &ειοτέρας  επιπνοίας  προέγνωκε. 
~ΡΏί33πώς  γάρ  δεομαχών  εκείνος,  καϊ  άλλως  άνηρ  ων  αϊ-  25Μ 
μάτων  και  βίου  μη  πα&ών  κα&αρεύοντος ;  λέγεται 
προεγνώσ&αι  αύτω  παρά  του  χρηΰμοδοτη&εν  ότι 
κατά  την  ημέραν  της  γεννήσεως  τού  Χριστού  και 
τήζ  αρχής  έκπεΰεϊται  και  τής  ζωής.  άλλα  καί  τί 
φα6ι  τη  των  ανακτόρων  βιβλιοθήκη  βιβλίον  έναπο-  30 
κεΐ,σ&αι,  εν  ω  καϊ  χρησμοί  περί  των  βασιλέων  ήσαν 
και  μορφαί  ένεγράφοντο  ανθρώπων  τε  και  θηρών, 


Ι,ΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXI.  387 

καϊ  μετά  των  άλλων  εκεί  και  λέων  &ήρ  εχρωμάτιΰτο, 
ω  κατά  νώτου  το  6τοιχεΐον  το  χ  έγκεχάρακτο'  άνήρ 
δ'  ην  έζόπιβ&εν  τον  θηρός  δόρατι  διά  τον  χ  διελαν- 
νων  τον  λέοντα,  ή  μεν  ούν  βίβλος  είχε  ταντί,  καϊ 
5  ήύαν,  ως  εδόκει ,  Σιβνλλεια  χρηύμωδήματα.  το  δε 
της  είρημένης  χρωματουργίας  δνβερμήνεντον  ον  6 
τότε  κοιαίΰτωρ,  ως  λέγεται,  διεΰάφηβεν,  ειπών  κατά 
την  ήμέραν  της  γεννήΰεως  τον  Χριΰτού  βαΰιλέαΒ 
μέλλειν  άναιρε&ήναι.      το  μεν  γάρ  θηρίον  βαβιλέα 

ίο  δηλονν ,  το  δε  χ  την  είρημένην  ημέραν  αίνίττεβ&αι, 
το  δε  δια  μέβον  τον  χ  τω  λέοντι  το  δόρν  έμπήγνν- 
ΰ&αι  το  κατ  αντην  την  ημέραν  της  εορτής  τον  βα- 
βιλέα κταν&ήβεβ&αι.  ταύτα  τον  βαβιλέα  έτάραττεν, 
αλλά  μην  αντόν  καϊ  το   της  μητρός  έζεδειμάτον  \νΐπΐ08 

15  έννπνιον.  έδοΐ,ε  γάρ  έκείνΐ]  εν  τω  ναω  της  θεομήτο- 
ρος είναι  τω  εν  Βλαχέρναις  καϊ  όράν  γνναΐκά  τίνα 
προπεμπομένην  άνδράύι  λενχείμοΰι  καϊ  πλήρες  αι- 
μάτων το  δάπεδον  τον  ναού ,  άκονβαί  τε  της  δορν- 
φορονμένης  εκείνης  κελενονβης  αίματος  άγγος  τι 
πληύ&ήναι  καϊ  δο&ήναι  τή  τον  βαβιλέως  μητρί.  τής 
δε  μη  προΰιεμένης  το  προύφερόμενον ,  φάναι  την 
περιφανή  γνναΐκα  έκείνην  "6  $ε  ύός  νιος  τονς  εμε  ο 
τιμώντας  αιμάτων  έμπίπληύι,  και  τον  θεόν  και  ν  ιόν 
μον  εις  όργήν  κινών  ον  ύννίηΰιΓ   ταντα  εϊδεν  ή  μή- 

25  τηρ  τον  Λέοντος,  και  τω  νιω  άπήγγειλε  το  έννπνιον, 
και  έδέετο  πανύαβθαι  τον  κατά  των  ύεπτών  εικόνων 
τολμήματος,  αλλ*  εζεκεκώφει  6  δείλαιος  και  &εομα- 
χών  ονκ  έπανετο.  ώπτο  δ\  και  ό  θειος  πατριάρχης 
Ταράβιος  κα&  νπνονς  τινϊ  ήδη  τής  έπικήρον  ταντης 

3ο  ζωής  μεταβτάς,  επιβοώμενός  τίνα  Μιχαήλ  καϊ  επελ- 
θεϊν  τω  Αέοντι  καϊ  κτ είναι  τούτον  εγκελενόμενος. 
αλλά  και  ή  εν  τω  Φιλομηλίω  μοναχού  προαγόρευβις 

25* 


20 


388  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXI. 

και  αλλ*  άττα  νπέ%ραττε  τον  Λέοντα  και  έδείμαινε. 
τέως  δ1  ονν  κλοιοΐς  τονς  πόδας  τον  Μιχαήλ  ενδη- 

Τ>  ϋάμενος  τον  μεν  τω  Παπία  φρονρη&ηΰόμενον  παρα- 
δέδωκεν,  αυτός  δε  την  κλείδα  κατείχε  τον  βιδηρέον 
δεΰμον.    έμφροντις  δε  την  ννκτα  διάγων  ονκ  είχε  5 
τον  νπνον  τοις  όμμαβιν  αντον  εφιξάνοντα.    διό  και 
άπηει  προς  το  τον  Παπίον  διαιτητηριον,  και  ορά  τον 
μεν  Μιχαήλ  επί  κλίνης  κα&ενδοντα,  τον  δε  Παπίαν 
ετί    εδάφονς  κατακλινόμενον.    η  γαρ  τιμών  τον  Μι- 
χαήλ 6  Παπίας  τοντο  πεποίηκεν  η  και  ΰννίΰτωρ  ων,  ίο 
ως  εδόκει,  της  κατά  τον   βαΰιλέως  βονλης.    ως  ονν 
είδε  ταντα  καϊ  τον  Μιχαήλ  νπνον  νπνώττοντα  βα- 
&νν  τε  καϊ  νηδνμον  καϊ  οίος  άφρόντιδι  εοικεν,  νπ- 
ΈΙΙΙΜεύτρεφε  μηνιών  και  την  όργην  νπεδηλον  τη  κινηΰει 
τή  της  χειρός,    των  μεν  ονν  άλλων  ονδεις  την  πα-  15 
ρονύίαν  τον  βαΰιλέως  ?]6&ετο,  εις  δε  τις  των  τον 
Παπίον   και   εγνω   τοντον   ελ&όντα   και  νπνώττειν 
προΰποιηΰάμενος  εώρα  ο6α  εποίηΰε  καϊ  ως  ώργίΰ&η 
καϊ  ώς  ηπείληΰε,  καϊ  πάντα  ΰφίΰιν  άπηγγειλεν.    οι 
δε  φόβω  ληφθέντες    όπως  αν  έκψνγοιεν  το  μηνιμα  20 
τον   βαΰιλεως  εφρόντιξον.    και  6  Μιχαήλ  τω  Παπία 
φηΰϊν  ώς  εί  βονλει  αντός,  ον  τον  κίνδννον  έκψευ- 
ζόμε&α  μόνον,  άλλα  καί  τα  μελετώμενα  ημΐν  εις  έρ- 
γον εκβήβεται.  καϊ  ος  "το  παριβτάμενόν  6οι  πράττε" 
φηΰίν,  "εμε  δ'  ε%εις  όπη  βονλει  έπόμενον.  έγχαράττει  25 
τοίννν  αντίκα  γραφήν  προς  τονς  οί  των  βονλενμά- 

Β  των  μετέχοντας,  απειλών  ώς  εί  μη  τάχος  ελενβονται 
καϊ  τα  βεβονλενμένα  δώνται  επιτελή,  είναι  γαρ  τον- 
το ράδιον,  ώς  αντός  ωκονόμηΰε,  πάντας  άνακαλνφει 
τω  βαΰιλεΐ,  και  ονκ  αντός  μόνος  τον  κίνδννον  με&-  βο 
ε%ει.  ταντην  την  έπιΰτολην  εγχειρήΰας  τω  Παπία 
ένετείλατο  βτεΐλαί  τίνα  έξ  αντης  τον  την  έπιΰτολην 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXI.  XXII.  389 

ύποδείζοντα  τοις  βυνίβτορβιν  άπέΰτειλεν ,  εκαβτον 
ειπών  ί|  ονόματος,  καί  ύπο&ηβόμενον  νυκτός  φοι- 
τηΰαι  προς  τα  ανάκτορα  μεταμφιαβαμένους  έν  6χή- 
ματι  κληρικών  και  ζιφίδια  κεκρυμμένα  βαστάζοντας. 

5  οι  μεν  ονν  ηκον  ώς  ένετάλ&ηβαν '  άρτι  δε  περί  όρ- 
ΰ•ρον  της  νυκτός  γενομένης  ηκον  οι  βαβιλικοί  ψάλ- 
ται,  τάς  ωδάς  αβοντες  τάς  έω&ινάς.  τούτοις  6  Πά- 
πιας και  τους  του  Μιχαήλ  ΰυνίΰτορας  ΰυνειΰηγαγε, 
και  οι  μεν  εν  γωνία  τινϊ  και  6κότω  ΰυνεκρύπτοντο '  Ο 

ίο  οί  ψάλται  δε  τους  ύμνους  ήδον.  ηδη  δε  τούτων 
ύπερμεΰούντω'ν  και  6  βαΰιλεύς  εις  τον  ναόν  έπεδη- 
μηβε^  και  διάτορον  έχων  φ&όγγον,  βαρύτατον  δε  καϊ 
ΰύν  τραχύτητι  ταΐς  άκοαις  εΐΰδυόμενον,  ωετο  εύφω- 
νεΐν  καϊ  είναι  μελωδικώτατος  και  κατάρχε6%•αι  των 

15  ύμνων  είώ&ει.    τότε  τοίνυν  ύτάς  έζεφώνηΰε, 
τω  παντάνακτος  £%εφαύλι6αν  πό&ω. 
και  αύτίκα  της  γωνίας  οί  κατ    αυτού  μελετήΰαντες  \ν  III 109 
καϊ  τού  ΰκότους  έζέ&ορον,  τα  %ίφη  ΰπαΰάμενοι.    ο 
δε  ΰυνεις  το   δρώμενον  είβέδραμε  το  &υΰιαβτήριον, 

2ο  καϊ   οί  αυτού  δε  άναιρέται    εφείποντο,    κάκεΐ   προς 
αυτών  πολλαΐς  κατατρώγεις  ταΐς  πληγαΐς  και  την  β 
χείρα  άποτμη&είς  τέλος  άφηρητο   και  την  κεφαλήν, 
βαΰιλεύΰας  ώμώς  τε  και  άβεβώς  επί  ετη  επτά  καί 
μήνας    πέντε,     καί    ο    μεν   εκείνου    νεκρός  εις   τον 

2ο*Ιππόδρομον  ΰυρόμενος  ερριπτο.  6  δε  Μιχαήλ  ετι 
τους  πόδας  ων  ύιδηρόδετος,  ή  κλείς  γάρ  ούχ  εϋ- 
ρητο  τών  δεβμών,  αύτίκα  τού  Λέοντος  αύτην 
έγκόλπιον  φέροντος,  εύφημήδη  καί  προΰεκυνή&η 
ώς  βασιλεύς,     είτα    τών  ΰιδήρων  &ραυ6&έντων    εις  22 

3ο  την   μεγάλην   έκκληΰίαν   άφίκετο ,    ταινιω&ηβόμενος 

διαδήματι,    την    μιαιφονίαν    παρ9    ούδεν   λογιΰάμε- 

νος.    την   δε  τού  Λέοντος  γαμετήν  καί  τους    πα?-ρΙΙ13δ 

Α 


10 


390  ιλβ.  XV.  Ο  ΑΡ.  XXII. 

δας,  τέύΰαρες  δ'  ήβαν,  Σαββάτιος,  ος  εν  τω  άναγο- 
ρενε6&αι  μετωνόμαΰτο  Κωνσταντίνος,  Βαΰίλειός  τε 
καϊ  Γρηγόριος,  και  τέταρτος  Θεοδόΰιος,  των  βαΰι- 
λείων  καταγαγών,  την  μεν  εν  τη  μονή  κα&εΐρζε  των 
Λεόποτών,  τονς  δε  εις  την  Πρώτην  καλονμένην  νη-  5 
6ον  περιορίύας  απαντάς  της  άρρενωπίας  έβτέρηύε. 
καϊ  6  μεν  Θεοδόβιος  ε&ανεν,  6  δε  Κωνσταντίνος 
αφωνία  κάτοχος  γέγονε'  δι  ην  έδέετο  θερμότατα 
τον  &εον  ,  άλλα  μην  καϊ  τον  μεγάλον  πατρός  Γρή- 
γορων τον  ΰεολόγον,  ένδελεχώς  τω  αντον  προβφοι- 
τών  έκτνπώματι,  περιαιρε&ήναι  την  άφωνίαν  αντον ' 
τν    Υ^ρ    έκπτώύει   της  βαΟιλείας  καϊ  της    πατρικής 

Β  κακοδοζίας  οι  παίδες  τον  Λέοντος  ύννεξέπεβον.  £δο- 
%εν  ονν  ποτέ  ο  άγιος  έπιβτήναι  αντω,  κελενων  άνα- 
ΰτηναι  καϊ  άναγνώναι  το  "πάλιν  Ίηαονς  6  εμός".    6  15 
#£  πεπιβτενκώς  τω  ρήματι  είΰήλ&εν  επ'  έκκληβίας, 
και  άνέγνω  μη  τίνος  αντον  παρεμποδίζοντος  τη  φω- 
νή,   ει  δε  και  περιγραπτοΐς  όρίοις  την  ΰνξνγον,  ως 
εΐρηται,  και  τονς  παϊδας  τον  Λέοντος  περιέγραψεν, 
άλλ'    ονκ  άχορηγητονς  κατέλιπε,  τινάς  δε  των  κτη-  20 
ΰεων  αντών  αντοΐς  προβαπένειμεν ,  ϊν    εκ  τοντων 
τα  προς  χρείαν  πορίζοιντο'  καί  τινας  δε  προς  νπη- 
ρεβίαν  αντοΐς  έδωρήβατο.    ωρμητο  δε  ο  Μιχαήλ  ον- 
τος    ε£   Άμορίον,   πόλεως  της  άνω  Φρνγίας ,   εν  η 
Ίονδαΐοί  τε  καϊ  Ά&ίγγανοι  και  άβεβών  έτερων  πλη-  25 
&νς  έγκατωκιοτο,  καί  τις  εκ  τοντων  ην  εκεΐΰε  6νμ- 

0  μικτός  αΐρεβις,  ης  ΰνμμετέχειν  και  οντος  δ  Μιχαήλ 
λέγεται,  και  ή  αΐρεΰις  το  μεν  &εΐον  βάπτιΰμα  δέχε- 
ται, την  δε  Μωβαϊκήν  διαταγήν  διδάύκει  τηρεϊν, 
εκτός  τον  περιτέμνεύ&αι  την  άκροβνβτίαν.    είχε  δε  30 


18  Βί'ρηναι]  ν.  4. 


ΙΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXII.  391 

και  Ίουδαιόν  τίνα  κατ  οίκον  παιδοτριβούντα  αυτόν, 
ο&εν  ουκ  ην  τι  παρ'  αύτω  εύρεΐν  ακραιφνές,  αλλ* 
ην,  ώς  ειπείν,  6  άνθρωπος  πανΰπερμία  αίρέβεως. 
διό  καΐ  τω  λόγω  άπήχ%•ετο,  ώς  εις  άνατροπήν  όντι 

5  της  κακοδοξίας  αυτού,  απορία  δε  ΰυζών  εκ  νεότη- 
τος  έΰτρατεύετο.  ποτέ  τοίνυν  τω  ταγματάρχη  πρού- 
ελ&ών  περί  του  έδέετο.  τω  δε  έτυχε  τις  Ά&ίγγανος 
παρεβτώς,  και  φηβι  προς  τον  ΰτρατηγόν  εν  άπορρή- 
τοις  τον  λόγον  ποιούμενος   ώς  βαΰιλεύΰει  "Ρωμαίων 

ίο  ούτος,  ος  6ου  δέεται  νύν.    καϊ  ος  αύτίκα  τω  μαν- Τ> 
τεύματι  τέμενος  οίκειούται  τον  Μιχαήλ  και  κηδεατήν 
ποιείται  έπϊ  τη  δυγατρί.    άρτι  δε  τη  αύταρχία  έπι- 
πηδήΰαντος  του  Μιχαήλ,  ώς  ιΰτόρηται,  6  ίερώτατος 
Νικηφόρος  ύπερόριος  ων  επιότέλλει  αύτω,  άξιων  την 

15  των  εικόνων  γενέΰ&αι  άναΰτήλωόιν.  6  #£  μήτε  τι 
καινοτομήβειν  εφη  περί  την  πίβτιν  μήτε  την  της  εκ- 
κλησίας άλλοιώΰαι  κατάαταΰιν,  αλλά  μηδέ  βιάβαΰ&αί 
τινα>  περί  του  &είου  δοξάζειν  παρ'  ο  βούλεται.  εν 
λόγοις  δ'  έμεινε  ταύτα,  ού  μετά  πολύ  γαρ  την  γνώ-  νί  III 110 

20  μην    ϋδειζε   την    οίκείαν   και  κατά   των   όρ&οδόζων 
εχώρηΰε,  καϊ  πολλούς  και  άλλους  δεινοις  περιέβαλε,?11136 
προς  τοις  άλλοις  δε  και  τον  δεΐον  Με&όδιον  και  τον 
της  Σάρδεων  άρχιερατεύοντα  τον  Εύ&ύμιον  εξορία 
παρέπεμψε  δια  την  των  αγίων   εικόνων  τιμήν,    είτα 

25  τον  μεν  Με&όδιον  κα&είργνυΰι  κατά  τον  Άκρίταν ' 
τον  άοίδιμον  ά'  Ευ&ύμιον  μαρτυρικω  τέλειοι  &ανά- 
τω,  αφειδώς  μαβτιζόμενον  διά  του  υιού  αυτού  Θεο- 
φίλου, έζήλου  δ'  εν  άπαύι  τον  Κοπρώνυμον  καϊ 
τοί§  Ίουδαίοις  προβεκειτο,  τά  τε  ΰάββατα  νηβτεύειν 

θο  προαέταττε.     τη    άναΰτάΰει    τε   άπιύτών    διετώ&αζε 


13  ΐατόρηται]  ρ.  389,  25. 


392  ιλβ.  XV.  ΟΑΡ.  XXII. 

τα  μέλλοντα  άγα&ά  καϊ  τους  προφήτας  διέόνρε  καϊ 
δαίμονας  ουκ  είναι  διεβεβαιοντο'  πορνείαν  τε  ονχ 
αμάρτημα  ήγητο  και  τον  επί  πάΰι  &εόν  όμννειν  διε- 
κελενετο.    τω  τε  Ίονδα  ΰωτηρίαν   έπεφήμιζε  και  το 

Β  πάβχα  ον  κατά  καιρόν  έορτάζεα&αι  εδογμάτιζε.  ταντα  & 
μεν  ονν   εκ  πολλών  ολίγα  της  εκείνον  κακίας  η  και 
ανοίας  γνωρίΰματα   'ξνγγεγράφαται.    6  δε  λόγος  τα 
τότε  ζνμβεβηκότα  διδότω  τη  ίΰτορία'  τα  δ'  ήΰαν  εμ- 
φύλιοι πόλεμοι.    6  δε  τοντων  κατάρζας  Θωμάς  ήν, 
εις  των  τριών  τνγχάνων  ανδρών ,    περί  ων    εν  τω  ίο 
Φιλομηλίω  μοναχός  τω  Βαρδανίω    προέφηύεν   τον  ς 
μεν  δνο  έπιβήΰεΰ&αι  της  βαβιλείον  αρχής,  τον  δε  γε 
τρίτον,  ός  ούτος  ην  ο  Θωμάς,  επιχειρήβαι  μεν  τν- 
ραννίδι  και  έαντώ  περι&έβ&αι  διάδημα,  μη  μέντοι 
καϊ  της  βαΰιλείας  τνχειν.    ούτος  τοίννν,  ως  ήδη  μοι  15 
εί'ρηται,   άρχων  καταΰτάς  τον  τάγματος  των  φοιδε- 
ράτων  παρά  τον  Λέοντος,  ως  έγνω  τον  ενεργέτην 

Ο  άναιρεδεντα  παρά  τον  Μιχαήλ,  τω  μεν  δοκείν  τιμω- 
ρών έκείνω,  τω  $'  όντι  την  βαβιλείαν  καραδοκών 
άνταίρει  τω  Μιχαήλ ,  καϊ  βνναλίΰας  δνναμιν  ονκ  20- 
ενκαταφρόνητον  άπαΰαν  ΰχεδόν  την  έωαν  μοΐραν 
εβφετερίόατο  καϊ  τονς  δημοΰίονς  φόρονς  αντω  κο- 
μίζεβ&αι  παρεΰκεναζε.  και  πολνς  εντεν&εν  γενόμε- 
νος έπήλ&ε  και  τοις  Άγαρηνοΐς,  άδεέβτερον  τότε 
πάύαν  ληιζομένοις  χώραν  καϊ  τάς  νήβονς  αντάς  διά  25• 
τον  έμφνλιον  πόλεμον.  καϊ  επελ&ών  ανέκοψε  της 
φοράς,  και  άνακόψας  παρεβτρατοπεδενβατο,  και  ες 
λόγονς  ήλ&εν  αντοΐς,  και  ήκων  εις  λόγονς  έβπείύατο 
επί   6νν&ήκαις  τον   Ρωμαϊκών  ορίων   παραχωρήβαι 

Ό  αντοΐς,  ει  τής  βαΰιλείας  εγκρατής  γένοιτο,    οντω  δε  3ο 
ταντα    διοικηΰάμενος   καϊ    τήν   κεφαλήν    άνεδήύατο 
ταινία  βαύιλική  καϊ  αυτοκράτωρ  άνερρή^η  κατά  τήν 


Ι,ΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXII.  XXIII.  393 

Άντιόχειαν  παρά  του  τότε  τον  θρόνον  αυτής  τον 
πατριαρχικόν  εχοντος'  Ίώβ  δ'  εκείνος  έκέκλητο. 
κάκεΐθεν  ορμηθείς  6νν  μεγάλω  ΰτρατεύματι,  έτυχε 
γαρ  συμμάχων  ουκ  Άγαρηνών  μόνον,  άλλα  καϊ  έξ 
5  έτερων  εθνών  πλειόνων,  τη  τυραννίδι  κράταιότερον 
έπεχείρηΰεν.  ήν  δε  ο  Θωμάς  ούτος  ου  των  ευπατρι- 
δών, αλλά  καϊ  των  λίαν  άσημων,  καϊ  τούτων  βαρ- 
βάρων, καϊ  απορία  σύντροφος  τη  έσχατη,  ώστε  καϊ 
δουλεύειν  μισθού,    αναχθείς  δ'  υπό  της  τύχης,  ως 

ίο  εΐρηται ,   καϊ  τυραννίδι  έπιχειρήσας ,   την  τε  κλήσιν 
μετέθετο  ,   Κωνσταντινον  εαυτόν  όνομάσας  και  κοι- 
νωνόν  της  βασιλείας,   ως  ωετο,   προσελάβετο  υιόν,νιιιζι 
είσποιητόν  οίκειωσάμενός  τίνα.  του  δε  Μιχαήλ  ΰτρα- Α 
τιάν  κατ    αυτού  έσταλκότος,  συμβαλών  εκείνος  αύτη 

35  τους  μεν  άνεΐλε,  τους  δε  φυγάδας  άπέφηνεν.  εν- 
τεύθεν κράταιότερον  της  τυραννίδος  επείληπτο,  καϊ 
στόλον  έζαρτυσάμενος ,  άλλα  μήν  καϊ  το  βαΰιλικόν 
ναυτικόν  ύφ'  εαυτόν  ποιηΰάμενος,  έ%  Αβύδου  προς 
τήν   Θράκην   έπεραιώθη,  και  τα  της    έώας    άπαντα 

2ο  σχεδόν  ύπηγάγετο,  άνευ  μέντοι  του  θέματος  του 
Όψικίου  ,  ου  6  Κατάκυλας  έστρατήγει,  καϊ  του  των 
Άρμενιακών'  6  Όλβιανός  δε  τήν  ΰτρατηγίδα  τούτου 
ειχεν  αρχήν,  ο  ς  δή  λοχήΰας  και  τον  τω  τυραννώ 
είσποιηθέντα  υιόν  καταβχών  άνεϊλεν  ευθύς.  \ν  III 111 

25         Γενόμενος  δ'   εν  τη  Θράκη,  ως  εΐρηται,  6  Θω-  23 
μας,  προστιθεμένους  αύτω  τους  ξι> μπάντας  έόχηκεν. 
αύθις  ούν  του   βασιλέως  κατά  τε  γήν  αύτω  6υμμί-Β 
ζαντος  και  κατά  θάλασσαν,  και  άμφω  τάς  στρατιάς 
6  τύραννος  έτρέφατό  τε  και  διεσκέδασεν,  υίοθετήσα- 

3ο  το  δ'  έτερον,  του  πρώτου  κτανθέντος,  ως  εΐρηται, 
Άναστάσιον  μεν  καλούμενον,  μοναχόν  δ'  όντα,  καϊ 
το  μεν  ΰχήμα  το  θείον  άποδυσάμενον ,    στολήν  δε 


394  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXIII. 

κοβμικήν  μεταμφιαύάμενον.  ες  τούτο  δ'  ήκεν  απο- 
ρίας 6  Μιχαήλ  ώς  βιδηράν  έκτεΐναι  ΰειράν  έζ  ακρο- 
πόλεως εις  το  κατ  άντιπέραν  πολίχνιον,  Ζν'  άβατα 
τοις  τον  τυράννου  φυλάττοιτο  τα  εντός,  αλλ9  6  Θω- 
μάς ό^οι>  τη  πόλει  προΰέβαλε  κατά  γήν  τε  καϊ  &ά-  5 
λα66αν,  την  βιδηράν  έκείνην  ραβτα  διαρρήζας  6ει- 
ράν,  καϊ  ωετο,  ει  μόνον  φανείη,  τους  εν  τη  πόλει 
δια  την  προς  τον  κρατούντα  απέχ&ειαν  ευχερή  τήν 

€  εί'ΰοδον  αύτω  παραΰχεΐν.   έπεϊ  δ'  έρρωμένους  εϋρηκε 
τους  εντός   προς  τήν  της  πόλεως  φυλακήν  καϊ  των  ίο 
ελπίδων   έψεύΰ&η,  τότε  μεν  άνεχώρηΰε,  καϊ  βάλλε- 
ται χάρακα  κατά  το  των  θείων  Αναργύρων  ίερώτα- 
τον   τέμενος '    ό    τόπος    δε   τά  Παυλίνου  ώνόμαβτο. 
ήμερων  δε  τίνων  διαγενομένων  καϊ  κατά  χέρβον  αύ- 
θις καϊ  κατά  θάλαΰβαν  έπήνεγκε  τη  πόλει  τον  πό-  ιί| 
λεμον,  έλεπόλεις  τε  και  κλίμακας  επαγόμενος,     ώς 
δ    εωρα  τα  της  ΰπουδής  αυτω  πανταχόθεν  άνήνυτα,    \ 
τότε  μεν  τήν  -ψυχράν  εκτρεπόμενος  Θράκην,  χειμών    \ 
γάρ  ήν ,  τήν  6τρατιάν  αύτοϋ  ταΐς  χώραις  διένειμεν,    Ι 
εν  ταύταις  ϋχολάΰουΰαν  και  τήν  του  χειμώνος  έκ-  20 
φευξομένην  δριμύτητα,    άρτι  δε  του  έαρος  έφεΰτώ- 
τος  και  πάλιν  προΰήγε  καϊ  άμφοτέρωθεν  τή   πόλει 

Ώτήν  ΰτρατιάν  και  περιεκύκλου  τά  τείχη  τω  τε  πεζω 
ΰτρατεύματι  και  τω  ναυτικω.  ήδη  δε  καϊ  τω  Μιχαήλ 
ήτοίμαΰτο  καϊ    ΰτόλος   και   Στράτευμα,     λόγοις  ούν  2δ• 
παρακλητικοΐς  τους  οικείους  παραθαρρύνας  ο  βασι- 
λεύς   άθρόον    έκ    πλειόνων  πυλών  ενάγει   τούτους, 
και  ΰυρρήγνυται  τω  του  τυράννου  λαω.    οι  δε  τω 
αίφνιδίω  καϊ  τω  θραύει  των  έπιόντων  άποδεδειλια-    Ι 
κότες  τά  νώτα  μετέβαλον  καϊ  έπεβον  πολλοί,  και  ή  30 
νίκη  τών   έκ  της  πόλεως  ήν.    τά  μεν  ούν  κατά  χέρ- 
ϋον  ούτω  αυνηνέχθη  τω   άποΰτάτη '    ού    μήν    άλλ 


ΊΛΒ.  XV.  Ο  ΑΡ.  χχιπ.  395 

ουδέ  τά  κατά  %-άλαβΰαν  κάλλιον  έ'ΰχεν  αύτώ.  τάς 
γάρ  βαύιλικάς  τριήρεις  το  τον  τυράννου  ναυτικον 
θεαύαμενον  επιονΰας  αυτώ  ουχ  νπήνεγκεν,  α/,λ'  ευ- 
θύς   την    ϋνμπλοκην   μη   θαρρήΰαν    είρεΰία   ΰνχνη 

δ  προς  την  χέρΰον  κατήγοντο,  καϊ  οι  μεν  άπεδίδρα  - 
<5κον ,  οι  δε  τω  Μιχαήλ  αντομολούντες  προΰήεοαν. 
6  δ1  άποότάτης  ετι  της  τνραννίδος  άντείχετο,  καίΡΠ138 
οϋτε  τον  χάρακα  £λν6ε  καϊ  το  εν  Ελλάδι  ετοιμαβθεν 
αντώ  ναυτικον  μετεπέμ-φατο ,  και  τόδε  παρήν  κατά 

ίο  Βυριδας  νεωλκηΰάμενον.  ο  γνόντες  οι  του  ΰτόλου 
του  Μιχαήλ  νυκτός  αύτοΐς  επιτίθενται,  και  τινας 
μεν  ηρήκαΰι  των  πολεμίων  νεών ,  ετέρας  δε  τω 
νγρώ  πνρι  κατενεπρηΰαν.  κατά  γήν  δε  ΰυχναϊ  μεν 
έγίνοντο  προββολαί,  Θεοφίλου  του   νιου  του  βαοι- 

15  λέως  του  λαού  προεξάρχοντος '  άγχώμαλα  δε  τοΓ^ 
εναντίοις  ήΰαν  τά  πράγματα  και  ουδενι  μέρει  καθα- 
ρώς η  νίκη  έπεμειδίαβεν.  εν  τοΰούτω  δε  τι  ΰνμβάν 
τω  Θωμά  τά  πράγματα  εΰφηλε '  της  γάρ  φήμης  παν- 
ταχού την  τού  Θωμά  κηρνζάΰης  άποΰταΰίαν  και  την 

20  πολιορκίαν  της  πόλεως,  Μορτάγων  6  τών  Βουλγάρων 
κατάρχων  ΰπονδάς    επί  τού  Λέοντος  τριακοντούτειςΒ 
θέμενος,  καϊ  φιλίως  τότε 'Ρωμαίοις  έχων,  αυτεπάγ- 
γελτος ήκε   ΰυμμαχήΰων  τω  βαύιλεΐ  καϊ    ΰτρατοπε- 
δεύεται  κατά  τά  Κιδόκτου.     τούτο   τον    άποΰτάτην 

25  εθρόησε.    κρίνας  δε  άΰύμφορον  εαντώ  άμα  τε  πο- 
λιορκεΐν   καϊ    τοΓ^    Βονλγάροις    άντιΰτρατεύύαΟθαι, 
μεριβθείΰης   γάρ  αντώ  της  δννάμεως  ουκ  άζιόμαχον 
εαυτόν  ούδετέρω  τνγχάνειν  ωετο,  κατά  τών  Βονλ-  ν?  III 112 
γάρων  εχώρηΰε  παντϊ  τω  ότρατεύματι,  και  ΰυμβα- 

30  λών  ηττάται,  καϊ  πολλούς  αποβάλλει  τών  έαν- 
τού,  τους  μεν  φθαρέντας,  τους  δε  και  άλόντας.  ο6οι 
δε  τόν  τ  ε  βαρβαρικόν  άκινάκην  εζέφνγον   καϊ   την 


396  ΙΊΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXIII. 

Ο  αίχμαλωΰίαν   διέφνγον ,    το    μέλλον   καραδοκονντες 
ήΰνχαζον.     οί  Βούλγαροι  δε  τονς  αιχμάλωτους  και 
λείαν  πολλήν  επαγόμενοι  άνεξενγννον  τη  νίκη  γαν- 
ρονμενοι.    ταντην  την  ήτταν  τον  άποΰτάτον  οΰον  εκ 
τον  βτόλον  αντον  περιελέλειπτο  έγνωκός  προς  τον  5 
Μιχαήλ  ηντομόληβεν.     εν  τοιουτοις  δε  6  τύραννος 
γεγονώς  και  πάντη   έξαβ&ενήΰας,  όμως  έ'τι  τον  πο- 
λιορκεΐν  ονκ  άφίΰτατο,  αλλά  μηδέν  άννων  άπανί- 
ΰταται  μεν  της  προβεδρείας  της  πόλεως,  απειβι  δε 
πορρωτερω ,    και    τίνα  τόπον    ενρών   επιτηδειον    εν  ίο 
τοντω  βάλλεται  χάρακα,  κάκεΐ&εν  ορμώμενος  έληί- 
ξετο  της  πόλεως  τα  προάβτεια  και  τάς  τούτων  έκε- 
ράιζε  χάριτας.    επήλθε  τοίννν  τοντω  6  Μιχαήλ,  καϊ 
Ό  μάχης  ύνγκροτη&είΰης  οί  τον  Θωμά  εκόντες  έτρά- 
πηβαν  εις  φνγήν,  καϊ  οί  μεν  τω  βαΰιλεί  προΰερρνη-  15 
6αν,   οί  δ    επί  τα  εαντών  άπήεΰαν  εκαβτοι.    ο  δε  γε 
τύραννος  μετά  βραχίΰτων  εις  Άδριανονπολιν  άπειΰι, 
καϊ  6  Μιχαήλ  αντω  κατ    ίχνος  άκολονθεΐ,  καϊ  πο- 
λιορκεί τήν  πόλιν  ονχ  έλεπόλεύιν,  αλλά  όπάνει  των  Ι 
αναγκαίων,    καϊ  οί  της  πόλεως  τω  λιμω  πιεζόμενοι » 
άμνηϋτίαν  των  επταιύμένων  εκ  τον  βαβιλέως  ήτή-   5 
όαντο,  και  ταντης  τνχόντες  δεΰμονΰι  τον  Θωμάν  και  Ι 
παραδιδόαΰι   τω  Μιχαήλ.      6    δε   αφαιρείται   αντον 
χείρας  και  πόδας,  καϊ  ονω   έπιβιβάΰας   θριαμβεύει 
τον  άτιμον  θρίαμβον.     είτα  περί  6ννι6τόρων  πνν-νί 
ΤΏ139&άνεται,  και  πολλονς  αν  εκείνος  ε\έφηνεν,  εί  μη  6 
Έζαβονλιος    6    πατρίκιος   τήν    όρμήν  τον    βαβιλέως  Ι 
ανέκοψε,  φάμενος   μή  χρήναι   πιΰτενειν   κατά   των 
φίλων  έχ&ροΐς.    6  δε  γε  Θωμάς  άλλοτε  άλλαις  τιμώ-  Ι 
ρίαις  υποβαλλόμενος  βιαιότατα  κατέλνβε  τήν  ζωήν.  30 
καϊ  6  τοντον  δε  είΰποιητός  ιηο§  είς  το  της  Βιζνης 
πολίχνιον  προύφνγών,  παρά  των  οίκονντων  το  φρον- 


ΙΛΒ.  XV.   ΟΑΡ.  XXIII.  XXIV.  397 

ριον  δεθείς  προΰήχθη  τω  βαβιλεΐ,  και  ομοίως  τω 
πεπλαΰμενω  πατρι  κολαΰθεις  βιαίως  και  αντός  άπ- 
έρρηζε  την  ψνχήν.  ή  μεν  ονν  τον  Θωμά  επανάΰτα- 
6ις  τούτον  τον  τρόπον  κατηύναΰτο.    αϊ  δε  Θρακικοί 

5  πόλεις    αί   πάραλοι   κάκείνον    παρελθόντος    ετι    της 
ΰτάΰεως  εϊχοντο ,  και  μάλλον  των  άλλων  το  Πάνιον 
%αϊ  η  Πείρινθος,  οντω  γαρ  πάλαι  ώνόμαΰτο  η  "Ηρά- 
κλεια, μίΰει  τω  προς  τον  αυτοκράτορα,    άλλα  το  μεν  Β 
Πάνιον  αειΰμω  του  τείχους  αν  τον  πεΰόντος  εάλω,  ή 

ιο  δ'  Ηράκλεια  δια  της  θαλάβΰης  γέγονεν  άλωτή.  ταύ- 
τα τοίννν  κατορθώΰας  ο  Μιχαήλ  έπάνειΰι  τροπαιο- 
φόρων,  και  ιππικού  τελονμενον  αγώνος  τους  τω 
Θωμά  την  τνραννίδα  βυμπράζαντας  ονοις  εφεξομέ- 
νονς  είΰαγαγών  εις  το    θέατρον  ύπερορίαν   αυτών 

5  κατεδίκαβε ,  μη  τι  πλέον  κολάΰας  αυτούς,  ει  μη  δύο 
τινάς  τον  Χοιρέαν  και  τον  Ζαγορηνόν,  μη  πειθομέ- 
νονς  μηδέ  μετά  την  κατάλυΰιν  τον  Θωμά  παραδού- 
ναι  τα  φρούρια,  ά  κατεΐχον,  ελών  και  άναόκολοπίϋας 
άπ  έκτεινε. 

Τη  γούν  άποΰταΰία  τη  τού  Θωμά  και  τοις  έμ-  24 
φνλίοις  πολεμοις  των  "Ρωμαϊκών  ασχολουμένων  δν-  Ο 
νάμεων   άδειαν   εύρηκότες  πάααν  οι  προς    εΰπε'ραν 
Άγαρηνοί,  οϊ  τον  της  "Ιβηρίας  οϊκούόι  κόλπον  και 
λέγονται  "Ιΰπανοί,  τω  βφετέρω  προβίαΰιν  άρχηγώ, 

ί  ον  αύτοι  καλούΰιν  'Λμερμουμνήν,  και  ητούντο  άποι- 
κίαν  βτείλαΰθαι,  δια  πλήθος  ΰτενοχωρούμενοι.  κά- 
κείνος  κατένευβε,  και  τούτους  παραλαβών  ΰύν  τριή- 
ρεβιν  άπέπλευβε,  τάς  υπό  "Ρωμαίους  νήόους  ?τ«ρ«- 
ών  τε  και  ληιζόμενος.  ώς  δ'  ήκε  και  είς  την  Κρήτην 
και  το  ταύτης  εγνωκε  πάμφορον,  τονς  μεν  πλεί-  Αν  III 1 13 
ΰτονς  είς  λείαν  εκπέπομφεν,  αντός  δε  μετ  ολίγων 
είς   φνλακήν    δήθεν   παραλειφθείς   των   νηών    πύρ 


398  ιλβ.  XV.  ΟΑΡ.  XXIV. 

Ό  εν έβαλε  κατ9  αυτών  καϊ  Λαΰας  ενεπρηβε.    τε&ορυ- 
βημένων  δε  των  Άγαρηνών  διά  τούτο  καϊ  την  αίτίαν 
ζητούντων,  6  Άπόχαψ,  ούτω  γαρ  6  βφών  ώνόμαβτο 
αρχηγός,  " άποικίαν  ήτεΐβ&ε"   φηβίν'   "ιδού  τοίννν 
χώρα  ρέουβα  μελί  καϊ  γάλα  καϊ  ταύτην  καταβχόντες  5 
οίκήβατε" '.     εκείνων  δε    είπόντων  '  και  τα   φίλτατα 
που";  6  Άπόχαψ  " ενταν&α  γυναίκες  είβιν*  άν&υ- 
πήνεγκεν,  "$;    ών   γενήβονται  καϊ  παίδες  υμϊν  ού 
μετά  μακρόν"    τούτοις  πειβ&έντες  οί  εκ  της  Άγαρ 
την  τε  νήβον  ύφ'  εαυτούς  έποιήβαντο  καϊ  τους  αυ~  ίο 
διγενείς  έδουλώβαντο.  οτε  καϊ  Κύριλλος  ο  Γορτύνης 
έπίβκοπος  ά&λήβας  ύπερ  Χριβτού  μαρτυρίου  κεκό- 
μιβτο   βτέφανον.    δανούβης  δε  της  βυζύγου  τω  βα- 
ΡΙΙΐ'ίΟΰιλεΐ  εκείνος  ύπεκρίνετο  μεν  εις  το  προφανές  δευ- 
τεροις  όμιλήβαι  γάμοις  μη  βούλεβ&αι,  κρύβδην   δε^ 
προς  τους   έξοχους  της  γερουβίας  διεπέμπετο  άζιού- 
β&αι  παρ'  αύΨών  έτεραν  του  βίου  κοινωνόν  είβοικί- 
βαβ&αι.     και  η  βκήψις    ώς   ευπρεπής '    δεινόν   γαρ 
εφαβαν  είναι  ημάς  μεν  βαβιλεύεβ&αι  παρά  βού ,  τάς 
δ'  ημών  βυνοίκονς  βαβιλίδος  βτερίβκεβ&αι.      6   δε  36 
πρότερον   μεν    άκκιζόμενος  την  άζίωβιν  ού  προβίε-  Ι 
ται'     λιπαρούντων    δ'    εκείνων    πίστεις    «ξ    αυτών  Ι 
άπήτει,  ει  βούλοιντο  άγαγέβ&αι  αυτόν  βαΰιλίδα ,  ώς 
και  μετά  θάνατον  αυτού  βαβίλιββαν  ταύτην  εζουβι  Ι 
καϊ  τά  εκ  ταύτης  αύτώ  φυηβόμενα  ως  βαβιλεας  τι- Ά 
μήβουβι.     ταύτα  δε  τών  της    βυγκλήτου    εγγράφως 
αύτώ  έπαγγειλαμενων ,  κάκεΐνος   αύτοΐς  προβεποιή- 

Β  βάτο  πεί&εβ&αι  και  είβοικίζεται  γυναικά  τίνα,  %υ-$Α 
γατέρα  λεγομένην  γενέβ%αι  του  βαβιλεύβαντος  Κων- 
βταντίνου,   όν  ή  μήτϊ\ρ,  ώς  ήδη  έμπροβ&εν  εΐρηται, « 


30  εί'ρητοα]  ρ.  365,  32. 


ΙΙΒ."  XV.  ΟΑΡ.  XXIV.  399 

εζετύφλωβεν.  ην  δ'  αντη  κεκαρμένη  προ  πλεί- 
ονος και  εν  τη  νήοω  τη  Πρίγκιπος  ταΐς  άβκον- 
μέναις  έκεϊ  μοναχαις  εκ  πρώτης  τριχός  βνγκατεί- 
λεκτο,  και  η  κλήβις  τη  γνναικί  Ενφροβννη.  τον 
5  πατριάρχου  δε  Θεοδότον  θανόντος ,  0£  ε\  ετη  άβεβώς 
της  εκκληβίας  εκράτηβεν,  Αντώνιος  προεχειρίβ&η, 
ω  ΚαΰΟιματάς  το  έπώννμον,  και  ούτος  δε  την  περί 
την  πίύτιν  δόζαν  διέΰτραπτο.  6  μέντοι  βαβιλεύς 
ΰτόλον  εκπέμπει  κατά  των  την  Κρήτην  καταόχόντων 

ίο  Άγαρηνών.    ήττητο  δε,  και  οι  περιλειφ%•έντες  επαν- 
ήλ&ον  της  ηττης  αύτάγγελοι.  ειτ    αν&ις  έτερον  πολν  Ο 
ναντικόν   ετοιμαΰάμενος  έύτειλε ,    τούτω    ΰτρατηγόν 
έπιστηβας  τον  Κρατερόν,  ος  όνμβαλών  τοις  εν  Κρήτη 
Άγαρηνοΐς  πρότερον  μεν  εντνχηβε,  πολλούς  εκείνων 

ιό  καϊ  ζωγρήόας  και  αν  ελών.  είτα  τη  νίκη  τε&αρρηκώς 
κάκεΐνος  καϊ  6  νπ'  εκείνον  λαός,  ως  ήδη  των  εναν- 
τίων έκνενενριβμένων  καϊ  μη  αν  ποτέ  προόβαλεΐν 
αντοΐς  τολμηοόντων ,  ανέβει  εαυτούς  και  πότοις  «ξ- 
έδωκαν  άφνλάκτως  καϊ  νπνωττον  κατά  την  νύκτα 

20  εκείνην  βύν  ραβτώνη  πολλή,  απερ  κατανοήΰαντες* 
οι  πολέμιοι  νυκτός  αντοίς  έπήλδον  μετά  μεγίβτον 
αλαλαγμού  καϊ  πάντας  διέφ&ειραν,  ως  μικρόν  μηδ' 
αγγελον  περιλειφ&ήναι  της  βνμψοράς.  και  αντός 
γάρ  ό  τον  ΰτόλον  έπαρχων  6  Κρατερός  εν  πλοίω  έμ-  Ώ 

25  πορικω  φνγάς  άπιών  κατελήφθη  και  άνεβκολοπί- 
6&η.  έτερος  δέ  τις  αν&ις  Ώορνφας  καλούμενος  ναν- 
τικον πιΰτεν&εϊς  έτερον  επήει  τάς  νήαονς,  και  ταΐς 
πειρατικαΐς  νανοΛ  των  Άγαρηνών  βννεπλέκετο,  καϊ 
την  τούτων  ρύμην  την  προς  προνομήν  ανέκοπτε,  καϊ 

3ο  τους  εν  τη  Κρήτη  τον  προτέρον  δράβονς  άνέβτειλε. 
και  κατά  Σικέ)  •'*"*>  δε  βτάβις  ετέρα  κεκίνητο.  άνήρ 
γάρ  τις  Εύφήμιος  ..Λον  κατάρχων  τινός  ερωτι  περί- 


400  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXIV.  XXV. 

μανεΐ  μοναζούβης  ελήφθη  τινός,  καϊ  ταύτην  αρπαγ- 
\ν  III 114  μα  τίθεται,  έζήτ ει  τοίννν  τούτον  6  ΰτρατηγός,  διά 
το  αμάρτημα  κολαβθηοόμενον.  6  δε  διά  τούτο  τω 
της  Αφρικής  άμηρά  φυγών  προΰελήλυθε,  και  οι 
προδούναι  την  Σικελίαν  νπιβχνεΐτο  και  φόρους  αύ-  5 
ΡΙΙ14ΐτω  παρέχειν  πολλούς,  ει  βαΰιλεύς  άναρρηθείη  'Ρω- 
Α  μαίων.  καϊ  6  μεν  την  εφεΰιν  εκείνου  πληροί  και 
δύναμιν  αύτώ  δίδωβι  βαρεΐαν.  6  δ'  Ευφήμιος  αύτώ 
την  Σικελίαν  προδίδωΟι.  και  η  μεν  υπό  τους  Άγα- 
ρηνούς  τον  τρόπον  τούτον  έγένετο.  6  δ9  Ευφήμιος  ίο 
ου  μετά  μακρόν  δίκην  έκτίνει  της  οικείας  παρανο- 
μίας και  άπονοίας,  και  βτερίϋκεται  της  ζωής,  αναι- 
ρεθείς βιαιότατα.  ο  βασιλεύς  δε  Μιχαήλ  επι  έ'τη 
οκτώ  καϊ  μήνας  εννέα  άπολαύβας  τής  βαΰιλείας,  νε- 
φρίτιδι  νόβω  και  επιΰχέόει  των  ούρων  ή  δυσεντερία,  15 
λέγεται  γάρ  καϊ  αμφω,  κατέστρεψε  την  ζωήν,  τω  υίώ 
Θεοφίλω  την  βαΰιλείαν  καταλιπών.  έπ  εκείνου  δε 
καϊ  ή  Δαλματία  τής  των  'Ρωμαίων  αρχής  άφηνίαΰε. 
λέγεται  δε  και  αρχαΐον  είναι  χρηΰμόν  ούτωΰί  πως 
περιέχοντα '  2ο 

Β  αρχή  κακών  γε  προΰπεΰεΐται  τη  χθονί, 

όταν  κατάρ%η  τής  Βαβυλώνος  δράκων 
δύΰγλωττος  ούτος  καϊ  φιλόχρυβος  λίαν. 
καϊ  ήν  ώς  αληθώς  εκείνος  λίαν  φιλοχρυόότατος. 
25  Αύταρχήΰας  δε  6  Θεόφιλος    πρώτον    έποιήΰατο  25 

έργον  τήν  κόλαύιν  τών  τω  πατρί  αυτού  ΰυναραμέ- 
νων  εις  το  τής  βαβιλείας  τυχεΐν  καϊ  άνελόντων  τον 
Λέοντα,  καϊ  ίνα  μη  τις  αυτών  διαλάθοι,  άθροίοας 
τήν  γερουϋίαν  απαΰαν  περί  τα  βαόίλεια,  έντολήν 
£φη  πληρούν  πατρικήν.  εκείνον  γάρ  βούλεβθαι  μεν  30 
άζίως  άμείφαΰθαι  τους  ϋυνεργούς  και  βυμπράκτορας 
τής    βαΰιλείας    αύτώ,   μη  μέντοι    καιρόν    έβχηκέναι 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXV.  401 

επιτελές  ποιήβαι  το  βούλευμα,  πρότερον  μεν  πόλε-  Ο 
μοις  άπαβχολουμένω ,  είτα  νοΰήοαντι  καϊ  τον  βίον 
έκλελοιπότι.    έντείλαΰθαι  δε  οι  την  όφειλήν  αύτοΐς 
άποδοϋναι  φιλότιμον.    καϊ  προετρέπετο  τοις  τω  πα- 

5  τρϊ  έπϊ  τη  καθαιρεθεί  τον  Λέοντος  βνμπονήοαΰι  των 
άλλων  διακριθήναι.  οι  δε  μη  ΰννέντες  το  ΰκαιωρού- 
μενον  ιδία  ΰτάντες  "ημείς  έΰμέν"  εϊπον  "οι  τω  πα- 
τρϊ  τω  6ω  ΰνμμαχήΰαντες" .  και  ος  αντίκα  το  της 
νποκρίΰεως    περιελών   προΰωπεΐον    καϊ  "  ίνατί    τω 

ίο  χριότω  κυρίου  φονίους  έπηνέγκατε  χείρας"  έφη  '  και 
ου  μόνον  άνθρωποκτόνοι  γεγόνατε,  άλλα  καί  βασι- 
λέως αντόχειρες" ;  αντίκα  τοίννν  έπιΰτραφείς  προς 
τον  επαρχον  "τούτους"  είπε  "παραλαβών  άποδος 
αύτοΐς  ά&,ίας  άμοιβάς  του  τολμήματος",    και  οι  μεν  τ> 

15  παρά  του  έπαρχου  κολαΰθέντες  άνδροφόνων  £δοόαν 
δίκας.  6  Θεόφιλος  δε  και  την  μητρυιάν  άπε λάβας 
των  βαΰιλείων  εις  την  προτέραν  αυτής  μονην  έν  τη 
του  Πρίγκιπος  νήόω  απήγαγε,  μηδέν  άποναμένην 
των  όρκων,  ους  6  Μιχαήλ  περί  αυτής  έκ  τής  6υγ- 

2ο  κλήτου  άπητηόε.  γυναίκα  δ1  έαυτω  είΰοικίόαΰθαι 
βουληθεις  6  Θεόφιλος,  πολλάς  πολλαχόθεν  ωραίας 
κόρας  ύυνήγαγεν ,  έν  αίς  ην  καϊ  ή  Εικαόία,  παρθέ- 
νος και  το  εϊδος  καλή  καϊ  των  λοιπών  ύπερφέρουόα 
καϊ  λόγοις  ώμιληκϋα  καϊ  το  γένος  έπίΰημος.   περιηει 

25  γοϋν  ταύτας  θεώμενος  και  μήλον  κατέχων  χρυΰοϋν,ριιι^ 
ϊν    αυτό   έπιδώ  τη    δοξάΰη  αύτω  άρεΰτη '    επεϊ    δ'  Α 
ηλθε   κατά  τήν  ΕΙκαΰίαν  περιιών,  θαυμάΰας  έκεί- 
νην   τής    ώραιότητος    £φη  "έκ    γυναικός    έρρύη    τά 
φαύλα",    ή  δ'   ήρεμα  καϊ  μετά  ΰεμνοΰ  ερυθήματος 

3ο  ευβτόχως  πως  άπεκρίνατο  "άλλα  καϊ  διά    γυναικός 
πηγάζει  τά  κρείττω" .   ο  δ\  καταβροντηθεϊς  ωΰπερ  νν  III 115 
τω  τής  παρθένου  λόγω  τήν  μεν  παρήλθε,  το  μήλον 

ΖΟΝΑΚΑ8    III.  26 


402  ιλβ.  χν.  οαρ.  χχν. 

0£  το  χρυσούν  τη  εκ  Παφλαγονίας  Θεοδώρα  παρ- 
είχετο, η  δ'  Εικασία  της  βασιλείας  άποτυχούσα 
μονην  εδείματο,  η  την  εκείνης  έ'σχε  κλησιν  επίκλη- 
σιν,  καϊ  εν  αύτη  μονάσασα  εαυτή  εζη  και  τω  θεω, 
της  λογικής  παιδείας  μη  άλογήσασα.  ό&εν  και  σνγ-  5 
γράμματα  εκείνης  ευρίσκονται  εύπαιδευσίας  χαρίτων 

Β  ουκ  άμοιρα,  και  η  μεν  ούτω  διέ&ετο  τα  κα&  εαυτην, 
και  ατευκτησασα  βασιλέως  φθαρτού  τω  παμβασιλει 
εαυτην  εμνηστεύσατο  και  αντί  γεηράς  βασιλείας  την 
επουράνιον  εκληρώσατο.  6  βασιλεύς  δε  Θεόφιλος  την  ίο 
Θεοδώραν  εαυτώ  συνοικίζει ,  καϊ  ομού  ταύτην  και 
τω  γαμηλίω  στεφάνω  καϊ  τω  /3α<?ί.λί.κω  ταινιοϊ  δια- 
δηματι  καϊ  τους  γάμους  τελεί,  δικαιοσύνην  δε  με- 
τιών  τοις  άδικούσιν  ην  έπαχ&ης  καϊ  κολαστης  αυ- 
τών απαραίτητος,  εκάστης  ουν  εβδομάδος  άπηει  δια  ΐ5 
της  αγοράς  έφιππος  μετά  δορυφορίας  βασιλικής  εις 
τον  εν  Βλαχερναις  της  Θεοτόκου  ναόν.  εί  γαρ  καϊ 
ταΐς  δείαις    είκόσιν  τιμήν  ουκ  ενεμεν,  αλλά  γε  τω 

Ο  σωτηρι  Χριστώ  καϊ  τη  δεομήτορι  πίστιν  έτήρει,  ώς 
ελεγεν.  άπιών  ούν  καϊ  ούτω  δημοσιεύων  παρεϊχεν  2ο 
εαυτόν  τοις  προσιούσιν  εύπρόσιτον ,  και  περί  των 
ώνίων  έφρέντιζε  και  όπως  εκαστον  τούτων  πιπράσκε- 
ται  επολυπραγμόνει  καϊ  επυν&άνετο.  καϊ  εί  πολλού 
τίνα  πιπρασκόμενα  εύρισκε,  τον  επαρχον  περί  τού- 
του άνέκρινε,  καϊ  η  καταγινώσκων  αυτού  έπαυε  της  25 
άρχης  η  έπιπληττων  διώρ&ου.  ούτω  γούν  ποτέ  διιόντι 
αύτω  προσήλ&ε  γυνή  άδικεΐσ&αι  λέγουσα  παρά  του 
δρουγγαρίου  της  βίγλας,  ούτος  δ'  ην  σύγγονος  της 
Λυγούστης,  καλούμενος  Πετρωνάς,  οίκεϊν  γάρ  αυ- 
τώ  εν  γειτόνων,  τον  δε  τάς  εαυτού  διαίτας  υψουντα 
τη  αύτης  οικία  επισκοτεΐν.    η  μεν  ούν  ταύτα  επενε- 

Ό  κάλει  τω  Πέτρωνα.    6  δε  προς  τού  βασιλέως  μετά- 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXV.  403 

κλη&εϊς  καϊ  τι  αν  λέγοι  το  γνναιον  ερωτώμενος,  μα- 
ταιάξειν  εφη  αντό.  καϊ  6  βαβιλενς  "μηκετι  μον  δεη- 
&είη  περί  τούτον"  φηβί  'καϊ  ουκ  έ'βται  6οι  προς 
καλόν."  καϊ  τή  γνναικϊ  ένετείλατο  προς  τον  Πετρω- 
5νάν  άφικέβ&αι,  καϊ  ει  μη  την  βλάβην  δεραπεν&είη, 
αν&ις  αντω  προβελ&εΐν.  προβηεί  τω  Πέτρωνα  ή 
γννη'  ο  δε  ονδεν  αντί)  τον  κακού  δεράπενμα  ε&ετο. 
η  δ'  άπογνούΰα  δι  οχλον  γεγονε  καϊ  αν&ις  τω  βα- 
ΰιλεϊ'  καϊ  ος  αντίκα  των  της  ΰνγκλήτον  τιόϊν  άπελ- 

ιο  &εΐν  επετα%ε  καϊ  καταβκοπηΰαι  ει  βλάπτοιτο  η  γννη. 
οι  #ε  άπήλ&ον  εν&νς  καϊ  την  βλάβην  ϊγνων ,  κα&ΡΠ143 
ταντην  άπηγγειλαν.    καϊ  6  βαΰιλενς  ετι  επ    αγοράς 
προϊών,  αντον  πον  οτάς,  γνμνω&ήναι  τον  Πέτρω- 
ναν καϊ  τνφ&ήναι  και  οτέρνα  και  νώτα  προΰεταξε, 

15  τα  δ'  νπ'  αντον  δομη&έντα  προς  βλάβην  της  γνναι- 
κός  κα&αιρε&ήναι  καϊ  ταντΐ}  προΰκληρω&ήναι  και 
τάς  νλας  καϊ  τον  τόπον  αντόν.  τούτο  μεν  ονν  τού 
περϊ  το  δίκαιον  ζηλον  τού  Θεοφίλου  εί'ρηται  γνώρι- 
σμα,   εϊρήΰ&ω  δε  τι  καϊ  έτερον  της  τε  δικαιοπραγίας 

2ο  εκείνον  καϊ  της  περϊ  το  νπήκοον  προνοίας  ΰημαντι- 
κόν.  προύώς,μΐΰε  ποτέ  τω  περϊ  τα  ανάκτορα  λιμενι 
φορτϊε  ράρει  των  αγώγιμων  πεφορτιΰμένη  καϊ  τον- 
Τ,φ  μέχρις  εΰχάτον  ζωΰτηρος  καταβεβαπτιΰμένη.  &ν%Β 
δε  προκνφας  6  βαΰιλενς  άνω&εν,  καϊ  ΰανμάΰας  την  Β 

πναύν,  διά  τίνος  των  αντω  επομένων  τίνος  αν  εΐη 
έπν&ετο.  ως  δε  της  Λνγονΰτης  είναι  μεμάδηκε  καϊ 
ως  άρτι  άνήχ&η  %  εμπορίας,  ην  εν  τοις  της  Σνρίας 
οι  προς  της  βαΰιλίΰόης  ΰταλεντες  εποιηΰαντο  μέρε- 
ΰιν,  εί'  τι  μεν  τοις  τού  πληρώματος  της  νηός  πρόβε-  γ  ΠΙ  116 

«ο  ΰτιν,  είενεγκειν  αντοΐς  αντίκα  έκελενΰε,  των  δε  της 
Ανγονΰτης  άψαβδαι  μηδενός,  ως  δε  τούτο  γεγονε 
καϊ  τους  άνδρας  έκει&εν  άπήλαΰεν,  νγρον  κατ    αν- 

26* 


404  ιλβ.  χν.  σΑΡ.  χχν.  χχνι. 

της  επήνεγκε  πυρ  και  αύτόφορτον  κατενέπρηΰεν,  καϊ 
τη  βαβιλίσΰη  έλοιδορηϋατο ,  *'  βαΰιλέα  με"  λέγων 
"άναδείζαντος  τον  &εοϋ  ΰυ  βιάζη  ποιηΰαί  με  ναύ- 
κληρον.  Ι'ΰ&ι  δε  οτι  τοις  ίδιώταις  το  έμπορενε6&αι 
Ο  προοκεκληρωται,  ϊν*  έκεΐ&εν  τάς  προς  το  ζην  πορί-  5 
ζοιντο  άφορμάς.  ει  δ'  ημείς  μετά  της  βαβιλικής 
ενετηρίας  καϊ  τά  εξ  εμπορίας  έαντοΐς  περιποιεΐΰ&αι 
πειρώμε&α,  πό&εν  αν  οι  της  τύχης  της  ίδιώτιδος  τά 
ξωαρκή  ύυμπορίΰαιντο." 
26  Τη  δε  βαΰιλίΰΰη  πατρίς  ην  η  χώρα  των  Παφλα-  ίο 

γόνων,  πατέρες  δ*  αυτή  Μαρίνος  καϊ  Θεοκτίβτη  των 
εν  γεγονότων  εν  τη  χώρα  τη  κατ*  αυτούς,  εύύεβεΐς 
δε  αμφω  καϊ  των  ΰεβαΟμίων  εικόνων  προΰκννηταί. 
της  δε  Θεοδώρας  τω  βαΰιλεΐ  όνζνγείΰης  καϊ  η  μητηρ 
αυτής  Θεοκτίβτη,  η  καϊ  Φλώρινα  έπωνομάξετο,  ζωβτή  15 
καϊ  πατρικία  τετίμητο.  ωκει  δ\  κατά  την  μονην  των 
Ό  Γαΰτριών,  ως  δε  τίνες  λέγονΰι  καϊ  την  μονην  αυτήν 
εκείνη  εδείματο.  ως  γονν  προς  μάμμην  άπήγοντό 
ποτέ  προς  αυτήν  τά  τον  βαΰιλέως  ΰυγάτρια,  ήύαν 
δε  πέντε,  και  αί  κλήΰεις  εκείνων  αύται,  Θέκλα  καϊ  2ο 
"Αννα,  Άναβταΰία  τε  και  ΰνν  Πουλχερία  Μαρία,  ή 
δε  δωρήμαΰι  τάς  παΐδας  εδεζιοϋτο,  και  ιδία  παρα- 
λαμβάνονΰα  παρηνει  τάς  αγίας  εικόνας  6εβάξε6&αι, 
και  εκ  κιβωτίον  ΰεβάΰμια  έκφέρονΰα  έκτνπώματα 
προΰκννεΐν  αυτά  παρεΰκεύαζε  τάς  δυγατριδάς  καϊ  25 
άβπάζε6&αι ,  και  ταΐς  κεψαλαΐς  αυτών  επετί&ει  και 
ταΐς  προΰόψεβι.  καί  ποτέ  εκεΐ&εν  έπανηκούβας  τάς 
παΐδας  η  ρώτα  6  βαβιλενς  τί  παρά  της  μάμμης  ανταϊς 
Ρΐΐιαγένοιτο  και  τίνα  παρ'  εκείνης  αύταΐς  λέγοιντο.  αί 
,  Α  μεν  ούν  λοιπαϊ  έβιώπων,  η  Πουλχερία  δε  νηπιάζονΰα  3ο 
ετι  τάλλα  τε  διηγεΐτο  ψελλιζούβη  φωνή  καϊ  προΰε- 
πήγεν  ως  εί'η  τη  μάμμη  νινία  εν  κιβωτίω,  τάς  είκο- 


Ι,ΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXVI.  40δ 

νας  οντω  καλούβα,  και  ταύτα  τη  κεφαλή  και  τοις 
προΰώποις  ημών  επιτί&ηΰι  καϊ  άΰπάζεό&αι  δίδωΰιν. 
εντεύθεν  τάς  ΰεπτάς  εικόνας  γνονς  διδάύκεό&αι 
προβκννεΐν  τάς  αντού  θυγατέρας  παρά  της  μάμμης, 

5  ονκέτυ  προς  αντην  άπάγεό&αι  τάς  παΐδας  παρακε- 
χώρηκεν,  έτερον  δε  ονδεν  λνπηρόν  εις  την  Θεοκτί- 
ΰτην  είργάβατο,  αίδονμενος  εκείνην  διά  το  κηδος  και 
πλέον  διά  την  άρετήν,  η  καϊ  πολλάκις  ήλεγχε  τούτον, 
οτι  τον  ς  όρ&οδόζονς  εκόλαζε  καϊ  ταΐς  ίεραΐς  εΐκόβιν 

ίο  εννβριξε ,  και  διά  ταύτα  άπεχ&ώς  διακεΐβ&αι  προς  Β 
αντον  επληροφόρει  πάν  το  νπήκοον.    τοιούτον  δη  τι 
και   περί   την   βαΰιλίδα    έγένετο.    ην   τι   παρά  τοις 
άνακτόροις  άν&ρώπιον  και  τού  νού  πάΰχον  καϊ  της 
γλώΰΰης  παρακοπήν,  καϊ  ην  οίον  ά&νρμά  τι  τω  βα- 

15  ΰιλεΐ'  τω  δε  τοιοντω  τνγχάνοντι  ην  και  η  γνναικω- 
νΐτις  βατή.  και  ποτέ  τον  της  Ανγονβτης  εϊ0ει<5ι 
δάλαμον'  ή  <5'  ετνχε  τότε  αγίας  εικόνας  άΰπαξομενη 
καϊ  προβκννούΰα ,  έτίμα  γάρ  διαφερόντως  αγνοία 
τού  ξννεννέτον ,  το  δ'  άν&ρωπάριον  εκείνο  τά  &εΐα 

20  &εαΰάμενον  εκτνπώματα,  "τί  ταύτα  "  ηρετο  την  βαΰί- 
λιΰΰαν.    ή  δε  αφελώς  πως  προς  εκείνο  "ταύτα"  είπε  ο 
"τά  καλά  μον  νινία."    έκεΐ&εν  ονν  έζελ&όν  το  παρά- 
φορον  εκείνο  άνδράριον  ενρε  τον  Θεόφιλον  ε6τιώμε- 
νον.     ηρετο  ονν  6  βαΰιλενς  αντον  ό&εν  ηκει.    ο  δε 

25  παρά  τη  Μάννα  πορεν&ήναι  άντεφηΰεν ,  οντω  γάρ 
εκάλει  την  δέόποιναν ,  και  εχειν  αντην  έλεγε  νινία 
καλά.  είκόνας  ονν  είναι  τά  νινία  νποτοπήύας  6  βα- 
ύιλενς,  ε\ώργι6το  καϊ  προς  την  βαΰιλίδα  πνέων  &ν- 
μού  καϊ  νβρεις  εκείνης  κατεχεε  και  εΙδωλολάτριννΤΏΙΙΠ 

3ο  ώνόμαζε,  τά  είρημένα  παρά  τού  Λενδερι  διηγονμε- 
νος'  οντω  γάρ  το  παρακεκομμένον  εκείνο  έκαλεΐτο 
άν&ρώπιον.     ή  δε  ΰοφώς  τον  άνδρα  κατεβοφίΰατο' 


406  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXVI. 

Ώ"ον  γάρ  εικόνας  εϊδεν  6  Λένδερις"  $λεγεν,*(άλλά  τω 
κατόπτρω  μον  ένατενιζούβης  τάς  έκεΐ&εν  άντανα- 
κλωμένας  εωρα  μορφάς  καΐ  ταύτας  νινία  ώνόμαΰεν" 
οντω  πι&ανώς  τον  λόγον  ΰνμπλάβαΰα  την  δργήν  τον 
βαβιλέως  έμάλαζε  καϊ  τον  &νμόν  κατεότόρεΰεν.  ην  5 
ί«  τοις  ενβεβέΰι  λίαν  βαρύς,  όπεύδων  πάντας  της 
οικείας  δνύΰεβείας  ποιήΰα6&αι  κοινωνούς,  καϊ  ώβπερ 
τον  δίκαιον  διάπνρος  ην  ζηλωτής,  οντω  καϊ  της  εν- 
βεβείας ,  ως  εκείνω  έδόκει ,  κα\  άποβτηβαι  της  των 
εικόνων  τιμής  εφιλονείκει  περιμανώς  το  νπήκοον.  ίο 
έντεν&εν  έκόλαζε  πλείΰτονς,  της  είδωλομανίας,  ως 
%λεγεν  άκολάΰτω  γλω66τ},  αντονς  άφιΰτών,  καϊ  πολ- 
λούς είργάΰατο  ομολογητάς.  Ίωάννην  δε  τον  βύγ- 
κελλον  ,  ος  αντού  διδάβκαλος  γέγονε  καϊ  της  δνύΰε- 
ΐϊΙΠββείας  ην  κοινωνός,  προς  τονς  'Αγαρηνονς  έζαπέΰτει-  15 
λεν,  επιδείζαϋ&αι  6φί6ι  τον  πλούτον  της  βασιλείας 
Ρωμαίων  βονλόμενος.  Οτέλλει  δ'  αντον  6νν  χρήμαβι 
μάλα  πολλοίς,  ων  τα  μεν  δώρα  πέπομφε  τω  των 
Άγαρηνών  αρχηγω,  τα  δε  εις  νπηρεβίαν  τω  πεμ- 
φ&έντι  άπένειμεν,  εν  οίς  καϊ  διττά  έτύγχανον  χερνι-  2ο 
βόζεΰτα  χρύΰεά  τε  και  διάλιδα  και  τέχνης  ακριβούς 
ενδεικνύμενα  χάριτας.  τούτων  δε  πάντων  έπέκεινα 
λέγεται  δούναι  αντω  καϊ  χρνΰού  χαράγματα  κεντη- 
νάρια  τεΰΰαράκοντα,  %ν  έχοί-  δωρεϊ<5%αι  των  Άγαρη- 
νών  οις  βούλοιτο  φιλοτίμως  τε  και  δαψιλώς,  κάντεύ-  25 
&εν  τους  βαρβάρονς  έκπληττοι,  λογιζομένονς  ως  ει 
τοΰούτον  οι  τον  ανακτος  ενποροΐεν,  αντός  εκείνος 
Β  πόΰον  αν  είη  κύριος  πλούτον.  άφικόμενος  ούν  εις 
την  τού  Βαγδά  πόλιν  ο  ούγκελλος,  αντη  δ'  έΰτιν  η 
παλαιά  Βαβνλων,  και  τω  των  Άγαρηνών  αρχηγω  3ο 
εις  &έαν  ελ&ών  και  διαλεχτείς  καϊ  τά  εκ  βαβιλέως 
δώρα  προΰαγαγών ,  και  διά  ταύτα  καϊ  δια  την  τού 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXVI.  XXVII.  407 

λόγου  δύναμιν ,  ην  γάρ  εις  διάλεξιν  περιδέζιος,  καϊ 
ετιμάτο  καϊ  έ&αυμάζετο.  πλέον  δ1  έζε&άμβηβε  τους 
βαρβάρους  φιλοτιμότατα  προς  αυτούς  διακείμενος, 
ει  γάρ  τίνες  έκείνω  προόδευαν  ή  παρά  του  βφετέρου 

5  βτελλόμενοι   άρχοντος    ή    κατά   τίνα   χρείαν   άλλην, 
χρήμααιν  αυτούς  εδεζιούτο  μεγάλοις,  ώς  και  χαίρειν 
και  τε&ηπέναι  τους  ταϋτα  λαμβάνοντας,      όμέύτιον  ο 
δε  ποτέ  τούτον  του  Άμερμουμνή  ποιούμενου,  το  εν 
των  χρυβών  εκείνων  χερνιβοζέβτων  ειχεν  εκεί,  ϋδωρ 

ίο  αύτω  επιχέων  κατά  χειρός '  τούτο  γούν  άμελώς  κεί- 
μενον,  ούτω  γάρ  ποιήΰαι  τοις  αυτού  &εράπουσιν 
ενετείλατο ,  ΐν'  άπόληται,  παρά  του  εκλάπη,  ώς  δε 
ζητού  μενον  ουκ  ήν,  οι  βάρβαροι  &ρούν  ήγειραν,  και 
το  πολύτιμον  εκείνου  και  το  κάλλος  δαυμάζοντες.    ο 

15  <5έ  μη  μέλειν  αύτω  περί  τού  άπολομένου  ειπών  τοΓ^ 
μεν  βαρβάροις  εκπληζιν  ένεποίηοε,  τοιούτου  χρήμα- 
τος και  άφροντιΰτούντα  όρώΰιν  αυτόν,  τοις  δ'  εαυ- 
τού %-εράπουΰι  το  έτερον  ένεγκεΐν  προετρεπετο,  ο 
κομιβ&εν  εις  πλέον  θάμβος  τους  βαρβάρους  ένήκεν.  ΐ> 

20  άντιφιλοτιμούμενος  δε  και  6  των  Άγαρηνών  αρχη- 
γός πολλοίς  τον  Ίωάννην  εδεξιούτο  δωρήμαβι,  κάί 
επί  πάΰιν  αύτω  αιχμαλώτους  παρ  έβχετο*  εκατόν,  άμ- 
φιάΰας  αυτούς  λαμπροτέροις  εβ&ήμαοΊν.  έπανελ&ών 
ούν  έκεϊ&εν  6  Ιωάννης  και  τω  βαβιλεϊ  τά  εκεί  διη-  \ν  III 118 

25  γούμενος  και  των  αρχικών  οικιών  Οχήματα  τε  καϊ 
ποικιλίαν ,  εις  έρωτα  κεκίνηκε  τοιαύτα  δομήΰαΰ&αι. 
και  μέντοι  έπέταζεν  εν  τω  Βρύαντι  δείμαβ&αί  οι 
ανάκτορα  τοΓ^  εν  Συρία  εοικότα  εν  άπαβι'  καϊ  ος 
επιβτατών  τοις  τούτων  δομήτορβι,  και  Οχήματα  δι- 

3ο  δάΰκων  καϊ  μέτρα  εύρους  τε  και  μήκους  και  ύψους,νΐΙΙ<ίδ 
ταχύ  τάς  οίκοδομάς  έζεπέρανεν. 

Ούτος  6  /3α^λεί)?  και  τά  πάραλα  τείχη  της  πό-  27 


408  ιλβ.  XV.  ΟΑΡ.  XXVII. 

λεως  πεπονηκότα  τότε  και  εκ  της  τον  χρόνου  παραρ- 
ροής  καν  εκ  τίνων  Συμπτωμάτων  έτερων  άνεκαίνιβε 
μεγαλοπρεπώς,  εις  ύφος  πλέον  η  πρότερον  ηΰαν 
επάρας  αυτά,  καϊ  ξενώνα  μέγιΰτον  εις  όνομα  οίκεΐον 
άνηγειρεν,  εν  τόπω  ου  πρότερον  ην  έταιρουβών  γυ-  5 
ναικών  καταγώγιον.  ην  δε  καϊ  περί  τα  άφροδίβια 
εγκρατής,  ως  άπαξ  ποτέ  ερωτι  παιδίΰκης  αλώναι 
ύπηρετουμένης  τη  βαβιλίδι,  την  ώραν  διαπρεπούς. 
της  Θεοδώρας  δε  δια  τούτο  άλγούβης,  επόμνυό&αί 
φαΰιν  εκείνον  μη  άλλοτε  μηδ'  ετέρας  πεϊραν  λαβείν  ίο 

Β  γυναικός,  και  επί  τω  όλιο&ήματι  δάκνεΰ&αι  και  <5υγ- 
γνώμην  εξ  εκείνης  αίτεΐν.  άλλα  ταύτα  η  περί  τάς 
ΰεπτάς  εικόνας  αυτού  μανία  εις  ούδεν  εποίει  λογί- 
ζεΰ&αι.  ελύττα  γαρ  άντικρυς  καϊ  πλέον  έμεμηνει 
τών  προ  αυτού,  καϊ  ωμότερος  τών  τιμητών  τών  15 
ιερών  εκτυπωμάτων  ην  κολαατής,  άλλα  μην  καϊ  τών 
γραφαΐς  τυπούντων  αυτά.  ο&εν  καί  τίνα  μοναχό  ν 
Αάζαρον,  περιβόητον  όντα  τηνικαύτα  περί  την  γρα- 
φικήν,  άπηνώς  αίκιύάμενος  κα%εϊρξεν  εις  δεΰμωτή- 
ριον'  ως  δ9  εκ  τών  πληγών  εκείνος  ραΐΰας  αύθΊς  26 
τάς  χείρας  αγίων  εικόνων  έδίδου  γραφαΐς,  πέταλα 
6   τύραννος  •εκέλενόεν    έκπυρω&έντα    ΰιδήρεα    τοίς 

Ο  τού  Λαζάρου  έπιτε&ήναι  καρποΐς,  ίνα  μη  τους  πό- 
νους τών  καρπών  αυτού  οι  ενβεβούντες  εχοιεν 
προΰκυνεΐν.  6  μεν  ου  ν  ύπέοτη  ταύτην  ύπερ  τών  25 
ΰεβαβτών  εικόνων  την  κόλαβιν,  έψεύύ&η  δε  τών  ελ- 
πίδων 6  τύραννος,  λέγεται  γαρ  μετά  την  κόλα- 
ΰιν  της  ειρκτής  εκβλη&εϊς  6  όμολογητης  εκείνος, 
ετι  τάς  πληγάς  φέρων  εν  ταΐς  χερΰί,  της  &είας  χά- 
ριτος Συνεφαπτομένης  αύτώ  εικόνας  διαχαράξαι  3ο 
ΰεπτάς,  μετά  δε  την  τού  τυράννου  κατάλυΰιν  το  εν 
τη  Χάλκη  τού  ΰωτήρος  έκτύπωμα  γράψαι,  καϊ  οίον 


υΒ.  χν.  οαρ.  χχνπ.  409 

άρτι  όράται,  άναβτηλώΰαι  αυτό,  της  πρώην  οϋβης 
&είας  εικόνος  εκεί  πάλαι  άποζεΰ&είΰης.  ούτος  και 
τους  αύταδέλφους  άμφω  καϊ  όμολογητάς  τον  Θεο- 
φάνη καϊ  τον  Θεόδωρον,  έλέγ\αντας  την  εκείνου  Τ) 
5  δυββέβειαν ,  εκ  χρήΰεων  προφητικών  τε  και  γραφι- 
κών, πρώτον  μεν  ΰφοδρώς  κατηκίΰατο,  είτα  και  τάς 
όψεις  αυτών  κατέβτιζε,  καϊ  ταΐς  ύτιγμαϊς  μέλαν 
έπέχεε,  γράμματα  δ'  έτύπουν  τα  ΰτίγματα'  τα  δ* 
ήΰαν  ί'αμβοι  ούτοι ' 
ίο       πάντων  πο&ουντων  προΰτρέχειν  προς  την  πόλιν, 

οπού  πάναγνοι  του  &εοΰ  λόγου  πόδες 

έΰτηΰαν  ε  (ς  βΰΰταΰιν  της  οικουμένης 

ώφ&ηβαν  ούτοι  τω  ύεβαΰμίω  τόπω 

6κεύη  πονηρά  δειΰιδαίμονος  πλάνης 
15       εκεΐβε  πολλά  λοιπόν  έξ  άπιβτίας 

πρά\αντες  αίόχρά  δεινά  δυύΰεβοφρόνως.  ΡΠ147 

έκεϊ&εν  ήλά&ηΰαν  ως  άποβτάται, 

προς  την  πόλιν  δε  του  κράτους  πεφευγότες 

ουκ  ε%αφηκαν  τάς  ά&έβμους  μωρίας 
2ο       ο&εν  γραφέντες  ως  κακούργοι  την  &έαν 

κατακρίνονται  και  διώκονται  πάλιν, 
πολλούς  δε  καϊ  άλλους  6  διώκτης  ούτος   άνέδειξεν 
όμολογητάς  καϊ  τέλει  μαρτυρικώ  παραδέδωκεν,  ους 
άπαρι&μεΐν  ετέρας  αν    εί'η    πραγματείας    και  άλλου 
25  καιρού,  εφιλοτιμεΐτο  δε  και  μελωδεΐν '  λέγονται  μεν  λν  III 119 
ούν  καϊ  έτερα  εκείνου  ποιήματα,  προς  τοις  άλλοις 
δε  και  το  κατά  βαϊοφόρον  έορτήν  αδόμενον  ΰτιχερόν 
το  "έζέλ&ετε,  ε&νη,  εζέλ&ετε  και  λαοί!"  πέντε  δε  &υ-  Β^ 
γατέρων  πατήρ  γεγονώς  παιδός  ετι  ουκ  ετυχεν  άρ- 
3ο  ρενος '   τών  δε  θυγατέρων  ύπερηγάπα  την  νεωτέραν 
Μαρίαν  ώνομαΰμένην,  έφ'  η  και  κηδεΰτην  έποιήΰα- 
το  Άλέξιον  τον  λεγόμενον  Μωβηλέ,  άνδρα  έ%  Άρμε- 


410  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXVII. 

νιων  τον  γένους  των  Κρινιτών,  εν  ακμή  της  ηλικίας 
και  την  όψιν  χαρίτων  μεβτόν,  ον  πρότερον  μεν  άλ- 
λοις ετίμηβεν  άζιώμαβιν ,  είτα  άνεΐπε  και  Καίβαρα. 
ΰννάψας  δ'  εκείνον  τη  θνγατρι  καϊ  οντω  τιμήβας 
6νν  βτρατενμαβι  προς  Λογγιβαρδίαν  έζέπεμψεν.  ον-  5 
τω  δε  νψω&εϊς  ονκ  έμελλε  τον  φ&όνον  φνγεΐν.  διε- 
βέβλητο  γονν  προς  των  βαβκαινόντων  ως  της  βαΰι- 

€  λείας  ερών'  ονκ  έδρα  δε  κατά  τον  Καίΰαρος  η  δια- 
βολής εως  ή  τον  βαΰιλέως  θνγάτηρ  τοις  ζώβιν  ήρίθ- 
μητο.  έπει  δ'  νιος  6  Μιχαήλ  έτέχ&η  τω  βαΰιλεΐ,  και  ίο 
ή  τον  Καίΰαρος  ετε&νήκει  εννέτειρα,  εκείνος  εν&νς 
μετετάζατο,  και  κείρεται  μεν  τήν  τρίχα  εκών,  άμ- 
φιένννται  δε  τριβώνιον  και  τοις  μονάξονΰι  κατατάτ- 
τεται,  και  το  τον  Άν&εμίον  λεγόμενον  εδείματο 
άβκητήριον,  εν  ω  διάγων  τον  βίον  κατέλνσε  και  15 
ετάφη  έκει.  των  δε  Αράβων  ταΐς  'Ρωμαϊκαΐς  απελ- 
θόντων χώραις  6  Θεόφιλος  ε%ε<5τράτεν6ε  κατ  αντών, 
έχων  με&  εαντον  τον  Θεόφοβον  και  τον  Μανονήλ. 
τω  δ*  ηΰτην  άνδρε  και  γενναίω  και  άγα&ώ  τα  πο- 

Σ>  λεμικά,  ων  ο  μεν  Μανονήλ  δήλος  άπαΰιν  ήν  και  τοις  20 
έναντίοις  αντοΐς  πολλάκις  τε  βτρατηγήΰας  καϊ  άρι- 
ΰτενΰας   και    πρωτοΰτράτωρ   τον    βαΰιλέως  Μιχαήλ 
τον  'Ραγγαβε  γεγονώς.    6  δε  Θεόφοβος  γένους  μεν 
κατήγετο  Περΰικον,   ετράφη  δ1  εν  τη  βαύιλίδι  των 
πόλεων  καϊ  παρ1  αντη  διήγεν,  αφανής  ων  και  μηδέ  25 
γινωΰκόμενος.    λέγεται  δε  τον  πατέρα  αντον  εκ  της 
παρά  Πέρύαις  βαΰιλικής  έκφνναι  φυλής,     έκλελοι- 
πότων  δε  τοις  Πέρααις  των  εκ  τον  βαβιλείον  γένονς, 
μα&εΐν  αντονς  ως  εβτι  παρά  'Ρωμαίοις  άνήρ  εκ  γέ- 
νους   ελκών   βαΰιλικοϋ   τήν    ΰειράν,    και  άφικέΰ&αι  30 
ξήτηοΊν  ποιονμένονς  αντον.    ως  δ1  ενρέ&η  ζητούμε- 
νος, γέγονεν  έντ ένθεν  γνωοτος  και  τω  βαβιλει  καϊ 


ΕΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXVII.  XXVIII.  411 

εις  μέγα  τύχης  άνηχθη,  πατρίκιος  τιμηθεϊς  καν  τη 
τον  βαΰιλέως  οννοικιΰθεϊς  αδελφή,  τούτοις  ονν  τοΓ<?ΡΙΙ148 
είρημένοις    άμφοΐν    άνδράΰι   πεποιθώς   6    Θεόφιλος 
άντεπηλθε  τοις  εναντίοις.    ως  ονν  αλλήλων  άγχιβτα 

δ  επήζαντο  τους  χάρακας  τα  στρατεύματα,  6  των  Σα- 
ρακηνών αρχηγός  Ίμβραήλ,  ενα  των  νπ'  αυτόν 
στρατηγών  μετά  λαον  μνριάδων  οκτώ  εις  άντιπαρά- 
τα%ιν  τον  'Ρωμαϊκον  στρατεύματος  καταλελοιπώς, 
αυτός  μετά  τών  άλλων  άνεχώρησεν,  η  δειλαινόμενος 

ίο  η  άλαζονενόμενος.  σνμβαλόντων  δε  τών  στρατενμά- 
των,  πολλοί  μεν  εκατέρωθεν  επιπτον,  τέλος  δε  προς 
νπαγωγήν  έκλίθησαν  αϊ"  σχολαί,  καϊ  καν  ηλω  και  6 
βασιλεύς  αντός,  ει  μη  Θεόφοβος  μετά  τον  περί  αν- 
τον στρατεύματος  Περσικού  και  χειρϊ  έβοηθησε  καϊ 

15  στρατηγημασι  τονς  της  "Αγαρ   κατεσοφίσατο.      τότε  Β 
μεν  ονν   επανέζενζεν  εις  την  Κωνΰταντίνον  6  βα- 
σιλεύς. 

Τω   δ1  εφεξής  αύθις  ετει  στρατεύει,  καϊ  σνμμί-  28 
ξας  τοις   εκ  της  "Αγαρ   επικρατέστερος  γίνεται,  και 

2ο  πολύ  μεν  πλήθος  αυτών  πεπτωκε,  πλείονς  δ'  εάλω- 
ϋαν  δοριάλωτοι,  εν  οίς  ην  και  τις  άνηρ  τω  τών  σχο- 
λών δομεΰτίκω  γνώριμος  και  μαρτνρούμενος  νπ' 
αντον  ως  και  την  χείρα  γενναίος  καϊ  περιδεξιος  καϊ 
ενφνώς  ίππαζόμενος  καϊ  δύο   μεταχειριζόμενος  δό- 

25  ρατα.  θριάμβον  τοίννν  επϊ  τη  νίκη  καταγομενον  εν  "νν  III 120 
ίππηλασίας  άγώνι,  τον  έπαινούμενον  εκείνον  Άγα- Ο 
ρηνόν  ίππάσασθαι  καϊ  τά  δύο  μεταχειρίσασθαι  δό- 
ρατα έκελενΰεν  6  κρατών,    καϊ  ος  επεδείκνντο  κατά 
το  κέλενΰμα  τοις  ορώΰι  το   αμφοτεροδεξιον.    καϊ  6 

3ο  βασιλεύς  τούτον  έπηνει  τ  ε  καϊ  εθαύμασεν.  6  γονν 
Κρατερός  Θεόδωρος,  ος  μετ  ολίγον  τω  μαρτνρικώ 
κατεκοΰμηθη  στεφάνω,  τών  τεσσαράκοντα  δύο  μαρ- 


412  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXVIII. 

τνρων  εις  ων,  παρεΰτώς  τότε  τω  Θεοφίλω  εχλεναζε 
τον  Άγαρηνόν.  οργής  δ'  έπϊ  τη  χλενη  πληβ&εϊς  6 
κρατών  "βν  δ*"  εφη  *  ω  δηλνδρία,  έκτομίας  γαρ  6 
Κρατερός  ετνγχανεν  ων,  ένδειξη  τοιούτον  τι;"  καϊ 
ο  Κρατερός  "δνο  μεν"  εφη  '  δόρατα   ύτρέφειν    ουκ  5 

Βηβκηβα,  ότι  μηδέ  δει  τη  μάχη  παιγνίων,  άλλα  βπον- 
δης,  $ν  δε  μεταχειριζόμενος,  σνν  &εω  δ'  είρήΰ&ω, 
τούτον  καταβαλώ."  εκμανεϊς  δ'  έπϊ  τω  λόγω  6  βα- 
ύιλενς  καϊ  όμόβας  κα&'  εαντον  "ή  μην"  εφη  "τε- 
&νήξη,  ει  μη  αντίκα  τοντον  καταβαλεΐς"  6  δε  μη  ιο 
νπερ&έμενος  καϊ  6ννεμαχε6ατο  τω  ^Αγαρηνω  και  τον 
ΐππον  κατέβαλε,  πάλιν  ονν  τω  βαβιλεϊ  ΰτρατεία  κα- 
τά των  Άγαρηνών ,  καϊ  πάλιν  μάχη ,  καϊ  το  της  μά- 
χης τέλος  τοις  'Ρωμαίοις  ονκ  άγα&όν.  μικρόν  γαρ 
άπήχ&η  αν  και  6  βαΰιλενς  δοριάλωτος  παρά  των  15 
Ίβμαηλιτών  κνκλω%•είς.  ως  δ'  εγνω  τούτο  6  Μα- 
νονηλ, έμβοηΰάμενος  τονς  περί  αντόν  μέΰον  εΐΰ- 
ελαννει  των  πολεμίων,  καϊ  τω  βαβιλεΐ  φηΰίν  "άκο- 
λον&ει  μοι" '  ΐβτατο  γαρ  εκ  δειλίας  άπεγνωκώς.  6  δε 
ΡΙΙ149τι)ν  δειλίαν  έπιχρωνννς,  μη  βονλεβ&αι  φνγειν  εφηνο 
καταλιπών  τον  λαόν.  έπεϊ  δε  πολλάκις  έξελ&εϊν  της 
μάχης  παρακαλονμενος,  ωΰπερ  πεπεδημένος  τη  πτοία 
ειύτήκει,  6  Μανονηλ  το  ξίφος  ΰπαΰάμενος  "ει  μη 
εποιό  μοι"  φηύίν,  "αντίκα  6ε  άνελώ'  κρεΐβΰον  γάρ 
6ε  %•ανεϊν  η  ληφ&ήναι  τοις  έναντίοις  αίχμάλωτον  και  25 
τοιούτον  αιΰχος  τη  πολιτεία  ' Ρωμαίων  περιποιήΰα- 
6&αι"  τανταις  ονν  ταΐς  τού  Μανονηλ  άπειλαΐς  μόλις 
της  εκ  τού  φόβον  νάρκης  λν&εϊς  και  άκολον&ήΰας 
αντω,  διεβώ&η'  ο&εν  ΰωτηρα  τον  άνδρα  έκάλει  καί 
οί  τα  ΰώβτρα  δαψιλώς  άπετίνννεν.  ονκ  εις  μακράν  3ο 
<$'  αί  των  βαΰκάνων  γλώΰΰαι  την  γνωμην  τού  βαϋι- 

Βλέως  κατά  τού  Μανονηλ  εις  τουναντίον  έτρέψαντο. 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXVIII.  413 

διέβαλον  γάρ  αυτόν  ώς  τυραννίδι  έπιχειροΰντα ,  και 
ηδη  ταΐς  διαβολαΐς  έπέπειστο  6  Θεόφιλος  και  τον 
Μανουηλ  έκτυφλώσαι  διανενόητο.  γνούς  δ1  εκείνος 
το  μελετώμενον  άπέδρα,  και  άγχοϋ  που  γενόμενος 
5  τοις  Αγαρηνοϊς  δηλοϊ  τω  αυτών  άρχηγω  όστις  εστί, 
και  ώς  ει  λήψεται  πίστεις  μη  βιασ&ήναι  την  οίκείαν 
&ρησκείαν  έζομόσασ&αι,  προσελεύσεταί  οι.  6  δε  αν- 
τίκα πίστεις  τε  δίδωσι  και  περιχαρώς  αυτόν  υποδέ- 
χεται,   και  6  Μανουηλ  εκειΰε  γενόμενος  και  ΰτρά- 

ιο  τευμα  πιστευτείς ,    πολλάς  άριστείας    κατά  Περσών 
είργάσατο  και  μεγάλα  τρόπαια  έστησε,  και  έφιλεϊτο 
παρά  των  της  Άγαρ  καϊ  έ&αυμάζετο.    6  δε  Θεόφιλος 
καϊ  έλυπεΐτο  διά  τον  Μανουηλ  και  εφρόντιζεν  όπως  Ο 
αυτόν  έκεΐδεν  μετακαλέοεται.    πίστεις  ούν  αυτω  καϊ 

15  δι  όρκου  καϊ  δι  εγγράφου  χρυσοσημάντου  μετά 
τίνος  μονάχου  στείλας  έπανελ&εϊν  προετρέπετο.  καϊ 
ος  επανήλθε,  το  δ'  όπως  διηγητέον'  εστί  γάρ  ουκ 
άχαρι  προς  διηγηβιν.  έντυχών  τω  τάς  πίστεις  εκ 
βασιλέως  αυτω  κομίζοντι  μοναχώ ,    καϊ  συνθεμένος 

20  ύποστρέψαι ,  πρόσεισι  τω  των  Ίσμαηλιτών  άρχηγω 
καϊ  αίτειται  στράτευμα  οι  δοθηναι,  ίνα  κατά  την 
Καππαδοκίαν  γενόμενος  άνταποδοίη  τοις  εις  τον 
βασιλέα  κατειποϋσιν  αυτόν,  έκεϊ  γάρ  ελεγεν  οίκεϊν 
τους  κατηγόρους  αυτοϋ,  ήξίου  δε  τον  άρχηγόν  τον 

25  ^Αγαρηνών  και  τον  υίόν  αυτού  συνεκπέμψαι  αυτω, 
"ίνα  σοι  τούτον"  λέγων  "γυμνάσω  προς  τα  πολέμια. 
6    δε   πείθεται   και   τον  οίκεϊον  αυτω  συν  εκπέμπει  ϋ 
νιόν'    έθάρρει  γάρ  τω  Μανουηλ  καϊ  έπίστευε.    κά- 
κεΐνος  άπ%ει,  καϊ  ηδη  τοις  'Ρωμαϊκοϊς  έγγίσας  όρίοις 

30  του  άρχοντος  τον  εκ  της" Αγαρ  υίόν  συμπαραλαβων  VI III 121 
μετ    ολίγων  Σαρακηνών  ε^ήει  δήθεν  προς  κυνηγέ- 
σιον,  πολλών  αυτω  θεραπόντων  συνεπομένων.    ώς 


10 


414  ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXVIII. 

γοϋν  εντός  χωράς  "Ρωμαίων  εγενετο,  τω  υιω  του 
Ίΰμαηλίτου  περιπλακείς ,  "ΰν  μεν"  εφη  "τεκνον, 
ύπόβτρεφε  προς  τα  βά,  εγώ  δε  προς  "Ρωμαίους  πο- 
ρεύβομαιΓ  έπανελ&ών  #'  εις  την  μεγαλόπολιν ,  πε- 
ριχαρώς  εδέχ&η  παρά  του  αύτοκράτορος  και  μάγι-  5 
ΡΙΙ150<?τρο£  αύτίκα  τετίμητο,  καϊ  εκ  του  αγίου  βαπτίβμα- 
τος  τον  του  βαβιλεως  υ  ιό  ν  Μιχαήλ  εδεζατο,  ο  ν  6 
πατήρ  καϊ  διαδηματι  έΰτεψε  καϊ  βαΰιλεα  "Ρωμαίων 
ανεΐπε.  του  πατριάρχου  δε  Αντωνίου  την  ζωήν  κα- 
ταΰτρέψαντος,  ος  ετη  της  εκκληβίας  έκρατηΰε  δεκα- 
τρία, Ιωάννης,  ον  6  λόγος  ήδη  προείρηκε  διδαΰκα- 
λον  γενεΰϋ'αι  του  Θεοφίλου  καϊ  ΰυναιρεόιώτην,  προ- 
χειρίζεται  πατριάρχης,  ον  και  Ίάννην  εκαλουν  οι 
τότε,  και  δια  την  αΐρεβιν  και  δια  γοητείας '  ην  γαρ 
αύταΐς  εντριβής,  τον  δε  ίερώτατον  Με&οδιον ,  ος  15 
ϋότερον  και  τον  πατριαρχικόν  εκόΰμηΰε  &ρονον7 
Β  μη  πει&όμενον  6υν&ε6χϊαι  τή  κακοδο%ία  αυτοϋ,  μετά 
μαύτί%εις  πολλάς  και  των  ΰιαγόνων  αυτοϋ  συν&λαΰιν 
και  των  οδόντων  εκρίξωβιν,  εις  την  Πάνορμον  νή- 
6ον ,  η  νυν  του  Αντιγόνου  καλείται ,  6  δυΰΰεβης  20 
ύπερορίζει  Θεόφιλος,  καϊ  εντός  καδείργνυβι  μνήμα- 
τος μετά  δύο  ληύτών'  ων  του  ενός  θανόντος,  οΰην 
6  άγιος  £κ  τή$  δυΰώδους  τοϋ  τε&νεώτος  αποφοράς 
ύπήνεγκε  βίαν  καϊ  άηδίαν  ουκ  αν  τις  λόγος  ίκανώς 
διαγράψαιτο.  εκεί  τοίνυν  εγκεκλειΰμενου  τοϋ  αοιδί-  25 
μου  εκείνου  πατρός,  καϊ  οι  αύτάδελφοι,  ο  τε  Θεοφά- 
νης καϊ  ο  Θεόδωρος,  μετά  την  των  προβώπων  κατά- 
6τι\ιν  ύπεροριξόμενοι  καϊ  κατά  τον  Κάρτα  λιμένα 
Ο  καταλύβαντες  διά  τίνος  άλιέως  βυνή&ους  τω  Με- 
δοδίω  επιΰτέλλουβι  ταϋτα,  3ο 

τω  ζώντι  νεκρω  και  νεκρω  ζωηφόρω, 
ναίοντι  την  γήν  καϊ  πολοϋντι  τον  πόλον, 


ΙΛΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXVIII.  XXIX.  415 

γραπτοί  γράφονβι  δεΰμιοι  τω  δεβμίω. 
οϊς   πάλιν   διά   τον  αντον   άλιέως  6  ούιος  ανταπε- 
βτειλε, 

τον  ς  ταΐ,ς  βίβλοιβιν  ονρανον  κληβιγράφονς 

5       και  προς  μέτωπα  σωφρόνως  εΰτιγμενονς 
προΰεΐπεν  6  ζώ&απτος  ως  Οννδεΰμίονς. 
εβδομον  δ'  έτος  διαννβας   εν  τω  τάφω  6  άγιος,  είτα 
εκβλη&εις  εκείθεν,  εν  τοΓ^  άνακτόροις  κατεκεκλειβτο,  Ό 
μηδενός  αντον  δρώντος  η  μόνον  τον  υπηρετούντος 

ίο  αντω  καΐ  τον  βαβιλεως.  φιλόπονων  γαρ  6  Θεόφιλος 
και  άναγινώΰκων  ηρώτα  τον  ιερόν  Μεθόδιον  περί 
ων  αμφιβάλλων  ήν'  διό  καϊ  εν  ταΐς  άποδημίαις  άεϊ 
Οννόντα  είχεν  αντόν. 

"Εαρος  δ'  επιΰτάντος  κατά  τώνΆγαρηνών  6  βα-  29 

ΐδ  ΰιλενς  και  πάλιν  ηρε  τα  όπλα,  καϊ  πολλά  της  Σνρίας 
εζεπόρ&ηβε   και    πόλεων   εκράτηΰε,    και   αντής  της 
Σωζοπέτρας,  η  πατρίς  ετνγχανε   τον  Άμερμονμνή, 
καϊ  ταύτα  πολλά  δεομενον  εκείνον  φείόαϋ&αι   τ^5ΡΠ151 
πατρίδος  αντον.    6  μεν  ονν  βαβιλενς  άνέζενξεν  εν-^ 

2ο  τνχώς.  6  Θεόφοβος  δε  καταλειφθείς ,  ωβτε  τά  των 
ΰτρατενμάτων  οίκονομήΰαβθαι,  επει  το  των  Περβών 
νβτερηαε  ΰιτηρέβιον,  βτράτενμα  γαρ  ην  τω  βαβιλεΐ 
Περΰικόν,  περιαλγηΰάντων  διά  τοντο  των  Περβών, 
βαβιλενς  παρ'  αντών  άνερρή&η  και  άκων,  μάλλον 

26  <5ί  και  παρακαλών  αντον  ς  με&εΐναι  τής  άπονοίας, 
μή  και  εαντονς  και  έαντόν  έβχάτοις  κακοϊς  περιβά- 
λωοΊν'  αλλ*  ονκ  'έπει&ε.  βτελλει  γονν  προς  τον  βα- 
αιλέα,  τοντο  τον  ς  Περόας  άποκρνψάμενος,  γνωρίζων 
το  γεγονός  και  μηδέν  τι  κατ1  αντον  νποπτενειν  πλη- 

3ο  ροφορών.  καϊ  έπανελ&ών  πρόβειβι  τω  βαβιλεΐ,  αν-  νν  III 122 
τός  μεν  αποδεχθείς  ενμενεΰτατα  καϊ  την  προτεραν 
ενετηρίαν  άπειληφώς.    καϊ  οζ  Περβαι  δε  ΰνγγνώμηςΒ 


416  ιλβ.  XV.  ΟΑΡ.  XXIX. 

πάντες  ή%ίωντο  καϊ  ουδέν  τι  αύτοϊς  έπήνεκτο  έτερον 
η  οτι  ονχ  ομού  πάντες  είναι  εϊά&ησαν,  άλλ'  ές  μυ- 
ριάδας Συναγόμενοι  τρεις  διτ]ρέ&ησαν ,  καϊ  έκάστω 
δεμάτι  χιλιάδες  δύο  άπενεμή&ησαν,  ώστε  τοις  των 
δεμάτων  στρατηγοΐς  και  ύποκεΐσδαι  και  πεί&εσ&αι.  5 
τα  μεν  ούν  περί  τους  Πέρσας  καϊ  τον  Θεόφοβον 
ήσαν  εν  τούτοις,  του  δε  Άμερμουμνή  τοσούτον  κα- 
&ήψατο  ή  της  αυτού  πατρίδος  έκπόρ&ησις  ως  μη 
ανεκτήν  είναι  αύτω  την  ζωήν,  ει  μη  άμύνοιτο  δι9 
αυτήν  τον  Θεόφιλον.  μα&ών  ούν  πατρίδα  είναι  αύ-  ίο 
τού  το   Αμόριον ,   επ'  αυτό  στρατεύσασ&αι   έγνωκε. 

Ο  καϊ  6  βαβιλενς  τούτο  γνούς,  αυτό  κατωχύρωσεν 
άλλως  τε  καϊ  στρατευμάτων  αποστολή,  ων  ήρχον 
Θεόδωρος  ο  Κρατερός,  ου  προ  μικρού  ή  ιστορία 
εμνήσ&η,  και  οί  λοιποί,  οι  καϊ  τον  τού  μαρτυρίου  15 
δρόμον  ε%ήνυσαν  παρά  τοΐς'Αγαρηνοΐς,  τεσσαράκον- 
τα  και  δύο  πάντες  τυγχάνοντες.  έζήλ&ε  δε  καϊ  6 
βασιλεύς  ύπαντιάσων  τοις  εκ  της  "Αγαρ,  καϊ  6  μεν 
τω  τού  Άμερμουμνή  υιω  συμβαλών  μετά  στρατιάς 
αξιόμαχου  ήκοντι  τρέπεται,  νυκτός  δ'  επιγενόμενης  2ο 
ο  Μανουήλ  τάς  φύλακας  τού  στρατοπέδου  περιιών, 
ηκουσέ  τίνων  των  Περσών  περί  προδοσίας  τοις 
Άγαρηνοϊς  διαλεγομένων ,  συνίει  γάρ  την  τούτων 
διάλεκτον ,  καϊ  τούτο  τω    βασιλει   άπηγγέλκει,    και 

Τ>  πέπεικεν  έ%αναστήναι  τού  στρατοπέδου  κατά  το  2δ 
περίορ&ρον.  και  6  μεν  άπηει  όλον  ένδούς  τω  ΐππω 
τον  χαλινόν.  6  δ'  Άμερμουμνής  Ο*  εκείνου  άμερίμ- 
νως  τη  τού  Αμορίου  έπικεχειρηκει  πολιορκία,  καϊ 
ένδελεχέστατα  τάς  προσβολάς  ττ}  πάλει  πεποίητο' 
ηνυε  δ1  ουδέν,  των  ένδον  εύρώστως  άνταγωνιζομέ-  3ο 
νων ,  ώστε  καϊ  άπελπίσαι  την  ταύτης  άλωσιν  τους 
Άγαρηνούς,  καϊ  απηλλάγησαν  αν  καϊ  ή  πόλις  ουκ 


Ι,ΙΒ.  XV.  ΟΑΡ.  XXIX.  417 

αν  επεπόρ&ητο,  ει  μη  τις  των  ένδον  δι  έ'ριν  τινά 
έκμανεϊς  προδότης  ταύτης  εγενετο,  ω  Βοϊδίτζης  ην 
το  επώνυμον.  άλόντος  δ\  τον  άστεος ,  όσος  ονν 
άνηρέ&η   λαός  ουκ  έ'βτιν   ειπείν,      γυναίκες  δε  και 

δ  παίδες  και  μειρακίσκοι  εις  πολλάς  χιλιάδας  συναριδ- 
μούμενοι    άπήχ&ησαν    δοριάλωτοι   και   οι   των    εκεί 
οτρατηγούντων  εζοχοι,   Κάλλιβτός  τε  και  Κωνσταν- 
τίνος  και  6  Κρατερός  Θεόδωρος  οι  πατρίκιοι,  χαίριπώ 
άλλοι  πολλοί  των  εν  στρατηγίαις  διαπρεπόντων  και  Α 

ίο  περιφανών  ε%  αξιωμάτων  τιμής,  ταϋτα  μα&ών  ο 
Θεόφιλος,  εν  γαρ  τω  /ίορυλαίω  διήγε,  πρέσβεις  προς 
τον  των  ^Ιβμαηλιτών  έκπέπομφεν  αρχηγόν,  αποδο- 
&ηναι  αυτω  τους  επιφανείς  των  άλόντων  αυτών  και 
τους  αυτω  κατά  γένος  προσήκοντας  κεντηναρίων  προς 

ίο  τέτταρσιν  εί'κοΰιν.  ο  δε  τους  πρέσβεις  ίταμώς  άπε- 
πέμψατο ,  *' ανόητος  αν  εϊην"  ειπών,  '  ει  περί  χίλια 
μοι  της  εν  τη  στρατεία  δαπάνης  κεντηνάρια  γεγο- 
ννίας  αυτός  τοσαύτα  λαβών  άποδοίην  τους  αιχμα- 
λώτους."   ως  δ1    επανήλ&ον  υί  πρέσβεις    άπρακτοι, 

2ο  οϋτως  η  συμφορά  κα&ίκετο  της  του  Θεοφίλου  -ψυχής 
ως  μηδέν  αυτω  προς  ταυτην  εύρίσκεσ&αι  παρήγορη-  β 
μα,   άλλα  και  τροφής  άποσχέσ&αι  και   μη    τι  πόμα 
προσίεσ&αι  ή  μόνον  ύδωρ  φυχρότατον  και  οίον  το 
εκ  χίονος '  τούτω  δε  χρώμενος  συνεχώς  επέπληκτο  τα 

25  εντός  καί  οί  δυσεντερίας  νόσος  ενέσκηψε,  καταλα- 
βών  δε  τά  βασίλεια,  και  ήδη  γνους  έαυτώ  την  6ω~ 
τηρίαν  άνέλπιστον,  μετακαλείται  την  ΰύγκλητον,  και 
η\ίου  πίστιν  εις  την  σύζυγον  καϊ  τον  παΐδα  ένδεί- 
ζασ&αι  και  διατηρήσαι  σφίσι  την  αρχήν  τήν  βαΰί- 
λειον '  οι  δε  κατετί&εντο.  τούτων  δε  γεγονότων  οϋ- 
τως, 6  βασιλεύς,  καϊ  πρώην  ε|  ότουπερ  άνερρή&η 
παρά  των  Περσών  βασιλεύς  6  Θεόφοβος,  ϋποπτον 

ΖΟΝΑΚΑ8    III.  27 


:;ο 


418  ΙΛΒ.  XV.  Ο  ΑΡ.  XXIX. 

αντον  ηγον μένος ,  ε&ετο  μάλλον  τή  νπονοία  καϊ  δια 
Ο  την  προδοΰίαν,  ην  εμελετων  οι  Πέρύαι  ποιήβαβ&αι, 
ν>τ  III 123  ως  τηδη  μοι  γέγραπται,  των  ένδιαβαλόντων  τον  άν- 
δρα, νπο&ήκαις  εκείνον  ταντα  τους  Πε'ρΰας  δράν 
ισχυριζόμενων,  ως  ηδη  τη  νόΰω  το  ύώμα  τον  5 
αντοκράτορος  δεδαπάνητο  καϊ  έξέλιπεν  η  Ιβχνς, 
δείΰας  μη  αντον  θανόντος  έπί&οιτο  τνραννίδι ,  κα~ 
δείργννΰιν  αντον  περί  τα  βαΰίλεια,  κα^  επεϊ  την 
ξωήν  έαντον  εκ  λεπτον  μίτον  ήρτήβ&αι  διέγνωκε 
και  άρτι  εκλείπειν,  άναιρε&ήναι  κεκελενκε  τον  Θεό-  ίο 
φοβον  καϊ  κομιύ&ήναί  οΓ  την  αντον  κεφαλήν '  ης 
κομιΰ&είΰης  έπι&εΐναι  λόγος  αντη  την  χείρα  τον 
βαύιλεα  καϊ  άψάμενον  των  ταντης  τριχών  επειπειν, 
■ Γ< ως  από  τονδε  οντ  εγώ  Θεόφιλος  οντε  6ν  Θεόφο- 
Όβος'"  και  έπϊ  τοντοις  έζηρενζατο  την  ψνχήν,  βα6ι-  ΐδ 
λενύας  ενιαντονς  δνοκαίδεκα  επί  μηβι  τριϋί ,  πολλά 
την  βνμβιον  και  την  έπϊ  τον  Κανικλείον  Θεόκτιβτόν 
παραδνναΰτ ενόντα  τότε  άζιώόας  μη  παραχωρηβαι 
τάς  ύεπτάς  άναβτηλω&ήναι  εικόνας,  μηδέ  τον  πα~ 
τριάρχην  Ίωάννην  της  εκκλησίας  διωχ&ήναι.  2ο 


Ρ.  173,  25  εγκεχαραγμ,ενην]  1.  έγηεχείρισμένην. 


ΡΑ       ΖοηβΓββ,  «Ιοεηηθδ 

53?5  Ιδ&ηησυ  ΐοα  Ζοπετ^.  Ερϋοηιβ 

Ζ67  Ι&βύοχΊση 

1868 
ν. 3 


ΡΙΕΑ5Ε  ϋΟ  ΝΟΤ  ΒΕΜΟνΕ 
0ΑΡΡ5  ΟΚ  5ίΙΡδ  ΡΚΟΜ  ΤΗΙ$  ΡΟΟΚΕΤ 

υΝΙΥΕΚ$ΙΤΥ  ΟΡ  ΤΟΡΟΝΤΟ  ΙΙΒΚΑΚΥ 


%4&  V 


■ 


;-■  4- 


^ 


&* 


Λ* 


ν& 


«■:  ^•'» 


.  ^ 


/%*/££-  ΐ
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Ioannou tou Zonara Epitome historion. Ioannis Zonarae Epitome historiarum. Cum Caroli Ducangii suisque annotationibus edidit Ludovicus Dindorfius"

See other formats
